Quaestiones Horatianae ..

51쪽

Intelligi, eumque, patria sarduin, pleno nomine M. Tige trium nee molenem dieimueontendant. Quam opinionem citra hodie fere invaluisge apud doeios . videamiis . nee quia- quam adhue exstiterit, qui vel hanc ipsam sat certia et probe expensis argumentis tueriae eonfirmare, vel illlam alteram Justa disputatione reprobaro ac refellere eonatus sit. Jam

integram hane de Tigellii persona quaestionem semel exoria pertexere ei ad eritum

suem perducere decrevimus. .,

o. Primo loco Scholiastarum veteram testimonia ponemus. Schol. Criiq. ad Sat. 2, 2. h. larem rigeti via Hermograea, m lacte rartis peritissim . et meis eximiae, C. Iulio Caractridietatori famillaria fuit et post Cleopotroe oeceptus m-- sugusto quo o Cuesctri iam se mira, eo quod dial, mneret et tirbiane Decretur, ouo is inter familia rea et domestima Amberetur. Sed is adeo largo errat, tit musicis. scenicis, acurris et Virratatoriatis multo donare quom ob mortem eius omnes tristoti gunt. Eadem fere Seholl. Aero et Porph rio reserunt. - Aero ad Sat. 2, 3. Can toris morte: Mutato nominci per is taliam Crantorem Pro mu- eo obtrectatorie dirit. Fuit titilem modulotor Optimus, in tardinici notis. A carminia m-riatii negabat satis Perite modulata, et idcirco torpitur ob illo. Esdem iisdem fere verbis v. Sehol. Criiq. - PorphJrio ad Sat. a. I. se omnibus hoc vitilam. In divndem rigeralium Hermogenem et hie inrehitur, eumqne Sardum disia, quod in Sardinia ouet natum . A notandum ergo, Sorduin et Sardinensem dici posse. Aiam Lucius Scirruma. (eorri eum Fri Doli se in Ed. Fragm. Lueil. p. do. Lue ilius Satiricum Sardinensem dixit Gaeto Satirarum: tardinensem terram. At Licinius de Hermogens loquenae se, ria Tigotii put dum caput venia. Eadem sere Schol. Cruq. . In his quae Sehou. attulere, plura gane interioris notitiae et doctrinae Insunt. ex antl- quia magnae fidei Commentariis . de personis II orat lanis ' quos laudat Porph. ad I. Sat. a. Ei. et M. proeul dubio desumta sed ea mutila et variis erroribus permixta. Certe quod ibi traditur. I igellium cantorem et dulio Caesari Dictatori et Caesari Oetaviano familiarem fuisse, Ciceronia et Horatii testimouiis constrmatur; idque non solum propter eam tum artemqne musicam, sed etiam propter facetias et urbauitatem in Jorando, hinc discimus. In Cleopatrae gratiam pervenisso Poterat vel Alexandriae, clini in Caesaris cohorte esset, vel In ip a urbe a. u. e. ro . eum regina Caesarem visitatum Romam venisset et in ejus domo diutius commoraretur (Dio XLlII, 2L Sueton. Caes. 52. m. Casaub. . Licinii C lvi rem sum a Seholl. laudatum Ed hunc Tigellium Caesaria Dictatoris amicum pertinere mox vide-himus. - Sed nec hunc suisse, qui Horatii carmina satis perire modulata negasset, nee in eum M. Tigellii Hermogenis nomen convenire, sed majorem natu illum Tigellium Ea dum eum minore Tigellio Hermogene, Horatii obtrectatore, a Scholiastis confundi ex iis quae jam a nobis afferentur, spero, Pales ex S. De Tigellio illo majore testem habemus ejus aequalem summae et indubitatae anel-tatim Ciceronem considarem, cui a. ti. e. os. id mali evenit, ut eantoris illiva adversam v Iuniatem sibi mereret, quod avi aut patrui ejus Phameae causam helle procrastinandam dia

praestituta agere uou potuit, quia de Sestio et in consilium eundum fuit (Cit ud Auie. xIlI,

52쪽

D. xd F mll. VII, 2 . . autem (ale eleero ad Fabium Gallum l. e. qui se et, ae nepotem

bellum tib inem habere et mi bonum emtorem . diues t (a Cieerone irotior. Ex eo inde etiam Tigelli im, sibi altemtum habuit. , Cognou meum ectura inquit . et istitia Salaeoniata uitatem. Sordis hiara venales, alium tala neqMiorem. Olim (ule in eadem Epistola ad. Gallum --n regnare existimet mur, non tam ob titiis, quiam hoc tempore Obserriamur ia D- mularissimis Gesoria omniatia, Proeter istum. Id ego in lucria pono . non ferre hominem Rematuentiorem miris aura, eumque ciuietum jam dudum Calai Lirinis V Nonaeteo prooemio. 'Elguisseat vir eonsularis elioliambum illum a Selioliaste nobis servatumr

et in ipsa hae voce I get it caput venit , facete ludens eum tanquam in auetione manelplum praeconi voee lieitanti quasi adilletum ait (v. Weicterium pluribus haec exponentem p. am.). Tigellium igitur Jam dudum LieIuliis Calvii poeta, Catulli anileus. Bioneo leperi letierat, aut odio in Caesarianos omnes, aut propria aliqua injuria ab illo aeeepta (ut Reieherius sudieat p. am. permotus. - Id quidem eon lat. et Jam pridem Phameam ibium haud proletariae sortis In republica hiisse, ut qui Cieerent. quocum conjunctus fuerat, operam suam in petitione consulatus obtulisset (ad Attie. XIII. u. 3 et enlus exquisita eo na a Paeto praedicata lautioris fortunae hominem proderet; et Tigellium Dietatori Caesari

in iuuinis. suisque adversariis valde timendum sit Isse. Nam etiamsi utriusque odiiun se non

tamen propter illud puppensum animi et anxium hetiim si Caesaris adventum ex Hisplinia 5b amicta eum, etsi tecte et quavi Pudenter petere, ut quam primum data opera hominem

sibi ranei lient. ex Epp. ad Attie. XIII, M. ni. et ad Fabium Gallum (Κpp. Fam. VII, 2 . m. videmus. E Caesaris Dietatoris familiaritate Tigellium quasi per manus traditivn luintimam Oetaviani Camaris con uetudinem pervenisse, vel ex tior iit nostri Ioeo in Satiraeterilae exordio manifesto appareLDuplex igitur nobis quaestio agitanda videtur et primum, uirum In omnibus Satiris tinum s. eundemque cantorem Tigellium habeamus. an Jnnior quidam Tigellius Hermogenes ah illo Tigellio Sardo paratidurum ae distinguendus esse videatur; deInde, utrum cum utroque m eum Rermogene solum noratio simultates hierinti I. De utriusque Tigellii persona. Noa Didem Tigellium Sardum, de quo in Satirae secundae et tertiae exordiis agitur, a Tigellio Hermogene Horatii obtrectatore, qui in reliquia Satirarum locis memoratur, omnino geparandum dupli remque Tigellii personam statuendam esse, his ratiouibus addueti Judieamus. I. Noratius Tigellium Hermogenem ea utorem et modulatorem, T lvumio sibique aequalem, a Tigellio Sardo cantore defuncto. utriusque Caesarisam leo, probe distinxit. Dubium esse non pote t. quin qnaria Libri I. Satira post ge-eundam cst eomparea Sat. d. m. eum S. 2. 2 . decima rursus post quartam (si conferas Sat. Ist initi ei v. do. eum Sat. s-Ia.) seripis ML Atqui in Satirae seeundae et tera

53쪽

Milae exordiis, quo tempore IImiliis vixdum aliquot Eesora compositia Innotegeere eoeperat. Tigellius Sardus eantor mortuus dieitur. Contra in eadem Satira a, Ira. dein Sat. s. m. Io. I Hermogenea quidam, alias Tigellius Ilermogenes (SaL L n. Io. M. uno lora S,L Io M. Iinpliciter Tigellius dimis, eantor et modulator optimus (S. d. Ira. s. m. i ter vivos Horatii aequalem idem SaL , M. la turba vulo ut euriosus poemutum in pillaei tabernis librariis serutator, in Sat. Io, IB. ut Graecarum litterarum imperitus, v. M. H. luter illes poetae obtrectatores, Pantilios, Demetrios, Fannios, et T. M. ib. ut Iudi magisterquI pitellas eantare doceat, eum contemtu memoratur. Quodsi quis Itoa duos homines ita

prorsus distinetos inter se commiscere, mortuum Tigellium Sardum exim vivo Hermogene in unam personam eonfundere vellet, la profecto poetam apertissime secum certantem emeereti

Quod animadvertetis quidem Neindoctus, sed veteri opinioni de uno Tigellio semel uddi et have discrepantiam ad Sat a. singulari ratione ita tollere conatur, ut Tigellium Hermogenem quem ut vivum Horatius ibi memorat muntia in det volgi Hermogra tio Tigelli mortuum quidem illum, sed generice dictum et hoc et aliis Ioela putet, ut qui i

tum eorum hominum genus repraesentet, qui elegantis Ingenii laudem captantes librariorum tabernaa circumcursent et no Issima quaeque quaeritent insolenterque taxenti quod iit et credamus, quonam argumento probavit Comparato videlicet loco Sati a. 12s. , M. quamose taeet uermogenea, cantor tiamen citdis 'timva est modulator. - quo Nermogenem item ut vivum ait nominari, eum tamen ex initio Satirae eum mortuum ease eonsteti Luget bella arguementandi ratio, cum ex eo quod probandum erat, ipsa probatio dedueitur. Non magia

salie quisqi iam de homine mortuo hoc loco agi crediderit, ac si quis hodie de eaniatrire dudum defuneta lis loquatur: in ram ctuca die Marci actaeelat, eo sit eis demora elao tremi eho Stagerium Scilicet Heindoinus lege, qua nomina Propria figurate adhibentur, non

recte perspecta in Hermogenta persona generim constituenda graviter erraviti Nomina pe pria enim eum generice adhibentur, non nisi unam qrandam et communem notionem designant, velut in illor Sint Maecenotes, non deerunt, Flacce, Maronea (Martial. IIII, M.) Iareenates pro fautoribus litterarum, Maronea pro eximiis poetis dicuntur (v. nos ad I. S. LI, M. sed quae singui rum sunt personarum aut temporum, Ea ejusmodi nominibus Vti Hee dhibitis non jam attribui possunL Utrumne in illo loco S t. Io, M. haut quod is p tua mimitia. Hermograia laedat metrioa Tigelli P ineptum Fannium Hermogenia apud ius ros convivam, an Hermogenem figurate dictum statuamus Utrumne in illo altero Sui. Io, Dur . Demetri, teque Tigelli, DiscipuIarum inter jubeo Plorare emhedror mortuum Tigei lium eum vivo Demetrio eantandi magistros generim et figurate dictos, an alterum in Oreo itemim in vivis inter diselpi ilaram cathedras Plorare statuamus Oυdἐν προσ siores , Ne pulehri quidem appellationem. Sat. Io. IS. (- καλο*3 satis apte mortuo indul eredi

derim. Duos ergo Tigellios, mortuum caniorem. Caesaris amicum. iriun Hermogenem. eantandi magistrum, poetae adversarium, si noratio induci eosque probe inter se diuitatui praeter dubitationem nobis positum esse videtur.

II. 2. Etiam personae amborum et attributa parum inter se conseniluati

54쪽

Nam elimal sim iudines quaedam erarint, quibus Interpretes dueti unum modo Tigentum

fuisse statuerunt, majores tamen dissimilitudines diligentilia anquirenti sese offerunt, ' quam quae in unum eundemque hominem conveniant. Tigellius Sardiis in Satirae terithe exordidi ut egregius eantor deseribitiir; etiam apud Ciceronem bellus tibicen et sat honus eantori Haud secius Tigellius uermogenes Sin a, Ira. cantor atque modulator optimus, etiam Sat. I IR pallelier Hermogenes Eppellatur. Ima ergo inter se conveniunt, eximius cantor et musteus uterque, hellua uterqile. Sed cetera multum inter se ambo distant. Illum quidem mortuum poeta propter arrogantem in ipsum Caesarem pertinaciam, qua canere saepe demtrectaverit, tum propter ingenii, vitae, cultus inaequalitatem, mimarum denique, scurrarum

et circulatorum eonsuetudinem, ad priui illius Sullae exemplum, stultitiae titulo notat; sed diis, qualem In viro primariae conditionis, lusigni praecipue musico, cum utroque Caesare homines facile condonarent. At enim vero prorsus alia sunt, quae in altero Tigellio vivo podia exagitat. Hunc enim, licet elua Musteliun laudet. in ita quae dua personam vitaeque conditiones attinent, ubique despectui habet, eumque ut indoeium criticum, Inepta curiositate cirea pilaa et taber a librarias vagantem, eiun ineptia ipsius sodalibus, Fannio, Pantillo, D metrio a se contemni prae amicorum vere doetorum, Plotii, Virgilii, Varil. Fuset, et lautorum potentiorem, Maecenatis, Pollionis, Messalae honorificia de seJudieiia significat, illum autem una eum Demetrio inter discipularum cathedras subel plorare (quo eontemtim almistrat x letum cantare docendo quaerere. qiiod ego non tam de scitolia mimarum eum Schol. Criiq. acceperim quam

eum Acrone de ludo puellarum lugenuarum . Haeme convenerint in superbum istum et fastidiosum Caesaris utriusque convictorem, regum et Procerum sodalem, quem viri consul

res summa in republiea dignitate et gravitate et metuendum et Oleudum ulbi arbitrarentur Iane, qui ducentos saepe servos, si pauciores, minimum derem aleret, victum sibi inter discipularum cathedras eantando quaereret ' Minime gentium t - Aeredit quod haec Hermogenia eum Demetrio eantore intima eoujunctio ex uoratu ipsius testimonio in Tigellium illum majorem Caesaris amicum, liaudquaquam cadere Potest. Nam cum ex Scholiastarum testimonio --- isto, Nil praeter Calvum et doctua eantare Catutium ' non aliua sit atque hie noster Demetrius et quomodo fieri potuisset, ut Tigellius Sardua conjunctissime cum eo viveret, qui nil nisi aerarimi ipsius adversarii, Licinii Calvi poematia . quo Nipponacteo illo praeeonio gravissime laesus fuerat, deeantare consuesset nine Jam patet, propter externarum qu que eonditionum diversitatem majorem illum Tigellium eum hoc Gnore minima esse confundendum.

a. Denique nominibus quoque Inter se differunt, quorem similitudine Iam IEolim essetium est, ut aniliorum peramae In unam contraherentur. Id quidem antiqui ius a Sehestratia laetum videmum qui Tigellium Sardum, utriusque Caesaria amicum, M. Tigellium Uermogenem appellavere, secutis usque ad Dacerium eunetis IIoratii atque adeo Cleeroesaia Epistolas modo laudatas interpretibus. Sed quo Jure, non liquet. Clamo et Horati eum Licinio Calvo uiues ae probatissimi testes, Hermogenis evnomen Sardo illi tantae t viderunt, nec Hermogenes apud uortuum usquam Sardua appellatur. Pollus eum ille in

55쪽

s. Satirae tertiae exordio Tigellilia Eardus dieitur, hic In eadem gailre v. Ira. simpliciter ne

inogeiles vocatur. Et Ilermogenis nomen Pereg iniim ac Graecum est, et Sardi appellatio ut peregrini, primitus quidem patriam designans, tu cognomeu abiisse videtur, ut Syri. LP di, Sieuli, Marsi, Sabini. Tigellii nomen utrique commune vere Romanum est, liret ingentibus antiquae Romae non memoretur (nam quae est apud Graiierum in Tites. Inseripuo Roni. P. DE . . Manilius Tigelliae M. F. Polo fateam aut Augustet aut serioris etiam esse aea i arbitror . Rem uic se habere puto. Tigellius Sardus, Phameae nepos (qui ei Ipso Sardiis, fortasse libertus, Jam circa Ciceronis congulatum opibus et auetoritate storuit lagentem Tigelliam aliquando quocunque modo adscriptiis, Sardi cognomen retinuit. Qui eum et catuli et facetiis Ruis fio mox iu dulii Caesaris alioremque procerum gratiam et Iamiliaritatem insimiasset. Cleopatrae quoque reginae areepius, in elaris et potentibus Romae viris coepit ipse luiberi. Is ergo Hermogenem, et helliunt hominem et eximium eantorem et modulatorem, vel propter eou anguinitatem aliqv m, vel propter artis communi inem sibi gratiunet eurauim in filii Ioeum adoptasse videtur. ut ipsius vomen ille aeciperet, IIErinogenis appellatione pro cognomine retenta. Ilane opinionem de Hermogene filio Tigellii adoptivo jam olim a Wielandio ad Sat. Io. not. IS. propositam si tenemus, rationem etiam habemus, cur post Satiram alteram et tertim demitin editam simi tales inter Horatium es Hermogenem initium cepisse videantur, eum in Sat. d. v. IER hidiis ut optimi eantoris et modulatoria per tortorificam etiam mentionem poeta feeisset. Sed illum nobis fingimus, cum primam patris defuncti leviorem in Satirae serendae exordio irrisionem silentio tulisset . altera haelii Satira tertia deseriptione grae, ius exacerbatum, tum demum noratii obtreetatorem egisseniisque Eclogas adhue edi laa ut parum perite modi latas exagit rese. Hinc intelligitur, cur Polita noster in Satira quarta et decima, utraque octavo demiuti anno post Tigellit Sardiobitum seripta, iniquius in Hermogenem iurecius sit. Sed utut haec fuerunt, hoc certe exlia quae adhue dispillavimum cousiare puto, ambo cantorea non aetate vitaeque condi ilonibus solum sed nominibus etiam tuter se discrepantes, neutiquam in uno esse personam contrahendos, nec M. Tigellium Hermogenem, Juuiorem illum cantorem, vel apud Ciceronem qua rendum esse, vel apud Horatium in Satirae seeundae et tertiae exordiis.12. II. Num Horatio simultates eum Tigellio Sardo fuerint. Restat, ut pa

ela ostendamus quod ex supra dictia jam aliquo modo patere opinamur, Horatio cum Tigellio majore nec consuetudinem aliquam nec ullam simultatem iniere sisse, ut quae de ipso retulit in Satirae secundae et tertiae exordiis, non ulla malignitate aut sui, ulciscendi eupDdine profecta esse appareat. Aero Sehol. inimieitiarum Inter utramque causam hane refert r a earmino uoratii negabat acitis perite modularia, et ideireo carpitur ia illo quaeritur ergo quaenain earnilna illa intelligi possint. Secundam certe Satiram, in qua Tigellium proxime de testim refert, plures ob rationes omnium fere interpretum consensu unum ex primis poetae nostri fetibus suisse censemus, quem septima duntaxat Satira de Rupilio Rege tempore praecesserit. Circumspectantibus igitur nobis et eurloae in tua carmina inquirent Dbus nil uiat haec viri Mevissima Eclo qua Primum quodammodo poeta experimentium ingenii

56쪽

ssul feeit, ad mordarem nobilia Illius eantoris eenmiram sese offert. Et gane elim esse, propter quam a modorum pravitate notatam poeia Tigellium immortali odio et simultate ret Edinferos iisque Per multos silvos in ectatus hierit, 'elcherius V. Cl. Poet. Lai. p. goo. et eum eo Ioniua ad. Mi. di v. a. statili t. quod mihi quidem haud unam ob rationem minime probabile videtur. Primum enim ambo inter se tum aetate tum sortia diversitate tantopere distabant, ut nec illum Caesareae domus ae procerum familiarem ignou Juvenis levis dense carmen, Et qua forte ad Iprius maniis pervenisset. tanta animi attentione dignum habuisse, ut aerem ei is eensuram vertit, putaverim, nee ita stultum sui amatorem Horatium adoleis uentem h uerius. ut si qua rorae Tigellit Judlelum ad ipsius aures pervenisset, Propter primia istius poetici speelminia modon a viro elaro et perito reprehenasa vel mortuum probria ineragereti Sed fae eum, si fabulae isti fidem habere vella. primo statim tempore ira et lassignatione percitum Tigellii defunetl memoriam inquinare voluisse, quod minime verisimile est, at certe nihil vel inhumanius vel etiam aequalium sudielo ineptiua et absurdius facere potvisset, quam ut mortuum ultim eantorem per octo haud minus annos, et maxime quidem ultimo tempore in Satira decima, non contumeliis gestim ameeret sed a mortuis excitaret et umquam Inter Tlvos, invulantem perstringereti Credat quisquis velit; equidem talia vel in litiae vel stultitiae uoratium. homitiem prae reteria eortatum et ad Judieandum Did deceat callidissimum, incusare, religioni mihi duxerim. Iaee omnia si recte et probabiliter a nobis disputata sunt. nemini posthae umquam du-I .hlum fore Oufissimum quin M. Tigellius IIermogenes Iunior, eantor et modulator nobilis. Duratu hequalia et obtroetator, a Tigellio Sardo majore, Cae aris utriurumque amico, a. u. c. II1 defuncto. omnino distinguendus et separavitus sim ei eum de illo Horatius ut mortuo

in Satirae secundae et tertiae exordiis egerit, hic nobis in reliquia Satiramn locis ut vivo proponatur; ld quod hac commentatione efficere volvimus. .

De Satir ac Libr I primi Secundae et Tertiae

ei. . item Poribus. DI putationi de utroqne Tigellio sum absolutae alteram subjungere plaeet proxime evin illa I

eoli erentem de Satirae se eundae et tertiae libri primi temporibus. Quae utraque eum hi morie Tigellii illius majoria, utrIusque Caesaris amici, eommemoranda ejusque moribus deseribendia exoritimu reum mutiserit, etiam tempore non nimis luter se distare videntur, ita tamen, ut secunda statim post ullus obitum, quod e primis elua verbis putet, tertia

57쪽

aliquanto post geripla esse viamium quodsi ut Sauris ulla amios suos M Demum in tempurum, quo I igellius obierit, diligentius Inquirendum esse videturi. id ita melius nos esseeturos eramus, si primitin quo tempore norarius in Maecenatia I miliaritatem reemus fuerit. accuratius exploraverimus. Nam eum tertia quibusdam indiciis, alteram ante, tertium poat scriptum esse quam hoc factum pDreat, saeui conjectum hoc impore firmiter constituto, etiam de Tigellii obitu et de Satirae utriusque tempore probabiliore quaedam statuere licebit. d. Iam ita quae in prima quaestione S. M. contra Benutianas rationes de sextae Lib. II. Satirae tempore disputavimus, effectum esse Purimum ut dubitari non jam possit, quin post pugnam Aetiaram ei rea finem aues n. v. e. eomposita sit. At in eadem Saura tempus quo Maecenate familiariter uti coeperit, aeraratius ipse definit v. m. Septimo octono propior jam fugerit ametu Rr quo Maece a me memet habere suorum

Septem ergo annos prope elapa amo na. Exeunte retro numeramus. lneidimus In finem Enni et Ist aut a. I . inlitum. Circa id igitur tempus principium consuetudinis interutrumque tactum eertissime e stati quod quomodo cum sula ruininium satis eoauillare possint. llu viderint, qui eum sextam hane Satiram tempori supra dicto. adeoque anni et2 initio assignant (v. a n ad Sat. R M. , tamen consuetudinis illius latuum in anni TIO. u. e. primos menses constituunt (WHehem Poec Lati P. DR scilicet M one illa, qua ma- selingius iter Brundifluum anno Io. u. c. vindicare frustra conatus est, ohataeu (v. Ahu ePraei ad Virgi L p. xlx. Resinere P. L. p. - . Helad. ad. ML I, 5. lnio. Quo de lilinere in quuta quaestione agemus. Porro in sexta Libri primi Sulla aenono demum mensa ex quo primum apud Maecenatem, Virgilio Varioque latercedentibus. introduetua sit, in equa

Virgilium pore hoc Varitia, dixere quid enem Ut retri raram, stagiatim pauca locutua - - Sessi quod eram, narro: Reapondea, is tutia est mo Patieat abeo; et re uesccta nono Poae menae, jubes qua

Reele lotur hanc primam congressionem vere stat no. u. e. laetam statulinus. . Ae primum nobi a de Satira secunda qu erendum est, eane post illud impus an antequam Maecenati Horatius lunoluerit, scripta esse videatur. Notissimus est equa Ioeus et multis super eo virorum doetoriin disputationibus nobilitatus v. 21

i Ingae, ad Quoemran aiaduetis Maguesceri . i. Ilia verbis et Masthintia tunicia deni sis mihi M' . Maecenaim tangi, quem viis ensitique mollem et discinctum tunicis solutia in publico ambulaco tonsuesse eeriis ua antiquit ita

testimonia prodiderunt (v. Senecam Episti CXIV. et quos laudat Winherius P. L. p. T.

58쪽

renatem rigni'ari atimeantur. A re autem Osa tum est nomen e μαλθακoc enim et Mαλα- nos Mem , quod minia et deliratum Hrro amem rumicis deminis iambtigare eorum eat . qui se mollia et deliratis haberi aeolinii. - Eadem fere Seholl. Aero et Porphyrio reserunt. Sed ille e main etiam probabilem addidit et vi Varicoma Emmitis. - ut Maecenatem non iam propter moli luem quam propter Pudorem, diis alia ratione quam qua Ciceronem togam altius demisisse quilatilianus testatur InsL OV XI, R ID. scilicet ut tu ea erarum varicea tegeret, turileam demisisse suspirari Ere LSed quaemnque et insoliti hujus evitiis ea a stat, de re Ipsa sat gravibus testimoniis d. probata dubitari non posse videtur. Quare haec res uoratio eum in homine notissimo latere minime potuisset, non tam id quaerendum esse ridetur, num Malol num quendam propter hoe riuum exagitana primarium latum in rep. virum consulto tangere et vellicare voluerit, an temere et imprudenter id fere in quam his potius, utrum Maecenatem Iloratius Jam tum eum haec seribereti patronum ae fautorem habuerit necne. diam quoniam omnes quDeunque haee legerent, de Maecenate statim eogitarent necesse tutu accedente praeterea n tanta similitudine pari s llabarum numero et quantitate insignis, Iloratius at imprudens hane in Mareenatem iniuriam inflixisseti profecto magis etiam quam si consulto faceret. incusamilva et ex vera 'letandi sententia haronis nomine notandua esseti quare Poetam nostrum eonsillo egisse et M lolia nomine ad litiua similitudinem part s3llabarum munero ei qua tit te eonfleto, quo hominem mollem et delleatum signifiearet (v. doctissimam Reicterii avis per hoe voeabulo disputationem Poet. Lat. P. Ms sqq. Maecenatem perstringere voluisse omnino statuendum ein

At id reris non post fecit quam spud Maerenatem introductus et in eus h llaritatem S.

Meeptus est. Nam vitamst Maecenas, qui, Senem teste Epist. CLIV., vitia sua latere utisque noluit, tale probrum publice sibi illatum aequo animo tulisset, ut Tere tulit, ab Hor ill parte tamen non minus impudentiae quam imprudentiam non minus animi ingrati et malitia quam stolide petulanus signum tuisset. M potentem fautorem et amicum, qui sponte ipsum in f miliaritatis foedus adscivisset, prava eius eonsuetudine exagitata, publicae larisi vi exponere voluisset. Quae agendi ratio, quam ipse ut nefariam et flagitiosam in Saluta tertia damnat. quia ab noraui ingenio et moribus prorsus aliena fuit. omnino consentimus

eum Vtris Clariis. Theod. Selimidio et Retineris (Poet. Sin p. 52 sqq. hane Satiram

eo tempore seriptam statuentibus, quo poeta noster Maerensu rix nomine innotuisset, nedum aliquo beneficio omelove esset obligatum qui eum e bello Philippensi Romam modo reis versus Juvenili ardore libertatem, quam armis defenderat, in scriptis quoque tueri emaretur. uduel fellicet paupertate impulsus ut versus hebet, in primis Musae suae litibus. omnl-hua etiam tum ignotus. Lueiliano ritu eum omnino perverga hequalium studia et vitia versiis has exagitare, tum praecipue ubicunque loeus datus esset, in ipsiua Triumviri potentia amI- eos et asseelas uerbius invesil eorumque vitia perstringere coepiti In quibus et Maecen tem satirico propter insolentem in cultu negligentiam ae muliebrem molib

59쪽

llam eo minus sibi religioni duxti, quod eum ut praecipuum advenae partia adjutorem et

noverat et tum etiam aversabatur.

o. Ilia ita positis jam pridem eum Cel. Releherio alteriua Satirae compositionem una eum Tigellii eant oris obitu. unde eam poeta Euspicatus est, in Eunum et I . u. c. constituere, quo tempore nulla etiam inter Horatium ae Maecenatem consuetudo intercessisset, haud dubit ulmus. Etenim nee est quod prius iactam statuamus, quia anni minimum vallo opus erat. ex quo e bello Philippensi rediit, ad rerum et hominum in urbe conditiovea ita, ut lo hae Satira deseriptae sunt, pernoscendas; nee quod serius scriptam suspicemur, quia statim post quam Maecenatem hae Eeloga publice perstrinxit, eum hule commendatum et ab ipso vocatum esse quem cognosceret et inter amicos reciperet, parum credibile est. Id modo viro honoratis mo haud saeile conresserim, quod in Comm. de Vario II. p. E. sibi finxit, Ma renatem Satirae seelindae uerimonia offensum ei subiratum, aegre tandem Virgilii variique intercessione et conjunctis eorum Precibus permotum esse, ut mordarem latum Iibertini Venusini

filium eommodiis ad se admittereti Credo potius. eum hae Satira ex ipsis Epleureae diseiplinae penetral nua desumta, tot salibus et tacetiis eondita. pro ingenii sies indole ad illam philosophiam proeli I mirissee oblectatum et sua ipsius sub ficto Malallini nomine faceta irrisione minime olifensiim, propter ipsam hanc Eclogam (nam praeter hane et Par illam septimam nullam etiam tum seripserat propensiore in poetam animo esse laetum et mox, Virgilii etiam Variique auaan, ad

se admisisse norim te post mense in ataeorum numerum recepisse. Certe id generosioria antis viro dignum fuit, eum praesertim talia loe ndi libertas a saeculi ingenio nonilum abesseti Ma mo sententiae nostrae documento hoe esse putamus, quod cum duodecimo post anno poeta, I tima jam dudum familiaritate evin Maecenate suo conjunctus, Satiba adhuc eompo Maomnes in duos libros ipsi dedi eatos redactas in vulgus ederet, Tersus ille iam ostia de Mare nate non olim modo, sed etiam tum dissueto, neutiquam sublatiin aut mutatus est, quod patrono Jubente vel optauiu perfacile fieri potuit; sed intactus mansit, unde Maecenatem eota ne offensiun sed muta delectatum esse manifesto liquere arbitramur.et. Quodsi alteram hanc Satiram statim post Tigellii obitum atque ante primam eum Ma renato congressionem eompositam bre nostro statuimus, tertiam S liram, in cujus e ordio plurihua de Tigellio ut pridem defuncto egit, et Post alteram scriptam, et ex quo apud Maecenatem non solum introductus md in ejus quoque consuetudinem et familiaritatem reeeptus fuerat, ex hiqua Satirae loeo v. m. sqq. quo e m. totam Maecenati seriptam ae dedi ea tam signisse L. Iuculentis me apparet. Simplicior quis et eat, qaeralem me a ove libent robtuler m tibi, Maecenas, ut forte leg ntem Aut laevum impellat Doris se meo Molestua

Commtini gensu Pliane caret, inquistia. Eheu, Quum temere gines legem runcimtia iniquam IIIaee quid ii Horatius uon poterat seripsisse antequam tu Mnteorum numeram a Maereuale recepius ritin domum Duquentare coeperati uec assentiri Poraumus Cl. miciterio. iv Comm.

60쪽

Mn. de Vario p. s. hujus Resono eo vo uonem ad hiemem a. IS - Io. Illudque tempus

referenti, quo post primam cum Maecenate congressiquem podia nondum in ejus eo uetudinem his ua fuisset Etenim si primi aditus deuriptionem legimus Sat. I, o, M. sqq. Crens coriam, gla- Η. vim patim Iocutus e limana namque pudor Prohibebat Pitim Prorari: - respondes, tit tu est mo , Hurae abeo, et remem nono Pori menam jubeaquo mae in iam rarum numero tum quam parcum Tectoram mentisque celatorem Maeeenas a taciturnitate nobilia (Sueton. Aug. t. M. primum adeuntibus se praestiterit, qui importunos facile deterreret ( dioiciles aditus primm hiabet. ' Sat. D. M. et tum quanta eum cautione, pudore et modestia poeta noster in Principem utram primo conventu se gesserit, facile animadvertimus. Nune ergo post primum statim congressum, cum nullo etiam tum consuetudinis atque amiciti e vinculo cum viro illustri eolligatus esset, in cartane se riua amiramia publice venditare aut certe talem se ostentare, qui omni tempore vel invocatus eum adis et negotiis districtiun atque secum Patrem interpellare cuperet, temerit ua atque insolentiae foret et ab homine tam subacti di dicit quali noratius fuit, prorsiis alienae et prolaeto minime faciae ad Maerenalia gratiam es emelli Mam. IIaee ut seriueret, adulta certe et eonfirmata Iam consuetudine opiis fuit, etiamsi verba illa: se alem ma aaepe libenter rettiferis tibi, Moerenase timiditatem quandam atque inceriam etiam sese gerendi rationem prodant eum Iongioris usus atque familiaritatis confidentia irarum convenientem. Quare haud diu postquam in amicorum numerum a Maecenate adscitus est, hanc Eclogam ab Horatio simpositam statuo. Id quidem sub finem anni Elo. u. e. factum, nono post mense quam ad primum cum Maecenate colloquium To- e tus est, supra vidimus. nine Eclogam nostram aut exeunte anno IB., aut primis Enninet. mensibiis, ante quam iter BrundisinitIn ingresaua est, seripi in eolligimus. dion etiam seriore tempore tompositam esse, eum etiam Tigellii eantoris memoria fere obsolevia et, probabile nobis videtur. Nec ullum prolatio argumentum ita factum videri poterat ad Maecenalia et animum D. prorsus conciliandum omnemque malignitatis et atrae bilis suspicionem, quam ex alterius murae acerbis multis non in se ipsum modo sed in alios quoque conjectis eontumeIiis eoi emisse poterat, penitus amoliendam. Nam cum in hac Satira de mala inter sodales obir inandi ealumniandiqtie libidine ageret, indulgentiamque in levioribus amicorum vitiis et pee- caua ut venim amicitiae vinculum commendaret, atque exemplo quo familiarem suum Viro-llum praeut dubi, deseripsit v. 2s-M. quomodo In iudieando minores eorum turpitudines mxjoribus tegere et obscurare deberemus virtutibus ostenderet, poeta animi sui candorem novo patrono ita comprobavit, ut jam de ejus praeelpua ad fidem in amieitia gemandam indole dubitare non posset. Quare hanc Eclogam IIoratius tauquam apologiam initae cum Maecenate suo familiaritatis seripsisse jure existimandus es. I.

3 Atiannimum rompositionis artifictim tu praestantissimn hae Satirae recte diludieandum perinagni refert ut loel illiva dimetirimi T. I sq. sententia reete percipiatur et quam quoniam et reliquis stilliue interi,retibus et nobis ipsis quoque in Satirarem editione nuper emissa latuit, paucis exponere in aulaio GL Poeta, postquam in hujus