Originum libri septem [microform]

11쪽

p Iicaverat CorneIius Nepos in vita Catonis ain pridem eo tempore edita, servatum St, nec reliquiae insertae, quas Vel pueri suppeditare poterant quas autem attulit, lag. 8.15. 2. 563 in iis tam negligenter egit, ut memoriter eas retulisse videatur. Reliqua non modo aliena sunt a Catonianis, sed etiam magnam partem veris reliquiis repugnanti 3. Ac ne inique judicasse videar de asseclis doctrinae illius Annianae, ne tum quidem deerant aut resipiscebant, quum Antonius Riceo bonus primus reliquias et aliorum historicorum et M. Catonis ediderat' praemissa dissertatione de historia. Et accidit consilium non modo aliquot historicorum reliquias colligere, verum etiam pro viribus

in ordinem red0gre et aliquibus scholiis illustrare. In colligendis reliquiis laudabili

usus est diligentia, quamquam neglexit seriptores Graecos et ipsum Ciceronem nonnullosque alios Oeos; sed in digerendis quid secutus sit, non Satis apparet. 4. Deinde eidem rei operam dedit Ausonius Popma' ' - nam Antonius Augustinus in Dagmentis historie omni sed Fulv. Ursinus Antverp. 1595. Catoniana omisit - quem recte s. Pontanu fragmenta mutila et nonis accessionibus Iocupletata edidisse scribit adhibuitent in Graecos scriptores et Ciceronem addiditque quae ex aliis scriptoribus omiserat Riccobonus. Ita actum est, ut nulluni sere spicilegium relinqueret posteris, nisi ex Scriptoribu eo tempore nondum repertis, veluti rg. 1 et Si qui postea numerum Dagmentorum augere Studebant, loco attulerunt, qui subtilius dijudicantibus plerumque resecandi sunt, quin etiam ne pro Catonianis quidem habendi. In disponendo autem tu VerSatus St, ut en quae certi Originum libris a veteribus Scriptoribus assignantur et ureliquis Origin una fragmentis et ab iis, quae solo Catonis nomine teruntur, accurate Veli, Otiu nimi accurate secerneret et ex serie rerunt Romanarum collocaret, id quod anii iii te secerat Rice bonus uultis ille quidem locis ab ordine Rie eo boniano recessit, sed liuiae varietaten pluribus verbis explicare nec Opus est nec fieri potest, quod neuter recte res disposuit aut rationem quum in singulis fragmentis interpretandis secutus est, explicavit. 5. Popinani deinde secuti sunt, qui postea historicorum Irg g. collegerunt, vel potius transscrip Serunt, quae Proposuerat Polyma, eodena servato ordine; ex quo eni-pore adjuncta sunt Sallustio Elgeviriano Lugduni 163 4 increbruit consuetudo reliquiarum histori eorum cum Sallustio edendarum .' ' Sed ex his studiis ad cognitionem Originum Catonianarum nihil utilitatis redundauit, et si quis de historicorum Romanorum reliquiis bene se meritum esse recte gloriatur, ex aliis historicis gloria illa quaesita est, non ex Catone.

' Venet. 568. iterat Basil. 1579 et eum Livio raticos. 628. ' Fragm. Hist. Ueti Latin ab Auson. POp ma Frisio olloeta, emendata et Seholiis illustrata. Am stelo d. 020 Catoniana fragm. etiam Catonis libro de re rustiea eodem anno Franeherae edito adjecit.

'' Edd. Jans, onianae ex rec Rulgeri Hormannidae Amstelod 166l. 1667 1684, Samuel Grosser Iarosd. 1697, Josephi asse Cantabrig. 7lo, Metani Vulpii atav. 1722, G. Corti Lips. 1724 et iterum Venet. 737, Sigberti Haveream p. Ultraj. 1742, Petri Mille Berol. 17bl, extremi denique in eo agmine Caroli Molscher Lips. 1825.

12쪽

6 Sed uno et altero loco addito quum nihil proficeretur, viam ac rationem, qua res, quoad ejus fieri posset, ad liquidum perduceretur, monstravit Gregorius Majans, qui in commentariis, quos Scripsit ad , XXX Ictorum fragmen in cnevae 764L Tom. I. p. 57-63 obiter significavit, quomodo originum reliquiae disponendae viderentur Dubitabat enim, utrum fragmenta, quae ad jus spectant, Catoni patri, an filio attribueret, et ne quid deesset, omnes Catonis reliquias composuit De Originum ille quidem Dagmentis Saepe sane erravit, Sed recte perspexit, de toto opere judicari non posse nisi digesta rudi illa incertorum fragmentorum mole, quae tum quidem certorum fragmentorum agmen claudebat T , Attamen facem, quam praetulit, non Secuti Sunt, qui deinceps eandem rem tractabant, Albertus Lion' et Hugo a Bolhuis '), qui eodem tempore, i. e. sub finem anni 1826 fragmenta Catoniana ediderunt, quorum alter incredibili negligentia reliquias, quas ediderat op ma iteravit, praeterquam quod D. 11 deteriorum librorum

auctoritatem secutus ex libro septimo temere transtulit in tertium saepiusque Iocos rectea POp ma Sejunctos conglobavit, alter ne incerta, quae dicebantur, inserere nee longen vulgato ordine recedere ausus est, sed satis habuit re adscriptis et veterum et recentiorum testimoniis explicasse. I. Neutrius, nee Mansit ne Both uisii, nam ionnaelo in numero est dissertationes nancisci se potuisse praes. p. VI prositetur, qui post eos rem suscepit Augustus Krause ' 3 item ordinem Popmae retinuit, sed ex incertis fragmentis circiter triginta maximam partem in primum librum in Seruit, mire quam conturbata atque confusa 'fuodsi de consilio, quod Cato in conseribendis Originibus secutus esse videretur, aliquam habuisset opinionem, neque ordinem POp mae Saepe inexplicabilem retinuisset neque tot fragmenta reliquisset incerta neque tam confusa fragmenta primo libro inculcasset. aegentibus ipsius annotationes sacile apparebit piguisse eum

acrius rem perquirere et inVestigare. 9. Sic res se habebat, quum a eam quasi integram acceSSit A Wa gener f). Primu uirecte fecit, quod ex Popmae potestate se emancipavit. Deinde in Singula fragmenta

diligenter et docte inquisivit optimeque de emendatione eorum meritus est. Sed quum vitaret Charybdim nimiae religionis, qua laborarunt superiores, incidit in Scyllam. Non enim quaeritur, quo Singula fragmenta referri possint, Sed quo necessario referri debeant. n levioribus quidem rebus facile patimur, Si qui isto conjecturarum utitur genere, sed ita abusus est agener, ut ne Summarium quidem, quod tradidit Cornelius

Catoniana sivo M. Poreii Catonis Censorii quae supersunt operum fragmenta. Nunc primum seorsum auctius edidit Iberius ion Gottingae 1826. I Joannes Hugo a Bolhuis diatribe litteraria in M. Porci Catonis Censorii quae supersunt scripta et Dagmonia. Trajecti ad lienum 1826. Vitae et fragmenta veterum Iliatoricorum Romanorum. Composuit Augustus Krause. Berotini 183i.' M. Porei Catonis originum fragmenta emendata, disposita, illustrata ab A Wagener Bonnae 1849 dissert inaug.

13쪽

Nepos, spectandum S Se censeret. De conSilio quidem, quo scripsit Cato Origines, errare poterat Nepos et re Vera erraSS Videtur, de Summa rerum non item Pluribus verbis rem coinprobabimus, ubi de dictatoribus Carthaginiensium disseremus. Sed multo magis reprehendendus videtur, quod quum SubScribit sententiae eorum, qui res Romanorum per totum opus persecutum S Se utant Catonem, aut quanta in dumeta compelleretur, reticuit, quod in explicando fragmentora demonstrabimus, aut contra librorum optimorum auctoritatem fragmentorum Sedem Suomarte mutaVit lag. 693. Facile concedimus, qua constantia iniit Cato, non temere eum in medio opere consilium mutasse, id quod alii contenderunt, sed quaerendum St, quale sui S Se putandum sit consilium catonis, ut nec reliquiis aut summario Nepoti nec noti Ssimae Catoni conStantiae repugnet Ceterum tantum abest, ut debita laude fraudatum velim virum doctum, ut ni elius de Catonis originibus prolite a meritum esse leminem. 10. Postremo Originum reliquias collegit Carolus Ludovicus Roth. ' Accurata qui deni est ea collectio, vix ut quidquam ex certis Originum reliquiis desideres, Sed ita compendiaria, ut ne libros quidem satis distinete designaverit. Videtur fragmenta ex summario Nepotis disposuisse tui in singulis

singulorum librorum fragmenti collo eundis spectaverit, non ubique apparet, nam TariSSi ille tantummodo in rebus vel maxime dubiis atque obscuris addidit testimonium alius seriptoris, ut indicaret, quam rem Significatana esse putaret. Pronii Seue etiam ea 'osuit, quae ipSi suspecta videbantur et quae certe ad Origines referri non possunt,

vovit saeclo illud dictu iii ct ii Iullia tria capras lacte album habere p. Chari S. I, p.

102 Keil. Cutem iiii ii qui numeris Rothiani S, quos infra fragmentis adscrip Si decipiatur, mi liit Elim eos, qui liue legent, numeris 1 - contineri judicia veterum de Originibus, num eici 4 onine pine sationis reliquias. 1 l. Duulii igitur haud tua si uiuia relu ad stileni erductam esse , utarem, retractareo in Constitui, non quod quaestionem dissicilem in expediturum Sperarent, Sed ut doctorum o in in uni studia iterum ad larissi ilium elariSSi iiii Seii se toris seu converterem. Proponum utem rilitum ipsa reli pilus, deinde uti in uiriti in Cornelii Nepotis interpretatus ordii leni institutu in delendum consilium ille Catoni in iis libris scribendis quale tibi

videatur, exl,lieabo lum de in Seriptione operi disseram, Ostremo pauca addam de fontibus atque auetoritate Catonis et de Statilio Maximo.

A pri ilium quid citi ipsa Originum reliquiae in eum ordinem luat redigendae, quem Cato Seetitu es Se videtur. At ille ut uno adspeetu t0 tuli liceret aestimare opuS, rationes, liuibu ad lumem oti S Si inum ordine ui instituendum eductus Sum integra ad in Sequens

' Historicomim vi terum Romanoriim reliquiae a Car. Lud Roth colleetae et dispositae Adjunctae Salustii operibus, quae tertio edidit r. Dor. Gertae Basilia 185o.

14쪽

eaput reservandas esse existimavi. Itaque nihil addidi is numeros agenerianos et 'Rothianos adscripto libri numeror, ubi alius libri esse fragmentum Wagener putavit, Othputasse videtur. Subscripsi praeterea annotationes criti eas, non quo omnia librariorum menda notarem ne in iis quidem verbis, quae ipsius Catonis esse videntur, Sed ut in gravioribus rebus facile discera eretur, quid ad codicum auctoritatem, qui ad doctorum hominum conjecturas esset reserendum E. D. E. 1. Si ques sunt homines Cato Origines si inchoat Servius ari granam 5 6. P.

506 Lind. Si ques sunt homines, quos delectat populi res gestas de Seri here Pompejus Comm. art. Donat. p. 254 Lind. W. 1. R. 4. 2. Nihil agendo homines male agere discunt. Catonis oraculum P. Columellam XI, 1. W. . . . , ra. P. Scipionem eum, qui primus Africanus appellatus est, dicere Solitum, numquam e minus otioSum esse, quam cum otiosuS, nec minus solurn, quam cum Solus SSet.

Cato ap. Ciceronem de sy III, 1 1. - Africanum solitum esse dicere, numquam Uylu DCre, quam nihil cum asse' 'et numquam minus solam ne, quam cum Odi e et . Cato a se Cic. D republ. I, 17, 27. W. . . .

4. Clarorum Nisorum atque vriorum non minus otii, quam Negotii rationc m X- Stare oportere. Cui in princi lii Originuia suarum p. te. In Plane. 27 66.

otii, cujus et Cato reddendam rationem putat. Iustin praes V. . l. 4. 5. Prirno Italiam tenuisse quosdam, qui PPellabantur Aborigines. Os postea adventu Aeneae Phrysibus junctos Liatinos uno nomine nuncupatos. Cato in Originibus P. Serv. Aen. , V. 10. R. 0. 6. Agrum quem Volsci habuerunt campestris plerus Aboriginum fuit. Cato in I Originum ' Priscianum V, 12, 5. et VI, 8, 1. W. . R. I 0.)

1 Cod. quies male retinuerunt Litidem , Lachman de font L. II, p. 18, is ause ques scripsit Creto. cf. rg. 66. Serv. Aen. I, 95, ubi ex Origin si ques sint optili orta videtur forma monstros ex librarii explicatione ques. - sunt homines emend. indem cod. limines sunt. 3 Appollatus est Codd. nonn. alii appellatus sit, quae scriptura post multas disceptationes nune probata a plerisquo defenditur Non. v. aequales et appelIare p. 161 et 163 Geri. Revocavi veterem scripturam propter Senecam do breu vitae 13 5.5 Cod. Fuid tenuisse Italos quos d. Dolendum sane, quod in Servianis non aliud adhuc est refugium nisi fides Alberti ion. 6 Ager male nonnulli ex cori. t. si g. at de lege voconia p. Serv. Aen. Ι, 73.

15쪽

πρωνιος καὶ αυ,οι συχνοί P. Dionys. Hulic. I, 11, p. 9 Sytb. - τω - ἘλDπι-νφυλων ν το των ' οριγίνων, ως Κατ- καὶ Σεμπρωτίφ και πολλοῖς αλλοις laeti ται ib. 13, p. 11. Wi q. R. 11. 8. To μεν νομα τω Σαβίνων ἔθνει τεθῆναι, επὶ Σάβου του Σάγκου, δαίμχνος ἐπιχωρίου. τουτον δε τον ι ἐγκον πωτινων Πίστιον καλεῖσθαι Αἰα Πρωτη δ αυτων οἴκησιν γενέσθαι κωμην τινα καλουμενην εστρίναν, ἀγχου πολεως Aμιτερνης κειμενον, ἐξ ἡ ορμηθέντας totε τους Σαβίνους εἰς τὴν Ῥεατινον ἐμβαλεῖν, 'Aβοριγίνων ἄμα κατοικουντων και πολιναυτων την επιφανεστάτν Κοτιλίας πολέμω χειρωσαμενους κατασχειν ἐκ δε τῆς Ῥεατίνης ἀποικίας ποστείλαντα αλλας τε πολεις κτίσαι πολλάς, ἐν οἶς οἰκεῖν ἀτειχίστους, καὶ δη καὶ τα προςαγορευο ιενας κυρεῖς χώρα ν δε κατασχεῖν τῆς μεν ' δριανῆς θαλαττης ἀπέχουσαν ἀμφὶ τους γδοήκοντα καὶ διακοσίους σταδίους, τῆς δε υρρηνικῆς τετταράκοντα προς διακούιοις μῆκος δ' υτ εἶναι λίγω μεῖον χιλιων σταδίων Κάτων p. Dionys. I, 9, p. 112. A Sabo Lacedaemonio trahea e eos Sabinos Originem. Cato ap. Serv. Λen. VIII, 38. W. 22. R. I, 9. . is Sabinorum etiam mores populum Romanum se tum cato P. Serv. Aen. VIII, 638. W. 23. R. II, 59.)10. Metabus licet Privereas esset, tamen quia in I Scorum iure paene Omnis Italia fumrat, serimraliter in Metabum omnium odia ferebantur. Nam pulsus fuerat a sente Volsco 'um, quae etiam ipsa EtruScorum potestnte rvebatur quod Cato plenissime XSecutus est Serv. Aen. XI, 567. W. 12. R. II. S. 11. Sed lucus Capenatis. Cato in I Originum p Prisc. IV, 4 2 et VII, 12 60.

IV. 26. R. s.)12. hos lucos Capenos Uejentum condidisse auxilio regis Proper iii, qui eos

Capenam cum dol issent miserat. Cato P. SerV. Aen. VII, 697. W. 26. R. II, 8. 13. In Sauracti et is cello caprae disrae Sunt quae maliunt ex maXO8 odit veti ac uo sive Σαβίνου malo es FeSt. S. v. propteri. 229 M. - πιηρουν Cod. en et Petit- Rade Ann deli Inst. 1832 p. 259. - Aoniaας pro et Eorvaiας et κουνία. f. Suet Vespas 2 et saepius.10 Summa in hoc fragm. est difficultas quaeritur enim, utrum omnia sint Catoniana, an extrema tantummodo verba Milii quidem Etruscorum modo imperium descriptum videtur a Catone, nam demotaboeerto tam multa afferre non poterat Cato, ut plenissime seripsisse diei posset. Eadem sententia esse videtur Wagener, oth de Privematibus Ocum esse censet. 11 Loeus desperatus Cluverius p. 48. G. lios Itos cond. Vrientiam regis. Niebuli R. H. I, p. 134 ejentum juventutem fuisse oppidumqua cond. agener Hentum juvene cond. 13 Sauracto Fiscello eodd. omisso et, quod addidi ex Onj. Cluveriirat in p. 545. - Libro eodd. ideriens Bitsch N. h. Mus. IV, p. 29 eontendit quidem negligentes tantummodo grammaticos opus in plures divisum libros singulariter vocasse Iibrum, sed quum etiam altero illo Varronis Ioco . R. I, 2, 7. sine ulla varietate codd. legatur libro, nihil mutandum esse censui.

16쪽

pedes plus Se Xagenos. Cato in Originum libro p. Varronem B. R. II, 3, 3. In Hacello Sauracti ene capras, quae eae o saliunt plus eaeassenos pedes cato p. P. Crescentium Rur. Comm. IX, 6. W. 27. R. ΙΙ, 57 altem locum omisit. 14. Falisca Atala orta. Cato ap. Plin. n. h. III, 5, 1 Ian. W. II, 42 R. ΙΙ, 55. 15. de Gravis eae dicta sunt, quod gravem aerem sustinent. Cato in Originibus p. Serv. Aen. X, 184. W. II, 1. R. II, 54. 16. Qui Pisas tenuerint ante adventum Etruscorum negat Cato sibi compertum sed inveniri Tarchonem Tyrrheno oriundum, postquam eorum territorium ceperit, is condidine, quum antea rusOngm eandem Teutanes quidam Graece loque nies pomederint Cato Originum I p. Serv. Aen. X, 179. W. 13 R. II, 53. 17 Aeneam cum Patre ad Italiam venisse et propter invasos astros contra Latinum Turnumque Unasse, in quo proelio periit Latinus Turnum postea ad Mezmntium confustine eiusque fretum auaesito bella renovasse, quibus Aeneas Turnusque pariter rapti sunt myrasse postea in Ascanium et Merentium bella, sed eos singulari cert mme dimicasse. Cato ap. Serv. Aen. I, 267. De Ancilisa in Italiam adventu saepius laudatur Cato a Servio I 570 IV, 27, ΙΙΙ, 710, quo loco in libris nonnullis additur ii Originibus. W. . R. 15. 18. Trojanos a Latis accepisse astrum, qui est inter Lauremtum et castra Troiana. vi habuisse Myera Cato in Originibus p. Serv. Aen. Ι, 316. W. . R. 15. 19. Trojam dici, quam primam fecit Aeneas. Cato in Originunis p. Serv. Aen. I, 6.

VII, 15 8 W. T. R. 15. 20. Aeneas simul ac vena ad Italiam, Laviniam accepit Xorem, propter quod

I auius iratus iam in Latinum tiam in Pseneam bella Auscepit mereritio impetratis rataeillis Cato ap. Serv. Aen. VI, 760. R. b.)21. Primo proelio intreemytus Latinus est in acie , inde ubi urnus Aenean vidits mriorem, Meren iaci Io 'avia auxilium secundo proelio Turnus occisus est et nihil-

16 Tarctionem, alii codd. Trachonem, librarii ut videtur errore Lio Caton p. 41 Tarchontem es. Verg. Aeli. VIII, 603 XI, 27 - eorum territorin ex mea Ovi. Odd. Orundem Sermonem. Invor. Ital antiqv. p. 464 eorum regionem. io eorum Iocorum domicilium. - Teutanes M. Salmasius Exere. Plin. p. 43, a. cf. Plin. III, 5 50 prob. MueIIer tr. I, p. 94 codd. Teutones. - Originum I. nonnulli eodd. omittunt numerum, ita ut non sit, quo referamus genetivum, id quod ne Servianae quidem aetatis grammatici laeisse putandi sunt. Olli egit Originum libro, neget utrum ex onjeet. an ex eodd. Ruetoritate. Do singulari numero et ad fragm. 13, sed reliquis locis Servianis numquam ita ei tantur Origines. 17 Quae Sori ius addidit Ι, 267 de origine nomini JuIi, Catoniana mihi quidem esse non videntur,itam hujus rei auctorem adscripsit Julium Caeserem. 18 eodd. duo millia septingenta. Guel . νυ d. Guelf. II iti ora ini. 19 primam ex mea conj. eodd. Primum. 2l in arce add libri nonnuni, in acie M. Roth. .

17쪽

omnus Aeneas OStea non comparuit te iis proelio Nurentium occidit Ascanius. Cato in Originibus 9 SerV. Aen. X, 745. - It tu Laurolaminium cum Aeneae Ocia praedas verent, proelium commissum, in quo Latinus Occisus est, fugit rimus et Merentii a illa comparat frenovavit proelium qui victus quidem est ab Aenea, qui tamem Aeneas in ipso proelio non comparuit Ascanius mero postea Mezentium inistremit Cato ap. Serv. Aen. IV, 20. W. . R. 6. 22. Meeteritium Rutulis impreasse, ut sibi offerrerit, quas diis primitias offerebant et Latinos omnes similis imperii metu ita vovisse Iuppiter, si tibi masis ordiest, nos ea tibi dare potiuS, quam Mezentio, uti nos ictores facias. Cato in primo libro Originum p . Macrob. Saturn III, 5, 10. W. 11 R. 1 f. 23. XXX annis e telis eum Ascanium Albam condirisse. Cato U. Serv. Aen. I, 269. W. 14. R. 6. 24. Albanum monim ab Alba Ionsta dictum. Cato ap. Serv. Aen. II, 134 μ. 15. R. II, 3. 25. Περὶ δε των κ τῆς Γίας γενομένων Κοῖντο μεν Φάβιος ὁ Πίκτωρ λεγομενος, Λεωκιος τε Κίγκiος καὶ Καταν Πορκιος καὶ II ει ν Murουρνιος καὶ των αλλων συγγαφεων

οἱ πλεiους ηκολουθησαν, τὴδε γραφει. Sequitur narratio de ratribus geminis usque ad necem multi a P. Dion SS. I, p. 64-70. Pitamquam bis p. 67 et 70 affirmat Dionysius Fabiana su referre, tamen etiam Praeter illud clii uberonis testimonium p. 7 multa iii unt, quae Dionysii Otiu loquacitatem, quam Fal, ii qui suisse videtur, morem rerum

scribendarum Sapiunt. Atque ut non omnia quae sunt aluid Dionysium a Catono narrata esse credimuS, Sic erant ut in Pud Cotonem, quae mi Sit DionysiuS, Vesuit insequens frugmentum, ut liqua e Parte in eo numero suisse videatur Cato, quos Dionysius dicit

ros uracem, emurium, istisium et Solinium reliquisse et ideo sepulchri muni- sicentiu et annuae Parentationis honore snatam. Cuto se Macrob. Sat. I, 10 16. IV. 16. R. 23.

27. lui uriboni o Uum condet, tauro ut nec aret; ubi araverit, murum

faciat, ubi portam Vult es Se aratrum S u Stollat et portet et ita portam

23 deest fragm. in codd. nonnullis. 24 codd. nonnulli Albonum. 26 Laurentiam male tres an codd. - Semmurium Gud. es. Cic. I hil. VI, 5, 14 . - Litirium Baiaroce anus, interium Cantabr. Salisb. Medic. Lutinium Misin. I. Cave, ne eorum conjecturam admittas qui praeeunte Collario Orb antiqv. I, 64 Solonium scribendum utent, nec situ nec amplitudine ea ii perSpeeta es nostram chorogr. Latin p. 18.2T Ad ea, qua ex Originibus nonii codd. male originalibus petiverat Sorvius, addit Unde et teriitorium dictum est quasi terriborium alii terriboVium. Dan. Fabr. tritorium tritum bubus et aratro.

18쪽

voe eo cato ab Isidor Crig. XV, 2, 3. - Conditores elastatis aurem in dextram, o eam intrinsecras iungebant et lacincti ritu Gabino, id est, toga pini captu velati, parte Nerincti tenebant Minoem inem viam, ut flabae omnes intrinsecras caderent. Et ita sulco dueto loca murorum designabant aratrum suspendente circa loea portarum. Cato in Originibus p. Serv. Aen. V, 755 μ. 18. R. 21. 28. ατων δὲ Πορκιος Eum ινῶν μὲν οὐχ οριγι χρονον εστιμελης δε γενομενος εἰ καί τις αλλος es τὴν πωγω τῆς ἀρχαιολογουιώνης τοριας,ἔτεσιν ἀπιγπαίνει δυσὶ καὶ

τριακοντα καὶ ταρακοσίοις στερουσαν - Πιακων. Dionys. I, 74 9 60. - Πορκιος νε -- ἀνὴρ φιλοπονος περὶ σ-αγωγην - αρχαιολογου νων ἱστορι- μετα τὰ ρωιαα χρονοις στερον υλν. Georg. Synceli chronogr. p. 365 Dind. - Ἀ-ονται τοιγαρο ν ἐκ τῆς Αἰ-ου hia τὴν Βαλίαν παροδο εως ros πολισμου της Ῥωμης θ' καὶ λ καὶ κατὰ κάτωωα τον πρωτον καὶ Βαρροπα τρος Ῥωμαίους Ioan Lydus de magistr. I. 2, p. 122

Bekker. μ. 17 R. 20. 29. Οὐδὲ γαρ ἀγνοήσας ὁ μυλος - κατ' κεινου καιρου ἐν Ελλάδα -νην, ΘΛἰολίδα πω κάτω ει τ πεσι Ῥωμαικῆς ἀρχαιοπι ος 9. Ioan Lydum de magistr. I, 5, p. 125 μ. 20. R. 12. 30. Antemna etiam veterior est quam Roma cato in I Originum p. Priscianum VI, 15, 80 μ. 21. R. 13. 31. Jam a principio regnante Romula quum Capitoli ab Sabinis capto medio in

foro si is coliatis micaretur, nonne sntercursu matrona um inter acies duas proe-uum sedatum est Cato Origg. p. Livium XXXIV, 5. W. 24. R. 24. 32. Propter id bellum coepit Cloelius Pr Albanus Oratores misit Romam eum ... Cato Originum 1. I ap. Festum V. Oratores p. 182 Μ μ. 25 R. T.

Nolim absurda hae verba, id quod Dei Roth, Catoni imputare. Non sunt verba Catonis, sed .mmoniatatoris; si etiam hae apud Catonem fuissent, e suo more scripsisset Servius unde et territorrum Metum est e. 30 Antemna etiam ex mea conj Coad Antemnantia Roth G. Antemnatium. Eda Vett. Antempna. 31 Hoc Ioco non potui non mirari versutiam hominum doctorum, qui olim fragm. hist. OIIegerunt. De Errore ab interpretibus jam pridem notato, quo deceptus Lirius Valerium in suadenda Iego Oppia revolvontem indirati origines Catonianas hoc Ioco disputare supervaeaneum est. Livius igitur quinque prolatis exemplis virtutem matronam do republica optime meritarum omprobat. Sed quaeritur, utrum primum tantuni odo exemplum, an omnia ex originibus petiisse putandus sit Livius. At huic quaestionis subtraxerunt, qui primo transscripto Templo quid de reliquis sentirent, lamos illo et cetera divinaro jusserunt 1egentes, quamvis numquam praeterea gravisti e verbosissimos Iocos transseribere in iisque etiam ea, qua Catoniana omnino non sunt. BOI huis, qui in incertis ponit Dagmentim solus omnia ea exempla pro Catonianis habet, agener primum, quamquam ex re ejus erat etiam reliqua Catoni adseribere. Quum gitur potestas optioquo data sit, utrum malimus, Iubenter Rssentior'agenero. 32 Propter j. Mulier cod. propte alii Propterea. - Cloelius G. Popina, eod. Coelius et Paul Diae p. 56 M. -

19쪽

1033. Folites quod in Italiam venerit et egrestatus ab Aenea condiderit oppidum

35. an in eo loe eompluria suere ea e X auguravit, praeterquam tu odoormino sanum fuit; id nequitum exaugurari. Cato Originum L. I. p. Fest. V. nequitum p. 162. W. 30. R. 31.

37. Inde est sermo mille passum Cato in urimo Originum: ap. Gell. I, 16, 4 tW 34. R. 26. 38. Postridie signis collatis, aequo ronte, peditatu equitibusque ulu - riis eum hostium legionibus pugnavimus Cato in primo Originum aP. Gell. XV, 9, 5. W. V. 88. R. V, 96.)39. Recto fronte. Cato in eodem libro ibid. 40. Igitur tertio pedato belluna nobis ac re Cato Originum I. I. p. onium v. Edat 9 46 eri. W. 35. R. 28.) l. Veteres pro Sapia et multa alia apud multos Cato riginum lib. I. ap. Nonium . pro Sal te ii 48. W. 32. R. )42. Vehes igni Cato Originum I p. Charisium I p. 72 Keil. W. 33. R. 29. LIB. 11.43. Venetos Troiana stirpe Ortos auctor est Cato Cenomanos juata Massiliam habitasse. Plin. II, 19, 130. W. l. R. 46.

34 Si loctim restituit Niobnhr. R. H. I, p. 400. Anto legebatur Κάτων atrio reύνων ἐπι χλίου ra πασας γενiσθαι λέγει ως δε οεννωνιος πορηκεν εχ μίαν ra καὶ ἔριάκον ενυλάς, αξιοπίστερος ὁ οὐχ veiω υν μοιρῶν Oν ρι. - Quae praeterea accesserunt ad hae verba et Niebuli I. I. r. itfelit. do Cod. Urbinato Dionys. IIalie disp. Bonna 1847. p. 5 nihil ad Catonem. 36 Variant Codd. deterioris notae ut solent in his nominibus Lucilii ruamlii Manilii Mamilli et q. 37 Guel f passus edd. Vett. RSSuum. 38 peditatu equitibusque alariis ex mea cori, Liv. XL, 40 . Codd. peditatu peditibus tque ii , equitibus atque alis sive aliis peditatu velitibus atque alis G. I. ronov. peditatu quitibus atque alis, ed. ion, peditatu peditibus, equitiburs atquo alis M Hertet. - pugnavimus ex opi codd. Scr. M. HertzPugnavit reliqui. Idem M. Horia in primo Originum codd. Reg. et Lugd. maj. , reliqui in quinto Originum s. quinta Origine. Inducti videntur librarii prima persona pugnavimus ut aut in primo Orig. - Pugna it, aut in quinto, pugnavimus scriberent. 4l Veteris prosapies G. Meund Veteres prosapiae Oth.

20쪽

ci 44. Plerauud Gallia duas res industriosissime persequituro rem mili tarem et argute Io qui Cato Originum H ap. Charis. ΙΙ. p. 202 Keil. W 43. R. 9. M. Papaver Gallicanus Cato Originum Secundo p. Charis. I, p. 83. W.63. R. 50. 46. Euganeas gentes, quorum Oppida XXXIIII enumerat Cato ap. Plin. III, 20 133 W 45 R. 48. 47. si quorum tribus CXII misse auctor est Cato ap. Plin. IV, 15, 116. m. 53. R. 42. . 48. robiorum stirpis esse Comum atque Eryomum et Licini forum aliquot circa populas auctor est Cato M. Plin. HI, 17, 124. - oppidum Orobiorum Purra, unde Beryomates Cato dixit Ortos Plin. b. 125. W. T. R. 45.

49 Larius est acus vicinus Ipibus, qui per Gaginta aetenditur milia es Cato in Originibus 9. Serv. Georg. II, 159 W. 52. R. T. ' 50 Lepontias et Salassos Tauriscae gratis arbitratur Cato ap. Plin. III, 20, 134. si R. 48. 51. Libullani aquatum et lignatum videntur ire, securim et lorum Erunt, gelum crassum excidunt atque loro conligatum auferunt. Cato Originum lib. I ap. on. V. gelu p. 141. s. 50. R. 44.

52. Sed ipsi unde oriundi sint exacta memoria illiterati mendacesque 'Sunt et vera minus meminere. Cato Originum cum de Liguribus loqueretur ap. Serv. Aen. XI, 15 Ligurra autem omnes fallaces sunt Cato in secundo originum llibro ib. 700. W. 49. R. 41. 53. Novari ex Vertacomae oris, Vocontiorum hodieque pago, non ut Cato existimat, Ligurum Plin. ΙΙΙ, 17, 124. W. 48. R. 43.

54. Ager Gallicus Romanus vocatur, qui viritim ci Ariminum datus Si ultra agrum Picentium. In eo agro aliquot fariam in Singula jugera

dena ullea vini fiunt. Cato in libro Originum p. Varronem R. R. I, 2, 7. W. 54. R. 1. Sissum justera vinearum eaecenas urnas vini praebuisse. Cato p. columel. III, 3, 2, s. 9, 3. Plin. XIV, 4, 2.55. Ameriam Cato, ante Perse bellum conditam annis DCCCCLXIIII prodi Plin. III, 14, 114. W. 55. R. 52. 56. Lucum Dianium in nemore Aricino gerius Laebius Tusculanus de Idieavit dictator Latinus. mi populi communiter: usculanu S, Aricinus, Lanuvinus, Laurens, Coranus. Tiburti S. Pometinus, Ardeatis Rutulus.

49 Iaeus est in Gallia vicinus Cod Guel . - quadraginta id et Ursin falso; f. Iuver. p. 11.51 Libui j. Roth. Codd. Libyi, iteIL Iibri GerI. Iugui videntur Lips. q. jubentur. - Ioram ex ovi Lipsit. Codd. solum, C. Lugdun solum solum. 50 Egerius ebius cod. Caroliruh. brevius Lugd. Laebius Halberatae Iebius Parisin. Alen Bora.

Rutulus interpretamentum ess censet oren . de dict. M. et muri I, p. 38. Habeo cur negem. - Π,

12, si itatur fragm. ex eodem Ιibro, quo id quod antecedit Urg. 62 .