장음표시 사용
11쪽
sa - Prima Para . De Lege Lais earceribus mancipari , ac poena assici possenti quibus rebus fracti, ac debilitati parochialem & Episcopalem in Iaico, iurisdictionem in confessionibus, & alijs actibus salutem animae respicientibus libere, & pro tanti muneris maiestate,nec
possent,nec audetant exercere.
Itaque si Respublica, quod ait Frater Paulus, pro indubitata habet opinionem Theologorum, & praestantiorum, ut eos appellat, Canonistarum, existimantium eXemptionem non esse iuris diuini,cum postea ijdemmet Theologi,& praestantiones Canonistae, qui a caeteris dissenserunt, una cum caeteris conueniant, summum Pontificem clericos a seculari potestate eximere potuisse,qua de causa Respublica eorum, in priori articulo opinione, etsi ab alijs discrepent, amplexa, in posteriori,in quo ipsi cum alijs consentiunt,ab eorum opunione discedit λ Tanti fiunt a Veneta Republica Theolosi supradicti,& Canonistae isti praestantiores,dum aduersus tantos, & tam graues Auctores loquuntur: cum postea ijdem Theologi,& Canonistae docent idem, quod omnes alij supra, citati,ab eadem Republica cotemnuntui ξ Cum soli sunt, eos auctores habet, eorum doctrinam sequitur Res .cum omnibus alijs auctoribus se adiungunt, nihil apud eam ponderis habent ξ In priori articulo aduersus immunitatem adhaeret Pespublica paucis, in posteriori pro immunitate nec frangi- .
tur,nec mouetur auctoritate omnium: Moderationis certe &grauitatis fuerit vel ex hoc id,quod re ipsa verum est,agnoscere,quod quoquo se vertat laica potestas, hac exemptione firmissimam,& validissimam & solidissimam deprehendit. Bona autem esse & ipsa a iurisdictione Principis secularis eXempta,magna Episcoporum omnium consensione,& v hementi in laicos sibi in illa ius aliquod vendicates increpatione, declaratum fuit in Synodo Romana 3. cap. I. relato in cap.bene quidem sto. distinet. & in Synodo Romana 6.cuius
decretumrefertur in cap.in Carionibus. I 6.q. I. inconcilio Lateranensi sub Innoci 3.cap. qq . relato in cap.cum Iaicis, de Keccles .no alienan.& in cap.ccclesiae S. Matiς de costit.
12쪽
In bona Emphytratus Ere Aram . t 3 bona sirit exempta a iurisctione Principis secularis, infertur necessario Principem secularem nullam sibi auctoritatem, aut iurisdictionem in personas, & bona praedicta posse vendicare,ut de utroque est text.in d.cap. ecclesia S.Mariae,in d. cap.cum laicis,& in cap. inter haec. 3 3.q. a. ubi dicitur,sancta Dei ecclesiam nunquam humanis legibus constringi, & clamant passim Interpretes omnes in locis supra citatis. Ideo l. constitutionem editam a quocunnque supremo Principe, si de personis ecclesiasticis,& bonis ecclesiasticis loquatur,esse nulla ex desectu potestatis, habetur in d.cap.cum laicis,& in cap. ecue siet S. Mariae. ubi Abb. n. IS. Decr. aq.' Anchar.in cap. I. quaestione 9. de constit. a qua conclusione nemo dissentit,nec dissentire potest, cum potestas statuendi a iurisdictione dependeat. Bart. in l. omnes populi in I.quaest. in princ. de iustit.& iura. sin. ubi notat Bald.C. de iuris d. omn. iud. Rom.consa 18. n. a.&alibi sepe DD.&in quocunque actu ad validitatem illius necessaria sit iusta potestas. cap.cu
super de cuic.dclegat. l.cum te, ubi Bald .n. I.C. de donat.ante nupt. idque multo magis procedit, ubi lex arctat, praecipit, aut prohibet, Nauarr.consilio q. num. .vers. 3. lib. I. Neapodan. in consuetud. Neapolitan. num. 3o9. cum sequen.&multo etiam magis, cum est Ecclesijs damnosa, aut onerosa ut declarat Abb. in dict. cap. ecclesia S. Mariae numero a Imo lex secularis statuens de ecclesiarum bonis,aut personis ecclesiasticis dicitur etiam aduersa immunitati & libertati ecclesiasticae,quoties eis aufert priuilegiu concessum a Deo, a Papa,vel ab Imperatore,vel adimit ea, quae illis competunt, de iure comuni Canonico, vel Ciuili, vel Clericos reddit timidiores ad faciendum id,quod libere facerent statuto cessante.Haec est Ieccpta omnium sententia, Min Auth.cassa &irrita. C. de sacros eccles. & in d.cap.ecclesiae S.Mariae, ubi Decius n. a.cum seqq.totam hanc materiam ex probatis auctoribus luculenter distinguit,& in capita digerit. Imol.in
R Canidi in tract de repres. in a. partem 7. Opiet. in I. filius Ω-
13쪽
o. adeo ut communi scribentium consensu redarguatur, qui ad infirmandam ecclesiasticae libertatis auctoritatem assirmat non satis esse definitum, quomodo, & qua ratione violetus. Iacob.Mandel.cons.8.n. 3.ubi id declarat Iocum habere siue directe,siue indirecte seculari lege ecclesiastica libertas impetatur, iuxta c.statuitae haeret.in 6. c. lericis. S.nos igitur de immunit.eccles.in 6. Huius aute libertatis ecclesiasticae nome& origine a diuina Scriptura prodire, scilicet ex Ioco S. Ma thari,ubi Christus Ioquens de tributo dixit: Filii ergo liberi sunt, & multo ante quam Honoriqs 3. ad Pontificatum essed' euectus, videlicet in Concilio Lateranensi sub Innoc. 3.c. q. eiusdem libertatis mentionem habitam,ac vetustioribus etia temporibus, ac deinde sequentibus creberrime in generalibus C6cilijs inculcatam, defensam, a summis etiam Imperatoribus ita appellatam, ac roborata videre est apud Illustris
Baronium tom. 3. Annal.anni 3I3.& anni 3Iq.ac in uniue so opere, ut iam nihil opus sit confutare eos, qui id nomen nouum esse,& Honorium 3.anno Ia zoprimum huius voc . buli meminisse aduersus omnia historiarum, & conciliorum monumenta afirmare non dubitarunt. Principes autem huiusmodi legibus ecclesiasticam immunitatem violantes, in sententiam excommunicationis incidunt ipso facto cap.fin. dc immunit. eccles .in 6.cap. nouerint de tenta excom. Ex
praedictis euidenter insertur lege praedicta Rempub.sibi E ciesiae ius assumpsisse, ecclesiasticamq. libertatem, & immunitatem violasse, cum de personis ecclesiasticis & bonis Ecclesiae, quibus actionem vel adimit,vel denegat, & de bonis - ecclesiasticis,in quibus consolidationem,& praelationem excludit, expresse disponat, & quidem verbis praecipientibus, atque cum insigni Ecclesiae laesione,quod etsi ex solidis concitaonibus saepius positis, & comprobatis appareat, ad clariorem tamen veritatis demonstrationem non est praeter-
mittendum,in specie bonorum Emphyleoticorum Interpre-
14쪽
In bona Em Fratica me Iesiarum . et stes hoe i dem tradidisse,afirmantes Principem Ialcum posse quidem statuere de ratione si cedendi in utili dominio i ter Iaicos, quia hoc non interest Ecclesiae,non autem quoad ipsas Ecclesias, vel earum iura. Anchataconso 3.n. 3.Raph, Fulgo cons. r.n. a.Abb. in cap.quae in Ecclesiarum , de con-
cipis laici de dominio directo disponentem esse ipso iure nutu Iam etiam in utili dominio ratione connexitatis. Clatain S. emphyleusis quςst.2 8.n. .ubi hanc opinionem esse ait indubitatam,& communem omnium Duidq.etiam definitu ividetur in generali concilio Lateranensi relato in cap.ta de immunitaeccles.in 6. Nunc superest e respondeatur obiectionibus lege defiendentium,quae sunt infra scriptae. Primo ea lege nulla haberi mentionem bonorum emphyleoticoru,nihilq. circa talia bona caueri tam verbis,qua men te legislatoris inspecta sed agi de bonis ab Ecclesia perpetuo locatis. ac propterea mirum esse summum Pontificem leui ribus etiam causis mature definiendis assuetum, huiusmodi lege nec perlecta, nec perpensa, falsis aliorum relationibus adductum, quasi de bonis emphyleoticis in ea lege statueretur, in Senatum, ac Ducem Venetum legis auctores eu municationis sententiam promulgasse. t. Secundo tam iure communi, quam illarum regionumco suetudine inductum, atque receptum esse, ut nullis unquam
praelationibus,aut consolidationibus directi,utilisci. dominii in huiusmodi bonis ab Ecclesia perpetuo locatis locus esse debeat,idq. ob summam aequitatem, ne Iaboribus, quos uti, las domini in agris ad cultura redigendis hauserunt, ipsos fraudati, multasq. propterea familias ad inopiam redigi contingat. a Tertio causam bonorum perpetuo locatorum inter Monachos praelationem praetendentes, ac laicos Patauinosad tribunal leculare fuisse delatam. ideoq.Principem secularem , potuisse suo magistra tui regula praescribere,ac statuere,quid Ἀ esset
15쪽
esset ab eo, alijsde magistratibus secularibus in huiusmodi
causis decernendum; ea nimirum ratione, quod cum magia stratus laicus sit iudex competens in causis horum bonorum. inter Iaicos , ecclcsiasticasque personas, ubi laicus conuenitur,ad Principem quoque laicu de ijsdem bonis statuendi potestas pertineat;siquidem statutis ligari, de forum sortiri a
Quantum ad primam obiectionem attinet, Dux ac Senaatus Venetus iure quidem conqueri possent, si summus Pontifex,quod non statuerunt,pro stat uto habens, commentitia im pullus causa,in eos excommunicationis sententiam tuli&setmedum enim tantam Repub. sed quemvis priuatum, mvel inexplorata, vel imcomperta, excommunicationis mucrone feriri iniquissimum esset, atque a mente sacrorum in nonum,atque Ecclesiae consuetudine penatus alienum. rude bonis emphyleuticis ea lege cautu esse, larum est adeo ut nullus dubitandi locus relinquatur, siue verba legis, siue mentem spectemus. Quod ut magis planum fiat, meminissecportet, locationem perpetuam differre ab emphyleusi,de : de utroque contractu extare titulum separatum in Codice, .ut habetur in Li. C.de ivr.emphyleui.& inter utrumque contractum plures sunt differentiet, quas sigillatim recensent D . in d.l. Ic. de iuri emphyt. quarum duae sunt praecipuar.; Altera,quod bona perpetuo locata ab ecclesia etiam ad extraneos perueniunt haeredes,adeo ut linea conductorum a extincta,ad ecclesiam non reuertantur. Bald.in cap. litterae n. 3.de dilata Ruin. in cons. 16 i. n. 3.vol. I. Bona vero ab Ecclesia in emphyleusim concessa ad extraneos haeredes non transeunt, sed linea deficiente redeunt ad Ecclesiam, quod omnes DD. fateri testatuta Gozad.cons. 73. num 9. Altera differentia est, quod in contractu locationis statuitur pen - fructibus correspondens Bald.in d.cap.litteras num. 3. Alex.
cons. I I a. num. 3. vol. 1. In contractu autem emphyleutico
16쪽
In bona Empbteot ea mel sartim. iu mphyt. Alex. d.cons. I I 2.num. 3. Verum etsi inter hos duos contractus sint hae differentiar, in multis tamen conue' 'niunt. , Nam in emphyleusi Ecclesia concedens transfert utile dominium, & sibi directum retinet, gl. in cap. constitu ius,in verbo iuxta ratam de religios. dom. ita etiam in loca- tione perpetua.l.i. S. qui in perpetuum. ff. si ager vectig. veIemphyt. petat. iuxta gl. in verb.domini, l. r. f. quod autem is de iuperficieb. Bald. in d.cap. liticrae num. 7. & in rubr. C. de iure emphyt. nu. 7. ubi Albertc.nu. 3. In emphyleusi do' minus directus habet ius praelationis. l. fi. C. de iur.emphyt.ς ap. potuit,de locata idem iuris habet in locatione perpetua. Bald.in l. r. S.quod aute. Edesuperficieb. Ruin .d.cons. I 6 I. aeum. 3 o. In emphyleusi ob non solutionem Canonis per triennium emphyleuta cadit a iure suo. l. 2. C. de iur. emphyta in locatione perpetua conductor quoque per bienniuves triennium cessans, amittit rem locatam. Raph. Fulgos .in cons. 2 o. incip. pro euidentia eorum de quibus quaeritur, circa fin. Abb. & Butr. in cap.propter sterilitatem, nu. IO. de Iocat. Ias. in La .nu. 39. C. detur. emphyt. Non est auten perpetuum, ut locatio perpetua , & emphyleusis conueniant , discrepent q. in omnibus supra dictis. Nam potest ,
constitui etiam emphyleusis cum magna pensione fructibus correspondente, & tunc ea emphyleusis prope accedet ad naturam locationis perpetuae, in ea i. remissio ob sto, rilitarem habebit locum, perinde ac in locatione. Alexand.
emphyleusis Ecclesiastica ita creari, ut sit ad quoscumque
hae recies etiam extraneos transitoria , sicut suapte natura
est locatio perpetua, ut cum conceditur pro se & haeredibus, ct qui ous dederit. Curi.iun.conLI3O. num. 2. &in summa hi contractus ex conuentione legem accipiunt, ut tradunt omnes in l. 1.C. de iur. emphyt. ubi in specie Albertc. num. z. ait contractum emphyleusis non habere formam,aut natu ram limitatam, sed in eo voluntatem contrahentium esse
seruandam, ut probatur textadn l. a. in princ. eod. tit. Quo
17쪽
ia Prima Pan. De Lege lata fit, ut in utroque possint contrahentes stipulari,ae promittere quid diuersum a natura contractus, & ita in Iocation perpetua apponere qualitatem emphyleusis, & in emphy- te usi qualitates locationis perpetuae. Quae cum ita se habeant,& omnia verba huius legis non minus conueniant emphyleusi,quam locationi perpetuae,utpote exprimentia ominnes qualitates, in quibus emphy teusis conuenit, cum locatione perpetua, nihil autem exprimentia propter quod locatio perpetxia distinguatur ab emphy teusi, fateri necesse est,de utraque loquutum esse legislatorem. In hac enim lege de dominio directo, & de utili agitur, de praelatione ,
de caducitate, quae in utroque contractu locum habent, ergo de utroque lex est intelligenda, iuxta regulam, Cui conueniunt verba legis, conuenit & eius dispositio . Nec resertquod de emphy teusi nominatim mentio non fiat , cum omnes qualitates emphyleusi competentes exprimantur . contractus enim magis dignoscitur , & constituitur eκ declaratione effectuum, quam ex denominatione l. insulam. ff. de Praescript. verb. Bald. in l. I. nu. 3. C. de iure emphy t. l. sistia putatus .ffde usur. Ias.in d. l. I. nu. 3.& satis dicitur expreI- sum, quod verbis generalibus continetur. l.fin. iunci. gl. C. quod cum eo. Bald. ini. Praetor .ff. de iudic. Ias. in I. I. nu. I
is de vulg.& pupill.& cum emphyleusiis sit una ex speciebus
contractus, ad quas resertur lex loquens generatim, species vere,& proprie continetur sub genere, ut Dialecticis & I ris erit is notissimum est principium. Praeterea cum in emphyleusi possint paciscentes conuenire praeter ordinaria eius naturam,nempe ut transeat ad extraneos haeredes,vici. praelationis ius directus dominus no habeat, certe talis e phy teusis, immutata eius natura, ijsdem verbis includer tur in lege, quibus includitur contractus perpetuae Iocati nis . Aperte igitur constat ex verbis legis, de contractu einphy te utico actum esse. Verum id etiam magis constat eX mente, quia cum haec lex prohibeat, ne personae Ecclesiasticae At loca pia ius praelationis , consolidationis, vel cadu-
18쪽
In bona Empbtrattea Eoissarum . Iseitatis pritendant, & haec iura magis in emphyleusi , quam in locatione perpetua, ut supra ostendimus, praetendi possint, apparet,legislatorem magis de emphyleusi , quam delacatione perpetua sensisse. Quod autem dictum est emphyleusim in lege comprehendi, quamuis simul in ea compraehendatur locatio perpetua, assirmari etiam potest quoad, caeteros contractus livelli , & frudatis , vel alterius similis, qui cum iuxta suos notissimos terminos & ipsi directum, diutile dominium separent,praelationem 4. & caducitatem asmittant , possunt & ipsi lege compraehendi, ita tamen, ut nunquam sequatur emphyleusim, cui vere,& proprie legis qualitates conueniunt, in lege non contineri . Quin etiam ad id probandum frustra fortasse labor suscipitur,cum huiusce Iegis defenseres,tametsi asseuerent, quod mentio bono. rum emphyreoticorum non vi e ne in parole, ne in senso, &quod queli emphy teoticis non vi e ne formalmente,ne in parole equivalenti: tamen praeualente veritate, prius dixerant, che quella Iegge e piu sopra beni censuali, o locati per Iungo tempo,che emphy teotici, & paulo post assirmant,chela legge dei Senato generalmente parta di tuiti li contraiti, o modi di possedere, douedui dominis utili e diretii restano diuisi. Quod cum proprie eueniat in contractu emphyleutico, absque dubio lex p dicta de eo formaliter loqui tur . Indubitatum est itaque,in lege supradicta statui de bonis emphyleoticis ab Ecclesia concessis, quamuis etiam in ea statueretur de alijs speciebus contractuum, in quibus utile dominium separatur a directo . Quamobrem valde mirandum est Legis defensores in tantas querimonias erupisse, perche sua Santita habbia net monitorio ristretto ad una
specie sola quello,chee deito in genere. Si Respub de pluribus contractuum speciebus legem Ecclesiasticae immunitati aduersam tulit,& Summus Pontifex unam in monito- - rio recensuit, quod verum est,narrauit, nec ulli iniuriam focit, potiusq. extenuauit delictum, quam am plificauit. Pontificis autem ministri, qui legem de pluribus contractuum is C a spe
19쪽
. . ra se in. De Lege trispeciebus disponentem, ad unam tantum coarctarunt, Isuius, non grauius, lenius non acerbius facti speciem summo Pontifici retulerunt. Nouum hoc est, ut qui plura vulnera intulit, de uno tantum iudici relatum esse,atque Unius tantum in condemnatione rationem habitam, dolenter accipiat. Quod si Monitoris iverba fuissent iuxta hanc querimoniam emendanda, nedum de bonis Ecelesiasticis e
phyleoticis, sed etiam de liuellarijs , de sevdalibus, de
perpetuo locatis idem statutum esse, exprimere, atque ad. ij cere oportuisset. Quo pacto lex plures contractus Ecclesiae sine auctoritate irritans , vel saltem plurimum extenuans, ac in pluribus Ecclesiasticam hedens immunitatem, tanto magis summum Pontificem pro Apostolico munere commouisset. Ex quibus satis, super i. responsum videtur priori obiectioni suprapositae. Quoad secundam obiectionem haec lex defendi non potest iure communi, cum tollat praelationem, caducitatem,&consolidationem, quae de iure communi habent locum in , contractu emphyleusis, liucllario, & laudati,ut in locis vulgatis nemo negat, imo etiam in contractu locationis perpetuae est locus prς lationi, & caducitati ob non solutionem, ut supra dictum est, & utcumque se res habet, id statuere non pertinet ad iudicem secularem. Nec obstat, quod plerique DD. existiment,etiam in emphylepsi Ecclesiae teneri dominum directum extincta linea proximioribus agnatis illam concedere, atque ideo sublatam esse deuolutionem ob linea
cons. 3 8. lib. I. quo pacto Ecclesia hac lege nullum videtur accipere detrimentum. Primo namque respondetur, hane opinionem saltem ubi Ecclesia vult pro se retinere , fio quentius esse improbatam. Nic. Mil. in reperr. vers. emphyleusi finita. Abb. in cap. bonae post numerum 28. de ipollui. Prς lat. Curi. Senior cons. ψ7 . num. Io. Ruin. sibi
20쪽
tionem, tenetur tamen agnatus infra annum petere inuo stituram cum solutione laudemij,alioquin ius petendi expinrat, saltem viii intra illud tempus inuestitura concessa esset alteri non proximiori, gl.in cap.Titius, si de seu . fuer.contro.
3 28. num. q. & alij passim . Hac autem lege robur habente , nec inuestiturae petitio, nec aliud factum esset necessarium. sed subsata esset perpetuo omnis spes consolidationis . Tertio, quia etiam d. opinione contra Ecclesiam concessa , si nulli extarent agnati, emphyleusis pro se, filijs, & nepotibus recepta ad Ecclesiam reuerteretur,nec ad extraneos hς- redes trasmigraret, ut superius dictum est,adeo ut nequaquaverum sit, quod ex aduerso affirmatur, DD. animaduertentes laicorum detrimentum, deuolutionem ex capite lineae finitae prorsus sustulisse,cum etiam secundu hanc opinionem, quae tamen non est receptior, non sit sublata deuolutio non extantibus agnatis.Quarto,quia etiam si ob lineae extinctionem cessaret deuolutio, superessent alia deuolutionis capita, ob alienationem sequuta irrequisito domino,vel quod emphyleuta in re emphyleutica male versaretur, vel pacta non struaret, qui calus deuolutionis omnes hac lege exploduntur. Quinto, quia huius articuli disputationei in praesentia omissa, siue deficiente linea reuertantur ad ecclesia siue proximiori agnato rursus concedi debeant,quod a prudenti, iustoq. iudice,eueniente casu, erit iudicandum, Princeps lecularis nec legis hac de re condendae, nec alterutri opinionis
approbandς ius habet.Quod autem dicitur,quicquid potest erici pacto, potest etiam consuetudine induci, di Principis lege caueri,ita profecto verum est, si ijdem semper: termini retineantur, ut quod potest fieri pacto laicorum duntaxati possit etiam induci consuetudine laicorum, & constitui leget Principis laici: at vero quod pacto Ecclesiasticarum persona- , rhm de re Ecclesiastica caueri potest, nec laicorum propte-ὸwa erici potest cresuetudine, nec Principis. laici authinita .