장음표시 사용
41쪽
E R TIO Ioco Respublica Veneta anno
1 3 3 3. statuit, ut Ecclesijs neque donare tur , neque relinquerentur aliqua bona stabilia in perpetuum in Ciuitate & DR-catu Veneto, di quod si re linquerentur,iγ
' 'ςerium tempus Ecclesia illa vcndere ν
deberet. Et cum hac lex cut aiunt varie esset Obicruata- , anno 13 3 6.Respublica iterum statuit, quod Ecclesiis aliqua bona stabilia relinqui non possent ad tempus longius quam duorum annorum, quo spatio durante vendi dcberent, si id factum non fuerit, Magistratus secularis id exequeretur. di tandem anno 16os. Respublica hoc decretum ad totum Dominium Venetum extendit. addiditque,ut nemo in C uitate Venetiatum , ac toto Dominio. Veneto posset sub quouis colore vendere, donare, aut alienare personis Ecclesiasticis bona stabilia absque Senatus licentia concede da eodem modo, quo conceditur in alienatione bonorum Publicorum, cum decreto quod aliter isquuta alienatio nubia sit,& bona stabilia Fisco applicentur, ac Notarii poenam
VT articulus nullitatis huius legis Acilius definiatur,
obseruandum est similes laicolum leges aliquando conditas esse generarim in omnes subdito , ut puta,ne prae dia, vel bona stabilia in territorio existentia alienentur in non subditos,vel in non subeuntes onera. aliquando autem specialiter,& expresse editas csse in Ecclesias,& Ecclesiasti
cas personas, ne videlicet bona stabilia in eas alienari pose i sint.
42쪽
zonoram immobilium alienatis, In tret man 3stit. De utraque statuendi ratione, num Iegitima δε valiada sit, & num Ecclesiasticae libertati aduersetur, seorsum agendum est,quemadmodum etiam 1 Iurisperitis separatim hi articuli examinanturAE deciduntur . - Quo ad priorem statuendi rationem,scilicet,cum lex Principis Iaici, nulla Ecclesiarum aut Ecclesiasticarum person rum habita mentione, prohibet alienationem in non subditos,concors est ferE omnium iuris Ciuilis & Canonici inter pretum determinatio, talem prohibitionem non incIudere Ecclesias, &personas Ecclesiasticas, nonnulli tamen, sed
paucissimi, nec admodum graues auctores conrradicunt. Huius sententiar Ecclesiae fauentis aduersus laicam pol statem sunt Oidrad. relatus a Federic. de Seni cons. 8 3.nu. q. Caldo.relatus a Cardin. cons. I q. num. S. Federide Sen. d. cons. di num. Card. d. cons. & num. & in Repetit. cap. perpendimus num. 13. vers. aut si obseruaretur, de sent.ex comis
l. filius familias. S. Diui,nu. II. de legat. I. quem ibi sequuntur Ang. Imol. Florian. Crot. num. 8. AleX. num. I a. Ripa num. ου I. las .num. Io6. qui licet multa postea in oppositum alleget, ibi tamen ait innes ita transire,& ita indubitanter
esse tenendum. Ferdinand. Loar. num. I 7. BOlognet. num. a oo. Felin.in cap. ecclesia S. Mariar num. I I 3. de ibi Dec. nu.
s. Ex quibus Crot. Alex. lac di Loaz. testamur, hanc opianionem communi scribentium consensu esse receptam,& Ripa affirmat,eam sequi communiter Legistas & Canon illas. Eandem probant Bald. in l. vi inter diuinum rum. 17. C. de sacros eccl. Se in cons. I 33.lib. 3. Anton.de Butri in cap. tua nuper il primo, num. q. de decim. Petr. Iacob.Gallns in practistit. de acquisitis ab ecelesia num. I s. ver nunc autem dico.
norm. in cap. a nobis it primo, de senti excom.&in cons. a Lincip. ipsius,in I. parte. Cumam cons. 83 praesupposito ca-
43쪽
η - Terti Psin. De Imredim si, prope fin. Iacob.a Canib. in tract.de represan .partano Io Bertachin.in tract.de Episc.in q*art.num. I 7.vbiail,se in ardua quaestione ita consuluisse, & aduersarios contraria tentasse aduersus omnem sententiam DD. Chasian. in comsiet. Burgund. rubro I.S. Ionum. o. Marian.SOcin.consit. 76.num. 3. vol. 3. Hippol.Riminat d. consi .nu.8 . ubi nedum de communi opinione, ut sere omnes alij supradicti,te statur, sed etiam monet, ab ea nec iudicando, nec consule eo esse recedendum. Fabian. de Mont. in tract. de empl. &Vend. 3. Part.pi incip. nu.6 .vers.sed non valeret. Clar. in s.fin.quaest. 8a. vers. statutum I. num. a. Iacob. Mandel.consis. incip. pro resolutione. Plot.loquens de constitutione Caroli V. Imperatoris in Ducatu Mediolani cons I9.nu. II.&.12. Ang. cons q8. incip. quidam Franciscus col vlt. ubi etsi aduersus alios existimet, statutum generaliter de hac mat ria loquens porrigi etiam ad Clericos, in quos laicui trans ferret rem immobilem intuitu consanguinitatis, non autem Ecclesiae: tamen cum caeteris consentit,statutum non cxten. di ad Ecclesias, & ad Clericos,in quos ratione Ecclasiae bona immobilia alienarentur. Quorum auctorum consensione permoti recentiores Iurisconsulti,qui communes conclusio nes collegerunt, hanc quoque inseruerunt inter alias, Hip' pol. Bonacossa in communibus opinionibus criminalibus in verb. statutum.f.statutum prohibens rem immobilem.Mich.
Cui opinioni,ingenti tot auctorum cosensu rcceptae, paucissimi sunt, qui aduersentur, ut non immerito plurcs ex supra citatis assirment,omnes fere ita Setire.Nam etsi pro Re qui scripserunt, non dubitent in oppositum afferre plures
auctores;. reuera tamen viX tres , aut quatuor contrariae opis
laioni adstipulantur, ut singulos ab eis citatos perpendendo, planissimum fiet. Primo enim adducitur Bald id cap. quae in Ecclesiarum de constita .8.& in cap.ecolesia S.Mariae n. 6.eod.tit. Sed ille
in d.ca'quae in Ecclesiarum non loquitur de prohibita Di nium
44쪽
Hum rerum stabilium alienatione in uniuersum,se i tantum de praedijs tributarijs collectarijs, prout etiam idem tradidit in cap. Clerici n. a. de iudic. ubi relato cons. Sig noroli auctoris contrariae sententiar,videlicet,sentlantis, huiusmodi statutum laicorum generale assicere etiam Ecclesias,& personas Ecclesiasticas,subditan. 3. quod proculdubio est verum in praedijs tributarijs,vel affectis perpetuo onere collectarii. In alio autem loco,id est,in cap.ecclesia S. Mariae, etsi arguat - Pro talis statuti validitate, in sine tamen subicijt haec verba de hoc sunt variae opiniones, quas non persequor, alibi dixi, Quo pacto Bald. in priori locq de ea specie praediorum loquitur,quae est affecta onere reali collectarum, in posteriori
vero sententiam suam non aperit. Verum esto. se ita sentire profiteretur,eius auctoritas inconstantia leuatur, cum contrarium scripserit in duobus locis supra citatis, id est,ini. ut inter diuinum n. 17.C.de sacros. Eceles.& in cons. 13 3.lib.3. adeo ut vel pro neutra opinione, Vel pro ea tantum, quae fa uet Ecclesiae,possit allegari. - Secundo adducitur Archid.in cap. romana de appell. in Kqui nedum contrariam Ecclesiet opinione non sequitur,sed supradictae adhaeret,ut videre est ibi n. i .in fine.vbi statutu Iaicorum ad stringens Ecclesias ad alienadum intra annum bona sibi relicta, nullum pronunciat. Tertio,affertur Panorm. in cons.63.lib. I.qui non loquitur de quaestione nostra, sed de alia longe diuersa, videlicet, . an constitutio laicalis statuens bona stabilia matris cedere debere filiis, ita ut de mobilibus tantnm possit testari,& sic augens legitimam filiorum debeat obseruari, etiam cum di . cta immobilia,vel eorum pars in piam causam suerint relicta. In qua quaestione etsi Panorm. concludat, piam causam etiaab his bonis 1ibi lcgatis excludi vigore dictae constitutionis, nihil tamen praeiudicat comuni opinioni superius positae, siquidem eo casu cu portio legitimae sit de iure positivo,quavis de iure naturae legitima debeatur, potuit laicali constitv-UUnctam augeri,' in minui ac riopterea Ecclesia non γ
45쪽
habet quod conqueratur,si legatum consequi non potest ea. bonis,quae ratione legitimae filijs debentur ea quilitate,quae praescripta est, & praescribi potuit lege municipali. At in casu
nostro Ecclesia exuitur rerum immobili u commercis,quod . efficere non possimi Iaici statuentes: ac propterea no mirum, si Cardin.ind. cap. perpendimus, sentiens,statutum probis
bens alienationem stabilium non assicere Ecclesiam, sentit tamen,ex legato relicto a patre familias nomposse Ecclesiam quicquam consequi, nisi prius legitima filijs exiesuta usque ad totam portionem auctam lege municipali. Quod si hae opiniones inter se pugnarent,Cardin. non posset uni subscribere,quin alteram improbaret,quod tamen non facit,cum
utramque defendat, sicut & plerique D D.supra'citati,& ipsemet Pano qui in cons. 2 6.lib.i .in specie huius statuti probi. bentis alienationem respondit,non includere Ecclesias, nec personas Ecclesia sticas, quod di tradidit in d. cap. a nobis dr .supra commemorato.Quin etiam ipse Panorm-d. cons 63- manifeste insinuat,has duas opiniones simul posse coniungi, nec alteram alteri repugnare,dum in principin. 3.inter rati nes dubitandi adducit doctrinam Io. Andtain cap.D. de immun.EccI.in 6.opinantis, statutum prohibens alienationem non ossicere Ecclesiae,& in fin.argumenta in princlusita d Iuens, doctrinam IO. Andr.non impugnat, sed veram esse i nuens, ait, non obstare casui suo, ut habetur ibid.n. 7. vers.&primo ad primum. Patet itaque, Panorm. recte superius Pro Ecclesia adductum csse,si ustra autem adduci Pro Repub. Quarto, allegatur Alex.cons.93. n. 3.vol. a. qui & ipse eo
laci agit de quaestione dissimillima, di nihil commune hab
te cum hac nostra. Nam facti species,in qua confultus rebpondit Alex.ea fuit,An statutu vetans inuestituram rei iam alteri concessar,recipi non debere, nisi citatis posscssoribus, vel inuestitis, procedat in laico recipiente inuestituram ab Ecclesia.In qua dubitatione Alex. sentit,statutum Proccdere in huiusmodi laico ab Ecclesia recipiente, ea ratione,quod laicus in contractu ciuili debet seruare forma facile obserua
46쪽
gonorum immobittam ηnenatione is mel fari . autem sibi a statuto pr scriptam, etsi contrahat cum EccI sa, quς propterea non laeditur, nec a commercio excludiat tur,quemadmodum etiam si statutum laicorum interdiceret Magnatibus, ne cessionem recipiant, ipsi non possent etiam talem cessionem ab Ecclesia recipere, ut respondit Federici de Sen.cons. 8 3. inci p. statuto Ciuitatis, cui inlis ret ibidem AleΣand. Hae autem qu stiones longe diuersae sunt ab hac Nostra, ac propterea Cardin. in loco supra eitato in repet. d. Cap perpendinius, qui rem hanc totam diuersis distinctionibus complectitur, etsi sentiat, ut saepius dictum est, statutum Prohibens alienationem non pertinere ad Ecclesiam, sentit tamen cessionem laicali statuto Magnatibus prohibita, nec ab Ecclesia esse recipiendam , adeo ut veritas unius assertioni inequaquam pugnet cum veritate alterius. Id i. perspicue
adnotauit Alex. d.cons num. 3. his verbis: Jn hoc non iacio im, quia dato, quod vera sit opinio illorum,quod statutum, disponens, quod res immobiles non possint alienari in non subiectos, non intelligitur de alienatione, quς fieret in E Uesiam, tamen hoc non obstat casui nostro. Ex quo patet, opinionem Alex. in L cons. compatibilem esse cum nostra tot,& tantis auctoribus probata,inter quos supra relatus fuit idem Alex.in d.S. Diui. Quinto, alleg tur consilium Barbatiae I . voL a. quo re spondit statutum laicorum i minas excludens a successione masculis extantibus, sibi locum vendicare etiam in bonis emphyleoticis Ecclcsiasticis. Quae Barbatiat opinio nullo modo opponitur supradictet opinioni, Ecclesiam non comprehendi statuto alienationem prohibente . Nam in casia ducti consilii statuentes potuerunt immutare ius commune cir ca succedendi rationem inter laicos etiam quo ad utile din minium, quod est quid laicvie, cum Ecclesiae non intersit,
quomodo inter se laici succedant. At lecus est,cum interest
Ecclesis, & id de bonis emphyleoticis Ecclesiasticia etiade utili dominio nihil laicus statuere potest, cum Ecclesiae Pisiudicium institur, ut superius circa primo loco relatam ReiD
47쪽
s etp. legem probatum fuit, di plenissime apud Tiraq.
retrach. ygnag.S. I. gl. I 3. num.8. Barbatia tamen in alio b eo contra Ecclesiam, in quaestione nostra r spondet, de quo inserius agetur, cum expendentur auctor congesti a Tiram ex aduerto citato. Sexro,citatum fuit Croti consilium 7.quod silentio pri termittendum fuisset, cum ipse eo consilio aliam examinet quaestionem, An solennitas inducta a statuto laicorum incicontractibus minorum obseruanda sit cum ipsi contrabunt cum Ecclesia,in qua respondi .esse obseruandam. ς opinio tamquam diuersa a materia nostra,& alias habens ratio nes etiam ab his recipitur, qui in articulo nostro pro Ecclesia sentiunt, ut habetur apud Cardin. ind.cap. perpedimus, Dec. Felin. alios supra relatos. & quamuis Crotiibid.cos 7. recenseat opinionem Signopoli, cum tamen perfuncto rie, & re non examinata de hac quaestione loquatur, citaret non debuit, nec citatus quicquam habet momenti ad cam is decisionem. Alciat. de praesumpr. reg. I. praesumpt. γ io
Septimo, Tiraq. locus allegatur in trin. de utroque re tract. tit.de retract.lignag.S.I .gl. I 3.num. F. is quoque obi ter alij quaestioni intentus, hunc attingit articulum, in qua tamen,quid ipse sentiat, nec patefacit, nec indicat, & alibi pro Ecclesia in eod. articulo plurimos congessit auctores,videlicet ad leges connubiales gl. 8. super verbo s de son m J J num. 17 a. adeo ut vel neutri opinioni, vel potius huie nostrae adscribendus videatur. Et cum auctores, quos pro Ecclesia in d gl. 8. cumulauit, omnes vere pro ea sentiant shi tamen, quos diuersum docere scribit ind. gl. 13. omnes perperam citanrur; ut existimare Oporteat,ipsum iuuenum opera in auctoribus colligendis uti solitum, vel eis haud se deliter reserentibus fidem inconsulto adhibuisse, vel aucto ribus perpendendis,mole operis distractum,plurimum hali cinatum esse. Nam Iacob. Butrig. in Auth. Cassa. C. de sa
croL Eces. & in l. qui assiduit. C. qui potior. in pig.bab. qui
48쪽
ellam in hac quaestione allegatur a las. in d S. Diui, num. 78. ne verbum quidem habet de tali quaestione, sed tantum de alia, videlicet, an statutum valeat, quod idem ius reddatur Clerico in foro lateali, quod reddituc laico in soro Ecclesiastico, quae quaestio tam ex iui forma, quam ex ratione promius differt a nostra, ut satis patet, ac propterea Decius, qui legem de qua loquimur, existimat non valere, in illo tamen articulo sequitur Butrig. in d.cap.ecclesia &Matiae num.67.
Bald. quid lentiat, & quanti iaciendus sit in hac quaestione supra deductum fuit. Sed quia in duobus alijs locis citatur a
Tiraq.videlicet in l. 1.cide sacroi.Eccl.& in cons. I 7.lib. ., obseruandum est eum in D. I.etsi de hac nostra quaestione, non loquatur, potius tamen videri sentire pro Ecclesia, qua contra,dum ait, statutum laicorum permittens patri, ut filiuspurium instituat, validum non esse ex desectu potestatis, quamuis de re laicali in Ialaos statuatur, quia agitur de materia peccati . In cons. quoque I 7q. Bald.agit de alia quaestione, videlicet, de solennitate obteruanda abalienante, ut consulat haeredibus succedentibus ab intestato, in quo sentit statutum esse validum, & Ecclesiam comprehendere.
Hanc autem quaestionem diuersam csse a nolira, iam superius satis ostensum fuit. Salici autem tam in l. i. C. te sacros Ec-c s. quam in d. Auth. Cassa, nunquam meminit huius quae-st:onis, quod tamen animaduertit Iliaq. dicens, ita ipsum anonullis citari, sed se in lectutis Saliccti id rio rc pi r iste. osit, ut suspicer auctores citatos a Tiraq. futile desumptos a consilio Barbatiae inserius citando, qui & ipse Salic. S Butrig. haud fiaeliter retulit. Ias. autem in I filiusfam. S. Diui ,
etii multa argumenta, disputando, in medium attulcrit aduersus Ecclesiam,iam tamen testatus elat, hanc esse communem opinionem, quod refert Tiraq. sed addiderat, ab ea nec consulendo, nec iudicando esse discedendum, quod Titaq.
Di c. praeterea a Tira l. contra Ecclesiam cita tus in cons. I τε. lncip. Placet mihi, col. s. vers. sexto, ut si
pra 'aum est,pro Ecclesia citari dubuissct, cum plaeniissa H Positionc,non galcre i tutum laicorum disponcns de ro
49쪽
so . P. I; rtia Pari P mrnis digna bus Ecclesiae etiam in eius fauorem , d stat ut re neraliter loquens non debere trahi ad hunc'casum, qui non est iuri Ddictionis statuetium, statim subdit: Ad hoc bene facit quod tradit Cardin. inrepet. cap. perpendimus i de scuti excoin mun. ubi, inquit, statutum prohibens alienat nemibon rum immobilium sine licentia communitatis ves habentiuntius Communitatis, non intestigitur habere locum in Eccle-sijs, vel Ecclesiasticis personis. Quapropter Dec. apertECardin. sententiae subscribens debuit pro Ecclesia, non contra eam allegari, quod sedit in d. cap. perpendimus operius cuin aliis pio Ecclesia sentietiatibus allegatus perperam inter auctores contrariae sententiae reponitur a Tiraq. praeterquam in eo, quod vere testatur Cardinalis Franc is cum de Albergo is contra scclesiarhin hae quaestione consuluisse. Bastatia demum a Tirum aliis adium
gitur,/Qui in cons. 3 o. lib. . aduersus Ecclesiisti respondit, sed in consilio 16.nu. q. libG. testatur pro Ecclesia sae Omnes sentire, in cons. 67.vol. .col a. loquens de alia Ah2stione, An valeat donatio flaici iacta Clerico absque sciennitate statuti,quantum ad hanc materiam pertihel, insistere videtur vestigijs. Card. in d. repet.cap.perpendimus , cum eius distinctiones, quas in hac materia striptas reliquit, ad verbum reserat. Card. autem, ut supra dimim filii, in quaestione nostra ius Ecclesiae tuetur, atque ita Barbat ia vari E de hoc arriculo loquutus, aut nullius, aut valde leuis esse de
auo. pro Republica citatur Rhenatus Choppinus, qui
in tractatu de Domanio Franciae tit. i 3. nu. 3. scribri ius' Regium esse, cum res praediariae aliquo pacto in Ecclesiasuran Dieruntur, interponete contractui auctoritatbm: Alterumtaenim Ecclesia onus incumbere, vel acquisitam priuatorviii manus deferendi, vel si Princeps maluerit , indemnem eum
mortuae manus ponsatione. Cuius rei testes Francicos i
gum interre. adducit. Respondetur, hane Regni Franciae
50쪽
Zonorum immo billam alienatione ra oeulosas. salaonsuetudinem valde incertana esse, & quamuis in Gallia defaeto retineretur, non propterea sequi, ant licitam csse, aut alibi eam introducendam , ac seruandam, cum etiam Galli Doctores illam damnauerint; prauertim Petr. lacob.in pra.tit. de acquisit. ab Eceles. vers. quidam verbi& Alex. lV.a uersus eam Constitutionem ediderit, quae habetur in cap. r. de immunit. Eccles. in o. Velum etia si huiusmodi consuetudo valida esset,quae tamen,&a grauibus auctoribus optimis rationibus oppugnata, & Pontificia auctoritate ut diximus prorsus exterminata est, adhuc tamen respondetur, rationes qua uis inanes, quibus ea aliqui Galli scriptores tutari conati sunt, satis ostcndere,ab ea c6suetudine nullo pacto ad pissente quaestionem. argui posse. Nam Henric. in cap.ex literis m .de consuetudo testans Ecelina conlacuisse in Regno Frai ciae bona immobilia acquisita ponere extra manum,loquitur de stud alibut emphyleoticis, & censualibus, dicens , t si Ecclesi*sit capax rerum omnium acquirendarum. l. I. C. de sacraEccl. id tamen intelligitur de relius, quarum plenat, L libera dispositio spectatiad concedentem, seu transferen iem, secus autem in praedictis stud alibus,censualibus,& emphy teoticis, quae si sine licentia Domini in Ecclesiam transiferrentur, perpetuo,& incommutabiliter, ipse ius suum per petuo amitteret, cum talis res ad eum amplius rcdire non posset . Idem scribit Gugliel. Benedict. in repetir.cap. Raynutius in verb. uxorem nomine Adelasiam decis . nil. .'qui conatus defendere eandem consuetudinem in bonis seudalibus, & emphyleoticis habentibus ab origine ex forma prima concessionis di inuestiturae in uariabilem praestationem, subdit, secus esse in alijs quibusvis bonis, in quibus Princeps non habet nisi ius protectionis, di supremae iurisdictionis, ac propterea in illis sernati in Francia d. l. i.C. de sacr. Eccles ut Ecclesia per translationem laicorum in ultima voluntate illa acquirat,& acquirere possit. Constat igitur, nec satis liquere de hac consuetudine, nec si liqueat,validam cire; imo Pontificia Constitutione essu Ilablatam, & quamuis de ea