De primatu, et antiquitate linguarum opusculum excellentissimo, ac reverendissimo F. Augustino Gervasio ... dicatum. Petrus Abbas Muradgia

11쪽

erosundius res perpendendi, contemplationes 'spirituales sub altioribus ruminationibus perhibendi ad animas in amore Entis amabilissimi magis in dies fovendas praecipuum munus incumbit 8 Quis iterum lanae mentis diffiteri aulit. ab una voce, ab una quidem Syllaba , ab una vel simplici litera, ut inanifestum erit infra, tot, tantarumque dependere decisionem justam controversiarum ad librum ipsum , Sacras nempe literas, pertinentium, unde veritas non minus dogmatica, qu4m moralis derivatur, cum id quibusque sere isaulis Catholica experta sit Religio, ac tandem sic de superborum arroganti temeritate, suisque cupiditatibus excaecatorum Iantum triumphum Ait tanti utilitas momenti , atque cognitio tam necessaria ad infideles, haereticos, atheosque egregie reprimendos, undenam oriuntur λ nonne a genuinae semientiae , vis dictinctae , rationis peculiaris , insitaeque linguarum proprietatis plena cognitione , accurata peritia , legitima possessione λ Fatendum igitur perfectam linguarum scientiam esse thesaurum absconditum, pro quo vendantur omnia oportet, praeferendo scilicet id studii cuivis alii curae, ac labori; cum, clavem scientiarum esse linguam , quam quo quis perfectius perdistit, ed facilius i. illas & excelientius sibi comparat, qui

Mescitat , sit certe nemo.. A quadam-ire, quaeso , innoti

sunt Athenienses. ad colendum illudi, quod ignorabant Τnonne utilitate impulsi, atque etiam necessitate, ut infra perspicuum erit Eapropter non minus utilem ,.qu m necessariam, asserere ausus sum. Servata itaque methodoidebita' i ta b enucleandam . quaestionem accedam necesse, elegautia Uicendi emblemata minime aspirans, venustasque ratioues, nitorem ac

12쪽

veneres orationis, metaphorasve, quae obscuram potius, infirmamque reddunt loquendi essicaciam, vim afferendi , confirmandi, malens aperta , qu1m nitida habere verba, investigaturus dumtaxat venerandam rerum veri

tatem .

Atque priusquὶm tela confringam Propositionis impugnatorum, bellumque mihi infestum indicturorum , probatio ejusdem ineluctabilis praecedat oportet, argu mentis quidem quadruplici a fonte petitis. En nihil amplius meipsum detinens, aggredior utique , probaturus eam prius, ut decet, ac proinde soluturus etiam 1tque etiam objectiones ejus.

14쪽

stussiritur, quaenam ex Linguis Mundi stprima, nempe Adami ρ

UT elariori in lumine quaestio isthaec collocetur, &quaecumque excogitata Adversariorum objectio dei,de, ur par est , solvatur , animadvertendum est Primo loco, quod juxta Scripturae sacrae oraculum linguarum confuso tunc temporis, cum Babelica Turris construebatur in Sennaar Chaldaeorum terra , evenit. Hinc ab Adamo ad illud usque tempus una erat lingua omnium, unoque ore loquebantur omnes , uti ex eadem , & ut

Armeni legunt ex Septuaginta versione eras omnis rem ra tingua una, oe loqueti una omnium. Gen. D. 2. δc s.

Secundo loco, Arcam Noe post Diluvium requimuisse super Montem altum Armeniae . seu Ararat, qui ex Syriaca, atque Latina versione dicitur Mons Armeniae; .at in Textu Hebraico, & Versione Samaritana, δ Septuaginta vocatur Ararat ; in Versone vero Chalda, ca , & Arabica dicitur Mons Gortvaa. Sic etiam ι. 4. Reg. I p. 37. oe Isaiae 37. 38. oe Ieremis II. 27. Tediri Marat vieissim alicubi vocatur Ararat , alicubi vera Armenia, R. alicubi Gortvag. Etiam Iosephus I. 3. Antiqui illum vocat Montem Armeniae, atque addit Pyrrum Chaldaeum ponere Montem Gortvaz in Armenia . Sic quoque Apulinus apud Eusebium Chr-οι. I. pae. 8. Armeniae dicit. Nicolaus autem Damascenus juxta Traditionem m

15쪽

Cedrenus, & nonnulli alii illum vocant Lubar Montem Armeniae, & Singhilius pag. 23. illum nominat Ararat

Montem Armeniae. Sic etiam alii, quos reser re operosi laboris esset . :At nihil mea refert, neque magnopere laboro, quo potius nomine Mons ille dicendus sit, vel cur diversis Duncupatus nominibus fuerit, cum omnes unanimiter illum in Armenia esse fateantur.

Moyses Chorenensis Historicus vetustissimus Arme- nux in historia sua , quam adducit a Mari pas Cadina LVII. cI I . inquir, illum Montem ab Amasia Armenorum Patriarcha primo vocatum fuisse Masis,& postea

nomen Ararat a .denominatione Provinciae ab Ara ---tae Ararat, sortitum fuisse. Gortvaa vero , sorsan, quia Montes Gortvaz, celebriores sunt in Provincia Arene. niae, vocanturque Montes Armeniae , a quibus tanquam a partibus notabilibus poterat etiam magnus ille Mons Ararat, necnon Provincia quidem vocari Gortvaz.

Tertio loco , exsiccatis Diluvii aquis, ut Sacrae literae Gen. s. 2o. JUmbur l. 3. Antiq. Siribilius , C drenus, Samueι, oe alii , Noe egrestus de Arca descendit ab illo Monte, & in terra Ararat fecit sibi Ioe nhabitationem, di habitavit cum filiis suis in illa ; quamobrem vicina Provincia vocata fuit Nabe an, id est, Nahni is an prima habitatio. Iosephusque testatur futuse vocatum illum locum Armeno idiomate , nomine , quod Graece Apobarerion, id est, locus descensus, sonat . Noe ibidem plantavit vineam, ur truncum vitis; unde etiam locus dictas fuit ab Armenis Arguri , qui adhuc ab illis rusticis dicitur Agini. Noe mortuus est in Armenia, & ibi sepultus, ut ex vetusta quadam Armen rum historia. Georgius etiam, Cedaenus Historicus Grae-

16쪽

cus pag. ret. nec non Georgius Singlielius pag. 43. ω g. id ipsum fatentur: Armena etiam historia refert quod cum uxor Noe nomine Nometar, seu juxta Samuelem Seniorem Nojemetar clausit supremum diem , filii eius sepelierunt eam apud illum locum, qui suit nominatus Marant nempe mirant Mater ibi. At re quidem vera NOE in Armenia ad mortem usque mansisse patet ex eo quod, cum veteres histories reserunt, uti ex Scriptura, Arcam Noε requievisse in Armenia, atque Noὶ ibi mansionem fixisse suam, quam do verba iaciunt de morte ejus, haud meminere, ubist ipse mortuus ; ex quo colligitur clarὲ ipsum non egressum fuisse ex Armenia, sed remansisse ibi ad mortem usque, ibidemque sepultum, ut tum dictum est Iosephus quoque scribens de NOE non dicit ipsum descendisse in Sennaar, sed enarrata eius morte t. l. e. scribit capite sequenti filios Noe , posteros nimirum eius, descendisse in Campum Sennaar . Insertur igitur ipsum in Sennaar non descendisse.

Quarto denique, tres filios Noe, Sem, Cham, RIaphet, Patre adhuc superstite , multiplicatos fuisse in

terra Ararat usque ad fines illius in generationes suas, antequam Turris conderetur, adeo ut, cum terra illos capere prae multitudine non posset, multi tempore Phaleg, idest divisionis, ut Sacrae literae , & Historici testantur. demigraverint ad australem plagam occidentis in Mesopotamiam , inventoque Campo magno in terra Sennaar, in eo sedem posuerint, atque multiplicati ibi Civitatem, & Turrim aedificare voluerint. Confirmat id Calmet quoque in Expositi Seripi. Saen in Prooem. pag. 16. Tantam multitudinem homi-nsm , isquis , qui creveranν , non rapiebas unus locus ,

A s ideo

17쪽

.deo opus erat , ut diliderentur. Quia est incredibile eos Omues, qui habitaverant, & multiplicati fuerant in Atimeata, & plantaverant ibi vineas, & aedificaverant d mos ut legitur Gen. s. ar. reliquisse tota iter scecundam illam, deliciosamque terram , & prosectos esse illinc omnes omnino ituros in Sennaar: ut colligitur e iam perspicue ex historia Mari par Cadinae adducta a Cliorenen P L s. e. Ir. dicente: redux miis tu Arm mi aus mss aedificasionem Turris inυenist ibi aliquibus in Deis babitantes dioeν sos ante aedificium Turris . Ergo non discesserunt illinc omnes. Sed Chorenensis cum scribat invenis paucos, dicit hoc quoad illos locos, quos primo petivit Haigh, non vero quoad totam Arm niam ;& cum scribat de ρνimis dispersis, intuetur disperissos illius temporis, quando homines multiplicati in Ararat , suerant dispersi ubique in finibus Armeniae ante 'Turris aedificationem, ut dictum est supra .

Praeterea tempore, quo aedificabatur Turris , adhuc vivebat Noe; nam ex supputatione Chronologorum condita fuit Turris anno ii . aut χoo. circiter M' Diluvium; Noe autem vixit post Diluvium trecentis qui Π-Φuaginta annis . Gen. s. ap. Porro certum est Noe non uisse cum eis. qui aedificarunt Turrim , quia Scriptura Sacra vocat eam consensum malitiae. Sap. 1O, S. cui

ipse adsensum minime praebuit suum, neque inde aliam petiturus regionem discessit . sed in Ararat prope A Gm, qua ipse, domusque sua innoxii ab aquis Diluviuevaserant, remansit, ut supra in Tertio dictum est. At cum in Scriptura haec verba habeantur : Gen. Io, 32. ha ramiι a Noe juxta pupiaos, o Milois r

runt Diuitigod by Corale

18쪽

Scriptura testaturis eum proficiscerentur c. m. a. hquae quidem inctio, atque prosectio tantum ad illas pertinet gentes, quae discessionem secerunt , ut quisque videt , dummodo sit sui eompos, non vero ad Noe, caeterasquagentes, quae ibi, scilicet in Armenia una cum eo reis mansere; cum Scriptura non dicat : hae omnes familia Noe prosectae sunt, sed, ab bis diυifae fun3 gentes : alio. quin minime certum esset Divisionem a Scriptura indi- Catam revera evenisse. Cum quod divisum, separatumque eit, coniunctum atque unitum dici nequeat. Cum ergo remanserint in Armenia gentes, dictae Divisionis partes,

extra omne dubium est etiam linguam , qua utebantur, fuisse omnis omnino confusionis,mutationisve expertent.

Quibus positis , pro certo fatendum est, primam hominum linguam , icilicet Adami, Noε, &c. fulta

linguam, qua Armeni usi sunt, atque utuntur. Nam certum est linguam Noe, filiorumque ejus, antequam Turris in campo Sennaar conderetur , fuisse linguam

primorum hominum, seu Adamiticam : sed Adami Iinis gua illa est, qua usi, atque usque ad hoc tempus utuntur Armeni; ergo lingua ipsorum est prima humani generis lingui . Maioris propositionis veritas satis elucet ex eo, quod primo loco animadversum est. Probatur igitur Minor; Certum est aquis Ditu Uilex siccatis, postquam Area super Montem Armeniae sei. licet Ararat requievit, ut jam supra demonstratu in est, Noε eum sua familia sedem in Ararat , quae vocatur

θωυάα , posuisse , ibique supremum obi i ste diem , atque sepultum suisse, δc cum multiplicati essent filii

ejus adeo ut terra eos prae multitudine capere non pos

19쪽

asseret illius regIonis incolas lingua Nia non usos sui Lis, qui, ut Calmet ipse satetur in prooemio Script.

Sacr. expertes fuerunt Babelicae confusionis λAt Natio, quae a Noε suam duxit originem in Ar rat scilicet in Armenia, eadem semper remansit, nec in aliam mutata ullo unquam tempore fuit, sed hactenus a filiis in filios propagata, Linguamque suam semper integram cimmutatamque servavit. Ideo lingua Adimeniae, seu Armenorum est lingua Noε, atque adeo Adami. Minor igitur satis patet. Solvuntur Objectiones .

- ' Tonuulli, inter quos Philastrius , adserunt ante 1 l confusionem linguarum plures extitisse linguas; idque probare nituntur ex illo Sacrae Scripturaqloco: si filii Sem, fecundum cognationes, oe tinguos ,

o regiones, in gentibus suis. Et cum ipsorum sententia Scripturae auctoritati Contraria videatur . ideo dicunt unitatem linguae a mFfe dictam non fecundum eundem Cerborum Uum , sed fecundum eandem δε uum intelligentiam accipiendam effe. Quam interpretationem abhorret adeo Alphonius Castrensis l. s. adversus haereses , ut existimet eam eme haereticam. Cum Philastrius ipse non animadverterit di.cta fuisse illa verba a Moyse per anticipationem. Et hanc esse veram hujus loci interpretationem docet etiam Augustinus I. I 6. de Civit. Dei, e. 4. dicens: cum ergo in suis linguis istae gentes fuisse referantur , redit tamen ad illud tempus narrator , quando una lingua omnium fuit : oe inde jam exponit, quid acciderit, ur linguarum diυIrsitas nasce retur ' cI erax, inquit, omnis terra labium

20쪽

unum, oe vox una omnibus . Idem etiam satetur Ioam Chrysostomus homil. 3 o. in Genesim ; ut resert Celmherrimus Domini cauus xystus Senensis in Bibliothecae sua Sanctae Adnotatione 87. :II. Armeni vocantur Haj a nomine Hsig filii Tho- .

gormae, filii Gomer , filii Iaphet, filii Noε: Sed H,igh

juxta Historiographos Armenos eoncessit Sennaar cum divisis gentibus, ubi, dum conderetur Turris , confusio facta est linguarum; ergo etiam lingua ejus , & Nati . nis Fini, fuit confusa, licet lingua habitantium tunc in

Armenia remanterit expers confusionis.

Respondetur nihil hoc obesse veritati expositae propositionis; Nam id evenit ex eo quod Armeni acclamantes Haighum regem , quippe qui robore singulari donatus, atque rebus gestis longe illustris , ulturus de Belo truculento ac saeviente, commissis adversus eum bello , iaculo ternis alis structo percussum interfecit , fugatisque pugnatoribus ejus in montes & campos , reportavit insignem victoriam , ideo voluerunt gloriari etiam nomine ejus adeo celebri denominantes sese Hii , qui sunt idem ipse populus Araratensis, iidem Aram nἡΑramen i , seu Armeni ab Aram filio Sem , ut refert

idem Chorenensis I. I. e. Io. II. quemadmodum caeterae quoque Nationes post babelicae variis denominaban. tur nominibus ob varias relationes, ut populus Hebraeus nominabatur Hebraeus ab Abrahamo, Israel a Iacob, Iudaeus a Iuda, ut patebit infra, ut Graeci etiam denomiis . nati sunt Hellenes a nomioe Hellen filio Deucalionis , eoquod ille regnaverit super Graeciam .

III. Lingua prima non existit, sed mutata est In aliam ; ergo, dic. Probatur antecedens: In variis mundi partibus ho