Jacobi Facciolati Oratio pro funere Aloysii Pisani ducis Venetiarum IV. non. Jul. MDCCXXXXI. celebrato cum auctoris ejusdem palinodia, & typographi Ven. confessione. Accedunt postremo dialogi 6

61쪽

res omnes illi delatos vellent, ut prodeunti sine satietate acclamarent. Accedit, quod natura quoque suavitatem quamdam induxerat ori ejus, quae aspicientes statim allice

rei & ad benevolentiam concili ret. Quid vero, si se tibi daret, si alloqueretur, si operam suam promitteret Tum sane non vultus dumtaxat, sed ipsis quoque cordis affectiones appararebant: ut si nihil daret nisi verba 4 tamen

62쪽

verba ipse, ex animo ducta minime tecto, pro factis acciperentur. Sed quaeret fortasse aliquis , numquid in tanto prosperitatis

dare verba importet vocem edere , alloqui , aut aliud hujusmodi, fraudem tamen afum in verbis , quae significant imponere. Sive erum jocus sit in ambiguo, sive sit dicterium quod libenter sepe usarpo damno Frimum M ineptum ut turpe detestor alterum.

63쪽

& mortalitatem Christianis s

momentis expendamus. Quin etiam contigere multa gravia &ptrocia, ςa que sere in ipsis secuti. darum rerum articulo. Sed qui alienis calamitatibus ita commovebatur , ut eas aspiceret tanquam suas; idem in suis fortissimus erat. Nolo singulas commemorare,

48 Hic unice vertara excidit, quod Christianum sapit. At idipsum me potius, quam Λω situm hrisianum prodit. Obiter enim tantum a tingitur vox illa christianis, quasique nihil ad Pisanum pertinens. Adeo quod erat in laadatione praecipuum neglexi.

64쪽

29 ne illam attingam mihi quoque acerbissimam, quae Principatus initia contaminavit. Id unum dicam, quod omnibus notum est, & crebris sermonibus per hoste dies r petitum , vidisse illum non modo parentum suorum interitum, quod

aequa naturae lege comparatum mΟ-dice ferri debet; sed & uxoris, &fratrum, & filii, & nepotis , temporibus alienissimis: cumque suos

omnes vehementer amaret, nul

lam samen in tantis luetibus doloris

65쪽

loris significationem dedisse, quae

modum excederet. Accidit, audiente me, ut honesta laetitia exultanti luctus denunciaretur. At ille composito celeriter animo res

pondit, quidquid boni Deus de

derit, eo loco ponendum esse, ut idem repetere, nobis non repu

gnantibus, statim possit; sie quidem nec extolli rebus prosiperis , nec adversis deprimi. Ceterum s

q) hactenus multo jam ante Pisanimortem diu elaborata seposueram ceterum, hoc

66쪽

ῆO siquis inter ejus inirtunia recenta set , quod repente sublatus se m ri non senserit , is mihi de hum

nis rebus non recte judicare videtur. Hoc ego ipsum ad quemdam quasi cumulum felicitatis re- sero , quod non morbo prostratus& sensiim confectus luctari cum natura debuerit ; quod non faedam mortis sipeciem ac terrificam aspe-

es qua consequuntur ad repentinum easum pertinentia aliis verbis in Lombardo ipso leges : mbi quod qua ille initio dixit, ego in finem orationis transfero. Hoc ex capite amicι sumus.

67쪽

Xerit; quod propinquorum lectinio adstantium lamentationes non aus erit ; verbo dic/m, quod vitam cum Vita commutarit. Cum

enim ille in hoc postremo quasi actu, quo Principis personam suctinuit , nullis ambitionibus dic

tractus sibi uni vacarit , atque ita vixerit, ut siquid humanitus accideret, quotidie paratum invenit et ; quid erat optandum magis, quam ut ejus animus, fractisrcpente vinculis, momento tem

poris

68쪽

poris liberaretur Quidquid est

igitur in hac repentina morte ca lamitatis , non ad Aloysium, sed ad nos pertinet, coactos carere adiumentis, quae adversuS mxta summa paullatim ingruentia parari solent. Si ille febri comreptus jacuisset dies aliquot, ac veluti per gradus venisset aderatrema; licuisset nobis inter spem metumque jactatis parare animos in partem utramque ; licuisset haurire oculis aviditate

69쪽

ultima vultum ejus ; licuisset ad

Superos abeunti supremum Vale dicere , nosque illi ac nostra commendare : id quia non licuit, jure dolemus. Verunta, men quia dolemus de incommodo nostro, videndum est viris bonis dc fortibus, ex hoc genere quantum liceat. ExcitemuS mentis vires s & quod tempus est allaturum, consilio & prudentia Pr Vertamus. Non probat ille

certe dolorem nostrum in aetemna

70쪽

na animorum so quiete collo catus , qui dum viveret , ferre non poterat, quippiam alteri sua caussa molestum esse. Desiderio nostro delectari potest, moerore non potest. Demus hoc Principis memoriae de nobis meis ritissimi ut nihil agamus, quod non sit ex voto ejus. Hac vos in primis cogitatione animum confir- so) Ab Ethnicis etiam Hema animorum quies, avum beatorum sempiternum admittebatur. Itaque nihil adhue CAristianorum proprium.