장음표시 사용
501쪽
perator coram Deo,& B. Petro Aposthlo,me protectorem, ac defensorem fore huius S. R. E. in omnibus , quateniis diuino fultus fuero adiutorios pro ut sciero, poteroque. Refert Signius.
Et iam pridem usu receptum in Francia, Hispa inia, Polonia, &alijs Regnis, ut simili iuramento. obstringant se Reges, & nominatim promittant, defensuros se Ecclesiam, ac religionem, eiusque Praelatis debitam reuerentiam , & subiecti'nem praestituros Neque hoc quidquam derogat ipsorum maiestati; immo pei honorificum est. Recte 'Ambrosius e quid est,mquit,honor centrus, quam mi IN rator dieatur fidius Ecessaest ymperistor enim bonus intra Ecclesiam, non supra Ecclesiam ess . Et Theodoricus italiae Rex ad Ioannem Ponti fieem s Sum qui dem Judex Palatinus , sed messer non desinam esse diascipulus. am tune icta rectegerimus a vestris regulis minime discedamus. I
1 Et quando Baronius dicit, magno detrimento ecclesiae immiscere se Principes rebus sacris, non dicit illo sensu; quo Mornaeus , sed quo scribit C . quaeus A quia Principum scilicet non est res iactius administrare, aut de fide,& religione iudicium se
re ; recte tamen, & religiose contra sacrilegos haer ticos, & schismaticos leges condunt. August. a. Gicunque legibus Imperatorum, qua pro Dei merit
502쪽
suppMusm. Vbi & respondet ijs, qui objciebant, '
non petijsse a Regibus terrae Apostolos talia, ut scilicet leges ferrent pro religione aduersus illius hoostes, Non considerant, inquiens, aliud suisse tunc tempus,&omnia suis temporibus agi. Quis enim tunc in Christum crediderat imperator, qui ei propietate contra impietatem Ieges ferendo seruiret e
σ Sed quia parum est Principem esse bonu, si eius ministri sint mali; Princeps praecipue curare debet, ut idoneis mandet dignitates,& magistratus Qu9cunque enim loco idonei,&boni viri praeficiuntur, salus constat Reipublicae. Maneat hoc certum , ac firmum4 & nobile regnantium axioma ό meliorem esseRempublicam, in qua Princeps malus est, quam ea, in qua amici principis, magistratu ite, qui in parte Rempublicam gerui, mali sunt . Multos enim , malos haud facile unus bonus compescit s malus Princeps si bonos habeat ad mini stros. nequitiae in
Naturalis est,&summa Principis obligatio ; ut, bonos praesides prouincis prisectosque tueacur, at-aque in officio contineat. Oritu phec obligatio ex imore: Reipublicς, & priuati cuiusque, ut ait Adam CotZehb.. inemadmodum enim si Princeps medi-.cum, & chirurgum sumptu Ciuitatisconstituat , ex iustiti egibus obligatur,vine Demoti tos, Ma
503쪽
u A SANCTI ANNI Imram O frem, Simones, Menophanes, Capitones, Phaid nes, Socleas, Ageiaos, Alexes, Agridas, Zopyras, Charinos, Gernaclios, Rhodones, Callignotos,velut pestes vivas. & escaces ciuibus immittat, qui glorientur,yt ille apud Agathiam, multas animas ad inferos deto Se viros peritos, industrior, fidos,non quas '
8 Virtutis ergo, ac morum probitatis maxime ra-
in j istrant hahendat Requirit hoc Plato, stquMendistat iudices; ictaagistratus; probit testimoniam pes sinsiuinietates liabbant. In Romanis quoque legibus domuostratu lisceknt a fie
505쪽
' NON A M RIZEL ' i 4so UT DIU IN TERRIS, FELICES VIVANT, ET DEMUM IN AETERNA T A B E R N A C V L A R E C l- . PIANTUR AB ILLIS. IPSIS PAUPERIBUS, ERGA QUOS MISERI- CORD lAM EXERCUERUNT, IN IBUS CHRISTUS PASCITUR, ET NUTRITUR. t
ossicium , aeterniS remunerandum
prinii s est, ut scribit Mauclerusa,
i ad imitationem Christi, Coeli cum
terra regnatoriis , pauperra omni praesidio destitutos ab omnibus porentiorum&iniquorum tyrannorum oppreisonibus defensos ripere. Ad hoc venit Clarastus in mundum, ut regius Propheta. toto poetae Psalino trigesimoprimo. copiose declarat , diis in principio preces mysticas, & vota fu ndendo . Deus inuricium tuum. Regida , iussitiam tuam filio Regis . Ad quid hoc. Iudicare populum tuum in iustitia, On pauperes tuos in iudicio . Hoc qui facit, non cum summis viris
comparo, sed Jimillimum filio Dei Christo Domino , Regum Regi iudico , qui veniens in mundum, ut ipse Propheta vaticinando praedixit, M. dicabit pauperes populi y ω salvos faciet filios pauperum , , humiliabit ealumniatorem . l'ropterea orιetur in i iebus, eius, in tittia , , abundanti
506쪽
pacis Aonec auferatur Luna. Quid praeterea. Et adorabunt omnes Eeges terrae , omnes gentes seruient ei. uare hisy quia liberauit pauperem a potente; ω pauperem,cui non erat adiutor. Farcetpauperi et inopi, O 'animaspauperum saluas faciet Hoc vere regnare
est in afflictis , oppressisque pauperibus opitulando Christum sequia
a Digna Principe virtus est liberalitas, quam etia Diocletianus priynam dotem serincipis vocabat. Regem enim armis, inquit Salustius quam munificentia vinci minus flagitiosum est. Et ditare magis est Regium, quam ditescere, ut ait Hul. e Sed con .siderandum cum. Valerio: Max. liberalitatis duos esse maxime probabiles sontes merum iudicium, honestam beneuolentiam. Na m cum ab li is ori tu r, tu mdemum ei ratio constat, Senes Denimsi detraxeris judicium, desinunt esse beneficia, ut scribit Seneca e ,& Arist. f Prodigus est inclint, quivbi non decet , , quantum non decet, γ' quando non decet, impendiis AEuarus, qui non impendit, ubi decet, ει quantu, ω quando decet 3 liberalis qui ubi , quantum, , quando decet, impendit.
3 Speciem liberalitatis, inquit Adamus CotZen Ire vera auaritiam suo Principi Machia vellus h commendat. Primo quidem non negat, fore optimum, ut liberalis Princeps habeatur: at sane praestat eum
507쪽
SANCTI ANNI IURILEL 4 si esse, e haberi. Nisi enim vere tueberaIis sit, sed famam
tantum aucupetur, in magna se, ac Rempublicanam Ia coni cie ut fronte duntaxat,& verbis liberalis homines ducet, atque ita odia incurset,ct ipse sua: beneficia dissexendo, corrumpet, aut modum non. seruando,auferet bonis, quod tribuat indignis. Sua-, det etiam suo Principi ex alieno largum esse, dicens, quod autem non es: tuum, nec tui populi, id liberalius conserri potest; vita Cyro, Caesare, & Alexandro factum constat. li ..4 At improbum hoc consilium, inquit Adamus, ut enim liberales videantur, raptores, & orbiS terra- ,rum praedones esse iubet. Vetum nec Cyro, nec Ale xandro, nec Caesari opuleotis latronibus res illa bene cessit,nec bene cedet ulli principum. Cssar undecieS centena hominum millia extra bella ciuiliaco cidit,& bellorum causam sere auaritiam habuit omnia demum illa suis vulneribus luit . Alexander bre- .ui male Pariorum usura conflictatus est ,omnemque. progeniem, Ultioni gentium violatarum impendit. Cyri insatiabilis cupiditas, in humano sanguine
1 . Peregrini Romam petentes vi BulIae Csnae pro- , teguntur; ita enim habetur in Canciae Yo. ipsius Bullae'. Item excon municamυ; ianuisematis,marnes interficientes, muttiantes, Puliserantes, detinentes,
508쪽
ter, , in ea morantes, et elab ipsa recedentes,-ia his dantes auxilium, consilium, 'fauorem. is Canon iste non respicit Papam , aut Curiam , sed Urbem Romam,Vnde quamuis Papa cum Curia alibi esset, nihilominus tamen ligaret offendentes euntes ad Vrbem causa deuotionis. Personae, quae hic excommunicantur, quaedam sunt principales, nempe interficientes, mutilanteS, vulnerantes det L nentes,capientes, seu depraedantes; & quaedam sunt accestarie, quales sunt, auxilium,consilium,& nu rem praestantes. Personae vero, quae offendi prohibentur,sunt Romipetae, seu Peregrini, ad Urbent causa deuotionis, seu . peregrinationis accedentes ,& in ea morantes, vel ab ipsa recedentes. De actionibus denique sex prohibentur. Primo interficere. Secundo mutilare. Tertio vulnerare. Quarto detinere. Quinto capere. Sexto depraedari. 7 Hic canon, ut ait hic Alter, in omnibus videtur prorsus convehi recum antiquis Bullis Cςns, prs ter- qua in hac unica re, quot lina hic excommunicario' coprehendebat peregrinantes, non solum ad Urbe,'
sed illos quoque,qui proficiscebatur in Aierusalem,
sicut habetur in Bulla Martini V. quod annotauit etiam Caiet. 'Ratio cur tunc extenderer ur ad peregrinos euntes in Hierusalem, fortasse illa erat, Quonia antiquo tempore vigebat ordo, ω Religio Fr trum militiae Templarrorum,&sic dicebantur, quia
iuxta Templum Domini apud Hierusalem in Palatio Regio habitabant , inllitati tempore Gelasij II.
509쪽
Anno i ta s. ut armis Peregrinos a Mahometanis tutos redderent, & per Omnem terram sanctam circunducerent. Pt eodem fere tem p ire vigebat quo 'quo Ordo Hospitaliorum B. Io in uiue Rhodiorum Militum . q ii hospitio excipiebat Peregrinos sicut ordo Theutoni corum, qui ex Vtroque priorum admistus. Nam&ipsi hospitio excipiebant Peregrinos, &necessitate exigente etiam armis pro religione pugnabant. Sed ordo Templariorum a Clemen te V. in Concilio Viennen. Anno I 3 I s. ob nefanda
quaedam scelera,&opiniones quasdam prauas de religione ex toto orbe Christiano deletus fuit . Unde paullatim verisi m ile est credere d i in i ii ii tu in D illa numerum Christianorum fidelium deuotionis ergo Hierusalem euntium, cum cesssasset peregrinis auxilium horum virorum, qui illis adiumento maximo erant; tum excipiendo domi, tum defendedo a prae, donibus; & ob eandem causam opina dum est subla tam fuisse ex hoc Canone clausulam de peregrinis in Hierusalem, clim paucissimi essent,qui hoc iter susciperent, cum ante prioribus temporibus frequentissimi peregrinationem hanc in sanctam Hierusa
lem suscipere solerent. ἰ . . l
s D. Antoninus narrat iure prohibitum esse sub excommunicationis latae sententiae, . ne i quis ad se pulchrum Domini causa deuotionis sine licentia: Papae accedat, & absolutio reseruatur sedi Apostolicae, aut summo P nitentiarios &jnquitapse D. Antoni
510쪽
σή COMMENTARIA IN BULLAM tius, se legisse hanc excommunicationem in libro
summi Poenitentia rij. . s Explicantur omnia verba huius canonis a Sua reZ,ab Aherio,& a Duardo copiosissime, sicut etiam multae difficilitates soluuntur ad hanc materian
spectantes; legantur hi Doctores. Multa peregrinorum priuilςgia enumerat Alter, & in primis, quod ipsi sub protectione sedis Apostolicae securi consistunt. Duardus quaerit, an Clerici peregrini sine lyserum superiorum licentia Romam petentes, gaudeant benescio huius Canonis, ita ut vulnerantes
eos excommunicationem istam contrahant, & tan-,
dem negatiquoniam dum hi peregrinantur non habita ab eorum superioribus facultate, proculdubio mortaliter peccant, & maxime, si clerici sint in saeris, aut Religiosi intra monasterj septa viventes. Quocirca non est verisimile, ut sub Apostolica pr tectione velint recipi, qui ecclesis praeceptiS contuin maces sunt,& minime obtemperantes: eo quod frustra legis auxilium inuocat, qui comittit in legem. ἐSed limitanda haec conclusio, ut vera sit; ubi ecclesiastici scienter, ac doloses ne suorum Praelatorum licentia peregrinationem suseipiunt, scientes id non posse citra lethalem culpam s secus autem si ex pro babili ignorantia existiment sibi licere, r& non de