장음표시 사용
111쪽
ANIMADVERso RVM Hostile conamen cadet,ur a nive. Omen bonum in somno est,amictus tandidus. At pulla uestis curae inanem non facit. Purpurea utilis,non grauem morbum notat. Rubens stola,euentus rerum felicitat.
Μagnam fouesipem regia indutus stola. Di rupta ursiis Aurarum fascem exrmit.
Praecisa zona celerirer expedit uiam. Damnum in negoci' coma obrasu indicat. Discrimen ingens,crinium cous notat. Tentus manu ensis auguratur praelium
Confringere ensics hostium stragis nota es. Tonitrua somni,nunciorum dicta sunt.
Quist inem uidet,manet eum dignitas. Obseruationes latinae de anni temporum discrimine. Cap. XIX.
od in aetatibus idem Sc in anni tempo
ribus discrimen obseruatum apud auto res Video:Vt quemadmodu dicut,ineunte,Vel prima iuuenta,& sic deinceps, ita 8c in un re vel primo vere, quod Virgilius etiam,ΠΟ-HO, dixit in Georg. pro veris initio ad imitatione Graecoru,qui dicunt, ωra , . Similiter Latini, medio, vel adulto vere quo postr mo no semel utitur Marcellinus esserui, pro eo quod est, in medio veris quod Graeci non ab mili ecphrasi,mogo dictitaquanqua Corn.Tacitus aestatem adultam quodam loco usurpaste videatur, pro, sub finem aestatis,ubi ait: Restate iam adulta legionum aliae in laybernacula remissae. Solent nansp autumni tempore
112쪽
tempore,aut si maturius,aestate desinente, in hyberna dimitti milites.Cicero etiam summa hyemem dixit,pro media bruma,in oratione pro lege Manilia: Nunqua nisi summa hyeme transmiserint. Idem lib. de nat. deoru secundo, senescentem hyemem vocavit, ubi solstitium circunscribens dicir, Solis inflectentis cursum tempus ad iunctum esse senescenti hyemi. Sic Ammianus lib. at .Autumno iam senescente profectus. pro quo oc prouectu dicere non inepte poterimus, uti Tacitus prouectam noctem dixit. Deniq; 6c extrem O,prono, dc praecipiti vere Latini dicati Ioco eius quod vulgariter, in sine veris, dicimus: Graeci omisiis oti teste Polluce: praeterea 3c νει- dc ex Proclo.Cicero pro Pompeio: Tantu hellum Cn. Pompeius extrema hyeme apparauit, ineute Vere suscepit,
media aestate confecit. Cur Cupressus feralis arbor fuerit ab antiquis habita,rationes. Cap. XX.
CVpressus arbor quod funebri signo ad do
mos funestas poni antiquitus consueue rar, dc prope rogum depangi, nemo est in Iiteris Vel tenuiter Versatus, qui ignorat: quam vero id ob causam, nondu liquido apparet. multiplex enim adducitur a Variis scriptoribus ratio, quae cum gente Variat: siquidem Latini naturam.& ingenium arboris magis intuiti videntur,Graeci uero fabulosa potius seistari. Varroninant placuit adhiberi rogis cupressos,propter grauem ustrinae nidorem: quod ita interpreta
113쪽
ANIMADVERso RVM tur Isidorus, ut odorem cadauerum dum Vre rentur,cupressi iuxta positae comprimerent iucunditate odoris sui .Plinius lib. s. cap. 33. causam geminar, cum quod ea arbor Diti sit sacra. tum quod resecto eius vertice intermori, dc succisa no regerminare credatur. quod tener quosvSex. Pompeius: Cupressi, inquit, mortuoru do mibus ponebantur ideo, quia huius generis arobor excisa non renascitur,sicut ex mortuo nihil iam est sperandu . quam ob causam in tutela Ditis patris esse putabatur. Servius cupressum Proserpinae dicata ait, propter morientiu luctus. At Asclepiades ex ea causa lugubre habitam prodidit, quod Boream Celtaru regem comemorent primum in amissae filiae Cyparissae tumulo con sevisse nouu genus arboris huius. Autor graecus F γεωπι-- siue de agri cultura, Cassianus Bassus Scholasticus is enim eorii collector fuit, non Costantinus lib. a. ratione refert ad lugu
brem casum Cyparissarii Eteoclis filiarum,quae quum in solenni dearum tripudio in puteu prolapsae interiissent miserra flebilem sortemTellus plantas proceritate puellis similes uti fabula rur produxit, desiderium quoddam earum 8
monimentum rei in arborum illis cognominuaspectu volens extare. Nec desuerunt qui ad tristem euentum Cyparissi cuiusda id transferur,
qui Telephi filius quum in Chio insula ceruum mansuete delitias suas fortuito iaculo ipse ut refert Probus ) Sylvanus ue pueri amasius quod
Seruio placet traiecisset in sylvis pascente, ine e dia
114쪽
LIBER PRIMUS. ssdia vitam finiuit, prae moerore contabescens, quem Apollo nam hunc eius amatorem narrat Ouidius Transformat. decimo,& Seruius parusui constans in Aeneidos tertio nec medica ope nec consilio ab instituto reuocare quum non posset,in Cupressum luctuosam arborem con uertir, de amasii nomine dictam . quanqua atqgraeca origine illi tribuunt,ut Cyparissius uoca
aequalitate fritistuli pariter dc ramoru quos producata Vnde natus ille senarius ab Eustathio ad
ter adiecero,quod Iouis sceptru e Cyparisso fabulentur fuisse laetii vereres,ut Hermippus au ror est: qua res deterruit Pythagora os ab usu Cupressinaru arcularii, quod comemorat Laertius. Fuit &Cyparissus oppidii in Parnasso monte situ iuxta Delphos a Cyparisse MinysOrchomentorii regis filio nome habens,Eustath. teste.
Virgilij locus illustratus ex tertio Aeneidos. Iulianus Aurelius cum Laerti j interprete notatus. Cap. XXI.
VIrgilius haud vulgari sensu illud in te
tio Aeneidos extulit: Da pater Myrium ais animis illabere nostris. recte nanque respicit ad cognomen Apollinis Genitoris,cuius in Delo extabat ara hoc cognomento, quem Cato in oratione de educandis liberis Genitivum dixit. Huius meminit in Argonauticon quinto Valerius Flaccus: Phoebi Gnitoris ad aras Ventum ait.
115쪽
νs ANIMADV so RVM Cloatius Verus, Deli, inquit, ara est Apollinia K , in qua nullu animal sacrificatur, quam Pylli agoram velut inuiolata adorasse produnr. Idem scribit Aristotelis in Delior u repub. testi
dorasse modo Pythagoram Apollinis Genitoris aram in Delo,quae retro Corneam est post ra,quoniam farra, hordeu, placentasq; solas citra ignem apponere illic moris sit, victimas u ro nullas. quem locum interpres comaculauit quidem .Sed maioris erroris in luto haerere doprehendit Iulianus Aurelius,autoris uerba e
ponens in lib. quem de Deorii cognominibus scripsit: nam illud, -υς uertit, quae post Ceramicu posita erat, qui locus fuit Athe nis celebris. Huc respexisse dc Ciceronem certa est in tertio de natura Deorum, scribens, ne A pollini quidem Delio hostiam immolare volu
isse Pythagoram,ne aram sanguine aspergerer. Quam aram,quia in ea nullum animal immo labatur, ἡ μήν, id est,piorum seu riter u nerantium aram sua etiamnu aetate dictam extitisse refert Cyrillus lib. V. aduersus Iulianu. Exliis liquere etiam potest, cur Venerandi vocabulo usus poeta,non hostias mactantem sed solenni tantum precatione usum Aeneam facit, in eo versu: Τempla dei saxo uenerabarDructa uetusto.
nes enim dubium mihi est, quin doctissimus
116쪽
LIBER PRIMVs . mporta sciuerit istud,& accuratissime obseruariti Porro corneam aram uocat Laertius eam quae ex dextris sic enim Iib.Vtra animalia sapientioora sitar,aquaticine an terrestria, Plutarchus ha-her.Idem secum pugnans in Tireseo, lituis, non dextris,atu cornibus omnibus ibi posita, quem in Dieseo appellat, inter septem orbis miracula habitam vel Martiale teste.
Italiam varijs nominibus appellatam esse, & vnde quodq; nomen illi accreuerit. Cap.XXILVAxi apud Poetas Italiae nomenclatura
extat, quam libet in hoc unu caput, ceu Vnam Myconum, congerere, ut non omnibus cognita, una eadem opera tradantur.
Eam regionem primo Argessam fuisse nominaram,aut secundum alios Margesiam, a Marge tum gente,quos Halicarnassaeus per quartam vocalem Morgetas appellat ex Antiocho Syra culano, constat deinde a Iano Ianiculam, quod in Originibus scripsit Cato: rursus a Saturno, cui sacrata fuit,Saturniam, teste Halicarnassieo' re Trogo: postea Ausoniam ab Ausone Vlyssis e Circe filio, uti zezes,aut ut alii,ab Ausone Ita ii & Leurariae filio: Stephanus ab Ausone gen to ex Atlante & Calypso: nam Ausoniam proprie dictum fuisse tractum maritimum Aurun corum inter Campanos & Volscos autor est Dion Cocceius .at Portius CatoCalabros prius Ausones nuncupatos ait . Iam uero &Hesperia audiit ab Hespero Atlantis fratre, ab ipso in exilium acto,secundum Seruium, & huc appul
117쪽
se. Qi; in 3c Oenotria eadem terra fuit dieta: in quo nomine ingens est pugna: siquidem ab Oenotro Arcade Lycaonis filio, qui primus trati fretato sinu Ionior Italiam incoluit, ita appellatam scribit Halicarnassatus: cui ferme consentit Myrsilus Lesbius, 3c Pausanias, qui in Arcadi cis sic ait: Oenotrus filiorum Lycaonis natu minimus,a Nyctimo fratre pecuniis Viri si impetratis,in Italiam tra icit, primus omnium qui cGraecia coloniam nauigio deportauit.: imo ne barbarus quidem ullus ante Oenotrii alienam terram inuasisse, ei qui diligenter omnia excuta serit,inuenietur. Haec ille. Antiochus quoq; Syracusanus Oenotrium ducem Arcadum in Calabria appulisse, ibiq; in ora maritima colonias
posuisse memorat. Sed haec ut mendacia refellit in Originibus Cato nomen istud sortitam Ita liam dictitans, ab Oenotro vetustissimo rege Sabinorum 8c Hetruscorum, penes quem imperium erat. Idem ex quorundam opinione Oenotrium cum Iano eundem facit, qui primus Ita Iis vinum 3c far ostenderit. Varro Oenotrum Latinorum regem, nomen creasse regioni existimat. Servius a vino optimo nomen sumpsis. Oenotriae annotar, quod οἶνον Graeci vocant,ridicula nominis derivarione. Postremo Italiae nomen indidisse Italum quendam Arcadum regulum Thucydides in sexto refert. Hyginus Italum ducem ex Penelope dc Telegono natum comminiscitur. Halicarnassaeus Italum Siculo rum regem,qui primus agricolationis opera in Italiam
118쪽
LIBER PRIMVs. sItaliam inuexerit regionem a se transnominata se scribit. Timaeus fabulatur dici ab Iralo boue Uno ex armento Geryonis, qui abactus ab Hercule Siculi freti angustias tranauerat, Tyrrhena lingua Italum taurum nominante. Hellanicus Vero,quoniam opimos boves gignat ea regio, eiusdem vocabuli occasione nuncupatam Vo-Iuir. Recenset etiam in Originibus Cato, Italu Hesperi fratrem, Unde gemina Italiae nomina creuerint. Haec fere de Italiae appellationibus omnium propὰ terrarum alumnae annotare Vi sum est, quae tot populorum discordes seras linguas, Latini sermonis commercio ad collo quia contraxit,ut Plinii verbis dicam.
Septimij Tertulliani locus unus & item aliter,& D. Clementis,restituuntur genuinae lectioni.
Ercurrenti mihi nuper annotamen. ta Beati Rhenani in Tertullianu se cundae a ditionis, multa bene retra etata probet interpolata sunt visa: is visus est parum fauente, ne dicam inuita,Delia venari vir ille alioqui extra omne
119쪽
M ANIMADVERso RVH aleam doetissimus, quil in restituendis autoribus sedulam nauauit operam, e quibus unum atq; alterum locum subiiciam a me obseruatu. . Scribit in libro de Velandis uirginibus Septimius Florens his uerbis: Debebunt,inquit, etia&ipsi aliqua sibi defendere insignia,aut pennas
Caramantum aut crobylos bai baroru, aut cicadas Atheniensium,aut cirros Germanorum,
aut stigmata Britonum. Hic pro crobylis,scro-hulos legit atq; exponit in priore aeditione Beatus, ut scrobuli,Vocea diminutilio scrobe, foramina sint auriu, per quae barbari traiiciant gemmas& annulos . Deinde in altera, de qua loquor aeditione,bis in eundem impingens lapidem,dietionem reponit coniecturae sollim ob si dem strobulos leges,adiecta annotarione ista: Strobulus Graecis pineam nucem significat, gemmen ex auro barbaroru quorundam Sc. Speciosa quidem videtur haec elusio, qua imperitioribus iudicio defectis uelut offula nebula sati fiat:quibustamen obtrudere,quod nusquam Iectum est a latae culpae crimine non multum ab horret. Est autem crobylus crinium plexus in
acumen desinens:de quo & cicadis Thucydides in primo dc Lucianus in Nauigio:
Plutarchum Theophylactus, κραων esci τ διγιδγVγoer σεμναθετ' id est: Crobylo & cicada super bit Gorgias: qua de re plura in com mctario de Coma. Est & alter eiusdem lapsus in libello de faminarum cultu commissus,ubi pro, Scrupu
120쪽
Iosa deus auribus uulnera intulit, scrobulosa maluit legere, ut ad scrobulos illos barbarora commentitios allusum sit scilicer, quum ludat
ironice in temerariam Sc pervicacem nostram. libidinem foramenta auribus sponte impingentium. Porro uerisimile mihi fit Tertullianum antiquitatis omnis scientissimum virum,graecam Vocem Crobylos, no suppetente Latina, in Romanam colonia ad Optare, uel usitata tum temporis uti maluisse: alioqui aetas illa quae Plinii Martialem Suetonium, magisq; etiam posteriores tulit graecis libenter dictionibus via vid rur, ad proterviae usq; uitium.In quorum numero miror cur Rufi nus Aquileiensis studio in terdum obscurare luam dictionem graecis uocibus velut latinis gestierit, ubi diserti Romanas Vsurpare maiore cum luce pariter & gratia potuerit. Adferam e multis unum, quod apud D. Clemen rem in sexto et rue πωσεων extat, in haec uerba: Quod etsi lex de his non admonuisser. nos ut canthari libenter uolueremur in sterco- relPotuisset hic pure: putei Latina voce Scara haeos dixisse, maluit tamen mere graecam aspergere.quid uero eum mouerit,dicere no habeo: certe caliginem multorum oculis offudit, dc iudicio Io. Sichardi, uiri non indocti, qui aeditio nem procurauit, imposuit, qui parum cogitans sonare graecer Scarabaeum,multot mi nus, quod insectum istud stercoreas pilas uoluaret quod de eo scribunt Plinius lib. 3 o. cap. a.