장음표시 사용
121쪽
tarch.lib. de Iside Sosyri de alii suspicione fini
stra ad modii margini illeuit inter scholia : nam pro cantarIs, canterios, fortassis votis eius me lius responsuros,quam exiguu insectum istud, substituit. Arenim demus humanu esse interduerrare,quando Sc bono Homero nd nunquam somnus obrepere possit, attamen maiore religione opuS est. De tribus vestium purpurearu generibus distinetius paulo perscripta ratio. Inibi quid MYγω proprie. Cap. II.
TRia serme purpuream vestium genera ab
autoribus enumerata lego, Alcae Aa, V
μ dc pe/ν Alor, quae tamen ab iis qui hac de re ex professo scripsere, pro colorii discrimi ne non satis distincta mirari sat nequeo, ac ne a diligentissimo quidem Bayfio,praeterqua in voce φρ ωA , quam phoeniceum colore potius, quam purpuram designare,reete annotat.Ce te singulis diuersum fui se colorem autumo, ut dicam postea: quando & Artemidorus in Oni rocriticis lib. 2. cap. 3. clare eas discriminet,quu
purpuream Vestem idem portenderem Baccho operatis dicat, quod caeruleam. & iterum, αλ λ δεσι λο υ δοκεῖ κris 3 c. moX,urospiYAb Leti r AλMe αγαξυ κν πλουσίοιe. En i m uero vocabulo rum etyma intuenti mihi atq; expensius rimanti, α ργἰr Videtur caeruleum paludamentu, siue mavis, trabea exponi posse: nam colorem caeru
122쪽
quo modo accipitur quod legimus Odysseam
Homericam olim . Imbuarinus Vt Iliada φυθροβαρεσιν, agi consueuisse: caeruleis quidem illam,propter Vlyssis per mare erroreS: hanc V ro rubeis, propter caedes 8c cruenta bellorii uulnera. Deinde retinerata interpretor,quae palmea colorem mentiretur, illis palmam nun cupantibus.Postremo ποίρνμικα recte purpurea a cruore sanie ue piscis purpurae dici posse censeo,nigri cantem videlicet magis, a cuius simili
rus extulit. Caeterum ad istius rei discrimen,adseriit momenti nonihil Appiani verba, ex quinto bellorum ciuillit,ubi Sextus Pompeius gloriabundus ob geminum naufragium aduersae partis,phoenicium paludamentu, quo Impera tores utebantur, in caeruleum conuertit, adin star Neptuni, cuius filius haberi ambiebar obfelicem in nauigatione successum quam rem obiter attingit 8c Porphyrio in Horatii Epodon lib. Ea sic Graece leguntur: em τίω
Locus ex quinto Aeneidos Virgilij accuratius expensus & explicatus. Cap. III.
LEgenii mihi locum Virgili j, quo certami
num in parentalibus ab Aenea cur putatur primum institutis editorum praemia enumerat, nescio quid scrupi animum perculisi quod sacros tripodes inter brabῆi ponit.sic Gnim ait: cieto locant
123쪽
- ANI HADVrRso RVM In medio sacri tripodes,uiridest coron*. Placuit ital Scrutum, cuius inter gramaricos non postrema est autoritas, consulere, quid in medium ille adferret, ratus illum meae expectationi facturii satis.qua spe falsus, altius rem ex aminanda duxi.Ad Graecos igitur fontes, quo rum latices pleno ore hausit poeta noster, qui illum a profano uulgo excludunt, confugio, ac primum ad ingeniorum parentem Homerum,
apud quem in funebribus ludis Patrocli pra mia uictoribus proponit Achilles si πὸ μώγμ
itaq; tripodas hic accipi pro lebetibus vel caca
his tribus pedibus innixis: sic enim interpretor illud Eustathii in Iliad.9. δια το τ μοι a H - βασιν έ quae uerba transcribens Phauorinus,m ἴασιν male legir,nisi chalcographi uitio irropsit mendum.Sed repetam rem a principio omnem latius. Costat ex Athenaeo in Dipnosoph. a.dc Eustathio in nono Iliados, duo antiquitus tripodum fuisse genera, siue lebeium: alterum ἐμπνε, nia, qui igni imponitur, dictum quoq; λe se dM, quod eo ad balnea uterentum eundem Sab Homero m&να, uelut ab igne candentem nominatum,in quo aqua calefiebat: cuius apud Aeschylum est usus:
Et apud Sophoclem in Aiace: τὸυ' νψο-
vos tempori arduim lauando futuri
124쪽
LIBER SE ev NDV s. cymponite igni tripoda. alterum δευον ignis eraperiem, in quo vinum dilui solebasia diluendi eius argumento etiam dumim,quem Gli im aesαδεματτικήν vetus Homeri scitoliastes eraponir, quod inter templorum donaria, dc in rictum supellectile ad ornatum reponeretur,propterea extritus & albicans e stanno assu sis, ut Iliados ra. annotat Eustath. - - ἀπὸ ι λακόν καα-ἔρν. Quod uero tripus S lebes idem sint ostendit Homerus: nam quem Vocatin ψ αππον λάειτ' in nono αππον si ποκα diicit.
Sed praestar ipsius verba citare,quibus Agame- non pollicetur se Achilli pro iniuria ademptae Briseidis daturum praeter alia multa,
Ignem baud expertos tripodas septem ais talenta Dinu auri Cr bis tot candentes igne lebetes. In vicesimo tertio, Achilles victori tertio praemium decernens, Αὐταρ τω sera στ αππον παρέλυκε κάδε καλω dcta Tertio item expertem flammae ni id j lebetem Constituit. Tales autem tripodes qui ignis in iuriam nunqua senti ut, temperandol uino adoditati, Libero patri sacri erantiob veritatem in Obrietate sitam, iuxta illud, o/νγυα ἀώδεια, Vinii
di veritas. Vnde & vi toriae praemium in Liboralibus proponi soIebat tripus, quando de veriloquos, ex Tripode locutos prouerbio dici
mus. Duas igitur ob causas poDam sacros tripodas dixisse putarim, tum απυυ, ac proinde
125쪽
66 ANIMA UVzχsORVM Libero sacratos: tum vi αναθεμ-κau, qui vel ad aedium sacrarum ornatum conuerti possentanam seruii interpretatio frigidior uidetur: sic. enim exponit: Sacri tripodes, sic pulchri, ut sacros putares: nec enim sacrilegus erat, ut sacra donaret. Porro S illud silentio praeteriri non debet hoc in loco, Ionem poctam in Agamem
culum ansatum ab ignis iniuria immune, allu dendo ad Homericam Vocem απνρυν, nimirum
accipiendae frigidae accommodum, uel ad hauriendam bibendam' ue frigidam appositu . Fuit S lebes nauigii genus unde fortassis per paronomasian lembus dictus est quo ad Erythiam Hispaniae insulam mare traiecisse Herculem ferunt apud Alexandrum Aetolum, de Hercule sic dicentem:
ab M κτι μεγαν ινηατο πίν7 . Traiecit uarium pelagus ex aere lebete. Euphorion lebetem aeneum, cymbam aeneam, hoc est rosti is aeneis munitam vocavit,ibi:
abnauigasse Herculem scapha aenea ex opima boum Erythia scribens.Tneo clytus etiam lebo te nauigasse illu ait. Panyasis & Pherecydes grsci scriptores phiala vectum prodiderur, qua de re plura Athenarus lib. r.& Macrob. lib.
De talorum & tesserarum iactu, multa ab alijs non dicta, nonnulla etiam animad- uersa. Cap. IIII.
QVum viderem non infeliciter tentasse: quondam
126쪽
L1BrR slli: v No Us. dam Erasini dictis attexere aliqua de talorum
tesserarum s ratione, usqueadeo ut gloriari etiahoc nomine institerint,qui tamen vix tria quatuor ue aurorum testimonia assu ei in r, putavi remo me rem studiosis non ingratam facturum, si non parum mutra ab aliis tacita, quaeda etiam animaduersionem 3c limam promerita, colle ctaneis laisce nostris insererem: quare candori nostro fauebunt studiosi. Απαγαλ irassi, quem talum Latini nominant,Ionibus etiam ατρα - , Ut ex autoritate rhetorici lexici citat Eusta thius,sic di mis est, quasi arenallage literae I, δι . ἀπαμo βανων, quod ad incessus
hratae sunt veteribus, seuticae talis insertis con stantes, ut idem Iliad. 23. annotat, quarum a
pud Plutarchum in libello aduersus Coloren fit mentio, quibus caedi flagellaris solebant in Matris deorum templis Galli eius deae ministri siquid deliquissent. Eius Verba sunt, μασο δά-
-o ab Artemidoro libro secundo recensentur, qui e talorum laetii,futuroru eventuum sortem praedivinabant. Talos ara ouo dixit Aristophanes,al l pocte ασγία Callimachus ἄν re, ubi do natos cuida fuisse memorat θρώσπεω νεα-ino saxo, dorcadis talos quinos recenti rasura expolitos. Vnde &talis ludere απρον dicebat σμγαώθ . Hic ludus quaternis fiebat talis, quora unusquisi casus habebat quatuor, no senos.
127쪽
cubi ad modum: dyas nanq; & pemptas luc de
erat,iloc est,binarius quinariusq; numeri ociosi erant,neq; in talis recensebantur: sed positus ipse siue ratio lapsus,vicem obtinebat numeri, testante Polluce.Vnde apparet status positus uetalorum diuersos,nominibus unionis, ternionis, quaternionis, dc senionis fuiste ccsitos. Cupidinem dc Ganymedem talis ludentes puerili more inducit Apollonius Rhodius libro tertio his verbis:
Vt putri σφι ales ex auro ludae talis Sunt dcprrecti ambo. Caluus poeta Curium Romanum talis pereruinditum describit teste Asconio. Pausanias Arca dicis in Herculis specu cognomento Buraici,diuinationis genus exercitum svisse scribit, quod astragalis quaternis in pinaca coniectis fiebar. post fusas prius ad diuum preces. Pindari quo que scholiastes in Pyllitis annotat in sacris deorum mensis repositos fuisse talos astragalosue, quibus proiectis futura augurabantur. Verbigraria, eiusmodi sita ei us obtigerit, tale quid
ueniet sin minus, non continget. Celebris est apud autores Siphnius talus, σίφασρα, λω, ob exiguitatem, ut arbitror, aes dista ν, sic tirefert Eustathius. A talorum ludo diuertus est tesserarius quem dc dc κυβ&αν illi dixere. licet Athena iis confudisse videatur libro to.e
Theopompo Rhodioru insolentia describens.
128쪽
LIBER SECUN DV s. Graiorum ludo, uel tesserarum de foeminis liberis ad stuprum solicitandis contendentium : cuius
minter se, ut qui minimum talis iecisset,uictori quan cunt oppidanarum iussiis produceret.& mox atm hunc tesserarum ludiim exercebar. Vides uti & MIM ιν & κυβώαν confundat cum astragalis. hoc est, temerarium ludum inuenisse in Aulide Boeotis,. λαθυυμ παλ- tae
ingeniosum atq; industrium, Palamedes Euboicus a Philostrato in Heroicis traditur: cui eam gloriam tribuit Sc Gregorius Nazianzenus in prima inuectiua yonomia: item Pausanias in Argolicis, dicens Palamedem cubos ab se in uentos consecrasse in fano Fortuns. Sophocles quoq; in Palamede fabuladiancinuentionem illius ita prosequitur:
Non ille dicam enim procul famem deo Iuuante abegit, ocium psallere Docuit sedentes littore in sicco mare Vbi mummaera ludo reperto luper
129쪽
το ANIMADVRRso RVMImo Polemon autor est, sua aetate monstratum fuisse saxum apud Ilium,super quo pessos Grae ctiaciebant. Quin &-αμπιον, Pala medis abaculus celebratur ab autoribus. Plato tamen in Phaedro Aegyptios ait inuenisse prae ter numerandi & subducendorii calculorii ratione,eria π, αμ atq; κυβώαν. Proci apud Home
ante fores sese oblectabant. Ludum hunc in carmine de Virginitate describit Nazianzenus:
Qualis cui mentem uersatilis alea pastit, Ille quidem iacit,at par impar non manus ipsa. Fingit, fortuita at praebet uersura lapilli. Phanias Comicus Mithylenarii quenda Leone
superabile nominatim celebrat. Atenim quς fuerat procorii in iactu tesserarii Iudendi ratio,ex Cresonis Ithacen sis fide recenset Appion Alexandrinus apud Athenaru in Dipnosoph. i. Porro in hoc ludo quinq; Vtebant tesseris, unde Mnome fortasse πετ ae,quasi πή-σῖνο fluxir, ut ex Eustathio citauit Phavorinus: nam αυτ π7μ a casu eoru etymo derivat Hom. scholiastes. Aliter tamen tan obius tribus ueteres lusisse di cir, quod Sadagiu uidetur in nuere,. ωr, siue ut in Zenobio legit s--και. Sed quia in liuius adagionis mentione incidimus, paulo latius
explicada erunt quaeda, & restituenda non ulla in
130쪽
LIBER. sv c VNDVS. Tetin Erasmi annotatione. Cubus, grsce κνίου effertur ram de resera quae iacit et de puncto ipso dc nota insculpta, numeru iactoria reddente, ac pricipuerunione, qui k, Θ quoq; asini nomine dici tur. ubi obserua obiter,apud Polluce lib. s.ca. de conuiualibus lusibus, M/λλῶν legendii esse, nostioAH . Priore modo accipit illud e Tragoedia. γαρ υπι νισιν οἱ διίσκυ . id est: Feliciter sem per cadunt cubi Iouis. ar posteriore accipienduEuripidis illud in Myrmidonibus, ubi testetis ludentes facit Heroas,
us Achilles uniones iecit Cr quatuor. quem versum in Ranas transtulit Aristoph. Ite illud Eupolidis: απορξ iae I aeuo κυβιο νυ τετDPτ.Sic accipienda sunt quae paulo obscurius scripsit Zenobius in lircverba: -M- -τ τρι-Hώ. ιυν,eτε-m,s m. quae sic reddidit Erasmus: Tes era etia iactu ipsum appellant, qui non unqua plenus est, interdum inanis: itaq; iactus ter trium felicissimus erat,trium inanis.Haec il-Ie, sed falsus est: nam ter sex plenam Victoria ap- Portabant, tres Vero cubi ,hoc est,uniones, sit cumbere iacentem loquebantur id quod&Zenobius non in facta , qui Ionas appellasse tales cubos monadas ue etia sin testatur: ubi in ex emplaria graeca non vulgare mendum irrepsi si loco sero habentia ῶν- , tametsi apud Pollii cem alibi etia οἰνὸν & - scriptu in uenia. Quod uero non ter trium iactus felicissimus fuerit,