De hypertrophiae cutis specie vulgo elephantiasis arabum nominatae : dissertatio inauguralis ...

3쪽

IN ALMA REGIA LITTERARUM UNIVERSITATE FRIDERICIA GUILEI MIA RHENANA

AD SUMMOS

RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT ATUUE UNA CUΜ ΤΗΕSIBUS

MENSIS IULII A. MDCCCXLIX

BONNENSIS.

FORMIS CAR0LΙ GEORGII. MDCCCXLIX.

7쪽

Miraris forsitan, pater dilectissime, quod hoc meum specimen tibi potissimum dedicavi. Omnino enim abhorret quam tractavi res ab ea disciplina, inquam totum totius vitae studium impendisti. Τanta

vero est apud me tui caritas tuique tanta Veneratio, ut ceteris Omnibus omissis atque neglectis, hoc illud tantum spectaverim, quacunque ratione aliqua ex parte summa tua compensare possim beneficia. Etenim neque est 'omnium quisquam, cui gratias

8쪽

debeam plures, neque ullo alio modo melius referre

me posse illas putavi. Quamvis parva sint, quae ossero, amoris tamen atque grati erga te animi

testimonium putes oro atque Obsecro.

9쪽

Quum tota nostra lingua progrediatur progredientegentium cultura, tum quo nostra utitur doctrina sermone metiri semper licet eius progressus. Quod quidem vel maxime ex comparandis inter sese morborum nominibus apparet, quae in medicinae scientiae singulis, ut ita dicam, aetatibus sunt inventa. Νam ut de morbis antiquiori

tempore nondum notis taceam, magnus eorum eSt numerus,

qui nostra aetate accuratius explorati, multisque novis in iis allatis aliter nominabantur. Veteres enim quum nec eruditi essent, auxiliisque carerent, quibus in morborum naturam satis potuissent penetrare, multis illorum ex notis quibusdam exterioribus, dederunt nomen. Quo factum est, ut tum eodem nomine plures morbi inter se maxime differentes denotarentur, 'tum permulta eiusdem morbi nomina prodierint. Cuius rei ii Signe praebet exemplum nomen Elephantiasis, siquidem haud omnes antiquiores auctores interpretati sunt illud aequali sensu, et idem morbus a veterum scriptorum parte Elephantiasis est vocatus, a medicis aliis alia accepit nomina. Etenim arbitrantur alii, morbum esse appellatum elephantiasin ex vehementia atque tenacitate, alii ex eo, qu0d aegroti membra, membris elephantum similia fiant, alii alia asserunt. Deinde eundem reperimus morbum tum elephantiasis, tum leonti is, tum satyriasis, tum alio nomine esse descriptum. Nec in 'ter recentiores quidem scriptores Satis constat, quis potissimum morbus elephantiasis sit appellandus, quod ex eius in nostris regionibus raritate praecipue pendet. Qua de re audiendus elariss. Alibert in libro hoc de morb0 scripto, quum

10쪽

dicit: ἡAliti qui methodo carebant, nostris observationes desit ut . Illud vero constat, verbum elephantiasis ab antiquissimis temporibus morbum significasse culaneum, quo cutis maioris quam consueti voIuminis adspectum praeberet. Quae quidem hyperii ophia sicuti in omnibus ceteris corporis Organis et modis variis exoriri atque progredi et formas habere potest dissimiles. Quare CI. Catenuave et Achedei inter Graecorum interque Arabum elephantiasin distinguunt, quarum primum genus inter iubercula ponunt, quamvis in duas illud dividant species: Elephanti asin graecam suberculosam isarath phymalo des), et elephantiasin graecam non tuberculosam isarath aphymato des) Τ). Quod ad hoc quidem elephantiasis genus pertinet idem mihi esse videtur, quod apud veteres scriptores ut Plinium δ), Aetium δ), Aretaeum'

leoniiasis vel satyriasis nomine descriptum est, quod Alibertus vero generaliter Iepram tuberculosam nominat. In eo enim, quod dicunt consentiunt, maculas in diversis corporis partibus oriri, quae paullatim in tubercula id est singulas in superficie eminentias, spatiis separatas profundis commutentur. Ceterum negari nequit, Alibertum aliter hac de re cogitasse, ac metenctavium SchedeIuoque, quum lepram tuberculosam in duas partes dividat, in Iepram tuberculosam leonii asin, et Iepram tuberculosam elephanti asin, quarum species prima faciem potius, altera seniora magis cruraque afficiat; quae ultima cum morbo convenit a V. V. Cl. Caetenuave et Achede I, Ruer, aliisve elephantia sis Arabum nominato, a

Cl. Foum, Dillary et Lenis nomine morbi glandulosi in

1) 0uam iuram lite speciem Separare se noli posse dicunt, primum quia ambo in eodem observentur interdum aegroto, deinde quod iisdem ex causis oriuntur, atque parentibus nitera nisectis varietate, altera laborantes specie nati esse possint.

23 Plinia histor. naturRl. XXVI. 1.3) Aetius tetrab. IV. serna. I. c. 120. ο) Aretaeus de diuturn. morb. l. II. c. 13.