Hypereidou logos epitaphios recens reperta

71쪽

προσεποιησατ, τοτ δι αυτον ου διαλυσιν. Dabis mihi, ut opi pnor, illa Themistoclem ipsum in pistola ad Artaxerxem non addidisse. Superest igitur ut Thucydides ea adiicienda putaverit, quod ridiculuin est. Vel ipsa Graecitas fraudem salis arguit. Num tu putas Thucydideae aetatis esse προσποιουμαι τὴν ου διαλυσιν, et quod bellissimum est ψευδως προσποιου- μαι, quasi nonnumquam ως λώως, vel 3ντως, aliquid simulari soleret In capite 144, ut saepe, corruptelam utilis interpolatio consecuta est. Scire velim quo sensu dicatur: υτ γαρ ἐκεῖνο κωλυει ἐν ταῖς σπονδαῖς ουτε τόδε Antiqua et proba lectio ΠΩΛΥΕ in κωλυει oscitanter depravata has turbas dedit. Quum scripsisset Thucydides: υτ γαρ ἐκεῖνο πω λυε τας

σπονδας ουτε οδε, et Semel κωλυε viti natu ni esset, incrustarunt reliqua. In iis quae sequuntur dele κα tu: καὶ οταν κακεῖνοι, et in verbis: σφίσι τοῖς ΛακιδαιμονAις επιτηψεIως insulsum scholion expelle foras. Inficetum admodum et putidum additamentum adhaesit verbis hucydidis l. 6 το ε παλαιὸν καὶ ἐν τῆ ολυμ πιακλαγωνιλαγματα χοντες περὶ τα αἰδοῖα οἱ ἀθληταὶ γωνἱ ντο , καὶ ου πολλα ἔτη ἐξ ου πεπαυται. Irrepserunt verba spuria quo tempore neque διαγρια neque περἱζωρια amplius essent in sit. Attici diligenter το διαζωμα καὶ τὸ περίζωμα distinguebant. Appellabant διαζωμα subligaculum, quo athletae pudenda velabant, περίζωμα apud eos est των μαγευων, quo etiam nunc induli artem coquinariam exercent. Iactat se coquus apud Hegesippum Athenae pag. 290. B. τι το πέρας tu μαγειρικῆς

ευρηκεν,

ου γαρ παρέργως μαθον ἐν τεσιν δυσDεχων περίζωή , αλλα παντα τον βιον.

Ex antiquo scriptore sumtum est quod narrat Plutarchus in Regum poplith. p. 182. D. dixisse Antigonum quum Aristo. demus ἐκ μαγHρου γεγονέναι κων garriendo eum necaret: οἱ λογοι σου, inquit, περιζωματος ουσιν Latine dixeris: euli. nam redolenι. Similiter quod apud Dionysium alic de Dinarcho p. 650 9. legitur τοῖς μὴ ἐκ περιζωματος σκουσι

72쪽

66ρητορικήν, id St iis qui non eae coquis repent oratores sunt. VSequiores pro λαγμα coeperunt περίζωμα dicere vide Pausan. I. 44. 1. et passivi apud alios eo sensu περέωμα occurrit. Ut semper antiquorum usus sanior est, sic λαγμα rectius sublistaeulum denotat quam περίζωμα duum autem con SteteSS διαζωρια το περὶ τα ιδοῖα σκεπασμα, ut Suidas loquitur, vel, ut Gregorius Corinth apud Thucyd. Init scribit: διαζωμα δέ ςιν πὰρ τα ιδοῖα φορουν ο αγωνιζομενοι, facillime apparet nil nisi αγματα χοντες a Thucydide ipso prosectum esse ut de coquo dicitur περίζωμα ἔχων Praeterea asSentior eiSkio πέπαυνται reponenti itaque haec mihi est proba et sincera lectio: διαζωματα ἔχοντες ο αθληταὶ ἡγω- νἱ ντο. καὶ 4υ πολλα ετη Ἀξ ὰλ σπε π αι γ τ nempe τουτοποιοῖντες, ut in lepidissimo Timonis Phliasii versiculo apud Athenaeum p. 281. .

Apud Thucydidem Ι. 55 αλλα μαλις πιν ει δυνασθε

τουτον φίλον ἔχειν, interpolatori debentur verba ει δύνασθε. Solent μαλις μεν - ει δὲ μω ita componi ut in priore membro εἰ οιον τε, εἰ δυνατον , aut huiusmodi quid cogitando supplendum sit non diserte addendum. Eadem labes inficit Demosthenem intrat LRL 1 μαλις pati ει δυνατον - ει δε κτἐ Assini mendo μαλις δη interpolatum est IV. 55 ες τετα πολερυκα, εἴπερ ποri, μαλις δή οκνηρότεροι γενοντο. Non

tantum ιπερ ποτε, sed comparativus etiam κνηροτεροι additum μαλιςα respuit Solent ενιαε ποτέ , εἴπερ πωποτε, ειπε ποτὲ καὶ νυν animose dici pro μαλις aut μαλις vid Bergier.

ad Aristoph. Pacem s. 502. Quis sanus igitur illis μαλιςαδη interponat 7 Ex illographia natum est emblema I. 70 εἴ τις αυτους γελων φαίη πεφυκεναι - Ο μητε αυτους ἔχειν - ντους αλλους ανθρωπους ἐαν. ρθως αν εἴποι Vidimus saepe alibi ΑΛΛΟΥΣ et NΟΥ confusa nunc utraque lectio male

coaluit.

73쪽

omissum est inconcinne explent.

Inutile sulcrum orationi subditum obscurat Thucydidi scio.

δυναμιν. Ipsa loci composilio recte perspecta emblema redarguit quod post pauca legitur: νοι ἱ ντες μαλλον ν αυτους ἐκ των λόγων προς το ησυχαζει τραπέσθαι ἡ προς το πολεμεῖνJ. vides voluisse nescio quem μαλλον interpretari, sed otioso tinsipido interpreta inculo non utimur. In libro I. 120. ubi dixisse Thucydides πολλα κακως γνωσμθεντα - κατωρθώθη, iis haec opponit: καὶ is πλόω α καλως δοκουντα βουλευθῆναι ἔς του ναντιον αἰσχρως περιεςη, in quibus expungendum esse mulli censuerunt, quibus prorsus asSentior, sed αισχρῶς quoque eadem litura est delendum. Qui αἰσχρως addidit mihi locum non salis intellexisse videtur:

ἐς τουναντίον περιέργ Verbo κατωρθωθη respondet et significat ημαρτηθη et ητυχηλ. Nemini umquam in Graecia τα καλως

βεβουλευμεν υπὸ τῆς τυχης ιη κατορθωθεντα αἰσχυνην ηνεγκεν,

quamobrem adverbio Bχρῶς nullus locus est. bile restitue

VI. 15 κατορθουται in verbis: ἐπιθυμία μεν ἐλαχις κατορθου ται, προνοIα ε πλεῖατα, ubi κατορθουνται libros omnes ob. sidet. In qua re quis Graece dicitur αμαρτανειν. τυχὲμ , μι-

τυγχανειν, κατορθ)υ , κινδυνευειν, ea res ipsa nolo Graecorat mus dieitur 1μαρτησθαι, 1τυχμθαι, ἐπιτετευχθαι κατορθουσθαι,

κινδυνευεσθαι cet. Hinc emendari potest locus Demosthenis in orat. XXX. 16: δια ταυτ' ἐξ αρχῆ. ψειλειν ειλετο , γα μὴ κινδ ευοι η προίξ. Dos ipsa κινδυνευειν non p0lest, itaque adde unam litterulam : ινα μη κινδυνευο ιθ' ἡ προη. mendate scriptum est in eadem Dral. 0 τὸν Ουσειν την ουτωκινδυνευθησεσθαι μέλλουσαν; et intrat. XXXIV. 28 τα χρήματα ἔδη κινδυνευεται - δανεIσαντι. Scribis deberi seripturas, qualis est ἐλαχισα κατορθουνται , ἐγένοντο ταλαντα κατόν et sim Porsonus ad Eurip. ecub. in Addend. ad s. 114l docuit. Et corruptus et interpolatus est locus in Periclis oratione II. 40 ου του λόγους τοῖς εργοις βλαβην ηγουμενοι αλλα μηπροδιδαχθῆναι μαλλον λογω προτερον η επὶ α δε εργω

74쪽

58niinc lanium lectionem proferam, quae innes verborum et sententiae disse ullates removebit. Interpolatum est si in πρώι- ρον 1. quod pro πρὶ poni non potest et infinitivus προλ- ΟαUD αι in verbis obscuris et intricatis in participii oeum

subrepsit Perspicuum et rei accommodatum est: αλλα μηπ οδ ιδαχθών ς μαλλον λογω προτερον ἐπ a δε ἔργω nnis. Dicuntur a Pericle eives sui βλαβην γεισται - προτερον λογωπροδιδαχθέντες εργ χωρειν π α δεῖ Dicuntur ad rem gerendam credere nolle priusquam ratione quid ageretur ed cli essent. Coniungenda esse προτερον προλδαχρέντες facile intelligitur Προδιδασκειν in Attica plane idem esse atque apud alios clιcla σκειν certum est. In Nubibus s. 987. ex Ravennale inale revocala est vitiosa lectio: συ τους γυ ευθυς ἐν ἱματιοισι βασκεις ἐντετυλIχθαι. Cuius aures istiusmodi numeros serre possunt ' runckio, Criticorum omnium elegantissimo, obtemperatum oportuit ἐνιματιοι Ire o. oaτκει reponenti et usum verbi Allic luculenter

aperienti Thucydides autem υμερον etiam cum illis verbis coniungit, in quibus ste ante significat, ut in VI. TQ βου-

λοντο πρότερον , ει δυναιντο, προτιμωρησασθαι ubi sunt qui τι-

μωρωεσθαι bene Graece dici posse rati ex Codd. receperunt. Qui aut nesciunt aut non credunt probe scientibus in codd. Iss suturi lemporis et aoristi sormas perpetuo permisceri etiam manifesta menda non deprehendunt. Legitur apud Thucyd. VI. 56 περιέμενον ID Παγαθειαι τα μεγαλα, ἐν ἡ μονον ημέρα

πέμεαντας θροους γενέ-θαι. Ea res ante pompam nemini suspicionem movebat, sed post pompam, quum alii dilaberentur , alii ornamenta et arma deponerent, non poterat non Suspiciosum videri. Itaque πέμψοντας verum est id ueritur Longinus in pist ad Porphyrium p. 186. eish se non habere librarios qui codices describant: των γα κραψαν των τοσαυτησπανις ἐνταυθα καθέλκεν, inquit. Sed nihil hoc, credo, cura-lmi. amenda των γραφοντων. Emblema ἐπ αυτο*ωρ deprehensum III 52. lamen homineSdocli retinent in verbis: βία ριὲ, ου ἐβουλετο λειν, ιρημένον

75쪽

ειρημένον δ' αυταῖς παντα ἐνθαδεευδουσι κου ἔκουσιν.

et ipse Thucydides VII. 18 ειρημένον ἐν ταῖς πρότερον ξυνθη-

καις πλα μη ἐπιφέρειν - ου υπηκουον, et saepius Plato et

alii sic loquuntur. Fraudem delegit Seholiast qui annotat:

sua antiptos iubeas, sed utile est observare quos Veterum locos ex illa perversa opinione interpolaverint Platonis locum in Rep. I. p. 557. . eadem labe affectum viri doeti sanaverunt. In libris est πως γαρ αν τις αποκρIναιτο πρωτον μενιι, εἰδώς - , πειτα, εἴ τι καὶ ουται περὶ τουτων , πειρημένον

αυτ Ἀε J πως μή is ἐρεῖ Expuncto se ordine , ut vides, procedunt omnia. Insiticia copula sententiae nocet IV. 22. ubi Cleon, Spartan0rum legalos increpat λέγων γιγνωσκειν με καὶ προτερον οὐδἐεν ἐν γ ἔχοντας ικαιον αυτους, σαφε V Dαι καὶ νυν, namque satis apparet eum hoc dicere: ἔν με καὶ προτερον υ αλλον, νυν - σαφές. Ipsa oppositio voculam κα expellit. In eodem libro IV. cap. 25. iterum molesta copula attentum lectorem orandet in his: ἰδόντες δὲ ι Αθηναῖοι καὶ αποβαντες απο των νεων βοώουν. Poterat dicere δόντες απέβψαν καὶ ἐβοώουν, sed more Graecis usitato prius verbum finitum in participium vertitur, ut in μολων λαβέ pro μόλε καὶ λαβέ et in aliis sexcentis Nullus igitur copulae locus relinquitur. Est in loco vicino vitium, quod statim animadverti et corrigi poterit si quis codicis Hyperide scripturas observaverit. Vulgata scriptura est V 26 αθυιειν τε πλεMην ὁ χρονος παρεῖχε παρα λόγον ἐπιγιγνομενος In Codd. non sic sed ΕΠΙΓΕΙΝΟΜΕΝΟΣ scribi solebat, ut apud Hyperidem vidimus EINETAI et ΓΕΙΝΟΜΕΝΑΣ. In ea scriptura et confusa sunt more pervulgato itaque vera lectio emicat, quae

est παρα λογον ἐπιτεινομενος.

In IV 26. sciolus non intellecto usu loquendi Atticorum de suo praepositionem inseruit in his οἱ Δωτες απαυοντες απὸJ τῆς Πελοποννησου ὀπόθεν τυχοιεν Si genitivum ex πόθεν pendere sensisset, potuisset hac correctiuncula supersedere. Gravius etiam peccarunt IV. 27 καὶ ἐς Νικιαν τον νικηρατουτρατηγον οντα πεσημαινεν ἐχθρὸς -- και ἐπιτιμωνJ, ubi viliose Diqitia i Corale

76쪽

interpunt καὶ ἐπιτιμων docent ea quae continuo sequuntur: ραδιον εἶναι παρασκευν, ε ανδρες ευν οἱ ρατηγοὶ πλευσαντας λαβῶῖν τούς ἐν τῆ νησω, quae non reprehensionem sed aeuleum in Niciam continent, et verbo πεσημαινεν optime conveniunt, participio ἐπιτιμων non item Praeterea quam mirifice copulantur ἐχθρὸς ων καὶ ἐπιτιμων. In capite 28. in vertiis των 'Aθηναίων τι ποθορυβησαντων

scioli scitam locutionem Atticam transpositione pessum dederunt. Repone: που τι θορυβψαντων, ut in fragmento Xenarchi apud Athenaeum pag. 695. C. ubi in archetypo Marciano scriptum

Haud scio an alii intelligant haec verba II. 7: δια τον

πολεμον ον υ ονομα ν τὸ μαντεῖον προ δει μὴ ἐπ' αγαθωποτε αυτο τὸ χωρίον κατοικισθησόμενον, equidem το μαντεῖον

προηδει nullo m0do capere aut serre possum. Si recte cerno facilis parata medicina est suspicor enim P ΟΙ ΙΔ fuisse in libris vetustis, idque a stolido scriba in προηδὲ reficium esse, quia in dedisset Thucydides: το μαντεῖον προῆ δε-- ἀγαθοποτε κτλ quam recte oraculum ipsum ειν dicatur nolum est. Felicissima in paucis emendatione Naehius restituit versi. culum Phoenicis Colophonii apud Athen. p. 550. . ubi in

Marciano est:

in apographis σῆμ εῖν et σῆμ' δε aekius verum vidit et

emendavit: οκου ἱνος νυν- καὶ τὸ σημύ δει. scriptura ΟΣΗΜΑΙ ΔΕ peperit errorem. In IV. 20 τὸν γωγὴν λα ταχους ἐποιεῖτο satis certum est Thucrdidein την ναγωγην dedisse, et post pauca in verbis πυνθανόμιενος την λαβασιν αυτον ἐς τὸν νῆσον διανοεῖσθαι propter ὁμοιοτέλευτον inlinitivus excidit. Supple τὸν λαβασιν διανοεῖσθαι ποιεῖσθαι). In cap. 58. tenemus manifestum interpolatorem in verbis: καὶ εἰνων μεν ουδεν αφέντων, αυτων δε των Αμναιων κα- λουντων ἐκ τῆς ηπευου κήρυκας, nam ubi compereris ἐκείνων

77쪽

71 , χρον ληςεἰας, quo quid dici potest mendacius Solebant illi si qui alii, hostium agros depopulari et λητευειν, sed non solebant ipsi λνςευεσθαι, quod quum ThucTdidein dixisse appareat, pro αμαθεῖς quod aperte iti0Sum est, tu παθεῖς restitue. Erat ea res Lacedaemoniis n0n μαθημα Sed παλμα, ut opinor. Crebro admodum permiscentur, praesertim in Mu

Tralaticium mendum exime e lib. IV. 59 τα γαρ ἴδια καςοιευ βουλευ μενο ι ,1 Dθαι - ἐπολιμησαμεν duum constet perpetuo scribarum errore βουλομαι et βουλευομαι inter se stulte confundi dubitasne quin ευ βουλο μενο ι ν θέσθαι verum sit 'Iura V. 67 καὶ σθετο ουδεὶς εἰ μη ο ανδρες οις πιμελες ην Πεναι την νυκτα ταυτην. Expuncto ι ανδρες oratio scribendi morem hucydideum reseret. Post pauca purium cst ουτοι in verbis: οι προλδοντες των Μεγαρεων Γουτοι τοιονδε

ε ποιησαν.

In libro II cap. 6 is δ' υτων ε τὼ πεδίω οντων πρὶνες την παραλίαν γῆν MειγJ κατον νεων ἐπίπλουν τῆ Πελοπον- νων παρεσκευαζετο. Confutat emblema et res ipsa, et quod praecedit paulo ante cap. o Gotti Bεμον το πεδίον παρῆλθονες την Παραλον γῆν καλουμενην, et quod Statim sequitur cap. 56:οτε ε ανηγετο 1 ρατια αυτη λοπαίων Πελαπογν ιους κατελιπον τῆ 'Aττικης δντας τῆ παραλIα. In extremo cap. 55 Περικλῆς ε ρατηγὸς γ καὶ τοτε περὶ του μὴ πεξιεναι brους 'ΛειναIους τὴν αυτην γνω ν εἶχεν, interpolatum est τους Λει- ναIους Pericles ipse ρατηγὸς ων πεξιενα ου sit . Inialibus Praetor ipse dicitur pugnare aut velle aut nolle, et nemo in tali re dixerit Praetorem ive suos manum conserere

In libro . cap. 8 των γαρ Ἀμνώων περ ἐρρατευε καθαρὸν ξῆλθὲ καὶ Λημνίων κα 'Iμβρίων τὸ κρατιτον, velim scire quid in tali loco inter ρατευσιν et Βεναι intersit, et omnino quid sibi ista velint: περ ρατευε καθαρὸν ἐξήλθεν Restituta Attica forma δ τι περ pro περ et resecto emblemate ρατευεν exibit scriptura Thucydide digna haec: των γαρ Ἀμναίων δτι περ καθαρὸν ἐξήλθε, quod dicitur eodem sere sensu atque

τι περ ανθρα, ο τι περ φελος , ο τι περ κεφαλαιον et Sini

78쪽

72 Sic flos e robur civium Atticorum ad id bellum prosectum esse dicitur, quemadmodum Λημνίων καὶ 'IμβρIων τὸ κρατισον. Sed desinam in ipso Hyperide a quo omnis haec disquisitio

prosecta est. Duo sunt apud Demosthenem loci male habili, quibus Hyperides commode subvenire poterit. In Demosthenis Drat. XIX. 179. pag. 597, 4. editur: απλου γα - ὁ μέλλων λογο ουτοσὶ προ υμα μη et in rat. XX. 74 p. 70, 7 καὶ πρὸ Διὸe, μανδρε 'Αειναῖοι, μή εἰ φθόνω τὸ μέλλονακουσν. αλλ' αὐαM1θε ἡ σκοπεΘω. Quid sit ο μέλλων χρώνο novimus et το μέλλον φοβεῖσθαι et similia omnia, sed ὀμελλων λόγο et κουειν τὸ μελλον neque dici solet neque intelligi potest. In tali re Atheniensibus in ore est id quod I- perides statim ab initio dixit: Tων με λόγων των μελλόντων ρηθήσεσθαι μι--δὲ τω ταφω τε quamobrem supplendum est: απλου γαρ θ' ὁ μέλλων ρηθησεσθαι λογο ουτοσὶ

πρὸ υμα.ελ , et sonis φθόνω το μέλλον η θηλεσθαι κουσν. Denique ipsius Hyperidis locum paullo melius quam supra seci eonstituere et explere conabor. Quod enim in s. 174. laceri libri lacinias sic explevi:

non satis accurate in s. 5 et 4 lacunae spatium expletur, namque duodecim litterulae, ut vides, interciderunt duamobrem melius haec ita explebuntur:

Scribebam haec, ut Hyperidis verbis utar s. 145 πονουeπονων λαδοχου ποιουμενο Lugduni - Batavorum mense Maio

anni MDCCCLVlli.