Hypereidou logos epitaphios recens reperta

51쪽

manum , ut apud Tlluc Id. I. 07. ἐς δωριας pro e Δωρια , quod saepe alibi in δωριεας est depravatum. Eodem modo scri

aliis apud Thucydidem locis immanem labem concepit I. 115.

αποδοντε NBαιαν καὶ Πηγα και Τροιζὴν καὶ 'Aχαῖαν, et IV. 21. αποδοντα Λακεδαιμονίοι Νωαιαν καὶ Πηγα καὶ ροι νακαὶ 'Aχαιαν. Nihil est absurdius quam καὶ 'Aχα ιαν. thcnienses non magis Achaiam bello ceperant quam ipsam Laconicam Ceperant aulem agrum Troegeni sinitimum, quem Tliucydides commemorat ΙΙ. 56 Dεμον την τε ροιγνn καὶ την Αλιαδα. et eundem pace composita reddidisse dicuntur. Itaque utrobique pro καὶ 'Aχαῖαν reponendum esse cenSes καὶ 'Αλια e. Scioli quum quid cesset AIAΛIA non caperent, vocabulum bene Graecum substituerunt sententiae securi. Eruditi Grammatici illas formas saepius annotaverunt utpote

plane obsoletas Hesychius, qui plurimas glossas hucydideas continet ubi scripsisse putatur Δωρια e δωρεαe, nihil aliud

dederat quam Δωριας Δωριέας, ut alio loco Xας ι τον ποδ ημιου. Sed omnium maxime memorabilis est Hesychii locus in V. Αἰγιαλως αντὶ του Λἰγιαλέως 'Aττικως. In pS Codice est αἰγιλως. Vera scriptura est Λιγιλιως αντὶ του Αιγιλιέως 'Αττικως Solet ιγιλιευς in Αἰγιαλευς a scribis

depravari, qui nusquam pepercerunt genitivis Αἰγιλιως, Στει- ριως, Πυθαωc Ερετριως, ηλιως, similibusque, et Αἰγιλιέα dare solent et Κηφισιέα et 'Eρχιέα, et saepissime Παιανιέα. Redde Isaeo VI. 10. Κηφισιως, ubi Codd. κηφισεως dederunt et Aeschini F. L. 3 155. Κηφισια pro κηφισέα. Vide quam dissiculter evaserit, ιως apud hucyd. VIII. . Non Παιανιέα Sed Παιανι scribendum esse diserte testatur Didymus apud arpocrat. V. Παιανιεῖς, ubi iam tum corruptam lectionem eorrigit Δίδυμος γρααπέον ινα φησι Παιανι χωρὶς του . Iam

tum igitur illud genus vili in libris inoleverat. Nempe Allicorum scripta Alexandriae et Romae per scribarum manus pr0pagabantur, et quidquid veteribus Atticis solis fuerat proprium ad communem reliquorum usum refingebatur. Nolumus in Platonis codicibus iam olim formas Atticas plusquam- Persecti η, πεπονει, ἐνενοηκη cel obliteratas fuisse, quas Diqitia i Corale

52쪽

olim in iis suisse scriptas Panaetii testimonio cruditi Grain. matici confirmabant. Sunt qui easdem olim recte restitutas ex Aristophane denuo expulerint, et tu Vesp. 800. κηκοειν γαρ revocarunt, et in Pace S. 6l6. κηκοειν et ἐγρηγορειν in Ecclesiag. 32. et ibid. s. 6υ0. πεπονθειν Contra in Nubibus 580. edi video τουτ ρὐ λεληθη pro ἐλελ his, id est primam personam pro tertia. Possent coinplura alia his addi, sed et dixi de ea re saepe alibi, et ad Demosthenem aliquando plurima de genere hoc expromere in animo est. Nunc aliud scripturae mendum eximam ex Thucydide III. 18 πληγέντες

dandum est Λυτισσέων. Quemadmodum enim Amphissae cives 'Αμφισσῆς appellantur, sic Antissae Αντι M. Confunduntur et AI iam in libris antiquissimis, ut et in codice Hyperidis, qui s. 42. ΕΠΕΔίευθησαν exhibe pro ΠMΔευεισαν. Idem vitium ex Aeschinis Ctesiphontea eximendum est ubi editur S 65: Αχαιοὶ παντες πλην Πελληναίων. mendate Thucydides VIII. 106 Συρακοσιων καὶ Πὰλληνέων Caelerum scatere libros omnes eo genere vitiorum quis est qui nescia ' Apud esychium v. 'Λβαρνευς Φωκέων ψυλη, reponendum est Φωκαιων et Συρβηναιων χορος ubicumque eomparet vero nomine Συρβηνέων χορός appellari debet. Quale mendum ex Hyperide luimus s. 60 Λεωσθένης

NΟΥΣ, alia omplura in Thucydide commissa aut latent omnes, aut deprehensa tamen a nonnulli excusantur et verae Scripturae loeum obsident. Salis habebo exempla quaedam app0nere. Editur II. 14 ἐπὶ γαρ Κέκροπος καὶ των πρωτων βασιλέων ἡ Αττικη ἐς Θησέα αεὶ κατα πόλεις κεῖτο πρυτανεῖα τε εχουσα καὶ ρχοντας. Perpende diligenter hunc locum et Senties pro ἔχουσα requiri ἐχουσας. In libro L 120 πολλαγαρ κακως γνωσθέντα βουλοτερων των ἐναντιων τυχόντων κατωρθωθη. Reperta olim est vera lectio: βουλοτέρων των ἐναντιων τυχοντα, inconsultiores hostes nacta, sed temere sper-

nitur. Usilata scriptura τυχον peperit errorem . menda obiter locum Andocidis περὶ μυςηρ. S. 2 σκεψασθε - τους

κατηγόρους τι αυτοις παρχον των Βερων κατηγορουσιν, illas

53쪽

vero: τινων αυτοῖς aro χόν ων έρων κατηγορουσιν. Ex eodem sonte manavit error apud Thucyd. I. 110 ουτ μεντα των 'E ηνων πραγματα εφθαρη is πολεμησαν τα. Fac in codice scriptu in esse πολε σαν, quomodo id ex reliquis explendum esse putares' quidem πολ in ἀντων censeo. ne Thucydides perinepte locutus esse videatur. Apud Isaeum

si recte locum ceperis μαρτυρουντας mecum restitues. Sed redeo ad Thucydidem, ubi legitur . 45 του Aλκιβιαδου καταβοωντος Θων ΛακιδαιμονIων ἐσηκουόν τὰ καὶ ετοιμοι ἡ τανευθυς παραγαγοντες τους 'Αργείους - ξυμμαχους ποιεῖσθαι. Παραγειν esse producere ad populum legatos nuntium, indicem, nescit nemo. Utrum igitur id populum ipsum secisse putas an Alcibiadem' quidem Alcibiadem arbitror et res est e spicua. Itaque corrigendum esse apparet ευθυς παραγαγόντος pro παραγαγοντες. Unum locum addam ex libro VIII.

15 τα τε χίλια ταλαντα - εὐθυς λυσαν τα επικειμένας

μίας λειποντι ἡ πιψηφίσαρτι - καὶ ἐψηφBαντο κινεῖν καὶ ναυς πληρουν. Eritne mihi multis verbis opus ut vineam pro ευθυς λυσαν τα emendandum Sse ευθυς λυσαντες τας, quo facto κα ante ἐψηφίσαντο statim ultro excidet et locus ex impedito et absurdo sanus et perspicuus erit: τα τε uiαταλαντα - ψηφισαντο κινεῖν καὶ ναυς πληρουν quibus verbis aptissime interposuit: ευθυς λυσαντες τα επικειμιένας μέας τῆ εἰποντι ἡ πιψηφίσαντι. Haec ipsa verba admonent me

alius loci apud Thucydidem ridiculum in modum corrupti VIII.

67: σήνεγκαν οι ξυγγραφῆς αλλο aD ουδέν, αυτ δε τουτο, ἐξεῖναι κεν δεθηναἱων νειπεῖν γνωμην ἡ αν τις βουληται ἡ δέ τις τον εἰ ποντα ἡ γραφηται παρανομων - α ω τω τροπωβλαψ μεγαλας μιας επέθεσαν. quidem ανεῖπον et αναγορευω, νερω, νε- α, αναρρησιν ποιεῖσθαι et t. quae usu apud Athenienses coniuncta esse alibi accurate demonstravimus nonnisi de praeconibus usurpari sat scio et perinde esse αναγορευωdicere et κηρυττω quemadmodum et παναγορευ et πικηρυττω.

Quid igitur An concoquere poteris ἐξεῖναι κηρυξαι γνωμηνήν α τις βουληται quis lana Codicum ss. autor inepte est, ut non hoc lateatur esse absurdum ' Ergo spreta librorum Diqitia i Corale

54쪽

auctoritale rescribe ἐξεῖναι - ει πειν γνωμην, ut Statim emendate scriptum est ην δέ τις τονδειπόντα γραφηται παρανόμων. Exemplum unum verbi νεισεῖν ex Aeschine asseram ut eiusdem locum veteri mendo liberem. In Ctesiphontea dixit I. 40:ε τοἱνυν - ῆσαν δυο κεἰμενοι ὀμοι περὶ των κηρυγματων, ξαναγκης - αν ρητ αν μετερος των νόμων ἡτοι ὀ την ἐξουσIαν δεδωκως νειπεῖν ἡ ὀ παγορευων. Ex his igitur emblema irrepsisse arguitur in eiusdem orationis S. 155 τοτε με ταυτεκηρυττεν ὁ κηρυξ), αλλ' ο νυν, αλλα παρατησαμενος το τῆς ὀρφανIας τοῖς παισιν πιον τι ποτ' αγερει ἡ τ φθέγξεταιJ Ex antiqua scriptura IIJOTANEPEI omnium librorum scribae elicuerunt es ποτ' αν ἐρεῖ, unus I ποτ' αν ιρη sed correctum ἐρεῖ, in uno vera lectio νερεῖ reposita est. Vitiosa scriptura: τι ποτ αν ἐρει permovit aliquem correctorem ut

de suo adderet: --ἰ θεγξεται Antiqua et proba lectio Iποτ νερεῖ id Si τί ποτε κηρυἴει istiusmodi additamentum non admittit. Itaque ex ratione plurimis emblematis obsita haec quoque verba supposilicia expellenda censeo. Quod apud Hyperidem deprehendinius vilium s. 58 περὶ

δὴ ΑειναIων ανδρων του λόγους ΠΟIO TMENΟ - περίεργον ηγουμα εινα in τα γεγη ἐγκωμιαζειν pro ποιουμενος, simillimus huic error apud Thucydidem commissus est VI. 102: Nicias τας μηχανὰς καὶ ξυλα οσα πρὸ το τεἱχους ἡ καταβεβλημένα ἐμπρῆσαι τους πηρετας ἐκελευσεν ως γνω δυνα-τους ἐσο μένους ἐρημία ανδρων αλλω τροπω περιγενέσθαι. Si ea verba diligenter consideraveris de ipso Nicia haec dici oportere intelliges: γνω τι οὐ δυνμεται αλλω τροπω περιγενDθαι. Nicias aegrotans cum paucis in ira munimentuin erat relictus: itaque ad quem alium ἐρημl ανδρων referri poterit quam ad ipsum ' menda igitur: ως γνω- νυν το ς ἐσόμενος ἐρημειανδρων αλλω τρόπ περιγενεσθαι, ut II 81 ο δε αδυνατος ψηεLαι Ναυπακτον ἐρημν πολιπεῖν. biter corrige locum III. 28 γνόντες ε ι ἐν τοῖς πραγμασιν υτ απ οκωλυ σχ ιν δυνατοὶ οντες κτὲ Δυναμαι, δυνατός εἰμ et ιός τέ εἰm cum auristo coniungi solent, cum suturo coniungi omnino nequeunt, quaru αποκωλυσαι emendandum. Alio modo peccatum est III. 57: πολλακι - καὶ λλοτε γνων μοκρατιαν τι δυνατον ἐςιν ἐρων ρχειν ubi reponendum τι δυνατος μιν κτε. Diqitia ον Orale

55쪽

4s duo in Hyperidis vetere codice scriptum est s. sit. ΑΠΕΔΕΙΞΑ pro πεδείξαντο commode adhiberi poterit ad eliminandum ex Thucydide duplicem barbarismum. Legitur IV 41 ἐλήιζον τε την Λακωνικήν, et III 85 ἐλήιζον τούς ἐν τῆ νων, sed emendandum est ἐλμον του τε et ἐλεό- ζοντο τους ἐν τῆ μω Graeci omnes constanter usi sunt sorma media, quae in Ionia ληκομαι net, νομαι in Attica Thucydides, apud quem saepius proba et genuina forma occurrit, seribarum vitio bis βαρβαρI i. Quamquam barbarismus abest, tamen non minus grave mendum vitia loeum I. 62: ΝικIα-

παρῆν ἐς το ρατευμ α καὶ τανδραποδα πέδοσαν και ἐγένοντο ἐξ αυτων Iκοσι καὶ κατὸν ταλαντα. Quomodo, quaeSo,

tantum pecuniae ex mancipiis redigi potuit, si ea Athenienses suis reddiderunt ' At non redditi sunt, inquis, sed sub corona vaenierunt. Intelligo sed non inest hoc in Graecis απεδοσαν enim nihil aliud est quam reddiderunt. Quod sententia postulat uendiderunt apud Allicos omnes et hucydidem est απέδοντο. tiana quod sequitur ἐγένοντο ταλαντα plane ab Atticorum loquendi usu abhorret, quamobrem utroque mendo sublato restituerim: τανδραποδα ἀπέδοντο καὶ ἐγένετο ἐξαυτων ε τὸν καὶ ἴκοσι ταλαντα.

Sunt in libris certa quaedam vocabula, in quorum exitu librariorum alio veluti ludere solet et omnia miscere in his

Sunt αυτος ουτος et καςος, quae Saepe videbis praeter sententiam rescia temere terminatione vicinis accommodari. Apud Hyperidem scriptum est S. T. ΟΥΤΩ pro τουτον, S. 67. ΑΤΤΩ pro αυτης, et s. 112. - ΟΤTΩ τροπω pro τουτου . et S. 159. ΑΥΤΟ pro αυτου. Similia passim occurrunt in libris nostris veluti apud Demosth. p. 459, 5 ἐγωμεν δη καιον πεus πρωτον παντων αυτοῖς εἰπεῖν τί μιοι δοκεῖ περὶ σκοπεῖσδε ubi olfius intellexit αυτὸς ειπεῖν verum esse. Sed eadem opera πρωτος παντων correctum

oportuit, de quo genere erroris paulo ante diximus. Viri do. et ea vitia tan saciles serunt, ut apud Thucydidem VI. .

concoquant 'Eλληνων δε πρωτον αλκοης - Ναξον κισαν pro πρωτοι. Apud Thucydidem VI. 10 libri ad unum onines conspirant in malesana lectione: ημεῖ 'Εγεροαίοις δἰ ουσι ξυμμαχοις - ὀξέως βοηθουμεν , ψ ων δ αυτων παλαι ψε-

56쪽

ςωτων δικουμεθα- ριε ομεν αμυνεσθαι. Primus omni unaneis ius verum fidit, qui φ ων δ αυτοὶ παλαι φεςωτωναδικουμεθα restituit. quidem αφεςωτων quoque insilietum es-S suspicor. Praecedit enim: αλκιδῆς Dη τοσαυτα ψετωτες αγ 1μων- αχείρωτο εBιν. et sententia clamat παλαι Πι- κουμεθα arcte coniungi oportere. Confusa sunt καςην et καςοι, si quid iudico, apud Thucyd. VI. 52 ευχας δὲ τας νομίζομενα πρὸ τῆς ναγωγης ου καταναυν κατην ξυμπαντες ε υπὸ κηρυκος ποιουντο opposita haec ita erunt inter se ut res ipsa postulat, ubi rescripseris: ου κατα ναυν κατοι, ξυμπαντες δέ. Nempe quamquam simul omnes preces solemnes peregisse dicuntur, vel sic tamen

κατα ναυν κατην τας ευχας ποιουντο. Bene viderunt viri

docti apud Thucyd. VIII. 50 γραψας - τι νεπίφθονόν οἱ δηεἴη - καὶ τουτο καὶ λλο παν δρασαι μαλλον ἡ υπὸ των ἐχρώτων αυτον διαφθαρῆναι, non sic scripsisse Thucydidem sed αυτος λαφθαρῆναι. Apud Antiphontem V. 55. ubi editur: ως τουτ λεν σαφεςερον αυτοις μελλεν ἐρεῖν ο εἰργασμενος κτὲ dubitasne quin αυτος - ὀ ειργασμενος oporteat rescribi Apud Lysiam XXX. 28 καὶ τα μὲν αρχας υπὸ των τοιουτων

Bekkerus de Martilandi coniectura recepit: αυτους δὲ τουτοις πιτευετε, sed dicitur hoc de iis, qui medico vita sua redunt, quare melius emendabitur αυτοὶ δε τουτοις πιςευετε. DiverSi

generis mendum latet iii αυτων apud Thucydidem VI. 82:

ηκι. αυτων in nonnullis libris est δει. α αυτων Bellissimum Si επις αν κουσομεθα. itaque a nonnullis probatur ea scriptura , quibus αν cum suturo aptissime videtur componi. Dillographia est in αν αυτων. Scriptura vitiosa ΛΥTΩ correcta est supra scriplo N, ut ΑΝΩ scriberetur, et ecce emicat verissima lectio ΚΙΣTΑΝΩ id est ἡ- ανθρωπων. Quid iritius est in Attica quam δι ανθρωπων, καλλις ανθρα- πων, οἰκειοτατ ανθρωπων et si in ' Vide stium ad Platonis Leges pag. 4. Frequens est imprimis μαλις ανθρωπων et ηκις ανθρώπων, in quibus scribas etiam alibi impegisse ad Xenophontem annotavimuS. Diqitia ον Orale

57쪽

Λssuis his error cominissus apud Tlluc Ididein VIII 88. scio. li interpretatuentuin peperit, quod tamquam nebula locum obscural. In libris est: Αλκιβιαδης πλει καὶ αυτος - ποσχόμενος τοῖς ἐν τῆ Σαμ ασψαλη καὶ ιεγαλην χαριν η γαρ αυ- τος ξειν Αθηναιὰν τα Φοινίσσας ναυς ἡ Πελοποννησίοις γε

κωλυσειν ἐλθεῖν. Misere claudicat oppositio vel potius nulla omnino inest in lia inepta loci consorinatione. Sed salva res est. υτός tralaticio vilio scriptum est pro αυτοῖς , quod ubi receperis Αθηναsiit locum suum tueri non poterit et in oram remigrabit, unde male irrepserat. Itaque sana et expedita erunt omnia in hunc inodum scripta: ἡ γαρ αυτοῖς ξειντας Φοινίσσας ναυς ἡ Πελοποννησίοις γε κωλυσειν ἐλθεῖν. Dixerat enim ipse Alcibiades: ἡ μῖν si τας ναυς ἡ Πελοποννησίοις γε κωλυσω ἐλθεῖν.

Quo pacto nonnumquam in Hyperidis libro papyraceo syllaba negligenter repetita est, sic apud Thucydidem IV. 65.

αὐτοῖς ἐχθχοιμ, αφοροι δ' lici χρὴ κατ' αναγκην γιγνοιμεθα. Primum rescribe πιωμιενοι pro πειθόμ ενοι. Raro elabitur anti. qua forma πιθων et ἐπειμι ην, cui etiam apud poetas saepe iugulato metro πεIθων et ἐπεισόμιην, πεID et πειθόμ ενος Scribae indocti substituunt. Opponuntur inter Se r ιθ ό ριενο ριεν ἐμοί et απιςΘαντες Praeterea sensu vacua sunt verba καὶ γανε τυχοιμεν quid sibi vult αγαν ' Quid τυχεῖν in ea oratio. ne' quidem alere in his suspicor: αλλιου καν ευτυχωμεν qui in bello rem bene et feliciter gerunt dicuntur υ. τυχεῖν Notissimae rei exemplum unum adscribam, ut locum mendo liberem. Legitur IV. 17 τους γαρ ἡ νδρας περὶ

vero donec Brasidas rem prospere gereret itaque εως Divera scriptura est. Quod in illo loco legitur τον υ καὶ κακως δρωντα revocat mihi in memoriam locum ridiculo vitio obseuratum IV. 15: δαεν αυτοῖς ς ἐπὶ ξυμφορ μεγαλη τατίλη καταβαντας ἐς το χρατοπεδον βουλευει παραχρῆμια 4 λω - τας τι αν ρκῆ quid multis verbis in re perspicua opus 'Diqitia i Corale

58쪽

Emunda Sodes: παραχρῆμα δρωντας τι αν κη. In re tam

ancipii quidquid consilio placuisset Sine mora erat agendum, non uidendum. Intelligisne quam facile confundi possint In Valchenaerii Schedis Criticis uss. ulu multa erudite de litterarum confusione et permutatione collegit, annotatum lego: Marhland ad Lys. p. 15. l. Litterara amisso apiceiu ο 0ravit. Habe plura in eam rem ad maeimum Tyrium

Suid. . p. 52.V aec ille Plura de genere hoc alias dare in animo est Nunc ad reliqua pergo. Quoties in Hyperidis Codice vidimus I male omissum. Ea

res non semper minimi momenti est: nonnumquam aut sententiae aut Graeci tali grave detrimentum assert, veluti VIII. 25. ubi viri docti barbaram sormam προεξαξαντες summa ope tuentur in his καὶ οἱ μεν 'Αργεῖοι τα σφετέρω αυτων κέραα πιο εο αξ αν τ ε ς καὶ καταφρον αντες ως ω Ιωνας τε καὶ ουδὲ μDουμ Πακτμερον χωρουντες νικωνται eram scripturam προα εαντες et indorsius reperit apte componens Herodolum IX. 62 προεξαῖσσοντες κατ ενα, et Vaticanus Codex, si quis

in tali re Codicis auctoritatem requiret, confirmat diserte ex-hiliens προεξαῖξαντες. Sunt qui et ηγαγον perinde Atticis usitata suisse ex locis quibusdam vitiosis imperite collegerint. Ulii προευξαντες receperis simul expunge καταφρονησαντες asciolo additum, quo reseeto demum locus colorem et vigorem Thucydideum habebit Dici a bono scriptore potuit καταφρονήσαντες aut ar καταφρονηματος τακτμερον χωρουν, sed ubilia dicitur: ως ἐπ' Ιωνας τε καὶ ου δεξομένους τακτμερον χω- ρουντες non est probati eripioris rigidum et otiosum καταφρονησαντες apponere. Iterum male omissum est I in V. I 0:

παρηγγειλε τοῖς απιουσιν - παγειν ἐπὶ M 'Hιονος ως

αυτ Ἀδοκει σχολη γίγνεισθαι κτλ Inepte in ea trepidationeolium commemoratur sententia postulat βραδέως videbanturirepidanti Cleoni lente ac tarde progredi, itaque σχολῆ verum est, quod saepius apud Thucydidem βραδεως significat, v. c. IlI. 46 ει τὸ υτ δυναται σχολῆ καὶ ταχυ ξυμβῆναι, et alibi saepe Addam locum Aristoplianis ubi I praepostero Diqilia πιν Orale

59쪽

55 additum verbum peperit Graecis auribus inauditum. In Rauisus. 494 circumferri video hanc scripturaim: Iθι νυν, πειδὴ ματ εοῦ κανδρεῖος I. sed verbum χματι vitio natum et analogia damnat et usus respuit. Repone adiectivum ληματίας ictum ad exemplum notissimi φρον-ατίας Hesychius εκ της Κωμικῆ λεξεως apponit ΛηματIας φρονηματέας, a Didymo, ut probabile est, ex hoc ipso Aristophanis loco desumtum.

Apud Thucydidem quoque προ et arpia passim usque deque

habentur. Aperte vitiosum est VIII. 45 ουχ πολιαίντες ες ορι ρεla τὸν προσοφειλομιε νον ρωσθόν, namque προσοφείλω

est apud Allicos προσετι ὀφείλω, multoque melius divisim NM ὀφείλω scribitur, ut apud Demosthenem p. 57, 7 καὶ τὸ

παντων ανδρειοτατον, ων μετέρων αυτων χαριν προ σοφειλετε,

ubi προς ὀφείλετε reponendum. Contra debeo Atticis est πρου- φεuω, saepe a scribis in προοφείλω, idque nonnumquam in προσοψεἱλω depravatum, quamobrem τὸ et ρουφειλόμενον μισθόν verum esse arbitror. Eadem de causa redde Demostheni pag. 45. 20 ε τίνος τροπου προωφειλε τα ενδεκα ταλαντα pro προσωφειλε. Neque debebant dubitare viri docti quin προὶ δντας emendari porteret IV. 47 ματιγοφόροι τε παρ-

ιοντες πεταχυνον τῆς Oti του σχον αἱτερον προσιοντας,

nam quid sibi vult προσιέναι in ea re, ubi prostred requiritur

Neque minus hoc necessarium est IV. 110 οι δὲ πρασσοντες αυτον εἰδοτες τι κοι καὶ προσελθόντες τινες αυτων λαθρα λυοι Θηρουν την προσοδόν. Si eius adventum opperiebantur, manifestum Si τι αυτ ου πω προσῆον. Reponendum est expuncta copula ειδοτες τι δοι προελθοντες τινες αυτων λαθραὰλ ἱγον μηρουν την πρόσοδον. Quod reposui προελθόντες - ολ Iγον pro ολιγο commendatur loco vicino cap. lii: Ἀρασῖας Θυχα ν λέγον προελθων quod importunum αἱ delevi, mirum est quam saepe apud Thucydidem ea vocula perperam irrepserit, vetuli V. 50 Κλεων δὲ κείνω τε προπέρισας αγγελον ς κων καὶ εχων ρατια ἡν τησατο φικνεῖται ες Πυλον, icii rectissime Codex ossianus αἱ omittit . Cleonis verba erant: 1ξω χων ρατια ην τησω. Itaque τε post κεἰνω insilietum est. Quis nescit quam ritum Sit ἔρχομαι ἔχων proudduco' in corrige locum V. 7: με καὶ μηχανας τι υ Diqitia ον Orale

60쪽

κατῆλθεν εχων μαρτεῖν δοκει, imo vero ου ἡλθεν χων.

Vidimus apud Hyperidem quoque quam proclivi errore Meto confundi possint, quum pro α)ΛΛOIίς Ω vs. 155. MOI.sa fuerit descriptum. Ex huius rei observatione expediri poterit locus vitio assectus apud Thucyd. I. 90 3 μιλνταυτα Παξας καὶ πειπων ταλλα τι αυτὸς τακεῖ προ αριωχετο. Componi commode nequeunt ταλλα et τακεῖ, sed in ταλλα late ΑΜΑ, unde emergit haec lectio καὶ πεισων μαύτι αυτὸς τακει πραξοι, quae et sententiae et usui loquendi perinde satisfacit. Admonent me haec loci pari modo corrupti VI. 9 καὶ ἡσσον έρων περὶ i5 μαυτου σωματι ρρωδω νομίζων

ὁμοIως γαθον πολίτην Βαι ος αν καὶ του σωματος τι καὶ τῆς ουσιας προνοηται. Sensu vacuum est in hac sententia ὁμοIως,

in quo latet μως, quod saepius in ὁμοιως depravatum vidi. Emendandum est: νομIων μως γαθὸν πολBην Βαι κτέ. Quemadmodum se sic μως participio Subiici interdum solet, ut apud Demosthenem me alicubi legere memini τὸν μετέρανοικημένων μως πραότητα καὶ φιλανθρωπίαν Eodem modo. scripserat hucydides III. 11. sed scriba aut sciolus eius

manum vitiavit in verbis: οι δε Ακαρνανες το μεν πρωτον καὶ παντας ἐνόμισαν απιέναι ασπόνδου ο φινι- e, ubi si rescripseris ασπονδους μως, id St, και περ ασπονδου ονταe, res ipsa

erit perspicua et Thucydide digna lectio. Plane eodem modo loquitur Thucydides I. 9 ἐπ υτην ἔντα μως et VII. 75 εχουσα

τινα μως το μετα πολλων κουφισιν.

Quam saepe deprehendimus Codicis Hyperide scribam titubasse in articulis aut viliandis aut male et praepostere omittendis. Quam saepe in libris Thucydideis eadem chorda oberraverint paucis exemplis ostendam. Editur VI. 91 παρα του τα ακριβλατα εἰδοτος κηκόατε, vitiose admodum dicitur enim κριβως οἶδα non οἶδα τακριβῆ. Itaque importunum articulum remove. Sine mendo legitur in vicinia cap. 5:νομωαντες παρα του σαφές ατα εἰδοτος κηκοέναι. Contra intercidit articulus VII. 25 ταυτας τε γαρ ρεψαν καὶ συντ πρωτον ενικωντο ν τῆ λιμιένι. Requirit Atheniensium usus loquendi ut corrigatur: καὶ τα υς ων το πρωτον ἐνικωντο.

Incredibile dictu est quam saepe haec Arma dicendi ab ineruditis aut scribis aut correctoribus viliata fuerit aut interpo- Diqitia i Corale