장음표시 사용
11쪽
I. De Alaeis, remota apud Pindaram.
Aloisius gach cum ante quattuor annos Eesiodi editionem maiorem ederet, in fragmentis disponendis a Magnis Rosis Datinxit Catalogum cum Eoearum reliquiis. Neque iniuria fecisse videtur, licet intricatior sit quaestio, de qua satis habebimus lectores referre ad ea, quae ipse RZach in medium tulit necnon ad Leonisinesiodea in Indie aest soli edita anno 18s . Annumeratur autem Magnis his EoBis fragmentum, quod accuratius rem inspicientibus iustam, ni fallimur, movebit mirationem. Sed cum petitum sit e scholio ad Pindari Isthm. VI, B, praestat ab ipso Pindari argumento initium facere. Telamonem invitaturus Troianae expeditionis particeps ut stat Salaminem venit Hercules Intrat domum ubi heroem cum amicis epulantem offendit. Statim poculum auro ornatum ab hospite ei porrigitur, quo accepto pellem leoninam, qua amictuSintraverat, humeris etiani tum gestans rogatus incipit has preces solemnes: Iuppiter, utinam Telamonem dites filio tam tuto a vulneribus, quam Nemaei leonis sunt exuviae, quis humeros meos tegere solent lv Talia precanti Iuppiter aquilam mittit, quo
12쪽
omine laetus . nascetur tibi Telamo , Ηercules exclamat, . filius optatus, quem ob aquilae faustum omen appelles nomine iacis Ab is ros igitur derivatum esse Aiacis nomen putat Pindarus.culus verba sunt: a1r A κίδαν καλέων
quomodo sint accipienda verba s. et .vhν μὲν ἐν ψινῶ λέοντοσστάντα O nulli puto dubium erit comparato versu viet , ῶσπερ οδε
13쪽
Pindarus igitur scholiasta teste narrationem e Magnis Rosis petitam proprio Marte mutavit. Poeta enim, cum epico in carmine legisset Herculem precantem Sponte leonina inpelle stetisse, ἰδίω rem ita mutavit, ut orcules Telamonis rogatu in polle insisteret. Duae res hic sunt observandae Altera est, quod in scholio poetae verba: τhν μὲν ἐν ψιν λέοντο σταντα κελησατο σπονδαῖσιν αρξαι' vertuntur quasi valeant: δ ελαμων ἐκ Πυσε δν Ηρακλέα ἐμβῆναιτ λεοντη καὶ ρτω αρξασθαι τῶν σπoνδῶν ' Altera, quod perhibet scholiasta, Magnis quoque in Eoeis Herculem dξασθαι ἐμβαντα τψ δορst. scholiastam Pindari verba perperam vertisse quivis videt. Neque antiquitus defuisse, qui melius haec verba explicarent, patet e scholii verbis proximis:
ενιo δὲ ρτω ἀκουουσι' ἷδων δ ελαμων δ Ηρακλέα φνω ἐφεστῶτα ἐν τῆ δορὰ παρεκελευσατο αἰτ* κεν ἐκ τη όδου πένδειν τουτέστι μὴ ποθέμενον τι δέρμα, ἀλλ A εἷχε αρξασθαι τῶν σπoνδQν. δμοιον εἷναι τῶ - Ηφαιστε προμο ωδε, Θέτι νύ τι σεῖο χατίζει. Sapis sapientiam Aristarcheam. Intellegimus autem scholiastam, cui verus versuum sensus notus esset, non incautum
falsam praemisisse explicationem quid igitur iudicandum donominis observatione, quae ad oeas Magnas pertinet 2 Mentitusne est, quod perhibet in carmine epico Herculem institisse inpelle P An forte verum dixit, sed hac ipsa sapientia in Pindari loco explicando a vera via abductus est Immo, qui ita aberravit
14쪽
omine I tua: nascetur tibi Telamo', Ηercules exclamat, . filius optatus, quem ob aquilae faustum omen appellos nomine iacis Ab is ros igitur derivatum esse Aiacis nomen putat Pindarus.
quomodo sint accipienda verba s. 2: τιν μὲν ἐν ψιν Ποντοσσταντα nulli puto dubium erit comparato versu viet , ῶσπερ τόδε
15쪽
Pindarus igitur scholiasta teste narrationem e Magnis Rosia petitam proprio Marte mutavit. Poeta enim, cum epico in carmine legissetierculem precantem sponte leonina inpelle stetisse, ἰδίω rem ita mutavit, ut orcules Telamonis rogatu in pelle insisteret. Duae res hic sunt observandae Altera est, quod in scholio poetae
vertuntur quasi valeant: δ ελαμων ἐκέλευσε δν Ηρακλέα ἐμβῆναι τῆ λεοντῆ καὶ ρτω αρξασθαι τῶν σπονδSν'' Altera, quod perhibet scholiasta, Magnis quoque in oel Herculem ristoθαι ἐμβάντα xc δορst. Scholiastam Pindari verba perperam vertisse quivis videt. Neque antiquitus defuisse, qui melius haec verba explicarent, patet e scholii verbis proximis:
Dio δὲ ρτω ακουουσι ἷδων δ ελαμων δ Ηρακλέα φνω ἐφεστQτα ἐν τῆ δορὰ παρεκελευσατο αἰτῶ σ κεν ἐκ τῆσ dos onένδειν τουτέστι μὴ ἀποθέμενον δ δέρμα, ἀλλ A εἷχε αρξασθαι τῶν σπoνδῶν - ἔμοιον εἷναι τω , Ηφαιστε προμο ἀδε, Θέτι ν τι σεῖο χατίζει. Sapis sapientiam Aristarcheam. Intellegimus autem scholiastam, cui verus versuum sensus notus esset, non incautum
falsam praemisisse explicationem quid igitur iudicandum do hominis observatione, quae ad oeas Magnas pertinet 2 Mentitusne est, quod perhibet in carmine epico Herculem institisse inpollo 2An forte verum dixit, sed hac ipsa sapientia in Pindari loco explicando a vera via abductus est Immo, qui ita aberravit
16쪽
in Pindari verbis explicandis, auctor, ut fidem habeamus dehagmentis deperditis, haud esse potest. Tum, quid sibi vult pellis illa humi strata, quid heros pedibus togumini insistens
'Eν ιδ κφδίφ pode sinistro consistunt, qui piaculis solvi volunt; hoc autem hinc quam maxime alienum esse non est quod moneamus. Accedit, quod alii quoque auctores, qui hanc tractarunt fabulam, nil servarunt, quo scholiastae opinio affrmari possit. Immo ad unum omnes docent Herculem precantem pelle leonina fuisse tectum. Licet in fabula narranda hic atque illic varias insant vias, hac saltem in re semper et ubique conspirant. Iuvat eorum mythos propius adspicere; sed antequam eo transimus monendum est apud Euripidem in loco abdito latore observationem, quae Aiacis aquilam revocat in memoriam. Legimus enim agm. 58l e Moleagro petito , quibus verbis nuntius descripserit, quo quisque habitu esset, qui ad aprum capiendum convenissent. Incipit fragmentum:'λα ιων δὲ χρυσοον αἰ-δν πέλτη πρόβλημα θηρισ, βότρυσι δ' ἔστε νεν καρα
Σαλαμῖνα κοσμων πατρίδα τὴν ε/ά μπελον.
Tolamo igitur in scuto Thracio cf. σακε κυκλωτῶ σωματοσπροβλήματι Aesch. Sept. 22 aquilae auream imaginem gerebat, haud dubie Aiacis συμβολον. Locus autem iliam suoque ob causam memorabilis est. Quis enim non cogitat de Xenophontis verbis Anab. I, Io, 12: . καὶ - βασίλειον σημειον δρ&ν ἔφασαν αἰετον τινα χρυσου ἐπὶ πέλτη ἀνατεταμένον ubi teste Cyropaedia VII, 1 lita .ὴν δὲ τῶ Κυρω τ σημεῖον α eth χρυσου ἐπὶ δόρατοσμακρου ανατεταμένοσ' sermo est de hasta non de cetra Bod neque
loco Euripideo neque Arist. Lys. 63:Aερo δ α Θρθξ πέλτην σείων καὶ κοντων dubium esse potest, quid raeci voce ἐλτii indicarent. Unicus locus ubi sensu hastae adhibetur Xenophonteus ille supra laudatus mi Sed undenam Anabaseos auctor hanc signincationem petivit PNonne verebatur ne a lectoribus male vox intellegeretur 2 Vocabulum πέλτη sensu cetrae primum apud Euripidem offenditur in
17쪽
πέλτη αναξ Thracia igitur, quae regio his annis Atheniensibus magis magisque innotescebat, pelta in raeciam introducta videtur. Num forte cum re nomen simul invadebat Obaervatucorto dignum est, cetram thraciam auro ornatam vocari Sic Rhes. s. To: lλθὲ φαν-ι, τὰν ζάχρυσον
Πηυίδα προβαλου κατ ομμα πατανδοχμίαν πεδαίρων,
quo ornamento Periclis aetate a fraecis alieno optimo clipeus barbarus indicari poterat. Quam ob rem inter venatores diversissimo habitu ad aprum capiendum convenientes vid Eur. h. 58 3Telamo iuvenis a poeta armatur cetra thracia emblemate aureo diffulgente voluit nimirum poeta, ut spectatores Telamonem iuxta hostii filios aetolico more calceatos b. λαιόν χνοσἀνάρβωλoι ποδόσ), iuxta Ancaeum qu πελέκεω δὲ δίστομον γένυν ἔπαλλε, iuxta Atalanten or ἔχουσαν, arborum sibi nngerent. Animadvorte Telamonem nunquam Athenis cultum fuisse, licet Aiax et Eurysaces heroum cultu ibi fruerentur.
u. De Aiaei ατρωσί apud Philostratum. Apud scholiastam ad Lycophronis Alexandrae s. 55 leguntur
Similia inveniuntur in schol. II Argumenti Aiacis Sophoclis:
Iterum a versibus Pindaricis discrepat uterque scholiasta Narrat enim Pindarus supplicasse Herculem, ut tam a vulneribus tutus floret Aiax, quam a telis tuta esset pellis sua leonina. Infans autem nondum natus non facile pelle amiciri potuit. quid igitur Alio loco eundem mythum sed alio modo tractavit
18쪽
poeta, an ex aliis potius auctoribus petita sunt, quae scholiastae tradiderunt Exempli causa legimus apud Philostratum Heroic.
Hercules igitur, quo tempore patrem Troiam secum ducere vellet, Telamonis stlium iam norum pelle sua leonina involutum manibus sustulit, precatus, ut quae corporis partes pelle tegerentur semper a missilibus ictibusque tuta forent. Tunc aquila statim apparens portendit non modo laetum eventum sed etiam, quod magis est mirandum, pueri nomen. Coniuncti sunt apud utrumque auctorem, Pindarum dico et Philostratum mythi duo, qui initio haud dubio fuerunt seiuncti; spectat alter mythus h δνo-τoθεσίαν alter τὴν ἀτρωσίαν. Observat dignum est in Philostrati verbis adiectivum, quo Aiacisὰτρωσία futura portenditur. Nempe precatur Hercules, ut heros
stat ὰγαλωτο κατα τὴν δορὰν το λέοντοσ. Revocat inmemoriam
illud adiectivum Orodoti locum I 8.3, ubi voles leonem sibi
e pelice natum Sardium circum arcem gestat oraculo quodam admonitus, ibi ἀναλωτ o fore arcem, ubi leo esset praeterlatus. Ut hic urbs sic illic puer 8 λεοντη a periculis defenditur; vocabulum autem, quod arci inexpugnabili unice convenit, apud Philostratum in puerum est translatum. Mons igitur nostra ad Herodotum abducta simul nobis inmemoriam venit poeta antiquus, Herodoti cognatus, cuius fragmenta pauca quidem sed venustissima aetatem tulerunt: anyassim volumus.
Cecinit hic de Herculis laboribus et supersunt forte versus duo de leonis Nomae exuviis, quae heroi pro tegumine fuerunt:
Philostratus III, qui heroum antiquorum cultum novam ad vitam revocare volebat, priscis e carminibus picis libelli sui
19쪽
materiam conquisivit. ausit igitur ex omero e FeliciB. Fortasse non inepte conieceris narrationem de Aiace eum petisse Panyassis oraclea, vel, quod cum seriorum Baeculorum moribus melius convenire videtur, ex excerptis Panyassis inenchiridi mythologico asservatis. Nam exstat alia quoque causa, cur de anyassi cogitemus. Eandem enim fabulae formam, quam habet Philostratus, equitur Lycophro in Alexandra sua. 5si, ubi Hercules Iovem precibus comp8llans, Gomyrum eum nominat. ωμψρo autem Iuppiter audiebat alicarnassi, Panyassis in patria Neque mirum Lyco phronem nunquam non doctrinae reconditae amantissimum fabellam vulgarem, qualem praeberent posteriores, praeteriisSeatque e Panyassis potius reliquiis utpote poetae antiquioris sapientiam suam hausisse.
De Aiaco invulnerabili facto nil habet tomerus. Quinimo ac o de loris e quibus pendebant scutum et gladius legimus haec:
Ad P 21 vero annotatur: άτρωτo ὴν πλὴν το αιχμοσ '. Bapientia autem est ex ipso carmine perperam deducta, nam
αἰὲν - αιχέν ἐκυρε φαεινοο δουρι ἀκωκῆ, quasi sciret heros hoc uno loco Aiacem laedi posse. Sed iniuria scholiast Homero hoc imputat versu enim o Achilles heroes hastarum ad certamen provocans illi praemium promittit δπποτερο κε φθή p ρεξάμενo χρόα καλον, tum Diomedes cum Aiace singulare in certamine dimicansisti adχέν ἐκυρε φαεινου δουρδ ἀ-ns,
20쪽
illum nimirum petens scopum, qui supra loricam nudus eminebat. Quam ob causam
mutarisαμένου ἐκέλευσαν ἀέθλια βω ἀνελέοθαι vs. 822 sq. . Conveniunt cum scholio ad P 821, quae tradidit scholiasta ad Soph. Aiac. s. 888:
Scholiasta igitur, habes hic ut in scholiis Pindaricis sapientiam Didymi , cui fabula de Aiacis ὰτρωσία nota erat, sedulo quaesivit, num apud Sophoclem quoque huiusmodi aliquid inveniretur. Spe vero deceptus, nam Aiax Bophocleus latere hauriendo mortem sibi conscivit, sicut quivis mortalium facere potest, Aeschylei herois bene memor, qui non nisi divina opera adiutus locum corporis vulneribus patentem invenire potuisset, ophoclis silentium pro reticentia habens suspicatus est hunc poetam verecundia motum tacite Aeschyli opinionem correxisse Bed missis hisce scholiastarum hariolationibus grati accipimus Aeschyli fragmentum aliunde ignotum. Videmus enim poetam talem secutum esse mythi formam, qualem apud Philostratum indicavimus, sed cuius fontem Panyassim inrueraclea fuisse non ab omni probabilitate coniecimus. Quae coniectura temporis ratione corroboratur, quoniam Panyassis Aeschyli fuit aequalis Unde potitum sit fragmentum, nempe e Threissis, patet e scholio ad Lycophr Alex. s. 55, quod mox inspiciemus. Restituero conatus est oculein fr. 883, qui tamen illorum