장음표시 사용
21쪽
omnium, quae in scholio ad Soph. Aiae. s. 888 de Aiacis ocreenes afferuntur, nonnulla Aeschylo tribuere noluit. Attamen memoratu non indigna sunt. Nam cum tam apud Philostratum quam in Aiacis argumento id modo legatur, involvisse erculem Telamonis stlium pelle leonina, cum praetereae scholiastis homericis discamus non ubique herois corpus a telis fuisse tutum, a Sophoclis scholiasta fabula amplisicatur. Perhibet enim hanc ob causam ab ictibus minime tutam fuisse Aiacis alam, quoniam pharetra, quam puer ferret, pollem leoninam ibi a corpore arcuisBet. Adiciamus praeter alam alia quoquo loca emis nominari. Scholium ad P 21 annotat: Aiacem fuisse τρωτον πλὴν τοsαυννoc ' Schol ad Lycophr Alex. s. 55 , o μὲν περι τὴν κλεῖδά φασιν εἷναι ατρωτον δν ιαντα, ' Quae loca omnia ala, latus, iugulum, cervices, id demonstrant, exstitisse quandam mythi formam, qua Aiax ferebatur τόπον καίριo in corpore ceteroquina vulneribus tuto habuisse; qui vero esset ille locus pro certo non constitisse; alios deinde poetas excogitasse alia loca. Omnibus denique, quae ad Aiacis Mρωσια pertinent, Sub unum conspectum compositis atque inter se comparatis haec statui possunt: 1'. Aiacem apud Bomerum sortissimum quidem fuisse heroemat, ut ceteros omnes, toto qui corpore vulnerari posset; 2'. in ore vero populari iam diu Oxstitisse fabulam de Aiacis aetemetur; 8'. Pindarum fortasse hanc Ixρωσίαν carmine melebrare suscepisse; ι'. sed iam per cyclicos divulgatam fuisse narrationem, qua Aiax sibimet ipse mortem conscisceret; 5'. necesso igitur fuisse effingi aliquid, quo Aiacis mors voluntaria apte cum eius τρωσία coniungi posset. Hanc ob rem fabellam de Aiacis aetemota ita esse amplaecatam, ut non toto corpore heros τρωτo diceretur, sed .no aliqui καίριο exciperetur; d' hunc oro locum, ut res fert, non omnes eundem habuisse;
22쪽
io DR AIAOR. quosdam ex Homero quaesivisse auxilium. Sic versum
αἰὲν - αυχέν ἐκυρε φαεινossoseo . naias haud dubie fontem fuisse illius fabulae formae, qua Aiax ατρωτο εἷναι πλὴν το αἰχένo ferebatur; et' recentiores homines anxio quaesivisse, qui factum esset, ut Aiax tam variis locis diceretur remio fuisse. Tum natam esse illam explicationem, quam de pelle leonina deque pharetra commemoravimus.
Putarit fortasse aliquis totam fabulam natam esse e 82I. Hoc vero modo non explicatur, cur fuerint homines, qui alium τοπον τρωτον Praeter cervices quaererent, qui de ala de latere, fabularentur. Loco enim semel ab Homero indicato, quid opus erat alium quaerere 2 Conferamus quae de Achillis aetemota nota habemus. Hanc fabulam serior demum aetas scripto mandavit Poeta enim carminis epici Aegimi fuisse putant Cercopem Onomacriti aequalem ἐν δευτέρι φηoὶν, τι , Θέτι α υβητα εδατο εβαλλεν του ἐκ Πηλέω γεννωμένου γνῶναι βουλομένη, ει θνητοί εἰσιν ετεροι δὲ εἰ πορ, A Xπολλώνιo φησι καὶ δὴ πολλQν διαφθαρέντωναγανακτῆσαι τόν Πηλέα κα κωλυoαι δν χιλλέα ἐμβληθῆνo e
λέβητα. Apollonius autem Rhodius I 86 set ApollodJ III, 18 6 docet Thetidem non hanc ob causam Achillem in ignem iecisse,
quod periculum facere vellet, utrum mortalis esset puer necne, sed ut immortalem eum redderet: ιφρα πέλοιτο ἀθάνατοσ, καί οι στυγερδν χροὶ γῆρα ἀλάλκοι. Postea venerunt, qui Achillis talum exciperent, seri quidem auctores, ut Statius, sed fabulam multo ante exstitisse tuto statueris. Neque Homerum pro nihilo fuisse in hac fabula omn-genda credideris. Quid enim verisimilius, quam Achillem eodem corporis loco, quo laeserat Hectorem X s63, et ipsum mortem accepisse 'Aτρωτoc igitur habebatur Achilles, sed quia vulnere quodam mortuus esse ferebatur, excipiendus erat locus aliqui. Videtis fabulam de Aiacis τρωota per eosdem gradu atque
23쪽
illam de Achille ad recentissimam formam processisSo. Erat uterque apud Homerum heros fortissimus, sed humano corpore praeditus vulneribusque obnoxius ut quivis alius. Vigebat autem vivebatque in ore populari fama, qua Aρωτo dicebantur; quae fama fortasse originem ex illo tempore duxit, quo plus quam heroes erant. Homerus vero, qui de validis bellatoribus non de hμιθέοι agit, hi taρωσια praetermisit, fortasse neBcivit, quamquam ipso laudo sua de heroum fortitudine, vi immensa, constantia, fabellam popularem aluit. Venit tempus, ubi serior poeta hv ατρωota populi ex ore interceptam carmine celebraret, Pindarus s. g. Aiacis illam; sed iam alii cecinerant heroem homericum mortem obiisse Necesse igitur fuit, ut ratione aliqua apte inventa τρωota cum herois morte coniungeretur. Quare ferebant heroem uno loco excepto fuisse άτρωτον, quaorobant autem, num forte ex Homoro hoc probare possent. Nullo vero loco satis valido invento varia excogitarunt homines, cum alius alium fuisse locum perhiberet. Bimul autem novae omngendao erant fabulae, quibus explicaretur, cur tali loco heros τρωτοσfactu esset. Sic fabella orta est de Aiacis pharetra Fama autem de Achillis talo, licet notior sit, serius nata est Beroem pedibus velocissimum, qui hostis pedes transnxerat, ipsum pede vulnus laetate accepisse tam probabile videbatur, ut auctoreB serioris aetatis de alio loco ne cogitarint quidem. Homerus et aliis locis Iliadis opinionem de Aiacis tτρωσία corroboravit. In A enim Patroclus Nestori, quo statu Graeci versentur, narrat additis hisce verbis sus. 658 sqq.):
γάρ αριστοι ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι θυταμενοί τε.
βέβληται μεν 'δεMησ, κρατερ. Λιομηδησ,ogταστὰ δ' 'Oδυσευ δουρὶ κλυτ. ηδ Aγαμέμνων Ubi hic est Aiax Hic solus nullo vulnere laesus, obBerva nullum in tota Iliade si infligi vulnus, hasta armatus ingenti procul a ceteris unus arcet Troianos Bιάζεται quidem βελέεσσι, at non τιτρωσκεται (O 2T hastam eius licet truncet Hector II 1 leti, ipse salvus evadit. In certamine cum lectore habito Aiax
24쪽
neque hasta, neque lapide, neque gladio, unum quamvis levissimum accipit vulnus, cum Hector tam ense quam gladio laedatur. me de Aiacis ὰτρωσίμ, quibus unum addendum est. Observarunt . . pellem leoninam Eereulis in imaginibus, quotquot saeculo septimo sunt tribuendae, prorsus deesse, adesse vero in illis saeculi sexti conssrmat Strabo XV p. 6883 καὶ του Ηρακλέου δὲ στoλὰ πολι νεωτερα τῆ D-κῆ μνή ιη ἐστί, πλάσμα
Pisandrum Camirensem, vel potius poema quod hia poetae tribui solet, Wilamowitet ad sextum saeculum revocavit. Sexto igitur saeculo erculis rerum gestarum poetae excogitarunt fabellam, quam legimus apud Pindarum de Hercule Telamonis hoSpite, de leonis exuviis, de herois ad Iovem precibus. Quinto vero Baeculo, quomodo poetae hanc fabulam mutarint, docet Panyassis, quo Wilamowitet ad quintum saeculum rettulitiΗera les I p. 663, licet Suidas medio septimo saeculo umvixisse putaret. Stesichorus, si audimus Athenaeum XII p. 6183 primus finxit Berculem o1o hoντα καὶ λεoiτ μ καὶ τόξα, hac in re Xanthum o μελοποιόν non secutus, qui hμηρικS heroem amictum fuisse fingebat. Imitabatur igitur Xanthus reo sqq.:
Bed et haec Stesichorus παρεπoίησεν, sexti saeculi poeta Locrorum Epigephyriorum notissimus. Denuo igitur apparet, minime a vero aberrare, qui statuat sexto demum deculo natam esse fabulam dejercule Telamonia in aula excepto, ubi Aiaci talem aτρωσιάν a Iove deprecaretur, qualem sibi praeberet λεοντῆ sua. Hoc enim pisodium excogitari non potuit antequam Hercules λεοντs amictus in notionem abiisset vulgarem.
25쪽
Nunc venimus ad illam fabulam, in qua Aiax sibimet ipse mortem conscivisse tradebatur quae fabula, ut iam supra dixi, mus, illam de iustarem sta sic mutavit, ut unus saltem corporis locus exciperetur, quo ferrum intromitti posset. Rogaris annon ab initio, qui Aiacem τρωτo sibi fingerent, talem exceperint locum, cum ipsa res ferret, aliquando Aiaci fatum institisse Mero quidem Aiaci Nam an forte Aiax aliquando plus quam heros fuerit atque indo eiu ἀτρωσία in orBpopuli remanserit, mox quaeremus. Id vero statui potest: antiquos nunquam eum sibi finxisse heroem Aiacem, cui vita aeterea esset destinata Simulac igitur narrare inceperunt hunc heroem gladio incubuisse, non poterat, quin locus vulnerabilis in Aiace
Sed, nisi omnia nos fallunt, exstitit aliquando mythus, cuius apud Eomerum supersunt vestigia, in quo Aiax, non dicimus heroo - τρψo haberetur neque tamen vita aeterna frueretur. Quid enim, si priscus illo Aiax non gladio periit, sed fluctibus immersus vel rupibus evolsis coopertus evanuit Nonne huius mythi omerus servavit rudimenta Nonne legimus apud Homerum Aiacem apud Dras cautos in Aegaeo periisse 2, Eoust ' inquis, vide, quid facias, narrantur haec de Aiace
minore Cave ne cum maiore minorem confundast Immo, scientes volentes quae de Aiace minore traduntur transferimus non in maiorem, sed in primarium illum Aiacem, e quo tam maior quam minor homoricus prodiit Statuimus illum primarium fuisse τρωτον, conicimus mortem eum obiiBBenon humanis sed divinis viribus perdomitum. Evolvamusruomorum.
Homericis in carminibus duos invenimus Aiaces, Salaminium et Locrensem, vel potius, ut de Balamine taceamus, Telamonium
26쪽
et Oilei lium. Est Telamonius post Achillem omnium fortissimus, robustus, tranquillus, impavidus, im omni crudelitate
abhorrens, cum asino tardo qui cedere nescit comparandus,
paucorum verborum, xiv τε μέγα τε
πελώριo est, Aχαιῶν ρκoc, ingenti ut vulgo perhibetur scuto armatus, imago constantiae, strmitatis, immobilitatis. Locrensis autem post Achillem est omnium celerrimus, minoris staturae, miles non levis armaturae sed mobilis, contumax, audax, loquaX. Attamen, licet tam multis partibus inter se discrepent, hisce in rebus inter se congruunt, quod nomen gerunt idem, quam quam apud poetam consanguinitatis vinculo vincti sunt nullo; quod ducia ne dicamus conss dentia excellunt permagna quod aequa amicitia moti disiungi nolunt. Sodalitate quadam iterum atque iterum in Iliade memorata coniuncti sunt heroes, quos varia
ob ingenia, variam ob taturam, coniungere potuisse poetam iure miraris. Utriusque naves Achaeorum in castris navalibus vicinas fuisse nusquam apparet; attamen foro semper una procedunt, simul invocantur, simul consalutantur, uno substantivo duali forma expresso designantur: ιαντεlcitemus locos insignes: lox Agamemnon ad cenam vocat:
27쪽
228 speculatores surgunt: Afαντε δυω θεράποντε υρηθσ. 16 cum Hectore dimicaturi prodeunt αντε θoυριν ἐπαειμένοι ἀλκήν. 262 hostem aggrediuntur post Diomedem et Atridas: Aῖαντε θoοριν ἐπιFειμένοι ἀλκην. 385 Menestheus amicos quorum eget auxilio circumspiciens: ἐζ ἐν μ' -αντε δυω, πολέμοι ἀκορητω
simul eos invocatris. 85ι. 2o1 Mimul auferunt et spoliant confossum hostem: ac di b dapod ' ἔχοντε -- αντε κορυστα τευχε ἐσυλητην. S 152 ter Patroclis a cadavero propellunt Hectorem si Mῖαντεσ. quibusdam locis editores dubitant Atatiet edant an Atαντε. E. g. X B, ubi praestat legere Atαντ licet s. 11 et 112 utrumque convocandum censeat Nestor Coniunguntur enim Aiax et Idomeneus ius. 58, 1I2 Aiax minor et Phylei filius. M B.2, ubi legendum Atαντε coli. s. 58 O Boi, ubi fortasse praestat Atαντε , cum per totam Palioxin heroes certent coniuncti; 626, ubi legendum tame coli. g. 668. Interdum cum Aiacibus coniungitur Teucer Uno versu iuxta,
ἀ τω παρβεβαῶτε su ἔστασαν άλληλοιιν. observa rem maxime mirandam hic nobis narrari. Nam eum
28쪽
Telamonius, ut sana poscit ratio, in mediis coplis sui ducis officio perfungitur, Locrensis copiis suis relictis, quasi non imperator sed ἐθελoντή esset, iuxta Telamonium hostium repellit impetum. Cur vero Locrenses ducem suum non erant secuti Respondet poeta: o γάρ φι σταδ- ώσμίν 'μίμνε φίaον κηρ'o γαρ ἔχον κόρυθα χαλκήρεα iπποδασείασ,oἰδ' ἔχoν ἀσπίδα εἰκυκλου καὶ μείλινα δουρα, ὰλλ αρα τόξοισιν καὶ ἐυστρεφέ oia, a vip
ταρφέα βάλλοντε Πώων ' μγνυντο φάλαγγασ. Arcubus igitur et stadis instructi erant Locrenses reum eorum dux hastam gerebat Leas coniecit poetam contra fidem historicam arcubus Locrenses armasse pro rerum antiquarum suo
amore sagittarios enim Locrenses non fuisse Laudat Pausaniam perhibentem Cretenses solos antiquitus fuisse sagittarios, Locrenses autem, qui apud EeSiodum Scut. B. 25 vocentur,γχεμαχοι, Persico quoque bello meruisse hoplitas. Antiquissimis autem temporibus praeter Cretenses alios quoque sagittarios fuisse docent Apollo, Hercules, Eurytus Philoctetes, Ulixes, Pandarus, o ctraeciae orti regionibus diversissimis atque omnes τοξοται. Quae autem fuit causa, cur ipsi duci arcum poeta negavit Num forte Aiax talis in auditorum mentibus vivebat, ut sagittarium depingi eum posse desperaret Scimus poetam, cui debemus versus B 52 sqq. apposite perhibuisse heroem
hasta non arcu fuisse instructum: ἰλbo μὲν ην λινοθωρηξ, ἐγχείη δ' ἐκέκαστ Πανελληνα κα κλαιουσ.
Eastatus igitur et λινοθωρηξ, quales erant Adrastus B Minceterique Argivi Certam Hom. et estod. 56s , Aiax minor depingebatur. Alius vero erat, melius qui armis suis cum Locrensibus sagittariis convoniret, nempe Teucer Telamonis filius nothus, maioris Aiacis frater τόξων, ειδωσ. Quod ad Aiaces attinet, hac quoque in re inter se conveniunt, quod uterque sompo fuit hastifer.
29쪽
Interdum sic arcte coniuncti sunt, ut revera uno ore loqui videantur. E. g. M 265 Sqq.:ὰ a poτέρω δ' Atαντε κελευτιάοντ' ἐπὶ πυργων
ώ τώ γε προβιβαντε μάχην τρυνον κχαιῶν. Potestne arctius Posse negas, at superat poeta tuam exspectationem. PTOT Aiaces conferuntur una cum rupe, quae numinis arcet aquas: Aῖαν ἰσχανέτην, τε πρων χάνει δωρ, g τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν ὰλεγεινα ψέεθραῖσχει, φαρ δέ τε πασι eoo πεδωνδε τίθησι πλάζων ἰδέ τέ μιν σθένεῖ γν ι ἐοντεσ)A αἰεὶ ιαντε μάχην ανυ εργον πίσσω
Quinimo propius attendentibus non potest, quin risum moveat comparatio Nosv sqq. Leonem enim auferre capellam, quis miratur 2 virum igitur non fuisset, si alteruter Aiax hostem secum verrens cum leone capellam rapiente comparatus esset, vel si ambos Aiaces cum duobus leonibus victimam maioris staturae quam est capella raecum trahentibuB, bovem puta, contulisset poeta. Quid vero fecit Ambos Aiaces duobus cum leonibus confert, qui simul unam absportant capellam, capite nimirum et cauda l
Animadverte ultima verba dφόθ' 'toντε συλήτην quo modo id perpetrarint non facile hercle explicaris. Quanto melior comparatio, quae exstat T 28 sqq.:
30쪽
Ac τε λέων ἐχάρη ιεγάλε' πὶ σώματι κvρσασεώρων λαφον κεραιν αγριον, α etc. Neque fugit scholiastam res perridicula, innotavit enim: hoo συμμαχοsσι αλληλοι λέοντεσ'' Nonne potius dicemus poetam idcirco imagine fuisse abusum, quia Aiaces divellere neque vellet neque posset P 8 8 sqq. Menestheus Atheniensis ad Aiaces mittit hisce verbis: praestare auxilio si veniant ambo, si steri nequeat, solus veniat Aiax maior, sed ocum agat Toucrum sagittarium. En venit unus Telamonius, at Fo Di κρoc se gie κασίγνητο καὶ πατροσ. Toucor igitur hoc loco pro Oilei stilo latus tegit Telamonio. Quis vero tertius una progreditur Atheniensis nulli secundus, regio e sanguine creatus, Pandion cur autem eos comitetur, non facile conieceris. Fert nimirum Teucri arcum lΠανδίων ευκρου 'φέρε καμπυλα τόξα (M T23Ηic certe exclamas , τοξοτη ἔοικεν ο σμικρδν φρoνειν qui arcum post se ferre iubeat Atheniensem loco nobilissimo natum. Sed quid Teucer ipse Teucer sagittarius, ferebat ut satellite ei opus esset Frustra rogas Prorsus supervacaneus Pandion illo videtur, qui quantocius hinc facessat At unde irrepsit versus iam ab Aristarcho κατωβελισγι νοσ2 Der Nam Pandion eigi es: or istisino attiacho interpolation . yllam. Ηom. Unters. p. 2.53. . Itane vero P exclamas Attici igitur clarissimum regem, dummodo in Iliade locum haberet, Teucro Q τοξότη servire perpessi sunt PVix credibile videtur. At sic voluerunt Eurysacidae, qui post Salaminem captam Athenis magna gloria fruebantur Talemne igitur potentiam obtinebant Eurysacidae in urbe, quo advenae venissent, τῶν αἰτοχθονω regem, non heroi suo ponymo, sed Teucro serviisse canere possent Atque id cum Pandion ipsa in arce octo possideret Paus I, 5 . cf. Iudeich opogr. p. 2553, Teucer contra ne statuam quidem habuerit Monomus interpolatorem versu, et maluisse Pandionis gloriam detrectare, quam illam Teucri augere valuisse, at non potuisse, nam siquiBalius Pandion apud posteros cultu floruit. Dem Andenhen dieses