장음표시 사용
31쪽
Heros gali das altischo Siaatssest de Pandia G.I.A. II 55 bj;Wir ennon aucti seinon Priester, sein Statue aus de Burgund das mitigium in dem dis attiachon Phylongenosse thren Eponymos orohrten ' Toepffer Attischo cteneat p. 162 ' in, Quid igitur Interpolatio attica non est Est, sed quae aliud quid spectabat quam Atheniensium dedecus. Observat Pausanias I, 1, 6 , τιμα δὲ καὶ ἐν τη πολει παρα μεγαρέων ἔχει .Honorabatur igitur Pandion ab iis quoque e quorum regione Athenas venerat. Num forte interpolator lacessero voluit Megarenses Nam in Megarido a b θαλάσσι μνῆμα ἐστιν Pan, dionis si Xθηναβ ἰθυία καλουμένω σκοπέλω. Novimus hanc Minervam marinam, cui Cassandra ab Aiace abrepta preces suas submisit, πολλα δὴ Bovδειαν - ιαν Κόρηναρωγὲν αἰδάξασα ταρροθον γάμων Lycophr Alex. 5sj; sed eadem fuit Aethyia, quae dissipavit Graecorum classem Aiaci irata. Petivit igitur, si quid videmus, interpolator iussu PhilaIdarum et Eurysacidarum simul cum Megarens Pandione Minervam Aethyiam, cuius socium nam Pandion stabat ἐν ἰθυίασσκοπέλω Teucri θεράποντα faceret. At si atticus fuit interpolator, nonne eodem telo, quo Megarensem petebat deam et heroem, suos ipsius laesit cives, quoniam, ut supra vidimus, Pandion Athenis quoquo magno gaudebat honore Minime, dummodo statuamus versum, T anto Clisthenis aetatem in Iliadomesso illatum. Cur, rogas quia, ut Toepffer iure observavit, tam Pandion quam Aegeus initio nullum locum in atticorum rogum serio obtinebant, sed stliorum eorum causa introducti sunt. Biesin erat in olgo der politischen Masanahmon defruteisthenes engor mi dem allattiachen agensio verschmolgon mordenund an on inro Rufraen ac thnon bonannien ta lichen Institutionen p. 1623. Qui igitur ante Clisthenem Pandionem petebat, minime lacessebat Athenienses, a quibus Pandionis cultus forte adhuc erat alienus PhilaIdae autem iam prius, ante Pisistratum, si audis Plut Sol. Io, κατώκησαν ἐν ραυρῶνι καὶ ἐν μελιτp. Quae gens, simulac Clisthenis diebus Pandionis nomen Athenis
32쪽
st DR AIACR. inclarescere coepit, tam hunc heroem quam Minervam Aethyiam atque Megarenses aggressa est cantando: Πανδίων ευκρου φέρε καμπυλα τοξα lQui versus igitur circiter annum 1 in omerum interpolatus docet, Philaidas quoque ab Aiace maiore oriundos minorem Aiacem minime neglexisse. Muius enim causa Megarensium deam Paus I, 5, 8 petebant. Iam vidimus Aiaces et Teucrum N I uno versu esse coniunctos. Operae autem pretium est totum exscribsro locum, ut melius appareat, quam arcto coniunctos sibi nnxerit poeta
hos tres heroos. Observa, qui in unam personam coalescere videantur: Aιαντέ τε δυω Πυκρό νο αριστo IZ χαιῶντoξο νη, ἀγαθὲ δε καὶ ἐν σταδί ώσμίνη . or μιν Ηectorem αδην ἐλάουσι καὶ ἐσσυμ-ον πολέμοιο. αἰ- οι ἐσσεῖται, μάλα περ μεμαῶτι μάχεσθαι, κείνων νικησαντι μένο καὶ χειρα δάπτουσνηα ἐνιπρῆσαι, τε μὴ αἰτό γε Κρονίων ἐμβάλoCαὶθομενον δαλδν ν ηεσσι θοῆσι. ἀνδρὶ δέ, o Fείξειε μέγα Πλαμωνιο A σ,ooδ Aχιλλῆι ρηξηνορι χωρησειε ἐν γ --τοσταδ- . Minime inferiores partes Teucer noster in Iliade agit Saepius cum lectore proeliatur. M 281 sqq. Agamemnon honorifico eum alloquitur, vel, quod plus est, praemia secunda Troianis spoliis se ei coloris Achaeorum nobilissimis posthabitis cessurum esse, declarat. 281 ευκρε φαη κεφαλή, ελαγιώνιε κοίρανε λαῶν 282 βάλCogτωσ, α κέν τι φάο Λαναοῖσι γένηαι 288 πατρί τε σβ ελαμῶνι δ ' ἔτρεφε τυτθὲν οντα,285 τόν καὶ τηλόθ' όντα ἐυκλεγη ἐπίβησον. oo δ' ἐγώ - ερέω, A καὶ τετελεσμένον εσται α κεν ἐμοὶ δ' praes C αἰγιόχο καὶ θήνη Πλα ἐξαλαπάξαι ἐώ κτίμενον πτυλίεθρον πρωτρ τοι μετ' ἐμὲ πρεσβηιον ἐν χερὶ θησω
33쪽
Unum omisimus versum nempe 28ι, quem reiecit Aristarchus: καί σε νόθον περ ἐοντα κομίσσὰτ Q ἐνὶ Fotaeo. Eo autem versu reiecto evanescunt ex Iliade Teucri oθείασdocumenta Tamen non dubitamus, quin sit reiciendus. Uxorioni laudi sit nothos liberos eodem loco quo suos habuisse, patrem contra . νόθον ἐνὶ Fota noμίσασθαι, quid mirum 2 Laudibus afficitur a poeta Theano, quae marito suo oreeoμένη nothum stlium simul cum suis liberis nutrisse dicitur iri sq.3. Quod vero Telamoni laudi vertit us 28. tunc temporis faciebant patres omnes. Dabimus exemplum. Poeta, quis nescit, nullam facit inter Graecorum et Troianorum mores discrepantiam Amuebat Priami regia nothis liberis. Andromacho in Euripidis fabula ectorem sic alloquitur Andr. s. vi Sqq.):σo καὶ ξυνηρων ε τι σε σφάλλοι Κυπρισ
Quid igitur sibi vult va. 8l, si nil peculiare habet Telamonem filium suum nothum domi educasse 2 Poeta Teucri θείαν non novit M T Teucer vocatur Aiacis κασίγνητο καὶ πατρο i. e. frater et quidem eodem patro natus., Κασίγνητo is a genera term overin fraternit on cister idoandras specialigo by the addition of πατρoc.' Sic recto eas ad A 252. 3 sqq. hoc modo Aiax Teucrum alloquitur:
Antecedit vorsus: Aια δ' ἐρρίγησε κασθνητον δὲ προσηυδα. Quid Fac alios duos heroes, sed qui tibi ignoti sint, talia inter se loqui, ecquid dubites statuere esse eos fratres uterinos PNon opinor Adde esionae nomen nusquam apud Homerum inveniri, Teucrum appellari I ανακτα φ hs), erculis expeditio, ne Troianam, cui interfuit Telamo, legi quidem in Homero,
'od in illo opusodio, quod Bethius Nouo Jahrb. 1so1 optimo
34쪽
iure pro certissimo interpolationis exemplo habuit. Num quid aliud hisce perpensis statuendum videtur, quam Teucribo patieν ignotam fuisse poetis, qui Diadem composuerunt 2 Tam Teucrum quam Aiacem filium Telamonis habuerunt genuinum. Tuarae-mo iis fuit uterque Unde terrarum provenissent, accuratius indieare omiserunt, nedum de matre quicquam sint prolocuti. Bed non omiserunt observare Teucrum sub Aiacis elimo latere solitum fuisse, ita ut hi quoque heroea velut unus fierent. R. g. Θ 26T: - δ' - AGHoc, CT --aeo velisoris 3 αδτι δών, rem a dia mariae maereat Agὰν δέ - σακε κρυφασκε φπειν'. Ex omnibus igitur locis homericla supra allatis ac inter se comparatis hoc sequitur Aiaces et Teucrum triadem me ita comparatam ut minor Aiax a maiore secerni nequeat neque Teucer a maiore Aiaces praesertim quaa ex uno heroe discretos dixeris. Neque tempus, quo coniuncti essent, multo homericae aetati antecessisse, vel inde suspiceris, quod, cum minor Aiax nunquam non Locrensis vocetur, maior duobus locis interpolatis exceptis nondum in Diade propriam sibi invenerit patriam. A minore avulsus regione natali relicta frustra novam quaerit sedem. Ibi modo et nosv sqq. heroem e Salamine originem duxisse amrmat poeta. Utrumque vero versum interpolatum esse certatim contenderunt critici tam antiqui quam hodierni. Primus, qui testatus est, Is aqq. notos sibi habuisse, fuit Pindarus Nem. II 18:
Quod ad B 5 sq. attinet, o verbis Strabonis IX s i ,οι
35쪽
appreret B 55 sq. natos esse e parodia quid vero sit παρωδειν docet scholium ad M 125 Est versus:&11o δ' ἀμφ λλησι μαχην ἐμάχοντο πυλ pσι, annotat scholium: παρφδηται, τosαλλοι δ' Aas ἀλλησι μάχην ἐμαχοντo νέεσσι scit. s. Orii l. πρὲ ποία δὲ πωλα ἐμάχοντο οἰδέπω γαρ διαβεβήκασι τὴν τάφρονl quid hic valet παρωδεῖν Nempe μεταφέρειν ἐξ αλλoo λλoντοπον, nil amplius nisi quod unum alterum vocabulum forte mutandum erat. Sic in comoedia παρφδεῖ vocatur, oταν ἐκτραγωδία μετενεχθῆ Πτhoc Schol. r. Ach. D. 8 . Sic Athen. VIII 6 B sermo fit de verbis aπερ πάντα ἐκ τῶν εἰ ,σαδoν ἀναφερομένων μεγάλων Ηοίων - πργων παρωδηται . e. τακεχια sunt. Sic et alibi ethoι παρφδoυνται i. e. ἰταn8ferantur atque in recitando superioribus versibus adivnstinιντ εα λε ut risus moveatur auditori, at non emer, praesertim ubi non de comoedis agitur. Nam quae causa iocandi esset in versu M 1252 Statuamus igitur in scholio ad Ju 125 παρωδειν valere tranUrere ceterisque regibu8 diunσετε παρ-ώδειν , vel ut brevius significemus intevolare. Utrum vero ex ipsa tua mente an ex alio scriptore novum additamentum potioris, nil refert interpolas Athenienses igitur ad us B 55 παρώδoων, i. e. addebant versus non ex alio auctor translatos, sed e suis ipsorum montibus in Iliadem illatos: Atac δ' ἐκ Σαλαμῖνο ἀγεν δυο καὶ δέκα νῆασ
ἀντι interpolarunt versus, quos et ipsi sua e mente in Iliadem transtulerunt: α δ' ἐκ Σαλαμινo άγεν νέα ἔκ τε Πολίχνησἔκ Aἰγειρoυσση Aισαίη τε ρ-όδων τε.Debentur has interpolationes saeculo sexto Poetae hymni Cereris notum misso s. 558 censuit lati quare quia . Cor. va. 88. incipit a verbis 'στησε δ' ἀγωνl aud validum argumentum. Sed quid lucramur Nam tempus, quo illo hymnus factus est, minime constat. Fickius, Baumsister saeculo sexto hymnum attribuerunt l
36쪽
Omnibus autem controversiis omissis, id nullus non criticus hodiernus concedet B 55 sq. esse obolo notandos. Apud omerum igitur Telamonii de patria constat nihil.Conicimus heroem Locride, ubi cum Aiace minore coniunctus morat, relicta, novam sedem nondum tum repperisse. Uterque enim Aiace Locride provenit, ubi et Teucer orat natus, ut intra Oxponere conabimur. Nunc satis sit observasse Locrenses, qui libro iv arcubus armati procedunt, procul dubio initio habuisse ducem eodem modo instructum ut, o g. χλοκτητη τοξων ἐώ Fειδωσpraeerat copiis τόξων ἐώ ειδόσι βιφι μαχεσθαι ( 218 sq. . Quis autem melior horum Locrensium fuisset dux quam Teucer
plerumque e vade, illam vero e monado esse ortam. Quod ni fallimur hic quoque obtinuit. Vixit, opinor, in Locrensium mythis Aiax quidam horos strenuus,erculi similis, qui clava vel hasta instructus suos defendebat. Sed, ut Hercules quamcumque ob causam clavam mutavit cum arcu, sic venit tempus, quo horos Locrensis o hastifero vel clavigero flebat arcitenens. Coniectamus factum id esse, qua aetate Apollinis cultus in Locridem ingressus antiquiorem terrae venerationem paulatim repelleret. eros enim, qui hucusque habebatur terrigena, tunc Apollinis veniebat sub auspiciis, flebat ut deus ipS τοξοτησ. Duarum religionum sibi oppositarum discrepantia perfecit, ut heros, qui hucusque fuerat uniformis, exinde duabus sub formis prodiret. Quamvis autem tali modo exstitisset heroum duas , μονοειδos eius originiB vestigia servabant poetae, ita in acie eos coniungentes, ut arcitonon alterius sub scuto latere soleret. Mox colonos emigrantes secuti ad sinum venerunt Saronicum. Ibi horos hastifer popularibus in carminibus gloria rerum crevit patremque adeptus est divinum Telamonem eodem patre fruebatur socius eius Ohoretic, qui fortasse a stirpe o stressen)proprium accipiebat nomen Di κρον. Qui vero homines in Locride remanserant heroem hastiferum antiquo suo momino colere pergebant, licet cum Telamonio
37쪽
comparatus tam statura quam factis videretur minor. Iuxta hunc quoque ibi colebatur socius arcitenens, cui a Stirpe μεδ lsidoni dabatur nomen Mέδων Λ 223. Sic noti erant Alit 'λαμωνιo et 'saeo in regionibus sinu Baronico conterminis, Aιασε μείων et M δω in Locride patria antiquissima. O μείων autem, ut ipsa res fert, patre carere non poterat. Ita flebat Oileiralius. Oileus vero Apollinis appellativum erat, quo in Locride, ut demonstrabimus infra, hic deus invocabatur. Sed et Modoneodem patro utebatur, ut Teucer iuxta Aiacem maiorem 'λα- -is dicebatur. Eomines serioris aetatis Medontem et Teucrum pro νόθοισ, Aiaces pro γνησίοι habuerunt. Neque iniuria, nam si originem spectas, Aiaces veri erant terrigenae, Teucer autem et Medon recentiori cultui in Locridem introducto vitam debebant. Quinimo tantum hic cultus valuit, utra aeta quoque, licet o terra esset natus, mox Apollinis Ilei gnatus haberetur. Neque mirum videbitur, quod μείων, utpote qui in Locride remansisBet, plurima originis suae servarit vestigia vi igitur in Locrensium coloniis, tam occidentalibus quam orientalibus, in Italia et in Troade in rebus sacris locum suum obtinuit. Loctorum in commodum paucis indicavimus, quae in capitibuS sequentibus fusius tractabuntur. Verebamur autem no disputationis nostrae tenor pro variarum rerum multitudine lectorem quamvis attentum effugere posset. Nunc vero praemonitu per varios casus perque tot discrimina rerum itineris certus argu mentationem sequi poterit. Unum vero iam absolvimus probavimus omerum hanc ob causam ambos Aiaces fere semper in carmine epico coniunxisse quod tunc temporis fama horum heroum originis nondum prorSus esset intermortua. Abierat iam V λείζων o patria natali, factus erat Telamonius, sed nondum Salaminius habebatur. Natus erat Teucer, at nondum in Troade lucem aspexisse fama ferebat. Supererant documenta levissima, quae Locridem reSpi
38쪽
F. De ratione quae inter Elnervam et Aiaees intercedit.
Unaquaeque controversia e multis illis, quas complectitur quaestio illa, quae vocatur homerica, ita est comparata, ut qui difficultatibus elus solvendis impendat operam, non possit, quin semper aenigmata excitet obscuriora Sic responsum, quod Bupra, qua par est prudentia, dare conati sumus, multifarim quaestiones novas, quae sua sibi responsa aegro desiderent, protraxit in lucem. Sic nunc agendum erit de re quadam intricata, quam supra attigimus, sed nondum ad finem perduximus. Nam cum do Aiacis agebamus axeaeis iuxta omnia alia, quae de huius fabulae origine suspicati sumus, id quoquo Propone' bamus Aiacem insania abreptum mortem sibi conscivisse hinc vero mythologis necesse fuisse excogitare aliquam rationem, qua Aiacis mors voluntaria apte cum eius remota coniungi posset. Interroganti autem, quibus o causis prosluxerit nefastus ille Aiacis furor, respondet tibi Calchas: ex ira, quam in Aiacem conceperat Minerva . ἐλ γὰρ αἰτιν τ*δ' ἐν ὴμέρα μονηδίασἐθανα μῆνισ Soph. Aiac. B. 56l. Iam cum in eo osset iuvenis ut domo proficisceretur, patriobrali superbiam anxio deosque respiciendos esse monenti, mi pater , responderat Aiax, deorum auxilio vel pessimus quiBque gloriam adipisci potest, equidem vero, nullus licet deus me
adiuturus sit, rerum gestarum, laudo conspergam . Minervae auxilium ei praebiturae superbus acclamaverat: , aliis, o regina, melius succurres, nostra vero a parte acies non perrumpetur .
Eano superbia, quam vivide illustravit Sophocles, homerico ab Aiace aliena fuit In utramque partem respondentes discedunt. Montisne superbae documenta dedit heros, 25 sqq. ubi Eoctorem compellat: nunc vero quales heroes tulerit Graecia invictos experioris 2 Minime locutus est e more heroum. Sic loqui solent o μεγαθυμοι. Audi modo Hectorem respondentem:
39쪽
. Aiax Telamonio, noli me despicere, nam ego quoque belli- earum artium sum peritus, Martisque choro initiatus sum. N 28 sqq. Aiax non sino omni ironiaiectorem hisce verbis ad certamen singulare provocat: δαιμόνιε, σχεδ. ἐλθέ P , cui Troianus ira exardescens: AIαν ἀμαρτοFnὰσ, βουγάιε, ποῖον εFειπεσυ ic quoquo a loquendi ratione inter heroes solita discedit neuter conferantur modo, quae Agamemnon et Achilles sibi invicem inferant.
Is 2 1sis Aiax suos adhortatur commilitones, ut pro saluto
Fiano tι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε.Ηos versus ab Aiacia moribus emo alienos cum Alexandrinis putarunt recontiores nonnulli. . Nonne , ita rogatur, heroi eum indole congruit, postquam commilitones orsa voce ut procontur commonuit, subito monte conversa addere: at per me licet Mavoco Precamini, quoniam nullum sortimescimus nequo unus
me vi vel arto bellandi repollere potest 2 Minimo, ' respondet Wilamowitet, , Ner in trommo. Binno reces gum schwersnΚampla gehi dissemhrto bittet fur itin et boten dorsonom miri nichi das koinor thm anaran undisoschic lich sit uber, legon sei. Egregia verba Monuit autem idem . . Sorvandum esse Nersum: sirr Ap ἐμείων, λα μὴ ρSέ γε πύθωνται, licet ab antiquis expungatur. Cavendum enim fuisse Aiaci ne hostium proces illis Graecorum apud deos nocerent. Pronteri igitur
Aiacem se nullo modo Iovis auxilio carere posse, uti par Styronteri eum, qui modo socios ut pro se precarentur rogarit. Versus veroos sqq. servari non posse alia quoque ratione
probari potest. Fac enim Aiacem fuisse hominem impium, qui
40쪽
palam declararet Iovis auxilio earere se posse, nam id profitetur, qui verbis . - --αδιην significat sociorum suorum proces ad Iovem pro sua alute submiama hostium votis deo gratioribus vinci facile se esse perpessurum, quid post illa ὴὲ - ὰ cepadisi sequi debuisset Minime quod nunc sequitur - - τινα sc Troianorum sisFιμεν ἔμπxie, sed huiusmodi aliquid , quoniam Iovis auxilium flocci facto , graece ,- -δσod Qerem ' Quare, cum verba viri Vὰμφαδλμμεσθαι -- modo opem respiciant, utique recidendi sunt versu 1sT-Iss, quos vorsu 1sd non perponso male annexuit interpolator. Quo facto Aiax noster impietatis crimine prorsus absolvitur; immorat heros, qui deos quam maxime observat, horum auxilium implorat, pius idem et fortis Contrarius igitur fit Sophoclei illius, cuius impia verba Minervae moverant stomachum. Sin vero apud Homerum quis quaerit heroem, cuius indoles cum Aiacis illa Sophoclei maioris igitur congrarat, revocet sibi
in memoriam verba superbissima: 'ia taxim estν φυγέμεν μέγα λαῖτ ι θαλασσησ. Cuiusnam sunt Nempe Aiacis Locrensia Paucorum autem verborum sed strenuarum rerum unicuique videbitur vir Aiax
illo maior homoricus. Sed quomodo ibi describitur minor P
δεύεαι κνε-ν, ita compellatur ab Idomeneo in P. Litigiosus est, superbus, fatuus, ut credideris Locrensis indolem transisse in Telamonium Sophocleum. Minervae certe amicus neque erat Aiax Sophocleus, neque fuit Locrensis apud Homerum. Currendi eertamen ineunt Aiax minor et Ulixes P 25 sqq. Animadverte, quam sit poeta sollicitus, ut vivide describat favorem, quo Ulixes tam apud deam quam apud socios fruatur. uic applaudunt, hunc currentem benevolo incitant clamore Aiacem vero quamvis prior permensus sit stadium Achaei accipiunt irridentes, explodenteB. Quid ro est In fimo bubulo collapsus dux Locrensium a Doue non oriundum abit stercore oblitus taeterrimet Potestne