Iacobi Bruckeri ... Historia critica philosophiae a mundi incunabulis ad nostram usque aetatem deducta. Tomus primus 4. Pars altera A Christo nato ad repurgatas usque literas. Periodi secundae pars altera. Tomus tertius. 3

발행: 1743년

분량: 959페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

5쪽

REG. SOC. SCIENT. BEROLIN. MEMBRI

7쪽

historiae criticae philosophiae tomus et Saracenicae Arabicaeue et Christianae philosophiae omnis usque ad reparatas literas historiam complectitur. In utroque argumento quid praestiterimus, quibusque rationibus fuerimus usi ex ipsius magis tractationis lectione, quam ex longa praefatione disci praeoptamus, cum singulorum capitum ea sit conditio, ut heic breuiter delineari non possint. Paucis tamen introductionis loco monendus es, in eo nos omnium virium neruis fuisse Occupatos, Ut quantum uniuersalis historiae philosophicae condendae institutum postulabat, plenam daremus tractationem, nec in nudis factis recensendis soli occuparemur, sed iudicium quoque de fatis philosophiae interponeremus, et imprimis ad detegendas veras systematum et opinionum caussas, principia, nexum et effectus in aliis dogmatibus varios respiceremus, posthabito autem omni partis et praeiudiciorum studio veros vul- η a tus

8쪽

tus philosophiae inter Μuhammedanos et Christianos veteres, aemedii aeui cultae detegeremus. Vtrumque argumentum ut satis disseile suit, ita nouum iterum laborem, ab eo, quem pridem suscepimus, satis diuersum poposcit. Vt enim dies diem docet, ita multa curis posterioribus Vidimus et deteximus, quae nos, eum Germanicas historiae philosophicae institutiones scriberemus Ialmbant. Id quod praecipue euenit in iis philosophiae panibus, quae a philosophia orientali, et Aegyptiaca, siue Alexandrina

post C. N. valde adulteratae sunt, quarum faciem paulo accurrutiorem et genuinam dum delineauimus, necesse suit, priora intem dum cogitata dimittere. Id quod haud grauatim secimus, quibus veritatis cura rebus omnibus potior, quique emendare sententiam, quoties nnua lumina affulgent, Non erubescimus. In vir que autem et Saracenicae et Christianae philosophiae argumento origines, progressium, impedimenta, systemata, opiniones et sata philosophiae et philosophorum ex genuinis fontibus descripsimus, ipsis, ubi haberi potuerunt, auctorum scriptis consultis, ita ut nostris videre oculis niteremur, et certos de opinionibus veterum sensus assequi contenderemus. Et Arabicae quidem philos, phiae ortum, fata, modumque ex scriptoribus potissimum Arabicis descripsisse non contenti, ipsam eius doctrinam fuse satis eneussimus. Cumque in metaphysica Arabum Muhammedanae quoaque theologiae dogmata fuissent tangenda, de eorum veris sensi bus per diuersarum sectarum hypotheses fuimus solliciti. Quo factum est, ut haud raro a viris nonnullis doctissimis secessium is cere coacti fuerimus, qui ex unius sectae philosophicae inter Mu-hammedanos placitis, totius religionis summam multo pulchriorem, quam reuera est, nobis depinxerunt. In qua tamen re nos allatis ipsis theologorum Μuhammedanorum locis atque testimoniis eam perspicuitatem secuti sumus, ut lectorem attentum ambitrum eligere nulli vereamur. Maxime autem curiose ad doν

9쪽

matum historiam attentis iueundum erit, discere, qua ratione phialosophia Orientalis cum Peripatetica ad stabiliendum enthusiasmum miro quodam syncretismo in hae gente coaluerit. Veterum porro Christianorum historiam philosophicam, quamuis pro. prie ad annales rei publicae Christianae pertineat, negligere noluimus, eo quod seculo mox post reparatam salutem secundo philosophia gentilis in Ecclesiam introducta mirum in saeram doctrinam influxum habuit, et imprimis philosophia Orientalis in Aegy.pto Platonicae admixta, et tandem Alexandriae noua systematis facie expressa, innumeris modis puritatem mysteriorum sacro. rum turbauit. Quod cum haud contemnendum ecclesiasticae hi. storiae caput attingat, operae pretium fuit, rem omnem consultis ipsis veterum scriptis ab ovo, quod aiunt, repeiere, eaque lumi na accendere, sine quibus ne palpare quidem in historia civitatis Christianae licet. In quo labore nee odio, nec fauori partis i eum fecimus, et seruato quidem, quem sulgidis ecclesiasticorum doctorum nominibus debemus honore, sed veritate tamen prima

summaque lege habita, ita versiati sumus, Vt nee errores et lapsus magnorum virorum reticeremus, nec ullo partis studio a recto nos auocari tramite, & a veritate historiae pateremur. Qua via eam nobis lucem cum patrum philosophiae, et imprimis Vexatae hactenus de Platonismo eorum quaestioni, tot tenebris imvolutae tantisque animorum fluctibus agitatae, tum haeretieorum,

praecipue Gnosticorum systematibus, quae phi Iosephica suerunt, foeneratos fuisse speramus, ut iam paulo certiori in hoc argumento pede Lector progredi queat. Vtramque enim partem

incredibile dictu i quantum Orientalis, Aegyptiacaeque philosophiae historia illustret, et quam eleganter ea tot errorum Origines pandat, hactenus neglectas vel non satis animaduersas. Eandem diligentiam in delineanda philosophiae medii aeui historia adhibuimus, quam praetermis Iam hactenus viri docti recte dolu. 3 erunt. Dissiliaco by Cooste

10쪽

erunt. Ea vero cum sine ecclesiasticae et literariae historiae aruxilio intelligi non possit, oculum, quantum res poscebat, illuc quinque intendimus, ut tota philosophiae valde mutatae et in marci dos redactae vultus historia describeretur. Eos itaque scriptores

consuluimus, quos in hoc argumento et veram notitiam dare, et

fidei historicae satisfacere nemo temere negabit: quae Uero Oh prolixitatem dici non poterant, eorum loca in fine paginae diligem ter et copiose adduximus, ut Lectori occasio pateat, profundius in haee obscurissimae H. P. partis adyta penetrandi. Ita vero factum, ut magnus obseruationum hactenus insuper habitarum cumulus exsurgeret, et plurima detegerentur, quae accuratius nosse,

ex philosophiae et sacrae quoque doctrinae usu esse fatebuntur,

quotquot eius dignitatem intelligunt. In eo autem negotio coris date nos versatos fuisse, et ulcera abominabilia, qua tamen licebat, modestia, tetigisse, nemo aegre feret, cui veritatis studium re omni alia est potius. Cum autem per tot harbararum aetatum deis cursum, per tot scriptionum insubidarum squalores, per tot semticeta nobis eundum fuerit, dahit veniam Lector, si in tam densa sylva interdum lapsi sumus, et aut parum vidimus, aut minus recte; seret etiam, si a sordido dicendi genere, quod scriptores meis dii aeui toties a nobis consulti, exprimunt, aliqua calamo nostro macula haeserit. Iam eadem porrv Via, Deo fauente viresque et vitam largiente ad enarrandam philosophiam recentiorem omnem et sectariam et eclecticam progrediemur. Scrib. Κaus

byrae X. Cal. Iunii anno post restitutam salutem cIIIo C C X L I.

IACOBI

SEARCH

MENU NAVIGATION