De Alcmaeone Crotoniata. Scripsit Joannes Wachtler

5쪽

SCRIPSIT

IOANNES MACHTLER. LIPSI AE

I AEDIBUS m. M. TEUBNERI. CCCXCVI.

7쪽

Alemaeo Crotoniata quibus temporibus vixerit quaerentibus celeberrimus nobis occurrit Aristotelis illo locus Metaph.

I p. si is 22 ετεροι δε των αυτῶν τουτων τα αρχα δεκαλεγουσιν ειναι τα κατα συστοιχίαν λεγομενασ, περα καὶ πει- ρου, περιττοὶ καὶ ρτιον εν καὶ τλγηθοσ, δεξιον καὶ ἀριστερον, αρρεν καὶ θῆλυ, ὴρεμουν καὶ κινουμενον ευθυ - καμπυλον, φα) καὶ σκύτοσ, ἀγαθών καὶ κακον, τετοάγωνον καὶ ἐτερομriκεσ.υνπερ τρυπον εοικε και 'Aλκμαιων δ ροτωνιατri υπολα βειν, καὶ τοι υτο παρ κείνων η κεινοι παρὰ τουτου παρελαβον τύν λογον τουτον καὶ γαρ γενετο τ)ην 1iλικιαν 'Aλκμαιων πιγεροντι Π υθαγορα, ἀπεφ/ηνατο ε παραπλ)ησιω τουτοισ. Priσι γαρ εἰναι δυο τὰ πολλὰ των ἀνθρωπινων, λεγων τὰ εναντιο- τητα ουχ υσπερ υτοι διωρισμενα ἀλλὰ τὰ τυχουσασ, iον λευκών μέλαν, γλυκυ πικρον, ἀγαθὴ,ν κακόν, μεγα μικρόν. ουτο μεν ουν διοριστω ἀπερρια ε περὶ των λοιπων ο δεIΠυθαγορειοι καὶ πόσαι καὶ τινε α εναντιωσει ἀπεφ)ήναντο.

παρ μεν ουν τουτων ἀμφοῖν τοσουτοι εστι λαβεῖν, τι τἀναντία ἀρυ των όντωm ora' σαι παρὰ τῶν ἐτερων, καὶ τίνεσαυταί εἰσιν κτλ. Quae verba num omnia iure Aristoteli tri

buuntur Brandisius' et Zellerus' et Schweglerus' et qui

post Utinam' iterum Alcmnoonis fragmenta edidit an ierus' dubitant et imprimis sontentiolam illam interiectam καὶ γαρ ἐγενετο τὴν ηλικίαν 'Aλκμιαίων ἐπὶ γεροντι Πυθαγορα ut X trinsecus salso additam delere itaque legere malunt: όν-

8쪽

πεμ τροπον εοικε καῖ Λλκμαιων Κροτωνιάτη ζ υπολαβειν καὶ 1 τοι υτο παρ' ἐκείνων ὴ ἐκεῖνοι παοα τουτου παρελαβον τύν λόγον τουτον καὶ γαρ 'Aλκμαίων πεφ)ηνατο παραπλLiσιω τουτοισ φ)ησὶ γαρ κτλ.Et sane gravissima illi asserre videntur argumenta deesSehaec verba in optimo metaphysicorum codice A , a scholiastis nil curari, prorsus SuperVacanea SSe. Neque tamen viris illis praeclarissimis assentiar. Quamquam enim suo iure codicem AJ optimum metaphysicorum testem esse contendunt, amen uno alterove loco alterum quoque codicem inter ceteros longe praestantem E meliora praebere vix erit quod negemus. At ille Schweglerus quidem, qui omnes ore sententiolas ab ' omissas spurias esse sibi con- Stare profitetur, quin severius de codice E iudicaverit dubitari nequit. Multo lenius Bonifgius se gessit, qui saepius codicis E contra Al tutor atque patronus exsisti et verba

ab Al omissa dolandit et ad 3Il , s I, 26 Isod arat te. . Idom ad Sili hom II 3 codici '' inquit in consensu reliquorum prope omnium tantum tribuere auctoritatis sciliquantum Schweglerus dubitaverim vide I p. XV, praesertim

cum saepius in eo libro aliquot verba omissa esse e varialectione facile cognoscatur'. Christius vero, qui post BonifZii curas iterum codices contulit, codice E prae '' etiam a Pontigio nimis spretum esse iudicat in edit. Teubia praefat. pag. VIIJ . Mihi quoque omnes eos locos ubi in codie Ah deesse quaedam videantur diligenter inspicienti atque studiose perpendenti saepissime ea quae exhibet si ab Aristoteleminime aliena esse visa sunt. Sed cum qui haec quae plerumque ex ipsa sententiarum progressione disceptari nequeant diiudicare velit prorsus sese immerserit necesse sit in Aristotelis et ratiocinandi et loquendi rationem veritus ne parum modeste me geram de solo loco Alcmaeoniano verba hiefacere Volo.

Ipse et lorus erantiquam esse interpolationem concedit,

eum lamblichi illud vita Pythag lol καὶ γαρ ο ἐκ του διδα

9쪽

ex Aristotelo fluxisse dicat An veri similius Neopythagoreorum aliquem, cum Uae sectae Alcmaeonem annumerari

vellet, Pythagorae eum fuisse aequalem orbis Aristotelieis addidisse At minime dubium quin talis homo non aequalem vorum discipuluna Pythagorae Crotoniatam fuisse praedicaverit eui rei ipsius Iamblichi verba testimonio sunt. Itaque verba illa Aristotelica Noopythagoreorum aetatem sine dubio ante cedunt. Iam etiamsi quis Alexandreae, ubi multas et gravissi

mas maculas textui Aristoteli eo aspersas esse constat, a lectore quodam sedulo annotata, postea in feXhum recepta ea SSeconiciat, idem hoc certe concedat necesse est, annotationem

illam non antiquissimam solum, sed etiam fide prorsus dignam PSSe, cum Alexandrinis grammaticis ipso Alemaeonis libro uti etiam fuit licuerit et pag. 33 . At, inquiunt isti, negligitur illud enuntiatum interpretibus antiquisl abemus duo in hunc metaphysicorum librum com mentaria scit Asclepium et Alexandrum. Quid Asclepius Usito ρε δε (se Aristoteles οτι κα Λλκααίων - Κροτωνιατii rhν αυτύν

γεροντα τύ Πυθαγοραν κτλ. pag. 3b, I uydue ). At neminem, opinor, qui Alexandri Asclepitque commentarios paullo diligentius tractaverit fugiet ut ab Aloxandro eodicis ' ita ab Asclepio codicis E lectiones non semper, saepiSSi me tamen adhiberi, id quod hic quoque factum esse inde constat, quod paullo post pag. 36 a d μεγα μικρον Alexander cum ' , μικρον μεγα Asclepius cum si praebet. Quid Z oc si con

stat, nonne Alexandri quoque silentio omnem vim probandi exsectam esse vides Ceterum Alexander non is est qui schol istico more Aristotelis verba digito sequatur, sed eum philosopli in unice ei cordi sit, res historicas praesertim tam apertas intelligentiae auditoris vel lectoris committere Sol et Praeterea verba illa Alexandrum non legisse ut ex ipso eius loco demoni Quo ex fonte Laertiuin quoque Diogenem VIII 83 καὶ ουτοσIΠυθαγορου διηκουσε sua hausisse iudicaverim.

10쪽

stretur vereor ne fieri non possit. Ei verba Aphrodisionsis p. I 2, 3 Ilaydiae ): στορεῖ δε ώ 'Aλκμαιωνο τοὶ Κροτωνιατου

omissionis perspicua est. Totam enim Aristotelis dubitationem, uter ab uiro doctrinam acceperit, silentio praeterit quid igitur mirum quod ne enuntiati quidem illius interiecti mentionem sedit Itaque scholiorum festimoniis hae in re diiudicanda nil

proficimus neque facere possum quin alteram athesesi causam quidquam Valere negem. Denique quamquam cum Zellero res mihi est verba illa Supervacanea non SSe confidenter contenderim Nempe Aristoteles non casu factum esse ratus ut idem fere illi de principiis docerent, tamen uter doctrinae auctor fuerit dubita rosese leviter significat τοι - si). Cur dubitat Sequamur

quendum esse ille censuerit=A Immo haec similitudo causa est cur Pythagoreos Alcmaeonemque omnino comparet. Sed nobiscum reputemuS, quomodo nos rem diiudicare soleamus,

i Dixerit quis tertia sententiola καὶ γαρ ... confirimari primam(ονπερ τροπον υπολαβειν , ritu ut iecunda καὶ ητοι .... τουτον parenthesis loco posita sit. Sed si conectimus orπερ τροπον εοικε καὶ