De Alcmaeone Crotoniata. Scripsit Joannes Wachtler

21쪽

tollemus alteram vero nil valere inde perspicuum, quod non Solum nusquam cognomen ab alio quodam oppido ductum ei datur ), sed etiam Iamblichus l. l. ubi de patriis Pythagoreorum loquitur Crotoniatis eum annumerat. Neque ipse Alemaeo ineunte libro et . diss pag. patris nomini

scholae nomen apposui Sse putandus est. Modicum Alcmaeonem fuisse etiamsi nusquam traditur, tamen veri est simillimum. Nam quod rebus a medicina remotis operam dedit ne miremur facit Aristoteles de sensu I pag. Is) σχ εδών των τε περὶ φυσεω ο πλεῖστοι καὶ τῶν ἰατρων οι φιλοσοφωτερω τ)ην τεχν)ην μετιοντεσ, ο μεν τελευτῶσιν ει τα περὶ ἰατρικὴ σ, οί δ' ἐκ των περ φυσεωσι ρχονται περὶ τη ἰατρικὴ*.' Multo certe magis medicinae eum studuisse Laertii ostendunt de libro eius verba καὶ ταπλεῖστα γ ἰατρικα λεγε μω δε καὶ φυσιολογε ε ιοτε - quae optimo ex fonte fluxisse videntur cf. h. iss pag. 333. Praoterea de anatomia optime illum meritum esse constat

Chalcidii comment in Platonis Timaeum pag. 2is robet

his: Demonstranda igitur oculi natura est, de qua cum pleri quo alii tum Alcmaeo Crotoniensis, in physicis exercitatus quique primus exsectionem aggredi ausus est, . . . muli a Phpraeclara in lucem praetulerunt oc quoque notatu dignum,

quod Alcmaeo omnibus de sensibus fusius locutus nil habuit teste Theophrasto de sens. 26 pag. Dieis quod de factu adderet, scit quod facilis non est sensorium quod sectionibus investigari possit. Verum num invenerit secandi artem, id quod Zellorum l. l. , indeibandium l. . , aeserum Gesch. l. Meci in I 2, alios persuasum habere video, in medio equidem reliquerim, non quod diffidam Chalcidio, sed quia utrum de oculi tantum exsectione an onmino de arte secandiloquatur dubitari iotest. Illud suadet totius loci contextus,

ostendere conatus est oτι αριστο ἰατρh και φιλοσο*ο .

22쪽

hoc quod hae ipsae voces eum verbis quibusdam generalio ribus 'in physicis exercitatus' coniunctae sunt. Concedendum tamen neminem quod sciamus ante Alcmaeonem nulla alia de causa nisi medicinae excolendae studio adductum , anatomiae operam dedisse itaque medicum Alcmaeonem fuissentque Crotoniensi medicorum scholae, quam eis temporibus maximo floruisse erodotus auctor est III III , annumerandum esse pro certo habeo. aec sunt quae de vita eius comperi. Neque enim scio

quibus locis nixus illinius opusc. med acad. I 6 sqq. de seliolis eius philosophiae dicatis narret. Errat aeserus quoque narrans pag. 8a Alcmaeonem Athenis pestilentiam rogis incensis solvisse, id quod de Acrone potius Agrigentino dieondum erat helelior lolii Schriston IIIMI, annos. 363. Denique Deflandesium histoire erilique fhiloso hi II dAmstelodamini Si ex nihilo narratiunculas suas rum finxisse in

promptu St. Iam pauca addamus de Alcmaeonis libro Neque enim plures libros eum scripsisse crediderim Quod eum per Severi est simillimum ut in homine adeo vehu Sto, tum eo quo

que suaderi videtur quod nisi inius libri inseriptio istud

1 Constae enim haruspices quoque aliquantum ad anatomiae artem excolendam contulisse, cum corpolis quarundam artium et situs et mutationes summa animi intentione observare soleront. Ita Suidas haruspices, cum in iecur potissimum animum intenderent, hπατοσκόπου vocat, nec secus Aristoteles multum ad corporis naturam investigandam sacerdotum diligentiam valuisse profitetur de pars an III a 66 bo de hisi.anim I ii as bria. Quin metuum quoque situm in hostiis gravidis, quas sordas appellabant, Nomanos certe nam de Graecis nil eiusmodi inveni explorasse Varro d. l. l. VI ), Festus pag. 3, io Militer , Ovidius fasti IV 2s docent.

23쪽

Scriptores non exstat. Porro gravissimum est Galeni in is poer de af hom XV i. testimonium: τοιαυτα scit. philosophorum modo tractata ευροιβ αν παντα τα περὶ φυσεω ἐπιγεγραμμένα βιβλία τῶν παλαιων φιλοσοφων γα πεδοκλέουσ, IIαρμενιδου, ελισσου, 'Aλκμαιωνοσ, Πρακλείτου τινε σδε υ ἐν αλλα πλείονα βιβλία τῆ θεωρία ἐποιὲ σαντο ταυτFig.

Quem librum primum de rebus physicis in lucem prodiisse Diogenes Laortius , et Clemens Alexandrinus rum consentiunt. Quod aporte falsum est. Nam Anaximandri Anaximenis Xenophanis libri antiquiores. Quo in errore explicando nil iuvat nos Philippsonus Γλ1 ανθ ρωπ pag. 8a 3 titulum περὶ φυσεω primunt Alemaeonem inscripsisse ratus. Neque enim dubium quin tales inscriptiones quarto demum a Chr. D. Sae-

eulo libris addi coeptae sint, quo facilius quid insit cognoscatur; nec mirum quod qui bibliothecis Alexandrinis imprimis praepositi erant omnibus qui easdem res continerent libris

quem brevissimum invenerant indicem eundem inscripserunt. Quamobrem των παλαιῶν παντα περὶ φυσεω επιγεγραπται, τα ελίσσου, τα Παρμενίδου, τα 'Eμπεδοκλεου λκμαίων , τε καὶ Γοργίου καὶ Προδίκου καὶ τῶν αλλων παντων Galenus

in II ipsi de earn Ira ii. . - Alii ut Bructi erus hist philos. erit. I IIII do Italicis philosophis verba illa intelligenda esse putant, obliti Xenophanis. Sithelius i. t. parum verisimiliter de scriptis Pythagoreorum interpretatur, ita ut haec notitia fluxerit e libro quodam de Pythagoreae disciplinae sectatori bus. At ipse Diogenes non uno loco VIII Is et I Demolirium

Magnetem secutus aperte negat ante Philolaum quemquam Pylli agoreum librum emisisse. Porro perverse Schoellius Gesoh.

24쪽

Io ο δα Alemaeonem novit, et . . diss pag. Is πρωτο ἔγραψε )Denique post Petersenum l. l. praef. Sanderus negat de rebus modicis ullum ante Alcmaeonem librum editum esse. Sane nil ille curavi Suidam s. v. Ariμοκxioriσ vel potius auctorem eius esychium Milesium qui iam a semo cede librum conscriptum esse testatur. Eiusdem opusculi etiam apud Plinium montio sit Brunn, de auctorum indice Pliniano p. 22 . Vereor tamen ne spurius hic liber putandus sit. Nam primi cuius- quo artis libri claris illis viris qui fabularum an historiae

memoria in eis floruisse seruntur, adscribi solent, velut ad- mearum litterarum eponymus Cadmus primum librum pedestri oratione scripsisse dicitur et quae sunt huiusmodi innumera ab Doriμάτων scriptoribus inventa. Ad hunc modulum Demo- cedis, cuius artem Ierodotus celebraverat, principatu confictus esse videtur. Ceterum de medicorum historia ne fidentius Plinio credamus Epicharmi mone exemplum et helelieria Schris en I Bis . taque in Sander opinione aequiescen

Ah Sitholius l. l. constar sibi profitetur Alemaeonis

librum ut multa eiusmodi scripta a Neopythagoreis per fraudem subditum esse. Qua in re egregie erravit. Quid Aristotelem et Theophrastum nil nisi qua sando do Crotoniata audivissent prodidisse opinabimur An vero Aristotelem, cum peculiari libro προ τα 'Aλκμαιωνο Laert Diog. V 2A eum petiit, cum famae nebulis conflixisse putas Theophrastus

autem non solum quae docuerit Alcmaeo, sed etiam quae praeterierit narras DoX. si s περὶ δε αφxi ου εἰμὶ κε υτε

quem scit Uippocratem Diocles Carystius, deinde Praxagoras et Chrysippus'. Plinius at hist. 26, 2: secundus aetate famaeque scit post Hippocratem ' - Vixit igitur Praxa goram inter et ippocratena, set Ctesiam, utpote contra quem scriberet Gat. XVIII 2

25쪽

.... πειτα Itaque fieri non potest quin Alemaeonis sub nomine librum quarto Saeculo circumlatum esse dicamuS. Quom librum erit fortasse qui Peripateticis diffisus suppositum esse putet fraudibus enim prorsus non obnoxios illos fuisse nemo anu contendet. Qua de re nisi ex ipsis Alemaeonis fragmentis diiudieari nequit et pag. I, 2b, 3i .

Quaerendum tamen antea qua dialecto Alcmaeo usus sit.

Nam verba libro praeposita Laert Diog. VIII 83 'Aλκμαίων

hibent ionica et dori ea. Unde primus dubitavit Menagius(comment in Diog. Laert. II io Ilubner): Tegendum vidotur ΚροτωνιατFig. Alcmaeo enim et ut Doricus et ut Pythagoricus dorica dialecto videtur SeripSiSSe. Κροτωνιητη tamen omnes edit et 8S. An Alcmaeo in gratiam Pythagora opraeceptoris, qui ionice ut Samius Seripsit, ionice quoquo scripserit Quemadmodum ferunt,ippocratem, Doricus cum esset, in gratiam Democriti Ionis ionica lingua libros suos conscripsisse ut est apud Aelianum var his h. IV o. Sed ut taceam de Aeliani narratiuncula, nimia Menagius confidentia

Pythagorae eum discipulum vocare videtur. - Sanderiis autem dorice scripsisse putat Alcmaeonem, cuius verba ionici Diogenis auctores in suum ut solebant antiqui sermonem convertissent. A quo fonte usus sit Diogenes pag. 33 docebo. Denique Sithelius ionica lingua eum scripsisse dicit, sed verborum controversiam prorsus negligit; Unna autem dubitanter Dorida' inquit dialecto usus eSSe non Videtur'. Res digna est quam paullo accuratius tractemus. Qua in quaestione seligenda sunt primum ut quae nil hanc ad rem faciant, vox ἀφανεω et ip5um nomen 'Aλκμαίων. Iam obetus

collech erit in Scriptores graecos Lugd. Bat. 8 8 pag. 36b damnat sorinam 'Aλκμαιων Vera nominis forma est 'Aλκμάων, apud orienses et Spartanos 'Aλκμάν, apud Athenienses 'Aλκ μεων. in fragmento epistolae apud Diog. Laert VII 83 scribo:

26쪽

baia sinit. Neque dubium quin recte 'Λλκμεων ef λκμαν ex 'Aλκμocoor orta esse client, quam ipSam ob rem nomen 'Aλκμαων ex antiquiore quadam forma 'Λλκμαίων natum esse non potest per leges grammaticus. Quaeritur tamen num praeter vulgare 'Aλκμαιων i. e. 'Aλκsio sco P ab eo lom verbo primitivo etiam aliud quoddam nomen ductum esse possit in -αίων cadenS. En compara quae huius sorinationis exstant nomina in inseriptionibus quae solae hac in re fide dignae eisque magnam part in vetustiorem aetatem redolentibus quam ut more posteriorum oc Pros Scriptum esse suspicari possis rum):

θ,ηναίων : C. I. Gr. 3 sq, . . II. Tit Chalcedonius anto imperatorum aetatem scriptus Doee h. 'Aνταίων' tonne deseri ilion me Oilles Suii situ pag. 86. Nummus Rhodius Caesarum temporibus

'Aσκαίων : C. I. Gr dbas it repertus Phaenae in oppidulo Palaestinae Nomon CEOYHPO tertii post Chr.nas saeculi initium indicare videtur. Eiρiηναίων : Mionne l. l. pag. 3bs Nummus Chius Augusto imperante vel prioribus temporibus cuSuS. rectati Paton and Uictis Inscriptions IlI. C. I. r. 26A5, 26 2T: Tif. alicarnassius Noptuni

nigris figuris ornatum. αίων U. I. Gr is si Vas rubris figuris ornatum.

1 Blassius Aus ruche, Griecti pag. 62 sqq. etiam Ilerodianum habuisse negat cur ne, et mitteras confunderent aequalis moneret. In inscriptionibus Atticis oc et tande ab anno ibo . Chr. n. saepius promiscue scribuntur Meistertians Ortiminuti ultischen Inschr. pag. 2T).2 Removenda sunt in quibus e syllaba ipsius vocis pars est ut Vcet si in caelice flava notulissima ab Ergino et Aristophane picta. Novitatior fit. Delphicus Collis I SIT

27쪽

Ac ne neges utramque in Silem nomini formam inveniri, respicias velint haec: 'Aκτάων C. I. Gr. 8 3l 'Aκταίων:C. I. Or. 6l26BH: Videtur esse ex initio imporii Romani Booc h. In tabula quadam Aethiopidis Aretineae narrationes depingente. Eρμάων C. I. r. 628s Bra 'μαίων : C. I. r. I s Tit Cor

Boeotic infra annos Ioso icto ante Chr. n. Seri P-

29쪽

Nec deest vox qua hic desideratur ἀλκμαῖοσ. Nain Psychiu αλκμαῖοσ νεανισκοβ. Quo de ne eum Stephano Thesaurus I bo2 ἀκμαῖο corrigente dubites monent Bel kerisinoedosa I 3 6 2 αλκμαίων ἰσχυρῶν ἀνδρείων, γενυαιων. Denique ipsum nomen ex Stat in marmore albano Inser. r. Sie et Isai. II 52 albet nusquam Cet inter se permiscente, ubi invenies inter Euripidis fabulas ibidem enumeratasAΛRMAIRA . Itaque nescio cur Crotoniatae nomen 'Aλκμαιων ' suisse negemus Sed haec hactenus. Ex eis quae restant verbis Ionica sun Κροτωνι mugatque ΠειριθOΓ. Et EIρίθου quidem, cum productionis propter metri difficultatem apud epicos usitatae' excusationem non habeat, ferri non posse docet hilamowiigius Philol. Vnters. VII 32 3. Quam opinionem confirma Clemens Alexandrinus strom. I 26, 28 Aλκμαιων Περιθοi . Itaque Alcmaeonem Περίθου scripsisse pro certo habemus. Iam genitivum caSum ΠερίθOΓ quod si syllaba terminari vides, cave e mitiore Doride repetas, cum ex oppidorum illius regionis Achaicorum

inscriptionibus posteriores tantum Collit i6 6 iis Metap. ; et titulos Ithacenses I 6 3, 6 6, Hii praebeant -ου, vetustiorem autem Achaeorum loquendi morem liceat cognoscere

σαφανείαν Pind. l. VII corruptum sit diei nequit. Quibus formis ionicis duo obstant doricae, quarum alterat Sic semper audit apud scriptores. Nam Theodoretus cur graec. ass. In Gaist 'Aλκιχάν ab ipso Clemente auctore suo redarguitur. Unus Isocrates 'Aλκμεων scripsit orat XV 268 si fides est codici Ambrosiano; nam ceteri cum Urbinate 'Aλκμαίων, cum ipse Urbinas or. XVI 25 bis 'Aλκμεωνίδαι recte praebeat ut de gente Attica Attici enim quin dicturi fuerint 'Aλκμεων non 'Aλκααίω haud dubium reliquerunt Meistertiansius(Grumincti. d. it. Inschr. pag. 28 et refschmerus d. friech. I Seri- inschristen pag. 123 fret8elim erus addit: si, II durem dies litterctris heForm 'Aλκμαίcox terrenicissi St, si nicht yctna lur detin der i να- ter summensuli Bon oci nil ehi tur Erliturun nichi us 2 Cf. illi Schulge quaest epicae Pag. 21.

30쪽

(ανθριωποισj facillime ex ionica pessumdari potuit'), altera eiusmodi est ut quomodo calami lapsu orta Si dici nequeat, scit.

Ac miscuisse quidem dialectos Alcmaeonem parum habet verisimilitudinis. Cave enim putes Rheginorum atque i meraeorum modo Crotoniatas utriusque linguae formas confudisse. Nam et Rhegii et i merae utraque gens, Iones dico atque Dores, una consederant Thucyd. Hos Strabo bi), Crotonem autem soli Achaei atque Doros condiderant neque alii vicinas Graecorum colonias deduxerant cf. o. Multor Dorior VI 26 . At eum uinos ore illius aetatis libri pedestri oratione conseripti ionica dialecto uterentur, quippe quae magi tunc esset vulgata, dicat quispiam ut Uerodotum alicarnassensem, Antiochum Syracusanum, ippocratem Coum, ita Alcmaeonem Crotoniatam Ionum dialectum imitatum esse iam cum parumo osse consueta nam illis locis primus hic liber prodiisse videtur , fieri potuisse ut unum alterumve patriae linguae

veStigium invito eo irreperet. Audiamus Photium bibl. d a iBeli er) κεχρηται δε seil. Ctesias Cnidius Ab ἰωνικὴ διαλεκτα)ε καὶ φιὴ δι λου καθαπερ Πρόδοτο αλλα κατ' ἐνια τινασλεξει et ibid. I νεγνῶσθ= δε αυτου τί νδικα ἐν ε μαλλον ἰωνιζει. Sed cum neque in Uippocraticis neque inruerodoteis libris porta Doricae dialecti vestigia exstent, sacere non possum quin corrupto teSiae Xemplari usum esse patriarcham credam.

Neque est cur de Alcmaeone aliter iudicemus. Nam maiore os,inor Alcmaeo diligentia sui quam εχοντι ρ ἔχουσι confudisse si utandus sit. Praeterea medicorum librorum extus quam facile pessumdari potuerint docet Dielesius Simplie. lira et IX), et poetarum quoque genuinam dialectum, cum Seduli loetores patria linguae sormas inviti immiscerent, sensim mutatam esse disces o Wilamowitχii Philol inters Vltrabs, sis, 322, t. Quid igitur Dorieon textui ionicas labes aspersa S SSe

i Ceterum dativi brevior sorma ne ab Ioniam quidem sermone Plane uliena est. Cf. illiner-Blas suffiihi I. uriech. rum in I s8; ithlewein

ad Ilippoex. I pag. LXXX sq.