장음표시 사용
31쪽
di domus Nam ionicos medicos lio libello Saepius usos esse mox videbimus. An ionicis Alcmaeonis verbis, eum doricorum Crotoniensis scholae medicorum manibus usque tractaretur libellus, doricas formas intermixtas esse putabis Quam ad quaestionem disceptandam e re esse videtur quaerere, quanam dialecto ceteri illarum regioniani scriptores qui proversa oratione usi sunt libros conscripserint. Audiamus
γόραν et Zelle V 266 I των διαλεκτων ἀριστ=ην λαμβάνειν
τὴν Λωρίδα. Metrodoro autem se applicuisse videtur et Acro Sicula scholae medicus , et Philolaus philosophus cuius exstant fragmenta Tamen plero Sque Pythagoreo Sua quemque dialecto scripsisse idem tradit Iamblichus ' neque scio an Alcmaeo aliter his de rebus cogitare potuerit atque Acro Siculus. Nam Crotoniatarum schola modica paullo ante Alcmaeonis aetatem condita esse videtur a Cnidiis modicis, qui quin ionico sermone usi sint dubitari nequit. Praeterea videamus ecquid nos iuvent quae e fragm. XVI p)pronii possunt verba Alcmaeonis. Et ἀναχάσκειν quidem ut antiquioris sermonis esse apparet cf. ad fragm. XVI , ita ionicitantum suisse non constat. Iam de voce B ορη non mediocris contentionis quaestio est. Quam vocem minime S Se vulgarem ostendit, si genuinum est, Plutarchi interpretamentum o εστι
32쪽
θορισκομαι : Anton Liberat. c. s. θοροποιό tym M. db3, 2. θορωδriss Nemesius d. Dah hom. c. 25. θύροσ: esych. S. v. i. q. βάτ)ησ . Sposne nos sesellit Isaiae glossam esse putabimus, quam Pudio omnium aetatum scriptores non inusitatam videmus, immo apud Aristotelem creberrimam neque ab ipso Theophrasto Doxographorum tanto alienam At ne desperes perlustremus
I Eiusmodi glossae quemadmodum lieophrastum delectaverint apparet e Oxogr. p. si 1 a sit 3, 26 ib. I lib. 6 et i; 23 8 vide Dielesti notam . De ionismis et Aristotelicis et Theophrasticis of Κalbe-liuua uel m. I, 163 et Dielesium Gottincter gel Anteisteri 18s P. sa).
33쪽
Iam iam omnes has voces ionicas esse manifestum sit 3 nescio an quis veri ducat simile, non ipso vocabulo primitivo, sed verborum exitu dialectos distare; nam quas vulgares diximus formas omnes a θορο derivatae sunt contra ionicae ara octii: nonne igitur Ion uni dialecto sum esse Alcmaeonem deprehendimus Cavendum tamen esse ne vano gaudio exsultemus ostendit Hesychii illud Θορι τα 'Λπολλων παρα Λακωσι ), Unde Perspicuum est ut Iones voce θορη, ita Dores Voce obce usos esso et huius stirpis formas feminina esse antiquiorum, masculinas posteriorum Graecorum omnium, ita ut eh αναχὰ σκειν et
θορή contra Sistelli pag. 26sq. certo saeiant opinionem. Quaeritur igitur utrum Theophrastus in Alcmaeonis libollo legerit:
θορii ai θορασ2 Exstat in doxographi θορὴσ. Ah nescio an quis dicat genitivi exitum illum ii non solum Ioniam, sed etiam Atticorum fuisse, quem cum suo sermoni ionica Alcmaeonis verba aptaret, ad similitudinem vocum κουρη κορii Theophrastus finxisset. At per θουρήει θουραῖο sim num liceat divinare fuisse unquam radicem quandam B ορF u κορF equidem dubito. Ut senim praetermittam semper et Herodotum et Hippocrate uio Aretaeum praebere 'ορη θορύσ), nusquam θουρῆ θουροσj, en vide quemadmodum apud poetas quoque haec fluctuaverint:
Videntur igitur posteriori in aetatum poetae Homerum secuti ad motri non dico necessitatem sed ipportunitatem priorem1 Nam esychii 'lossas ionicis e scriptoribus esse depromptas patefacit epenthesis q. v. ionica, et in Lycophroni θορα ne offendas ni emineris quantus ille sit remotarum glossarum investigator.
2 Similiter Lycophro 352 Apollinem appellat hv θοραί ν θεόν:
34쪽
syllabam modo produxisse modo corripuisSe, qua in re nescio an omerico θουρο υρησ, θουριδα αλκiiν θορεῖν abusi sint. Praeterea sive a voce hvar sitireten, et G. Curtius
illa originem petiisse putas, nusquam litterae F vestigium apparet. Denique quominus illud F in substantivorum et adiectivorum exitu additum esse coniciamus impedit et poetarum inconstantia et glossa Laconica θορατα (non coρατασ). Itaque Theophrasti forma θορὴ ionica St, quam vel neglegentia' vel cum Alcmaeonis sententiam glossarum ni salior multitudine commotus ad verbum exscriberet , ex ipsius Alcmaeonis libro hausit. Rursus igitur tonicum scriptorem Alcmaeonem agnOVimuS. At vereor ne quod Sisypho idem nobis accidat ut ex ipso montis cacumine lapis delabatur. Quali enim Alcmaeonis libelli Oxemplari Theophrastum usum esse dicemus Nonne
illud quoque ionicorum medicorum manu perpeSSum SSe Veri
Satis est similo 8Quamquam igitur ex eis quae exstant profligari res nequit, tamen, Si quae sentiam dicere licet, cum ionica formaepti ires mihi videantur quam quas lectores invitos immiscuisse credibile putem ΚροτωνιΠτΠσ, σαφΠνειαν, ΠεριθOΓ, θορIm
Alemaseonis libello quamdiu tempora pepercerint non certo Scimus. Nam quod omnes sere viri docti se Philoponi ad Arist. d. anim do a s pag. 8, it a ducti illis συγ- γραμματα τῶν ανδρ ῶν τουτωi scit Thaletis, Diogenis Apoli., Heracliti, Alcmaeonis ου προχειρα ημῖν ἐστιν collegerunt illius temporibus librum non iam exstitisse, haud recte fecisse mihi
videntur, eum προχειρον εἰναι semper quod sciam significeti Nostra quoque aetate virorum doctorum diligentiam fugisse videtur deest enim quantum video eis librorum grammaticorum locis, ubi de opii sim agitur Causa autem cur ipse formae sonus Theophrasti aure non laeserit, e vocis κορη sim concentia inscienti ei obversante repetenda videtur.
2 CL Anaximandri verba Dox a 26, 3. Quod ibi legitur αδικι σutrum Theophrasio tribuendum sit an Simplicio an librariis nescimus.
35쪽
praesto esse' et Plat Theaet. Is D), ita ut qua de causa librum non inspexerit, Sive quod non iani exstabat sive quod illi ipsi, quem hominem fuisse paucorum librorum omnibuS scriptis eius probatur, in promptu non erat, plane incerti haereamus. Multo magis notatu dignum, quod Simplicius vir curiosae diligentiae, qui antiquorum philosophorum haud paucorum' libris ad Stagiritae verba explicanda saepissime SuSest, ad Aristot de an do aris annotat pag. 32, 3 Isbydue ):
μνήμη ηξίωται. εοικε δε αριστα φιλοσοφεῖν ῶ εκ τῶν νυν λεγομενων τεκμαίρεσθαι ' θάνατον γαρ λεγε τὴν
η υχὴν κτλ. Unde apparet eum neque ipsius Alcmaeonis librum neque Aristotelis rρ , τὰ 'Aλκμαίωνο adhibuisse neque omnino accuratius dera rotoniata edoctum fuisse.' Simplicii autem tanta ubique obieet industria atque sedulitas, ut iam periisse eius temporibus opusculum illud veri sit simillimum. - Quod eo magis dolendum est, quod ne priores quidem Aristotelis commentatores quidquam de Alcmaeone compertum habuerunt.
Etenim Themistius ad Ar. d. n. do aris, Irin ed. Spengel et Aselopius ad metaph. 86 a 2 pag. 3s, Ilia 3 dueli in eis
quae annotant Aristotelis tantum verba referunt; scriptorem vero illum anonymum cuius praeter Aristotelis scrinia Philoponii Sese compilasse fatetur ad Arist. d. n. dod a D; pag. I, , Ηayduck αἰνίττεται εἰ Πλατωνα καὶ ωνοκρα τὶ νκαὶ ' λκμαίωνα in Aristotelo do aris tantum niti luce clarius est.' Ne Alexander quidem Aphrodisienis Aristotelicis quidquami Certe Diogenis Apolloniatae comm in liys. T, T Dieis , Parmenidis ibid. pag. ill 28 , Anaxagorae pag. 168, 2), fortasse etiam Empedoclis pag. 15T, i Saepius . 2 Ne Theophrasti quidem Opiniones Simplicio praesto erant es. Dielesium in Proti. ox Graec Pag. ii 3 . 3 De Sophonia, quem saepius sua a Philopono mutuariia duchius(Praef. ad Soph. d. n. paraphr pag. VI docet, unus dubito quin do
Alcmaeones quoque ad Ar d. an do. , ara . Pag. ii, XVIIayduch e Philo-Pouo sua excerP8erit, Praesertim eum e Pervet Aa tu, lem verborum inter-
36쪽
addere potuit et pag. 3, quamquam Theophrasteo opere eum usum esse constat. Sed ipse Theophrastus de Alcmaeone haud scio an sustus verba non fecerit. In tractatus de sensu certe reliquiis brevissime de eo locutus ne recensendis quidem placitis eius quidquam operae tribuit, quo labore cave putes idcirco eum supersedisse, quod Alcmaeonis decreta probaret, immo odit Aristo holis illo contra Alcmaeonem libro peculiari operam atque oleum se perditurum esse putavit. Quid quod etiam ea quae ex Galeno attuli de Alcmaeone dicta minimo probant librum illius manibus Pergamenum tractasse Accedit quod loco illo clarissimo, quo Rhodiis Cois Cnidiis modicis
Italicos quo nomine e Siculos et Crotoniatas comprehendi posse sane est concedendum opponit, Siculae tantum scholae
ρευτα - ωο ευτυχχ σα ειχεν, ἐγγυ δε τι τουτφ δ απώτη Κνίδου, λογου δὲ πην αξιο ου σμικρου καὶ - ἀπ , τῆσ'Iταλία*. Denique libere ipse Galenus confitetur: συγγραμματα πλεῖστα τιῶν παλαιῶν ἀνδρῶν ουκέτι σώζεται XV ii. . Contra Meno, quamquam quae in lucem nuper prodierunt ex libro eius excerpta plane nihil de Alcmaeone nos docent, quin ea quae de Crotoniata placitis nullo dubio exposuit ex ipsius libro hauserit non est cur dubitemus, eum Aristotelem Theophrastumque eo Sum SSe constet. Quin etiam Callimachi temporibus libellum exstitisse e primo fragmento et pag. 3d coniecerim. Est enim e more Callimachi in mνάκooi q. v. fragmentis ubique conspicuo, librorum inscriptioni lius addere prima totiuspretatione ridiculum Sophoniae de Alcmaeonis aetate errorem ortum esse appareat et Pag. 8, 3 .i Plane negligit exponere, cur eis Aloniaeonem annumeret qui rei τω μοιώ sensuum cognitionem faciant. f. Dielestiam Dox pag. iosi.
37쪽
operis verba Diogenem auten Laertium a Demetri Magnete, quem ipsum in tabulis Callimacheis niti constat, sua mutuatum esse ut credam adducor loco simillimo VIII 8 τουτον(scit Philolaum g rict Aristi τριο ἐν μωνυυοι πρ(ωτον ἐκ- δουνα τω LIDθαγορικῶν περὶ φυσεωσ, ων αρχὴ id bυσισδ' ἐν τω κοσsico αρμοχθὲ ἐξ απειρων τε καὶ περαινοντων καὶολο - κοσμο καὶ τα ἐν αυτ παντα. s. NietZSchium Mus.
Itaque antiquorum iam memoria Alcmaeonis liber prorsus evanuit, sive quod oblivione obrutus est Sive quod, cum vetustioribus iam temporibus nullo dubio satis rarus esset ), Aristotelis προ τα 'Aλκμαιωνο libello, in quo et ipsi Stagiritae summa sapientiae Alcmaeonianae delineanda erat, ut paratiore auxilio uti malebant viri docti. Iam cum ne hoc quidem opusculum emporum iniquitatem diu tulisse videatur, mirum non est quod vix frustula minuta Alcmaeonianae doctrinae nobis exstant. Et vix est cur speremus fore ut e codicibus medicis nondum satis excussis lux quaedam Crotoniatae affulgeat.
Quod genus cave decipiaris rameri Aneed Graeca Paris. I 88, i verbis his: Plurima insunt seil in cod. Paris. 8II scholiis de Alcmaeone Crotoniata, de Parmenide, Melisso et Xenophane f. En habes quae precibus meis commotus alb-sset sellius amicus e codice illo excerpsit Paris. gr. 18b ssol. 22s ): στορεῖ δε scit Aristoteles Met. A I, 86 a 22 sq.
ρου κ- ἀορίστου . Confer ipsius Aristotelis verba, conserquae annotant Asclepius atque Alexander iam videbis quanti haec in pretii.
ii Anaximandri certo liber longe maiorem apud omnes gloriam adeptus Apollodori iam temporibus difficillimus erat inventu Diog La. Dii
38쪽
Suo iure haeserunt viri docti in vocibus περὶ τῶν θνητῶν, quae enSu carent. Nam ei A sine dubio errant qui quae tradita sunt servari posse arbitrantur, rati Alcmaeonem aut
cipiuntur significasse. Neutra enim interpretatio sine molestia ferri potes neque acile est intellectu, cur sententiae vim perversa oppositione Alcmaeo debilitaverit, cum solitis verbis eisque multo distinctioribus uti ei licuerit. Neque tamen ad
iis partes accedam qui interpretationem illam recte pernente Verba περ ι των θν)ητων ut extrinsecus interpolata delenda esse putant quamquam etiam Ioa Iacob Reis ium, cuius egregiae in Laertium Diogenem animadversiones e codice IIavniensi excerptas inruermae vol. XXIV Xo2 sqq. magnam partem publici iuris factas invenies, similiter illis hoc de loco iudicasse Dielesius qua est benignitate certiorem me facit. Annotavi enim in manuscripto suo libello eis ius haec: Pos περὶ τῶν φανεω addendum i . Nolim famen contendere haec verba non aut a Laertio aut ab alio quodam sedulo lectore explicandi gratia aspersa suisse. Qui omnes qui sactum sit ut glossema quod putant περὶ τιον θνητcior verbis περὶ τῶν ἀφανεω adderetur explicare neglegunt Nec multum
39쪽
illis differt Sander ratio, qui etiamsi verba illa uncis non
includit, tamen in fragmento interpretando sese neglecturum esse dicit. o salsissimum tantum enim ad totius fragmenti sententiam percipiendam interest, quam vim ei subiciamus, ut qui delendas eas esse neget quid sonare eas putet dicat necesse sit. Ita enim res se habet.
Dolosis illis homines eo a deis discrepare dicuntur, quod quae ab ipsis intelligi possint artioribus finibus circumscripta sint. Nam qui dicit: Quae recondita sunt, dei sciunt, homines
conicere tantum possunt nequaquam negat aperta ne homines quidem ignorare. Servatis illis et quovis modo correctis duplex offertur ratio interpretandi. Aut idem sonant verba corrigenda quod c φανεων iam eodem quo exposui modo in finium diversitato humanae divinaeque scientiae differentia posita est aut aliud ita ut αφανῆ ef τα θν=ητά res quascumque investigendas comprehendant iam vides homines a deis non quantitate ut ita dicam, sed qualitate scientiae omnibus in rebus percipiendis vinci. Itaque qui verba περὶ των ν=ητῶ delenda esse negat, minime neglegat, immo interpretetur ea oportet. Sunt qui priorem emendandi viam secuti ἀθανατω pro oti,ircti scribi iubere videantur'), sive quod ἀθανατων appositionis quam nos dicimus loco additum esse putant, Sive quod ἀφανῆ omnia esse volunt, quae non solum in rebus divinis sed in humanis quoque cerni non possunt, ita ut τὰ ἀσύνατα quasi pars ih τῶν ἀφανεων. Sed utrumque minime credibile. Ut omittam dici vix posse, quomodo pro ἀθανάτων scriptum sit viητῶν, hoc comprobari non potest, quod certe scribondum erat mutato ordine divina e Domnia omnino quae cerni non possunt' illud, quod appositio supervacanea nos offendit atque etiam de humanis rebus si cerni non pos Sunt dubitasse eum e lig. XVII elucet. Sed altera fortasse via aliquid proficiemus, ita scit ut
i Neque enim distinctis utuntur verbis, ut Bruckerus hist Philos.crii pag. ii 3i malini immortalium, scit Deorum' similiter Stanteyus
vertit de invisibilibus et immortalibus rebus' hist philos Lipsiae iiii pag. 823 .
40쪽
cognosci posSunt rerum Summam comprehendi sumamus. Quae interpretatio nescio an eo magis arrideat, quod eiusmodi opiniones saepius apud tu aetutis eiusque regionis lillosophos inveniantur. Ita Parmenides δόξαν hominum, επιστiis iii deorum
diligenter distinguit, et triti sunt philosophis Xenophanis versus
Neque tamen apte conferuntur philosophorum dicta, quae in ratione mitantur et medici secandi artes intima scrutantis. Praotorea inauditum sillud asyndeton περὶ των ἀφανέων περὶ των θνriτω quomodo explicari possit non video. Nam quamquam Saepius contraria asyndeto iunguntur'), et trita sermone et multo breviora ut νω κάτω sim. talia esse apparet. Immo ipsum illud asyndeton eum manifestum interpolationis vestigium esse videatur Bernaysii sequi malo coniecturam, de quae Dielesius certiorem me facit Bernnysius igitur existimat glos- Sema περὶ των ἀφανέων genuinis verbis eisque insolitis περὶ τῶν ἀθεητα; Superscriptum per errorem in Alcmaeonis verba receptum esseti iam primam vocis ἀθε1 των litteram calami lapsu omissam et E in i mutatum esse. quo equideme, tantum recedo quod scribere malo ASIIIII si quippe quod facilius dii AONIII se possumdari potuerit. Itaque
adde C. I. Or. III iis, d. Similia sunt θηητη (Ηesychiu S. V. i. q. θεωροσ), θηητη ρ Od. 21 3sT; esych. s. v. i. q. θαυμαστήσ, θεατη ρ . Doricumstar τόσ, quod et ipsunt, dorice scripsisse si putandus Stolemaeo, facillimo calami lapsu in θνητό mutari potuit, exstat Pind. Isthm a do; Pyth. a, ioca, 1.2 Nem. 1,5. Theocr. ili, a Paus VI 3, 1l in epigr. . Quibus omnibus locis et D α, τό ef θηητό significant i q. θα= μαστόσ, noni. q. ορατοσ. Quod ne mireris memineris, etiam verbo dii usitat utramque subesse et contemplandi et intrandi notionemrictruero l. Ino et III 1363.