장음표시 사용
101쪽
quenti, nefario Graecorum molimine, Roma rempublicam habuerit. Tum vero, et usque dum aliqua Exarchis in Italia potestas fuit, quae excidit Zacha ria Pontifice, et post hujus exilium, libera ab omni impeditione extitit ordinatio, et electionis dictum, sive hujus exemplar ad Reges Francorum, ConSeCratione peracta, mitti caepit non equidem in suppli-Cem gestorum commendationem, sed in laudabilo testimonium concordiae. Nunquam denique obliterandum, quod insigni ac prorsus singulari animi magnitudine Hadrianus I. Romanus Pontifex Carolum agnum praemonuerit, ne se se in eligendis Episcopis intermisceret, et quam spectabili modestiae ac devotionis exemplo spoponderit Caesar, nihil in omni ditione sua optatae libertati oblatur uni. Eapropter sabulosissimus existimandus est Sigebertus dum asserit, adrianum, quem ab Apostolica constantia laudamus, in Romana quadam Synodo facultatem Carolo Magno tribuisse decorandi sacris
infulis piscopos, et Archiepiscopos, eligendique Pontificis 3 ij.
Clerici, magna parte, et Laici in creando Pontifice versabantur, utrique tripliciter subdivisi:
54 Vidit laud. Thomassinus Ioc sup . it. c. 20. Pagius in critica ad an. 25. de Marca lib. 8 de Concordia eici c. 2 et Bianchi in p. l. it.
102쪽
in hisce Cives, milites, et universitas populi, in illis
vero Sacerdotes, Ecclesiae Proceres, et quod reliquum ore Cleri Sacerdotes erant piscopi septem Cardinales, cum resbyteris octo et viginti Cardinalibus Proceritatem tenebant Archidiaconus, Septem Palatini Judices, Diaconi Regionarii, et quos splendidiora Ecclesiae munera a clericali caeli discriminarent Cleri vulgus, si ita se loqui, constituebant Subdiaconi, Acolythi et Notarii nullo Palatino ossici insigniti. Id autem principio in more et dein edit synodali Decreto Bonifacii Tertii pro lege receptum 32j, ut a defuncto ad succedentem
Ρontisice in triduum interesset item sancitum, ut a Pontificali fastigio remotus haberetur, qui inter Clericos, aut Levitas, aut Presbyteros On COOptaretur. Fregit tum alios, tum hunc potissimum canonem Constantinus quidam laicus, qui statim post mortem Pauli I. per summam audaciam Pontificatum occupavit 33j. Verum composita res est, Ρontifice ordine, et rite creato Stephano Tertio, alias quarto, coactoque anno 769. Romae Concilio, in quo Constantini acta deleta, Canones editi, et in iis anathematis poena cuilibet decreta , qui nusso stinctus Sacerdotio, nec Diaconus, Vel Pres-
52 Anno orae vulg. 607. 55 Ipse enim e Laicomina vulgo majora ac longe majora p-
Pelens, Persecto nonduiti unere Pirilli Primi, nam calciatu adlluc ejus cadavere seditiosorum tuor ululam consiliis, et viribus adjutus Pontificatum Maximum suscepit, et ab Ostiens Episcopo injuria cou- Sucratus, cam diguitaten anno integro et ienSc arroganter gessit.
103쪽
byter Cardinalis excussione, et saltu e Usque pertingeret perpetuum ero anathematis iuculum, si quis Sacerdoti suo, piscopatu, aut quocumqUe
honoris gradu, ad tantam dignitatis amplitudinem sibi parandam, abuteretur 34 .
Ecclesiae census ejusque dispensatio.
Constantinus . perturbatae Ecclesiae pacator, atque egenae munificus pitulator, legem jussit, ut bona , et jura, haereditate ab Ecclesia acquiri possent, ejusque tum edicto, tum exemplo permoti, Imperatores , aliique Principes viri, plura in posterum testamento eidem legaverunt, cui praeter Decimas et fidelium oblata, nova, et largis tua divitiarum scatebra aperta est. At ne diVes rerum Copia inconsulto haberetur, dispensandi facultatem
Episcopis dedit Synodus Antiochen anno 34I., Provincialibus autem Episcopis inspiciendi, an illi
54 Concilii hujus celebrationi interfuerunt praesertim nonnulli Episcopi e Gallia delecti Praeter ea decreta jam nunciata, StatΠ- tum etiam fuit, ne Laici aliquam haberent partem in electione Pontificis, sed hujusmodi munus universum spectaret ad certos Sacerdotes, Ecclesiae Proceres decretum suit, De quis in electione Pontificis arma deserre auderet, ne quis advena ex Thuscia maxime, et Campania, in Urbe moraretur, donec Pontifex electus non esset, et si qui eorum Romae fuissent de civitate recedererat, electo demum Pontifice et in Patriarchium deducto, laici adsciscerentur, ut elicitatem novo ominarentur Pontifici, et electionis decreto subscriberent. De hoc Lateranensi Concilio videntur dissertati Cenni, quae extat T. I. supplem ad Concilium Labbei a Mansi edit. p. 627 et seq. Lucae 1748.
104쪽
intactile patrimonium ad propriam utilitaten reserrent, non Uaerente quae esu Christi sunt, an Ρresbyteris, et Diaconibus inscientibus, amiliarium suorum fidei, et arbitrio relinquerent. Ad haec placuit Patribus Chalcedonensibus, ut Antistites non amplius ex semetipsis, sed per sumptuarios domus Episcopalis ejusmodi bona curarent 35j. Nec vacat modo tot congeneres Cariones in medium adducere, queis vetita piscopis omnis abalienatio, quam aut ignoraret Metropolita, aut duo, tresve ejusdem,
seu proximioris rovinciae astores minime comprobassent. Sane in arctum coactas admodum suisse Episcoporum facultates Optime novimus Xem
plo Caesarii Arelatensium ontificis, qui cum aliquos agros Venui subjicere vellet, officii duxit con silium et vendendi copiam a Ioanne Secundo exquirere, abnuentique acquiescere. Ne memoria unquam excidat, Episcopos, qui liberiorem honorum dispensationem initio habur Videbantur, eadem postea quadrifariam distrahere debuisse, sibi Dom-pe, et Clericis, et egenorum subsidio, et Ecclesiarum instaurationi 36j.
35 Viciantur duci et Coucilii Agalliensis, taurulianensis III. 56 Qua in te adnotauduni Iudestat Siniplici unici . . cunioguovisse Gamlanuvii Ephi,popum Ausinicusent, in I artiun lis Ecclesiae sua redditibus, muliere Suo juxta Catione sutic tu in non esse,
Omitem cui mi de inausiaviSSe cuida nicver I PiscoPo viciniori, atque eas In rini, qui, reparatidis Ecclesiis, leudiriue pauperibus, destinabantur, On r Iiesbytero adnituisti undas ita continiSit, ut egi adu in uiu ita civi , Si recte deuiundat ianuaeri Satis non secisSct.
105쪽
Ecclesiae Romanae patrimonium.
Ditissime saeculis sexto, Septimo, et insequenti, aucta est Romana cclesia pagis nempe, fundis, praediis, et aedificiis praecipue Vero, tem p0x Gregorii Magni, ut habet Joannes Diaconus, amplissimo patrimonio Alpium Cottiarum cum subjecta valle, quod rovinciam Versus incipiens, partim ex Liguria, partim ex Apennino Aemiliae constabat idem a Bothario Langobardorum Rege anno 633. Ecclesiae ademptum ripertus Secundus
annis circite 704. 37 vel 707. 38 justius resti
tuit 39ὶ Non tamen in hac possessione diu perse-Veratum est, invadente post obitum Ariperti uith- prando, qui regnum ipsum belli praedam esse cerat, et postea monitu Gregorii Secundi, animi duritiem flectens, in patrimonium suum Ecclesiam reposuit Bona haec, et latifundia, Romani ontifices procuratoribus, et defensoribus, dederant administranda, accedentibus ad hanc possessionem civitatibus nonnullis, Cumana videlicet Hidruntina, Nepesina, et Gadipolitana, quae ero, nec Patrimo-
SP Baronius ad an. 704. n. l. 58 Pagius ad an. 202 11. 2. Muratorius Annali, Italia . . Pag. 24 l. 59 Hujus rei testes omni exceptione majores habemus Bedam, Auctorem libri Pontificalis, Paulum Diaconum, aliosque.
106쪽
Dii nomine veniebant nec de sensoribus, sed spectabilibus unde quaque Viris regendae permitteren
40 Quae de Alpium Cottiarum dicta sunt, falsitatis redarguit
Henricus Gulielmus Nieme jerus in hist saec. VII et VIII varior. fiabulis maculata, quam in lucem edidit Helmstadii aD 4745. praeside o Atid Schmidio Putat enim credibile laud esse, Reges Langobardorum tam amplum ac inusitatum omnes Romanis contulisse Pontificibus, Bedam spectatissimiavi Scriptorem criminatur, qui illud retulit nomine donationis ex discrepantia scriptorum in assignando
donationis tempore , alterum ducit Pro Sua Sententia argumentum quod firmat auctoritate latinae. Si rebus bene Perpensis, quod tenendum sit clarissime patet. Primo enim ab Ariperto nos vestitutio nem , non munuS, Seu donationem repetimus, Si vero cit auctor medii aevi Scriptores, nec non diplomata, et acta eorum temporum, quibus Ecclesiae a Principibus aliquid tradebatur, attente legisset, nomine donationis xpressum vidisset et munus, et reStitutionem, et confirmationem Onorum.
Quod autem habet de Scriptorum discrepantia quoad tempus videat ipse, quid posito hoc Veritatis criterio sequeretur, de Christi
existentia, de celeris Historiae actis, in quorum pocli adsignanda discrepant scriptores. De latinae Vero auctoritate judicet quilibet, an coaevo, vel potius remotissimo scriptori habenda des sit. Praeter citatos scriptores in nota su p. idd. de Alpium Cottiarum restitutione auctor Chronicae Monasterii Moissa edit a Duchesne T. III. Script Rerum Franciae p. 456. Ad in chron. . VII. Bibl. Palr. odit Paris. . 584. Joannes Diaconus Toruit circa n. 70. Τ. I. Par. 2 pag. 506. Rerum Italic. aliiquc, quos numerat cruditissimus Monsngratius Caia. Reg. in sua dissertali Onc latica nudita ait Patrimonio doli in i Cozzi quam nos Deo sauciato, latine redditam demus in Thesauro Historiae Ecclesiasticae. Quid tandem Alpium Collini uni Patrimonium norit, noti una Si cruditorum sentcnties probat, i litis autem ni bitramur magnis conflasse crrit Oriis, Praediis, tomibus, armentis, asisque clius Stabilibus, non secus ac bauposscssiones, qua Ecclesia nomana in naullis lori ne partibus habe
bat, latis undia a P pullulas.
107쪽
Τeinporalis Romanortiti Pontificum Polestas.
Supruini Pontifices, Senatu, populoque libentibus, Boinae, ejusque ducatui, Vigili liquinque annoruna spatio praefuerant, ab Italico una Graecis dissidio usque ad discessu in Stephani Secundi in Callias quod auten imperi uin Ontifices con Versionem Orientalium semper prae oculis habentes, et volentibus populis, magisquam sibimetipsis obsecundantes , diutius gesta Verunt. Opuli aeque ac viris principibus acceptam Xercuerunt in Urbe, ejusque Ducatu dominationem Pontifices, quam a Francorum voluntate, vel sub Carolo artullo, aut
Pipin hujus Filio, consequialos fuisse, aliquibus
non bene visum est. Etenim nec ad veri similitudinem accedit, Pontifices a Longobardis acriter vexatos in Francorum Principes ante annum 53. fuisse confisos, Romaeque principatum populique mira consensione sibi dediti regimen adfectasse; quinimo, exaestuante in dies Longobardorum rabie, Copronyinus litteris motus, vel potius fatigatus est, ut conflictatae Urbis ortunae prospiceret, maloque ingravescenti mederi vellet. Sed cum omnis Graecorum subsidii spes adimeretur, et orien
talis perfidia quotidie magis ingraVesceret, Uno denique Stephanus II a III primum per litteras, dein ipsemet ip inuin Francorum regem Oga Vit,
108쪽
et auxilium consecutus est 41 . Neque id symbolica regalis, aut consularis dignitatis oblatione, aut alio modo , quod neoterici scriptores autumant sed impertit vere patriciatus, et protectoria Roma Da Ecclesiae dignitate, quae nulli ex Francorum Principibus, ut est ad notum, antea obVenera a).
Anno 54. Corisiaci 43 Diploma consectum,
subscriptoribus ipino, et filiis, Carolo et Carolo- manno, qui Romani Patriciatus honore ungebantur, et Palatinis ossiciis hoc nomen eorum, qui Imperatori in Palatio inserviebant . Agebatur vero de Exarchatu, et Pentapoli, ubi vix propellerentur vi armorum Longobardi, Supremo Ecclesiae Principi, ejusque Successoribus, dono adsignandis, quas rovincias tribus ante annis Astulphus Graecis, sive potius Pontifici, in cujus de Graecam impietatem pertaesae sese tradiderant, eripuerat. Quod consi-
4l Vid. Caietanus Conni in admonitione in . Gregorii M. epistolas Carolo Subregulo ioc est Martesso datas, Og. . . . et in admonit in topliani II. L III. litora ad Pi pinum 13 57 ejus i. Tomi I. operis inscripti monumenta dominationis Pontificiae, sive Codex Carolinus juxta autograptiunt Vindobonense Epistolii Loo-1iis M. Carolo Augusto, Diploma in Ludoviis, Ollonis, et IIQnrici, Chartula Comitissae nihildae , et Codcxaludoipitinus ineditus HIO-mae 4760. 42 Vid. ii. p. Caietani Cunni. 45 Idem sus cit. . . P. 52s.
109쪽
lium recte, sane, liberaliter De initum, Ut persicere posset, instructo exercitu Alpibus superatis itinere in Italiam reverso, cum Stulph CongreSSUS, triumphum egit, donatamque possessionen Apostolicae Se di, quae ideo Exarchatum et Pentapolim postlimini recepit, magna Virtutis, aequitatisque laude vindicavit nonnullae civitates, defectione facta, Hadriani I dumtaxat aetate, et expunctis
Longobardis, ad officium rediere 44ὶ Pipino extin
cto, eandem Astulphi rapinam obductam, seu cicatricem refricare ausus Deside ius, qui regium imperium in Longobardos exercebat, Odem prorSus fato usus est; siquidem Caroliis agnus, ipini filius, paterni memor, et in statarator Xempli, OStulanti Hadriano Primo libentissime annuens, ingentem militum copiam per Alpina juga transduxit, Longobardorum vires, ac regnum, in Italia fregit, et Romam invisens, patrii muneris largitatem servavit, et auxit, novis Provinciis et Urbibus adnexis rei Pontificiae, quae ita alitus quam antea unquam, mirum in modum emersit 45j.
44 Idem stip. cit in adin. p. Steph. II. 45 Praeter . Ι. laudati Cenni, id T. II. ibi de diplomale Ludovici Pii. veritate quam longissime absunt, qui persuadere conantur, Carolum Magnum, anno 800 ad Imperii astigium elatum, urbem Romam ejusque agrum sibi adiudicasse, et Prioribus sumptis dominationis partibus, Romanae Ecclesiae dominium, ut a Jurisperitis vocari solet, utile, attenuatamque jurisdictionem reliquisse. Falluntur, inquam, oppido qui talia vel in alienos animos inducunt. Etenim instauratum a Carolo Magno occidentale Imperium, eam prae-
110쪽
tulit indolem, ut quaedam esset Pontificia potestatis consociatio, e communio, et praeter Ossensionem Principatus, et auctoritatis Pontificum, Urbem tantummodo moderandam Ecclesiamque defendendam susciperet; unde ex enata atrieiorum dignitate, aut x Imperatorio sceptro, haudquaquam Pontificibus sui de amissa in rhena caelerasque provincias, aut de imminuta potestate Olendum. Aliunde equidem assuit Summis Ecclesiae Praesulibus doloris causa et angustiae obortis tunaullibus et seditionibus pessimorum ivium, quos dominandi libido invaserat, et Pontificum, ac reipublicae saluti, sacrique Principatus dignitati aeque adversos, infensosque saciebat Tot malis oppressi Pontifices, et pene obruti, cum se se in summum discrimen adductos esse sentirent, haud mirum est, si addictis rebus solatium laturi, quod primum opportuna occasio in manu dare visa est, continuo captandum esse existimarint, et honestatis Romano Patriciatu Francorum regibus i pino, et Carolo Magno, excitata deinde in Occidentalibus provinciis Imperatorum dignitate, haud parum ita praesidium sint consequuti . En igitur quo pacto Imperii Praesides Romanorum Antistitum suapte natura propugnatores appellari meruerint, qui mo
litores novarum rerum auctori late, atque armi continere, et Om-Pescere, omneque periculuit Urbi, Pontificioque soli impendens prohibere salegeruia Haec autem adeo comperta, et vulgata sunt, ut lucem in meridiem inducat, qui clarioribus monumentis eadem illustrare Velit.