장음표시 사용
181쪽
indicendi iu3ὶ accitis undique Catholici regis
Pastoribus, viaticoque ex publica pecunia instructis, primum Concilium Oecumenicum Nicaeae in Bytinia celebrari mandavit Episcoporum Umerum iu usque ad i3 suppeditat Athanasius, insignem Vero, plerorumque doctrinam , pietatem, fideique constantiam vel in Diocletiana persecutione exquisitis cruciatibus comprobatam testimonia alia loquuntur Osium Cordubensem, qui cum Vito et Vincentio 125 Romanis Presbyteris vicarias Sylvestri partes in Synodo sustinuit, Alexandrum Ontiscem lexandrinorum 126), ustathium Antiochenum , Iacobum Nisibensem , aulum Neocaesa Tensem Episcopum, Paphnutium superioris Thebai
dis, Spiridionem Thrimi durilis in insula Cypri pi
scopos, aliosque bene multos Levitas, Sacerdotes, Clericos nulla silet historia. Quinimo plures e latonis schola adfuisse novimus, conductitios propte
rea Arii philosophos a Celasi Cygicen appellatos,
ita Vid Berii T. III. Hist. Eccl. iss. l. C. XVII. p. 29. et Seqq. Bassant 269. 424 4 Honorificis litteris Episcopos undique invitans Constantinias sic habet Eusebius loc sup cit. c. VI p. 579'. ut quantocyusadeSSent . . . . Praeterea multum ad hoc opus contulit Imperatoris benignitas. Qui aliis quideria cursus publici copiam praebuit: Ialiis vero iumentorum usum abunde subministravit . 425 Vid. Gelasius Cygicenus lib. II. COmine ut actor Conc Nic. C. . et Nat, ab Alex diss. XII in saec. IV pag. 447. Tom. IV. edit Luc. 250. et orti T. III. Hist. Ecci diss. Ι, C. XXI pag. 55. et seq. edit cit.
182쪽
et quor nn doctrina magna cum facundia conjuncta ac Callioli coriani terrorem facere videretur. At nuda mysterioriam OStrorum Xpositio, Apostolicae doctrinae candor, et sermo Spiridionis Thrimithun-lis, non auribus quidem deditus, sed in cor hominis ascendens philosophicae sapientiae spiritus fastum
Ouid Syliodus egerit in acies Atiana.
Ubi conventum est, et I uiperatoris praesentia Coetum honestavit pertractatio caepit de de in cujus tui men vocatum fuerat Concilium Ario in medium adducto, acta adversus hae roticum edita a Synodo Alexandrino iur), Epistola Eusebii Nicomediensis , et Arii ipsius Thalia cla sunt, et in hac blasphemi scripti lectione , aversu Ora OCCluSae 3 trum aures indignatos excandentesque animo palefaciebant. Vari a variis concupla est Fidei declaratio, et formula prolata ab Eusebio Nicomediensi, perniciosissimis erroribus referta diras meruit et itis concitavit pluribus tandent latis libratisque sententiis communi notium iis stagno acceptum est Symbolum,quod modo quoque oblinet Nicaenumque vocatur ii 28j, cujus consucsionem tribuunt nonnulli
183쪽
Αlexandro lexandrino, alii ad Verum propensiores, si Cordubensi. At quia norant optime Patres,
Arianorum perfidiam mores quaerere Ut Veritatem eluderet, erroremque ingereret, ad aram Confugere arbitrati sunt, si et ὁμοούσιον latine Consubstantialem unanimiter adderent, perpetuaque auctoritate consecrarent. Addiderunt profecto insigni prudentiae sapientiaeque laude vocem illam consubstantialis, quam saeculorum Omnium Consensio recepit, christianaque Fidei rosessio ubique terrarum inclamat. Neque scientissimos Patres sesellit opinio reique ipsius exitus. Etenim, juxta gravissimum Athanasii testimonium, Ariani veluti aculeo puncti, cum Vocabulum illud erroris gladium non
immerito arbitrarentur, ab omnium memoria deleridum, sempiternisque tenebris offundendum anxie satagerunt, quod ipsissimum erat ac causam Catho
129 Legatur Athanasius in orat contra Arianos SilveStrum duo Romae Concilia celebrasse tradunt collectiones Onciliorum, alterum in quo dicitur dispulasse cum Judaeis , alterum arduinus commemorat T. l. i. 286. et seq. ex collectione Isidori ercatoris cujus canonos habemus a Petro rabbe in priori editione an. 4558 p. 164 a quo 275 Episcopi numerantur et non 84. et ab Surio iuxta S. Coloniens. Ast a Collectoribus tanquam apocryphacensentur et Concilia et Canones, qua re Coustantius e rejecit in
Append. p. 48. et 55. Vidd. Pagius in Crit. n. 24. D. P. et seq., Cabassutius in notitia Eccl. p. 25. . . et Petrus ager in diss. de Conciliis Romanis n. 4. Romae 4255. Commemoranda potius ea Synodus Arelatensis S. Silvestri opera celebrata an Sid adversus Donatistas. Ἐss. Harduinus T. L Conc. p. 262. et seq. et 266., Tillemonitus T. VIL in artic de S. Silvestro, nec non epist. 2.
184쪽
Abnormis et exlex erat Episcopatus eorum 'IUOS
Meletius er0xerat, Obvia e contra turbarum, Constitutionum occasio eorumque expulsio. Quapropter ut pax et disciplina Ecclesiae aeque in tuto Orent indultum est hominibus ejusmodi in suis sedibus permanere dummodo Episcopali titulo contenti officium tamen dimitterent, quod ab Alexandro aliis delatum est. Ubi vero a Ciero et populo ad sacra Tum legum praescriptum electio fieret, et ab A te. xandrino Antistite firmaretur, pristini lion oris, dimissaeque potestatis copia illis impertiebatur. Caruit eadem venia Meletius ne vir animi audacis et insolescentis nova Ecclesiae damna moliretur, in Lycopolitana urbe ad silentium redactus, et qualibet Ecclesiastica procuratione gestioneque prohibitus. Qui vero post reditum Alexandri in Aegyptum, licet Ecclesias omnes injuria captas restituisset, nihilo-
Concilii Arel ad Silvestrum p. Coustantium tibi de Silvestro. Probata autem res est Silvestrum lcgatos misisse Nicaeam ubi Concilium cole hiandum erat, actaque Concilii confirmasse Verum dum hoc dicimus, nolumus cluidem tanquam genuinas liabere binas illas epistolas, alteram Concilii ad Silvestrum, alteram Pontificis ad Patres, quas edidit Petrus Crabbe ex S. Colon. Ita enim ea existimaut cruditi, et Cous lanitus in Append. intulit p. 55. et seq. Certum ero est Alexandrum Alex Episcop. per pistolam certiorem secisse Pontificem de Ario damnato ejusque sociis. Vid Coustantius cit P. 47. n. l.
185쪽
minus paullo post in ipso vitae desectu in putidius
quam antea fortasse, vomitum relapsus est, et Nicaenis decretis pessumdatis, Joannem ordinavit Cognomento Arcasti. Animi inde resumpti a factione sua, et quod gravius est nefarium cum Arianorum secta foedus initum Ecclesia quae pacem prae8tO- labatur, iterum e biformi monstro turbata, nec Usque ad saeculum quintum a Meletianis 13o flagitiis acquieSCen S.
Acta Synodica in Controversia Paschatis.
Diuturnum christianaque unitate et concordia indignum dissidium de die aschatis celebrandi sacrosanctae Synodi provVidentia sublatum est, statutaque ubique terrarum solemnibus aschalibus dominica dies prima a decima quarta luna mensis primi unde Orientales, et quotquot Iudaicae consuetudini morigeri erant, in Romanorum, aegyptiorumque institutum vetustate an Citiam saniori sententia probatum ire necessum fuit. Nihil saluberrimum decretum ossendit praeter dura acerbaque Montanistarum ingenia , et qUOrundam quos pecuinus Judaeorum stupor adhuc detinebat, aliorum tandem quos a Canone primo
450 Vidit Epist. Synod apud Theodoret. l. I. c. IX. Athanasius polog. contra rianos D. 59 et 24. Sogomenus lib. II. c. XXI. Socrates Hist. Eccl. lib. I. C. VI et Theodoretus lib. I. c. VIII. CL Beritus Hist. cci T. III diss. I. pag. 48 Bassani 769.
186쪽
Antiochen a Synodi Anno 332 graviter perstrictos videas. Nullus prosecto majorem in hac causa Ecclesiae curam et diligentiam desideravit, quae et in Nicaeno Concilio, et postea semper patuit, cum sedulo praecautum sitis in Paschalis celebratione error aliquis aut Christianorum dissensio posset suboriri Mandata praeterea a Nicaenis atribus piscopo Alexandrino temporum Uppulatio, Ut praedicta diei recursus Sed Apostolicae, et ab ea tamquam a Capite universis cclesiis indicaretur Quidquid demum in hac quaestione anceps aut disputatum suit, Romanorum ΡOntiscum, Leonis praesertim Magni, cui potissimum curae fuit, judicium
Extra controversiam genuini sunt, et ad nos pervenere Viginti Canones, quos Sancta Synodus jussit 132j. Haec Patrum Nicaenorum studia, qui-
454 Universam hujus controversiae de die Paschalis Historiam reperies apud Eusebium II ist. Eccl. lib. V. c. XXIII. et seqq, pag. 24 l. et seqq. edit Cantabrig. 4720. Vid. Eusebius in vita Constantini lib. III. c. XVIII pag. 587.4dit Cantabrig. cit Cir nostra nola 64 Periodi primae part inter pag. l. tibi de Victores et Bertius in Ilist. Eccl. T. III diss. I. cap. XXVIII pag. 46. odit Bassani 769. Hanc quaestionem sub Victore praesertim agitatam inter sabulas adnumerat Marcellinus Mollietabuli rius in diss crit. XII. cujus sententiam nos impugnare illis linquitariis quibus id sacer olium est. 352 Oppido deceptum crodimus Franciscum Turrianum quicorum numerini ad octogesinium produxit, tisi abici codicis testi-
187쪽
bus factum est ut Arianus error, veluti daemonium meridianum diris, unde proruperat, perpetuo de-Voveretur edito e contra Symbolo, Veritas in meridiana luce claresceret; aschalis controversiae scandalum tolleretur, Meletianorum actio ad unitatem, Ecclesiae totius instituta ad veterem disci
plinam redigerentur. Hinc per epistolas quoquOVer
sus missas gestorum insonuit fama alteram, quaam
suppeditat Theodoretus, dedit Synodus ad Alexandrinam Ecclesiam, alteram Encyclicam dedit Ecclesiis cunctis Constantinus Magnus 133). Legati quoque missi a Patribus ad Silvestrum Romanum Pontificem, per quos de omnibus certior redderetur cujusce rei Veritas nemini sano obscura erit, licet epistola Patrum, et Silvestri genuina responsio temporum injuria perierint, quam editae ejus dem generis literae, et a subtilioribus criticis re
jectae reparare nequeunt i 34 .
monio sententiam suam firmavit. Conatur equidem eundem suadere numerum Abra amus Ecchellensis Maronita e Libanes, neque argumentis omnino destituitur, et in eo exsultare videtur, quod omnium fere orientalium seclarum hac in re consensionem ostenta L; Dihil vero adhuc conficere potuit qui nec vetustioribus codicibus et doctoribus innititur. Vid. T. II. Concilior Lahbei col. 298 et seq. et col. 599 ubi extat diss. Abraam Ecchellensis de auctoritate canon et Onstitui. Nicaenae primae synodi a se ex arabico latine versorum Venetii 4728. Cf. si lubet cit. Turriauus in opere inscripto Pro canonibus Apo- Stolorum, et epistolis decretalibus PP defensio autetiae 4575. legantur alterini T. III opp. S. Leonis de antiquis collectionibus et collectoribus Canonum. Venetii 4757.
455 Legitur apud Eusebium, Socratem, Theodoretuna aliOSque. 454 Hasce epistolas primum edidi Surius ex vetusto quodam
188쪽
Alia deinde cura exercuit Ecclesiam, Ut NOVOS Arianorum 135 conatus reprimeret, et Episcopos sectionis violentia exulantes 1 36 ad proprias sedes reducendos curaret indictumque Concilium Sardicense, quod missis per omnes rovincias literis, et piscopis undique con Venire Ussis, Oecumenicum habitum est. Praefuerunt pro Iulio Osius Cordubensis, Archidamus, et hiloxenus qui Sacerdotale Leo qui Leviticum ossicium in Romana Eccle
sia gerebant 137j. Hic nodus, a quo e trus de Marca illigatus est, dissolvendus se praebet legitimus Dempe exitus, in quem ob piscoporum Eusebia
codice Coloniensi. Bertius T. ΙΙΙ. Hist. ccl. c. XXX pag. 50. opistolain synodi ad Silvestrum genuinam putat, alteram Silvestri ad Patre Nicaenos apocrypham. Vid. cit auctor. Nos prioris epistolae genuinitatem salis probatam non videmus, alterius autem apocryphiam
satis demonstratam arbitramur.
155 Praesertim Eusebii Nicomedicia sis, Theognidis, Nicaeni Asierii Sophistae, Valentis Mursensis in Pannoilia , Ursaci Singi dunensis in Maesia , Macedonii Constantinopolitani alior uinque. 456 Inter quos mentionum merentur Allianasius, Marcelliis Ancyranus, Lucius Adrianopoleos siriarissima orlodoxae fidei praesidia. 457 Vid. Athanasius in Apologia 2. Sunt qui dic niit Osium non praefuisse Concilio Sardicensi nomine Juli R. P. co ducti quod in opistola synodica illius concilii reseratur Julius subscripsisse per Archidamum et Philoxenum etc. contra quam sententiam legatur a latis ab Alexandro saec. IV. diss. XXVII pag. 522. . IV. odit Lucae 750.
189쪽
norum desectionen invehuntur 138J. Esto piscopi octuaginta, usebio Nicomediensi studentes noctu subterfugerint Sardica, hoc tamen manet, non alia mente ad generale conventum adductos esse quam ut placitis suis et sententiis in Athanasium aliosque catholicos Praesules per conciliabulum editis, auctoritatem Concilii vindicarent. raecisa
spe corrumpendi judicii, quod rite justeque a Pa
tribus latum nemo non agnovit, Philopopolim con-CeSSerunt, egeruntque Concilium Sardicensis nomen mentientes inde pudore omni exuto ad extrema Ventum est, ad damnatoriam scilicet in Iulium Ρontificem in Osium Cordubensem aliosque s horrescimus reserentes , sententiam ii 39 . S. VIII.
Nihil do Fido nihil de Symbolo peractum est
a Patribus ardicensibus plura vero in defensionem et honorem Athanasii, aliorumque piscop0
i58 Concilii Sardicensis et si orthodoxiam impugnat Basna-gius ad an. 547. . II. nia. p. 99. Boterodami P06. 459 Contra Basnagium id cit Natat ab Alex in nota Mansi P. 29. Universam historiam Concilii Sard. variasque Febronii praesertim dissicultates satis evolutas habebis Parte ΙΙ. operis eruditissimi Zaccariae onti-Febbroni o si Apologi Polemico Storica delPrimat de Papa controcia annata opera dimit stino ebbivnis, deli stato deli Chies o della logitim podest de Pontefice Pesaro 767. ubi etiam de iure convocandi concilia Generalia fuse
190쪽
rum, quos Arianus furor dejecerat, et in disciplinae stabilitatem egregie praestita. Hic itaque animus, haec atrum VOX, satis Fidei, satis Symbolo a Nicaenis Praesulibus datum esse et ad novas formulas expungendas queis Ariana impietas ac Versutia abutebatur, hoc item decretum, ne quid amplius de Fide adlaborandum cogitandumVe Oret. Huc potius fossicitudo omnis revocata est, ut hominibus diuturna immeritaque persecutione aselictis consuleretur, Athanasio in primis confession fidei
commendatione Virtutum singulariter nitenti, cujus innocentia et Virtus contra obtrectationes et calumnias palam est declarata tum aut Antistiti Constantinopolitano Asclepae agensi, Lucio Hadrianopolitano et arcello in Galatis Episcopis, et aliis multis, quos hostilis impietas pene contriVerat, Concilii aequitas pene ab interitu vindicavit si ol. Ad haec ratione labita cclesiasticae disciplinae, Cariones de ea prodierunt XXI. juxta Latinos edi
tionem Dionysii Exigui amplectentes, viginti juxta
Graecos, qui autem Canones in antiquis Codicibus conjuncti Nicaenis, pro Nicaenis haberi consueve
440 CL Sogomenus Hist. ccl. Lib. III. Cantabrigiae 1220. T. II. Scriptor Hist. Eccl. l4l Ex iis celebritate gaudent qui in Graecis Codicibus III.
IV. V. locum obtinerit, tertium autem quartum ci septimum in latinis , quique at pullationes ab Episcopali ad supremum Pontificiumque iudicium respiciunt. Cnno nos hujusmodi ita se habent Can. III. Osius i/isc γus dixit : Ioc quoque necesSario si adjiciendum, ut