장음표시 사용
191쪽
CAP. III. S. IX. nullus Episcoseorum ex sua Prouincia in aliam Prooinciam , in qua sunt Piscopi, transeat nisi titique a suis iratribus Ocelum ne ideamur dilectionis fores claudere. Hoc autem etiam similiter ro-oidendum est ut si in aliquet Drooincia Pisco orum quis iam ad-νersus ratrem Sumn ct comiscopum negotium habeat, neuter eorum ex alia Prouincia episco os cognitos epocet. Si quis autem Disco- Porum in aliquo negotio condemnandus versio Dionys judicatus gra ce κατακρινε Θαι pistis fuerit, et cxistimet se non malam Sed bonam causam haberes, ut etiam rursus judicium is Dionys. concilium graec. 6 χρι Glς renooeliar si oestrae dilectioni idetur, Petri Mostoli memoriam honoremus, ut ab iis qui judicaoerunt , Dionys examinarunt graec, των κριν χυτ χ' scribatur Iulio Romanorum Piscopo Per Propinquos Propinciae Piscopos, Si opus sit , judicium renooetur; et cognitores ipse praebeat V. Dionys et si judicaoerit renopandum esse judicium , renos esur et det iudices si autem probari non potest, causam ejus esse talem, ut eam rursus judicari opus sit quae semel sunt judicata non infrmentur, sed rata sit lata sententia. Can. IV. Gaudentius 'iseo tis dixit: Si idetur necesse esse adjici huic sententiae , quam sincera dilectione lenam protulisti ut si quis episco us fuerit de ositus judicio Piscoporum, qui Sunt in icinia, et dicat rursus sibi defensionis negotium com Cters V. Dionys et Proclamaoerit agendum sibi negotium in Urbe Roma non Prius in cathedram alius substituatur , quam Romanus Pontifex caHS cognita sententiam tulerit. 4. Dionys nisi causa fuerit
in judicio Discopi Romani determinata'. Can. V. alia VII. Osius 'iseopus dixit Placuit ut si quis DCOPu dolatus fuerit, et congregati ejusdem regionis Pisco icum gradu mos erint, ct eluti appellans seu Dionys si a Pollaperit graece BGT: ἐκκοὐίταυάνος constigerit ad Beatissimum Romanas
Ecclesiae Piscopum , et elit instim audire, et justum esse exiStimas'erit ejus rei examinationem renooari iis Dionys. t reno etur judicium at examen coepiscopis scribere dignetur, qui urit VO-Pinqui Prox inciae , t i si diligenter et accurate singula PerScrutentur, et ex eritatis fide de re sententiam ierant. Si quis autemPOStulet suum negotitim rursus audiri, et ad suam sumticationem Romanorum Disc iam radicare isum fuerit, ut a Proprio latero PreSbyteros mittat et sit in Potestate ipsius quodcumque recte ha'
192쪽
Concilium Primum Constantinopolitanum Oecumetii una.
In ea tempora sub Constantio Iuliano, et Va-
bere proba oerit et si decreoerit Portere eos mitti, qui stim Pisco is sint judicati ri, habentes auctoritatem citis, a quo missi sunt; et hoc ponendum est v. Dionys erit in suo arbitrio Graii an in
ejus' Si autem susscere usa oerit ad rei cognitionem et Pisco isententiam is Dionys. Si oro crediderit Disco os vocere ut negotii terminum in onant faciet quod rudentissimo ejus consilio recte habere idebitur. Res onderiant Pisco i que dicta sunt Placuerunt. s. T. II. Conc Labbei pag. 658 et seq. Venetiis, 1728 Absit, novum inde judiciariae potest ali genus, ut tapinius an est enitis et Febronius contendunt, ad apostolicam cathedram accederes vetustissimum potius et prim e huic sedi cognatum ius non decernendi dumtaxat recognitionem judicii sed appellationis cujuslibet recipiendaea quibusvis ecclesiasticis iudieiis ineluctabili testimonio comprobatur quod a Petro et Hieronymo fratribus alter in iis, et a Francisco Antonio a caria enucleate invicteque demonstratum quisque fatebitur. Vidd. Ballei init itali T. II opp. S. Leonis in tractatu de antiquis Canonum collectionibus et collectoribus Veneliis 257. et Zaccaria in op jam cit Anti-Febbronio Pario 2. lib. III. Cf. Christianus Lupus in diss de Synodo Sardicensi ex . I. opp. p. 544. et seqq. et in opere inscripto divinum ac immobile Apostolicae sedis quoad Romanas appellationes privilegium adsertum ac demotis iratum ext T. VIII. opp. ejusdem Scriptoris Venetii 4227. ubi cap. XXXII de Asricanae Ecclesiae romanis appellationibus pag. 279 exponitur Africana quaestio
quoad canones Sardi censes, et denion stratur quomodo canonum et actorum Sardicensium existentiam ignoraverint Africani Patres saeculo Ecclesiae . Oecumenicum suisse Sardicens Concilium ne in cordatus vir insidiabitur si prae oculis liabeat Sardicam accitos undique suisse
Episcopos Universam repraesentantes Ecclesiani. ii autem in On- Cilicarunt occum enicorum catalogo minime recen Seatur ea est praeci
Pua ratio, quod veluti Nicaenae synodi appendix habitum sit, ideoque nil mirum si canones Sardi censes ignoraverint nonnulli et cresin Astica praesertim cum sub Nicaenorum nomine ipsos habuerint.
193쪽
lente Augustis Ecclesia inciderat, quibus funditus permixta submergi videretur obruebatur Arianis, quibus multitudinem o vires fecerat in Oriente Imperatoriam gratia, exagitabatur ab Eusebianis, Eunomianis, Macedonianis, hotinianis, Apollinaristis, et Novalianis, aliisque a Hieronymo recensitis nec multum firmitatis Catholicorum concordiae inerat. At hic quoque percelebre vaticinium de Ecclesia quae cum transierit per aquam, fluminibus non operietur, cum ambulaverit in igne non comburetur, ID. perfecte comprobari senserunt fideles, vehementer gratulat quod Theodosius ad imperii astigium evectus eximiis erga empublicam meritis aequissimam Christianis voluntatem unxerit. Cujus id fuit indicii quod ad vulnera sananda, et ad scandalum omne divellendum, generalem lotius Orientis Synodum in Urbe Begia suaserit anno 331., ad quam Episcopi orthodoxae professionis iso, et Macedoniani ex solo sere Hellesponto, ubi sparsi erant, duce Eleusio Cyziceno, coacti sunt. Ibi primo in quaestionem venit Constantinopolitana edes, quae repudiante Synodo ordinationem Maximi si vj in Gregorium agian genum cessit ob instantes Meleti Antiocheni curas Meletio autem morte intercepto si 43), iterum turbata est
quies si Damnatio quoque Synodica Macedonia-
442 Philosophi Cynici postea Apollinaris assechae. l 45 Cujus funebrem orationem pertexit S. Gregorius ysSenus. 444 Quapropter . Gregorius Narianaenus ab Episcopatu sponte se abdicavit, in ejusque locum suffectus est Nectarius TarsenSis.
194쪽
nos aliosque haereticos perculit vel canone primo,
vel uberiori Nicaeni Symboli explicatione in iis
quae spectant Incarnationem, et Spiritum Sanctum.
Quoaci Cariones, pars data in praesidium Fidei, pars in politicem Ecclesiae, tertiumque an Onem si 45 nec apocryphum ducimus, nec taciti praeterire nolumus, qui alterum a Romano Ρontisce honoris gradum Constantinopolitano Pontifici adjudicat i 46 , honoris inquam non vero patriarchica jura in Thraciam Pontum, et Asiam.
445 Juxta veterem interpretalionem apud Isidorum Mercatorem est canon V. in quo haec leguntur u Constantinopolitanae civitatis episcopum habere oportet primatus honorem post Romanum episcopum
propterea quod sit nova Roma . p. Lahbeum T. II. Concit col. 458. Venetii 4228. Css Ballorini T. II opp. S. Leonis pag. 76. Quod privilegium nunquam ante Innocentium ΙΙΙ. adprobatum explicite suit ab Romano Pontifice. S. Leo I. et Nicolaus I. illud potius impugnant. 446 Historiam hujus Concilii variasque cationum interpretationes videsis apud citatum Lahbeum T. II col. 489 et seqq. ibique quaestiones praecipuas Salis enucleatas habebis col. 15 l. id Christianus Lupus in diss de Synodo Constantinopolitana quae extat T. I. opp. cili Photius a Damas Papa confirmatum suisse putat Concilium CP. I. Verum S. Gregorii M. auctoritate sussulti lib. 2. ep. 4 al. 4.
videtur Damasus confirmasse ea tantum quae referri poterant ad haereses Macedonianas , et Eunomianas u Romana Ecclesia eosdem ca
nones e gesta Synodi CP. I. illitis hactentis non habes nec accepit in hoc autem anidem Synodum accepit , quod est Per cam contra Macedonium definitiam . col. 882. . II opp. edit Maurinae Paris. 705. Et sane hujus Concilii plenitudo haud statim agnita est ab Ecclesiis occidentalibus, neque a Graecis lenis Ore Ephesini Oncisi tantum honoris, quantum postea in Synodo Chalcedonensi obtinuit. Cum enim Constantinopolitanum Chalcedonensi Syriodo insertum esset, communique suffragio comprobatum , Omalia Ecclesia et Occidentales, quae Chalcedonense Concilium Oecumenicum habebant in-
195쪽
Ephesinum Concilium Oecumenicum
Synodo quam orthocloxi omnes Nestorianas injurias perta es efflagitaverant copiam benigne praebuerunt Caelestinus oratifex et Theodosius Aug. Junior et coacta fuit, quamvis Orientalium Episcoporum itinera moram fecissent. Praefulgebat Cyrillus Alexandrinus, quem bella Domini adversus Ne Storium strenue gesta, et vicaria Sanctissimi Romanae Ecclesiae Antistitis Caelestini persona spectabilem omnibus venerandumque fecerunt quin et plurimum ad majestatem contulit ipsius Theodosii praesentia, qui inter Episcopos circiter hiscentum consedit consedisset certe inter plures ex Africa accitis, nisi hostilis ubique furor, andalorum ex-
sititium illud symbolum aeque reverita sunt Generalibus Conciliis adnumeravit Chalcedonense Gelasius R. . non vero CP cujus symbolum tantummodo ab illo vim suam, et generalis constitutionis esseclum mutuabatur. Porro ab aetate Gelasi aliis Synodis ecumenicis recenseri caepit et laudatis exinde a Vigilio, Pelagi , et Gregorio M. Conciliis ecumenicis, Constantinopolitanum quoque ob fidei Symbolum promerita laude non caruit. Haec lamen de canonibus ejusdem Synodi haud intelligantur qui ante Chalcedonensem, et deincepS, Latinis incomperti et ipsa Gregorii aetate minime probati et Orsan nonnisi post Concilium Lateranense IV. Oecumenicum publico Ecclesiae usui admissi sunt, ut arbitratur Natalis ab Alexandro in Hist. Eccl. Saeculi IV. diss. 58. art. 5. pag. 602. edit Lucae 250 C s. vero Balterini fratres in diss de antiq. Collectioia. et Ollec t. an pari. 2. c. a. S. 2 pag. LII. . ΙΙΙ. opp. S. Leonis edit cit.
196쪽
scursus, et temporis angustiae eos dein itinere prohibuissent. Intervenit et ipse Nestorius, cujus exemplum non est secutus Cum piscopis suis Joannes Antio clienus, quem moras quotidie magis interserentem a tres frustra expectabant. Hanc Ioannis absentiam caussali fautores Nestorii, definitionem
Omnem a Vertere conabantur provocantibus Vero
Patribus ad Cariones, Nestorius e Synodo egressus est. Hinc hominis placita in disquisitionem redacta, post Nicaenum Symbolii in recitatae in hanc controversiam literae Caelestini et Cyrilli novisque PΡ. suffragiis auctae, recitatae item Nestorii pistolae cum capitulis, in medium adducti nefariae praedicationis Nestorianae testes Theodorus Ancyrae Episcopus, et Acacius Melitinae, falsa ex veris S Patrum sententiis subtilissime dijudicata, et dijudicatio in Synodi regestis consignata quibus scite riteque exactis, Verendum tandem ora cutiam prodiit, quo Patre Sacrorum anonum auctoritatem anctissimi Patris titioni ministri Caelestini Epistoliam, ut eorum Verba sonant, obsequenter reveriti et ad lugubrem sane, sed omnino inevitabilem sententiam compulsi Nestorium piscopali honore sacerdotali consortio, alienoque coetu prohibitum declararunt. Quod gravius ad terrorem suit, postero die Synodica literati ad Nestorium ita inscriptae Sancta Synod Nestori risu Iudae, Ephesi palam propositae, et praeconis voce vulgata hosticum Cancro Visae sunt, quod universa I phus in synodus
197쪽
adgre vidit in turbis ab Ioanne Antiocheno excita
li47 Et sane paucis post diebus advenit Ephesum una cum Suis
Ioannes Antio laenus in sensos adnio dum animos gerens quippe qui non nisi inique tulerat editam se absente in Nestorium sententiam. Qua re per conciliabolum suo num , omni posthabita legitim judicii forma , rejectis a communione Episcopis ecum enicae synodi, nisi ut satuus ille asserebat resipiscerent, sibique adhaererent, Sententiam quae melius Nestorium perculerat, in Cyrillum potius o Memnonem effronti consilio deloisit. Hae autem praecipuae causae objiciebantur synodus nempe contra Divalem constitutionem , inexspectatis Episcopis omnibus congregata , intermixti rumores , alque tumultus revictae Apollinaris, Eunomii, Ariique haereses, a Cyrillo in capitulis quae anathematis mala vocaverat, et synodo sequod clamos urgebatur' acceptae. Insidiosis circumscriptionibus involii lus Theodosius acta synodalia tanquam male assecta persi ingebat, frangebatque hoc pacto animos Patrum , in quos haeretica pravitas cum principali Auctoritate conjuncta vehementius serebatur. Sed demis sani fortunam erexit animosque ut ita dicam evavit adventus Philippi Romanae Ecclesia Presbyteri, Arcadii et Projecti episcoporum, quos Caelestinus et synodus occidentalis legatos dederat Lectis enim epistolis Caelestini et perpensis omnibus quae in Nestorii causa sue rant peracta unanimis ex liti damnationis et depositionis assensio, subscriptio facta nomine Pontificis et Synodi orientalis, missaeque Iilerae ad Imperatorem ad Clurum, et Populum CP. Ratio postea habita est quaestuum Cyrilli et Memnonis in Joannem, et adstipulatores episcopos, ipse Ioannes iterato cito lori coram synodo adesse frustra jussus est, et sublata fuere quae in Cyrillum et Memnonem censuerat. In Sessiones in Joannem et actiosos suos tertia vice in judicium vocatos, et contumaci insolentia Se Subripientes, excommunicatoriam sententiam protulerunt Patres , de quibus et Imperatorem et Caelestinum Pontificem certiores secere. Tum hisce rebus intenti erant Patres dirimendisque privatis controversiis disciplinae asserendae novo Subsuit giganiorum Seges, inductumque in animum Imperatoris ut Cyrilli et Memnonis amotionem ratam haberet. Id negotii dedit Caesar Joanni sacrarum largitionum comiti, qui cum Ephesum pervenisset episcopis adhibitis et imperatoriis literis recitatis, Nestorium Candidiano Comiti Cyrillum et Memnonem Jacobo Comiti credidit
198쪽
Concili tu Chalcedonense Oecumenicum.
Accommodat ad voluntatem Marciani Aug. et ad ejusdem literas jubebat Concilium Nicaeae Leo Pontifex Maximus mittens illuc ascha sinum Episcopum y libet anum cum Lucentio, Bonifacio et Basilio, qui cum partes suas Legati in Urbe regia jam agerent, easdem Concilio Praefecti tueri deberent, addito autem consiliario Iuliano Coensi Episcopo.
custodiendos. Veruin acrita remediu in quaesitum est, quam mala ipsa postulabant, et contentio magis quam extincta infestius exacerbata Patres itaque magnae synodi nihil inexpertum relinquere nulli studio ossicioque parcere quod pristinam libertalis atque honoris integritatem Cyrillo et Memnoni restituere videretur, et cum Praeciderentur a Joanne et ab Orientalibus iteraria commercia inter synodum, et Constantinopoli lanam Urbem , epistolam ad Theodosium ad Episcopos in regia civitate deguntes, ad Clerum et ad Dalmalium Archimandri iam arundine inclusam Per mendicabulum Constantinopolim miserunt. Rebus ita exploratis questus ingens lotam implevit Urbem obtulitque clerus pro synodo supplicem Imperatori libellum, eundemque Ecclesiasticae libertatis testem. Hinc vocali Constantinopolim legati ex utraque parte , ubi Chalcedo item appulerunt ibidem consistere jubentur, eosque Theodosius in Ilusinianam villam secedens audit , et alloquitur, qui deinde , relictis Chalcedone schismalicis, et Constantinopolim revertens vultquc Synodicos legatos, comites adhibet, ut ordinaretur ad Episcopus in locum Nostori , synodum dimittit, rostitutis interea episcopis in sedes suas, Cyrillum Alexandriam rodire jubet Memnonem Ephesi manere, NeSlorium Monasterio Suo S. Eupre- pii ad Antiochiam a quo melius non emersisset, consignat. Longius quo Par est haec nostra nola abiit, sed rei gravitas id expostulavit. Qui plura cupit adeat abbcum ona. III. Conciliorum Ol. 569. t seqq. , et T. IV.
199쪽
Sed quia reipublicae negotia naperatorem Nicaea arcebant, obtigit Chalcedoni, eximiae in Bythinia Urbi, ut consessu omniunt nobilissimo amplius illustraretur, et post peractam Synodum i integro Nicomediae nomines Metropolis appellari mereretur. Quae omnia egit Synodus peculiariter sciri ne-qUeunt, Cum in actis recensendis, digerendisque incredibilis discrepantia sit codicum atque confusio. Nulla tamen obscuritas inhibere potuit quominus et in hodierna luce praecipua clarescant Chalcedonensis Concilii erga Catholicam Religionem me
rita, illudque potissimum quo in Actis Ephesinae latrocinalis Synodi antiquandis effulget si 43ὶ
Actio prima, quae fuit VIII Id. Oct. an. 51. jussu aschas in Legati Apostolici in causa Dioscori e conciliari subsellio ad eorum vulgus demissi, Versata est. Recitatis actis pseudo-Synodi Ephesinae, recitatis item actis Synodi Constantinopolitanae sub laviano quando damnabatur Eutyches, Legati Leonis Dioscorum, quem ternis totidemque irritis citationibus in judicium vocaverant, nunc nota damnationis inustum, ab apice pontificali, acer-
448 Vidd. Cit. Labbeus T. IV. et Tomus II opp. S. Leonis edit Balter col. 494. et seq. tum in diss. Quesnes tum in editorum
200쪽
dotioque dejectum eo, quo Valebant, Apostolicae Auctoritatis pondere Compresserunt. Profecto nonnisi severe coercendus videbatur Dioscorus, qui haeretica adspersus labe Violenter gradu pulsis per Ephesinum conciliabulum Flaviano et Eusebio Eutycheti jure damnato studebat, Leonis pistolam legendam haudquaquam si niverat, Leonem , cui
Vineae custodia a Samatore commissa erat , a Vinea ipsa per excomtamnicationem avellere pertentaverat, ter denique ad dicendam causam accitus, Cau Saul deSperans, adesse noluerat. Respondit judicio legatorum rogata Patrum sententia, Dioscor postea Alexandrinis , Marciano et Pulcheriae Augg. significata, additumque commonitorium Constantinopolitanis, et Chalcedonensibus quandoquidem Dioscorus se propere in Sedem restituendum a
Quis honor dogmaticae dotiis Epistolae a P. habitus.
Per eximio honoris testimonio Actio secunda VL d. Octobris habita Leonis Epistolam cumulavit Petentibus enim Iudicibus Imperialibus Fidei expositionem, Patres subscriptam ab omnibus Leonis epistolam contra Eutychetem ostia itioni optime satis sacere professi sunt Ut aliqua autem Legatis ratio haberetur, lectis Symbolo Nicaeno et Con-
449 CIT. Ballei iiiii Fratres T. II. cil opp. S. Leonis Ol. 505.