장음표시 사용
211쪽
creto contra tria capitula deducunt, alterutrui Concilium errasse syn Chalc. et Syn CP. II. et Catholicos oppido salii putantes Concilia Oecumenica in definiendis rebus ad fid0m pertinentibus errori haudquaquam esse obnoxia. Ita Protestantes, quibus addendi Iansentani ex huiusmodi decreto concludentes, Ecclesiam errare posse in factis dogmaticis judicandis. Quam a vero aliena sit eorum conclusio, constabit ex dicendis. Et primo jure ac merito et absque ulla iniuria vel detrimento Ecclesiasticae auctoritatis tria capitula in Synodos damnata suisse asserimus. Quo ad Theodorum MOPSueStenum ejusque Scripta, id patet ex canone XII. Syn. V. p. abbeum T. VI. Concit col. 2sq. Venetiis 17 29 ex actis collationis IV et .vidd. p. abbeum T. VI. Concit col. 45 et seqq. ubi plurima extant Theodori testimonia Nestoriano errore reserta, ex lib. . contra Apollinarem ubi docuit non de virgine natum esse Christum. Cf. ut supra. Quae omnia tot animo in vulgus spargere pertentabat, in iisque credendis atque evulgandis ita pertinax apud veteres habitus est ut etiam ante Synodi V celebrationem ejus nomen ex diptychi Mopsue stenae Ecclesiae abrasum videamus in relationibus ad Vigilium R. P. et Iustinianum Imp. missis ab Synodo Mops uesten adu Theodorum ipsum convocata Vid. Ol. 449. T. VI. Conc per abbeum C s. codex Theodosianus de haereticis lege postrema, quae in Nestorii et Theodori asseclas sortiter animadvertit. Quare optime concludit Pelagius II 4 deductas itaque tot testibus blasphemias has ejus esse quis dubitati Et antis blasphemiis illius cognitis, eum damnatum jure quis neget in p. ad Eliam Aquil ejensem et alios Istriae episcopos schismaticos ext T. VI. Concit per Labbeum col. 72. it. D. ubi plurima alia ad rem inveniuntur. Quo ad Theodoretum, nos neque de Persona, neque de omnibus ejus scriptis loquemur, cum synodus V. damnavit ea tantum scripta quae ad Nestorianam causam e itinebant. Consulito igitur Theodoriti fragmenta, quae a Patribus Conc. producuntur in collatione V apud Labbeum T. VI. Concit col. 25. et seqq. in iisque Nestorianam haeresim eum edocere, acriterque de- sendere videbis. Nemo ignorat Theodori tum Scripsisse contra Cyrillum ejusque anathematis mos ΙΙ. extant col. 459. p. cit. Labbeum)Quoad Iba epistolam ad Marim Persam, sati est eam perlegere p. Labbeum it T. VI col. 454. ubi Theodorus Mopsues tenus ut vo-ritalis magister laudatur, Ephesin Synodus inculpatur, S. Cyrillus ut Apollinaris erroribus imbutus describitur, ejusque XII anathe-
212쪽
matismi impietate pleni dicuntur, Nestoriana haeresis docetur. Jure igitur ac merito tria capitula in Concilio V. damnata sunt. Nec obstat quod ait Facundus Hermianensis lib. 40. operis pro de sensione trium Capitulorum cap. 4 ext T. II opp. var. Sirmondi col. 227. et seqq. Parisiis 1696. quasi Ecclesia vel ex instituto vel ex potestatis desectu semper abhorruerit ab homine in pace Ecclesiae destincto condemnando Videant enim quid scripserit Augustinus de Caeciliano in epistolis ad Bonifacium comitem , quid actum sit contra Valentinum, Marcionem , Basilidem aliosque , quid egerit synodus Mopsueflena, quid Ephesina contra ipsum Theodorum. Legatur tandem epi Stola jam supra cit Pelagii II ad piscopos striae. Accedit quod Theodorus pertinaciter ad mortem usque haeresim Nestorianam defenderit ideoque tanquam ab Ecclesiae communione jam separatus habendus erat ante condemnationem a Concilio . prolatam C s. Augustinus lib. 4. de Baptismo c. 46. Ol. 455. T. IX. opp. edit Maurinae Paris 4688. Quoad cetera ad Theologos. Cis Chri astianus Lupus in diss de V Synodo, Natalis ab Alex diss. IV. in saec. VI pag. 506. T. V. Hi St. Eccl. edit Lucae . c. et Laurentius erit de Theologicis disciplii, is lib. 26. c. 47 pag. 225. et pag. 56, et seq. T. V. Romae 4 40. Hisce positis
restat ut propositum alterum demonstremus, ullam nempe pugnam adesse inter Syn. IV. et Syn. . quoad tria cum tuta, ideo tu absque ulla injuria , et detrimento Ecclesiasticae auctoritatis, Synodum V. condemnasse haec tria Capitula Possem hic eorum pios erre sententiam asserentium Concilium Chalcedonense fuisse Oecumenicum sex priori
bus tantum sessionibus, in quibus nihil de tribus capitulis actum est. Sed cum non ii simus qui id credamus, certiora prostent C s. Orsius in opere delia floria Ecclesiastica T. XIV. lib. b. pag. 50s ct seqq.)Inter Concilii Chalcedonensis decreta nullaim invenimus de Theodoro
et ejus operibus, constat tamen ea in synodo damnatum una cum erroribus suis estorium , coactosque Ibam , et Theodori lum , ut Nestorio ejusque erroribus an allium dicerent. Cirin Vero, ut Supra nil notavimus, Theodori Mopsues leni scripta est Orianis erroribus Scalerent,
nemini dubium orit implicite a Patribus Concilii I V. damnatum cum Ne istorio fuisse Theodorum ejusque scripta iisdem erroribus res ei a Nec obstat Ιbae pistola in Concilio Clial cod. recitata in qua laudabatur
MOPSueSlenus patres enim te cana probarunt nec nitie nefarios et hae relicos quorum nomina in Conciliis p parciat con leniri are tenentur. Ad Theodorit scripta sic argumentari liccat. Patres Chalcedo-
213쪽
Pacatis Imperii rebus cum Saracenis et Bulgaris qui sese in Romanorum fines effuderant Constantinus Ogonatus ac pacandas etiam Ecclesias, quibus multum Monolhelitae 166 calami talis intulerant, Oecumenicam Synodum etiam atque etiam cogitavit. Re lanti consilii cum Agathone Pontifice mature collata, hic cernens Ecclesiae tempora , et suturas tempestates prospiciens, petenti libenter annuit, simulque jubens per Varias regiones ante celebrationem Synodi Oecumenicae Episcoporum con Ventus agi, innense receperunt synodum Ephesinam, et epistolas Cyrilli, coegerunt Theodori tum anathema dicere Nestorio, ejusque erroribus, in Theodoriti scriptis Synodus Ephesina impugnatur una cum epistolis Cyrilli, Nestorius, ejusque doctrina summis laudibus extollitur , et de- senditur, Chalcedo iienses itaque Patres quin probarent doctrinam Theodorit eam potius improbarunt. Relate tandem ad epistolam Ibae ad Marim Persam , satis est perpendere fieri non potuisse ut Patres Chalcedonenses silai contradixerint et adprobando citatam epistolam
quae universam eorum doctrinam cunctasque sententias subvertebat et Nestorium ejusque errores simul condemnando. Legatur haec epistola.
Celerum si legati Pontificis eam laudarint, laudarunt quidem epistolam Cleri desseni non vero citatam, vel alia monumenta respeXerunt, ut ex argumentis congruentiae quisque demonstrare posset. Vidd. sup cit. scriptores Lupus. Natalis ab Alex. et Bertius. Pro Vigilii de sensione Sunt argumenta apud Sirmondum et etiam de Marca contra Bossuetium in defensione lori Gallicani et Iansentanos.
466 Vid. Christianus Lupus in dissertatione de VI. Synodo generali capp. I. et IV. ext. om. III. Pp.
214쪽
quibus , excussa quam diligentissime Monothelitarum haeresi ejus quoque damnatio prae OccUparetur. Legatos mittit deinde Constantinopolim Theodorum,
et Georgium, Romanos resbyteros cum Joanne Diacono ut vicari potestate fungentes, Vetusto ut Ore et exemplo Synod praeessent. Quo numero antistitum constaret Synodus, proferre non ausim , res enim vertitur inter Scriptores; at celeberrimam fuisse constat , quam Imperatoris procerumque Suorum praesentia, et subscriptio decoravit, et nihil arroganter in definiendo praesumens contra Omnem per
Duodevicenas Actiones habuit Synodus, Uarum quinque anno 3ο, reliquas anno insequenti. In iis, post acta priorum Conciliorum recitata, insignis Monothelitarum raus detecta est, qui epistolam ad Vigilium nomine Mennae consectam, et duos libellos Vigilii alterum ad Iustinianum , alterum ad Theodoram malitiose Actis V Synodi interseruerant quae deceptoriae ac subdolae artes ignominiis omnibus sunt assectae In idem dedecus incurrerunt tres Macari Antiochaen codices, in quibus plures S S. P. sententia ad unicam in Christo volunta
215쪽
tem atque operationem asserendam depravatae ac detortae continebantur corruptor ipse Sacri comunibus e gradu amotus poenas dedit, quas et dederunt monachus quidam nomine Polychronius, delixus senex et fatuus, somniali iam miraculorum praestigiarumque jactator, Constantinus Apameensis in Syria Presbyter, qui exutam morienti Christo voluntatem humanam commentans de reperta Catholicorum et Mono the litarum conventione gloriabatur. Actio timum VII. Fidei formulam depositionis, et anathematis poenam protulit, si quis non lateretur incitfas esse in Christi poliantia tenet veratione naturales indivise in conuertibiliter inseParabiliter et inconfuse se Haec omnia, cum Synodi literis, Leoni II. Agathonis successori oblata decretoriam confrinationem, Synodus ero locum inter Oecum aenicas obti
Demonori damnatione in VI. Synodo.
Nil in historia contemptu risuque magis XCipiendum, nil fastidiosius ob ij ci solet quam Honorii damnatio per Concilium VI Cujusce damnationis causas qui curiose scrutantur in duas praecipue sententias divertisse videmus. Sunt enim neque hodie multi nec magna de auctoritateque praediti qui insectum monothelitica haeres Honorium , et
468 Vid. historia hujus Concilii, et acta et canones apud Lab-beum . VII. Concit col. 609. et seqq. Cf. etiam cit Lupus.
216쪽
hoc etiam Dornine jure damnatum contendunt, atque lios inter nonnulli Romani Pontificis infallibilitatem Honorii lapsu satis ini pugnare posse arbitrantur, alii privati tantum hominis errorem in IIonorio agnoscentes, peculiarem R. Antistitum privilegium illaesum mansisse asseVerant. Sunt qui hanc maculam homini delent, et Patres Concilii Ι veluti inscitissimos traducere non dubitant, eo quod non Honorii, sed otiolheliticos sensus, qui nulli erant, in ejus epistolis sint interpretati neque enim ad veri similitudinem accedit depravatis corruptisque monumentis hallucinatos Patres anathema in Honorium tulisse. Sunt tamdem qui Honorii nomen amanuensium sive incuria si v malitia VI. Concilii actis additum suisse velint. At viri cordali plures a dissimulatione atque a turpi erga Monolhulitas connivenit illum cri ininantur damnatumque asserunt quod vituperanda incuria hostium animos et insolentiam auxerit, Ecclesiaequae causam Sergio vexandam permiserit. Atque ita sentientes veritatem plini assequi plane confirmant clarissimi exta Synodi interpretes Constantinus Pogonatus et Leo Il. Ille equidem Decreto suo in eam Synodum duo meminit hominum genera, qui damnati fuerant, haeresis nempe Auctores autoresque, inter quos Constantinus Ogonatus adnumerat Honorium Leo autem II.
qui Acta Synodica probavit , et de gestis ac decretis Conciliaribus per iugatos suos certior fictus Causam Cur onorius damnatus esset non potuit
217쪽
non exploratam habere, hominem tantummodo incusat qui haeretici dogmatis lammam nora, ut debuit, extinxit, sed negligendo confuit , qua immaculatam Apostolicae Traditionis regulam non macula
ri quidem ipse, sed maculari Permisit 169 .
469 Scriptorum varias excipe sententias Epistolam Sergii corruptam epistolam primam Honorii corruptam, alteram confictam putarunt Bernardus Destrant in opere, Honorius Papa indicatus
salo integritate Concilii L sio historia Monothelismi contra ultima Iansenistarum Fugia - Aquisgrani typis Arnoldi Mette nio 16ll. Johannes Bapi Bartholus in opusc. inscripto ologia pro Honorio . - edit. Aufugii 4750. Carolus Sardagna in Theol. Dogm. Pol T. I. p. 570. edit. Romae 4849. Petrus Alex. Hugus in lib. de Honorio I. R. P. Bononiae 4784. Mamachius Orig. et Antiq. etc. T. VI p. 95. et seqq. Abbas Corgneus tandem ut alios omittam, primam epistolam Honorii a Monothelitis vitiatam dixit in diss edit. an. 241. de Monothelismo Ceteri scriptores nec corruptas epistolam Sergii et primam onorii, nec confictam Honorii heram existimant, inter quos etiam Catholici, qui tamenionorium immunem ab omni monothelitica labe demonstrant, quibus adversantur Protestantes et nonnulli catholici inter Protestantes Centuria lores Magdeburgenses centuria VII. c. l. col. 555. edit Basileae 4567. Frid. Spanhemius uti inmisi Christ saec. ΙΙ. col. 1249. T. I. opp. edit Lugduni Batav. 470 l. Joannes Forbesius a Corse lib. 5. Instructionum historico Theologicarum . . et lib. . c. 24. et Seqq. pag. 252. T. II opp. edit. instelaedam 4702. Jacobus Ba-snagius lib. VII. c. 10 pag. 59l operis inscripti iistoire de Puti- se Rotterdam 4699. inter Catholicos vero Melchior anus lib. VI. de Ecclesiae Romanae auctoritate c. 8 p. 209. Opp. edit Patavinae 1720. Ludovicus Ellies Dupinius diss. V. de Antiq. Eccl. disc. p. 49 edit. Paris 4686, et Auctor Defensionis declarationis cleri Gallicani par. II. lib. XII. c. 22 et seqq. pag. 485. T. II. edit Luxemburgi 250. Honorium a Monothelismo defendunt prae celeris Petrus de arca in
ep. ad Philippum Lahheum CL Balutius in Comment de eius vita T. I. dii Paris de Concorata eici Ludovicus homassinus diss. 19.
218쪽
Concilium Trullan tim se Quini-Sextum, et ejus auctoritas.
Ea consuetudine constanter utebantur Generalia Concilia tum ut difficiliora ad credendum obscurioraque dogmata declararent , haereses tollerent, controversias dirimerent , tum etiam ut ad vitae morumque disciplinam moderandam canone quOS-dam conficerent quod cum V , et VI. Synodo praetermissum esse sentirent Trullanae i7o Synodi Patres in id magnopere incumbendum Xistimarunt de ea autem mandatum est anno 69 I. vel
in concilia . . diss. 20. pag. 9sq. edit Paris. 678. Joannes arnorius in diss de Honorii et C Onc. I. gen causa altera appendix diurni R. P. 4. 482. edit Paris. 4680. Natalis ab Alexandro diss. . in Hist. Eccl. saec. VII. pro p. 2 p. 597. . . edit Luc. ni. cit Orsi T. I. par. I. l. l. pag. 554. operis de fictoritate R. P. odii Romae 4759. Alber. . II dissertationum diss. XI. Post in 1820. Quoad acta VI. Synodi sunt qui ea corrupta et vitiata suisse, suspicantur, Sunt qui negant, quorum nomina recenset a machius Orig. et M itiq. etc. I. sup cit. s. ac Clime in vindiciis concilii Oo- cum VI odit. Pragae 272. Nec desunt qui Honori una non a Concilio I sed a Graecis nonnullis Episcopis damnatum arbitrantur. Nos vero aut minime condemnatum dicimus Honorium in Concilio I aut si qua in cum condemnatio suerit lata, hanc non ob haeresim sed ob negligentiam, nimiamque conniventiam in otiolhelitas latam fuisse asia firmamus haec postrema opinio placuit cl. Petro Caprano Cardinali, olim in Universitate Gregoriana Hist. Eccl. Professori cujus scripta adhuc inedita sunt. Cf. tamen cit Albur in diss. XI. 470 Trullana vocatur haec synodus o loco quo celebrata suit, in Trullo scilicet Palatii Imperatoris vocatur etiam ViciniScinta, Cum synodis V. t VI addi laretur.
219쪽
692 a Justimario II. cognomento Rhinolineti Pontificatum gerente Sergio I. Paulus, vel, ut 11onnullis placet, Callinicus Episcopus C P., Synod prae
fuit, ad quam Antistites supra hiscentum On Venere , in quibus fuerint ne Apostolicae Sedis Legati, adhuc ambigitur. Pro diere inde Canones Oct. quos hodie etiam habemus , et cum Vetustis novisque Scriptoribus contra unum Marcellinum ol-kembliurium 17i genuinos credimus, et quoad majorum eorum partem debila honoris et obsequi signiscatione prosequimur, cum ad elerem Ecclesiae disciplinam et ad optimam , morum castigationem
sint elaborati caeteros ero . o 3. V 16. 0 3 o. 36. m
55. 57. 32. , qui majorum Clericorum celibatum, aliaque saluberrima instituta temere ejiciunt, et nos ipsi non immerito reij ciendos censemus i 72 .
474 In diss de conciliis et canonibus nullanis , liberitanii, Ancyranis, Neo-Caesarensibus mangrensibus, et Laodicenis de Canonibus quorundam S. Patrum Poenitentialibus uag. 65. edit Monasterii estphalorum 479s. 472 Perducta ad finem synodo, jus canones Apostolica nuclOritate roborandos Iustinianus II ad Sergium Pontificem misit, qui genitam ex iis sanioris disciplinae perniciem introspiciens, obfirmatum ad quaeque animum se gerere professus est antequam Trullanis placitis subscriberet neque omnis spes oblinendae confirmationis ustiniano ablata suit, qui ut primum potuit, de ea cum Joannes ΙΙ. ad supremum Ecclesiae culmen assumpto agendum curavit. Sed quia videbat postulationum intemperantia repulsas Plerumque proVocari, et nihil omnino cum Sergio se prosecisse, dum plenam Canonum cunctorum adprobationem peteret, delectum canonum partialemque proinde earum rerum confirmationem Joanni obtulit, e quibus nulla vel
220쪽
Cnncilium Nicaenum II. Oecumenicum VII.
Paulo CP Episcopo successit an . 785. harasius vir Catholicis omnibus acceptissimus, qui Thronum
SUUm non antea ascendere voluit, quam Constantinus
Imp. materque hujus renes ecumenici Concilii cogendi fidem dedissent. Hac igitur obstricti negotium ejusmodi una cum Tarasio detulerunt adriano Pontisci Maximo, qui libens volensque Otis annuit, et Petrum Ecclesiae S. Petri Archi-presbyterum, et Petrum S. Sabae Abbatem, Constantinopolim, Synodo Praesides legavit. Sed et Orientales atriarchae, Alexandrinus Antiochenus et Hierosolymitanus, quos triste Arabum premebat jugum et itinere prohibuerat, Legatos miserunt qui triplices ideo Patriarchalium Sedium partes agerent, Vetustissimamque de Sacrarum Imaginum culi traditionem idonei omnino testes loquerentur. Quibus ita comparatis, i 7. mensis Augusti dies Anno 786.
morum integritati, vel comuni in Ecclesia sensui iactura posset oriri. At nec rebus ita temporalis major quam antea exilus obtigit varia enim causatus Ioannes a sentetilia abstinuit. tiae vero Secuta est praediciorum VIII. Canonum discretio, reliquorumque confirmatio, eamdem Constantino adsignamus, qui Sisinnium in Pontificatu excepit, eo tamen pacto ut neque latinos homines, neque regiones alias Praeter illas Episcopis auctoribus subjecias, Canonum auctoritas Pertingeret Vidd. Labbous T. VII. Concit col. 1527. cneliis 4229 et Christianus Lupus T. IIL opp. pag. 55. Venetiis 1724.