Aoristi infinitivus Homericus ad verba dicendi et sentiendi relatus num futurum tempus significare possit [microform]

1쪽

Nationat Encloismont for the Humanities

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

3쪽

AUTHOR Cavallin. S.ITITI E Aoristi infinitivus

Homericus ad verba dicendi et sentiendi relatus num futurum tempus significare

5쪽

CTO M

α i in

7쪽

Α0risti infinitivus Homericus ad verba dissendi et s0nti0ndi laetatus num futurum tempus signifieare p088is

scr.

S. . Cnto hos octo annos de temporum misinitivi usu Homerico lib0llum didi, in quo quum brevitor docuissem, quid inter infinitivo praesentis et a0risti illis loeis, ubi oristi infinitivus praeteritum tempus non indicaret, Sus et significationis esset discrimon, de semp0ribus infinitivi post dicendi et sentiendi verba copiosius

eXponens ante omnia operam dedi, ut eam qua Stionem dijudicarem, possetno risti infinitivus apud Homerum ad haec verba relatus futuri temporis habere significationem. In hac autem commentationis meae parte id mihi vo maximo propositum fuit, ut hanc suturi tomporis significationsem oristi infinitivo Homorico, quantum maXime OSSem, laudicarem, quum docerem aliis locis oristi infinitivum non recto de tempore latur interpretato esse viro doctos, aliis sa-eillima unius lit0rae mutation noristi infinitivum in futurum emendari posse. nonnumquam verbum ilhid, ad quod reserretur oristi infinitivus, non verum sentiendi aut dicendi ess verbum sessenderem. Qua in se pertractanda auctorem potissimum secutus sum advigium, qui et in libro suo de syntaxi Graeca . quando oristi infinitivus futurum sempus indicar posset, breviter docuit et duo- ως praeterea docis t0ta hae quaestione tam doete, tam copi08e, tam clare

8쪽

oxposuit, ut mihi quid0m haec leg0nti dubitari vix posse videretur, quin quisquis expositionum advigii diligentius perlegisset, acile sibi persuasurus esset omnia cum recte docuiss0. Quae opinio in valde sesellit. Nam quamquam negari non poteat vir0 doctos, qui in carminibus Homericis explicandis et interpretandis his proximis annis vorsati sunt, ad hanc ipsam quaestionem anim08 diligentius attondisse, tamen de hac re iniser viros doctissimos nondum conVenit. ΝΑucRius quidem in editi0n Homerica multos a0ristos in sutura mutavit

praeterea C. r. OBETU qui etium antea ' huic quaestioni operam dederat, et S. A. ΑΒΕ os Oristos, qui acili mutatione in futura redigi poSsunt, emendaverunt, quamquam hi duo nonnumquam tale forma mutaverunt, quas mutari nequo neceSSo osset neque oporteret. Contra plurimi, credo, seditores hos oristos retinendos osse con80nt, ut vir d interpretatione Homori moritissimus C. ΗΕΝTgius in commentariis hunc oristi usum compluribus locis dessendere conatus sest Φ. Quod autem quaerit advigius ad finem perducta' hac quaestione, satisne multa verba de re parva nec nova fecerit ad euellendum veterem errorem

et ad ignaviam i rendi, Pitatem sngendi ei hoc saltem loco fugandam' ' nisi fall0r, et ii, qui advigii Sententiam amplexi unt, pluribus etiam verbis pus

osso satis cognovorunt ad ori8to illo de futuro tempore usurpatos e contextu II morio romousendos, o tu ii, qui oristo ill0 futurum sempus significanis; tuentur, ignaviae aut levitatis erimon stello agnosconi. Quum ad studia Homorica stenta animo romissa temporibus non ita pridem me retulissem atque a quae restentissimi temporibus d signification tum-porum infinitivi statuorunt viri docti, porqui rore coepiSSem, magna cum delectatione porcopi me non frustra in hac re tempus et peram OnSumpSiSSe commentationemque meam anno 187 editam vel in recenti88imis c0mmentarii et lexicis Homericis non raro commentorari vel a vir de interpretatione carminum momericoruni optime merito C. ΛΡΕLLIO dignam Xistimatam esse, de

Homeri a Carmina ed. uotissus au L. Vol. I. Ilias Pars . serotini 1877 Pars

Commemoratur.

9쪽

qua in Philolocyo 0piosius exponeret. Qua in libelli mei exposition humani

tatis benevolontiaeque plenissima quum diXisset vir doctiSSimu8, quamquam omnino copia et diligentia scriptoris laudanda esset tamen oristi infinitivi post dicendi sontiendique verba d tempore suturo usum Homericum compluribus locis vel contextu verborum mutato vel interpretatione Ontorta nimi angustis circumscriptum esse terminis, loco illos Homerico8, qui ad hane quaestion0m portin0rent, diligentius it0rum inspicere con8titui. Xeque tamen mihi persuaderi potuitaoristi infinitivi de rebus futuri usum tam late patere, quam statuit Capsellius potissimum post Verba Sentiendi inam vero quam quavi de nonnullis odi H0- muricis diligentius con8iderata Sententiam mutavi, amon do univorsa hac quaestion Madvigium etiamnunc probo. Qua quum ita Sint, non alienum mihi visum os totam hanc quaestion in de a tristi infinitivo apud Hom0rum suturum tempus indicante iturum pertractare, PraeSertim quum ii, qui proximis annis hae in re vorsati sunt, OBΕΤUS, ABER, ΗΕΝTZIUS, alii non omne locos in unume0ntulerint sed tantum plures quo8dam pauci0reSV attigerint. Sed quamquam haec commentati Vel maxime in eo Versabitur ut dijudicetur, possitne oristi in sinitious apud Homeri dicendi sentiendique verba relatus futurum tempus iuniscare, tamen necessarium n0bi ViSum est vel de singul0rum infinitivi semporum vi et usu post Verba dicendi et sentiendi nonnulla

praemittere vel illisci is, ubi de verbis, p08 quae suturi infinitivi, ut ita dicam,

legitimus est usus, agetur, omne l000 afferre, ubi hae verba apud Hom0rum cum infinitiv0 0njuncta occurrunt. Duae igitur runt ii iis comm0ntutionis partes in una de temporum infinitivi significatione post dicendi i sentisendi orba pauca quaedam exponemuS, in altera loci Homerioi, ubi auristi infinitivus futurum sempiis significar Visus si afferentur set examinabuntur. I. Utcumquo do rigine rius constructionis quae accusatinus cmu ninnitivo V0eatur judicamus, negari n0n potest infinitivos illos, qui in hae constructiono post laicondi sontionili turba iocurrunt, praedieato nuntiationis absoluta in

10쪽

indicativo aut potentiali aut condicionali 3 posito omnino reSpondere, quum non solum id quod dixit sed otiam id quod sensit aliquis s eande prorsus formam, qua in dicendo aut sentiendo usus sit is, cujus verba aut cogitata reserantur, revocari posse necesse sit. Qui infinitivi quam irio vinculo cum indicativo conjuncti sint nuda e re clarius apparet quam ex eo, quod ea verba, qui in indicativo praesenti propriam riuandam labendi temporis significationem a ceteris verbis alienam, eandem temporis significationsem in infinitivis ad verba non solum dioendi sed itiam sentiendi relatis retin0nt, quum hi infinitivi ad opter verba

t o Capsellius l. l. pp. lli, tib ud dic0ridi tuuium veri in oti ad Seutiendi eri in0restatuit; iuod autem dicit oristi infinitivum ad verba dicendi relatum eam Ob rem quod in