장음표시 사용
31쪽
Aor in momericus num futurum tempus significet.
tendi aut do eo, cu promittitur aliquid, praedicatur, invenitur Z 94 ρευσέμεκ- 27b X 117-18 δωσέμεν - ἀποδάσσεσθαι ita omnes legunt, quamquam plurimi odistos nod ασναι habent). 292 ἐξελάαν. Conjuncta πίσχομαι et
32쪽
hier in aussallender eis voti iner usage, da es sons immer inen ustrag, eine Belahlbegeichnet. Capelli orterh. verhoissen, vorsichoro, prahien, drohen. Et ling, ex Hom. c. inflat stat mihi sententia, stehi danach intendo, in animum induco. D. Lehrs 2 aun. 98- alii glorio, affirmo gloriabundus, profiteor, promitto. Capello l. l. er goberdet sicli s ais habe er geliori, ill gehor habeti Ebelinil. t.: in animum inducit, i. e. putat se audissΘ.
33쪽
Aor. in . Homerious num futurum tempus significet.
ωσθ- ω σθ' legendum videtur. Hoc tamen loco infinitivi praesentis et a risti orassendi posse videntur, quod Verbum νενω non tam promittendi quam sermittendi, concedendi significationem habet. Quod autem hoc loco occurrit particula negativa non μη), non dubito, quin hoc propter oppositionem inter infinitivo illos μον ἔμμεναι et ποίεσθαι factum sit 3 quod nisi ita osset, otiamsi νε- promittendi vim haberet, negatio μη potius quamis exspectari posset dem modo inter significationem nessandi ου φάναι et interdicendi, vetandi οὐκ αν vel ecusandi oυ μελειν quasi in medio posita sunt verba ἀναμνομαι et ἀνανευω. Illa significatio elucet Σ 500 o δ' ἀναίνετο ηδὲν ἔχμ
Ωι, Nessavit se quisluam accepisse, ubi Oristus de praeterito usurpatur haec apparet a 450 αυχος μὲν πει ηναίνετο λοιγον ἀμῶναι recusavit, ne perniciem
arceret, o F 204 η δ' αὐθ' ἔ σθαι ut ἀνήναro recusavit, quominus ederet. Prae formae ambiguitate decerni non potest, utra significatio addenda sit verbo ἀνανεουειν II b σοον δ' ἀνενευσε ρεάχης ξ ἀπονέεσθαι tamen propter antec dens illud νηῶν μέν o ἀπωσασθαι o εριον τε ι ην et i οὐκ Verisimilius videtur ἀνανευειν hoc loco vetandi significationem habere. 3. Ad orba promittendi proxime accedunt minandi verba ἀπει sco et ἐπαπει εω - Cum futuri infinitivo occurrit ἀπειλεω A 16 καὶ δή μοι γερας αυεος ἀναιρησεσθαι Πειλεῖς, Θ 416 17 γυιωσειν - αλεειν - ἄξειν 2 144 διε ευ σ9αι O 180 είευσεσθαι, ΦAb δήσειν - περάαν, a. 314,rήσειν.επαπε ιχεω - ἀπονεεσθαι - inandi significati in vim promittendi abiit' 863 οὐδ' ηπεί ησεν ἄνακω ἀρνῶν πρωτογονων ὐεξειν υρην ἔκατομβην - 873. Proesentis infinitivus de suturo logitur I 683 ut is ηπείλησεν μ' ηοι'ναι- νομένηφι νῆας ἐυσσελμους α αδ' ἔ κεμεν in uno libro Mεμεν). Sine suturi temporis significatione praes ins occurrit 9 383 ἀπεί ησας βηώρμονας εῖναι
4. Iurandi verbum ομνυμι, ad quod persaepe objecti loco additur u stantivum ορκον , et illae locutiones, quae jurandi significationem habent , quum futurum tempus respiciunt, semper sero futuri infinitivo utuntur: accusativus cum infinitivo suturi occurrit T 10 νυν μοι μοσσο υλυμπιε καρχερο ορκον
34쪽
cusativus eam ob causam mi8Su8 8t, quod μω . . a. idem est quod ομνυμι), 300 βον ευσεμεν, 34 βουλευωμεν, ο 436 εἴ μοι θώοιri γε ναυm l ρκωπισχω9qνci ἀπήρεονα ικαδ' ἀνάξειν - Commemorandus praeterea est locus ille I 4b Παχηρ δ' εμιος - - Πολ κατηραro rvrερας δ' επεκεκ2ετ' Ἐριννυς μιν ποτε γουνασιν Ισιν φεσσεσίναι φίλον υἱών quo loco Behkerus infinitivum suturi ad avrερας επεκεκχετ' Ἐριον referendum censet, plurimi editore ad κατ-xiosero. Haud scio, an infinitivus ad totam sententiam antecedentem, quae in jurandi locutionem quodam modo transiit, optime reseratur h Cum infinitivis proesentis ot perfecti verbum δανυμ occurrit ξ 332 3wo δὲ προς - avZόν .... νῆα καrειρυσθαι καὶ Παρἔεας εμμεν χαίρους to 289 ubi eadem sero leguntur. De prseterito tempore post jurandi locutiones oristi infinitivus non raro usurpatur et quidem apud Homerum his locis: ' 26 ἴστω νυν πιυς . . a. μιν μὲν ἐγω κουρν Βρισηωι ἐψ' ἐπενεῖκαι, ubi res anacoluthio in nominativo occurrit, propterea quod Grω . r. a. idem St, quod με νυμιι. Solus infinitivus usurpatur I 133 n δε ιέγα ορκον ὀμουμαι μη Ποrεrii ευνῆς ἐπιβημεναι ηδὲ ιιγῆναι - 27 QT 176, ubi eadem sero repsetuntur, quibus de locis nemo, opinor, L. Meyero assentietur oristi infinitivos om-pus praeteritum significare statuenti. c Do futuro tempore oristi infinitivus occurritus 373 ἀλλ' ο/μοσον μὴ μητρὶ via etάδε ιυθήσασθαι, i πρίν γ' ora κ. . . et 254 μοσα καρχερον ρκον μη μὲν πριν 'Oδυσῆα μετὰ ρωεω ἀνα φῆναι πρίν γε - . . . Illo tamen loco Nauchius μυθησασθαι in αυθήσεσθαι mutavit assentientibus advigio Co-beto, abero ' Et quum a0ristus lacillime in futurum mutari possit, haud scio an satis causae sit, cur legitimum infinitivi tempus huic loco Homerico restitua-
35쪽
Aor. in . Homericus num futurum tempus significet.
mus, praesertim quum non appositum sit objecti loco substantivum δρκον, quod altero loco δ 254 factum est, et praeterea δ 747, ubi uryclea hanc rem commemorat, suturum legatur saxi πρίν σοι ἐρέειν Quamquam his duobus locis defendi posse videtur oristus ea re, quod post Verbum ομεν α nonnumquam occurrit sententia objectiva finalis, ut 3 298-30 νυν μοι πάνrες ομύσσαr καρ- etερον ὁρκον μή που τις- ῆ βουν ή τι μῆ ον ἀποκτάνη et b 57 νυν μοι πάνrες ομιοσωπε καρτερον ορκον μη τις - μὸ χειρὶ βαρείη πλήρη, ad quarum nuntiationum significationem infinitivus oristi nonnumquum quam proxime accedit. Contra I 119-20 ρωσὶν δ α μεrOπισθε γερουσιο ορκον Laosμαι uniet κατακρυνγειν ar ανδιχα πάνm δάσασθαι recte sine dubio auchius δάσασθαι in δάσεσθαι mutavit , quum appareat utroque infinitivo id0m prorsus tempus respici, ne eodem loco Armae, quae contrarium tempus indicare solent, de eodem tempore conjuncta oecurrant. Brovissimo addendum cense I 230 lectionem ekkeri εν Οιθυι συας εμεν l. ωας αεν ῆ no εσθαι l νῆας ενοσἐχμους pro Uω μεν, quod in libris est), quae lectio L. Meyero ' quoque et Nauchi probatur, mihi recipiendam videri, quum a satis defendi putem loco erodote IX. 60 ἀγωνος μεγίσro πρ κειμένον ελευθερην εἶναι, δεδου Οὐμμην ἐν Ε άδα.
Hentgius, qui Anhan ad ' 373 hos oristos defendit, hunc oristi usum comparat cum usu oristi optativi, qui in jurando nonnumquam occurrit, velut A 304 sq. 462 sqq. CD. Cob. l. p. 329. Nab. l. l. p. 02 3. - Futurum damna una litera formatum occurrit Arab κατα πάντα δώσονται. Grioch. or. p. 86 'es is gweiselhan etW -- Wi vermuthen, asscietEt ent ede odor in ob die Schisso unvergehrt in oder u Grunde geheu'.
36쪽
Aor. in . Homerious num futurum tempus alapalfieet.
Pag. 7 statuimus oristi infinitivum de praeterito usurpatum ess0 12 bood κε ίη ανδρα νεώτερον δε ἐοικοι ανθήσασθαι et Z 28 εἰ κεῖνον γε ἴδοιμι κατεactoo χιδος εἴσω l ραρὶν κε φρεν' ώρno οι - ἐκχε θέσθαι, quamquam Hentgius, Comment. γ 12b Ed. VII. 1879): μυθήσασθαι , inquit, 'Infinit Aor vom Eintriti de Handiung oline temporale Begiehung , altero autem loco M. ΙΙ. 1874 ἐκχεχαθέσθαι infinitivo praes. 6ssu lic a veryessense redissit. Idem ad 3 293 ως υκ αν ἔλποιο νεωχερον νrιάσαντα Ἀρξέμεν, de quo loco quid statuerit meisius, supra p. 2 not. 3 attulimus, legentea delegat ad 12b M. VI. 1876), ita ut existimare videatur hoc loco κε etiam ad μυθήσασθαι pertinere, quae opinio probabilis Videretur, si κε l. αν paulo saepius apud Homerum ad infinitivos referretur. Quum autem, ut V 392 Dd κε φαίης --δρὶ ναπησάμενον ον γ' ἐχθειν, ita utroque hoc loco γ 124 Z 28b ναίης -ην)κε tempus praesens significare Vulgo existiment, quae significatio omnino necessaria os Z 285, nihil impedire videtur, quominus infinitivos ἐχθειν, μυθησα- σθαι, ἐκχελαθέσθαι de tempore praeterito usurpatos putemu8.
37쪽
I. De te oriam Unitivi vi et tisti post dicendi et sentiendi erba p. 3-10. Infinitivum post haec verba indicativo orationis rectae respondere p. 3-b. Infinitivos praesentis et persecti non solum ad indicativum praesentis et persecti sed otiam ad impersectum et plusquamperiactum pertinere p. b. Fuinri infinitivum numquam sere occurrere nisi ad dicendi si sentiendi verba relatum p. 5, . oristi infinitivum semper fere habere praeteriti temporis significationem p. 6, 7. Afferuntur oci, ubi post φημί, ο μαε, sim infinitivus oristi de praeterito et in . suturi do futuro apud Homerum usurpantur pp. - 10. Tamen nonnumquam fieri, ut oristi infinitivus ad tempus praeteritum verbi regentis relatus idem tempus, quod verbum regens, significet p. 10. II. Num oristi Unitivus Homericus ad dicendi et sentiendi verba relatus futurum te us signiscare possit p. 11-29. A. Post φημί, οἰομαι, similia p. 11 - 19. I. Loci, ubi aliud est subjectum verbi regentis, aliud infinitivi p. 12 16. a Loci, ubi or infinitivum non octo do futuro interpretati sunt viri docti 6 171, P 28, s 342 aut sine causa in futurum mutaverunt Θ 6b ν 173 pp. 12 14.b Loci, ubi Verbum, ad quod resertur in . non verum est dicendi aut sentiendi verbum
2 Loo ubi solus infinitivus occurrit p. 16-19.
B. Post verba sperandi eaevectandi , promittendi, minandi, jurandi p. 19-29. I. Verba sperandi p. 20-24. M Oλα Ἀλστοριαε επιέλπομαι cum inssuturi, si cum ins praesentis, in cum ins persecti. cum ins oristi de praeterito, cum ius oristi de suturo G ἐλπωρή, d δεχομαι, δείδω. 2. Verba promittendi p. 24-27 M πίσχομαι, κατανευω, πέστρορ, α sine objecto, si eum objecto, b en'φιαι, γουνουμαι ἀρῶμαι, στενται, e νεεω ἀνανευω, ἀναίνομαι. 3. Verba minandi p. 27. 4. orba jurandi p. 27-29; a cum infinitivo futuri, b cum in . praesentis et persecti et oristi de praeterito usurpati, e cum ins oristi de futuro. notatio do 230 p. 29. Addendum p. 30.