Aoristi infinitivus Homericus ad verba dicendi et sentiendi relatus num futurum tempus significare possit [microform]

21쪽

Αω ins manericus num futurum tempus significet.

mi r pars injuriae venerit, 'audiant Graeci et Trojani; censeo' inquit separari jam Graecos et Trojanos, quum satis multa passi sitis propter meas cum Alexandro inimicitias'. Hoc autem censeo separari quis non videt idem esse quod condicionem accipio quum enim Hector condicionem Alexandri proposuisset, nihil aliud exspectabatur, nisi ut diceret Menelaus, utrum condicionem acciperet an repudiaret. Sin autem hoc loco in verbo φρονεῖν inesse putandi vel opinandi significatio, necesso suisset addi aliquod vocabulum δέως, Φαένως ἀσπασίως:credo vos libenter separatum iri optime dicere potuit Menelaus opinor os jam separatum iri nullo vocabulo adjecto vi dicere poterat is, cujus in ipsius arbitrio res po8ita erat. Hic etiam commemorandus est locus ille I 666-68, ubi do Euchonore, filio clyidi, qui ε εἰδως κῆρ'Vaori in bellum e contulit, haec dicuntur: πο λάκι γάρ oi ειπε γερων ἀγαθὼ Πολυιδος νουσω a' ἀργαλει φθίσθαι I ἐν μιε- γάροισιν μεχ' Ἀχαιων νηυσὶν πο ρωεσσι δαμῆναι, quo loco nullus quidem accusativus occurrit sed subjectum infinitivorum dativo illo οἱ indicatur. Hoc uno loco oristi infinitivi de rebus futuris usus forsitan vel maxime probari cuipiam videatur; nam et Verbum illud ειn Verum videtur esse dicendi verbum n uo jubendi habere significationem si infinitivi illi φθίσθαι, δαμῆναι futurum tempus aperte indicant neque acile in futura mutari possunt Madvigius 3 hunc risti infinitivi usum inde explicandum censet, quod verbum vaticinandi χρῆν, quod et significationem principiendi, quid fiat, et proedicendi, quid futurum sit, in praedictionibus drerum et oraculorum hab0at, nonnumquam etiam in praedictionibus, quid futurum it, cum oristi infiniti' conjungatur, propterea quod significet fatis

constituere, ut aliquid fat. Hunc oristi infinitivi usum etiam post substantiva χρησμος et oγιον Occurrere docet atque saltem apud poetas ad alia quoque verba traductum esse. o quum nonnumquam actum sit, ut raculum interrogatum, quid futurum esset aut quando, interroganti responderet, ut hoc vel illud saceret se volui orodot. I b Ρythia narratur Croeso interroganti, num diuturnum suum regnum futurum 88et ει οὶ Oaυχρονιο εσrαι η μουναρχιη re8pondi8Se, ut, quum mulus re Medorum actus esset, fugeret neve maneret αλ δων ημωνος βασιλευς Μήδοισι γενηται καὶ meth vd ποδαβρς, Πολυφηφιδα παρ' 'Eρ uom φευγειν μηδἐ ενειν μηδ', εῖσθαι κακος εἶναι - fortasse etiam hoc loco

imgitari lotollit olyidum vatem filio interroganti respondisse, ut eligeret, utrum

dv. Crit. I p. 176-77 cir commentationem nostram De Futuro Herodote p. 34

22쪽

i. morbo morio an in proelio cadere mallet. : Certo in verbo ἐλιπε hoc loco adso nos suturi temporis significatio, radi vel idem esse quod ἔφη θέσφατον ευαι oxistimari possit si infinitivi illi φθίσθαι, δαμῆναι in vim substantivorum νατος, λεθρος paene abi88 putari possint. c Jam mos doco asseramus, ubi post Vera dicendi aut sentiendi verba ac- cusativus cum infinitiVo oristi in libris manuscriptis vulgo legitur quiquo hanc ob causam emendandi nobis videntur. Et primum quidem commemorandum esta 3 ubi in omnibus editionibus legitur, κυνες υ ἱ δε' ἐφάσκεθ υποκοπονοικαδ' κωθαι, sed i libris nonnullis est οἴκαδε νεισθαι et satis apparet explicationem ἐλθεῖν ἐπανηξειν, quae in cholii quibusdam occurrit, non ad iκέσθαι, Verbum notissimum, sed ad νεισθαι, quod pro δεσθαι raro usurpatur, pertinere. Quam ob rom advigius lectionem ἴκαδε νεισθαι accipiendam censo si haud dubie juro; nam et lacillima mutatio est nec difficile explicatu, quum tot versus in ικαδ' ἱκgσθαι exeant , unde orta sit prava illa lectio, praesertim quum forma illa νεισθαι satis rara sit occurrit tamen O 88 βουλομαι Idri νεισθαι). Nabor Nauchius ' pro ικαδ' κεσθαι legendum cen8ent ἀΠονδεσθαι, quae mutatio et violentior est neque undamento librorum nititur. Etiam his duobus locis futurum legendum est l. 98 o γὰρ Πρὶν παν - σθαι Ἀωρεαι Ιας Ναιων μνη-vos αργα έης et Ε 288 ου μὲν σφω γ' ίω πρίν γ' ἀποπαυσεσθαι πρίν ' η ερον γε πεσον- duaro δω χρηα, quamquam illo loco vix unus lib0 futurum habet, hoc loco perpauci. menigius 3 198 , πανσεσθαι legit Ed. 1879), E 288 ἀποπαυσασθαι propter sequens ἄσεα Ceteri omnes, quo adii, utroquo loco futurum legunt. Ex illis lacis, ubi solus infinitivusinoristi occurrit, hi commemorandi sunt: a Primum manifestum est oristi infinitivum de praeterito interpretandum esse, quamquam nonnullis de futuro acceptus est, δ 04 νῆ ' ἐκροι θεων φυγέειν μεγα λαιΠα Θαλήσσης; nam apparet Macem filium Oilei, quum au

23쪽

Aor infimo norious num futurum tempus signisiost.

. - . ,

496 comites Ulixis, quum navis magno illo saxo Cyclopis advorsus insulam reducta esset, Ulixi, qui iterum Cyclopem allocutus erat, dicunt καὶ δν ναμεν αὐτοθ' ασθαι, ita enim in omnibus libris legitur. advigius tamen censet legendum esse λεισθαι, quae quidem lecto etiam a Nauchio accepta est atque praeterea et a Cobeto et a Nabero commendatur . At quamquam haec emendatio facillima est optimamque reddit sententiam, tamen haud scio, an hoc loco salva codicum auctoritato legi possit u ἔσθαι nam quum satis constot oristum aύ- ώην eodem modo, quo a coare, Surpari, ut Significet perii, actum S de me hunc locum interpretari 088 videmur credebam ii de nobi actum esse. h a 23 νιν δ' τι καὶ μαλλον otio φρεα ιμήσασθαι ος ἔκης Mευέῖκεκ' - - τείχεος ζε θεῖν La Rochius recte interpretatur 'steden e in Grena halten, quamquam haec interpretatio non convenit cum ejus interpretatione loci V 98, ad quam . . legentes delegat. Nauchius ιμήσασθαι in ratiήσεσθαι mutavit; quae mutatio obet ' quoquo et abero ' placuit; neque Ver necessaria Videtur, quum oti apud Homerum numquam verum sentiendi verbum sit sed semper quandam Voluntatis consilii propositi significationem habeat . Nequo tamen ogaverim suturi infinitivum post verbum νοε ferri po88e quum Verba

quaedam, a quorum significatione νος ο non multum abeSt, Ut αεώ ω perSaepe μέμαα et μεμονα non raro apud Homerum suturi infinitivo utantur et poAt ἐν νύω θω νοεο- μαι διανοεομαι ἐπινοέω apud Herodotum ' futuri infinitivus nonnumquam occurrat.

c Restant tamen tres γi, quibus omnibus auehius futurum in contextumr epit, quamquam oristus sere solus in libris occurrit. Etiam advigius

24쪽

belus, aber 'iturum legendum censent. Sunt autem hi: T 28 νω ναρος σεσθαι Mεδεην, Γ 366 ' φήμην τίσεσθαι Ἀλκανδρον ' κακύτηrος υ 121 si γὰρ τίσεσθαι ἀχεδεας. oristum quum alii defendunt, tum mentetius o Capetialius, qui sitiam us 470 φῆ δ' γε τίσασθαι παιδδ φδνον, quo loco libri futurum haboni, legendum censet. Capellius ' oristo ea maxime re commendari existiamat, quod tanta est codicum consensio, ut dissicile ideatur statuere, hoc aut nogligentia aut, quum talibus locis laturi usus legitimus sit, consulto factum osso. Contra quae afferri sor8itan pos8it inter illo locos, quos ex cetoris crimioribus hanc quaestionem pertractans attulit ΜMVigius, esse complures, ubi quamquam codices mira consensione oristum tueasstur, ne acerrimi quidsm oristi dosensores librorum lectionem retinere ausi sint, atque in libris manuscriptis nonnumquam infinitivos oristorum in ασθαι occurrere, qui aut omnino non in lingua Graeca oecurrant ut ἐλευσασθαι), aut in alia significations ut aliud si τρες ασθαι, aliud τραπῆναι , ita ut ne nimium libris tribuamus, etiams cono datur obolum ' in codicum auctoritate contemnenda nimis longe progressum esse. Praeterea Capellius existimat his locis oristum sine ullo temporis significations id indicaro, quod ut fiat certo exspectetur. Eadem sere, quae Ca- pollius, affert Hontgius laudans praeceptum illud riigorianum oristi infinitivum posso laeti und auertos uberhaupi das intreten inc Handiu , selbsteine aukunstigeri, beaeichnen line ἄν besonder da o M versicht angvdeuten

Philologus XXVII p. 119: en man aber auch ugibi, das die endungen εσθαι und ασθαι durch die nachlassighei de abschroiber os ver echsel sindos han doch schwemlio hierras in . oristi, de an rei stellen esse hegeug iat, an de Vierte ala v. l. nuntriti, en Von ansan ala lesar nichi uorhanden, an alle Vier stellen durch nachlassigkoit in de tox gehommen sein Noch eniger urch absichilicher correctur, en das futurumis in dissem fallo dem patere sprachgebrauch das Aturlichero. Deshal is miris h ahrscheinlich, das an alle vie stelle de inf. oristi dis ichtigoraesar ist. l. l. p. 328 Nostri igitur ubique est arbitrii ex cujusque loci natura constituere, utrum --θαι an Aσθοι scribi oporteat, et librorum scriptura omnes in ea quidem re licet com

temnere.

25쪽

Aor ins Homericus num futurum tempus significet.

1st'. Obsorvandum tamen est riuorum illo loco non inter coloros oristi infinitivos et os, qui post dicendi et sentiendi Verba occurrunt, distinxisso atqueo illis locis Homericis, quo affert, duos is 171, 404 aperte oristo de praeterito uti, torii di 20 infinitivum ad aπεσθαι reserri, ita ut facile de quarto 28, ubi complures oditores suturum legunt, dubitare possimus. raeterea quanti aestimandum sit praeceptum illud riigeri de oristi infinitivo certum temporis

momentum non significante, satis docuit MadVigius. - certe, quum oristi infinitivus post hoc ipsum verbum φημὶ in eadem prorsus sentiendi significations tam saepe de tempore praeterito occurrat, suturi autem infinitivus etiam saepius de suturo, non dubitar debemus mutata una itera re in 'is locis rectam tbonam sententiam re8tituerse.

Roliquum est, ut de iis infinitivis mentionem laciamus, quae post verba sperandi exspectandi), promittendi, minandi, jurandi occurrunt, quae Verba quamquam ut apud ceteros scriptores Graecos ita apud Homerum de rebus futuris longo saepissime clim futuri infinitiVO conjunguntur, tamen nonnumquam aut praesentis aut oristi infinitivo de futuro utuntur, illis quidem potissimum locis, ubi solus infinitivus occurrit. Atque hoc loco commemorandum St, quamquam Sati cognitum sit in lingua Graeca post sontiendi et dicendi verba subjectum infinitivi, quod idem sit atque verbi finiti longe saepissimo omitti, tamen non post omnia haec Verba, de quibus nunc agimus, necesse esse subjectum quoddam infinitivi omissum existimare aut omnes infinitivos ad indicativo orationi rectae revocare. Nam in Latina quoque lingua, ubi semper soro post Vera Verba sentiendi et dicondi accusativus ille subjecti munere tingens eXponitur, OS ea Verba, quae accusativo cum futuri infinitivo vulgo utuntur, nonnumquam solus praesentis infinitivus occurrit, ut post polliceor Caes. B. G. IV. 21. b Lestati veniunt qui solliceantur obsides dare atque imperio populi Romani obtemperare et VI. 9 7 si amplius obsidum ellet, dare sollicentur. Et si praesentis infinitivus verborum, quae non in praesenti habent futuri temporis significationem, in lingua Graeca post laec Verba occurrere potest, non dubium esse videtur, quin oristi quoque

Rarissimum est id quod occurrit Caes. B. G. II. 32 3 Re nuntiata ad suos, tire serarentur, facere diserunt.

26쪽

infinitivus usurpari possit, sta ut, si licet dicere πιπιωvμιαι ποιεῖν, etiam οπισχνοομαι δεοιῆσαι dicere liceat', quum praesertim haec promittendi verba numquam de rebus praeteritis usurpentur et praeterea a Verba Voluntatis non raro . prope accedant. Sperandi quoque vocabula longe saepissime futurula tempus respiciunt, quamquam non ita raro fit, vel ut abjecta sperandi significatione ad significations existimandi transeant, Vel ut stenta pol signification cum in nitivis aut praesentis aut praeteriti temporis conjungantur, quum de iis rebus, quae aut nunc fiunt aut jam actae sunt, si, quomodo se habeant aut quorsus

eVaserint, neScimus, Spem habere possimus. Iurandi verba et locutious quod ad haec sperandi et promittendi verba retulimus, mirum forsitan cuipiam vide tur, quum Satis constet, ut nos, ita Graecos inde a temporibus Homeri praeteritas non minus quam futuras res jurejurando confirmare solitos esse. At tamen negari non potest certum quoddam discrimen esse inter significationes illas jurejurando confrmare aliquid factum esse aut aliquo modo se habere et jurejurando se obstrivere aliqusi se facturum esse, atque pluriinis locis ex iis, quae antecedant et subsequantur, satis apparere, utrum ad praeteritum an ad futurum pertineat tempus id, quod jurejurando confirmatur' raeterea quum de rebus futuris usurpentur jurandi verba, ad promittendi Verba tam prope accedunt, ut una cum iis commemoranda esse videantur. Ceterum illud observandum est os loco Homericos, quibus oristi infinitivus de suturo tempore post haec verba occurrat, ut pauciores sint quam ii, ubi post φημί, οἷομαι similia hoc actum sit, ita ad fidem esse certiores. In iis, quae equuntur, Omnes Omnium temporum infinitivos, qui post omnia haec Homerica verba et locutiones occurrunt, allaturi sumUS. 1. Vocabula sperandi apud Homerum sunt Verbum εο an εω πειν, ε - μαι, Πιε Ποα αι et substantivum I. πωρη a Post serma tiarare, tisanειν semper futuri infinitivus Occurrit aut infinitivus, qui futuri significatione utitur, νέεσθαι, κειέμεν, siVe accu8ativus cum in-

futuro interpretari ic Werde schwore nis das agor et besteigen'. Certe si hoc jusjurandum ad Achillem movendum et placandum aliquid aliturum esset, oportuit Agamemnonem ad tempus praeteritum jusjurandum reserre.

I. . et

27쪽

Aor ius Homericus num futuram tempus signifieet

finitivo sivo solus infinitivus usurpatur. Solus infinitivus, ut exspectari potest, tum quoque sequitur, quum dicitur θυμο ει Πει 1. I Πεῖ pro δ' ac ἐω πει l. anam τις accusativus cum infinitivo occurrit T 329 30 πριν ὲν γαρ μοι θυμος ἐν σενὶθεσσιν Maπει οῖον ἐμὲ φθίσεσθαι - σὲ δέ τε Φθίηνδε νέεσθαι ἐιιε, quod σέ opponitur, expositum est), Υ 186 εξειν, It 217 Mσεσθαι - β 27 τελευrri ιν γ 37 ἔσεσθαι, ε 379 νοσσεσθαι, Θ 315 υ μέν σφεας ἔτ' oaπα μίνυν ' γε κειέμεν ονεως, v 329 OGrήσειν nonnulli libri o-mῆσαι). Solus infinitivus 4 584 α δή που ει ὰχ εο πας ἐνὶ φρεσί, φαίδιμε Ἀχιλλευ, ημαχι ευδε πολιν Περσειν unus liber πέρσαι), ubi sine dubi logondum

Ita a Rochius h. l. et 3 12 post a. ros a legendum censet, HomeriSche UnterSuehungen p. 296, 269. Nanckius legit ἐνταν σειν - διοiστευσειν, meisius ἐντανυεεν - διοῖστευειν, quamquam Anb L 174 τανίειν futurum esse posse concedit. Neque ero dubitari potest, quin praesens illud διοιστευειν, quod in uno cod. v. 12 occurrit, prave in- tollecto suturo ἐντανυειν sine, formato exortum sit. Nemo, opinor, meisio assentietur statuenti in commentario ad h. l. εκέμεν esse: opischer orist Wis ἀξέμεν , da man Ohne de Begri de Hodiung, Oti αν ρξει νεωτερος sagen lirde. Lunda iniv. 1rsskrist. aom. XVII.

28쪽

3 Accusativus cum infinitivo proesentis post arrομαι occurrit I 41 οὐ is ros. μαχα εχπεαι υ ας Ἀχαιων πχολεμους τ εμεναι, ν 310 ἐπεὶ Ου ποθι rariosιαι ovetως δευεσθαι πολέμοιο κάρη κοαοωντας Ἀχαιους 419 vrco γαρ roti μῆ πε ἐνὶ φρεσὶ νηπιον εἶναι. Huc etiam reserendum puto κ 356 Ωπει γὰρ καet θυμόν ἀποσwgi 'oνως δεαίρους ἐκ ρωουν ἰεναι πάλιν Ἐκroso orρινανrosi quamquam enim εναι post hujusmodi Verba apud Homerum suturum tompus indicat, tamen, quum legatur versu antecedent ο δ' αρ' μη dourro ἀκουσας, melior videtur interpretatio sperabat socios ab Hectore misso venire. Post ἀεa πτε omisso subjecto infinitivus praesentis occurritis 10 καί ' γον προτὶ

γε πῆμα ετ ζ'αι, P 40 m ιν οὐ ποr ε Πετο Θυμ l εθνάαεν, ubi persectum sequenti suturo ἀπονοσrήσειν opponitur, ζ 297 Πην υεας an ποτιδωααχ' ἀφῖχθαι nos domum rediSSe.d Ioristi infinitivus p08 ε πομαι et de praeterit et de suturo tempore apud Homerum occurrit. De praeterito tempore ' in constructione accusativi cum infi- nitivo II 199 πεὶ οὐδ' ut νηίδα νεως Ἀ πομαι ἐν Σαλαμῖνι γενεσθαι τε πατευεν Tε, me natum educatumque esse et ii 346 οππότε δή ' δυσῆα ἐε - Πεr ον κατὰ θυμον δεινῆς ῆς aiso Ταρπημεναι id καὶ πνον, Uliaeem delectatum esse. equo dubium vidotur, qui huc setiam se rendum sit II 82 - Πύμενοι Πνὶ είωνα μηνιθμὼν με ἀπορῆιννα φι dixim δ' aεσθαι, quem locum editore vulgo do praetorii interpretantur Sententia enim haec est ro

janos, riuum latroclum armis Achillis indutum viderent, eum pro Achille ha-

quod supra p. 21 ad cp ra commemoratum est. Schol. Dυδasio ενδεεις τοσοῖτον οἶμαι TO βοηθη νTco ε νοε ο ς πιπιους-. Hunc oristi infinitivi de praetorii usum advigius nimis artis terminis circumscribere Videtur, quum dicit Adv. Crit. I. p. 78 De propterito se non dicitur nisi rei absolutae, ut perfecto non oristo Ioetis sit; nam nequo iis locis, ubi spei significatio in vim existimandi abiit, neque iis, ubi spes rei praeteritae, cujus exitum ignoramus, commemoratur, quidquam impedire videtur, quominus oristi infinitivus usurpetur.

29쪽

Aor. in . Homerious num futurum ompus signifioet.

buisso perterritosque opinatos esse Achillem cum suis in gratiam atque rem Oiliationsm redisse. Loco illo O 289 il θήν μιν μάλα ἔλπεχο Θυμδς χώστου χερσὶν ὁπ' ιαντος θανεειν Τελαμονιωδαο. advigius isoristum de suturo interprolatur. Quum tamen dissicilius sit in constructione, quae est accusativus cum infinitivo, ubi ad certum indicativi tempus infinitivus reseratur necesse sit, suturi significationem oristo tribuere, hic locus ita interpretandus videtur: crodobat unusquisque eum a Mace interfectum esSe, quae interpretatio non inepta vid0bitur, si considerabimus E 402-449 narrari Hectorem, quum in pugna ab Macelapido ictus esset, Semianimum e proelio ad urbem VerSus ductum esse, ita ut lacilo suspicari possent Graeci eum mortem obisse. ε Do tempore futuro solus oristi infinitivus occurrito 407-είχὶ Θυμὼς δε πετο κυδος ἀρεσθαι, ubi tamen Nauchius aΠεet in adεet mutavit, quae lectio non omni librorum fide caret, et 320 θεν ου ε Ποιτο γε v ucs 4 9sia εν, quo loco, si Nauchium equimur . t γε in κε mutantem sorsitan particulam κε etiam ad infinitivum reserre possimus Quum Ver Μ 407, quamquam lectio ε δετ 3 serri potest atque satis probabilem reddit sententiam, tamen ad loci son-tontiam plior Videatur perandi ε Πετο quam optandi ε δεto significatio nam opta8se jacem gloriam parare adeo per8picuum est, ut vi dici necesse fuerit - et particula κε apud Homerum ad infinitivum rarissime reseratur, non audacius videtur statuor infinitivum his locis, ubi futurum re8pici satis apparet, abjecta temporis significatione ad Vim substantivi propius accessisse. - 112iano/εενοι Παυσασθαι οιζυρου no ἐμοιο oristi infinitivus optimorum librorum auctoritate firmatur. Quo loco dissicile esse potest dijudicare, utrum oristum interpretemur de praeterito sperantes se bellum molestum ad nem perdurisse; nam ollum ad finem ρrductum esse dici poterat, cum jam constitutum esset, ut Menelaus et Alexander pugna singulari certarent, an oristi infinitivum futurum tempus significare Statuamu8, an παυσασθαι in παισεσθαι mutemus. φ 158 νυν με τις καὶ ε Πε ἐν φρεσὶν a δε μιενοιν γῆμαι Πηνελοπειαν apparet a ristum γῆμαι p0tius reserri ad μενοινα, quod Verbum cuminoristi infinitivo saepe conjungi satis est notum.

30쪽

c Ρost substantivum ἐλπωρη accusativus cum infinitivo futura occum vi 287 πωρ τοι πεπα κακων μώυξιν σεσθαι Contra solus infinitivus oristi β 280 aπωρη τοι πειτα ειυχῆσαι ταδε εργα et 3 76, Πωρήδεοι πειτα φ Ioους τ ἰδέειν καὶ κέσθαι . . . et ζ314, ubi idem versus occurrit sed spurius existimatur. Et si post verbum ἔλπομαι oristi infinitivus de futuro usurpari potest, multo minus mirabile videtur hoc fieri posso post substantivum ἐλπωμ; quamquam enim hoc substantivum audito Verbo ἐστί ad vim verbi sperandi transiit, tamen infinitivi illi ad solum substantivum eodem sere modo, quo in Latina lingua gerundium genitivi usurpatur, relati ad significationem substantivorum propius accessisse existimandi sunt .d A verbis sperandi non longe absunt Verba eaespectandi, e quibus δυομαι cum futuri infinitivo his locis conjunctum est ι bl reti etινα φωχα μεγαν καὶ κα οὐ θιικὶ ἐνθάδ' ἐχευ σ9αι. 4 2 30 ενθεν γαρ μιν ἐδεγμην Πρωἔα φανε σθαι - Huc etiam reserri potest verbum δείδω, quod cum futuri infinitivo conjungitur E 343 μήτε θεω τώ γε δείδιθι μήτε τιν' ἀνδρων 'εσθαι et mutata

2. a Inter promittendi Verba, ad quae nunc transgredimur, primum om- memoranda sunt πίσχομαι, τί Ταμαι uni Την, κατανευω.

re His locis, ubi ad haec verba nullum substantivum objecti loco positum est, semper sero occurrit infinitivus futuri aut infinitivus ejusmodi, qui post di- condi idi sontisendi verba futuri utitur significatione. lost πίσχομαι occurrit accusativus cum infinitivo ct 348 ἐγω δέ - αυτον πίσχομαι Τίσειν αἰσιμα πάντα. Solus infinitivus, qui post haec verba aut de subjecto verbi promi,

ex Jahrb. f. Philol. 873 p. 7: in s entschieden nominative Gebrauch aber musa ais Wendepunkt anerkanni erde in dor ollo, Wolcho de Infiniti spisti. Nunmoh is ergeignet als in Abstractum g erscheinen das war indeclinabe is aber in Dder nominalen Beziehun yebrauehi .erden ann. Contra terba μένω et πομένω in eadem fere significatione cum oriati infinitivo conjunguntur quod ipsa finem vel propositum indicant, ita ut infinitivus consecutivam vim ha