De dysphagia commentatio pathologica

15쪽

Historia literaria.

mspicientes ad artis salutaris incunabula, vestigia dysphagiae prima invenimus in illa faucium et pharyngis insummatione. do qua formo est apud Coum modicorum abavum lib. III de morbis, cap. X. Sub nomine κυναχ et, quando levior assectus orat, παρα-ναγχη Aliter enim esse nequit, quam ut illa inflammationes impeditam et dolorosami deglutitionem comitem habuerint oque minus, stestante GALENO, illa b sphagiae species II1PPo-icnΛΤ nota fuisse Videtur, quae a luxatione verto ibrarum colli producitur. Dixit enim Aphor. XXVI. feci. III de Iuxationibus Vertebrae, quae ad occi spitium, alio ex loco Epid. III. eorum, qui angi in laborabant, vertebras fuisse intro versas qui-ibusdam amplius, quibusdam minus. pastica vero etiam dysphagia, eaque tetanum concolnitans amlHIPPOCRAT innotuit monot enim do morb. lib. III., cap. XII. tales aegrotos , dum morituri essent,spotionum per nares ejecisse, convivisis nemΡ Pua-iryngis et oesophagi musculis.

16쪽

CELAUs de med. lib. IV cap. IV leviter lungit anginae species a Graecis distinctas omnibus vero haec signa tribuens aeger nec cibum ovo Ta1'e, ne Potionem potest et s. p. Alio loco lib. VIII cap. XIV. idem dicit biboro non posse homi nem capite iXato. Qui vero CEL si locus lib. IV. cap. IV. . . a GEUNSI ad exulcerationem esOphagi refertur, Valet potius de faucium ulcerosa conditione alioquin de gargarigationibus sermo esse

non posset. ARETAEUS D arrat de cur morb. acui. Iib. I. cap. IX. hominem, cui ex ulceratione es0phagi cicatrix remanserat, dysphagi laborasse et domum fame periisse. Alibi Vero, de causs. et sign. Qui morb. lib. I. cap. II. refert fieri in

terdum absque magna sanguinis iactura rupturam canalis, o signa hujus aegritudinis patho-

gnomonica numerat, memoratu dignissima.

uno ordo noster tangit GALENUM disertius dodysphagi agentem et variis quidem locis scilich de impodita a Jordos vertebrarum colli deglutitione d loc. U. libr. V. c. III de contractione, col

Iapsu compressione nec non inflammatione oeso

pii agi loquitur ibid. lib. V. cap. V. Et excrescen tia carnosae, ut dysphagiae caussae, notitia non omnino fugiebat GALENUM; ait enim do sympl. causs. lib. III. c. I. interdum carnosi aliquid in stomacho nasci, quod cibis Viana plus minusve occludat. Neque paralytica partium deglittitionis assectio innota illi mansit, ait nompo do loc. 11 lib. V. cap. V. impotetitiam deglutiendi aegrotos

17쪽

quandoque percipere Callosa vero osophagi fabricae ut inde natae dyspilogia primam xlii lbuit ob urvationen CAELIUS AURELIAN Usta morb. cliron lib. III. cap. II. Porro Iaginam a verte ibra colli luxatione Vetere Cynachem Vocasse, ΑΕΥ1υ Tetrab. II serm. IV . c. 7. testatur. Quod ta PAULUM AEGIΝΕΤΑ attinet, illum quadrifa-1riam circa gulam statuisse inflammationum, quoadssedom mali in internis aut Sternis laryngis, aut pharyngis musculis, legisse memini. In illa historiae medicina periodo, qua medi cca peritia ad orientem migraverat et apud Arabsis inprimis soruit, vix adauctu est nostri morbi no

ititia. is paralytic dysphagi aliquid Arabi insita

ico AvEΝZOAB innotuisse, nil Vero novi, uti TnΕ1ND1us in hist med. contendit, sed jam GALE dictum, ostendit BLEULAΝ de sana et morb. Otis struct p. 56 et 57 Dysphagiam Vero a molia liti ut arrosione vertebranim Olli Nortam Arabo;

dognoverunt, testante, secundum l. SPRENonLri

lirtaliana. Sed transeundum mihi est ad revorsam in Europam atricen. Egregias observationes litia teris mandarunt FERNELIUS p. path. lib. IV. Sc1IENRios in,PENBERG obs med. qui inpri senis sectionibus morbum Ilustravit, porro HOLLE 'IUs s. Hoc LiER), J. HEURNIUS, J. RIOLANUs,

F. PLATERus, qui ipse dysphagium paralyticam

18쪽

se liones, inprimis canatomia palliologica Tu uoxETU in celebri satis opulchret s. anatomia medica, post illum vero ZACUTUS LUsITAN Us, udaeus medicus, ETΤMdLLERU O SYDENIIAMUs domorbo disseruerunt. mma immoi talis ORGAGNI in aureo illo libro do sedibus et causis morbo-xum pro more BoΝΕΤ scripta egregie explanavit, emendavit et ivicit. et dysphagias iistoriam palliologicam anatomicam. therapeuticam insigni inodo excoluit Postea dissertationum de tumori bus induratis in faucibus t oesophago latentibus V ULLEN Groniugae edidisse, o LoUC UETO compertum habeo. Iam incipit summorum medicorum dysphagiam illustrantium, quibus abundabat a oculum praeteritum series H. BOTRIIAVR in phorismis et historiis mori, atroc. HALLERUS in lument physiol. HOFFMANNUs, hi in me dicina rationalis systemate et in diss de morbis oesophagi resp. BoEIIMIO Halae 172u egregio auxit hujus morbi notitiam. Sequitur WIETEXIUS exi

in chylologia historico- medica Drusilao 725 sedulo conquisiverat observationes, quas varii medici, inprimis in Ephemoridibus et actis societatis natu

aeae curiosorum caesareO-Leopol lina evulgaverant.

Hic silentio praeterire nequeo GALBIUM. qui in institutionibus pathologicis varias dysphagiae species enumeravit. Interim Lipsia anno 175 WALTI IERUS dissertationem de deglittitione naturali t

19쪽

i 4 Tubingae, praeside MAUCHAnae publico de j1onsa os a B SUTTELIO quodam dissertatio, cui si itutus da struma oesopliagi iujusque coalitu, diffiditis ac abolita deglutitionis causis, in qua doctrinam insignem conjunctam reperimus cuminumerosis observationiblis, memoratu neutiquam

lindignis. Susceptus quoque libellus est in HAL

ILERI disputati chirurgic. om. ΙΙ no XLIX. Moxi illam secuta est alia morbi monographia ab auctore ZIΝCKERNAGEL praes. VATER Vituburga dos en ues anno 175 et ita inscripta do deglutilionis dinfficilis ot impodita causis abditis. Continet ea qua 1 tuo casus a praeside observatos et iliosos quas dam, an atomiam, aetiologiam et tia erapiam spectanties. Eodem anno Haga col. ANTONIUS DE HAEM

diss edidit de deglutitione. vel deglutitorum in cavum ventriculi descensu impedito; idem vero egregius observator in opusculis illis posthumi ab dZYEBALI Vindobonae 179 publici juris factis do dysphagi egit. γο minus anno 175 TRILLERUS

Miss do amo Iotali ex callosa oris ventriculi a Gustia didit in ipsius opusc. med. torn. Ι. et in HALLEBI collect diss praci tom. III itorum impressam. VA LILI scriptiuncula de angina scir- rhos L. B. 76 praeter observationum infra laudandam, nil novi continet. me polypo gula dis seruit S. ScHNEIDER Deliti 1762. on ita vero multo post 1764 J C. GRAEFIVs, Aliorsiensis, casum id callosa Xcrescontia, osophagum obstruente π-

rudi jussit. De iniit quoque induratione egit

20쪽

GYsERU diss do fame lethali e callos oesophagi angustia Argentorati 77O. Singularem vero et profecto eximiam illius temporis de dysphagi inprimis pastica et paralytica notitiam probavit R. A. OGEL in suis radiectionibus academicis de

COSuosc. et Curand praecip. C. H. assectibus, oct- tingae 1772. uno inflammatoriam morbi speciem insigniter tractavit HoΝKoo in specim inaug. med. cui titulus do morbo oesophagi inflammatorio, L. B. 1774. Tum vero medicus, non minus natione

uolgus, A NU BLEULAND prim 178 libellum ediadit inauguralem difficili aut impedita alimen torum depulsiono, cujus quidem epitome paullo

Versione Germanica contenta est in Auseri Ab-handigia. g. Gobr. r. A0ret te tom. IX. P. 76 sqq. Auctam vero et emendatam dyspliagiae oesophagea historiam idem BLELLANDU absolvit in opere

novissime edito observationes anatomico- mellicaede sana et morbosa esophagi structura c. g. L. B. 785. Interim societas iterarum Ha artem ensis naedicorum Batavorum ingenia in morbum nostrum

convertit, praemium constituens illi, qui optimo hisco responderet quaestionibus: I. quaenam caussae sunt Iutiferae illius deglutiendi dissicultatis, qua lentius in Oosophago oriri sol ut II. unde accidit, ut morbus nunc frequentior, quam ontea, praecipue in Belgi observetur P