Deipnosophistarum libri quindecim;

11쪽

p. ra IN EPITO M. LIB. III CAP. II.

si nomen illud habuisse Minertiam, sed a curta ac fuccincta veste, qua amictum fuit eius simulacrum, post Salinas. pag. 6 p. monuit Palmerius in Exercitat in Auctores Graecos pag. 88 sq. Eo et Og κα κιβώριον , in vo Inpiου. cibori in variis calicum generibus nominibusque suo loco rursus meminit nosterol. TZ. e.

vero Salmas pag. 683 ex tr auctorem illum, e quo illa protulit Stephanus, confudisse, ut passim ab aliis iactum . colocasiam quae faba et Agyptia, cum alia colocasia radice aro simillima. In Theophrasti verbis sila ceret repre etia sic consentit Eustath ad Od. . . p. 33 , 3 ubi ex Athenaeo haec citat sic Plin. XVIII. Ia, o Strabo verooσον ἀέκα. πὴJα , lib. XIV. p. yyy d. Nempe, quod commode adnotavit Viliebriane, variare debet altitudo caulis pro diversa aquae altitudine. δακτυλιαώ; recte edd. Eust. Perperam Oακτυλα ο; mSSti nos ri. In καλαMω μα-κ consentit Eustathius. Pliniu vero cum Theophrasti libris, molli calaino. sola n pioi recte apud Athen agnoscunt omnes apud Theophr Militione veteres Tola diibo, habebant. Sed alia ratione .magis quidem propria, hic intelligenda ista comparatio est, quam II. O. c.

δυα mss. nostri, Eustath. Commode vero . l. apud Theophr. adiiciuntur verba nonnulla, qtiae apud Athen.

caput favo vesparum orbiculato simile in cuius fingulis cillulis singulae fabae continentur, paululum sufer c inulam embientes knU-d mero utplurimum triginta. Particillam eis; ad κατα Κιλικίαν

ex Theophr adieci Et sic scripsisse etiam Athenaeum, testatur pluralis numerus, i λωγαι, qui continuo sequitur.

12쪽

. ANIMADU IN ATHENAEUM. p. 3.

Eeπέττουσι, .paulo post, Trai, ut habent Theophrasti dlibri, sic innostri dedere mssti. set piet. ω με ἐθει. Sae . Cas. ut apud Theophr. Pro quo a et i in recto casu malebant Viri docti DUTHEic CORAT; ad pi et p. non Ad se is p referentes. Ac sane set ire absque tota scribitur in ed. Ven. AEas. E codicibus vero nostris, qui cum

tum a tingit, interpretatur Cora ad Xenocr de Alim . ex Aquat p. 6o ubi vim illam praepositioni mae ct inesse m Duit. ThriRI Tet Eo IMPE ., Quod Diphilus spιωOg , lanosum,nvocat id Plinius araneo m. XXI. Is Os I. Martialis: di, O XIII s . Niliacum ridebis olus lanasque sequaces c CA

n proprie ipsa est faba Aegyptia vel eius folliculus, non

di, planta quae fert fabam Pro planta aliquando accipiunt, ut, hic Diphilus. Sic colocasia proprie fabae radix: apud Pli-Mnium l. et est integra planta. M IDEM. - Sed de confusione, quae in usu istorum nominum obtinet, quibus diversae admodum plantae promiscue a multis auctoribus indigitantur, vide quae ad Plinium notavit arduinus, consule quos ille citavit auctores quorum verba etiam huc spectantia apud Bodaeum relata reperies Adde Mahu. dei, in Commentatione superius laudata.

quae particula respicit ista Nicandri verba, supra adlata,

quae vocula .alibi locum alterius occupaverat, Ut IV. 33 . . Corona cillatina commemoratur infra V. 6 8. c. at ea huc non spectat, quia e flore facta in Graecia vulgo crescente Lotina vero corona ex toti Aegyptiacae flore memoratur XV. 6 T. d. e. Et nunc quidem confundi ab Athenaeo loton, quae nymphaeae specie est, cum faba A gyptiaca, monilere Bodaeus pag. o. Salmas. p. 686.

683. At idem pariter .a multis vulgo, , Plutarcho,

13쪽

p.ras IN EPITOM. LIB. III CAP. III. s

a quem mox citat Noster, factum videtur .docuit Malivdel loc cit. ciborium sive fabam Aegyptiacam a lotonymphaea fere nonnisi colore differre, quem illa rubrum, haec candidum habeat. Quo minus mirum videri debet, utramque plantam eodem nomine subinde fuisse adpellatam Praeterea Athenaeo Naucratitae credere possumus, eamdem rursus plantam, quam alii loton vocabant, a Naucratitis meliloton solitam esse adpellari.

l, Κυαμω HAI vestra &c. Videtur utique, ut modo, nui, etiam Phylarchus hic fabam Aegyptiacam eamdem atque lotum dixisse Lotum quidem Agyptiacam, quae rei herbariae peritis Noemphaea lotus audit, hodieque in partibus multo etiam magis, quam Epirus, ad septentrionem vergentibus, in superiori Hungaria, prope Vara dinum Oppidum, in rivo e calido fonte exeunte nuperrime adhuc reperta est, Cin Plantis amoribus Hungariae LViennae r 8oo. delineata quod his ipsis diebus ex ovis Literariis Goettingensibus anni I 8oo, num et o8. cognovi. Θύαμι praeeunte Dalec amplo correxit Casaub. Θύραμι edd.veti cum msstis. Vide Cellari Geogr. Ani T. I. p. Io 88. De emendando nomine iam monuerat editor Basileensis, monitus ipse ab Hermolao Barbaro in Castig. Plin. lib. III. T, παγα πλὴσιον νένετο α i. Sic ed Cas. nec aliud e nostris nasstis enotatum 'Eos QEdd. vett. Ai-Jn hc vero nomen eiusdem oppidi Euboeae scribitur apud Steph. yE Strab. IX. das .I. o. Quod dicit au

thermas illas, id est, calidas aquas dicere videtur, quorum Strabo locis citatis meminit, qui thermas etiam Ae- deplanas aliquando per aliquod tempus fluere desisse med morat, ac deinde ex aliis fontibus erupisse Pisi*opbuet Astere pistipesi α*oporum pro certa pecunia accipi adnotavit Casaul, de quo vocati commentatus idem erat ad Theophr Charact. p. 22 sqq. ad cap. spires porio iαs. Eadem notione Polybio frequentatum idem vocab.

To m po To X.pbuo P. Sic ex certa coniectura correxi.

Saepe sic usus est Polybius vide Lexic Polyh. in II b.

Casaubonum miratus sum, vulgatUm Giopo intactum relinquentem Corayi nostri acumen non effugit illa mendas

14쪽

ANIMADU IN ATHENAEUM. p. 3.

quo pariter adnotatum video 'pbro scriptum oportui sed se. spee et et Ap αλα. D Salem Tragasaeum manifesto in D Troade A lienaeus collocat, contentientibus eo gra-mphis Diverse tamen sentientium opinionem refert Pol

a, lux lib. I. cap. io Osees. 63. J, CASA UB. De Traga. Deo sale iam dictum est ad II. 3. a. Opag. 3o sq. harum Animadv. Auctoribus ibi citatis adiici poterat Steph. Byg.

in psi et et i, Hesych. in pre reo et oi AE , ubi conserendae virorum doctorum Notae.

υ*αινε. Proverbium tactimem edens, mulier, Denam texe.

, Apparet Cinqtiit ERAS MUS, in Adag. Si ori arrodens uxordi, cernam texe. esse verba mariti, iubentis ut uxor tenuin contenta victu perageret opus suum. c. Rectius haud dubie AsAUBONUS: Quomodo ex Aristotele prover-,, hium illud interpretati sint peritissimi rei herbariae, di, dici Hermolaus Barbarus, in Corollariis ad Dioscori-Mdem, tam 366. non me latet frigidam eius fructuso, facultatem, inveneri noxiam, putant indicari veteridi, hoc dicto. Non negamus, .cucumerum, peponum

m frigi luna si temperamentum, atqlmspeeepbJITO; . Z-di, lim tamen hoc proverbium aliter interpretari, quod ii si ter rusticos iactatum existimamus, Ut alia multa , ad reidi, familiaris uiam, non disciplinam morum pertineotia., Admonebantur hoc dicto mulieres, quarum opera diis es olim confectae, Ut, ctim erit maturus o σικυos, de ,

33 me cogitent Obarandis familiae hibernis vestibus, cuiusmo- , , di est vina viri docti, si attendissent voci χ=αινα, Alid mn interpretationern nostrae huic non praetulissent quaedi, simplicissima est, , nisi fallor, verissima. Nunquams, Graecis aliud significat id nomen, quam hiemale indiame diratim ut in alio provethio, Astypia . 2 spsi pI sic., Suid. 'pas si Zenob. Cent. II. E. Diogen IV. I. JM Σικυ in hoc versu incucumerem sipe 'onem possum Us indidi terpretari asse ista aestate buctimis es ur, uepo. M Hlii cadagio simile est, Baetin κα 2cpso crasti siμαTὴ ἐστιν di, et picetn: in Proverbiis Metricis c. s. quae subiecta dii sunt Proverbiis Graecorum ab Andr Scholio e litis; Mnonnihil mutatis verbis apud Suid in rei vis. quo admo-nnentur matresfamiliarum, ut lacernas omni tempore suis

15쪽

d, paratas habeant hieme propter setius, aestate propter Mimhres Walia aeris incommoda re Initio Proverbii, Thu articulus deest ed Ven .nostris msstis adiectus a Basileensi editore, cui praeiverat Erasmus in Adagiis Dorico idiomate nescio qua aue oritate effertur idem proverbium in Proverbiis Metricis a Scholio collectis, vers

Mατγων Uaepti pae c. Nil hic mutant, quod sciam, libri nostri; qui rectius ut videtur Hae rapieti dederante II. d. c. MATRONIS versus repetiit Brunc in Analech. T. II. p. aso quo ad imitationem Odyss sq. D sectos esse, iam ab Eustathio observatum est ad Od paget 36, 38. In V. et desunt verba epost dicrothcod. b. sed tenet eadem cod. a. cum edd.*pύνιχo P .petpae gyp mi et , σικύ ον. Corruptissime pύνιχoc et g Tyae oeyc met edd. quod exta I pec- ωtoli ortum suspicatus erat Casaub quam fabulam Phrynichii Athenaeus saepius & Suidas commemoravit comgitaveratque idem Casaub. etiam despol sic reis Troadis, ubi Tragasaeus dictus a comigebatur, de quo cons. II., .

a. ibi notata quarum conte et urarum neutri nunc erat locus. In nostro cod. b. quidem est pupi Is PE pet sint in cod. a. vero perspicue popi oc et ipTpet si scriptum, quam scripturam etiam ex aliis msstis Casaubonus adnotavit. Esse autem hoc verissimum, declarant ea quae continuo sequuntur, in quibtis NON AEMPLI UT EPITOMATOR, SED IPSE DEHINC AETHENAEUS AEOOUITUR; ipse, inquam, Athenaeus, quatenus scilicet non a librariis vel mutilata subinde vel corrupta auctoris oratio est de cuius generis cladibus, quamquam inde ab hoc loco, in

quo nunc versamur, optimarum quae supersunt vetustissimarumque Membranartim praesidio uti nobis licet, tamen vel sic nobis nimis etiamnum frequens conquerendi occasio erit. Nam sicut ille Athenaei Codex , quo olim usus est Epitomator, iam multis modis misere erat corruptUS, sic nec hae Veneto- Pan enses Membranae, quae a nobiS dehinc eadem brevi nota cod. . vel ins A. designabuntur, qua iam in Lectionibus contextu subiectis usi sumus triste illud fatum estu gere potuerunt de cuiUS O- dicis cum universa ratione, tum huius loci scriptura con

16쪽

s ANIMADV. IN ATHENAEUM p. d.

ferat Lector quae in praefatione contextui praemissa pag. LXXXVIII seqq. diximus. Is igitur codex, postquam ex

abrupto ab illis verbis et A. (non συλέων , Ut erat aedit Uino petieepipes C, σικυο ic et Tetae etc initium cepit, ubi TEA. pro TgA., prima futuri a verbo TE AR accepi

Uum nullana prorius mentionem in Italicis suis Notis faciam repererit Casau bonus satis intelligitur, quam vel corrupti in ipso initio fuerint iidem Italici Codices, quorum excerptis ad emendandum Athenaeum usus ille erat, vel quam parum diligenter notatae lectiones eorumdem codicus fuerint. Denique vero in Addendis ad suas Animadv. haec adnotavit CASAU B. 3, At in m S. codice, Uitas et milii nuper copia in iecit vir ampl. Andr. Huraldus Mesnsaeu Sic f. nostram Praef. p. LX not. s. sita legitur pet*αν

rito dubio pro opύνιχο; opoT ἀπφ. Ea fabula hodieque di, notissima est, saltem titulo tenus, inter Phrynicheas. Ad ad lib. VI cap. a. re Scilicet apud Athenaeum nostrum VI ad 8. c. citatur, spιχoc . Mopo Tpὴ πω: at in Indice ti idem Auctor uni ab Athenaeo laudatorum ea fa-hula non comparet: nam cum in editione Dale campii a quo confectus ille index est per errorem Morbetrao pro NopὴTρονι; si et positum, idem error in Casau bonianis editionibus est repetitus. Eadem vero fabula ter etiam a Suidad bis a Polluce citata est. Quam vocem dimidiatam in codice Huraldaeo reperit Casau bonus, eam eodem modo truncatam in aliis nassiis libris reperiri, in Praefat. p.

et suo in codice invenerat etiam Venetus editor sed is, cum in Epito me pro verbo pet et , p, compendio scripturae in fine vocis deceptiis, si pae vi legisset, hoc loco pariter illud p p re ex popae re corruptum Utavit, Ctemere hoc illius loco posuit Scribae ii, qui primi e vetustissimo nostro cod. A. descripserunt Athenaei Dei ignosophistas, sive nonnisi unus sciit scriba, qui recta ex ipso illo fontelati sit e cuius scribae apographo

dein reliqua omnia, quae hodie superiunt, exempla manarunt primores literas vocis opoTpὴ πω iam ita evanidas repererant, Ut eas transscribere vel non possent vel non

auderent. Noster vero iuvenis speculator, acutius inteib

17쪽

p. D. IN LIB. III CAP. V. s

adens oculos, tamen adhuc his nostris diebus liquido cognoverat, μονοTpὴ πω in eisdem membranis scriptum esse, eamque ipsam scripturam ex illis adnotaverat; quamquam, cum ita legeret, ignoraverat Casau boni coniecturam de lacuna aliorum librorum eodem modo supplenda.

μεν α κ et o Pso c. To,i Cedd ubi ex ipso Theophrast Top, p, dein νυIpsυetous corrigi iussu Casaub. Et Thu aegrum dedere utraeque nostrae membranae, A. Q. quae inambae in s ypoti consentiunt; llo tenere fortasse debueram voces libypoc tuopiae adnotavit,. Steph in Thes. III. 1 83. b. c. nulla quidem certa auctoritate; nam de versu quem pro Hessio deo ille citat vide Strab. VIII 3 i. h. c. Ibid. vi popTαι δε *mγι κα ευ υAb-TEpoi c. Pro υ υλὴTspo codices Theophrasti habenti, λυκύ etspοι. α CASAUR. Scit sic de Causs. Plant. II. I s. At IlI. a. sed Jιαψοplip λαμ α νειν καTα ου γύαου; dit in Hist plant vi I. 3 extr. ubi quidem solum hic nomina tur mulsum adiicitur de Causs. II. Is si I. a. nusquam

vero eadem plane, quae hic adflaruntur, verba Occclrrunt. tiae sequuntur, etTopsi E αυT Usque RaTαT -

2ἀραι μαχ/, praetermisit Epitomator Stint autem ista, decTTo reb Esdrei c. non ex libris de Causs ducta, sed ex Hist Plant. VII. i. Quare suspicatus eram, post Ai- vidi: excidisse fortasse sep αλλοι σησι, aut alia quaedam in eam sententiam verba Rursus vero ne haec quidem ad verbum ex Theophrasto transscripta sunt; nam ibi sic le

quam multus fuit ut probaret ferri istud non posse, sic pergit: MLiterae uitius mutatione scribendum aio igiν, progredi, aprin vera, uterum serere Sensus est, σικυξ dici a cesea dat

18쪽

io ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. a.

si κίειν , quae verba motum O progressum in ulteriora signi hnficant; quia haec planta est optanTικn, id est, late funditurdi, in cucumerario. Erat scribendum costio; sed laeta est D duarum vocalium in transpositio Eustathius quinto se in Iliadem Commentario immo ad Il. O . p. 332, 2 L.

di, cons ad Odyss. p. p. 63 , id sq. de vocibus disputans, ii quae sunt compositae ex duabus significationis eiusdem,

vo Graecis grammaticis sunt vocales ancipites. I, Signifi-Mcatione parum differunt abs dre .cogethaei tamen ad MEtymon satius est cum Eustathio scribere bas haei. c. Sic ille in quo rursus mireris, veram scripturam nec Notarum Italicarum nec Epitomae Hoeschelianae auctoritate firmasse Casauboniim atqui noster codex uterque M. C. sicut in Esco Bre non male consentiunt, is perspicue

di, Jgire proveniat: re ala H. Steph in Indice Thes. Nempe in αιον , T καλὲ σχον interpretatus est Suidas: vide vero, ne pariter significare possit quod laetam vel

fulcram ad spectu terram reddat.

editum erat; iuod mireris non modo intactum reliquisse Casa ubonum, sed, prorsus silentio praeteriisse. Atqui Siphnius erat Diphilus, Cardisius vero Diocles uterque medicus, frequenter Nostro laudatus .aloe Axi Og ΚαμύσTio; perspicue dedere mss. A. Qu. Deleatur igitur posthac iphilus Caraestius ex Catalogo Medicorum veterum, in quo a Fabricio in Bibl. Graec. T. XIII. p. Id s. positu est, qui nullus umquam aut usquam fuit, nisi incorruptis nonnullis Athenae codicibus. Tum series ver-

ha, ET Giων , quibus carebant edd. Epitome, dedere membr. . quae sane non erant respuenda Sitit in herbis, quibus in gustationibus utebantur veteres, relam

19쪽

p. IN LIB. III CAP. VI. ri

tum supra vidimus II. i. c. ,habet fion vim quamdam aromaticam quo magis credibile est, cucumeres cum sedi solitas esse. De si cons Bod ad Theophr. p. 6yr h. quem is laudat Dioscorid. lib. II cap. ii 6. Quod paulo post ait, *bo JE, και β ουροικόν μsTpita taetret aegip idem fere iam ex eodem Diocle Carystio supra commeinoratum est. II 68. e.

nnorum Clarum id exemplum Womnibus notum ex phi-Mlosophisin poetis etiam Sunt ad manum Oppiani de ean re versus elegantissimi, quos inde lector petat L Aλισυ T. M lib. V. s. 8 sqq. Lucilius: apud A. Gellium, qui emn vide, lib. XX. cap. 8. Mi Luna alit Osirea, O implet echinosae muribus fibras no pecui addit. α CASAU B.

ET RA. M συκὴ, piaci obsidipo c. υ 'spide p/C. Pro istis omnibus, quae eodem modo dedere optimae no- serae membranae A., nihil aliud hic editum legebatur, nisi

haec sic scripta N:TΚΗ . Oύδεν lip/c neque ex Italicis suis co liccius quidquam aliud adnotaverat Casau b. At perspecte alecam pius iam ex coniectura haec ipsa verba, inquit Mag ins suppleverat intelligens scilicet ex pag s. a. illius Deipnosophistae sermonem . l. initium

sunsere Breviter Epitomator: Σύκα. sic constanter noster s. D. συκα & σύκo acuto accentu scribit tum statim Η συκ in prioυ καθαpsis Sic &c. Ibid ita ergat σύκων λίνων. Sic ait dubie scriptu in oportuit, spiσυκων , i. e. de dis fructibuS; non uspi συκων , Ut erat deditum, i. e. de cubus arboribus. Ibid. Temere a me factum intelligo, quod et particulam inseruerim non modo contra membranarum auctoritatem, sedi nulla prorsus necessitate urgente. In errorem nae induxerat, quod post Trepex LMp. in superioribus editionibus nullum prorsus distinctionis signum, post Pan vero in ed. Cas. maxima ora-

20쪽

, ANIMADV. IN ATHENAEUM

tionis distinctio posita erat Posi repαχωμάσαιμι minus dpunctum ponetam ista verba *ιλὴ συκο si sis. Jetιμο uti cnudis commatibus, tamquam novae parentheseos signis intercipe, ut cohaerere intelligantur ista: καν αποκpφώισ2αι δεκ λέξω ὰ μοι προσπivetopetre, id est immo, vel suspendi me oporteat, dicam tamen quae mihi occurrent. Respexit proverbium, ν καλου ξύλου καν τα ξασ2αι ,

de quo viderichol ad Aristoph. an S., Suid in Areb, in Aiιον. Confer etiam historiolam apud Cic

ron de Orat. I. s.

edepo maluerat alech alios autein μακαpio coniectasse ait quos praeter rationem ingeniosos fuisse recte monuit CASAUBONUS, haec simul ad h. l. adnotans: Initio ci- di, bus hominum glandes fagineae quernae uertini deinden cognita est fictis, ieius fructus prae glandibus proba- situs. Hoc fuit alius vitae initium, quam solent Graecidii modo I M. Epo vel siAriAsσμένον, ut docemus lib. XIV. D ad pag. da. a. appellare , modo καθαpHoν,- - qudm,, lectionem etiam Eustathius habet. α - QuamqUam p rum interesse inter resaepiου, καθαptiota videatur, lubens tamen ab Eustath ad Od. u. 83s, et istam vocis for- Inam καθαρείου , quam .noster s. p. hoc loco o fert, accipiam et de qua forma vide quae supra notavimus ad II. s. d. In s. A. quidem p . frequenter praeter rationem atque etiam imperite inter se permutantur.

συκὴν ον ὴvo S c particulamys , quae deerat editis, commode dedit s. A. Ad ista verba CASAUBONUMVn Ego, dii inquit, non reperio ullum locum in urbe Athenis, aut Magro Attico, qui dicerettir g ασυκni fructum ipsu in itan vocatUm memini legere in epigrammate de Phytalo, sibi CVS inventore, apud Pausaniam in Atticis. α - vide pausan. I. T. p. s. Quod Calata boniam ista scribentem praeterierat, id docuit eursius in Atticis Lection lib. V. cap. 6 fuisse scilicet locum in via facta, quae dicebatur, quae Athenis Eleusinem ducebat cons. Hesych in I gpli, Cibi Init ac praesertim quae ex Photii Lexico ibi a

ferunt tr.

imipiαν. Sic videtur esse in s. A. unde nihil adnotatum. Hegeteriam ficum Eustathiu appellat dineto lup,