Deipnosophistarum libri quindecim;

21쪽

p. d. IN LIB. III. Ap. VI. is

d, qui ita hic legerat ud Eustath ad Od., . p. 83y. . ubi quidem in recto casu dinetopiae scribitur De ea fuse et, Hesychius, quem vide: si Η iran ires ac vel doce me,n quale apud Athenienses festum fuerit Parapbnteria vel udisce a me scribendum esse in Hesychio poli Tiriopetan TM UAυpTnpitarum. Porphyrius quoque lib. II de Abstinen-ndo ab Animatis, sed . . hegeteriae meminit, pompa in M Solis jorarum ex ritibus Atheniensium describens. αCASAUB. - Docere Casa ubonum codex Hoes chelianus potuisset, ex Epitonae Eustathium istam scripturam h n- Toptet duxisse, certe noster s. D. id ipsum exhibet sed apud alios auctores eadem occurrit scriptura Cons. Meurs Attic Leet. II. 3. Suidam in Edinetopsc ibique

2 pae Eustath. sed s. p. cum A. in vulgatum consentit. ANTIPHANis versus in sine locupletiores vidimus supra, II. 3. h. c. In ISTRI verbis, α ιν αυTων , intellige avo M 'ATTικων σύκων , ινιμ. pet iσχαδα; caricas exscis Atticis. AAsei Ho in Th. g Hoinetera legitur infra VI.2 I. d. Utrum verum sit non liquet, sed eadem utique fibula esse videtur. Tun vero eumdem Alexidem simoin-ipiet citat Pollux, IX. Is 3. quod nescio de eadem-ne fabula, an de diversa, accipi debeat. - Sed eamdem varietatem, eamdemque dubitationem iam a CASAURONos propositam video Idem ad ista ALEXI DIS verba, EJEt repo Tic pneteto is nosco' αγ p, T συκα πpoσTεθένTre, Inis Aob Thy et Setror, haec adnotavit: Sensus est Debtiit oen potius feri , ut si quis esset vir probitatis insignis , nomini D

ncipe in his versibus, ut apud Aristophanem, Nub. s.

,,&in sequentibus usurpat Alexis, Nupis et si lao snpiar

22쪽

, ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.ra .

3in y π οσTεθεν, c. Nunc, inquit, cum in voce syco-fbi phanta improbo sit ad timi coniunctum Dave, incertum, in quia de caussa id sit factu'i. o sup p est sep Tiac Antiator, quadruplator: To nepti est vox συκn, leviter initios, dictionis corrupta. α - Paulo aliter CORAT illos prio

siet; nempe, qui cos prae se Arret, id est, qui bonos Osuaves mores Ostenderet: nunc, cum hominis praν nomen ex Daν illo nomine si compositum , i. e. cum nomen ex illo suavi vocabulo συκo compositu in ponatur in homine praetvo; nescis cur ita factum D. Puto autem, qui is a dicens inductus fuerit a comico fuisse peregri inina hominem, cui insolens visus esset ille usus vocabuli συκοφάντη apud

AtticoS. Oιλὴμ pisceto et resp)-ων ἐν Pὴ p Σμινθρίων. Nulla varietas notata ex ins A. Et in oιλὴμ pii et Toc consentire Epitomen ipse videon libri quidem titulum pro more omisit Epitomator. ψιλὴ O μoc scribitur X., s. a. Utium ver una sit, non magis mihi quam ossi compertum, qui

suam dubitationemri de Historicis Giaec. lib. III. p. do . non distimulavit. Si coniecturae locus, facilius equidem

crediderim , ex *ιλομνηστο , rariori compositioni nomine, in usitatius *ιAopnμoc, quam viceversa aberrasse librarios. Nam de eodem viro accipiendum esse utrumque nomen, id quidem vix dubitari potest. Pro Σμινθ imprectius fuerit Σμινθiων , quod in altero loco legitur. Ad rem quod spectat. CASAU BONUM: Testat tir Strabo, in-nquit locum fuisse in agro Rhodiorum , Sminthia ictum, di, lib. XIII. p. os a. De eo loco vino miliis huiuscedi, caussis egerat Philomnestus, sive ut lib. X. scribitur Phidi, lodemus. . - Mihi in mentem venerat, festorum solennia hic minthia intelligi:, suspicionem confirmavit Apollonii Lexico Homeric in .μiphin, ubi memoratur . Pg- θω, Σμινθια , opTu nec vero dubito, iνθι ibi scribi debuisse, non Fi bist.

23쪽

p. s. IN LI p. III CAP. VII dis

Tα επι(nμ α et lic si repopli , συκα. c. ante rece-aiptum sum nummorum , pecuniae locum in contractia bus, mulctis, praemiis, Womne genus collationibus, si obtinuerum res ad humanos usus necessariae. Sic dii apud veteres Romanos ovis reos. i. CASAU B. Ibin

cographi, quos quidem consulere mihi licuit, verbuinai; stipatrum quod tamen recte hic esse positum, cum utri uoque codicis consensus, tum ipsa rationis connexio, dubitare nos non sinit. Igitur quemadmodum paec; tapta nossi modo sendere, demonstare significat, sed infacere tit aspareat, facere ut si, ibicere, reddere, Praesare aliquem ta me sic vis verbi ἀναφαίνsι in hoc inerit, facere ut initis adpareat, curare ut intus adset quod percoinmode in eum dicetur, qui curat ut tributa O mulctae in aerarium inserantur. . quopTα; corrigendum censuerat Villebr.

Ibid. Συκἀ φυτεύω. Sic recte runc in Fragm. Aristoph. pag. 26, d. insic perspicue in m s. p. scriptum video. Perperam Συκα edd. ibid. παWTreb, intellige πανT- ένη.r, Ahaeic O g 'Oλυνθίω. Fors 'O uaeire vide nostras Animadu ad II. s. a. quo loco musto auctius ab initio legitur fragmentum hic citatum Caeterum laudatur etiam Alexidis fabula 'Oλύνθιοι apud Nostrum VI 2 o. c. apud Stob. XXvII de Iureiurando. Ibid. et et rigio*α- gr. In hanc scripturam . l. non modo editi libri, sed

.ms A. cum s. p. consentiunt quare, Damvis spe,ciosum sit dato*αpsc quod a Casaubono ad II. s. a. commendatum edidimus, istud tamen teneri debuisse videm r. Ibid. μnTptaop. μnT Mio; exserte scribituria edd. ms A. p. Ibi Gσχαζ. Sic ex II. s. a. correxit h. l.

Casaub Lubens iσχα Og hic insuperiori loco accepturus eram, si libri dedissent.*ιθαλέων σύκων. Sic scribit Athenaeus, ac si esset

forma nomini o φιβαλέο , n ei re Ag , ο βαλέον. Sic enim h. l. mox rursus in Pherecratis vel sura esset. λέων σύκων scribitur in gen plur neutrius generis sic dein ex TELECLIDE adfertur, c καλι κα Λιβαλέοι nam sic

ibi penacute non, ut a nobis editum est, s ipsi Aeat,

24쪽

is ANIMADU IN ATHENAEUM p. s.

scribitur illa vox cum in superioribus edd. tum in s. p. b& ni fallor etiam in s. A. Denique ait, Tec; μυppίνασ

aliud quid notatum in Epito me quidem prorsus omissi Antiphanis versus : prorsus ut apud Aristophanem oιβα-

quod apud Polluc. I. i. ι αλόω Walia id generis penacute scribuntur; sed ista haud dubie vitiosa scriptura est, .diserte docet Scholiastes Aristoph ad Acarn Sor.

σι αλ ωc arpo repo DTὴνω; si scribendum. Videtur quidem in eodem scholio riuod verbolenus Suidas transscripsit aliud nonnihil turbatum esse, quod nunc non moror illud retulisse contentus, derivatis in esse nomen a loco quodam, sive Megaridis, sive Atticae, o Uaehu dicto. Communem nomini formam, ut apud Athenaeum, sic apud Hesychium habes *ι αλέα in Heων, κα ὶ συκaoμωνύμα; τινὶ δὲ σχαδα . Et parum abit Apollophanes apud tymologum α συκα, ι χλset' rei o αλέαι, iet aereos . Cons infra ad lit. d. in Androtionis verbis. Osps psiTnc prepet etTαAhois . Quae de titulo fabulae h. l. docuit Casaubonus, ea suo loco in Indice Auctorum olim referentur. Ibid. U. I. πυpETT &c. Haec Vo valeant, intelliget lector ex his quae infra docet Noster pag. Eo a Veri . . p σύκων. Sic transposita verba d sideravit metri ratio, ne esset in quarta senarii sede spondeus. Veri . . Potest utique ferri Trec sci=μ piaec, in accus plurali quo ignificatur, quotidie id facere solitum eum de quo agitur In similibus vero aliorum poetarum versibus p. o. a. a. et cisset V piae legitur. I TELECLIDis verbis teneri debebat librorum scriptura c*ιβαλέοι, de qua paulo ante dixi Sin Atticam formam malles, *ι ἀλεω oportebat. Ad rem pertinet quod etiam CrisAUBONUS adnotavit quod verba ista καλοὶ κι ιβα- λεοι neque de arbore ficu, quae est συκὴ , neque de fructu, quod est eth uxor, intelligi possint de hominibus aes--

25쪽

p. s. IN LIB. III. CAP. VII. 1

c tu accipienda illa verba quo facit id, quod in Schol.

Aristoph. Acar. o et legitur, ae Tota Gier psis et M ανθpώ-e missi Setheis Capud Suidamsi et Aeli edituro καλουσι. I ANTIPHANICU . et re et Ois: βαλσω; erat editum: sed et lic percommode dedit s. A. ea sententia quam in versione expressi Epitomatorem omisisse hos versus, iam supra monui, ubi de voce et ilAstac dixi. Ad ni et rumquod spectat, ultimam vocis diser ob caesuram produci posse existi in avi. Did. στε*ανωipio rex sa verum est, fuerit

ex Theophr. Histor Plant. lib. V. citantur ab H Steph.

hcons. XIV. 6s a. f. Hirundinari re sici diei aera similitudine coloris. In nomine tam ostro consentit Pollux VI. r. cons Plin. XV. 8, is., Columell. lib. X. sub fin ubi

purpureae chelidoniae. XgλιJops, Attica forma est , quae paulo post apud Nostrum etiam occurrit Similiter vero κορώνarac est fici genus apud Aristoph. Pac. 628. a cornicis colore nomen habens cons. p. I. a. Ibid. Eetra trire pBακχρια. Sic corrigendum monuerat BENT LEY in Dis. o the Disitis of Phalaris p. 23 . cons infra VI dy8. c. d(ubiri Bae vici Suid in 'Eeti Epr . EPIGENIS versus ita ut fecimus, distribuendos pani sita ibi pro .s-γιIιν- esse scribendum , docuit Benil ib. p. 36. Superiores editore duo versus fecerant quorum prior ab NT', alter a σκλiipta incipiebat. Pro, RAnpta Dalech. υ, ω legerat; quod fortasse non male factum re iudicavit Casa ub Mihi non solicitandum videbatur vulgatum. f. pag. 6. d. in Alexidis v s. d. Epitomator iton nisi haec verba

λευκερινεώ scripsi Paulo ante, voculam obpopoli ' misAnimasi Vol. II. B

26쪽

ig ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. s.

quam ignorabant editi, non repudiare debui, cum daret dnoster codex A. Epitomator quidem ex toto hoc loco non nisi haec verba excerpsit Ahονται, τινε και πωροβα-σιAios , κα κολουθοι κ di*ογοι, και ε tipικαί. Quoniam duos priores Athenaei libros non nisi ex eadem Epitome cognitos habemus; non erit inutile, si subinde exemplis nonnullis docuerimus, qua ratione in ill a conficienda usus sit Abbreviator topμόνιοι ficus, unde dictae sint nescio, nec alibi reperi hoc nomen nec vero magis mihi notae sunt popυpio ficta S, quas a Dalecam pio hic invectas adoptarunt qui posteriores editiones Casauhonianas curaverunt videtur Dalecam pius horini vini mentinisse, linio memorati XIV. 8, io ubi quidem Phormeum in mSstis legi Harduinus docuit Equidem e superioribus editionibus qο μύνιο debui revocare, quod .ms A. tenere videtur Epitomator hanc ipsam vocem praetermisit A vocabulo opi O , orbis, calathus, derivatum nomen censuit illebrune, provocans ad Hesych in H σχαJsp. De Jιψόγω ficu cons. p. I. d.

A κρυ ἐν E TI Toλα c. s, Extabant olim LYNCEt Samii enosolae, quarum S. Harpocration meminit in θύψαλ- Mooc. In his fuit una ad Diagoram, qua contendens vas, ria esculenta Rhodi nata cum Atticis, palmam Rhodiis, adiudicabat. Conferendus hic locus cum altero huic ge-nmino infra, eodem libro, III. Ios. d. e. ubi de Panisn generibus displitatur; item alio qui libro VII. p. a Ss. ne. f. in sermone de aquis: reperies illos. cc CASAU B.

ἐpsssip. Deest verbum, ex aliis eiusdem epistolae locisn supplendum EpTι παγαβαλλουσιν, aut silmile Sensus est: n Si fictis Rhodiacae, erineae nomine dictae , iis comparentur, , quae Athenis Laconicae dicuntur, tam impar fore certamen,

ii quam fi cubus contendantur se camna , id est, mora Si quis ualiter interpretetur, non ero pertinax modo intelligaturn similis aliqua comparatio. c. CASAU B. - Quae Athenis a. conicae dicebantur fici videntur fuisse ex delicatissimis qua re etiam inimicam dixisse videtur paulo ante Comicus, invidiosam, quod parva sit, cum Ob bonitatem optandum

esset ut sit maior Quidquid sit, hoc dicit Lynceus Rho-

27쪽

p. s. IN LIB. III CAP. IX, is

diacas caprificos cum scis eis, quae Laconicae Athenis vocantur, c contendere , ut mora cum sicis videantur contendere id vero est, mulio esse Alcatiores. Nam adeo praestare mora ficis omnes iudicabant, ut inde etiam nomen mori a cessisse putaretur, ut o υκώαινα adpellarentur, tamquam υ-

κων ἀμεiγω, meliora scis. Vide II. i. f. Ad istamque etymologiam adludit Lynceus simulque videtur in verbis .pirabciripi ci lusus inessse. Quod autem initio deesse verbum finitum dixit Casa ubonus satis fortasse fuerit si Soκε pro Odκs p legamus, aut si verbum pi ci subintelligamuS. Caeterum si placet inserta particula et i Og post Tec OE, referetur illa ad sequentem ea et hic Rhodi; Elie, Athenis Deinde in fine haud dubie aut re pecTε-

καλλιστpcυθίων. Vide Plin. XV. 18, is . , quos ibi Harduinus laudavit, Iulium Capitol in Albino, Columell. lib. X. Ibid. ξυωπ-TEpac 'cυ μωνύμου. Vide Erasmi Ada g. in Lynceo perspicaesor. f ιβιανα. Liviae sci, Plin. lo c. cit ubi in Chiarum, Chara

r. G. Cas. Did. Ηpo et o LAύκιο , Lycium hunc Herodotum, qui devicis scripsit, nulla caussa est cur cum viris doctis, nescio quibus, quos Fabricius ibi Graec. T. XIII. p. 8s dicit, in Herodorum mutatum velitnus. Idem nomen, absque varietate, sicut hic, recurrit Ill. 8 d.

Παζαένων θ' o Bυ . Particulam Is de mea conieci adieci . Ibid. Cus es. α πὶ Καυνω pri consentiente ac stro,s A. esset editum a deinde in Parmenonis f. a. ut *ὴp- etcti, adnotavit CASAU B. Melius scriba Καυνων , ut res, ct tam sit Καυναι; unde fit gentile reinvio . Atque ita scri-a,,bi debet in sequenti versu Parmenoni S, cevire e tὴpTop,nno Καυνσχsὴ του. Etiam apud Ciceronem de Divin. Mi I. o. Caunaeas scribendum . quod exauditum est, Catienne eas Cauneas caret analogian Caunias, alientis ab eo so.

simo Caunae, Aeolidis oppidi nomen Caunus, alius oppidi iii

28쪽

dio ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 6.

s, θiipti sic n re os . In Stephani Ethnicis mutilate ista

nexplicantur. α - Haec ille. At Catineae sive Cauniae caricae apud Ciceronem l. c. sunt ex Cauno Cariae notissimo oppido, cuius continuo deinde meminit Noster. Xὰυναι vero, Aeolidis oppidum , nullum est certe nemi r .aem ratum. Lege Stephanum ByZ in Καναι, .co . . . si vis, quae vel Interpretes Stephani adnotarunt, vel quae Cellarius in Geogr. Antiq. T. II p. 6 sq. collegit nec dubita- his, recte a nobisi repta p&Καναὶ α esse correctum Eam. dem emendationem, dubitabundus quidem, iam proposuerat PALMERIUS in Exercit in Auet Graec. p.raso qui caeteroquin multa ad hunc Athenaei locti spectantiari ac praesertim de Catiniis caridis, ex Catino Cariae, docte congessit. Quod in PARMENONIS c. a. gopeto legendum pro vulgato *ί Te Casaubonus censuit, id non probandummodo, sed Min contextum adoptandum iii dicavi. Iam olim in ora sui exempli editionis Bas eamdem eniendationem idem

Casa ub adnotaverat ii Scr. -δpTον , per appositionem. MTti moles Aita J σύκων &c. Ad vulgatam olim scriptu-rdanso ire. Alta p, Uam cum editi etiam s. A. . . agnoscunt, qui perinde inin APOLLODORI U. . mendosum sedemoti tenent haec notavit CASAUBONUS :n Toxalias ficus inamoenas atque ingratas palato fuisse de-nclarat qui sequitur Apollodori locus An igitur ita dictae, ii quod afritae insar palatum vulnerarent Sic crucium vi- linum, quod bibentibus esset ingratum Ut crux .ec At perspecte GROTIUS, memor Hesychianae glossae, Misi-λιοι, ειJoc σύκων , similiter apud Athenaeum iecλιων& ei p. io in legendum vidit, atque sic correxit in Apollodori vis et oicit Aioυσμα χωρια, in Excerpti ex Tragoediis Tomoed Graec. p. os . Tum in Noti pag. yyd. monuit dii Huc adludens, scit is qui apud poetam lo-nquit tir ait, apud se esse etiam Mπέλου δiαλίου nonii quod hoc nomen de sitibus etiam usurparetur, sed quod dii vox satis conveniret. - At apud eumdem Hesychium est etiai de vino proxima Glossa 'Olechis , helyn O pc . Sed, ad ficos ito spectat, hiαλιo caricae etiam Polluci memoratas videmus, VI. i. ubi gistho quidem vulgo editur, sed biαλιο melior codex dabat.

tus noster codex. Sed suspicatus eram, quod etiam Da-

29쪽

p. 6. IN LIB. III. CAP. IX. dir

a lecampi in Indice auctorum probatum video, ante 'μαT. particulam si intercidisse, ut titulus fabulae fuerit I potet .n ματιον. Quod vero FABRICIUS Bibl. Gr. T. I. p.raq;. fabulae titulum his verbis citavit: si repoικιζομένn μανTε-33 πωλι , Athen. Suid qui tribuit Apollodoro Geloo: re ibi adnotavit quidem HARLESIUS, T. II. p. deti. apud Athenaeum viati etio T. legi sed caetera intacta relinquens dubium me reddidit vir doctus, cum mihi nusquam apud. Suidam vestigium ullum illius fabulae contigerit reperire. Illud video, a Grotio l. c. hunc poni titulum , poικι μέν/ μαντοπώλιIi, quem sic ille latine reddidit, DotataeinguliPendulae nempe ille Athenae editione Bas aut ven. usus erat, in quibuscum mendos ilχατιπώAio expressu inesset, iμαντοπωλ corrigendum censuit Casaubonus sive ex Italicorum codieum excerptis sive sua de coniecturaiματιοπώλιδ o edidit quam scripturam, ut dixi, firmat noster codex Eamdem vocem Pollux habet VII. 8 ubi

commemorZtUr iμαTιὴ πωλι , opli, forum vestiarium Athenis Vocem Upοικιζομένn cum Grotio malui dotatam reddere, quam cum Dalecampi gratis se sissentem, aut mendicam. Non habet illud verbum, Steph in Thes. Sed

Philoxeni Glossis est empoικί - doto & προικιζομέpii , Otanda , sic fortasse . l. reddendum erat vocabulum. Ibid. In Apollodori f. q. pro cυκα φέpei, in s. A. per

Te Reth. vrepsi Tola I Iexp. αιμωνια. Citavit Eustath ad Od. M . pag. 38 Extr. In ARCHILOCHI verbis, ista etυκα κε iure tenet uterqUEmS. cum editis Brunckius 6 ἐκsipae ad oram sui libri notavit, nescio utrum e cod Paris Hermolai Barb. quem codiceni, sicut in Epitome nota s. . insignivimus, sic in pleniore opere , ubi eius mentionem faciemus, s B.

nominare licebit an sua de coniectura, parum quidem h. l. necessaria. Caeterum debebat iste versus adiici Archilochi Neliquiis, quae in Brunckii Analect T. I. p. do sqq. T. III in Leet .Emend. p. 36 collecta sunt.

ινὴμspae . De Tu articulum, praeternecessitatem a Casaub adiectum. Ignorant quidem eum mss. A. MEp. cum ed Vens Bas. Pro πολλαχού, αλλαχo malebat Coo RAT. Vulgatum vero tuetur codex uterque inpossis intelligere pleri que aliis in locis, vulgo.

30쪽

A υκ pirabes et si e &c Verba ista, sicut in paulo chreviora contraxit Epitomator, sic citavit Eustath. Od.

vis, en acute ubique scribitur cum apud veteres Lexi-cographos, tum apud recentiores ,sic h. l. psinis hahet s. D. Sed in pu Oct c consentiunt edd. neque ex s. A. adnotatus dissensus. Sic rursus XV. 68 a. d. pstyoci ex Romano cod: ce edidit Cante rus at ibidem rursus nosterms. D. γε-Jia laabet. Rursus vero apud Theophr de Causs. Plant. v. I. pag. 322. d. Hein s. R αβ , pretet acute expressum video Pro . pi aeris, pινε scribitur in o. ubi

In EPICHARMI versu, vulgo nude μοια 'taptivo i scribitur, ubi ae ob vel voti postulare metri ratio mihi visa erat. Istum ver stim omisit Epitomator. LI. To, Epico si s si ocis c., Sophocleum hoc pro ds, verbium in ne est illi, Lepus tute es , Obul 'amentum qtiae-Mris. Sed scribendum H ἐπαγ pipoc cum Accentu in ul-ntima Arboris nomen est Epiro de pii ab C fructus . . t por,

Minquit Eustathius; id quidem nusquam diserte dicit Eu-nstat h. quem vide ad Il. . . p. 18o, Io sqq./ ad Od. e. D p. 22s, 3 sqq. vel potita hινο , ut συκον , quod cla-nrum ex sequentibus Athenaei qui observat, dixisse Sonphoclem et setoep Hvoc, quod arboris nomeri est, prο πεπομaa Epipol/, quomodo tructus appellatur, inquit. Caeterum p-5 πικω id dictum admonet Athenaeus. Ita autem vertendi, dum Tu cum is grossus nihil O insipidus, ad come edendum M Intirilis, alios verbis increpas, tanquam ignavos idos.

3ἐet, accipio hic, ut apiid Homerum, quando probrin loco aliquis dicitur mirere p. Adrianus Iunitis, magni iu-ndicii vir, aliter interpretatur; in Adag. Grusus maturusai sui ineptus cui non assentior Dalecam pio multo mi-MNUS. emendanti oυπ-Mur reclamant libri, reclamat Eu-Mstathius, reclamat sententia quam, opinor, primi nunc dii indicamus vere Eegpινα ρισθε valet, Oratiorae tua . I-M potis vocas non enim tisitata significatione verbum hoc Musurpat tir, sed nova insolente, ut multa apud tragi-nco .comicos, quando praesertim loquuntur homines