Deipnosophistarum libri quindecim;

751쪽

p. 83 IN LIB. IV. CAP. LXXXI. fri

deatur reliqtiis Casauboni emendationibus suffragari. Equia dem . sicut istud Σ μέλα - - res c minime sperno, sic non video quid magnopere movere nos debeat ut eo confugiamus praeterea, quod sequitur, OCTE α ει&c id vulgatae scripturae patrocinari mihi videbatur. Quo minus vero Casauboni probarem coniectur , retinuere cum nimia in mutando citra necessitatem audacia, tum id quod paulo ante ex Polluce observavimus, vocabulo direpta isos non insertiminta, sed modos, quosdam musicos denotari Paulo propius ad verum mihi accessisse ILLE BRUNIUs visus est, sic legendum censenS, παυ- λουσi vel et aeυλωpeti dorice boreaeυλουpri puto volue rati *ιν σοφω κι saepes c repim istaec Quae verba sic ille gallice reddidit Semele dans en chovum, O detur filies iis accompagnent habile nent lis pariambides de ur cithare. Sed in tam brevi praesertim abrupto fragmento, in simplicissima minimaque mutatione adquiescendum ratu , satis habui, ναυλεῖ σ*1 pro moeci et gis scribere, bis sipe in tertio casu, pro ipsi pae. Quae quidem emendandi huius loci ratio iam a perspicacissi ino nostro CORAT in Notis msstis occupata erat. Verbum

υπαυAE p, succinere, infrumento misico comitiari cantiam , Alit

fallantibus modos pratire, habes apud Nostrum I. as a. e. apud Luci an de altat. c. s. tun apud Polluc. IV. 6 . Idem valetἐπαυλε p, pag. 18 . f. o*os est olera, ut frequenter alias, de quovis genere artificum. Ac poterit fortast κιθαpti cum hoc vocabulo coniungi, Ut hcphc I seps sit, sostra citharoediis sed id quidem non cesse Pronomen plurale et praefertur ad totum saltantium chorum, quorum in numero Staneti erat. Ir -- stem versu , ad verbiun. Elaeebei nihil ex nostris metu, v v T

752쪽

hranis sequae nec in aliis verbis quidquam mutant ad cnotatum est nec tanae dubitavi dis a b c pena cute scribere. Non enim praesens tempus dis et est , sed repeta, dor pro vii Eω unde prael. g ναρα, plUSqudm- Perfos αδριν, laetus eram, delectabar. Ei autem versus ille anapaesticiis trimeter cui mensUrae cum non respondeat praecedens, nec satis integrum illum, nec fomlasse satis adhii per sanatum esse, facile largiar.Th schethpic pinc i, De salteri multa doctores c-s,clesiasticita letonymus , Chlysostomus , Augustinus, Malii Sicti autem pleraque alia musica instrumenta a Sy-Mris mutuati sunt Graeci ita huius, inventum kn , Mnae Syris imputarunt. Ac miratus sum saepe iam in-s, de a tempor: bus Nabuchodonosor vetustissimi regis B Dbylonii psalteriorum nomen in ulti nitim fere orientems, penetrasse et nar apti Danielem tua P. S. SS. S. T. O. dii Cis. Fesantem' graeca stant i et Aet re videtur au-s, te Athenaeus psalterium in inguere ab alio organo,

M λυρο sonu dicebatur. De hoc fortasse debent intelligiis Chrysostomi verba in Protheoriis ad Psalmos φαλetuo

3,Tων *δὴ taprili rugoplasi . c. CASAU BONUS. - At, quod de αλυφίω op i dicit Noster, id non ad Thy Aupos cipi aere dspectat, Ode quo cons. Ag ITi. e. oiνικι, P. IS 2. f. sed ad T 'Eres bucto p nec ait, idem esse instru-nientii ma sed nonnihil quidem mutatum , O in En tamen retinuisse Tiridi psi os penuli ima longa scribitur apud Aristoxenum, Harmonicor. Elementor lib. I. p. 3. itemque apud Polluc. IV. s. ubi docet, quadraginta chordas habuisse. De Epigono confer Nostrum XIV. 63 Ex tr. ε 38. a. Politi c. l. c. Quod onias Totimo Athenaeus hic dicit, in eamdem sententiam Pollux et C P Σικυώνιοc dixit. Alias et es si opponitur et bis ei, non modo desilio adoptivo, sed, de cive velut apud Helladium in

pit, cuius fere tenui hoc loco vi Isionem latinam. Atquc

753쪽

p. 83. IN LIB. IV. CAP. LXXXII. fri

d etiam eadem, quam dixi, ratione distincta verba in ed. en video Ad sententiae summam parum interestes at videtur tamen, si id spectasset auctor, potius tabeiphs, quam etTubgbet, fuisse dicturus. Quare lubens tenui eam distinctionem, quae in ed. Bas kCas obtinet quam

eamdem, ni fallor, tenent veteres nostrae membranae et in cod. p. quidem prorsus sic scribitur, quemadmodum edidimus, ut cohaereant verba μουσικώTαToc RetT. Ibet, id est, solerti sta manu musicus e ad quam dictionem sues pra provocavit Casaubonus, in exponendo nomine Eυπ--λαμο in Hedyli epigrammate, . I 6. c. aes pos , multo commodius fuit oratio ex membranarum praemscripto, aetati moli, , quam antea, cum abesset rei particula.

e SOPΗOCLIs ex Maesis duo versus sic scribebantur in editis:

nisi quod AυInc praeterea, pro Abync fuit scribendum: sic Brunckius edidit in Fragm. Sophoes P. I. nUm. d. Constructio sic intelligenda Notio J. 3υ et 1 tapoc scit.

in meminino genere non dicendum fuisse sepeti usi ran, cui videtur indicata Calaubonus sed vel apTισπασTu vel αντίσπασTo . Ibid. καὶ ἐν Θαμύρα. Vide ad pag. 1 s. f.

notata.

EUPOLIDIS verba, at monuit BRUN T l. c., HERAE MAN Demetris pag. 23. non tam num versum e

ciunt, quem ait modum uino scribebantur, quam duos dimetros trochaicos In priori versiculo lubens U. καλώ scripsissem cum eodem BRUNCRi, sed quoniam defendi vulgata scriptura poterat, teneri ea debuit, it tuetur vis 3

754쪽

6 s ANIMADV. IN ATHENAEUM IS .

eamdem cum editis .membranis A. etiam Epitomator squi, omissis Sophoclis versiculis Eupolidis testimonium

rotc. Ad Indicem fabtilae quod spectat, aere Treyc scribit S. A. sed IX. 3 o. a. idem codex quantum quidem Novi in se retaei consentit quae vera est scriptUra. De eiusdem fabulae argumento haec adnotavit DALE- CAMPIUS Gnaeo H Codito De nocturnis sacris Athenisncolebatur, obscoeno quidem ac turpi ritu. EUPOL Isti Baptas comoediam scripsit, qua sacri eiu cultores acer-nbe exagitavit, ab illisque sic irritatis in mari demersus D msufiocatus est. Iuven. Cecropiam soliti Baptae lassarenaeo to Politi an cap. io Miscellan. Iunius adagio Co- Minos conretibernalis . cc vide Iuvenal. Sat. II. sa ibique Interpretes. Ad idem arg timentum spectasse Sopatri fa-h Ulam, quae Mi,c etsi s dumo vulgo inscribitur, Samuel Petitus censuerat de quo dictum ad III. Iis a. id IV. I i. c. d.

pi in 'Epυργα ξαλασσnc Rursus citatur idem auctor lib. XIV pag. 3 d. a. Cons. Volsium lib. III. De Historic.

Graec. p. doctiq. Dirae Tis v M. I o pae v. Sic cum articulo meminini a generis Cacuto accentu in penultinia nominis, scribitur cum in editis, tum in utroque nostro codice quod tamen

minus rectum videtur; nam aut Tol πανδουμ et oportuit, Ut et ii ii, res et v. Sic quidem in Oem gen. Γανδου et circumflexo accentu scribitur apud Hesych. Polluc. IV. o. ἐκ T. 2 αλά. et *υομένisc si*νne. Ex lauro quae ad mare signitur Eustathius hunc locum respiciens , ad

pretationis caussam nam id ipsum valet ἐν θαλασσψ, quod cum eod. .msto I tenuit etiam Epitomator videt exic Polyh. voce 'Eu, num . . .cons Polyb. XXXIV. 8, i. ex Athen. I. Oa. c.

755쪽

p. 38 IN LIB. IV. CAP. LXXXIII. fro

Tu inγων. Συ μνών s. o. errore eius qui rubras litera adposuit: nam primores verborum literae, ubi novum argumentum incipitur , atque nomina plerumque

Auctorum, minio picta stini in illo libro In eodem li

solet ab Euphorione Atheniensi, Tragico, Aeschyli filio, eiScernere. Mireris vero, cum copiose de isto EUPHo-RION egerint me ursius ad Helladium pag. sqq. Vossius sib. I. De Historic Graec cap. 6 pag. Oi q.

tamen a neutro horum virorum mentionem factam huius scriptionis respires orere ii Os quem eumdem titulum operis cum editis Athenaei libris tuentur vetiistae nostrae

membranae Cuius omissionis non aliam fuisse caussam suspicor nisi quod in Indice Scriptorum, a Dalecam pio edito in in ed. Cas. a. 3. repetito erratum est in numero paginae qua huius libri mentionem fecisse Athenaeus perhibetur. Ibid. vh Mis, opoκαλααop. Vocula in μὲν , in editis omissam dedere nassii A. D. Ibid. τὴν

SALMASIU Exercit Plin pag. 8 . . sic corrigendum censuerat : τὴν ὲ πο .υκαλααον, Σιλnpo I Ietpσύαν, Πκγγ βετον. At vulgatam scripturam tuetur codex noster uterque.

mus dicere ista Alcidem Musicum Alexandrinum k qui , q

756쪽

6go ANIMADU IN ATHENAEUM p. 8 .

loquens introductus est inde a pag. I d. b. earet ni d , a nobis et nempe quae a nobis praestita sunt in arte musica. Dalecam pius, in versione, Petra μω expressit de nobici TopoυνTα ενεκλεα op repeti iap συα peechiae. De bhoc Menecti consulendus ossius lib. III. De Ilis . Gr. p. 38 . Cum titulum operis non prodiderit Athenaeus,Gυὲ poc*set adpellasse auctorem contentus, i. e. Historia cum H oriarum scriptore i iii spicari licet, Ude creto ire inscripsisse illum suos Historiarum libros nisi forte illud Meneclis opus respexit Noster, quod lib. IX. pag. 3yo. h. citatur, cui titulus fuit υνα νων , id est, Collectanea, vel Varia Hisoria Nam quod ei operi, de quo hic agitur, Xpονικων titulum fecit Dalecam pius in Scriptorum Indice, id non alio nititur fundamento, nisi quod mox ait No

in v c. PTOLEMAEUS , rex Aegypti, sub quo vindi; Dcatas ab interitu literas scribit Athenaeus, in historiisn dicitur Etiergetes sectitisic Alexandrinis invivus tam or-ri UUS Cacergetes est appellatus, ut hoc loco docet au-aacior rursiisque XYI. s s. d. e. J Sic soliti Alexandrini 3 in suorum regum mores magna libertate iocari alium et Gasionem aut Phisonem, bis idem ipse fuit, de quo hic Magitur Latium, biosae, appellantes. Erant enim eonplane ingenio , quo fuisse Antiochenses in Misopogonen prodit Iulianus. Hic Ptolemaeus etiam contra fratrem di, Philometoreiae bellum gestat quae caussa est cur ocr

di, nam eorum maxime suspecta fides erat tyranno , qui an pueritia cum fratre assuevissent ., CASAU BONUS. De Codem FTOLEMAEO, septono ex pti rege, vergete secundo cognominatori itemque erae sp cet in Phaesone, haud naulto ante dictum est ad pag. i d. d. In quo illud fortasse mireris, quod, cum plurimo doctos viro in exsi lium egerit ipse tamen iterarus amans fuisse videatur. Fuerat quippe celeberrimi Grammatici Aristarchi discipulus, Athen. II. i. h. ipseque etiam librorum Homericorum proponere emendatione tenTaverat: II. 6 I. c. denique idem auctor fuit quod perspicue Athenaeus noster docet XII s s. d. e. Commentariorum illorum Historia coniri, quatuor .viginti lubris comprehensorum, OXIV.

757쪽

p. 8 IN LIB. IV. CAP. LXXXIV. Si

ris . d. qtu freqiieme a Nostro citantur. At quid magnopere mirum, si in mortali naturatam praesertim in tyranni ingenio, contraria studia coniuncta videntus Pro ec Esdi se Tnp, ei ire Esp reetis in s. o. sive quod ita placuerit breviatori, sive quod errari libraritis.

peram pοσνεμο ed Bas kCas. Veram scripturam dedit d. Cn. cum utroque cod. sto. Cons. XIV. 63 i. d. Pausan. IX. E. pag. 3 ., Suid in Unὴpouec, ex Schol. Aristoph ad Eccles. s. io 2. De corrigenda menda monebat etiam IACOB in otis msstis. Ibid. M Eύ-psipivp

J Eύcppα νω κα συ pαμ αα sp Aυλων καTέλιπεν. In ed. en de Bas nil aliud legitur ni si M EO: ανα και αυ - psela tae dec Duodecim voces, in medio millas, ex It licis codicibus supplevit Casau b. Easdem omne agnoscit s. q. sed pro oιλόλαόcris, mendo ιλολiλαιὴ etshabet. Ac videtur id nomen etiam eo in codice corruptum fuisse , quo usus erat Epitc , maior qui adpositis Euphranoris, Arelotae nominibus, Philolatim silentio praeteriit. Idem vero sic scripsit : υ*psepta Tε και 'Ap-χύTet oi Iυθα. opticol oi rei cudi psilv μαTest. TEpi AUAM κατελιπον. EUPHRANORIS librum Vrspi Aυλω paulo ante etiam citaverat Noster, pag. IX a. c. Archytae vero scriptum de eodem argumento nusquam commemorar.gμtiapi sis. Ree o Api Toisil, ne Articii tum , cum deesset editis, dedit s. . Ibid. 'Oc τι αυλο c. Vulgo sic scriptum erat continuo tenore, O Tι β' αἰτn αυλοι σκαι λυμαι; c. Usque aegλgogic. Ubi CASAUBONUL , Ini, Aristophanis verbis, inquit, inducendum To e rara et Mita plana erunt caetera. α -- Docuit vero insuper

BRUNCRIU Uin Fragm. Aristophan pag. 238. num . . metri caussa delendam O particulam , poli spreta autem voculam aliqua in v. c. νυν, aut similem aliamo esse adiiciendam et quem secutus sum. Sic prodibat versus trochaicus et rameter catalecticus, cum priori hemistichio versus equentis Equidem priorem etiam versum , quem integrum non capiebat unius lineae longitudo, in duo hemisticitia partitus sum. Et Aristophanis vero testimonium,

758쪽

ιS, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 8 . Phrynichi quod continuo sequitur, praetermisit Epi

* ύνιχo T*ιαλ*3. Sic satis commode m. O . Nec opus ferat . T*ιαλeta, quod est in edd. Poetae huius verba.Oυ τουτον &c tamquam unum efficientia vers una vulgo scribebantur , quia in sit iustu senarm UnUS tam primoribus verbis itis qui illum excipiebat. Postrema verba , υλsD Tis is erecta sic scripsi, ut praeivere membr.A. ocu Agii et .sti et re Cedd quod sicut non sperno, sic non vidi cur scriptae laetioni praeferrem. Ad sen. tentiam quidem parum aut nihil interest.

patum constructumque vidimus. ἐνόπλιον, intellige ,- μον vel pυ- op ut volebat, STEPHANUS in Thes. II. 36'. d. Io Nis versum ex Phoenice vel Caeneo in hunc modum edidit CasAUBONUM:

nescio quis apud Polybium XII. 26, 1 in pacis laudibus,

Sed nunc tibiam cum gallo conferre placuit Oetae cuiuSin verbis quod mendosum imi tacite in Tre S mutavit Casau bonus, reetissime fecisse videtur; a quo praeeuntem Dalecampium habuit, qui Canebat interpretatus erat. Et sic sententiae quidem, sed versu nondum, conflabat ratio. Nam metrum prorsu pessumdat inserta vox αυλὴ quam non dubito vel e versu praecedente aut quente adpositam esse, vel potius ex interpretatione inter lineas olim adscriptam irrepsisse Pariter mihi persuasi,

759쪽

p. Sti IN LIB. IV. CAP. LXXXIV. Ss

Abstior, non otio scriptum oportuisse ut se AtaetrapAspio idem valeret ac cis Ab AυJιοψ. Est autem ultima syllaba in As Jιoc producta, ob consonam sequente aspero spiritu Sic exclusa voce tiAE , commodu prodit versus senari US. 'E Is opobasse et cura Ag etpυὴret 'Incia Eipnκε συ et&c. IONIS ceti stic adducit in testimonium etiam He- sisychius in Ni: Θεσσα Asyn. Ex eodem dramaten adducit Athenae US, n Hace P . o cupidit Ibriac AER Tmp.

npii Cocpidi re offendit me rationi huius et o μ*i ο-Mλον. Difficile enim dictu, vox 'IJαιο quo pertineat., Eclogarius ita accipit: Ahre Cybs Tob Age et tibi et II resipn ipι α κέκληκε. Gallum gacinaceum appellavit Idaeamnsisti Lam. J A valet fictam ex buxo, Ut exponit Dalec. ii vel in si et n.itam, simpliciter: nam i In quamυis franuam dicebant etiam talgo Polluc: Ecreti et g ιπε ν, ρύ-

ac Meti Aet*; c. Apud Homerum Idaeus nobilis est Troiasinor Um praeco Suspicat iis sium nonnUmqUam, eo allu-n sisse Ionem, appellasseque praeconem, sillulam ingarimnsactinaceum: quarum appellationum ratio perspicua. ii thenaei verba huic menti insertoreae accommodaveris

BONUS. - Omnis dubitatio fluctuatioque , in qua se circumegit vir doctus . inde orta, quod, ctim tractareth Unc locum, non meminisset coici et dixisse Graeco S, non opis pidi et De Ilo si cogita si et visurus

referri. Sedi illud mirum, quod notione et eidem illi vocabulo 'l et o subiectam ubi vi potitis, quam ibi quaesiverit, ubi in promtum in medio posita erat quae etiam sponte occurrere debebat ei praesertim qui illud ad et pium et referebat vocabulum. Quid enim simplicius aut ni agi in promtu erat, quam aeream fidam vel Lbram, Phrygiam intelligeres confi Luciani Deorum Dial. XII. luna vero poeta, pro eo quod Phryglam vel Idueam sitissam 'IOxi eu et pidi re dicere potuerat, fistulam ira aluit per adpositionem , quam dicunt Grammatici

760쪽

68. IANIMADV. IN ATHENAEUM p. 8s.

et o IIctili se Agae et u Spet adpellare, i Les aeum gallum gal alisceum. Dei liquem illud praeteriit Casau boni animadversionem, quod in ipso versii adlato, prout vulgo scri-hebatur, postrema vox minime conveniebat metro Cui voci postquam substituimus eam , quam ipse Atlaenaeus proxime praecedentibus verbis perspicite indicavit, iam κTputar, perfectus prodiit se narreis.,, In sequenti versuri

scriptam lectionem et g eo prcesse Casau b. ait, nescio quibus e codicibus id enotatum repererit vir doctus. In Aegianis quidem excerptis nil tale comparet .membranae nostrae cum editis libris p εχovet tenent. Ista tamen C sau boni adnotatione indu eius BENT LEi, in Epist ad Millium pag. s. ait: n Non de nihilo est quod codices msstin constanter exhibent, 'γοντα, ad quorum indicium sic ni egerim

disiune hic stare posse accusativum calum et sed dativo

Ilsum esse Oetam, praeter naembranarum nostrarum cum

edita scriptura consensum, evincit id quod adiicit Athe

recte haud dubie in xτυ του a verbo Retinet tu mutavit Britannus criticus. Iam ad verbum piae peti quod spectat; fuerit et g op υθα os, currens, i. E. citus, incitistis numerus sive modus. At Phrygii modi non tam concitati fuisse perhibentur, quam Maves, inpraeterea asperi dein- condi i quo magis probabilis mihi visa est HEMSTER HUSII coniectura Tynae opTι υ M legentis, ad Luciani

Dial Deor. XII. id est, aspero numero, inconcis modis.

라틴어 텍스트