Deipnosophistarum libri quindecim;

731쪽

p. i 6 IN LIB. IV. CAP. LXXVIII. aes

d quoniam eodem vers. 6. vocem l . Hare habuit suspectam,

μων. Tenui ibi equidem , quamquam incertu Sta vocem , θυαμ α , quam si scriptam dedere menabrauae ubiliterarum, concursus, tamquam debilis positio, quam dicunt, non impedierit fortasse, quo minus corripiatur

syllaba quod quidem negari icio ab Hephaestione in Enchirid pag. s. Initio eiusde in veri . . tiidquid pro

corrii pii vocibus etαν μαparsi substituas, vereor ne incerta semper mansura sit conte itura Equide a m ei et re et pαε ρTE tentavi. Nec vero sane displicet Casau boni μολ--παν. Quod si in lintυσμα. aliud quid quaerere volueris,(quod tamen non videtur necessarium pollis lushicari,

Id est, omnem virtutem auspica ori vel, qua tit illi excelleret , erat infatis signfcans. Omnui in minime placet OV m inventum , in tio quidem maxime ille exsultavit. Nempe is versum hunc cuin tribus praecedentibus sic scriptos voluerat

Versus Quamvis speciosa fuisset Casauhon emendatio, tamen tenendam esse librorum scripturam Γλαύκnc, docuit IACOB ex Theocr. IV. i. inibi Schol. itemque Plutarch de Pythiae ora c. T. I l. Opp. p. 3s . a. Nempe Glatica celeberrima olim citharistria. Vers. S. Pro mendoso pii et op Opro quo et et tu ediderat Stephalius recte it c scripsit ToUPQ nempe litera, in quam desinit

vox praecedens, voculae etiam sequenti adhaeserar vocem rex sietate idem in saepsi tot cri l. e. adolescenti-luso mutavit: quod non videtur fuisse necesse. attalum, totalum, Pancalum quos sodalis Theonis CASAU- BONUS statuerat, IACOB coniectavit fuisse ex tibicinum, citharoedorum in poetarum numero; de Battalo etiam provocans ad Luci an adu Indo e . c. 23. Quae interpretatio haud dubie multo pro habilior altera: at putem lame

equidem, intelligenda hic nomina ista potius ut titulas Animasi Vol. II. T

732쪽

6ss ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 26.

eantilenarum, quibus canendis tibicen Theon prae cael ris excelluisset. metus oti et obc vitiose ob os et ed Cas. 2.

n Aoυc. cc CASAUB. - Non ita subtiliter , ut Athenaeus

fecit, ista vocabula distinguit Epitomator: qui omnia inde ab illis verbis, supra ante Hedyli epigramma positis,

κα) αππαυλn . Inde sua hausit Et ista thius i. c. iii tamen videtur in suo codice Epitoma petetTαυM Creperisse. Si deinde vera est apud Nostrum vulgata scriptura Tobci καλαμη αύλουpetet , intelligendum fuerit, usu fuisse pervulgatum, omnibus notum fuisse, Tὴν καλαμην i. e. sipulam alio nomine etiam perameeTn aut aliquo tali nomine adpellari. At si adeo pervulgatum fuisset hoc nomen, non videntur bustagraphi illud in glossariis suis fuisse interpretaturi. Est tamen, ni fallor, etiam apud recentiores Graecos tale aliquod nomen in usu et adnotavit certe Du Cange in Glossario, ex Crusti Turco-Graecia, vocabulum siren, Meam significans quod nescio

an huc spectet. Caeterum mulam pro fistula ab oricare iam Virgilius dixit Eclog. III ap.

Tu et repec Trec poυ ει αμα T μαTα. Ferendum atque adeo probum videri poterat api et M'. At nonnisi ex operarum errore ritim hoc erat, scripturae compendium quod erat in ed. ven perperana interpretantium. repse. cum ed Ven tuentur SS. I. - . Est autem Tae pli iacκpoύσει , iter pulsandum , in pulsando. ού μόνον ου; παρθενiου καλουμένου &c. Eadem tibia frum genera recensentur in ira lib. XIV pag. 6sq. f. Eadet in

733쪽

p. i IN LIB. IV. CAP. LXXIX. 6s;

seque commemorat Pollux IV. r. atqtie etiam nomina in

mentionem etiam fecit Aristoxenus, Harmonicor lib. I. pag. 2o ubi cons. Mei bona ii Nota p. yo. Did Toυσο ἐλύμου αυλου &c. netibias Aυμου apud Sophoclem in-nterpretatur Athenaeus, Phrygias alii longe aliter acce .n perunt, ut docebit te, si operae est scire, Hesychius. .eCASAUR. - Cum Athenaeo consentit Pollux , IV. d. i

omnibus, monuit CASAURONUS: Breviator scribit,aneto Romoucet quam esse rectam scripturam non dubito. M Hesychius e acleo τοι αυλο , oi volgi TEpoi d TEAρίων ,3μ-οι. α - eram scripturam praeter S. p. tuentur etiam nostrae membr. . Apud Hesych. μετοκοποι pena- cute editur, quod minus rectum videtur apud Polluce in ,

IV pariter quide in scoκὴetro editur, sed in msstis est μεσοκοποι. In Xenarchi versu apud Nostrum XIII s6'. b.

μεσόκονον μείpete interpretantur media aetate puellam.

a 'Iὴ re p. τουτου &c. Intelliges niri quod verbum frequentissime a Grammaticis praesertim solet praetermitti Ibid. νομα sis pretia M. ue udet Aloe . Suo more fecit librarius noster cum σκυταλε hec scriberet: sic tamen, apud Polluc. IV. 8 et ex uno cod. S. σκυταλε, adfertur, ubi alii σκυTetra tenent Hesychius pluraliter σκυ- vae te habet, quod UAin et interpretatur i. e. Diolat vel parvas siluas pariterqtte, quod ad rem spectat, et, si, σκυταλια Pollux re p., αυAi no nomen esse tradit; quae videri poterant repugnare ei quod Athenaeus tradit, nomen habere has tibia Ret Y εμ*hsic Tου παγου ,

i. e. a cni sitie, qua similis funti talis nisi ad inod linia tenuem statua scytalam. Nihil horum habet Epitoma.

, multi doctissimi viri horum verborum emendationem: is quorum sententias non referemus; sed quid nobis viis

734쪽

cco ANIMADU IN ATHENAEUM P. I A

n Videtur poeta Artemonem compellare, olim fervum , an postea luxus, mollitiei perfectum exemplum quods, ex alio eiusdem Anacreontis cantico scimus libro XII.n pag. 33 sq. magna ex parte descripto. In eum, aut, alium similis conditionis, similiumque morum, invehens,, poeta, Quae, inquit, libido, o serve, te invasit, saltandidi, ad teneras hemiopas ' Postrema sane illa, et pipων ὴμιὴ πωμn Uen αυλαν , non aliter concipienda esse, liquido constat ne ipso Athenaeo, scribente aliquanto infra L p. 18 a. Dc gι και ό ρνα αυTob; Λου ὴμιόνου ),ἐκAlias udi, 'Aνακ ἐων. Non igitur est quod vereamur omnibus mem-nbranis fidem hic abrogare sunt enim vitiatae omnes. re CASAUE ONUS. -- Casauhonianum spee, cum reliquis

Eamdem casau boni lamendationem probans IACOB C. Animadu in Anthol. Nol. I. Part. II pag. y reliqua

sic scribenda censuits Tu IhωC λον , 2έpaei, 2 ιν co n c. IAUNI, sic placuit Tu, peto in etsi qu2υμιν σέ n. quidem cum Casau bono voca b. pασμ in , quamquam nulla alia auctoritate probatiam , pro substantivo accepi sed quum servus hoc loco minus placeret, et ps sto praetuli, A VILLEBRUNIO propositum. In quo non id quidem me movit, quod in codice suo A.

qui nobis cod. . est, ab Hermolao Barbaro scriptusset ex legi, nonopc et , ille confirmata nam vulgatum 2 g rex vetustae nostrae tenent membranae. Sed quum id ipsum d id ex defendi nullo modo posse videretur, commodissimam iudicavi eam quam dixi emendandi rationem. ἐπειν νοo est . mutare animum , O ad aliud impellere, quod alias etpoetpe πριγ Graece sonat aeterum Nille brunitis vocem precμ in de amam accepitet uesseram charmante a P svmpare de ton coeur Sed , ut dicam quod sentio, inminutis adeo laciniis veterum scriptorum , misere per librarios alteratiS, vereor ne vana plerumque sit omnis emendandi opera Cuique sua inventa placent veritatem

735쪽

IN LIB. IV. CAP. LXXIX.

praestare ein potest. Quare consultius fortasse GAILI Usiecit, in nitida sua Anacreontis editione flaginentum hoc quale vulgo apud Athenaeum legitur adponen Stari num. XXXV. virorum doctorum coniecturas in Adnotation hu referre contentus. In posteriore fragmenti parte illud mirum videri poterat, quod υν κύλop ediderit Casau b. eamdemque scripturam, tamquam consentientibus libris vulgatam, repetierit in Animadversionibus ;Cum tamen iv α υλων, ut ipse corrigi iussit, sic plane legeretur in ed. Ven .Bas itemque in in s. . Denique vero videndum, quid sit quod opχε ται , non pχεῖσθαι , habeant eaedem vetustae nostrae membranae.. Ai; FAo OH inerata lae Texcpopae Ili rapi no i e To P nαιοπον κα τὶ ἐλασσονα &c. In omnibus Athenae editionibus post ista verba, ἐλασσον - ων sλε- , sic pergitur Alet hoc p κατα μέτ α σπουJα ον-Tα sic si et g. Espo*ω δὲ καί τινα εθιώτα συνέμιξε .eto AA Toiiων καλλιο 'Oμn octa rosiis s. c. Inde postquarn per aliquot paginas complura de ConviPiis apud Homerum dicta sutat denique pag. 182. b. c. ad Tibias, de quibus

Ubi cuique ad id, de quo agebatur, vel mediocriter advertenti animum duae res in aprico esse debebant: primum, minime cohaerere illam disputationem, quae vulgo h. l. seqtiebatur, cum eo argumento quod hoc ipso loco auctor tractaverat alterum , arcte cohaerere istari quae Pag. 82. b. c., deinde leguntur cum his ipsis rebus verbisque, in quibus nunc pag. I 6. .p. I T. R. versa batur disputatio Idque ipsum, quod dico, perspecte vidit CASAUBONUs , de istis turbis ex transpositione fosOriam nonnullorum ortis monuit his uerbis di , De emi isn tibiis loquens Atlaenaeus, necdum absoluto eo sermo-nne, repente quasi oestro quodam percitus, alio transilantit Plane enam repe repos Idaeiae quod aiunt, lectorem ni diversa rapit auctor , ασύ κλωστα αυ χλωδών π α -

nμα Toc . Ut ait Plato &, quae nihil omnino communen habeant, coniungens. Quid eni in commune est dispuntationi de peregrinis in antiquis instrumentis musicae,ncum enarratione Homericorum conuiuiorum Fatebor hoc

736쪽

ια ANIMADU IN ATHENAEUM p. I A

n Videtur poeta Artemonem compellare, olim fervum , a,, postea luxus, mollitiei perfectum exemplum quod di, ex alio eiusdem Anacreontis cantico scimus, libro XII. DL pag. 3 3 sq. I magna ex parte descripto. In eum, aut ,, alium similis conditionis, similiumque morum, invehensn poeta, Quae, inquit, libido, o serve, te invasit, altandina teneras emetopas ' Postrema sane illa, ἐνων μιὴ πωμnt en αυλαν , non aliter concipienda esse, liquido constatis ex ipso Athenaeo, scribente aliquanto infra L p. 18 a.

Eamdem casau boni' emendationem probans IACOBC. CAnimadu in Anthol. Nol. I. Part. II pag. y reliqua

sic scribenda censuit: Ii rapta; λον , , 2έγα. 2ηλ μ νψβn c. IAUNIO sic placuit: Ila, peteti in T.pq ισ2υμιν ἐσέβη. Equidem cum Casau bono vocab. 3ασμin , quamquam nulla alia auctoritate probata amri pro substantivo accepi de quum servus hoc loco minus placeret, steret praetuli, a VILLEBRUNIO propositu na. In quo non id quidem me movit, quod in codice suo A.

qui nobis cod. . est, ab Hermolao Barbaro scriptusset res legi, non res , ille confirmat nam vulgatum 23 - et vetustae nostrae tenent membranae. Sed quum id ipsum d id re defendi nullo modo posse videretur, commodissimam iudicavi eam quam dixi emendandi rationem. ip πριν νοον est , mutare animum , O ad aliud impellere , quod alias repset coegi Graece sonat aeterum Niliebrianitis vocem precμin de amasia accepitet uesti m charmante a P s'empare de ton coetir Sed , ut dicam quod sentio, inminutis adeo laciniis veterum scriptorum , misere per li-hrario alteratis, vereor ne vana plerumque sit omnis emendandi opera Cuique sua inventa placent veritatem

737쪽

p. IN LIB. IV. CAP. LXXIX. rex

praestare nemo potest. Quare consultius fortasse GAILIUS fecit, in nitida sua Anacreontis editione flaginentum hoc quale utilgo apud Athenaeum legitur adponens , Vnum. XXXV. virorum doctorum coniecturas in Adnotation hil referre contentus. In posteriore fragmenti parte, illud mirum videri poterat, quod re' κύλ, ediderit Casaub eamdemque scripturam, tamquam consentientibus libris vulgatam, repetierit in Animadversionibu ;cum tamen et reυλων, ut ipse corrigi iussit, sic plane legeretur in ed. Vens Bas itemque in s. . Denique vero videndum, quid sit quod opχε ται , non ii EA

per aliquot paginas complura de Convitilis apud Homerum dicta sunt, denique pag. 18 r. b. c. ad Tibias, de quibus

Ubi cuique ad id, de quo agebatur, vel mediocriter advertenti animum duae res in aprico esse debebant: primum, minime cohaerere illam disputationem, quae vulgo h. l. sequebatur, cum eo argumento quod hoc ipta loco auctor tractaverat alterum , arcte cohaerere istari quae pag. 82. b. c., deinde leguntur, cum his ipsis rebuS. verbisque, in quibus nunc pag. I 6. .p. ITI R. versa

batur disputatio Idque ipsum, quod dico, perspecte vidit AsAUBONUs,, de istis turbis ex transpositione fo&rtim nonnullorum ortis monuit his uerbis : De emi isi tibiis loquens Athenaeus, necdtim absoluto eo sermo Mne, repente quasi oestro quodam percitus, alio transbnlit Plane enam repet poetnaeiae quod aiunt, lectorem ni diversa rapit auctor , σύ κλωστα συ Κλωθων τ'α. ii iactTre, Ut ait Plato &, quae nihil omnino com nitinen habeant, coniungens. Quid eni in commune est dispuntationi de peregrinis, antiquis instrumentis musicae,ncum enarratione Homeri oram conumorum p Fatebor hoc

738쪽

α, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 8a.

MIoco errorem meum: nam qui rationem nullam exco-cbigitare possem, cur res adeo disiunctae i. μιαν αυκονον, nT TO A 8 ου , estent congestae scriptorem eruditissimum n saepius apud me Taetist supinae cuiusdam neglin gentiae reum egi, eoque nomine poenas ab illo exegi. 33 λλ' υκ ὴν ἐτυμοψ λδ oc dicebat olim Stesichorus , ii recantans opprobria quae in Helenam temere effudelirat. Nobis quoque idem necessario faciendum. Nul-Mlum enim hae negligentiae exemplum ab auctore editumnest sed magna potius facta illi iniuria ab iis qui hoc dii OPUS transscripserunt. Nescio enim quo casu laetum sit, nut ex libro sequente transferrentur aliquot pagellae mn locum hunc, inin medium sermonent de tibiis emi ipis . Nam dubitari non potest, quin coniungi debeantn quae de illis tibiis hic dicuntur, cum iis quae interva licto satis magno deinceps de iisdem observantur. Anam Creontis verbis quae superiore capite O nempe Animadnversionum capite xiv ex distributione Casauhoni nemendabamus, subiiciuntur ista pag. I p. in editione

n habentur pag. 382. omnia aliena tint ab hoc loco, perdit tinentque alio, ut facile quivis intelligat admonitus an nobis vide libri sequentis caput primim. Iis igitur innsuum locum reiectis, coniungamus quae Alo exem-n plo divulsa ab aliquot retro seculis fuere. Quare itan continuemus integram Athenaei de hemivis tibiis obsera

,, ad libri finem usque. Id est: Notas Ibemus S hemio-npas tibias de quibus Anacreon, Quae, inquit, libido , odii serve, te invasit saltandi ad teneras hemiopas tibias

D me tibiae minores sunt iis quas perfectas vocant Per trans-s, lationem dixit Ixion, hemio poni minorem cito magnus dii devorat sint autem istae tibiae eaedem cum tis qua Ptier Dies vocant; tiibtis cum in commissionibus non esset locus, ut dii bantur ad conviνia. Ideo teneras dixit illas Anacreon. Non

di, poterant latonica illa humani corporis i Pietinae, apti US B copulari atque arctius, quam ista inter se cohaerene.

739쪽

p. 8r IN LIB. IV. CAP. LXXIX. 663

e, Versiis Ixionis de piscibus intelligi debet. μώπο Iχθύr:

nut si latine dicas gingrinam aptiam, pro parvas quia gin-di, grinae tibiae erant breves Pisces minutos praedam nescam esse magnorum, certum est Sed quisnams, iste Ixio poeta Nam Demetrium Ixionem Grammatin eum ex Diogene Laertio WAthenaeo satis habemus nori tumet Ixionem poetam neque Athenaeus alibi, neque alius M quisq lam opinor, commemorat e veteribus script Pribus. Suspicor scribendtim esse 'rup pisci, non litor.n Ion Chius, ita ter antiquissimos celeberrimos poetas, nomiitti omnibu S. Tentari etiam potest, nec abstirde, scri-Mpsisse Athenaeum: Κατα μετασopst O vittamqn ip . . . n. . . . o P αμ. In lacuna haec aut similia desunt, nsipii erct Iωνα Thy Ap. Atque haec de hemiopis Athennaeus, innos cum illo. Cum istis pulcherrime cohae-,,rent quae sequuntur deinceps ad finem huius libri Per-ngit enim auctor varia tibiarum genera recensere, En quibus dictum hactenus non est. Nimis certum, harudi, ita continuanda esse clara enim .aperta est series dis-M putationiS. Hunc tamen errorem tantum neque inter-M pretes odorati sunt, neque eruditus illa Grammaticus,nqui ante tot secula Epitomen horum librorum conte-Dxuit sequitur enim stet mora ordinem qui in libris Deditis. re Haec CASAUBONUM: quae, quod ad disputationem spectat alieno prorsus loco insertam, Ua comtinens sermo, super argumento longe diverso institutus, subito ac plane absurde medius dirimebatur, ita manifesta sunt, at nec verbo ullo eius rei demonstrandae causis adiecto sit opus, eo diutius serri istae turbae ab Athenaei Editore debuerint chim praeserti in eidem disputationi, quae importune hoc loco in Ieria erat, vera suae sedes certissima ratione libro V pag. 8 . . adsignari

potuerit. Nec vero erat cur magnopere miraretur Casa bonuS, quo tandem casu ortae illae turbae essent quarum caussa in promtu esse videtur quod in vetusto aliquo codice folia nonnulla, quum vinculis suis soluta essent, temere alieno loco posita fuerint quod hodieque nonis numquam tu venire videmus, ubi imprudens librorum compaeior opus deproperat. Inde in pluribus veterum auctor tui codicibus manu scriptis, atque etiam editioni hus, similium transpositionum exempla prostant vellit illud

in Appiam Historia Belli Mithridatici, de quo in Adnot Tiss

740쪽

ad illis scriptorem pag. 88 sq. diximus aut istud in cEpicteti Dissertationibus, de quo consuli post in Upioni nostra notata ad Epict. Dist. III. 16, 33. Illud utiquernierito tireris, cum adeo manifesta hoc loco res esset, tamen ne ni in ante Casau bonum, nec editori, nec interpreti, nec librario fuisse animadversam. Est autem de quo iam ex parte ipse etiam Casau bonus monuit pervetusta haec labes, Ut quae ex eo codice manarit, qui fuerat fons comm Unis e quo vetustissimae nostrae membranae A. Wille liber propagatus est, quo Epitomator usus erat. Nam in membranis nostris eaedem turbae obtinent, quae iuniores codices occuparunt: S Epitomator post illa

quae ex . I 6 e X tr ducta sunt, praetermissis interiectis sic pergit 'OT . ii te egi vo ps; obc o psy et Agyp c. quae viilgo hic paullo post sequebant tir pag. III. b. c. quae nunc suo loco Libro quinto ad pag. 18 . lectores nostri reperient. Orationis filum quod adeo importune abruptum erat, commodissime a se connexum gratulatus sibi erat Casau. honus. Nempe praestitit vir doctus, codicibus msstis deis stativus , Uod praestare potuerat quippe qui nesciret, callide iuniorem aliquem librarium, e cuius exemplo editio Veneta ducta est, sive ipsum Venetum editorem, conplum esse dissimulare incrustareque, quoad posset, duplex illud vulnus, quo oratio ita violenter diremta non potuerat non utraqUe ex parte adfligi Scilicet cum in vetustis nostris membranis, e quibus derivati sunt alii omnes quotquot hodie supersunt o anae codices, sic esset

a Laci, cpniri scripsit. Quibus callidis inventis prorsus obscurata, obliterata vetus veraque scriptura est; quae qualis fuerit, ex membranis nostri perspicue adparet. Nem p in illo vetustiore codice, e quo manarunt illae turbae folium versiam, quae erat pagina postrema quaternionis, desierat in haec verba, si ips' i reti o ooTors Asiccors; ἀνθελείαν. Aic et hoc r. Inferne vero

라틴어 텍스트