장음표시 사용
291쪽
oxigens, istos in judicium vocavi, e Straeque auctoritati subjeci. Decet autem vos quoque existimare, non clam fore deos, in quos isti impii fuerunt, quid vestrum unusquisque decernat, et ita pronunciare, ut justitia flagitat, ac ulcisci diis maxime factam contumeliam, deinde vobis etiam ipsis. Quae si feceritis, omne VOS hane causam, qua ego Neaeram peregrinam civi nuptam accusavi, praeclare et juste dijudicasse existimabunt.
1. QUUM viris, qui in hoc monimento conditi sunt, quod in bello
strenue se geSSerunt, publicum lanu a senatu populoque decretum, mihique mandatum esset ut pro more orationem de eis haberem, Statim cogitaVi, qua ratione pro merito laudari possent re autem Suscepta et meditata, pro defunctorum dignitate verba fieri posse a nemine deprehendi. Qui eniti a natura ingeneratum Omnibus vivendi desiderium aspernati sunt, et occumbere honeste
quam amictam Graeciae ortunam viventes Cernere maluerunt, an non eam suae Virtuti memoriam reliquere quam nulla Superare
possit orati, Quod cum ita sit, tamen ut alii fecerunt hactenus, ita et mihi disserendum hic esse reor. Quantum igitur civitas eorum studium habeat qui in bellis occumbunt, cum caeteris e rebuSperspicitur, tum vero ex hac lege potissimum qua qui ad publicas sepulturas orationem habeat deligi solet. Non ignara enim praestantes viros nee de parandi opibus nec perfruendis vitae voluptatibus magnopere laborare, Sed eorum omne desiderium in virtuteo laudibus acquiescere, orationibus iis quae illis ea praestarent maXime ornando censuit, ut, quam ipsi gloriam viventes adepti
essent, ea desunctis etiam redderetur.
2. Quod si quantum ad virtutem attinet solam in eis fuisse sortitudinem viderem, ea collaudata finem dicendi facerem : cum vero eis contigerit ut et praeclare nati et instituti sint liberaliter et invita gloriae studuerint, quibus rebus actum est ut merit virtutem colerent, horum aliquid praeterire sine pudore non possum. Ordiar
292쪽
autem a generis eorum primordio. Horum enim virorum nobilitas Vel Seculorum consensu apud omnes homines est insignis. Nec enim ad patrem untaxat et majores viritim reserre Ortum Uum quiSque potest Sed in genere ad totam patriam, cujus indigenae sunt Xtra Controversiam Soli enim mortalium Omnium eam terram, e qua nati Sunt, coluerunt posterisque tradiderunt ut, qui in colonia peregre advenerunt earumque cives nominantur, jure
cum adoptivis filiis comparentur, hi vero germano patriae partu cives sint habendi. Ac mea quidem sententia illud etiam quod fruges apud no primo eXStiterunt, praeterquam quod Summum eStin omnes beneficium, indubitabile signum etiam est terram hanc
genitricem esse majorum nostrorum. Sic enim natura Comparatum eSt, ut quaecunque pariunt, eadem etiam victum et alimoniam e se
genitis suppeditent id quod haec regio fecit. 3. Quae igitur ad natales attinent, ea hi viri talia a majoribus ab
omni aevo acceperunt. Quae vero sunt sortitudinis aeterarumque Virtutum, ea quidem Omnia referre supersedeo, veritus ne mihi aequo prolixior nascatur ratio : sed quae et scientibus utilia recordatu et ignaris pulcherrima auditu, et, ut admiratione plena Sunt, sic prolixitate molestiam non pariunt, ea summatim perStringere conabor. Nam temporis atque aetatis hujus majores et patre et ii quorum appellationes altius adscendunt, per quas in mihi agno- Scuntur, nemini unquam, vel Barbaro vel Graeco injuriam secerunt, Sed praeter caeteras hac quoque laud floruerunt, ut iidem et viri praestantes et omnium justissimi haberentur : propulsanda autem vi multa et praeclara sacinora ediderunt. Nam et Amazonum exercitum huc progressum ita vicerunt ut eum ultra Phasidem X- terminarent, et Eumolpi multorumque aliorum exercitu non e Sua modo, sed etiam aeterorum Graecorum, ditione profligarunt: quos qui supra nos ad Occidentem habitant, Omne nec SuStinere nee
prohibere potuerunt. Quin et liberorum Herculis ejus qui caeteris salutem dabat, servatores nominati sunt, cum illi in hanc terram supplices, Eurystheum fugitantes, venissent. Et praeter hae omnia multaque alia et praeclara facinora jura destinctorum violari non SiVerunt, cum Septem illos qui in expeditione Thebana ceciderant humari Creon prohiberet. 4. Ac eorum quae a poetis decantata sunt omissis plurimis, horum seci mentionem, quae singula tam uberem tam ho Stam dicendi materiam suppeditant, ut et adstrictae numeris rationis artifices et cantionum auctores et multi rerum geStarum Criptores illorum lactis ornandis ingenia doctrinamque Suam OS- tentarint quae vero dignitate rerum nihilo illis deteriora, sed
quia eorum memoria recentior St, nondum a poeti Occupata, nec
in heroicum illum ordinem relata sunt, ea jam dicam. Illi igitur
293쪽
Copias ex universa Asia collectas soli bis terra marique profligarunt, privatisque suis periculis communem Graecis omnibus salutem attulerunt. Quod vero jam dicam, quanquam id prius et ab alii est expositum, tamen ne nune quidem justa et convenienti
laude fraudari viros illos decet. Qui quanto praestitisse Trojae oppugnatoribus jure putandi sint X eo apparet, quod illi e tota Graecia delecti optimates, decennium unam Asiae urbem ob SeSSam, ViXCeperunt hi vero ex universo Persarum regi imperio huc profectum exercitum, qui aetera Omnia prostraVerat, Soli non modo repulerunt, sed injuriarum etiam aeteri saetarum poenas ab eo X- egerunt. Grassationibus item Graecorum inter se mutuis obsi- Stentes, Omnia quae incidere Pericula Subierunt, a qua parte jus et aequum Staret, cum illa e Conjungentes, donec ad hanc aetatem series temporis nos perduXit. emo autem putet me, quod non haberem quae de singulis horum dici possent, has res gestas enumerasse. Nam ut ad orationem inveniendam omnium minime simparatus, illorum tamen virtus ipsa issu Stria multa suppeditat, quae et in promptu sunt et explicari facile possunt: sed mihi propositum
est, nobilitatis rerumque maximarum acta mentione, quam Celerrime conjungere rationem Cum rebus horum e StiS, ut, quemadmodum illos eodem genere natura devinxit, ita etiam communibus a me laudibus celebrentur quod existimo gratissimum etiam illis ac potius utrisque esse futurum, Si inter Se non pSo tantum ortu, sed laudibus etiam, virtute sua ex aequo fruantur. 5. NeceSSe autem est, ut, antequam horum virorum facinora Commemorem, aliquid interponam orationi meae et ab eis, qui desunctis alieni in funus prodierunt, benevolentiam petam. Nam si mihi id muneris esset datum ut sepulturam vel magnificentia Sumptuum vel aliquo spectaculo eque Strium gymnicorumve certaminum adornarem, quo Studiosius et liberalius ea instruxissem, eo magis sunctus esse viderer ossicio sed, cum hae mihi partes attributae sint ut hosce Viros verbis ornem, nisi auditorum studia mihi suffragentur, Vereor ne, quo majorem adhibuero diligentiam, eo minus voti compos fiam. Nam et divitis et velocitas et vires et quae sunt ejus generis alia uberes Suis OSSessoribus ructu Suppeditant, nec alienis adminiculis egent, eum per Se ipsa excellant in his, quibus adsunt, tametsi alius nemo velit a lepos orationis audientium etiam Studia requirit, quorum ope, quamvis ea mediocriter explicata fuerit, et gloriam conciliat et gratiam adjungit, in iis destituitur, tametsi suavitate excellat, fastidium tamen parit audito
6. Cum autem hi musta gesserint propter quae jure laudentur, tamen ubi ad res ipsas perventum est, dubito quid primum dicam: quia enim uno eodemque tempore omnia mihi sese ingerunt, fit ut
294쪽
statuere non possim quid cui sit praeserendum. Sed dabo tamen operam, qui vitae illorum ordo fuit, eundem et oratio mea ut Servet. Nam hi statim in omnibus puerilis aetatis studiis fuere illustreS, Xercendis iis quae quamque aetatem decerent, iisque placuerunt qui-bia par St, Parentibus, amicis, propinquis. Quarum rerum tanquam VeStigia nunc agnoSCen Cognatorum atque amicorum memoria singulis horis eorum desiderio ardescit, multis subinde monimentis earum laudum, quibus illi praestitere, occurrentibus.
Postquam vero ad Virilem aetatem pervenerunt, non apud Cives tantum, sed etiam apud homines universos, ingenii sui praestantiam illustrarunt.
7. Est enim est universae virtutis ut sapientia principium, Sic sortitudo persectio : et ut illa quae agenda sunt decernit, ita hae ea tuetur. Quarum utraque hi multum excelluerunt. Nam et, si quod commune Graecis omnibus periculum ingruebat, hi primi prae-Viderunt et saepe omnes ad defensionem exhortati sunt id quod est animi prudentis signum. Et cum Graecorum partim ignorantia partim ignavia, dum impendentia mala cavere sine perieul licuisset, vel non praevideret vel dissimularet, tamen, ut paruerunt ossicioque fungi voluerunt abjecta injuriarum memoria, duce Sese professi praestitisque alacriter omnibus exhibitisque et corporibus et pecuniis, et sociis, belli discrimen adierunt in quo ne vitae
Suae pepercerunt. Cum autem praelium Committitur, necessario
evenit, ut alii succumbant, alii vincant. Dicere autem non dubitem, videri mihi eos qui utrinque in acie occubuerint, tum Cladis RCCeptae XPerteS, tum pariter utrosque victores esse. Nam inter Vivente eorum esse victoria ducitur, quibus a diis illa conceditur: quod autem ad eam obtinendam requirebatur a singulis, id quisquis servavit ordines praestitit. Qui si homo natus fato conce S sit, perpessus ille quidem id est quod fortunae visum suit, hostibus autem animo non succubuit. Quin etiam existimo, quo minus hostes regionem nostram invaserint, praeter adversariorum Socordiam, horum quoque virtutem fuisse causam. Nam qui tum illic conflixerant, viritim periculo singulorum facto, denuo Martis aleam cum illorum cognatis Xperiri noluerunt, existimantes fore ut ingeniis similibus occurrerent, sed non esse tacite similem denuo fortunam adipisci. Quod ita esse, vel maxime saetae etiam paci conditiones ostendunt nec enim dici potest causa ulla vel verior vel honestior cur adversariorum dominus defunctorum necessariis amicus fieri, quam denuo de summa rerum dimicare maliterit, quam virtutis eorum admiratio Arbitror autem, si quis eos ipsos qui in acie steterunt roget, utrum exi Stiment e uapte virtute, an insperata et impotenti fortuna, rem bene gessisse, suique imperatoris
peritia et audacia et animositate, neminem ita vel impudentem vel
295쪽
Confidentem fore, qui res gestas sibi vendicet. Quarum igitur rerum fortuna Omniunt domina eventum suo arbitratu gubernavit, inii caeterorum nulli prorsus, cum quidem homines fuerint, ignaviae Sunt accusandici quod autem adversariorum imperator eo qui Ontra ipsum in acie steterunt superavit, id neque hostium neque no-
Strio multitudini est tribuendum. Et ut maxime quisquam hominum Sit cui jure id imputetur, accusandi erunt ex hebanis ii qui Contra illum stetere, non multitudo vel nostra vel illorum qui, nacti copias animis praeditas invictis et ad nutum parata gloriaeque cupiditate flagrantes, harum commoditatum nulla recte usi sunt Ac de cisteris pro animi sui sententia ut statuat quisque licet illud vero toti mortalium generi declaratum est, totius Graecis libertatem in horum virorum animis sitam fuisse. Certe hissato Sublatis caeterorum nemo restitit. Absit invidia dicto. Ac si quis dicat horum virtutem Graeciae fuisse animam, is verum dicere mihi vidobitur am simul et horum spiritus corpora Sua reliquerunt, et Graecisa sublata est auctoritas. Etsi autem rem immodice fortassis Xaggerare videbimur, dicendum tamen est Ut enim, si quis ex hoc mundo in quo degimus lucem tollat, inamoena et molesta reliqua omnis vita sit futura sic viris hisce interceptis, in
tenebras et magnam ignominiam omnia veterum Graecorum decora conciderunt Cum autem hi multis de causis non immerito essent tales, propter reipublicae formam potissimum viri virtute praestantes exstiterunt am imperia quae paucorum auctoritate reguntur, terrorem illa quidem incutiunt civibus, verecundiam autem in eis X-
citare non possunt Quoties igitur belli discrimen ingruit, qua quisque potest suga elabitur, non ignorans, Si dominos et muneribus vel quibusvis aliis obsequiis delinierit, etsi se gesserit omnium flagitiosissime, parvo id sibi dedecori futurum I posterum. At populi potestas, cum alia multa habet et pulcra et justa quae homini cordato tuenda sunt, tum vero libertas in loquendo veritate nixa ratione cohiberi nulla potest, quo minus vera Crimina objectet. Qui enim flagitium fecerunt, ii nec omnes placere POSSunt nec ab eo Solum qui verum probrum objicit cruciantur sed et ipsi, qui nossent maledicere, alium male dicentem libenter audiunt Quae
omnes haud injuria metuentes, secuturae ignominiae verecundia, et imminens ab adversariis periculum sortiter sustinuerunt, et honestum obitum ignominiosae vitae praetulerunt. 8. Ac quae hos viros causae communiter impulerint ut praeclare vellent occumbere, dictum est, natales, educatio bonorum studiorum Consuetudo, et quae fundamenti instar est totius reipublicas
forma et constitutio quae vero tributim ad sortitudinem singulos hortata sint, ea jam dicam. Meminerunt Erechthidae omnes eum a quo cognominantur Erechtheum, pro patrii regni incolumitate, Suas 51
296쪽
filias, quas Hyacinthidas vocant, manifesto exitio perituras obtulisse. Turpe igitur ducebant, cum is a diis immortalibus prognatus ad liberandam patriam fecisset omnia, se committere ut mortale Corpu pluris sacerent quam gloriam immortalem. AEgidae, qui non ignorarent Theseum gui filium par aequumque jus in civitate in-Stituisse, non committendum putabant ut ejus institutum proderent, et mori praeoptabant potius quam admittere ut oppressa libertate Sua apud Graecos opprobrio sibi esset vivendi cupiditas. Acceperant Pandionidae quam acriter Progne et hilomela illatam sibi a
Tereo Contumeliam ulis essent. Vitam igitur sibi acerbam esSeputabant, nisi pari cum illis iracundia, ut cognatos earum decebat, in eos qui Graecisa insultabant exarsissent. Audierant Leontidae LeOCoras etiam a poetis celebrari, quod Se victimam civibus pro patria obtulissent. Cum igitur earum mulierum tanta fuisset animi magnitudo nefas esse putabant se, qui viri essent, illis deteriores videri. Meminerant Acamantidae Homericorum versuum, quibus poeta propter matrem AEthram Acamantem ador am S se prosectum assirmat. Is igitur nullum periculum detrectabat ut tueretur matrem Suam hi vero, cum non modo parente Sed omnes
etiam necessarii et amici ossent defendendi, ullumne detrectare discrimen potuissenti on latebat innidas, Cadmo natam Semelem, hujus vero eum esse filium quem in hoc nominari funere dedecet, eoque prognatum Eneum, qui princepS pSOrum Vocaretur. Et quia utrique urbi commune periculum ingruebat, Pro utraque ad extremum usque spiritum depugnandum existimabant. Sciebant Cecropidae prin ipsem Suum, partim draconem, partim hominem esse dici, non aliunde certe, nisi quod prudentia homini, robore draconi conferretur. Illis igitur rebus digna acinora sibi edenda esse existimabant. Meminerant ippothoontide nuptiarum Alopes, e quibus ortus est Hippothoon, quem Suum SSe principem norunt quarum ego rerum, Ut decorum hujus temporis ObSerVem, a Curatam Xplicationem praetereo. Proinde digna his gerenda sibi esse putabant. Non latebat Macidas, Ajacem erepto praemio sibi non esse vivendum putasse. Cum igitur alteri fortuna principatum gloriamque deserret, tum ulciscendis hostibus moriendum sibi censebant, ut ne quid se indignum admitterent. Non exciderat Antiochidis Antiochum Herculis suisse filium. Vivendum igitur sibi aut pro dignitate a majoribus acceptae gloriae aut honesta
9. Horum igitur domestici superstites, talibus orbati viris, sunt miserabiles, a consuetudine et diuturna et suavi divulsi est et patriae conditio lacrymarum et luctus plena. At illi jure in beatis habendi sunt, primum qui exiguum tempus longa et duratura in omne aevum gloria commutarint, in qua ipsorum et liberi celebres
297쪽
educabuntur, et parentes in senectute Conspicui alentur, gloria filiorum se in luctu consolaturi deinde nec morbis affecta corpora et animos aegritudinis expertes habent, qua qui vivunt propter
adversum casum acceptamque cladem conflictantur magnoque
cum honore et insigni gloria justa eis persolvuntur. Νam qui et ab Universa patria sepeliuntur publice, et non modo a cognati et civibus, sed etiam a tota quae quidem ita nominanda sit Graecia desiderantur, et a maxima terrae habitabilis parte lugentur, nonne hi beati sunt judicandi Quos assessores esse diis manibus jure dixeris, eademque esse conditione qua veteres illos bono et praestantes viros in insulis fortunatis. Nam ne de illis quidem quisquam qui viderit haec renunciavit, sed quos viventes hujus nostri superni orbis dignamur honoribus, eos illi etiam quodana animi praesagio consimiles honores adipisci arbitramur. I 0. Ac istam oratione levare moestitiam est id quidem ortasse dissicile faciendum tamen periculum est et animus ad jucundiora traducendus, tales enim viros qui genuerunt et e talibus aliis ipsi
orti Sunt eos praeclarum est adversas res pulcri u Caeteris OSSeserre, et in utraque fortuna Vultu eodem conspici. Quae, cum illis maximo et honori fuerint et ornamento, tum tot civitati et viventibus maximam attulerunt celebritatem. Grave est matri et patri orbari liberis et conjunctissimis suae senectutis privari altoribus sed praeclarum est honores praecipuos et monimentum virtutis OS-dem publice adeptos conspicere, sacrisque et certaminibus dignatos immortalibus Molestum est liberis amisiSse patres sed praeelarum S paternae consequi gloriae haereditatem. Ac tristitis quidem hujus ortunam esse causam reperiemus, Cui homine natos Cedere ac parere necesso ost: at honoris et decoris, eorum qui honeste oppetere voluerunt institutum.11. Mihi quidem non multa, sed vera dicere propositum fuit: vos autem finito luctu, ut fas usque est, abitote.
l. AG age, quoniam audire vis, ostendam tibi orationem et legam. Sed consilium tibi est in primis intelligendum ejus qui hanc rationem composuit Is Epicratem, quem inter multos et
298쪽
formosos et bonae indolis adolescentes nostrae Urbis esse suavissumum, et aequalibus ingenio magis quam Orma antecellere putabat, laudare instituit. Cum autem videret, amatoria Cripta pleraque ii quos celebrarent, ut ingenue dicam, ignominiOS potius esse quam honorifica, id ne sibi usu veniret cavit et, quod se animo Su Persuasum habere asserit, idem etiam scripsit, amatorem ingenuum neque facturum turpe quicquam neque petiturum. Quod igitur in oratione maxime amatorium deprehendas, id in hoc genere versatur reliqua partim ad ipsius adolescentis commendationem pertinent, partim de liberalibus disciplinis vitaeque genere
constituendo praecipiunt. Hae autem Omnia si scripta sunt Uemadmodum in monimenta literarum referri solent. Nam ut orationes quae pronunciantur simplici et extemporali sermonis genere texi debent ita quas ad posterorum pervenire memoriam VeliS, poematis instar elaboratas et exquisitum in modum perposita esSedecet. llas enim probabiles, has magnificas, esse oportet. Ne Ver extra Causam tibi sabulas narrem, neve quid de ea Sentiam ipse commemorem, Sic ausculta, ut ipsam Orationem jam auditurus, quando ipse adest, quem auditorem esse volui, Epicrates. 2. Cum viderem nonnullos eorum qui amantur et forma sunt ornati, neutra elicitatum harum recte uti, sed ut oris decorem
laudi sibi ducere, sic amatorum amiliaritatem aversari, atque in judicando adeo non intelligere optima quae sint, ut propter eo qui hac re flagitiose abutuntur, illis etiam sint iniqui qui modestam
Castamque consuetudinem eorum Xpetunt, eo ego non ibimetipSi tantum male consulere, sed aliorum etiam familiaritates de-PraVare, illorumque amentiam prudentibus non esse imitandam e Xistimavi Praesertim si considerent, cum res ipsae nec honestae nec flagitiosae per sese sint, sed pro ratione utentium plurimum varient, temeritatis esse uno eodemque de utrisque modo statuere deinde omnium esse absurdissimum judico, eos admirari qui plurimos, et ConstantiSSimo amico habeant, amatore autem improbare, quibus Solis, nec iis tamen omnibus, sed bonis et modestis duntaxat, amaSiorum animi si Conciliari solent, ac dedi ut eorum
esse proprii videantur jam illos qui nullius talis amicitiae felicem
eventum viderunt, aut semetipSOs tam incontinentes esse Sciunt, ut modestam cum familiaribus habere consuetudinem nequeant, ita sentire fortasse nihil miri est, qui autem eodem, quo tu animo et conditione Sunt, qui nec prorsus ignorant, quantae neces Situdines per amorem absque infamia sint auctae, et superioris vitae suae tempus cum Verecundia transegerunt, in eos ne suspicio quidem
eadit ullius turpitudinis. Quo magis etiam ad hane scribendam orationem sum incitatus, quod dua res pulcherrimas Consequi me posse animadvertebam Nam tum bonis tuis commemorandis,
299쪽
simul et te felicem et me, qui te talem diligam, non aecordem
ostensurum confido tum suadendis iis quae in primis necessaria Sunt et benevolentiae meae specimen et mutuae amicitis oceaSionem allaturum. Tametsi autem me non praeterit, quam dissicile sit, et indolem tuam pro dignitate celebrarea et multo etiam S Sepericulosius dare consilium, cum monitori eventus consilii praestandus sit decere tamen existimo, ut et hi qui jure laudantur, veritatis excellentia, laudantium lacundiam superent; et in dando
Consilio spero me non aberraturum. Scio enim stultos et intemperantia prorsus depravatos, nulla etiam Sapientissima rectissimaque consilia probe exsequi, per eos vero qui vitam suam prudenter et innocenter instituerunt, nec vel mediocriter cogitata frustrari solere. 3. Hac igitur spe fretus, ad orationem aggredior arbitror autem omnes mihi esse assensuro hane aetatem decere maXime, et
Pulcritudinem adspectus, et modestiam animi, et fortitudinem utriusque, et perpetuam orationis suavitatem. E quibus ea quae natura sunt ita tibi praeclara fortuna largita est, ut omnes te suspiciant et admirentur reliqua ipse tuapte cura eo perduxisti, ut nem sanus te reprehendat. Oportet autem eum, qui maximas laudes mereatur, et diis carum videri et hominibus, partim propter Semetipsum, partim propter ortunam, admirationi esse. Acin universum de plurimis tuis ad virtutem alumentis plura deinceps narrari Conveniet quas vero singulatim laudes referre possum, eas Vere DeXponam peram dabo. 4. Primum autem eam laudare incipiam, quam videntibus omnibus primum cognoscere licet, tuam pulcritudinem ejusque Olorem, e quo et membra et totum corpus elucet. Cui quam convenientem similitudinem adhibeam, cum considero invenio nullam sed in mentem mihi venit rogandos esse lectores hujus orationis, ut ipsi te spectent et contemplentur, ut venia mihi detur nihil tibi simile asserenti. Cum qua enim id mortalium rerum Omparetur, quod immortale adspicientibus desiderium parit quod ad spectu sui non satiat quod cum remotum est animis obversatur quod divinam obtinet in corpore humano dignitatem ut floridum elegantia Venustatis, ita omnis suspicionis expers 8 Jam nec illa in lacie tua culpari queunt, quae multis pulcritudine praeditis acciderunt, ut vel ob corporis inconcinnitatem universa eorum elegantia turbaretur, vel propter calamitatem aliquam etiam reliqua per se Praeclara minus placerent; quarum reprehensionum Omnium tuam faciem expertem esse reperiemus. anta enim cura, quisquis ille
deorum fuit qui formam tibi largitus est, omnes hujusmodi labes cavit, ut nihil vituperation dignum suspicienda in te plurima esse-cerit. Nam cum in his que adspectu sentiuntur maxime facies emineat, atque in hac ipsa oculi, magis etiam in his suam erga te
300쪽
benevolentiam numen ostendit. On enim eos ad necessarios duntaXat usus ideon eos praebuit, sed, cum quorundam virtus ViX Xaetionibu appareat, mores tuos probatissimos per visus indicia declaravit, qui sis et mitis atque humanus adspectu, et magnificuSet gravis in vitae consuetudine, et sortis ac moderatus adverSus omnes id quod in primis admirere. Nam cum aliorum comituS in humilitatis, gravitas in astus, opinionem incurrat, cumque iidem ut propter sortitudinem temerarii, sic propter mansuetudinem inertes videantur, tot res inter se contrarias nacta fortuna, ita uti par est, omnia ora Sentientia secum effecit, quasi votum absolveret, aut exemplum aliis ostendere Vellet, non quasi mortalem, pro more Suo, naturam constitueret. Quod si tuam pulcritudinem assequi dicendo liceret, aut unum hoc in te laudandum esset, nihil in hoc tui celebrandi proposito e tuis dotibus praetereundum videretur: nunc Veror ne auditores defatigemus ut minus alacriter cespiant reliqua, si de hoc frustra nugemur. Quis enim Speciem tuam ratione exprimat, quam nec pictae aut fictae imagines praestantissimorum artificum industria elaboratae superare queanti eque id mirandum. Nam illae immobiles spectantur, ut obscurum Sit, cujusmodi si viverent apparerent: sed animi tui mansuetudo et dexteritas in omnibus tuis lactis venustatem corpori mirum in modum auget. Ac tuae formae laudes, quanquam praeterii multas, has
5. De temperantia vero, pulcherrima laus illa occurrit, quod, cum ista aetas calumniis exposita sit, tibi usuvenit ut potius laudarere. on modo enim nihil delinquis, sed sapientius etiam quam pro flore aetatis vitam instituisti. Cujus rei maximum testimonium est tua cum hominibus consuetudo. Cum enim te multi conveniant iidemque diversissimis praediti ingeniis, teque omnes ad suam familiaritatem invitent, ita praeclare te adversus illos Omnes gessisti, ut amicitia tua delectentur. Quod est vitae indicium laudabiliter humaniterque institutae. Quanquam autem jam nonnulli probati sunt, tum qui non quosvis in amicitiam recipiendos Suasere, tum qui iisdem paruere quod et si quis improbis obsequatur, necesse Sit vulgi reprehensionem incurrere, et Si eam Calumniam vereatur, odium ipsorum solatium suscipiendum Sit. Ego tamen propter hoe ipsum te magis laudandum CenSeo, qui, cum aliis fieri non posse videatur ut populi judiciis probetur quisquam, tantum illos excellas, ut dissicultates atque asperitate omne Superari : nam ne SuSpicionem quidem de te praebes quasi ulli sis delictorum ocius, et aliorum odium morum deXteritate vincis. Jam cum amatoribus, Si quid de his quoque dicendum est, ea esse ratio tua eaque tum bonitas tum prudentia mihi videtur, ut, cum
plerique nec eum quem ibi delegerunt moderate serre queant, tibi