장음표시 사용
21쪽
quae omnia luculente ostendunt, angustum spatium in paruis nummis fuisse in caussa , ut litteras quasdam artifices contraherent & Iigarent et quod seciac se in lapidibus ae aeneis tabulis habet, ubi omnia pleiumque sunt plene distincteque expressa . quemadmodum vero ineptum foret, hos varios nexus litterarum hodie que , & frequenter, aut ubique imitari; ita non plus praesidii in nummis est connexae formae ΑΞ quam cete Tarum omnium formarum , quas ostendi, ad imitan dum , quia figura AE , aeque raro , immo ortu S in de
narii S , quam ceterae nexiles omnes , occu ut acie
in maiuscula scriptura , si Romanos sequi constituimus , ΑΕ separatim , etiamsi diphthongum sonant , snt scribendae , non in unam confundendae formam seu figuram : minoris vero scriptionis , quae nexibilia per se in manu scriptis codicibus apparet, & veloci eatis caussa inventa est , omnino alia , & ab restitutoribus Iitterarum , viris sane doctissimis , approbata di confirmata ratio est , quam qui sequitur , minus mihi aberrare videtur , si modo in maioribus litteris diu
22쪽
diuisam Romanorum ipse scripturam in hae diphothongo AE persequatur. Eidem eonditio diphthongi OE , inest, eaque propterea facilior , quia est rarior quam prima ΑΕ; &plerumque vocum Graeearum , quorum ei se refertur, ut metebur , poena, pro mium, oeconomus, Oedipus, oena-
pati , Oeta mons; in paucis inest pure Latinis , visunt moenia , praelium, & in propriis Coelius, Clauur ,
quamuis nec in his ubique est constatis ratio, ut in parte posteriore ostendemus . Maiusculas inter liti ras semper est ΟΕ sine connexione seribendum , sicut nee typographi hodie connexam eius formam maiorem habent e minoris autem scripturae ae velocioris ratio est eadem, quae dicta modo in ae siue ΑΕ suit. Si e plenas nunc scribendi rationes habemus , quas doctissimos viros secutus adhue mihi exprimendas proposueram , quae in hoc praeeipue eonstitutae sunt, vi maioribus litteris ubique Romanos veteres imitemur , vitando AE connexam diphthongum , & U & I
figuras nouas .' minuscula autem in scriptura ae ac o ἔ& non nectentem v , v in principio ponamus ; u , u in media voce , eiusque fine. Non suademus , nec ma gnopere hanc scribendi legem eommendamus : sed explicamus & defendimus ubique olim consuetudi nem receptam , quam cum paucis ipsi , antiquitatis veneratione , nec argumentis probabilibus destitutam ,
Consonantes Iitterae in seribendo etiam variant aut permutantur facile, praesertim si eum prioribus posteriora tempora conferantur . Sic B in U , ae versa B χ vice
23쪽
vice mutatum videmus , in inscriptionibus saepe, &frenuentius in legibus iuris Romani, v. g. DANU-U I U S amnis , apud Grut. pag. 448. ACERVUM fatum, id est acerbum, pag. 319. BERVΜetiani, Spon. Misc. p. 36. id est verum etiam : Probabeνit , id est probauerit , lege xxx DI. 'Dig. de condic. & demonstr. Sed haec ad normam Augusti aevi reuocanda , non imitanda temere : in libris autem & lapidibus non improbanda , quia temporis excusationem habent Uideas etiam antiquis inscriptionibus P loco fi posse
ram ratio poscit : aures magis audiunt P. Notanda haee sunt, non imitanda. Quod enim B praepositionis ob in compositione durius pronuntiarunt , nonnumquam ita , ut pronuntiabant, etiam scripserunt. C&T quoque varie permutantur. Conritto origo poscit t eondicio veteres libri tenent atque lapides,
In Ι Τ Ι U S exeuntia elegantiores per C scribunt , Sulpicius, tribunicia potestas, adiueius, caement c uri reliqua ; ti se est in nummis ac lapidibus , quae omni
. ' D & T cognatae litterae , ideoque antiquis iaepe permutabiles . S E T Grue. p. 634. aliquoties legitur τ
ADO UE in multis inseriptionibus , dc in ip s Rugusti aeuo cenotaphiis Cati & Lueti Cesarum . Vide Ana. Politiani lib. xv. epist. I x. Henr. Noris in Uenotaph. pag. 4S2. seq. Nobis autem antiquitatis non rariora, sed quae frequentiore in usu erant, ad imitationem sunt trahenda . F non digamma ipsum est, a Claudio. adleotum , se . quam Diqitigod by Cooste
24쪽
quamvis figura ferme conveniat, ad Γ Grxcirin lineisum addens transuersam nouam 3 sed vetus littera , in Capitolinis fragmentis nominibus Fabii , Flamini; , Fu-ἐῶ ι & aliis expressa . Digamma vero V potius, quando vim consonantis habet, respexit. Litterae G figura non est antiquissima , sed communi utebatur eum C. Unde est quod in vetusta Duilii
praenomen Caius scriptum per C ; Gatur vero pronun tiatum , ut Graeci Γαioς seripseritne, Romano ori se accommodantes e C vero antiquitatis caussa scribendo tant in hoc, quam in Cneti praenomine retentum luit. Quintilianus lib. I. cap. vi I. Caius C littero
Sc 1bimus praenomen unum aes C quidem praeponimus . G tamen sonabit illic , quando Cnestim enuntio , Adrerum quia vox sonorem laevio e interpolax, I priores G Latἰni nondum ab apice snxerant. Caius p aenomen proinde C natatu , G sonar . K in Graecis supra expositum . M a sociis , qua . apponuntur , aliquid damni patitur . Volunt enim . . , sequente D , T&in AI eonvertendam
e . IC Qicitur runtundem , Grut. pag. 2C6. ex ve tulto fragmento : eam em , Ancyrano monumento overo. molle est auribus aliquamdiu i cur ergo nis etiam tantum m , eandem p Caesellius, vetus gramma
i ticus , apud Cassiodorum orthogr. cap. x. in simili. e empto , quod poste 3 producemus , di fonare deber , .. - . 'ID Utueo Μ positum sit. Saepe enim aliter - scribitur, aliter pronuntiatur. Usus autem tandem. 'n qmdem . Ante T eadem di meultas , Caeselli us ibidem: Tamitis S stiamtus in medio Μ babe-. ς-essent , υς Tam S suam : sed praeua:et consuetu- . .'ο , qu N substituit. An vero prohibitum ΜΤ con-
25쪽
seriptionibus Iegitur , non divise modo , ut Gruteri pag. 3o6. 3o7. sed etiam coniunctim pag. 374. 3 3. &Spon. Misc. pag. 32. di eius Recherch. p. 32 . & Oxoniens. marm. LXIV. pag. 124. Nihilominus P videtur inter M & Τ ponendum , uti est in sumptur, emptur ,rede νον , eo tur , di similibus , quae ita in vetustis quoque Iapidibus leguntur . Leguntur , fateor , siel requenter, ut sonantius pronuntientur; nec vero id semper , sed legitur etiam E Μ T U Μ antiquo stadimento agrariae legis , Grut. pag. 2 3. mento REDEMTUΜ; ac p. 4 r. R E D EΜ-T A itidem cum antiquitatis indicio . Et urbis inseri utionibus , quorum Ioeum designat Dausquius ,
Eadem ratio est litterarum M S , quarum iunmira etiam quibusdam suspecta videtur , aut dura pronun tiatu ; nisi ρ interponatur , ut sumpsi, dempsi , proin, Cur vero componimus etiamsi, neque dicimus etiamΜ'Dar ratio utrobique est . Et apud Spon. in Misc. pag. 36. inscriptio est UEΤUSTΛS CONSUM-s ERAT. ' . - . TVides quam non universalis regula Prisciam ut lib.x. In MO desinentia , F vocalis longa antecedat ο, ἐπ P S I conoessa proferunt praeteritum, ut, sumoo m psi promo, prompsi ; emo, dempsi; como , compsi, me autem SI in TUN eonverrentia faciunt supr-num: ut stimo ,sumpsi , sumptum , promo, prompsi.ρνο-ptum cetera. Sed quasi poeniteret rationis de longa vocali antecedente , ipse sibi mox obiicit verbum breui vocali emo , & ad laxiorem rationem confugit.
EMI τενο , inquit, Ε Μ Ρ V Μ facit , quod ideo adsumpsit P , quia non potes Μ ante T sine P inseni
evboniae caussa . Eu aliam inconstantiam l Prisciplus ducit inpi ex praeteriti mpsi : eontra Papirianus pag.
26쪽
Melinatἰone P respondit, quum dicimus sumptur ,sumptupum; necessario per P scribi debet. Frequentior usus in his est cum P , nee vero altera scriptura sine P est mala aut damnanda . Etiam in aliis olim P nonnulli adiecerunt, ut temptare , pro tensare , quod vero Parcius approbatum fuit perinde , ut quidam Μante digamma mutarunt , RU AN VIS seri bentes , Grut. pag. 4o8.638. num. IO. sine applausu eruditorum .
littera Latina est e an necessiaria , nonnulli dubitarunt , quod per K vel C suppleri possit, ut quum cocus ser ibi tu r, & cotidis I ac ipsum quum in cum mutatur . Uide Uelium Longum , vetustum grammaticum , pag. 22I8. Nihilominus receptum Q antiquitus fuit, nec facile mouebitur Ioeo , quem possedit. Ha
bet autem eum antecedente & cum subsequente littera controversias . Aiunt mutare Praecedens n&d in e ,
videt ieet in ecquid & quicquid , & similibus . Prius si ex an est , ut grammatici volunt, mutatio facta est ;nulla autem, si ex ereo : posterius magis dubitatur Marius Victorinus pag. 246o. suicqvum , suicquid , o suoc quod, prima ollaba quoties habuerἰt D, id vor praecidire, etsupevonite C . Quum vero suocquod iis Iud horridum si cultis aut ibus , IModquod suave dc iucundum ; cadit, quod vulgo fuit positum , non posse D ante M Latine pronuntiari . Immo Manutius ex Interamnate marmore illud QU I D Q V ID, de quo maxime dubitatum fuit ἡ & ex Mediceo Virgilio approbauit : & in Gruteri inscriptionibus V ID VID pag. 4II. num. 3. & Pag. 69I. n. g. xe Peritur . Inuenio tamen etiam Q V I C Q V Ι DP g. w3. in lege agraria , si eum fide & curate illa transscripta est . Μ etiam littera prohibetur a multis, ne proXime mite 2 constituatur : qui iccirco scribunt quic nqπν , B 4 ιθμ
27쪽
mbicunque , utrunque , ut ἰnque ,& si milia . Beda oristhogr. pag. 2344. Q V A N V A M prior 6Iuba Nsisbere Met , non M . Ridicule Cledonius pag. 1932. distinguit , di quanquam coniunctionem dieit : quamquam pronomen. Si enim Pronomen non offendit Latinas aures, cur horrent eae coniunctionem , quae vox cadem, suamque notionem ex pronomine ducit 3 Placet auribus namque , idemque in utramqus partem quod sic etiam veteri lapide , Grui. Pag. 2C . legitur Non nanque , idenqNe , vironque ψ & in Caiano ce
sit num dicemus vero eodenque, eaelunque λ sicut ingrate Iegitur ex saeculo Antoninorum inscriptione
pag. 4o8 QV E N E . Nihil ergo obstat, quo
minus quicumque , plerumque , utrumque , utrimque , S tamquam , quamquam recte ac ordine scribamus .
In vetustis tabulis Grut. pag. eto 3. & ueret . QV E I-COΜ V E , αρχαῖκως : clare in Caiano cenota phio, & Romano lapide apud Spon. Mise. pag. 219. QUI GUM E . Uirgilius, ex antiquis codd.
correctus . . Eneid. II. Via 6I. - Pn utrumque paratus et di lib. v II. vers. I 66. Urguet Dirimque latur nemoris .
rium qua si , addiderunt inter I & quamcumque voca calem insequenteni , ut quis , quanaeo , θυο : quae 3nterueniens V littera vocalis sit an consona , grammaticorum quaestio est .' Uelio Longo consona est p. 2223. quia , si vocalis esset , quis non esset breue , quum duae vocales in una syllaba productionem inserant Contra , si consonans , prima in equus Ionga foret P sit io Diuitiros by Corale
28쪽
stionis lege . Uides dissicultatem , quam elabi sor . san licet, si me consonam nec vocalem per se dic mus esse, sed litterae facilioris pronuntiationis caussa adiectam . Agnoscit Ue Iius , susscere V unum auribus in equς ὴ rationem autem exigere duo , quia in obliquis casibus vocalis mutetur : quo nihil pro bae , uti ex cocur , coquus manifestum est. Tandem X Latinum Romani olim cum S adiuncio scripserunt . Gruterus in vetustis tabulis & Garmentis pag. r 84. ΜΛX SUMUS, p. 2cs. PRUX SUMUS: p.ro . DIXSER UNT: p. gC VIX SIT : p. 6 o. UXSOR, Et cenotaph. L. Caes. D E FI X S O . Postea S neglectum est, quum
X per se C S valeat : quod vero grammatici longius, quam decebat , ad verba etiam cum E X composita , quorum prima S est , pertraxerunt, illud S , tam quam su perfluum , abiicientes , v. g. expecto , exiso , expiro , exequor , extruo , exulto , exilium. Sed qui tilianus etiam , saepe dicto loco , adnotavit, exspecto scribendum esse , ut ab altero , quod a pecto est , distinguatur . Nec tantum discriminis caussa S seruandum est, sed ex via etiam meliorum temporum . Mamnutius enim ex veteri lapide probauit exstare seu exsilit: & ex aliis exfruxit, exstructum , exfoIDimus : eNCarpensi seu Mediceo Virgilio exsaturata , exsud re x exsuperare:& ad horum rationem componit exscribere , exsilire , exsulare, exsurgere. Caesellius pag. 23Is. EX SPECTO S litteram necessario retinet. Item EX
EXSEQUIA E S hisbent . Terentius ScauruS P. χ238. quum questus emet , detractione seribendi rationem corrumpi ; subdit exempla , exulet , expecta rus , quae adieria S littera debeant scribi ; . quoniam
29쪽
albus knitium debeat. Adde Pii ian. . lib. 2. pag.
Compositio verborum fit per praepositiones , quae partim integrae manent , partim mutantur postrema littera , quae se primae verbi , quoeum componantur , accommodat. A , Ab , abr, eiusdem notionis , di singuuntur compositione . A haeret ineipientibus ari, ut amolio , amoueo : A E plerisque seruit tam consonantibus , quam vocalibus , ut abest , abire , abortus , abutor : abdo , abduco, abiicio , abiuro , ablego , σθnocto , abnormit, abnuo, abripio, aisogo,abrum po , absimilis, abfoseo , abstimo: sed absum in praete- Tito Variat a uis , quod tamquam in MSS. crebrum doctioribus placet I & abfuis , in aliis quoque codici bus repertum . Consule Nie. Heinsium ad Prudentii Eulaliam v. Ias. & Ιo. Andr. Bosium ad Corn. Nepo eis Agesilaum cap. v. Ante F mutatur B in V, in πω
fe o di aufugio . Λ B S ineipientibus a C & Τ praeponitur , ut abscedo , abscondo, abstineo , abstrabo, P
A D mutationibus varIIs & saepe dubiis subiicitur . Cedit ante C consensu omnium . Dicimus enim occe do , occenaeo , aeeipio . Est quidem Λ D C EN S U Sin Auximate inseriptione apud Grut. pag. 68. num. 3. sed non vetustissima , quod vox communicipes , quam habet, euincit e alibi vero ACCENS pag. 46Oὰ n. 13. & ACCENSUS pag. 386. num. 6. Ante D manet , ut addo , adduco . Ante F res dubia est praepositionis A D. Manutiuτ
30쪽
ιυμ, .ando eam muta sequitur'. integra permanet, quam
MIemivocalis , ut est a secit, ad Uit . Et Caesellius pag. 23 g. Sonar D litterasea scribitur , quum Fcens nanti adiuncta es. τι adfluo,a futuram, adfero . Quod inscriptionum exempla confirmant, ad nἰνGrui. 494. Spon. p. 32. G fectur Grui. 494. n. adflictur ibidem r a Merunt P. III. I II. 1 M. ex posteri te aeuo saepe ADFECTIO P. 439. 4. p. 732. 2. p. 844. I. in raris est AFFLICTU Sp. 636. Α FFECTIO p. 8O7.12. AD ante G grammatici censent mutari , aggero , aggredioν scribentes . Agroecius p. 2273. Atrouit , ag gerat feribendum est. In compositione enim A D eον- rumpitu , quando eam muta sequitur . Cassiodorus pag. 23 I p. ex Prisciano : Aggero , per G scribendum , O aggregatur ὁ non peν D. Sed nihil dissonum est , si etiam ud mutam maneat, & vix alia , quam euphoniae ratio hic adserti potest . At Festus etiam adgressus scripsit, & in iuris Romani eodice a gressorer ; in Uirgilio ex MM. correcto , adgredioν , adgreditu : in eo dem quidem est Aeneid. I v. I pr. aggerat iras ; & lib. III. 63. aggeνῆι-r id vero euphoniae dandum est, quia horrent aures adge , quod ab aggerendo est , minluntque audire aggeν , id est terra aggesta . Inscriptio
sub Elagabalo pag. 163. 8. AGGERIBUS MARINI OPERIS.
A D ante L ambiguae sortis est . Nunc enim integrum seruatur , nunc patitur immutationem ι & virumque meliore aevo . Inscriptione sub Augusti ima