장음표시 사용
11쪽
faciemque eius ad focum stantis calo actam rubrum ardentemque depingat, niSi Ox Opere pictoris aliquo cognosci non poterat, labore defatigari vires, ardore rubescere faciem latque cum Lucretius commutationes temporum anni quadripertitas describat, easque una cum comitatu
earum rerum qua ipsu SiV in aer Sive in terra ex rerum natura proferunt, nobis proponat, num eum putas unum diem, non Θ annum Saltem ViXisse, negasque ea commutationes susum cognovissct ut niSi pompa, in qua Statuae earum circumferebantur, doctus eas non possit
doscribero a statuis demum illis Horarum votorem illam poetarum artem didicit viva fingendi qua non vivunt Nonne, cum Vergilius Araxen dicat .pontem indignatum, ' haec imago Sane digna poeta luminis ripas excedentis pontemque ipsi impoSitum Scindenti Omni nudatur venustato, si cota iis orbis artificium aliquod dosignat, quo hic Amnis pontem revera rumpens fingitur. - Quorsum eiusmodi explicationes, quae locos o maxime dilucidos poeta abiudicent, ut ex iis pictoris noscio cuius pollueeat commentum γD0luo, quod Polymetis ille, qui libur coteroquin maximo usui possit esse, inepto illo commento antiquis p0siti propriam mentem cogitationumque abiudicandi nequo quidquam nisi aliena cognitionem relinquendi tantum taedii Optimisque scriptoribus plus detrimenti asserat,
quam o niaxime quidem insulsa interprotationes Orum unquam possunt asserro, qui verborum
pondera sine arte examinant. Neque minus doleo, quod Spencio antecessit Addison, qui laudabili studio ductus, antiqua artificia ad interpretationem poetarum adhibendi, et ipse parum diiudicabat, qua artificis imitatio positam decoat, quae laudi ius Obtreetet.
Do similitudino, qua fingendi arti si cum poUtica, pene mira est allucinatus. Hanc enim putat tam propinqua cognatione cun illa apud veteres coniunctam fuisse, ut semper idem Sequerentur, neque unquam ut 00ta ab artificis aut artifex a postue consiliis discederet Artem autem Oolicam multo latiorem esse, multiSque abundare venustatibuS, quaSartifex nunquam posset attingere, Variisque de causis has a poeta saepe illis, quas artifex imitari p0SSet, praeferri, o in mentem venit quidem poneto. Quo laetum ost, ut Vel minima, quae ei occurrit, p0etarum artificumque discrepantia, eum adeo perturbaret, Ut mirunt quantum
tergiverSuretur. Nam cum Ootae veteres Bacchum plerumquo cornibus iustructum fingant, valde mirans penee, haec cornua tam raro conspici in statuis ius, modo hac modo illa causa id factum OSSe putat, velut inscitia eorum, qui robus antiquis studerent, vel cornuum brevitate, quae fortasse vis et hedera, quibus de illius caput mari solebat, fuerint tecta. Denique
VerSatis et torquet, quae sit ora causa nullo modo Suspicans. Iam oro con Stat, Cornua
Baecho non nat aliter fuisse innata, qualia orant Faunorum et Satyrorum, Sed ad frontem
12쪽
Ornandam facta aut imponi aut deponi poterant. Nam apud Ovidium do Baccho solemniter
Virgineum caput St. Poterat igitur deus sine combus apparero, et apparuit sine illis, quotiescunque Virginea B-nustate matus prodire Voluit. Talem cum artifex eum vellet exhibere, omnia Brant vitanda, quae en isti obtrectassent. Obtrectassent autem non cornua solum, qua diademati erant imposita, ut in capite quodam, quod est in thesauro regi Berotinensi, conspici potest, sed ipsum diadema, quod eum pulchram frontem volasset, in statuis Bacchi tam raro conspicitur, quam cornua ipsa, quamquam a positis deo, ut inventori eius, non raro tribuitur. Hi nimappositis illis res a deo gestas naturamque eius bello significabant, artifices his fuissent impo-diti maiorem exhibere venustatem. Nam si Bacchus, quod mihi quidem perSuasum est, ea docausa biformis δίμορφος est appellatus, quod idem et VenuStus et horridus poterat apparere,
fieri non poterat, quin artifices eam praeferrent formam, qua natura artis eorum maximo erat accomodata. Iam cum Minerva et uno a positis Romanis Saepius fingantur fulmina mittentos, Spene mirans, cur tale non in ignis quoque fingantur, suspicatur, concessum illud fuisso illis diis prae caeteris, cau*mqu eius si fortasse Samothraciis traditam esse mysteriis, ad quascum statuarii a Romanis vulgares habiti raro essent admissi, hanc rem ignotam ab iis fingi non potuisse. Quid enim Vulgaresno illos homines genio suo putas indulSiSSO, an mandata esse exsecutos Virorum nobilium, quibus mysteria possent esse aperta num statuarii apud Graecos otiam despiciebantur nonne artificiun Romanorum plerique ex Graecia erant Orti caetera.
Ρorro Statius et Valerius Flaccus iratam quandam Vonorum describunt tam horribilom visu, ut tum temporis Furia p0tius, quam amoris dea haberi possit. Qualem cun Spenco frustra in antiquorum artificum peribus quaereret, quid inde eum putas conclusisse num id quod erat concludendum, posita licere plura, quam statuario pictorique Contra, cum ei sit oxploratum, in positarum deScriptionibus nihil osso laudandum, quod in pictura Vel in statua fictum indecorum esset, poeta illo in hac re putat peccasse. Qui cum posterioris sint aetatis, qua quidem Romanorum ara iam fuerit depravata, hac quoque re, quantum isti caruerint logantia, quam corrupto fuerint iudicio apparere A melioris nim aetatis postis non ita elegantiae leges esS OisonSOS. . .
Haec Don sunt magni acuminis. Quamquam mihi non est propositum hac in re Statium aut alorium defenders, Sed generalem quandam inde quaesitam proponam ObServationem. Dii enim numinaque, qualia artifex fingit, non prorsu eadem sunt, atquct quibu utitur posita. Quas apud illum notiones quaedam sunt universae humana specie indutae, adΘm Semper Vel simili certo, ut, qui sint, agnOScantur, ratione fingendae hic iis, quippe quo agentes faciat, praetor universam illam naturam Θfinitam quandam tribuit indolem et certos quosdam affectus, qui, si res postulat, illam quodammodo obscurant. Sculptor igitur Venorum, qua o nihil ost
13쪽
nisi amoris quaedam consorinatio, fingor non potos nisi casta illa verecundaque Venustato omnique illa Ornatam gratia, qua, cum delicia nostra nos ea delectent, amoris notionem Osinimus. Ab qua forma si pocis si paululum modo recederet, imaginem ab eo propositam,
qualis Osset, non agnosceremus. ulcritudo enim cum majBState potiuS, quam Cum pudore coniuncta, non Venoris est, sed Junonis. Venustas autem imperiosa aqu maScula magis, quam suavis illa, Minerva sunt, non oneris. ratam Vero Onerem ulciscendi cupiditato stfurore porculsam fingere prorsus non consentaneum est arti Sculptoris Amoris enim ipsius non os irasci aut unquam ulcisci. Apud poOtam contra Venus non minus quidom poeios olforma quasi amoris sest, Sed eadΘm dea est, quae cum praeter univeream illam naturam suam habeat propriam, non minus dii quam amoris impetu commovetur. Quid igitur mirum, quod ab illo iracundia o furor incensa describitur, praesertim si propter OffenSum amorem irascitur. Quamquam artifex quoque in Oporibus magis complicati aeque a poeta praeter naturam Veneris o cuiusvis alius numinis, ros quoquo ab iis gesta fingere potΘSt, modo res
illae, quamvis non e natura numinis ipsa manent, ne ei sint repugnantes. Velut Venus filio arma divina tradon et ab artifico et a posita describi potest. Nihil enim illum impedit, quominus oneri omnem gratiam tribuat Venustatomque, quae amori dea conVeniunt, quoniam
illis ipsis in opero suo facilius otiam, quis sit, cognoscitur. Contra Venus Omnios contem- toros ultura, ingenS, effera genas maculis Suffecta, quae crine dissus facem pieBam arripuit, palla nigra induta nube obscura invehens ac doscondens ut non ab artificΘ, qui Bam haec agentum nulla rorata potos insigniro, ut ab omnibus agnoscatur, ita a poeta potest describi quippe qui cum his alia, quae oneri amoris deae sunt maxime propria, ita Coniungere OSSit, ut eam, quamVis Furia similem agnoscamus Qualem videmus apud Flaccum his versibus descriptam: - - equo enim alma videri Iam tumst aut tereti crinem subnectitur auro, Sidorsos diffusa sinus. Eadem offera et ingens Et maculi suffocta genas pinumquo Onantem
Virginibus Stygiis, nigramque simillima palmam. Eando apud Statium his: Illa aphon votorum contumque altaria linquens,
Nec Vultu nec crine prior, Solvisse iugalem Ceston et Idalias procul ablegasse volucres Fertur Erant certe, media qui noctis in imbra Divam, alios ignes maioraqu tela gerentem, Tartarias inter thalamis volitasse sorores Vulgarent utque implicitis arcana domorum Anguibus, et saeva formidine cuncta replevit Limina. Posita solus hoc habet, ut personam aliquam omnibus iis carentem. quae ei propria Sunt,
14쪽
insignibus describat, aut permixtis his, quibus carot eum illis qua habet, Contrarias ros coniungat. Volui Vonorem sescribit non almam illam, crinum auro toroti subnectentsem sidoroos Ainus dissusam, non est ornatam, Sod alios ignos Orontem set maiora tela, Furiis, quibustum similis orat, circumdatam. Qua ari quoniam artifex Carot num vis a ne positam qui-dom uti Si quidem ars ingendi soror p0etica artis, modo ne Sit soror invidiosa, O minornatu maiori ea invideat ornamenta, qua ipsam non de ent. IX. Si vis singula opera et pictoris ot poeta inter Se comparare, Primum quaerondum St,
num uterque in illis perficiendis mni usus sit libertate, num nulla re impediti Summiini, quod
ars aleat, meore Oluserint. Religion enim saepo votoro artifices impediobantur. Quortunopera ad venerationem atquo admirationem facta non omnia tam persecta SSO poterant, quam si solam spectatorum Voluptatem respicere potuissent. Superstitione enim lactum ost, ut d i Signis cumularontur, Θquo pulcorrimiina quemquis ubiquo Onorabantur maXima Ornatum pulcritudine.
Volui Bacchus in templo suo omnio, unde pia Hypsipylo patrom do forma indutum servavit, cornibus Ornatus stabat. Neque dubium est, quin talis in omnibus appareret tomplis, quoniam Omibus natura eius aliqua o pario significabatur. Quod signum libor artificos
omittobant, qui Bacchum non ad templorum Sum fingerent. Iam Sicinior eas, quae X antiquitato relicta sunt, statuas ac hi nullas cornibus ornatas invenimus, a non Videntur x Sacratis fuisse, qua adorabantur in Omplis, praesortim cum a pra caeteris christianorum furor primis saeculis dolotas Osso, Vor sit simillimima, qui iis solis letificiis nonnunquam parcobant, qua in nullam adorationis suspicionem erant Ocata. Iam vero cum in antiquitutibus effossis utriusquo generis statua roperiantur, Olim ea solae artificiorum nomine digna liabeantur, in quibus artifex arte sua libero usus nihil spoctabat nisi ut pulcri speciem utque formam fingorol. Caetora Omnes, in quibus a nimis apparent, quae ad cultum portinent, eo nomino indigna sunt, quoniam artila in his non sui
liuis erat, sed cultui deorum sorviebat qui in iis quas o proponebat fingenda, ad gravitatum magiS, quam ad pulcritudinem poctabat, quamquam negari non potest, a Sacerdotibus vel gra-Vitatem saOpius in pulcritudino osso positam, vel artis ot oxquisiti iudicii studio tantum ab illa osse remissum, ut haOC Sola videretur regnure. Quae nisi accurate distinguuntur, existimatores artis et rerum antiquarum investigatoros semper intor se diserepabunt, quia ulter altorum non intelliget. Nam si illo, qua os artis peritia, negaverit, haec illave ab antiquo artifico, qui quidem verus artila morit o sua ario liboro usus sit, unquam Osso ficta hie id ita intorpretabitur, quasi ille nugassot hao ab
15쪽
uilo artifico, qui quidem operarius osset, usu religionis aut alia quadam ab arte aliena causa commoto ficta Osso. Quam ob rem statua QSPi qua Op0rta existimatorem hic putabit refutari posse, quam ille magna Virorum doctorum offenSiono, undo Ossossa est, O reicere non dubitabit. Contra vim, quam religio Iaboat in urtem, nimiam putar possumus. Cuius rei luculonium x0mplum si apud Speneium. Qui cum apud Ovidium logisset, VoAtam in suo templo nullo simulacro posito cultam ASO, indo concludore O OSSe putabat, nullas omnino huius deas misso statuas, Onsquo, qua otiamtum B OSSBnt attributae, non osta0, Sed Vestalis alicuius osso. Mirum hoc Quid nim Non liouit artifici duum cui poeta coriam porsonam imponobant, quam filiam dic0bant Saturni et Opis, qua ne a Priapo Violaretur, periculum orat, Et qua alia se a traduntur, aio licuit, inquam, et hanc pro arti Suae natura humana induerespuoio proptoro quod in uno aliquo templo Sub igni SpeCio sol colobatur Nam id quoquo p0ocat Sl,0nuius quod quae Ovidius de :ert quodam Vesta templo, quod Romae erat, dicit. ad omnia liuius deae tompla promiscue et ad univereum eius cultum refert. Is nee ubiquoidum orat, atque Roma in illo templo. Be in Italia ipsa talis orat antequam Numa hoc om-plum o ni idit qui ut nullum numen aut liumana aut animali forma fietum voluit ita cultum Vesta lia ipsa re mendavit, quod humanam ius pocioni fingi vetuit. Nam ipso Ovidius narrat, anto Numa aetatem VBSta simulacra in templo ius fulisse, qua . Cum Sylvia sacerdos mater sit a ta ob pudorem Virgineas manus oculis opposuerint. Nequ in templis huius duas oxtra urbsem in provinciis positis ultum prorsus eundem fuisse, atque a Numa institueretur. pluribus apparet votoribus inscriptionibus, in quibus pontifex commemoratur Vosta 3. Corinthi
luoque templum Vestae erat omni Simulacri carens sola tu ara Ornatum in qua dcta ossem-bantur sacrifieiu Nec tumen Graeci simulacris illius doaD omnin , aruisso putandi sunt, quorum unum rat in rutano iuxta auis statuam altoro asson es gloriabantur sub divo stante no niv nec inabre unquam tecto, tortium Plinius commemorat sedens a Scopa factum, tua tum Bonius orat in Servilianis tortis. Fac nobis dimoti essu discernere Vostalem ali-iluam ab ipsa osta num indo Θquitur, ut ne vetoros lui dona ea discurnere potuerint, nodicam voluerint Sunt sane certa quaedam signa, qua hano magis luam illas significent.
Sceptrum enim saX, palladium nisi deae ipsi non tributa eSse suspicari possumus. Cui quod odinus
tribuit tympanum id haud scio an Oi ut selluri doae tributum sit nisi forte Codinus ipso non satis clivit, ciuid vid0ros. X. Iam alium, qua findebatur Spence, assem rem, qua offensionis apparet, parum cum dolimitibus, qui sunt into fingendi artem et p0oticam cogitasse Musae, inquit mirum quam raro a posetis describantur, multo id fit exspectation rarius, pruessertim cum tantuni hi deboant illis.
16쪽
Nihil autem miratur aliud, quam quod Osita MuSas commemorantos non mutis illis pictorum symbolis utuntur. Utinium quidem posita RStrorum deam appellant nomino sius stfactis malo ius sit munus cognoScimuS. Quod arilla Significare non potos nisi illam dos-oribit radio sphaeram monstrantem hic enim radius, haec SphaBra, hic gΘStus signa sunt, quibus noms Uraniae nobis tradit Omp0nendum. Cur autem positam is, ut exprimat ab Urania diu positis astris letum alicuius 8S praedictum , addere qua Sunt artificis, Uraniam Me
focisso radium manu tenentis SphaeramquB OnStrantOm Nonnis hoc idem esset, ac si homo,
qui lingua uti potest, signis uteretur, qua ab h0minibus illis lingua carentibus in gynaocoodire inventa Sunt iEado Sponc do allogoriis notat sive de illis numinibus, quae veteres virtutibus humanam vitam regentibus praeponebant. Non idotur, inquit, praetermittonduin, quod Ron1anorum positae se optimis horum numinum multo XSpectatione minora profitentur. Qua in roartificos multo sunt copiOSioreS, ut ornatu cuiuSqu eorum quali fuerit, facito appareat oxnummis imporatorum aetatis Signatis. Posita contra, quamquam illa Saepius humana pocio commemorant indutu do igni tamen Orum, B DStibu Caeteroquo cultu pauca tradunt. At si posita notiones monte sola Orcipienda humana fingit indutas specio, a iam nomine ipso, quo appellantur, et rebus, qua gBrunt, Sati notantur. Quo nomino eum artificos
non possint uti, personis, quibu noti0ne definiunt uniV0rSas, Symbola quaodam addoro coacti sunt, quibus notentur. Quae cum aliud quid sint, aliud quid Significent illas personas reddunt
allegoricas. Volut femina quaedam frenum manu tenens Vel alia quaedam ad columnam annixa, quales ab artificibus proponuntur, allegoria Sunt. Contra posita si semperantiam si Constantiam fingunt humana indutas Specio, eae non sunt pro allegoricis habenda0. Iam cum artifex necessitate symbolis illis uti cogatur, quoniam his solis quid hascillavo figura significist, notare potest, cur ea, quibus illo neceSSitat coactus utitur, posita iis minimo genti obtrudenda esse putemus. Qua igitur ro Sponce maxime Offenditur, ea digna est, qua quasi lox omnibus positis praescribatur. Nam quibus artifex non poteSt carere, ea ne positae habeant pro abundantia, novo quae artifices invenerunt, ut positicae arti Virtute possint aequaro, a poeta illis invi-doant, quasi ad perfectionem pertineant. Quibu enim Symbolis artilax utitur, ut figuram quandam in superiorem tollat ordinom, iis si posita uteretur, superioris ordinis personam inmutam verterset figuram. Quae regula ut veterum exemplo comprobata est, ita consilio atque voluptate quadam dosoritur a recentiorum aetatum poetis, qui qua singunt allegoria ea pereonata proponunt. Qua in arto qui optimo verSantur, ii plerumque personas facere agentes, id quod gravissimum
ΘSt, eaSque, qualo Sint actionibus notaro nesciunt. Quamquam inter a res, quas artifices figuris suis attribuor solent, sunt qua a posita
minus sunt aliena eoqu digniores, a dico, qua non periineant ad allegoriam, sed qua sint instrumenta, quibus illa figurae, Si vivae gerent, aut uterentur aut uti certe possent. Frenum
17쪽
quidem, quod Temperantia manu tenet, Colmina, ad quam annititur constantia, cum solam ad allegoriam pertineant, posita nulli Sunt Sui Libra sutem, quam manu tenet iustitia, minus iam ad allogoriam poctat, quod libra recte uti revera est iustitiao Lyra denique vel tibia, quam Musa aliqua, hasta, quam Mars, malleu forcepsque, quos Vulcanus manibus tenet, omnino non sunt symbola, Sed inStrumenta, sine quibus illa numina quas iis tribuimus ros non possunt conficem. Huiusmodi autem sunt illa Signa, quibu uti poeta veteros in descriptionibus suis licitum coneossumquo sibi putant. Quae ut ab illis ad allegoriam portinontibus distinguantur, poetica nominaverim. Quorum haec rem ipsam significant, illa similo quid. XI. In eos, qui poetis quae ipsi excogitaverunt numina signis ad allegoriam portinentibus esse exornanda putant, referendus videtur ipse Caylus. Is Ver pingendi artis peritior erat,
Quamquam libor, in quo illud p fitetur, me ad graviores quasdam instigavit contemplationes, quarum gravissimas iam animo reputandas propono. Nam cum illo volit, artifices Homerum summum pOOtam Oundem quo perfectum pictorem, Optimum natura imitatorem cognoscant, ostendit iis, quantam Opiam Otiamnunc prorSu neglectam optimarum adumbrationum res a Graeco illo tractata Oflarant, oporaquO Omm operiectiora foro, quo diligentius vel minimis a posita commemoratis rQbus utuntur. In his autom quod antea distinximus duplex miscetur imitationis genus Vult enim illo pictor non solum idem imitetur, quod posita est imitatus, sed eodo modo eademque imitetur ratione, Oolao sequatur non soliun narrationem, Sed etiam artem.
Hoc autem secundum genus imitationis polia indignum, cur non idom indignum artifice Nonne si ante Homorum tanta exstitisset imaginum Series, quantam ex eius peribus profert Caylus, et si nos non ignorarentus, Oetam in carminibus suis has sibi proposuisso imitandas, admiratio ius aliquantum diminueretur Undo igitur fit, ut aetificem minoris non aestimemuS, quamvis nihil faciat nisi ut quae polita verbis, ea figuris coloribusque exprimat 3 Cuius o causa haec vidutur esse Artifici difficiliorem ess intolligimus orlactionem operi inVentione poetam contra Videmus illam prae hac fauilius posso assequi. Quod si e gilius libero Laocoontis cum ipso patro nexibus serpentis innexos a statua Sset mutuatuS,
merito, quod in hac ro gravius et maius St, careret, minus tantum rostaret. Invenire enim illam rem multo gravius est, quam verbis an exprimero. Sin artifex eam a poeta deprom SiSset, Satis tamen nobis idoretur moritus, quamvis inventionis laudo careret Marmor enim
rem fingere niuit difficilius est, quam verbis. Quaro si inventionem comparamu cum Per fectione, artifici illani eo libentius remittimus, quo magis hanc egi aSSecutUS.
18쪽
Quid quod ori potest, ut artifici maiori ducamus honori, quod in imitanda natura
positam Secutus sit intorpretem, quam si cum non it Secutus Pictor quidem impulcra quadam rogion pingonda Thomsonis descriptionem Secutus, maiore laudo dignus est, quam quinaturam ipsam imitatus sit. Hic enim natura ipsius exemplum vidit, illo sola cogitationis virtuto se pervenit, ut hoc sibi fingeret. Hic ex iis, quae enSibus clare percepit, illo ex incertis infirmisquo signorum ad arbitrium fictorum notionibus speciem petiit pulcritudinis. Ut vor artifici inventionis hiudsm facito condonamus, ita hanc ab eo non ita ardenti
studio poti non mirabimur. Nam cum intellogorot so nunquam inuontionis laudo Osso lororo, suam laudo in perfecti operis puleritudino osso positum, nihil curabat, Osn anto longum iam tempus, an nuper esset inVenta, Semel an excentios usurpata, Suo an alius ingeni excogitata. Continebat igitur se in angustis finibus rorum ut sibi et Omnibus notarum, totamquo Sollertiam Silam ad ea, quae nota Orant, et varianda ot denuo compononda OVOeabat. EamquΘSolam qui huius artis conscripserunt praecopia intelligunt inventionem. Cuius quamvis duo habeant genera, quorum alterum magi pertineat ad pictorem, alterum ad positam magis, tamen ne hoc quidem rei ipsi excogitandae, o bono ordino et cum arto componendae studet. Si sane haec quoquo quaedam inuontio, ut non totius rei, sed singularum partium, earumque compositionis. Est quaedam inuontio, sed inferioris ordinis qualommoratius Oota mandavit tragico cum diceret: Tuquo rectius iacum carmen deducis in actus, Quam si pr0forro ignota indictaquo primus. mandavit, inquam, non imperavit. Mandavit autem eam ut faciliorem, expeditiorem, Opportuniorem, non imperavit eam, quaSi or S OSSO O melior et praestantior. Ac profecto posita, qui nota re notosquo profert personas habet uliquantum Commodi. Magnam enim nugarum copiam, quibus ad rem novum aliquam illustrandam non pOSSet carere, omittere potest. Quo autem celerius Spectatores, quid Θlint, cognosconi, O Olctrius comm Vobuntur eorum animi. Eodem commodo pictor utitur Si res, quam ingendam Sibi proposuit, nobis non est ignota, Si primo obtutu quid voluerit, cognoscimus, si non Solum Videmus e sonas, qua pinXit, loquontes, Sed una quid loquuntur audimus. Primo enim quoque maxime solemus affici obtutu, quo si non docti ad moditandum et divinandum, quid res sibi volit, cogimur, ardor refrigeratur, nequo amplius 1fici cupimus, iamquo ro Obscuritatem aegre ferentes, nihil curamus assectus Optimo Xpressos, o vae misero, si pulcritudinem prae affectus vehemontia neglexit. Quod si ei accidit, nihil invenimus, quo commoveamur ad contemplandam picturam. Nam quod idemus displicet, quomodo rem interpretemur, ignoramuS. Utrumque iam Si comprehendimus, primum quod novarum rerum inventi non in
maximis ponenda st pictoris virtutibus, doindo quod hic rem notam proponon artis tactum et auget ut amplificat, causa apparet, qua fit ut artifex tam raro res proponat novas. Ea San non, quod Caylus putat, in desidia aut in ignorantia artificis aut in difficultate materiao
19쪽
sngendae, quae Omnem induStriam, Omnemque diem absumati, ori quaerenda, sed altius Oritropolenda et nescio an in ea re, qua ars impedita Voluptasque videbatur imminuta, iam Sapiens quin otiam utilis continentia arissicis Sit laudanda. Nequo timoo no qua posuerimis orientia roprobontur. Pictores enim b0nae Cayli voluntati gratiam quidem hab0bunt, sed vix puto, P0Sconsilio eius, quotiens ipS Speret, Sum DSSO. Quod Si tamen fieret, centum annis praete lapsis novo opus 8Set Caylo, qui Vetera in memoriam revocaret exemplaria artificemque Oroduceret, unde anto eum multi immortalem paraverunt laudem. An cui in mentem venerit, multitudino non minus QSSe Oetam, quam Oxistimator librorum Ope laetus sit oique Omnoso historiarum et fabularum res notas esSe, undis pietur aliqua pulera posset componi Quamquam non quidem nego praeferendum fuiSS0, Si artificos inde a Raphael aetato non quidem Ovidii, sed Homeri carmina compilaSSent. Qu0 quoniam non fecerunt, ne turbemus VulguS, neve voluptatem ei pluris Vendamus, quam par St. Protogeni quidem, eum Aristotelis matrem inXisset, quantam philosophus Solverit pecuniam nescio, consilium autem se dedit vel protii loco vel protio additum, quod multo erat protio ipso praestabilius SuaSit enim ei quod non adulandi causa factum puto, sed quod artificis osso intellexit Opera proponere omnibus perSpicua, ut AleXandri res pingeret, quas ut tum quidem omnium in or Orant, ita ne apud posteros quidem oblivioni datum iri praevidit. Quod quidum consilium imprudenter ille negligens impetu animi ut quadam artis libidino cupiditatoque rerim Singularum et obscurarum ad prorsus alias adductus os res fingendas.
Ialysum nim maluit pingere et Cydippe aliaque huiuscemodi, quae quid sibi voluerint hodione divinamus quidem.
Atquo Homerus quidem duplo genus habet, perSonarum agentium et rerum actarum, alterum corum, qua Sub adspectum cadunt, alterum quae non cadunt. In picturis alterum non potest discerni ab altero, quoniam in iis omnia Sub adspectum cadunt, idquo pari modo. Iam si Caylus imagines actionum, quae non cadunt Sub adSpectum, continuo ordine componit cum non conspicuarum imaginibuS, Si in picturi mixtarum aetionum, quibus personae et Conspicuae o non conspicua intereunt, non monstrat, aut Otiu monStrare non O-test, quomodo hao, quae niSi picturam Spectantibus conspicuae Ss non possunt, ita possint fingi, ut ab agentibus in pictura ipsa personis non cernantur, vel cori non corni possint Videri, fieri non potest, quin et tota imaginum series et Singulae plures imagines prorsus turbatae et mira o inter se dissontientes videantur. Quamquam hoc vitium os non turbabit, qui Homeri carmina in manibus tononi. Multo autem graVius St, qu0d, si a pictore persona conspicuae non disceraunitu a non conSpicuis, nec 3ssario quibus hae superiores praeStant illis, tolluntur Virtutes propriae.
20쪽
Volui pugna deorum de Orto Troianorum dissidentium manusquo postrem inter Soconserentium, cum apud positam oculis emi non possit, cogitationi licet hanc conam dilatare, personasquo deorum et quae ab iis geruntur tanta tamquo humana omnia superantia fingere, quantac quo velit Pictori autem cena OS Propononda Oculis conspicua, cuius partes VariaΘeaeque necossaria modum ConStituunt personi agentibus, qui modus prope adiacens cum non congruat superiori deorum naturae, hi qui apud p0sitam grandes erant, in tabula immanes apparent. Minoma enim, quam primam in hac pugna aggreditur Mars, paulum recedens valida manu lina nigrum Sperum magnumque arripit lapidem, quem antiquitus coniuncta hominum
manus torminum ORUOrunt. Ηναναχασσαμενη λιθον Πετο χειρι παχειτὶ Κειμενον ἐν πεδιω, μελανα τρηχυν τε μεγαντε '.
ν Ἀνδρες προτεροι θεσαν ἐMιενα ουρον ρουρης. Qui quantus fuerit ut octo iudic0mus, in memoriam nobis revocomus heroas ab Homer fictos duplo validioros validissimis Homericae statis viris ab iis, quos Nestor adolescens cognovisSet, multum robor Superari. Iam si Minerva lapidem, quem non unus, quem plure Nestoris adolescentis aequales eminum posvorant, in artem iaculatur, quali tu putas statura hanc deam esse fingendam Quae si statura rospondet magnitudini lapidis, miraculum tollitur. Hominem enim, qui triplo mo supero corporis magnitudine, triplo maiorem lapido iaculari, natura eSt OnSentaneum. Si non OSpondet, pictura vero adeo os dissimilis, ut in offensionum nostram cadat; neque haec Ossensi nobis quantum divinae superent humanas Vires doliborantibus seximitur. Quo enim maiora idomus effecta, eo maiores emore volumu CausaSossicientOS.
Mars porro ingenti illo lapido percussus, Septem Obtexit iugera τρις δ ηερα τυφε βαθειαν). Quam incrodibilem corporis magnitudino cum pictor fingor non possit, non arto videmus humi iacentem, certe non Martem Homericum, sed militem nescio quem gregariuin Quam igitur legimus dominutionum apud Longinum homines ab Homero ad deorum auctos osso firmitatom, deos ad hominum dominutos infirmitato sibi videri dicontem, an a pietOribus videmus effectam. Quorum in operibus omia prorsus evanescunt, quibus posita deos divinis etiam hominibus praestantes facit. Magnitudo enim et viro corporis pedumque Celeritas, quas Homerus aliquant 1 maiores et admirabiliores diis tribuit, quam heroibus vel praestantissimis, in picturis ad communem hominum mensuram sunt redigendas, ut Jupiter et Agamomnon, poli 0 Achilles, iaco Mars prorsus eiusdem natura videantur nequo ullaro distinguantur nisi externis quibusdam, quae convenerunt, ignis. Pictores quidem, ut Significent, quae in peribus suis sub adspectum cadere nolint, ea Oculis personarunt agentium occulunt tenui nube, quae ex ipsis omeri carminibus videtvi potita. Nam si quis praestantium heroum in poetii concursu armorumquΘ trepitu tanto Ver- Satur in periculo, ut nisi deorum dientia servari non possit, posita sum per deum tutorem densa nebula vel noctis caligino involutum indeque abreptum facit, veluti Paris abripitur per