장음표시 사용
21쪽
13 Vonorom, Idaeus per Neptunum, per Apollinem Hector. Quam obuiam nubemvo Caylus artificibus itorum torumque commendat adhibendas, quotiens ei eiusmodi praelarina picturas. Quis auton ost, quin intelligat, hac nebula, hae caligine nihil aliud voluisso motam, nisi ut significet, ros ab illis involutas a conSpectu AS abStraetaS. Quare Sompo miratus sum, OOticam illam forniam offectam veramquo nubo in imagine aliqua constitutam idous, pone quam tanquam pariet mobili occultus heros aliquis conspectum hostis effugit. Ninuo oota hoc voluit, o artifex hac ratione limito artis sua ogreditur. Haec enim nubes nihil os nisi signum, ut ita dicam, loroglyphieum, quod herosim liberatum non QVera condit, sed spoetatores monet, ut animo eum fingant conditum, simillimaquo os seliodulis illis in vetustis quibusdam picturis Ox Oro Orsonarum pictorum pondentibus, in quibus quid dixerint illi aporitur. Homorus sano quidem Achillem, cuius o conspoctu Apollo Hectorem romovet, tor facit nobulam illam forientem τρις ηερα τυουγε βαθειαν). At ne hac quidem ro aliud quid significatur, nisi Achillem furor ado fuisso correptum, ut torcicoret priusquam sentiret, hostem iani non adsesso. equo Achilles vidit ullam veram nebulam, sequo dii ad eculondos homo no-bula utebantur, sed repentina amotione. Quam ut indicaret tam subito osse factam, ut quomodo osse facta immani effugeret oculi aciem, corpus amotum a posita nebula involutum fingitur, non quod illius loco obula apparuerit, sed quod rem nebula cinctam non conspicuam putamus. Quar Ost ubi Ootaration inverSa non virum Oppressum Θ OnSpθetu tollat, sed hostem opprimentem luminibus privset Neptunus quidem oculos occaecat Aphillis oneam mortiferis ius erepturus manibus, quem uno impetu ex media in noviSSimam tranSfert aciem. Ro tamen vera Achillis oeuli tum non magis orant Occaocati, quam amoti illi heroos in nubominvoluti; et hoc ot illud a oota fingitur, ut o melius summa amotionis coloritas vanoseondo similis sensibus percipiatur. ΗOmorica autem obuia illa pictores non modo iisdom conditionibus usi sunt, quibus Homerus ea vel utebatur vel usus fuisset, si quid Vol non ess conspicuum Vel evanescere Oluerunt, sed ubicunque in pictura a spectatoribus conspici voluerunt quod a personis pictis aut omnibus aut singulis non conspiciebatur Minori a quidem ab Achillo sol conspiciebatur. cum eum retinebat, o manum inferret Agamomnoni. Quod ut octo Exprimatur ab artifico si Caylus non habet quod suadeat, nisi ut illa caeteris, qui in concione erant, volata circumdaretur
nube, prorsus non intelligit, quid voluserit posita, qui deorum naturam ita fingit, ut oculis humani cerni non OSSint. Non igitur Opus est occaecatione, non privatione lucis, ut dii non emantur, sed aucta visus humani claritato opus ost, ut comi possint. Nobula igitur illa a pictore non solum ad arbitrium se contra artis naturam adhibetur, sed ea etiam caret subtilitate, quam signa ad arbitrium facta habor solent, cum pictores ea tantur, ut et conSpicua velent et non conspicua illustrent.
22쪽
Homori carmina Si prorsus ossent opordita, si Iliadis ot Odyssoa nilii osso rolictum, nisi qualum inde petendam prop0Suit Caylus picturarum Sorium, num his a periectissimo quoquo artifico factiS, idem Sentiromu ne dicam de ipSO Osita, sed do facultatumius ros verbis pingendi, quod nunc carminibus xstantibus γAge quaeramus de prima, qua Occurrit, pictura, Veluti pestilontiao. Quid os quod in
artificis per conspiciamus Cadavera fumantia buSta, moriento mortuos foventos, deum iratum in nube sedontem SagittaSque mittentem. Quae omnia ut in pictura plondida ot conspicua, ita apud podiam gena ut indocora sunt. Quid nim Si carmo deporditum Ochis osset
restituendum p tam faceremus dicentem nisi fero haec Quum Apollo iratus sagittas misissol
Ουρηας μεν π9ωτον ἐπωχετο καὶ κυνας ἀργους υσυτα ἐπει 'αυτοισι βελος ἐχεπευκες ἐφιεις
Profecto quant superior est res ipsa picturis, anto posita pictoro. Nam plenus irarum cum . arcu et pharetra Apollo de alto Olympo descendit. Quom doscondonio non iodo oculis Vi- domus, sed auribus audimus. Quotioscunquo nim podem movet progrodions Sagitta Sonant circa humoro irati. Qui nocti similis incudit, oindo contra navos residet ut 1Orrendo cum sono argente arcu primam agittam mittit in mulos canesquo, oindo hominus ipsos magis venenata sagitta aggrediim , ut undiquo ac perpetuo busta flagron cadaverum lona. Quibus Verbi qua coniuncta est o subaudita dulcium sonorum suavitas noque alia lingua reddi neque X pictoris tabula cognoSci potest, quamvis minima sit virtutum, quibus praOStat pictura carmen. Cuius maxima virtus a st, ut quas res ex o hausta pictor finxit finitas absolutasque una tabula, ea nascentos describat longa imaginiin sorio. At nosci an poStilentia pictori minus apto ad imitandum sit proposita. Ecce aliam rem, quibus oculi magi deluctantur, deos consiliantos potantoSquo Quid nonno aede con-
Spicimus auroas patentes, quOSlibet formarum pulchorrimarum maximoquo Orondarum circulOS pocula tenentium ab Hobo acternao Juventutis deau ministrata. Quantam Ornanientor 1 CO-piam, quantam lucis ot umbra ubortalom, quot ros contrarias, quantam urgutiarun Variolatomi
Quo vortam delectatos oculos primum, quo ultimum Iam si lictor tantoporo dolectat,
23쪽
bono dixisset. In hac igituras Homerus non minus inferior St pictori, quam in illa pictor posita0. Aecodit quod Caylus toto quarto Iliadis libro nisi in his quatuor versibus nullam aliam
invenit picturam Libo quartus, inquit, quantunicunque et Variis ad pugnandum exhortationibus et bortato ptundidarum et conspicuarum personarum et artis PraeStantia, qua Osita multitudinum monstrat ovondam, Xcellit, pictori tamBn nihil pra0bet, quod pingere possit. Quibus vorbis illo haec potuit addero sequantumcunque abundat picturis, quae nominantur, Ositicis. Quae sano in quarto libro xstant tam frequentes tamquΘ Θrfecta0, quam in ullo alio libro. Ubi nim xstat pictura et magis ampla o vero similior, quam qua Pandarus fingitur Minoria auctore sagittam, ut indutias solveret, in Menelaum mittonS, aut qua BXercitus Graleomim proficiscens, aut qua impetus utrimquo factus, aut Ulixos mortem Leuci sui ulciscens γQuid inde sequitur, quod et ex splendidissimis Homeri oscriptiovibus pauca artifici
apta sunt ad pingondum o artifex ex illius peribus multa petere potest picturas, quas illo non habet quod ae, quas habet quasque artife ab eo mutuatur, vix mediocres essent, nisi plura proponerent, quam quae artifex fingere poterat Quid inde equitur, inquam, nisi ut Da, quam antea posui quasestionem, Sit neganda ut ex picturis ab Homeri carminibus petitis, quotquot o quam splendida sint, nihil sit concludendum do facultate p ta rem verbis pingondi. XIV. Quod si ita sest, si carmen multas praeber potest picturas artifici, quod ipsum picturis caret, in carmen, qu0 ipSum res serbis optime pingit, nullam praebet materiam pictori, valde Sane errat Caylus, qui quanti aestimandi sint Ootae tanquam obrussa diiudicare voluit piri, materia, quam praebeant ad ingendum artifici et praestantiam eorum metiobatur numero Picturarum, qua prasebeant pictori No igitur huic orrori silentio prautermisso tribuamus quandam regula auctoritatum Quo Si probaremus, Milionem iam quasi innocontem immolaremus victimam. Revora nimqu0 Caylus contomptim d eo iudicat non tam ex communi Francogallorum iudicio, quam x feta illa regula profectum ess videtur. Nulla, inquit, alia re Milton similis videtur Homero nisi caecitato. Miltonis carmen an n0n habet, quo repluuntur pinacotheca0 At Ver Si,
24쪽
quamdiu his meis utor oculis, cogitatio iisdom circumscripta osso finibus, quibus Oculi, focto, ut hac iborare circumscriptionΘ, hi mallem carero. Neque perdita beatorum Sedes Miltonis proptero quod paucas practo pictura proximum carminibus Homeri epicis locum occupam Osinit, nequo momoria laborum, quo ChriStus BXanslaVit, propterea pro carmin os habenda, quod vix tantum, quantum acus punctum, incta potes inventro, in quo non Summorum artificum sereata sit industria. Scriptores enim Sacri eum rem narrent maXima cum Simplicitato, artifex variis ius partibus utitur, in quibus describendis illi no minimam quidem ingendi facultatem adhibuerunt. Sunt,nim res aliae, quaΘpingi possunt, alia quae non OSSunt, quarum illa pictori vel maxim commodas rerum scriptor narrans omni potest carer pingondi facultato has pictori vel maximo contrarias poeta amplificans optime potest verbis pingero. Si quis rom aliter diiudicat sola vocis ambiguitatis educitur. Tantum autem abest ut omnes poetarum pictura possint pingi coloribus, it quaequis Orationis forma, quaequΘ Θrborum complexio, qua poeta rem tam videntem proponit, ut eam distinctius aninio conspiciamuS, quam verba ipsa, pictor digna Sive pictura appolletur, quod am abo simulationsem, quam cum imagines coloribus picta habere Soloant, facillimo qualis sit, ex his animo perci-
XV. Quam simulationem cum usu doceamur es experientia aliarum qu0quo, atque quaBoculis cernuntur, rerum descriptione a poetis mei, artifex multis imaginum generibus non potest non carere, quae praecipua sunt poetae. Voluti Drydoni carmino in diem festum Caecilia composito perinultae imaginos sonis finguntur, qua penicillo pingi non possint. Quamquam nolo proferre exempla, quibus nihil lam aliud appareat, nisi colores non OSSO SODOS, B- qu aure oculos. Sed conspicuarum rerum picturis comm0morandis insistam, quae et poeta ot artifici
sunt communes. Quid autem est quod se in eiusmodi imaginibus poeticis sint quas artifex non possit pingere, et nonnullae imagines penicillo picta a poeta descripta nihil for amplius ha-hoant quo OVBant animos. Quod optime probatur exemplis voluti qua narrantur de andam in quarto Iliadis libro imaginem, ut anto iam dixi, proponunt, qua nulla apud Homeriun os distinctior, nulla Ver Similior. Inde ab arcu arrepto usque ad sagittam dimissam, unumquodquo orbis depictum est Bi Omontum, aquo omnia quamquam inter se retissim coniuncta, ita tamen distincta sunt, ut, si quis nesciret, quomodo arcus SSO tractandus, O hac una posso ediscor doscription0. andarus enim arcum promit, nervum alligat, pharetram aperit, sagittam ligit nunquam antea missam a bon pennatam, hane servo imponit, una eum sagitta ad tufimam renam prehensa nervum retro trahit oum pectori admovet, ferream
25쪽
cuspidem reui, magnus curvatuSquo reus remittitur cum stropitu nervus stridet, sagitta
Quae descriptio praestans Canum non poterat effugero. Quid igitur ost quod eam incommodam iudicavori artifici quid erat qu0 concionem doorum consultantium potantiumquos haboret aptiorem utraque res ea est, quae oculis cernatur. Iam quid aliud opus os artifici ad picturas penicillo imitandas nisi ros oculis conspicuao Nodus rei in o positus est, quod quamvis utrumque propOSitum, ut oculis conspicuum, possit pingi, o I amon hoc ab illo differt, qu0 exstat in illo res conspicua quidem, sed progrediens, cuius singula partes deinceps tempori decursu eveniunt, in hoc actio conspicua tipsa, nec tamen progrediens. Quod Si ingendi ars, qu0niam ignis matoriisquo ad imitationem utitur, qua nisi in spatio On 0SSunt coniungi, non habet quo temporum variotarem distinguat, actiones tempor progrodiente ipsae non Sunt pictoris, qui non poteSt O non continer in ingendis vel actionibus Utinuo ordino iuxta positis Vol corporibus solis, qua habitu ostuquo significent, quid agant. longo alite ars poetica. VI. Sed ut rom o principiis desducum, ita concludo: Si pingondi ars ad imitationum suam longo aliis utitur materiis ot signis atquo ars poUtica figuris ot coloribus in spatio coniunctis illa, haec sonis distinctis ot tempor disiunctis, si signa sine dubio non possunt non AS ae-comodata rei significatao, signa continuo ordino iuxta posita nisi ros, qua alia iuxta aliam, vel quarum singula partos continuo ordino simul sint propositae, contra signa, qua tenaporis decursu inter o excipiunt, nisi res, qua ipsae, vel quarum parte alia aliam sequantur, non possunt Significaro. Ιam cum ros, qua iuxta positae sunt, vel quarum partos alia sunt iuxta alias, o pora nominontur, pingendi ars nihil foro nisi corpora et qua in iis conspicua apparon qualitatos fingore potest. Contra eum ros, qua ipsa vel quarun partes ulla aliam Sequuntur actiones nominuntur, potisis nihil foro nisi actiones proponit. Quamquam corpora non Olumoxistunt in spatio, sed otiam omporum vicissitudini sunt Subiecta. Nam cum pomaneant, quovis temporis momento formam ordinemque, quem habent, mutaro possunt. Quarum mutationum cum unaquaeque causa aliqua sit offecta et ipsa aliam possit efficere, ut corpora in media quasi action possint ess posita, ars ingendi actiones quodammodo potest imitari, nec
C0ntra actiones non per so fiunt, sod or animantia quasedam. Qua cum Sint corpora, Vel Orporum formis induantur, ars positi a corpora otiam doseribit, non tamen aliter nisi ita,
ut a per actiones signifieot. -
26쪽
Iam cum ars ingendi in continuis suis compositionibus unum solum actionis momentum pingere p0SSit, feracissimum ligit, quo se qua antea orant acta ut quae post agentur
Similito positica ars cum in progrodiontibus actionibus unam Solam corporum P prietatem possit monstrare eam eligit, qua corpus optimo talo illustrotur, quale in actione ipSa apparui. Indo repotitur id quod docetur et de epithetorum ornantium constantia o de paria
corporum accuratius deScriptorum frequentia. His ogro conclusis minus confiderem, Si a non ossent Homerica artis consuetudineatquo usu confirmata aut potius ab o repetita. Nisi hi principiis praeclara Homeri ars non potos definiri aut illustrari, nec contraria tot recentiorum Ositarum ratio diiudicari, qui in maliqua cum pictor tontant ortare, in qua non possunt ab eo non Suporari.
Abinomero censo nihil foro nisi actiones progredientes opingi, corpora et res ingulas omnes ita deScribi, ut actionum sint participes, uno plerumque opithoto. Quid igitur mirum, quod pictor in ius descriptionibus aut paulum aut nihil invoniat, quod ipso imitetur, quod in iis tantum versetur descriptionibus, in quibus magna formosorum pulcroquo disposiatorum corporum copia in loco aliquo Summa amoenitate ornat congesta est, quamvis et co
pora ipsa Orumque diSp0siti et locus vel minimo a posita sint opicta ornatu Romquo itas habere eum n0 effugiet, qui totam Seriem picturarum, quas Caylus proponit, ex Omori carminibus potitas singillatim velit percurrere. Mittamus igitur illum, qui positarum ingenium colorum, quibus pictor utitur, varietate motitur ipsique qualis sit ars Homori accuratius expli Omus. Unaquaeque, inquam, res ab Homero plorumquo opithoto depingitur uno. Voluti navem dicit modo nigram, modo curvam, modo celerem, cum plurimum remis bono instructant nigramque Plura piget eum accumular Opitheta. Non vero pigo navigationem, non profectionem, non appulsum diligentissime oscriboro, ut pictori quinque sexu conficienda fuit picturas, si rem integram in tabulam transferro velit. Iam si ros ipsa IIomerum cogit in una aliqua re Vol persona describenda diutius versari, non amo proponit descriptionsem, quam pictor possit imitari ponicillo, sod singulari arto illas per continua temp0ris momonia porsequitur, quorum uno quoquo mutatu apparent, quo-mnque pictor ultimum solum potest pingero, ut perfecta proponat a qua apud podiam naScentia conspicimus. Veluti si omero unonis cumis est describendus Juventatem deam conspicimus singula eius partes componentem Rota Onim, axes, Ollam, temonem Oraquo conspicimus non iam comp0Sita, Sed ut Juventatis manibus componantur. Rota solas plus uno linoamento describuntur. Singulatim nim ante oculos nostros ponuntur octoni radii aenei, orbos aurei et aere cincti, medioli argentei. Nam cum pluro ossent rotae, dicBros tanto plus temporis in arum descriptione consumendum fuisso, quanto plus ad as currui applicandas opus ossol. legimus nim apud Homeriun
27쪽
Λησε χρυσειον καλον ζυγον εν δε λεπαδνα Καλ εβαλε, χρυσει - - - Si Homerus Agamemnonem monstraturus est, quo usus Sit voStitu regem OnStrat Vestes singulas induentem, mollem tunicam latum pallium, pulcra calceamenta, enSem. Quo facto promptus paratusque Sceptrum prehendit. 4 estos igitur, quales fuerint, monstrat posita actionem describens vestiendi. Alius fortasse quispiam ostium vel minimos cirros deseripsisset, actionem proraus neglexiSSet At Homerus haec:
Cuius sceptri, hoc loco paterni ot porpotui nominati, ut simile quoddam alio loco χρυσεοις ηῆλοις πεπαρμενον . . aureis transfixam clavis nominatur, huius sceptri, inquam, graviSSimi accuratiorem diStinctiorOmqu si propositurus est oscriptionem, quid tum Homerus Num praeter aureo claVos, lignum etiam qualo fuerit, apicem artificioso sculptum describit. Optimo
sano tale quid se habero in libollo insignia gentilicia describonio, ut posteri Xemplo utent aliud o simillimum fingor possent. Neque dubito, quin recentiores quidam pootae talem praec0nis hemidici descriptionum propositorint simplicissimo sibi porsuadentes animo, B inXiSS., quippe quos pictor possit imitari. Quid autominomori interest, quantum discrepo a pictore 3 deScriptionem Singularum partium negligons historiam sceptri narrat profectum enim e Vulcani officina primum in manibus fulget Jovis, tum Mercurii auctoritatem notat, tum imperium Pelopis bellicosi, deindo odi loco os in manibus Atro pacifici, quae sequuntur m enim utitur vorbis Homerus
28쪽
Quibus lectis sceptrum qualo fuerit, melius cognovimus, quam si pictum vel ab altero Vulcano fictum viderimus. Qua in oscriptione si invenironi interpreto aliquom omeri veterem perfectissimam admiratum osse similitudinom nascontis primum, deinde crescentis, et confirmataΘdoniquo hereditat rolicta dignitatis regiae, non mirum id mihi vidoretur . Subriderem sane, si legerem, Vulcani, qui sceptrum fabricatus esset, persona nihil aliud significari nisi ignem, quo ad vitam sustentandam nihilo carer pOSSomu minus, rerumquo ad vitam necessariarum expletionom, cuius desid0rio pristini homines commoverentur, ut unius se subicerent dominationi atque primum regem, evi filium, Λια Κρονιωναὶ Senem fuisso Venerandum, qui regni curam cum vim facundo et prudentici. o. cum Mercuri sisιακτορι υργειφοντα communicare vel potius ei cedere vellet, a prudente deindo ors toro summam poteStalom, Cum ciVitas adolescens ab extemis vexarotur hostibus, fortissimo bellatori Πελοπι πληξιπιτω traditam esso, ab hostoam hostibus oppressis importiquo finibus munitis in filii manus transferri potuisse, qui rex pacificus paStorque gregis suae benevolus ποιsiri λαων Oam opulentiu et abundantia assue- Sceret quar mortuo O cognatorum pulsentissimc iam ess patefactam ea qua antea fido parta Viris bono meritis nori magis quam honori ossent donis et largitionibus acquirendi tacquisita quasi bonum emtum familia sua confirmandi. Subriderem, inquam, nihilo tamen secius maior etiam afficerer admiration positae, cui tot sententia possent supponi. - Sed a Via propoSita aberravi, iam ad propositum ovortenti mihi sceptri historia nullo alio consilio a poeta Videtur intorposita, nisi ut hoc artificio in singula illa o contomplanda diutius vorsarino cogat Sine ulla frigida singularum partium descriptione. Nam Achille etiam per sceptrum iuranto S ignominiam ab Agamomnon illatam osso ulturum, Sceptri historia narratur, quod Videmus e triinco arboris in summis montibus virescentis recisum, foliisque et cortice Orbatum ferroque dolatum, ut iudicibus populi insigno sit divinae auctoritatis Legimus enim apud
Homorum haec: Ναι μα τοδε σκηπτρον, το μεν Ουποτε φυλλα και ζους Φυσειβπειδη πρωτα τομην ἐν ρεσσι λελοιπεν, ουν αναθηλησει περι γαρ α ε χαλκος λεχθε Φυλλα τε και φλοιον νυν αυτ μιν υιες Ἀχαιων Ε παλαμης φορεουσι δικασπολοι, οἱ τε θεμιστας
Qua in o poeta non tam intererat, ut duo Scipiones describeret materia formaque diversos, quam ut potestatem e0rum, quorum in manibus inSignia orant, quan Osset diversa, oculis quasi subiceret. Illo enim a Vulcano fabricatus, hic a nescio quo in montibna erat rescisus, ille vetus nobilissimae gentis ornamentum, hic ad pugnum nescio cuius implendum factus, illo a principe multarum usularim totiusquo Graecia potentissimo, ille ab uno aliquo ex Graecorum principibus gestus cui, ut aliis multis legum servandarum commissa orat tutola. Adeo
29쪽
onim revera distabat Agamemnon ab Achille, id quod hic ipso quamvis maximo iratus negaro
Quamquam Homeriis non solum ubi in descriptionibus alia quaedani persequitur consilia, sod otiam ubi nihil propositurus est, nisi moram imaginem hane in historiam quandam rei proposita involutam exhibet, ut parte Bius, qua in re ipSa aliam videmus iuxta aliam positas, in ipsius description non minus Vero Similiter alia Sequatur aliam si paritor cumfluont oration quasi excurrant. Veluti si depingere Vult Pandari arcum, corneum, noscio cuius Iongitudinis, politum, lamini utrimquB aureis matum, quid num uoc omnia, quas propria sunt arcus deinceps ieiuno enumerat hoc esset homini talem arcum opifici imporantis et raoscribentis, non posita pingentis A Venatu P0tius incipit, quo ibox, cuius o comibus arcus factus ost a Pandaro in rupibus inSidiant Percussus St. Cuius O Omibus cum mira osson magnitudino, arcum iubet OnStrui. Iam in manibus Sunt opificis, qui a connoctit, connoxa polit, polita auro ornat. Quomodo, ut iam driimus, apud poetam vidomus nascentia, quae in pictura non possimus conspicere niSi Orfecta. Verba autem Homeri hac sunt: - - - Τοξον ἐυξοον ἰξαλου αἰγος
Πετρης ἐκβαινοντα δεδεγμενος ἐν προδοκησιν Βεβληκε προ στηθος ' δ'υπτιος ἐι-εσε πορρ υ κερα ἐκ κεφαλης ἔκκαιδεκαδωρα πεφυκει
Forsitan quispiam dixerit, signa, quibus utantur Oolao, non soliun aliud sequi aliud,so otiam ad arbitrium fingi. Quae cum ita sint, fieri sane posso, ut signis illis corpora, umoxistant in spatio, describantur. Atqu apud Homerum ipsum exstare huiusmodi exempla. Cuius si quis in momoriam sibi revoco doscriptionem clypo Achilloi, oum xomplum habere, quo videntissim probatum Sit, quum copiοSe, quamquo positio rerum Singularum partes alia iuxta aliam posita possint describi. Utrumquo an resollam. Dua enim sunt res, quas ille opponit, non una. Nam et recta conclusi por so Vel sino xemplo valet et exemplum ipsum ab Homor potitum magnam habet auctoritatem, otiamsi nulladum conclusion sit comprobatum. Nogari an non potest, cum signa orationis ad arbitrium fingantur, fiori posse, ut iis partes corporis alia post aliam describantur, qua rovera alia iuxta aliam posita comuntur.
30쪽
22 At hoc ad orationum ipsain iusque paries periinet, non ad poetae, qui iis utitur, OnSilium. Is nim non Solum id spectat, ut intelligatur, ut imaginos ab se proposita clara Sint spicuae id enim Scriptoris est, qui soluto utitur sermono , o quas in nobis excitet cogitationus,
eas tam claras OSSO Vult ut repent res ipsa oculis quasi videantur obversari, eoque OmPOriSmomonto nos ipsi ita decipiamur, ut vix divinemus, qua id fiat ration l. . 0rbis. Huc SPOU-tabat, quam Supra Proposuimus positica pictura definitio. t podiam volunt nihil foro proponoro nisi picturas. Quar iam vidOamus, quatenus fiori possit, ut corporum parte aliaOposita iuxta alias ab DO Opingantur. Qui fit, ut Om aliquam externam perspicuo unimo fingamuS Primum considoramus parios iuS, quale Sint Singulao deinde quomodo inter Se cohaeroant, denique totum quale sit. Qua omnia sonsibus OStris tanta officiuntur coleritate, ut in unum coeant eaque celeritate opus est, ut claram se totius imagino porcipiamus, qua nisi Singularum partium t natura et coniunctione porSpoetis non officitur. Fac igitur po tum nos optimo Ordino ab alia purio ad aliam traducere, fac evidentissimo nobis eum, quomodo hae intor se cohaereant, demonstrare, quantum ad hau et pus orit temporis Qua oculus uno comprohondit obtutu, ua aliud illo post aliud lento numerat, ut ad ultimum progrossi, qualo primum fuerit, iam simus obliti. Nihilotamon secius o his omnibus totum os offingondum animo. Qua in ro eui quidoni quas perspexit parie Sempur ObVersantur, atque itorum torumquo possunt percurri, Sed auri quas percepit purios VanOScunt niSi momoria retinentur. Etiamsi stro a rotineantur, quo Opus est labore, qua contentione, Si, quomodo illae auro pepulerint et quo ordino, are tibi revocaro modi aqu coleritat una comprehondero volis ut aliquam rei totius formam animo finger p0SSis. Ag rum qua Sit Xporiar Oxemplo, quod in suo gonor pra0Stantissimum ubinalloro proponitur hunc in modum: Vidus ut alta gentiana germinans Horbas supuret ignobiles,
Paret tyranna turba florum, caerula Honorat ipsa illam Soror. Flores coronaut auro radiis pares Caulem atque VeStem caeSiam. Frondes oburna lineis virentibus Nitent gemmarum fulmino. iusta tox, onustas mixta robori Mens sana pulchro in corpore. Hic serpit urba parva noctem aequans nigram Frons on habet formam erueiS, Flos ipso aurata suavis rostra habo duo,
Qua suri avis amethyStia. Folium coo splendon hic rofulgo rivulo in Vironto digitatum ac me.