Ethica Spinozae doctrina cum kantiana comparatur

21쪽

17c0llimet Qu0 pr0feci nihil aliud esse addit, quam Deum

sat subjicere. Nihil quum igitur causa finales apud pin0gam sint nisi figmenta humana, finis noti0nem apud antium summim0menti Sse quis est, qui nesciat In libr0, qui inscribitur Eritili de Urtheilfhrast finis regulam ZWechmassigkei inducit, qua ad Xtremum naturam cum libertate Sive mundum sensibilem cum mundo intelligibili conjungere vult. Namque in animo noStro datur faculta quaedam inter intelligentiam Verstand et rati0nem Vernunit media quae est judicandi facultas, quae Si 0 propriam legislati0nem, at certe principium quoddam proprium et innatum continet. Facultas autem judicandi ita c0mparata est, ut Specialia Sub generali quodam c0mplexa c0gitet. Qu0dsi generale illud datum eSt, facultas judicandi, quae specialia illi subjicit, determinans v0catur bestimmende Urtheil Shrast); quum autem Specialia data sunt ita, ut generale, cui Subjiciantur, inVenietidum sit, tum facultas judicandi est reflectens reflectirende Urtheus-krast); quae quum igitur a Singulis in rerum natura datis ad univerSale ascendat, u jure h0c 0 aliter p0test nisi Supp0nend0, pSi naturae inesse intelligentiam. Qua ex Sup-p0siti0ne Π0ti fini nascitur, quem pSa natura Sequatur. Ad hunc videlicet finis n0ti0nem confugimuS, Ut maXime Varia re naturales Sub unitate quadam Sive regula c0ncipere p088imus Nihil aliud igitur apud antium finis est

nisi subjectiva quaedam naturae c0Deipiendae norma, principium n0 constitutivum, ut ait antius, Sed tantum regulativum, principium AE0ntemplandae maturae non cogn0scendae.

H0 m0d0 antius similiter judicat de fine naturali

atque pin0Za, e cuju Sententia, ut supra ostendimus, finis nihil est nisi figmentum humanum. Similiter inquam Quum enim uterque Subjectivam reddat finis naturali n0ti0nem, in eo certe discrepant, qu0 alter n0stro jure ea n0ti0ne, licet subjectiva, 08 uti c0ntendat, alter injuria et falS0. Sed satis de h0 naturali fine est memoratum. H0 l0c quidem magis in quaestionem venit, quid Κantius de fine m0rali judicet. 0luntatem concipit facultatem Secundum leges quasdam se ipsam ad agendum deter-

22쪽

minandi, quae facultas tantum in rati0ne praestitis animantibus, ergo etiam in h0minibus reperitur. Id autem, qu0deausa est V0luntati Sese ipsam determinandi, nominatur finis. Cadit haec finis p0nendi p0testas, quum 80liu rati0ni Sit, in omnia ratione praedita animantia. Sed medium v0catur id, quod tantum p 0ssibilitatis causam actioni c0ntinet cujus effectus est finis. Discernuntur praeterea fines relativi et abs0luti illi pr0pter ali0s fines appetuntur, ita ut et ipsi media in Sive instrumenta. 0 per e, Sed Sub certis valent e0ndidi0nibus alii ab aliis appetuntur, ex impulsibus pendent et ad imperativ08, qui hyp0thetici Vocantur, ducunt. Hi autem per se et ab mnibus h0minibus, quippe qui rationi Sint participes, pariter Xpetuntur, in objecticis causis positi sunt et imperativos simplices siVe caleg 0rie0 gignunt. Qia discrimine posito elucet nullam unquam rem per Se et simpliciter appeti 088e, Sed 80lum hominem pr0 fine absoluto p08Se haberi. Ideoque nulla re per80nae pretium c0mpen Sari 0te St, qu0d 0rale pretilam eS et in eo consistit id qu0 pers0nae dignitas, naturae humanae dignitas nominatur. Si porro de hominis voluntate categoricus imperatiVus Si qui reVera est), Summum principium praeticum

tale Sse oportet, ut neceSSari in e finem Suum unUS-

quisque habeat. Atque m0rali te est haest: Handi So, inquit antius, das di Maxime deine Handiun nacti deinem ignen ille Naturgeset Sein anni Sive ut alias verbis utar, vitam dirige Secundum ab S0lutum finem, quo unusquiSque relativus Sive ambitio Sus finis excludatur. Qui quum ab Solutus finis, S0la natura rationis datuS, perS0nae vel generis humani dignitatem constituat, categ0ricus imperativus in hanc qu0que f0rmulam p0test dirigi: Handie 80, das di die Mens chlieit 0Woli in deliter Person ais inde Pers0n edes anderen, esterget gugleieli ais Nech, niemal bl0s is Mitte brauchst. Ea jam V0luntas, quae Supremum illum equitur finem,n0 Sibi solum, sed milibus h0minibus legem fert. Unde fit, ut te m0ralis imperium quasi sive rem publicam efficiat

stilum neXu cohaerentem, rempublicam, inquam, in qua na-

quaeque perS0na per Se dignitatem habet et simul legem feren eSt, quae ad 0mne cadit et cui ipsa paret. Moralitas

23쪽

igitur in e c0nSpicitur, ut ad universalem legislationem constituendam omne c0mparatae in actiones. Jam X ana-l0gia, quam bona V0luntas eum universalibus naturae legibus habet, imperativus categ0ricus etiam exprimi p0test Sic age, ut e Subjectiva V0luntati tuae semper p0ssit simul eSSe principium univer8ali cujuSilam legislati0nis. Quae quum sit antii 0ctrina, quant0pere a Spin0Za discrepet, luce clarius est videndum. Nihil0minuS, Si accuratius Spin0gae totum Systema inspexerimus, finis notionem phil080phum, quamvis inVitum et nescium, effugere non p0tuisse apparebit. In appetitibus exp0nendis magna e parte doctrina ejus ethica versatur. Jam exempli gratia oculi appetitus videndi fabrica nititur ad finem videndi mire adaptata. H0 sane finis naturalis exemplum Spinogam, qui ipSe SecuH- dum leges opticas cularia vitra ornabat, m0nere debuit, appetitus notionem cum finis n0ti0ne artissime c0haerere. Ubique revera causae finales in rerum natura onSpicuae Sunt, et tantum abest, ut figmenta imaginati0ni Sint ut arS humana, quum finem Sequatur, nihil aliud agat nisi ut imitetur naturam. Ergo finis notione ne Spin0ga quidem carere p0teSt eaque de causa tecte saepius e fini n0ti0ne Oncludit. Si enim demonstrati examinatur, qua pin0Za fundamentalem illam sententiam evincit: Unamquamque rem, quantum in ipsa Sit, in Su0 8Se perSeVerare Onari, a Stnegativa. Nulla res, inquit, aliquid in Se habet, a qu0p08sit destrui sive quod ejus exsistentiam tollat, Sed 0ntra ei anni, quod ejusdem XSiStentiam p0te8t 0dere, py0nitur, id est n0 nisi causa sexterna p0test destrui. Qua dem0nstratione nihil pr0batur nisi vis inertiae. Sed mihi perSua-

Sum S ipso illo V0cabulo c0nari plus eXprimi, quam Diam vim inertiae. Quatenus enim unaquaeque re in SUO SSeperSe Verare conatur, eatenus vitae particularis finis pr0Ρ08itu est; nam c0natus quilibet quasi inexpleti finis desiderium significat. Praeterea, Si Spin0ga postulat, ut h0m id faciat, qu0d

cum humana natura omnino et t0t naturae rdine CORVeniat, qu0d etiam rati flagitet, universalis h0mini n0tio tanquam Xemplar prop0nitur, ad quod pr0piu accedere debeamuS, SiVe 8 finis, qui n0bis sit assequendus. Itaque

24쪽

causa finalis repudiata multifariam redit inveniuntur enim talia praecepta Hominis finis ultimuS, 0 eSt, Summa cupiditas, quae reliqua 0mne m0derari Studet, Si illa, qua fertur ad Se re8que omnes, quae Sub ipsius intelligentiam eadere p0SSunt adaequale c0ncipiendum sive est finis h0 minis cogniti unitatis. 0rr est finis Status civilis nullus alius nisi a vitaeque securitas ei tractat. 0lit. c. ). Quum Spin0ga dicit, illud imperium ptimum esse, ubi h0minesc0ncorditer vitam transigant, Vitam humanam intelligit, quae

non s0la Sanguinis circulati0ne et aliis, quae mnibus animantibus Sunt communia, Sed quae maXime Vera mentiS

virtute definitur. Erg Vita humana per se magni ae Stimatur et fine manifesto efficitur, ut optimum imperium oriatur. Qui quum finis necessarius Sit, in pS homine est positus, quare Spinoga cogitur etiam aliud jus praeter p0tentiam agn0Scere, atque h00 0nce880 ad teleologicam d0ctrinam p0liticam, qualis est Platoni et riSt0telis, pr0pe accedit, quod latius explicare l0ngum est. 0 tantum meminisse sufficiat. 0dem mod0, quo lat psych0l0gia sua tauS rempublicam tanquam hominem maj0rem ανθρωπον D μεγάλω considerat: H0mini, inquit pin0ga, nihil h0mine est utilius, nihil h0mines praeStantiu ad Suum eSSe conServandum optare p0SSunt, quam qu0d 0mne in omnibus ita c0nveniant,

ut mnium mente et corp0ra Unum quaSi mentem unumqui

c0rpus c0mp0nant etc. Eth. IV prop. 18). Haec mnia ad metaphySica Spin0Zae pr0p08iti0nes minime quadrare patet. Ubique finis n0tionem clam immiscet, quum tamen finem, Ut antea Vidimus, e doctrinae Suae principiis SSe neget. Cuju inconsequentiae aut causa aut certe vehiculum Sine dubi erat ambigua illa, quam intellectui vindicat, p0testas Quum enim intellectum et v0luntatem idem esse dixisset, fieri n0 p0tuit, qui volendi facultatem aliqu0ties, qualis vulgo habetur, et ip8 in mente haberet ide0que ad finis n0ti0nem delaberetur. Utut haec se habent, demonstrasse mihi vide0 phil080ph0S 0Su08 etiam de finis n0ti0ne n0 tant0pere di8- erepare, quant ab initi videbantur.

25쪽

Nunc alia sententiarum utriusque philos0phi varietas den0ti0nibus b0ni et mali 0bis exp0nenda est. Quum enim Spinoga, ut Supra Stendimus, h0mini libertatem et finis p0nendi facultatem ejiciat et fundamentum totius ethicae esse

c0natum Sese c0nSerVandi Statuat, nequaquam mirum est, si b0num et malum m0rali enSu 0 cognoscat, sed illud

ad 0mm0di, 0 ad damni n0ti0nem referat. Ait enim Eth. IV deses et II: Per b0num id intelligam, qu0d certo Scimusn0bis esse utile, per malium autem id, qu0 certo Scimus impedire, qu0minus b0ni alicujus imus c0mpotes. Quod conatum Suum 8Se 0nSerVandi juVat et auget ex ejus judici b0num n0mina vulgus, qu0 autem minuit et e0ercet, malum. Nam nihil 0lumus, appetimus neque cupimu8, quia id b0num esse judicamus, Sed c0ntra pr0pterea aliquid b0tium

quid b0num, quid malum, quid meliu8, quid prius, quid

denique ptimum quidve pe88imum Sit. Sic Varus argenti copiam ptimum, Hu autem in0piam pe88imum judicat etc. Quas pr0pter cauSa8 0ti0ne b0ni et mali tantum relativae Sunt atque e uniu8 cuju8que affectibus, qui apud ali08 alii sunt, dependent, id est omnino Spin0Za bonum et malium affectibus laetitiae, tristitiae cupiditatisque metitur. Quam ob rem bonum et malum nihil p0sitivum in rebus in Se 0nsideratis

indicant, nec alii id Sunt praeter c0gitandi mod0S, Seu notiones, qua s0rmamus X 0, 110 re ad inVicem comparamuS. Nam una eademque re p0test e0dem tempore et b0na et mala et etiam indifferetis esse. X. r. muSic bona Stmelancholico, mala lugenti Surdo autem neque b0na neque

mala.

Huic Spin0gae de n0ti0nibus boni et mali sententiae Eantii judicium ex diametr opp0situm est. B0num ei Stunum idemque ac m0rale et malium contrarium. Summum

enim antii meritum, ut reliqua taceam, in eo c0BSiStit, qu0d 0num, id est m0rale, ab utili et jucundo acerrime Subtilissimeque Separaverit. 0num igitur et malium S0ha praetica ratione discernuntur. Nam per alterum intelligit id, qu0d neceSSari appetimu8, per alterum id, qu0 necessari de-

26쪽

22teStamur, ut Supra jam diximus. Qu0niam igitur antius

boni et mali noti0 ne ex rati0ne se praetica ide0que X Summa lege m0rali, quum eam h0m ipse sibi rati0ue 1 p0Suerit, judicat, fieri nequaquam p0test, ut eae in laetitiae et tristitiae sive jucundi et n0Xli 0ti0nes abeant . . in noti0nes X 0la Xperientia haustas. In hanc enim viam 0mnes neceSSario incidunt phil080phi, qui in definiend0 0n0 et malo experientiam ducem sibi Sumunt, ut Supra apud Spin0gam vidimus. Si ita cum anti b0num germanice, das Gute ' minime ,da 8 V0hl intelligimus antiqua Seh0larum s0rmula est rata haec: Nihil appetimus nisi sub rationeb0ni, nihil aversamur, nisi sub ratione mali. Ergo nihil aliud est b0num nisi voluntas, quae Sola morali lege immediate ad agendum determinatur, neque bonum ullo objectoeXterno Xcitari neque pr0pter Successum magni aestimari debet; 01T0 8 acti n0minanda b0na, quae b0Da voluntate offieitur. H0 modo nostri philosophi pr0rsus a se dissident. Nihil0minus ne ita pin0Zama anti dis Sentire puteS, ut nullo m0d nullaque e parte eum eo p0SSit rec0nciliari. Multum enim abest, ut piu0ga noti0nes b0ni et mali per

uactaVerit. Quamvis n0ti0nes b0ni et mali utili et inutilireSp0ndere dixerit, tamen a Sententia sua aliquantulum deficiens haec addit: Nam quia deam h0miniS, tanquam Λ-turae humanae Xemplar, qu0d intueamur, f0rmare cupimuS,D0bi e usu erit, haec eadem Vocabula e0, qu diri Sen Suretinere. Per otium itaque intelligam in sequentibus id, qu0 certo Scimus medium SSe, ut ad Xemplar humanae naturae, qu0d40bi pr090nimus, magi magiSque ne cedamuS. Per malum autem id qu0d certo Scimus impedire, qu0minus idem exemplar referamus.' Diligentius p 0rr perpendamuS,

quid vere utile apud pin0gam intelligendum sit et ad quid

fiat. Unaquaeque res, inquit, quantum in e St, Suum utile quaerit et n0nnullis l0 eis caute provideque addit c. revera utile. His ipsis verbis quis est, qui videat phil080phum Sententiam Suam paullisper in melius mutare Eandem hanc Sententiam puri0rem equi videtur Eth. IV. pr0p. 27, ubib0num in intelligentia niti dicit Nihil cert Scimus b0num

27쪽

aut malum 8Se nisi id, quod ad intelligendum revera c0nducit vel qu0d impedire p0te St, qu0minu intelligamuS. 0 cm0d0 0num ad intelligendi n0rmam dirigitur Mens enim, quatenus rati0cinatur, nihil aliud appetit quam intelligere neque aliud sibi utile esse judicat, nisi id, qu0 ad intelligendum conducit. Ita Si intelligendi e0natus primum et

unicum virtutis fundamentum. EX Virtute abs0lute agere nihil aliud in nobis est, quam e ductu rati0ni agere et vivere. Addit sane id idem esse ac Suum SSe con Servare et proprium utile quaerere Sed quum Semel c0neeSSerit id optime, immo unice intelligendo fieri p0SSe rerum Suarum amorem

quasi n0bilitat ita, ut pravae cupiditatis nihil amplius habeat; ut plus dicam, Spin0gae illud revera utile a antii ill0 0raliter b0n vi quidem discrepat. Quis igitur est, qui facile c0gn0Scere n0n 08sit, illud utile revera Sive b0num Spin0Zae id, qu0d antius m0rale nominat, aequare Ad Xtremum etiam hic uterque eandem b0ni sententiam habet, quae boni n0ti quasi variis e0loribus apud pin0gam fucata est, licet utile et bonum Sive morale Spin0ga 0mine non distinxit, ut antius subtilissime fecit.

Paene eundem et dissen Sum et DBSen Sum Sententiarum,

quas n0Stri phil0Sophi praebent de perfecto et imperfecto, merit et peccato. Virtute et Vitio etc. dem0nstrari posse put0, qu0d l0ngum eSt Singulatim Xponere, ergo mittimuS. Sed erit minima dissensi vel etiam cerni pr0rsu desinet, Si Singula moralitatis praecepta intr08peXerimus et examinaverimus id est judicia, quae de singulis virtutibus iaciunt. Exempli causa, si placet, afferam a VirtuteS.F0rsitan quispiam mirari p0ssit, si n0stri phil080phide c0mmiseratione et benevolentia, quamquam diversis X causi Secum 0nsenti aut Nihilominus res ita se habet. Per miserati0nem intelligit piu0ga tristitiam riauie alterius damno. Rem enim. Sive aliquem, cujuS OSmiSeret, miSeria, quantum p 08Sumus, liberare c0nabimur.

Haec autem V0luntas sive appetitus benefaciendi, qui Xe AEX0ritur, fu0d rei, in quam beneficium e0nferre V0-

28쪽

lumus, no miSeret, benev0lentia V0eatur, quae pr0inde nihil aliud est, quam cupidita e commiSerati0ne orta. Quum autem id, qu0 aliquem, cujus nos miseret, tristitia afficit, n0 Simili etiam tristitia afficiat, c0mmi 80ratio inter tristitiae affectus numeranda est, ide0que pin0Za 0mmiserationem in h0mine, qui e ductu rati0ni xiVit, pers malum et inutilem SSe dicit Eth. IV. pr0p. 50). 0num autem, qu0d X e Sequitur, quod hominem, cujus no mi- Seret, miSeria liberare e0namur, e 80lo rati0nis dictamine perficere p0SSumus. Huc accedit, qu0d S, qui c0mmiSerati0nis affectu facile tangitur et alterius miseria vel lacrimis movetur, Saepe aliquid agit, cujus p 08tea pSum p0enitet, tam quia e assectu nihil agimus, quod certo scimus b0num esse, quam quia facile falSi lacrimis decipimur. Similem apud antium sententiam de beneficentia et miseric0rdia reperimus Sati Superque e0 Stat a nullo fere philos0ph hanc virtutem tam c0ntemptim judicatam esse nisi DKantio. Quum Sch0peuhauerus misericordiam Summam moralem auSam eSSe en Seat, apud antium ea est omnino nulla, sed nihil aliud eam esse credit nisi pa8Sivum, Xcitatum, impotentem affectum Quid prodest, Si unius l0co, cui malum accidit, nunc duo homine patiantur Alter re, alter imaginati0ne patitur. Itaque anti0 misericordia SenSuum pr0- fusi esse videtur. Neque fieri poteSt, ut h0minis sit mala in mundo augere. Atque miSeric0rdia eSt pathologica animi m0ti0, nam n0 in c0nsiliis MaXimen), Sed in affectibus nititur. Propterea vera m0rali doctrina inter ath0l0gicum et h0minum practicum amorem acerrime diStinguitur quam0brem, quantum p 0teSt, nuSquiSque miSeri auxiliari debet, ubi autem imp08sibile est, ibi etiam misericordia est inutilis. Porr is, qui miseric0rdia c0mm0tus aliis benefacit, facile, si pro beneficiis meritam debitamque gratiam n0urefert, hominibus inimicus fieri p0test, at qui mei adductus miseris auxilium tribuit, anim ingrat 110 deterretur, quin amplius in alios benescia c0nferat. E0dem fere m0do uterque animum edatum SiVe affectuum vacationem summis laudibus effert Eth. IV, 1 0p. 0 0r). Spin0ga dicit h0minem, qui ex rationi dictamine Vivat,e0Bari, quantum p 0teSt, efficere, ne c0mmiSerati0 ne tangatur.

29쪽

Pariter antius censet in libro, qui inscribitur Κritili derpralitischen Vernunit p. 142 d. irchin.: Selbs dies Ge- nihl de Milleid und de Ueichherrige Thetinetimung, Wen es Vor de Ueberlegungi a Pssielit ei, 0rhergelit uti Bestim mungggrund Vird, St 0hidenhende Pers0nenselbs lasti und 0Wirhi den ungeli ilirer entledigi undallei de geset Zgebende Vernunt unierWorsen Zu Seiu. Secundum autem Spin0gam is, qui e ductu rati0ni vivit, quantum potest efficit, ut adaequatas ideas habeat atque ab 0mnibus affectibus liberetur. antius quidem huic inclinationum Vacati0ni, quam pathiam et phlegma Sensu bonon0minat, id tribuit, ut h0mines inde intellectualem quandam laetitiam hauriant, Qui status 1110rali legi convenit et h0minem ad aequie8centiam in e ip80 ducit, quam et Spi-n0ga et antius Summum, quod hom0 SSequi p0SSit, pr0p0nunt. Eth. IV pr0p. 52 legitur Sic: Acquiescentia in

se ipso ex rati0ne oriri 0teSt et ea S0la aequiescentia, quae e ratione ritur, Summa Si quae p0test dari. Quibus Singulis virtutibus ex gr. tractatis nos ad totius d0etrinae ethicae naturam ind0lemque ac proprietatem e0n- VertamuS, nam reStat, ut dicamus, ut nobis erat pr0p0Situm,

de maximi m0menti capite, quo antii doctrina m0ralis ab omnibus fere ethicis, quae autecedunt, erg0 a Spin0Zae qu0que ethica distinguitur. Ipsi supra jam ostendimus, illa fundamentali pin0gae

enuntiati0ne: Unaquaeque res, quantum in Se St, in SU0 SSe perSeVerare c0natur nec n0 definiti0nibus ejus de bono, de virtute etc. utilitatis studium nimiumque uiam0rem Sive eg0ismum qui dicitur c0ntineri. Nam omnia, quae c0rp0ris n08tri agendi potentiam minuunt a coercent, sive laetitiam nullam commovent, Sunt repudianda. Quam-0brem Spin0gae ethica nihil minus sequi videtur quam rerum humanarum contempti0nem ac despicientiam.

Sed haec laus p0tius in m0rale anti systema cadere Videtur, ubi mei noti regnat. Satis enim c0nstat antii

30쪽

dum Sit, in e c0n8i8tere, qu0 acti0ne ex laetitia sive sui am0re Sive 80lip SiSm qui Dentur orta acerrime et Severissime ab acti0nibus ex m0ralibus causis Sive ex offici sive legis moralis aestimati0ne perlaeti Separaverit atque ethicam mni utilitatis curae et felicitatis Studii genere purgaverit. Omne enim doetrinae m0rales, quae ante antium fuerunt, fundamentum empiricum excepta lat0nica, quae mysticam Speciem habet, e pr0pria h0mini natura originem habuerunt atque earum principium felicitatis erat et quidem partim externae felicitatis partim internae Sive perfecti0nis; ceterum Veteres virtutem et felicitatem unum idemque esse probatum voluerunt. Cum reliqui Spin0Za qu0que, a natura humana, multis affectibus obn0Xia, ideoque beatitudinem quaerente profectuS, empiricum principium p0Suit. C0ntra antius recte principia felicitatis et moralitatis prorSU Separata SSe Vult Primum igitur c0ntendit beatitudinem nequaquam S Se Verum h0minis finem, nam ad illam

eo Sequendam caecum naturalem SenSum aptiorem ratione

Eirchm.). Immo ero h0mini, ut antius putat, ratio tributa St, ut 0ralem finem cognosceret eumque Solum nulla felicitatis rati0ne habita persequeretur. Deinde ad hanc moralitatem consequendam Sola rati Valet, neque ideoneum ad 0 est empiricum sive materiale principium, quum empirici impulsus alii aliis sint et tantum prudentiae praecepta, minime imperatiVum categ0ricum, praebeant. Aptum m0ralitatis principium nullum est nisi rati0nale sive Dr- male, qu0 ad omnia ratione praedita animantia pertinet et cui uniVersalitas ac neceSsita ineSt. Erg Vere m0rale tantum in qualitate v0luntatis ita esse poteSt. quae ad agendum lege morali determinatur. 0ralis igitur acti e pura legis aestimati0ne et X mei 0mnibus inclinati0nibus et Sensuum impulsibus rem0tis fieri debet. Aestimati0nem enim antius definit: ,Da Begussisei eine hele Unter-Weriun de Willens unter a Ges etZ, docti ais mi eidemunvermeid lichen ZWauge, de assen et gungen aber ur lurch igene Vernunit, angethan ird, verbiiude Kritilide prakt. Vern . . T). Hinc patet aestimationem ab humilitate Jr0fectam m0rali libera v0luntate ad elati0uem