Paradoxographi Florentini anonymi Opusculum de aquis mirabilibus : ad fidem codicum manu scriptorum editum commentario instructum

171쪽

1II. Do libolli Floretii iiii origine. 1. De auetoribus iis, quibus praeeipue iis is esse censeo mirabilium seriptores eos, quos auctor Floretii inus ipse adhibuisse videtur. l. ,1ristoteles . cf. H A 2 p. 150 l. Mirabilium auscultationum capita 29. 56l7. 117. 125. - 102. 113 2. 81. magnam partem seidem auctori d0buri videntur cui libulli Fl0rentini: 6. 7. S. 9. 10. - 28 . 29. 30 . 31.

Isigonus inter eum auctorem et libellum Florentinum videtur intercessisse, nomine laudatus cap. 8. 9; Aristotelis autem nomen laudatur cap. 7. l0. 29. 30. viii utrum germanus an personatus intellegundus sit, in medio derelinquo, quamquam auct0rem illum fuisse Aristotelem ipsum non credo.

ti. 17. 18. 19. intercedente Isigono, cap. il laudato. 3. Varro. cs. p. 156. Varronem ab Isigono adhibitum esse puto, quamquam, qui adhuc de his rebus disputaverunt, Isigonum Varronis auctorem fuisse cen-Suerunt δ).

Sed quando Isigonus floruerit, nemo auctorum antiquorum tradidit. qu0 fit, ut ex iis locis, ubi laudatus est Isigonus, quandosuerit, eruendum sit g). Plinius indidi librorum XII ut XIII uius

nomen inseruit, sed quae e0 auctore tradiderit, in teXtu non notavit. Restat ), ut examin simus Plin. n. h. VII 12. 16. 27 3. quibus l0cis de gentium quibusdam mirabilibus Isigonum rettulisse comme-

sed qui re vera fontes libelli Vaticani fuerint, non a eruerunt. l) praeter Landium, quaesit. 70ll. 2) cf. Landi, quaesit. 71. 3 nam ne TZelgae quidem e testimoniis Harder 55), quando fuerit Isigonus, cognoscitur. 4, es. p. 156. 162.

172쪽

morat Plinius. sed quis inter Plinium et Isigonum intercesserit, ex his locis non cognoscitur, Varron0m autem inter Plinium et Isigonum intercessisse demonstrari non potest, cum post Isigonum priorem memoratum laudatus sit sicut alius rei testis. Alturo autem libro et tricesimo primo Plinium Isigoni mentionem nullam fecisse iam demonstravi δ). quibus autem rebus consentiunt Plinius et Sotio personatus, eas Plinius Varroni videtur debere. at his l0dis Sotion0m personatum auctorem Latina lingua usum adhibuisse tipparet. et si Varronem haec quoque Isigono debere censeremia S, ita rem Se habuiSSe putandum esset

auctor Romanus incertus IsigonUSVarro Plinius Vitruvius Auctor Florentinus ignotUS.

Quod a vero maxime abhorrere manifestum est. et qua de cauSn

Plinius Isigonum libris VII. XII. XIII laudatum iacuit, etsi libro

altero eum adhibuit γCuius rei ratio reperiri nequit. oportet ergo concludere Varronem et Plinium Isigono non esse usum in aquarum mirabilibus conscribendis. Sed cum Varronem eorum mirabilium auctorem fuiSSe Sciamus, ISig0num quoque eo usum esse veriSimile est. Florentini autem libelli eapita auctori Romano deberi videntur haec l3. Id. 27. 28. 36. 37 8. 41. Varronem autem similia monStravi narrasse eorum, quae capitibus 28. 36. 37 narrata sunt. quae ex eo sumpta eSSe Videri SUΡΓR

demonstravi δ). 13 autem, ubi d0 agro Reatino agitur Varroni deberi veri simillimum est q). qua de causa 14. 27. 41 auctori Romano debita eidem deberi vid0ntur. Isigonum autum capita 13. 14. 27. 368ibi praebuisse testatur Sotio p0rsonatus. unde colligo Isigonum inter Varronem et Sotionem personatum inter

Unde apparet, cur perraro Plinius eum adhibuerit. cum enim paulo ante Plinium aut 00dem t0mpore Scripsisse videatur '), mirum non est Plinii aquarum mirabilia iam conscripta suisse, cum Isigoni incredibilium libri in ludem prodirent. itaque pauca tantum libris l) p. 156. 2) ef. p. 155 156.3) es. p. 97-99 g 108-11έ, p. 112 g 144, p. li 2 sqq. Α) v. p. 80 64. b) v. p. 150.

173쪽

historiarum naturalium eum inSeruisse aquarum autem nulla, mirum

Quae veri similia esse ex eo quoque conclusi, quod neque Rose neque Rohdu neque Ruseli de his capitibus verba fecerunt praeter Rusellium, cuius Sententiae Theophrasti mem0ria apud Senecam de Lydorum insulis) servata non quadraret - nam haec quoque narratio etsi parte tantum ex aliqua Varroni deberi videtur. 4. Posidonii iiii autem in capit0 40 adhibitum esse, Isigono et fortasse alio auctore intercedente, supra demonstravi'). sed utrum etiam Strabonis audior Posidonius fuerit, cum quo PF. 37 et 39 paucis congruunt ε), incertum videtur: certi nihil inde licet c0lliger0. et quis auctor inter Posidonium et Isigonum intercesserit, erui non posse videtur; qua de cauSa, utrum ceterorum Isigoni auctorum alius et ille idem sit, discerni non poteSt. Sunt autem praeterea adhibiti hi: 5. Auctor 8. auctore S Diodor i. cf. p. 152 153. Undu hausta sunt 8 hia. 17 fin. 33. Quae utrum omnia Isig0no debeantur an alius inter hos auc-t0res et Sotionem personatum intercesserit, inc tum est.

6. Capita 1-5. 12. 15. 16. 20. 21. 22. 23. 32 35. 42.

43 unde hausta sint, non perspexi. Isigono deberi l. 2. 12. 21 testatur Sotio personatus. Sed quis haec ei obtulerit, adhuc incertum est. et quamquam fortasse de Soti0ne vel alio rerum mirabilium aetatis prioris scriptore cogitare licet, certa afferri non poSSunt. sed haud scio an capita brevissima l-5. l2. i5.i 16. 22.23. 32.34. 35 ad unum auct0rem referre liceat. quae deScripta Sunt capitibus 10. 21. Isig.) 34. 35. 41 a nullo alio auctore Servato narrvntur, auctorem ergo apparet fuisse Satis Obscurum.

Sed etiam num haec omnia Isigono debeat Sotio perSonatu S, perspici nequit. 7. P0Stremo, quis auctori Florentino capit i 24-26 obtulerit,

cum Vitruvius solus plane eo dum modo haec narraverIt, per8Ρ101 adhuc non potest. nam quis Vitruvii auctor Graecus fuerit funden0mina auctorum VIII 3, 27 enumerata eum hausiSSe veri Sim1llimum eSt), nemo adhuc perspexit et haud scio an, qui itruvii doaquis mirabilibus narrationes denuo perscrutaverit, nova allaturus S1t.

174쪽

ll. De auctoribus iis, quibus Sotio personatus usus esse xidetur. 1. Isigotiuin solum eo modo laudat Sotio personatus, ut ipsum eo HSum eSSe cognoscatur. culpitibus 1. 8. 43 Isigoni incredibilium librum alterum laudat, cap. 9. 1l. 21. 27. 36. 40 Isigonum libri numero omisso, 2. 12. 13. 14 significatur tantum. Alia autum Isigoni aquarum mirabilia veteres novisse cognoscitur ex scholio Lycophr. Alex. 1021 a 'Vestet manno sicut cap. 44 ascripto, quo Isigonum, Agathos thenem, Sotion0m, Euripidem de Crathi visentionem fecisse traditur. sed num liceat putare Tgetgem Agathosthene, Agathosthenem Isigono, Isigonum Sotione, Sotionem Euripide usum esse parum ConStat. Praeterea 'Vesterniann p. 163 duo fragmenta G raeca attulit,

Doni iusi tria a Plinio n. h. VII 12. 16. 27) servata sunt fragmenta de gentibus, quast cum Nic0lai Damasceni 'Vesterni. p. l66 sqq.)ot cum auctoris Vaticani de iisdem rebus narrationibus iam paucis Consentiunt, ut Isigono eos eSSe usos non liceat existimare. Nicolaus autem et Vatidanus in iis doni rebus tradendis modo hic modo ille gentes copi0sius describunt, verbis maxime consentientes, unde apparet auctore eos usos esse de gentium mirabilibus tradente communi, qui

11011 fuit IsigonuS. De tempore erg0, quo fuit Isigonus, ne inde quidem corti aliquid erui poteSt. Debentur autem Isigono praeter Supra memorata capita Florentina δ) 6. 7. 10. 17-19. 28 31. 37-39. 41.2. Capita 3. 4. 5. 15. 16. 20. 22. 23. 32. 33. 34. 35. 42. utrum Isigonus an alius auctor Sotioni personato obtulerit, discerni non Ρ088e edocui p. 161. 3. capita 24-26 Isigoni non essu, demonstravi p. 78. Sed quiS0a Sotioni personato obtulerit, parum Bel Spicuum eSt. c. quo tempore librum Florentinum c0nscriptum esse putati tum Sit. Cum Isigonum paulo ante Plinium scripsisse verisimile sit, Sotio

perSonatu8 non priuS quam circa Octogesimum p. Chr. annum scripsisse videtur. et qui alii eius auctores fuisse videntur, eos ante eum annum floruisse veri simile est, sed dem0nstrari hoc non pote8t.1ὶ cf. Capello 366, 12.2) v. supra et p. 159-161.

175쪽

Sed ad auctores spectantes nulla re adducimur, ut multo post eum annum Sotionem personatum ScripSiSSe putemus. e Sermone Rutem cognosci videtur non Ii O S t annum p. Chr. n. centesimum il0ruisse Sotionem personatum Τ). Itaque inter octogesimum p. Chr. n. annum et centos imum libellus Florentinus conscriptus esse videtur.

Ii. iiiiis libelli Flor utini audi 0r fuerit, paucis disseritur. 1. Stephanum aliosque Ν0tioni libellum Florentinum ascripsisse

monui ). Sed a vero maxime haec abhorret sententia. nam S0tio, philosophus peripaticus, altero a. Chr. n. saeculo floruit Christ-Schmid si II 63i. Sotionem autem AleXandrinum mirabilia enarrasse nemo

Et num nonnulla libelli Florentini capita ei debeantur, parum certum est. nam quae aquarum) mirabilia Sub eius nomine circumseruntur, de iis mentionem non fecit auctor Florentinus. Repperi autem ad aquas mirabiles pertinens solum fragmentum id quod 'Vesterniann p. 191 imprimendum curavit, scholiis Lycophronis Alexandrae 102 l) adiectis servatum '). 2. Illi egini autem Polymnum0nis partem fuisso libellum Fl0rentinum, existimavit Rose Anecd. 11 12). sed minime verisimilo hoc esse, disserui commentario capiti 2 adiecto ε). et cum Harder 55)demonstraverit, quis Rheginus fuerit quoque tempore floruerit, ign0-

tum eSSe, ROSeum errasse vel argumento certe carentia dixisse puto. 3. Quis autem fuerit auct0r libelli Fl0rentini, cum eius temporis scriptor rerum mirabilium nun notus sit, indicare non ΡOSSum. S iti0nis ergo personati nomine vel potius auctoris incerti sive Paradoxograptii Florentini stippellandus est. I) v. p. 150. 2) v. p. 22.3) v. p. 162 B l. 4) v. p. 61 g I9.11

176쪽

Parvo cum numero multorum eorum auctorum, quos in praefatione enumeravi, cohaerere Sotionem personatum apparet; et maXimse dignum memoratu est, qu0d de lacubus, urbibus in lacus demersis, Lydorum religione et cultu res a Graucis aliis vel etiam a Romanis non tractatas rettulit. qua de causa minime inutilis est hic libellus, quamquam nugas nonnullaS eo contineri non nego. Accuratius autem de hoc libello eum acturum eSSe puto, qui omnia non solum aquarum sed etiam plantarum lapidum hominum gentium ferarum, vel rei rusticae et philosophiae et religionum atque cultuum mirabilia collegerit et in genera digesta explicaverit et, quomodo omnium auctores inter Se cohaereant, enarraverit.

177쪽

165 Iudices.

179쪽

Iudex verbori iiii et n0mimini ab auct0re Florentilio adhibitorum.

απο 20. 24 ep. 3, uno 26 ep. 1, απ' 3. 17. 21. 24 ep. 9. 30, α ' 2. 16. 23. 24. 25. 31.

180쪽

ri; 24 ep. 9. 39. 40. 42.

δαίς, δαιτος 26 ep. 5. δἐ 7. 8. 17 bis. 20. 21. 24 bis. 25 bis. 26 bis, ep. 3. 27 bis. 29. 31. 33. 36.37. 38. 39 ter. 40 quater. 41. 42. 43

tu superser. 1 bis. 2. 3. 4 bis. 5. 6. 7.

8 his. 10 ter. 11. 13 bis. 15. 17. 18.20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 30.32. 33. 34. 35. 37 bis. 38. 41 ter. 42 big. 43 bis.