장음표시 사용
151쪽
θεραπεύω 9. sententia vocis medeor dialecti communis proprium esse videtur, cf. Arr. an ab . AlX. II 27, 3 θεραTεύομαι τραυμα.
Aristotel0s autem personatus MA. 117 Scribit υτ ει ιυ ποιεῖV. υτιε - Vος eadem Sententia, qua vox Latina sanus adhibetur, etiam a Platone v. Ast, lex. Plat. IH 429ὶ ut aliis adhibita est. sed or ει ιυ Πριε υsicut Romani dicebant ,mederi ' nemo Graecus videtur ScripsiSSe. θερμαίνω verbum cum apud auctores antiquioreS tum apud
152쪽
κιρυά m 18, Verbum e poetarum Sermone depromptum etiam
apud Polybium et Lucianum logitur ses Schmid, Att. I 335. IV 674
praeter Sotionem personatum hac forma uSus eSt. de quo non memorat Thes. L. L. Onom. II 742, 47. 743, 33. 35 autem addit Herm. Pal. vis. I 1, 3. II 1, 1. v autem litteris ου Sasepe Graecos reddidisse sedocet Echingor 59 sqq. at non solum de voculium transscriptione agitur, immo Ko0μαι a Graeca lingua abhorrot, cum urbs illa Graeco Κύμη, Latine Cum te vocata Sit. κ μ η v t 8 ι o v 9, inter Graecos auctores adhuc eXStantes nemovidotur adhibuiss0, nisi Sotionis et Aristotelis personati auctor communis, unde fluxerunt PF. 9 et MA. 117, v. p. 66. communis autem dialecti proprium essu videtur neglecta dominutivi significatione, sicut apud Graecos recentiores fieri solet. Romani autem voce fonticulus saepius usi eSSe videntur. quam Serq)tam novi ap. Hor. sat. I 1, 56. Vitr. VIII 3, 11. Plin. n. h. XXXI 107. 108. Plin. ep. Col. Amm. EXQ. 83. quod eo effectum esse videtur, quod fonticulus idum significat atque voceS Graecae κρηυίδιου , T η I ι δ o V v. Unger, Theb. Parad.
κρυφίως 17, praeterea legitur his locis: Jos. A. I. X 164 cf. Britne, 21 22. Sch. Eur. Hipp. 993. Marin. v. Procli 33 p. 27B0i88. Amphil. p. 98. Diony8. Areop. p. 47. Cum genetivo iunctum legitur iam Ap. Aristoph. Plui. 318 et in V0t. Test. interpr. Sin. Hab.
moravi, hanc vocem ab auctoribus Graecis non adhiberi nisi de Italia se lacubus commemorantibuS.
153쪽
L0gitur ultim Kobpet ος λάκκος rep. Dionys. Halic. A. R. Π 42. Pliat. Rom. 19. Galba 27. - λάκκος Λουκρ voς Xenocr. 43. cf. L. Halin, Roui u. Romanismus p. 128 a. 22. 232 n. b. 249 u. 12. λιπα ivm vox non adeo usitata et ab inferioris tantum aetatis auctoribus adhibita esse videtur. legitur enim Sententia propria ap.
e. d a t. 21, l0gitur e0dem modo ap. Η0m. Od. ζ 216 saei. Saepe, v. Ebeling, L0X. Hom. I 998). Cur. Alc. 160. Aristoph. nub. 1044. Lys. 918. Pl. 658. Xen. mem. III 13, 3. Lycophr. AlX. 446. LXX L0v. 15, 5 sqq. vicies bis. Num. 10, 7. 8. Deut. 23, 11. Luc. de mer. 13, 3. Arist. pers. probi. 13, 10 p. 932 b 25. Himer. eclog. 19, 3 p. 266. e. e , 30, legitur eodem modo de aquis naturalibus rei'. Hom. Od.
c. i ς 15, perraro adhibitum esse videtur, nam Thesauro L. G. V 3973 de Himer. or. 21 p. 74 tantum commemoratur, ubi non plane eadem sententia adhibitum est: 'λιος 5etαυ ἐζ υκεαυο0 λουσάμενος υπὶμ της ἱππεύηι; videtur enim praepositione ex etiam sol exoceano oriens describi act. Hom. κ 36lin. c. αT6 23, legitur eodem modo ap. Hom. hymn. 32, 7 de Luna απ' 'ΓΩκεαυο ο λοεσσαμέυη χρθα καλ69. Hes. op. 748l9. Ηdi. HI 23
124. Plut. probi. Rom. p. 264 C. e qua Varietate a Sotione personato vel ab Isigono adhibitos
eSSe nonnullos auctores demonstrari videtur.
154쪽
auctore coniunctum eSse videtur.
μέλλω c. in s. praes. 8 communis dialecti proprium est. μεσουύκτου 19, apud alium auctorem nullum inveni, tamen μεσουυκTSου scribere dubito, cum in codice Laur0ntiano sol. 11 vers. 5adcurate et diligenter Scriptum Sit. ἁπαξ λεIθμευου ergo videtur. μεῖα χι Vc D 38, quamquam ab aliis auctoribus multis adhib0tur, tamen eadem Sententia nemo eo verbo usus esse videtur nisi
οἰκούμευος 37. 39 cf. p. 118 9. significare videtur haec VOX: selegen, situs, quasi fixus et idcirco ad habitandum aptus, bewohnbur et
155쪽
fortass0 incolas habere visus, be/Γ0 t. quae sententia cum in capite 37 int0llegenda esse videtur, in capite 39 significari vid0tur situs. voe0 8 μ ο i m ς in cap. 38 Similia cum similibus auctor coniungit, sod in initio capitis l4 de vino quoque eo capite agi vid0tur signis eass0, quamquam res plane aliter Se habet atque in capitibus ante 'edentibus 12 13, cs. p. 75-80. οζi 6, 20, perraro adhibitum osse videtur. legitur enim, ut videtur, non nisi apud Geopo n. 7 et Diosc. I 155. l60 sqq.). V 12. K . ξρτα VOV, 3. 30. eadem Sententia utroque loco adhibitum est, simili logitur apud auctorem περὶ υψους 21, 2: eto Gς ἀπ' ορτάγου Ttυος α ξεId α scit. ἀπθλλυIt eth πάθος).6 p κ ο υ ς πορε ad α . UTέρ et νος - επί T Vος S. praepositio υπέρ eadem sententia adhibita sesso videtur, qua ab aliis auctoribus περ , υπέρ autem de iure iurando praeter Pap. Paris. 63 - Ρ0tr. 3 p. 20 introd. v. 40 164 a) non inveni. nam Xenophon r. Lao. 15, 7 6πέρ cum eorum nomine coniunXit, Ρ r O quibus patronum turresse narravit. Eni autem utrum ad locum, ubi iurabatur, pertinent an testem eum sese. fontem) signific0t - quod veri similius esse puto - , discerni non POSS0 Videtiir. cf. Pol. 0X0. Vat. 458. Kithn01 -G0rth I 497. os l 12, Secundum Atticos scriptum est, quamquam apud Athenaeum v. p. 753 idem describent0m θομὴ dialecti communis forma legitur, es. Selimid, Att. I 207. 340. HI 143. IV 209.
λάκος ob αδίμωυος 38. haec nominis forma quam illum Coniectura constituta est Ii. 45 v. li, tamen litterae Ουα et ωυος etiam in eo dice Florentino leguntur, o quibus e ignoscitur so am Latinam odimonis paene litt0ra post litt0ram in Graucam linguam translatame880, genetivi solius nota mutata. sed non ex iis solum concludi potest auctorem Latine scribentem adhibitum esse, Sed etiam ex eo
tu id apud Polybium II 20 legitur 'Oάξ ωv, unde cognoscitur nominis illius larinam Graecam seruditiori auctori Graeco notam eSSe ΡΟ- tuisse. de aliis nominibus Romanis in linguam Graecam tranStati8, litteris cυα incipi sentibus cf. Papo Egn.' 1085 b sqq. Soph00les 823 a. Theoph. ed. de Boor, idX. p. 682. OZεῖος 4, plerum quo significat aquae cursum arte factum, Sicut Hdi. III 9. Thuc. VI 100. do naturalibus autem raro dicitur Pind. Ol. 5, 12, cf. Ath. Π 42 c. Eur. Or. 797. cf. Schmidi, Synon. 204
P. 50 l. aquam fluentem haec vox significat, sicut πη v. p. bl 3), cs Theophr. h. pl. III 1, 5. ὐδάτιου autem voce o Platonis Plidr. 229 AB) temporibus parva aqua stppellari solebat, legitur autem loco vocis οχεzξς ap. Eudox. Call. Antig. 163, v. p. 63 24.
156쪽
XIV 649 u. Plui. mor. 667 f. Hipp. 606, 10. Diod. XI 57. Xenocr. 36. S0Xt. Emp. 329, 22. πάμπολυς ab Atticis adhibetur. legitur utilem sicut ap. PF. 39 iunctum cum πληθος ap. Plat. legg. HI 677 E. παρα I Vs αι ET c. nou. 43, praeterea non repperi perscriptum nisi ap. Thuc. II 95, 3 et in Testamento Veterse et Novo LXX l Sam. 20, 29. Iudith 6, 1 1. 14, 3. Bel 14. Sexies in 2 Maec. 3 Maed. 5, 16 HR. 1 056 c - 1057 b). NT. Mi. 3, 13. communis ergo dialecti id verbum proprium fuit. significatur autem eo idem atque
παραλλα et et in 17, T. τηυ δράυοιαυ nusquam alibi redhibitum rep- puri . rem alii ita significant: λιτου παραλλάzzειυ Eur. Hipp. 935. Tob λ. T. Philostr. V. A. 126, 14. μανικὶς Παρ. Phil0Str. G. 262, 12. 283, 6. scripsit autem Plut. Pomp. 72 παρά ρωυ καὶ παραπληξ et , ὀυάυο αυ. voce autem παράφρων quam de eadem re commemorans Antigonus adhibuit, v. p. 84 74i pauciores usi esse videntur. π ε ρ ί κ ε ιμ α ι 28, de locis adhibitum est utium Ap. Hili. m 4, 11
περίμετρο v 37, inde ab Herodoto saepe adhibitum est, inter Atticistas a Luciano v. h. 2, 140, Sed pleri unque ita ut non solum mensurae Sed etiam rei genetivus appositus sit. In mirabilibus auscultationibus non legitur nisi c. 112 v. p. 104 125), η περ μετρος autem, quam vocem ceteri et ipsam saepe adhibent, solo capite 100. de accusativo eth n. ΡF. 37) cf. Kulinor' H 317 410 a. 20.nium cum genetivo non coniunctum est nisi cap. 12. plerumque enim auctor Florentinus scribit TSVω απ6: 2. 16. 17. 21. 24. 25. leguntur autem similia haec:
157쪽
cur momoret Selim id, Att. IV 445 non intellego. cf. etiam S0ph. O. R. 1401. Aeschin. 3, 224. cap. 1 autem legitur Tium c ζ - nam cum verbo μαξυεId α' praepositio ἐς coniungi non p0test - quod prioreS auctores non adhibere solebant nisi potum e vasis significantes, cis Com. dict. i dx. 840sqq. Ast. l0X. Plat. Hi 104. HR. II 1134l5. Ebeling 332 3, posteriores autem T. ἐς adhibuerunt ut iam de potu e fluminibus a l. loquentes. novi enim locos hos:
158쪽
l0gitur otiam ap. P0l. XVIII 3. Plui. Aem. Paul. 8. St. B. S. V. Σκ. Σκξτουοσα autem ap. Plui. Tit. 7 Pomip. 68. Scyl. 64. Ptol. III 13, 31. Antig. 142; quibus Sotio inis personati locum Pape falso adnumerat. formam laturalis Σκ6zουσαι praeter Aristotelem personatum MA. 11 7 et Stephanum Bygantium nemo videtur adhibuisse. Στρυμ υ fluvius c. 34 vocatus est, errat autem Pape Egn.' II
ου μετοικέω 39, hoc Verbum praeterea non exstare videtur
nisi apud Plutarchum, Num. 21, ubi de colonia agitur; alia ergo ap. PF. Suntentia adhibitum est. συμφωνία 41, hanc vocem eadem Sententia, qua Germani, ii sert dicere solent, primus adhibuit Polybius XXVI 10, 5. logitur eodem modo ap. LXX Dan. 3, 5. 7. 10. 15. NT. Luc. i5, 25. Plui. mor. p. 389 D. P0ll. IV 107 cum χορεύεο V. cf. Cic. ep. ad lam. J 6, 9.μη λία9 ου vet ρίψας ἀλλα G χ ἱ ο α ς 9. voce συυzρ jae videtur significari: findere in parvas partiunculas, detrudere, voce σχίζω Scindere tantum vel frui uere. cf. LXX EX. 9, 25 Tάυzα Tχ ζύλα συυέτρι- ψευ η χάλαζα. NΤ. Mi. 12, 20 κάλαμου G0Vzεzριμμένου. Xen. CJrop. V 3, 50. an ab. I 5, 12. IV 4, 7. LXX Gen. 22, 3. 1 Reg. 6, 14. Eccl. 10, 9. - Callimachus autem haec non ita descripsit. nam cum vert)o h p α 6 ω paene idem significetur quod voce IUVIpS-jω Selimidi, Synon. l 15, 8 sqq. III 31 1 sqq.), maiorem Vim aquae Scotusaeae inesse dicit. Sed fortasse Antigonus neScio quo pact0 neglegentius excerpens hac in re erravit. de συυzρἱδω cf. Hesych.
a iustu autem illius vi 0ffici tradunt: ἀποκαθίσταται, quod verbum communis dialecti esse videtur loco verbi συμφ5ω, quod
apud MA. 117 et Antig. 142 v. p. 66 67 legitur.
Gύστημα 6, Secundum rationem dialecti e0mmunis ips0 Sotionis personati auctor videtur scripsisse, cf. Aesch. h. 464, 8 6ῖαzος Iusti ατα cf. Granim. Graeci III p. 2, 27. 108, 33. 157, 20. 161, 29. 297, 21. 299, 4. 9. 445, 13 - 1 5). adhibitum est eadem sententia a LXX interprutibus Gen. 1, 10 pro Hebraica voce in 7r , quae Cum de aqua agatur EX. 7, 19 participio συνεσzηκ ς ὁδωρ), Lev. 11, 36 substantivo G0vαI DIt translata est. cf. Sir. 43, 20. 48, 17. 50, 3. Sed apud Aristot0lem personatum pro Obazημά τι legitur GUITμεμ-μάet OV et fortasse auctor ille verbo et: ad hanc vocem raram adhibendam adductus est. qua tortum aliquid significari intellegitur el000 Pollucis IV 116. praeterea autem in libris auctorum Servatorum
non videtur eXstare. Sed cum apud Pollucem res ad circumvol Ven-
159쪽
dum apta intellegenda sit, hoc loco vortex videtur intollugendus non id tantum, quod voce Ibazγημα significatur) vel quasi motu vitam mortuis reddens vel quasi aquam asserens medicinam volatilibus aqua necatis. 0n enim Sententia vocem πυξτεσθαι adhibitam sesso edocui p. 145. et ρ κλιυος 42, Passo J II l 967 Athenaeum putat etρ κλιυος pro et Sκλ:υου adhibuisse et Sotio quoquo p0rsonatus haud scio an id seminisellexerit. υπάρχει v 11, eadem sententia qua verbum esse legitur fortasse iam ap. Demosth. 55, 24; sed pl0rumque a recentioribus auctoribus adhibitimi est. cf. Sehmidi, Synon. Π 538 9. Attici sta0 autem ab eo dialecti communis usu abstinuerunt.b T ε ρ ε κ χ i m S; verbis 6περεκχε ται οὐδέ, Palicorum aquam Sotio p0rsonatus fortasse diligentius describit quam Aristoteles personatus verbis εἰς eth αυzι καρ SITαῖαι v. p. 663. Unde autem auctor Florentinus hanc vocem deprompset it non perspeXi; legitur praeterea apud LXX interpr. Diod. Asel. Art0mid. alios scriptores dialecto communi USOS.
160쪽
χεδ Παῖος 10, v0X HSitatissima, pro qua apud Callimachum legitur κατοικίδιος, de qua voce es. Selimili, Att. I 334. III 205. χρίω id, qu0d legitur PF. 40, nusquam praeterea inveni nisi ap. LXX Ex0d. 30, 26 χρSσεις ἐζ α0eto0 et V σκηνην TO0 μαγTυρίου. χρομα 17, vox communis, χ ρ ι α rep. Di0d. v. p. 83 g 743 ab Atticistis adhibita docunt sermonem quasi vulgarem ab auctore Florentino adhibitum esse, cf. Schmidi, Synon. 78, 2 - II 488. Schmid Att. II 210. m 16 l. IV 245. χρωμά τινος 2, praeter hunc l0cum non legitur nisi in pol ipl. mar. Erythr. p. 261, 15. 263, 3 IGM. I). de χρυπιχροος v. p. 60 61. ψοφου I vos ἐυου 7, haec verba Satis vilia videntur et ab ipso Fl0reutino minoris ingenii auct0re apposita. de ψοφος cs. Thuc. II 22.
sonatus dialecti communis rationem secutus, quae vox a Callimacho
Quibus omnibus perl0ctis ab Atticistarum Sermone alienum e8Se Sotionem personatium facile intellegitur. vel inferioris aetatis Graecitatem nonnulla redolent, sicut comparativus pro superlativo sTρGGηυεGetipαὶ; ἁλοτα vox Bygantinorum et recentiorum Graecorum Sermoni
similis ; Ἀρυερυος, cuius formae simillima logitur apud Cassium Dionem ;καzαT V D, quod modo simillimo adhibuit Dani0l Ephesius; Kο0μα , quae forma praeterea apud Ptolemaeum demum et Herm. Pal. legitur; κρυ* ως sine genetivo; λούομαι ἐζ, quod praeterea non exstare videtur nisi apud Himerium; denique φρεάet ου, quod Moeris, Photius, Suidas incertum,
quorum auctorum sermoni debitum commemorant.
Testamenti sermo no aliena esse Videntur. deinde Saepe notavi cum payrorum et communi dialecto Florentini auctoris sermonem artius cohaerere, cum et verba a Polybio,