장음표시 사용
161쪽
Strabone, Diodoro, Dionysio Halicarnassensi, aliis adhibita multa occurrant et grammaticae ratio dialectum communem red0lent . quae omnia repetere inutile videtur; magis autem memorabilia sunt liaec: optativus nusquam adhibitus: geminatio simplicium consonantium
poetarum Sermone in communem dialectum pervenisse videntur, si-eut οφου pisces. et quamquam nonnullis verbis cum Attici starum sermone
μακροθευ; Περ μετρον), tamen nus quam formarum Atticarum nimium studium apparet immo leguntur II pro etet spraeter παραλλάzzει , quod fonti d0beri v0ri simillimum est), imprimi S autem praepositiones secundum rationum dialecti communi8 perscriptae esse videntur et sermonis Ionici, quod Herodoto interdum similia scriboniuintollegitur. cum medicorum Sermone nonnulla cohaerere ἶραχέvetet et alia, quae apud Dioscuridem legunturi non mirabitur, qui perlegerit capita l. 6. 12. 13. 15. 10. 17. 20. 2I. 22. 23. 24. 25. 26. 40.
deinde rarae voces nonnullae Occurrunt: παρά c. dat. nom.
ψυχροῖης sententia propria adhibitum. quae voces rarae Atticum Sermonem non redol0nt, vel abhorrent κρη ἱδρου deminutivum pro κρηνη, ἐς et ἀπο apud genutivum partitivum a ratione Attica.denique secundum linguam Latinam complurn scripta sunt, quae enumeravi p. 134, imprimis Ἀρυερνος, Κο0μαι; ατρις, λάκκος. quae et ipsa ab Atticistarum severi0rum praeceptis abhorrent et minus eruditum fuisse auctor0m Florentinum docent. 90Stremo, ubi consurru licet mirabilium auscultationum librum cum opusculo Florentino, magis vulgaria apud Florentinum, apud Aristotelem personatum elegantiora legi demonstravi. Sunt autem cum alia tum haec: Θεσσαλῖα PF. 9 - Θεzzαλία MA. II7; Ἀρυερυος
162쪽
E quibus omnibus apparet auctorem Fl0rentinum neque Atticistis neque auctoribus inferi0ris uetatis es8e adnumerandum. num cum eius Sermo communi dialecto simillimus sit sit ab Antigoni atque Aristotelis personati sermone elegantiore alienus, quamquam Antigonum et Aristot0lis personati auct0rem Florentinus adhibuisse videtur v. infra et p. 159 , quae elegantiora non sunt ad auctoreS referenda, quae autem dialecti communis sunt ab Isigonti vel ipso S0tione personato Scripta es8e Videntur, quae autem inferioris aetatis Graecitatis osse videntur, ea iam Florentini auctoris temp0ribus lingusto Graecae, scilicet vulgaris, propria fuiSSe diScimu8. quae cum ita sint, paradoxographum Florentinum dialecto communi usum ante Atticistarum severiorum tempora, id est ante Suec. p. Chr. n. II,
quomodo Ν0tio personatus cum aucturibus inter rerum mirabilium scriptores praestantibus c0haerere videatur, paucis disseritur. 1. Auctores Graeci uetatis pri0ris. l. Antigotium de rebus in capitibus 3. 4. 8 11. 15. 17 20.
22. 28 30. 33 enarratis commemorasse dixi'; sed commentario demon Strare conuius Sum sola cainta 1 l. 17. I S. 19 20) artius cum eo cohaerere' . Sotionem ergo haec alii deber0 auctori censendum
est quam illa γ cum non 80lum 8 0t 9 s sed otium it Isigono debita sint, et ha00 ut illa ab eo Sotioni personato tradita esse puto. Sed utrum caput 20 Antigono debeatur annon, valde dubium eSt; certe, Si Antigonus in eo capite conscribendo adhibitus est, sicut in capite 17 conscribendo alius quoque adhibitus est auctor ). Callimacho aut0m, non Antig0110, deberi capita 11. 17. 18.19 ut putemus, nulla re adducimur. 2. Aristotelem personatumq) de r0bus in capitibus 6-11. 15.
4ὶ v. p. 86 79. Landi autem quaesit. 69 et Capelle 366ὶ errare videntur,
cum e Callimacho pendere Sotionem personatum statuat. alia enim ratione notavi explicandum esse, quod Sotio personatus de nonnullis mirabilibus plura
rettulit quam Antigonus. 5ὶ cf. Capelle 365l6, 12.
163쪽
Sed capita li 0t 15 aliunde sumpta esse demonstravi δ). capita autem 6 10 et 28-3l partim tota partim magna ex parte artissime eum mirabilibus auscultationibus cohaerere edocui. sed cum ex iis quae p. 148 150 de sermone libelli Florentini disserui, appareat, Sotionem
personatum ante Aristotelem pei Sonatum ScripSisse, Florentinus autem libullus mirabilium auscultationi uti sons eSSe non possit, com
muni auctore e OS USOS e S Se cenSendum eSt.
Capita S. 28. 30 contaminata sunt. in capite S conseribendo Diodori auctor ignotus, cap. 28 auctor Romanu8, quem Varronem eSSe puto, cap. 30 idem fortasse auctor, ex quo cap. 3 descrip tum est, praeter illum auctorem communem adhibiti sunt. Isig0num autem inter eum et Sotionem personatum intercessiss0 ex eo licet colligere, quod eius nomen capitibus 8 0t 9 adiectum est, et haud scio an id ex eo quoque liceat c0ncludere, quod Isig0nus auct0r capitis 27 est, quod certa ratione cum 28-3l coniunctum esse videtur, cimi eo eiusdem Italiae aqua aliqua mirabilis d0scripta sit. 3. D0 Paulo Silentiario, quamquam inferioris aetatis auctore h0c quoque loco disserendum est, cum nrtius cum mirabilibus auscultationibus cohaerent.
Qui commemoravit res a Sotione personato capitibus 6. 7. 8. 9. 12 24. l 9. 27. 29. 30. 3l doscriptas. quibus accedunt alii Pauli
nam utrum Lyncestis versu 57 0t Aloxandri fons versu 58
significatus sit, cum de aliis quoquo sontibus inebriantibus et oleum ferentibus traditum sit f), discerni nequit. 68 9 us αλtου ἁλλη τη δέ - πως εζάτει eti zGUTO; quibus verbis num Susianae fons β) an lacus Asphaltites an alia aqua bitumin0sa int0llugenda sit, dubium est. 73 74 ἁλλοι λέrobstu esλλη, - κρυπτους δθλους ἐλέIχε V. quibus verbis utrum Authi0pidus sons Buber ΡF. t 7 an aliae eiusmodi aquae an ἐλέγχουσαι intellegendae sint, non apparet. Cf. de Rheno ΡV. 18; Τg0ig. hist. IV 339 342. Juliam or. 16 p. 383 D. N0nia. Dion. XXIII 94 97. XLVI 54 60. Folix Dahia, Bausteine 2
164쪽
quae utrum cum Sotione perSonato artius cohaereant annon,
perspici non potest. Et Paul. Sil. 157 160, si re vera Palicos significavit, tamen ab Isigoni descriptione maxime diversa tradidit. sed minus considerate Rohilo nimio Isigoni studio captus, quae Achilles Tutius tradit cum P. Sil. 157 - 160 artissime coha0rsentia, fortasse Isigoni esse posuit' Grioch. Roman 482ra. 1 - ed. 2 p. 51 3: eme lai e aus Paradolensummi ingen, et/ a der des Isicyonus summenste rus te Iethenon Erschei Minyen an Quellen und F issen, quamquam de quattuor tantum aquis mirabilibus commemoravit Achilles Tatius, a nullo auctore sub Isigoni nomino traditis in). Plurima, quibus eum Sotione personato consentit Paulus Silentiarius, mirabilibus auscultationibus duberi vid0ntur, sed d0 Clitorio f0nte et Allifano put00 cum PF. 24 ut 27 conssentit tacentu Aristot0le personato ). Sed quomodo haseo cohaereant, cum obscura sint verba Pauli Silonitarii, discorni nequit '). quomodo autem PF. 19 cum P.Sil. 79 82 d0 Ammonii lante) cohaereat, perspici non poteSt. V0ri autem similius est Paulum Silentiarium non Sotione personato sed eius sit Aristotelis personati auctore communi uSHm eSSe, quamquam Praecliter ipsum Aristotelem personatum adhibitum esse c0ntendit p. 11 12)ε).4. Strabo du aquis a Sotione personato descriptis nonnullis locis tradidit, qu0s textum conscribenS annotavi φ . Sed capitibus 5. S. 37. 40. 43 nonnulla cum Strab0nis verbis consentire Commentario memoravi ). sed quomodo cohaereant, cum paucis tantum congruant, perspici non Ρ0teSt. 5. Diodori fonte Sotionis pers0nati auctorem videri usum esse demonstravi in conscribundis capitibus his: PF. 8 - Diod. XI 89. PF. 17 Diod. II 14, 4. PF. 33 - Diod. II 48, 6 9. XIX 9S 100. Sed cum Diodorus haec non omnia eidem auctori debere videa
M Nam quibus eodicum manu scriptorum varietatibus impediri putat, ne ad Aristotelis personati auctorem recurramus, eae tanti momenti esse non Videntur.
165쪽
tur, quis Sotionis pers0 nati auctores suerint, inde non licet colligere. Isigonum autem ea quoque S0tioni per80nato tradidisso videri c0mmentario edocui Τ). B. Λuctores somniii.
l. Vitruvius es. Oder 365, Capell0 365, 12. Tradunt Vitruvius et Sotio personatus de iisdum rebus his: PF. 2 Vitr. VJm 3, 14 15
8 9. Sod Vitruvium VIII 3, 1 4 0t 17flS tam obscura tradidisse, ut nihil indo liceat colligure, commentario demonstravi 'in. Viti . Vm 3, 8 9 cum PF. 33 et Vitr. VIII 3, 8 eum PF. 23 non tam arte cohaerere, ut auctorem eundem adhibitum osse inde colligere liceat, commentario demonstravi δ). Sed artius PF. 15 cum Vitr. VIII 3, 15 cohaerere videtur, Sed non ita, ut Isigonum auctorem communem fuisse liceat existimare ε). nam PF. 24-26 in Vitr. VIII 3, 21 23 ad Isig0num referre non licet, cum Sotio personatus haud capita alii auctori debeat q). Quem auctorem Vitruvius adhibuerit, incertum est, certe Soti0nem personatum non adhibuit, quod consuisse Oderum valde miror cf. Odor 365 ot Thielii commentationem). Fugit autum B 0sseum set R0h deum et Ruschium parum cohaerere Vitruvium cum Sotione 90rsonato pra0ter capita 24-26; quae cum J Sig0no non debeantur, Vitruvio adhibit0 non potest demonstrari ab alio ullo auctore Isigonum esse inspectum. 2. 0vidium quoque nonnulla descripsisse, quae apud Sotionem perS0natum legimus, notum est. sunt autem hi loci: PF. 11
166쪽
Sod cum Sotio p0rs0natus et Ovidius parum consentiant, diversos auctoreS eos adhibuisse apparet in). quo fit ut Vibii qu0que et Lactantii personati rerum mirabilium descriptiones cum li-bollo Florentino artius non cohaereant. 3. Quicumque adhuc memorati sunt, praeter Strabonem de mirabilibus iis solis rettulerunt, quae Sotio personatus capitibus 1 33 descripsit. Seneca autem etiam eum ceteris cohaerentia refert: SeD. D. q. III 20, 5 ΡF. 17
qui paene eodem ordine mirabilia conscripsit quo Sotio pers0- natu S, Sed quae interposita sunt, maxime disserunt. 20, 5 ut 5 6 prasitor ovidit versus Seneca nihil attulit, unde cognOScatur, quibus auctoribus usus sit ). 25, 5 coniunguntur Siciliae lacus lavantes eiciens et lacus Asphaltites, cum nihil in iis submergatur. Sotionem apparet perSOnatum ab hac ratione alienum sesse '). sed ne Senecam et Sotionem perSOnatum eodem auctore usum esse putemus, eo quoque impedimur, quod verbis minime consentiunt 'D. sod de insulis in lacubus naiantibus simillima referuntq). et cum Seneca haec alii atque cetera videatur debere auctori, Sotionis personati auctorem eodem usum eSSe a verisimili non abhorret. Varro igitur Senecae auctor Isigono haec obtulisse videtur. 4. Plinius n0nnullis libris de rebus a Sotione personato descrip tis commemoraVit. Plin. n. h. XXXI - ΡF. 27 817 9 0x Aristotelis personati auctore
167쪽
Quorum pauca tantum artius inter Se cohaer0nt. demonstravi commentario ad communem fontem haec referre non licero eum
etiam quae artius cohaereant Plin. XXXI 17 et 27 cum PF. 23 et 15 diversis auctoribus deberi appareat '). Sud hoc quoque libro, quae apud Plinium leguntur, cum capitibus 1 30 solis cohaerent, quae autem in libro II Plinii loguntur, magna ex parte cum capitibus 33 42 coha0rent: Plin. n. h. II 228
237. 240)2302 28 230 227226209 235209
bus capitibus il 33 d0scriptis diversa tradit vol verba diversa adhibens Plinius: 00mmunem auctorem n0n adhibitum esse repparet g . at ΡF. 40 Plinii Π 235 similius est βὶ, 0tiamsi non Isig0no sed P0- Sidonio auctori communi haec videntur deberi. Contra PF. 37 38 39 0t Plin. II 209 artissime cohaerere apparet communi auctori debita Romano fi . sed quomodo PF. 43 cum Plin. II 209 cohaereat, minime perspicuum eSt ). Manifestum ergo est Plinium, quamquam de multiS rebu8 tradidit a Sotione personato descriptis, tamen plerumque alio auctore usum eSSe; auctorem autem pauca illa re vera communia praebentem l) v. p. 107 g 132, p. 117 g 153, p. 120 1 g 161. 2) V. p. 70 g 38, p. 71 g 41, p. 72 g 4b, p. 86 g 79, p. 87 8 g 83 ρι p. 88 8o, p. 90 g 90, p. 76 77 g 5V55, p. 94 g 103. Plin. n. h. XXXI 21 et PF. 28
ad Varronem referenda esse: Ρ. 97 sqq. g 108 sqq.
168쪽
non Isigonum sed Romanum aliquem fuisse capitum eorum auctorem, de quibus Rose et Roh de verba n0n secerunt. Confirmatur autem haud sent0ntia cetoris Plinii testimoniis:
PF. 4 Plin. XII 11 Isigonus in indide auctorum l. XII laudatus eSt .
Qua se Plinius libro tricosimo quinto rettulit, parum cum Sotione per80nato c0haerent ' sit Plin. XII ll aliam rem describendi ration sim Secutus est atque Sotio personatus, sicut dissurunt Plin. XXIV 4l
Artius autem cohaeroni III 59 set VIII l04 cum PF. 36 q). quod
caput Varroni Plinii auctori deberi indu conicure videtur licere. Deniqu0 quase Plin. ΠI 109 Varronem secutus narrat, eX ESeid0m sua dubero Sotionem personatum concluditur PF. 373 q). Sed Plinius aquarum mirabilia Isigono omnino non videtur debere. ipsum eum Isigoni in crodibilia legisso iure nemo contendit, Varronem autem putaverunt inter Plinium et Isigonum intercedentem non Solum, quae alia apud Plinium leguntur Isigoni nomine adiecto, Plinio praebuisse sed Hi iam aquarum mirabilire cf. Rolide 32). sed qua de causa Isigonum ut gentium mirabilium auctorem
laudaxit, aquarum tacuit, quamvis multa auctorum nomina attulerit 3 apparet Isigono eum aquarum mirabilia non debere diversa ratione ea deScribentem, cum verbis non consentiat Plinius cum Isigoni verbis a Sotione personato translatis et cum Isigoni nomen neque in teXtu neque
in indido libro riun II et XXXI oecurrat. Sed ne eum Lundio quaesit. II) quidem planu consentio mirabilia l. XXXI r0lata ad Callimachum p. 75 6), l. Π ad Papirium Fabianum referente, quamquam Capello ea probavit. sano libri XXXI multa cum Calinacho
RrtiHS cohaerere non nego, sed omnia ei deberi abnu0. de Papirio autem Fabiano v. p. 116 9. 1. b. Quae apud Hr ab anum Maurum in libris de universo con
169쪽
157 scriptis XXII leguntur aquarum mirabilia' , omnia Isidoro debentur, originum libris XX praecipue XIII 13 in aquarum mirabilia
commemorante multa r). quae non plane perspexisse videtur H 06mania, qui Saepe Hrabanum Maurum laudavit. Isidorus autem Plinio, Solino, Melae debere videtur, quae praebet aquarum mirabilia 'i, cum Sotione personato artiuS non cohaeret.
nonnulla tradid0runt Herodoto quidem debita sed auctorem s0cuti copiosius sont0m illum describentem atque Sotionis personati auctor
de eo commemorasse videtur' ).
Quae aut0m apud Sol. 5, 22 do Siciliae sonte pingui leguntur,
a Sotione personato aliena sunt hi. Inde Melam ut Solinum permulta aquarum mirabilia narrante8 aliis usos esse auctoribus cognoscitur utque auctorem Florentinum. C. Audiores Graeci uetatis inferioris. l. Λ ille inen in Isigono pol multa deb0r0 contendit Rus h. sed quattuor tantum descripsit mirabilia aquarum, de quibus Solio quoque personatus commemoravit his
litorium fontem Isigonus ap. Sol. 90rs. l23 descripsisse videtur Phylarchum sustulus 'i, tamen Isigoni nomen apud Sotionem per- Solantum legimus. quae autem pra0terea Sotio personatus tradit ab Athenae0 quoque memorata, iis Isigoni nomen non adiecit. Quorum PF. 5 - Ath. II 17, 42 f. divorsis studioribus deberi manifestum est λ), sicut PF. 29 auctori Aristotelis personati debetur, Athenaeus autem auctorem sueuius ess0 vid0tur Lyci Rhegini V bnalia ratione dec0rpentem ). quo doniquo modo Ath. Π 18 cum Ph. 20 cohaereat, perspici non possu supra edocui '). Eundem ergo auctorem uterque non adhibuit, multa praeterea mirabilia aquarum describun s. si autum Ath0nuui de Clitorio fonte narratio Isigono d0betur, ceturas Athenaei descriptiones aliunde haHS
170쪽
Rocto ergo Oder 306, 102 Rusellii sententiam rosulavit. quid autem de Athena00 cogitandum sit, explicavit 'Veliniann inj, quem Secutus est Landi p. 7 l). Plinium autem et Vitruvium cum Athenaeo artius cohaerere non nego, immo tres eos auctores e fonte hausisse a Sotionis personati fonte diverso at parere filio. 2. Rerum mirabilium scriptor Vaticanus ab Ervino Rotide repertuS pauca narrat de Sotionis personati mirabilibus his: PF. 3 - PV. 35
PV. 14 curto Antigon , d0b0tur ΡV. 13 Antigono deberi maxime veri simile est Fl0rentino alium auctorem sequente, deinde PV. 34 0x PF. 25 0t PV. 39 0X PF. 15 sumpta essu veri simillimum est' ),PV. 23 autem haud scio an o DF. 20 depromptum sit q). denique eapito 35 a PF. 3 plano diversa tradita sunt ').ISigonum esse utriusque auctorem ex his paucis testimoniis demonStrari non posse apparet. immo contrarium aliquid inde concludendum esse videtur.
Nam capitibus 13. 14. 35 a Sotion0 personato auctor VaticanuS adeo dissentit, ut communem auctorem eos non adhibuiSSe appareat. contra ut ΡV. 23. 34. 39 e Sotionis personati fonte hausta e8Se putemuS, nulla re cogimur, cum o ΡF. 20. 25. i5 haec hausta esse videantur. Sud setiam si communi fonti 00s dub0r0 tria haec mirabilia cen-Seremus, Isigonea ea esse inde non appareret, cum PF. 25 Isigono d0beri non videntur, unde PF. 15 et 20 hausta Sint, non perspiciatur, de Vaticanor uu autem capitum origine nihil constet. certo autemorravit Bolide existimans Florentini lib0lli capitibus 3. 15. 20. 22. 25 Vaticanum ex Isigono haustum esse demonstrari. qui p. 31 argumenta infirma et invalida attulit, quibus contraria demonStrantur eorum, quae ipse voluit d0cere T). Et cum Plinii quoque 0t Vitruvii ' ) narrationes Isigono deberi non videantur, quae auctor Vaticanus d0 mirabilibus ab iis narratis tradit, aliunde depromi ita esse videntur l) Hermus 35, 1900, 349 sqq . 356.
l0) de quibus nuper disputavit Landi, quaesit. 70 R e i m a ii ii ii in Phil. 51, 1895, 698sqq. non Riemania, Phil. 44, quod scribunt Landi-Capellei in secutus.