Paradoxographi Florentini anonymi Opusculum de aquis mirabilibus : ad fidem codicum manu scriptorum editum commentario instructum

141쪽

Libolli Florsentini sermonem non secundum Atticistarum praecepta instructum esse, quisquis libellum perlegerit, intelleget. sed paucis quaerendum eSt, quae in eo sermone Sint memorabilia, unde, quando fuerit auctor ille anonymus fortasse licet conicere. Intur formas notandae videntur: Ionicae vel 90tius communis dialecti: Iiυομαι 7. 10. 18. 19.25. 28. 33. 37, παραISVETαρ 43. II: Θεσσαλία 9 squamquam MA. 117 legitur Θεetzαλία), φυλάσσεzαι 40, μεταλλάσσει, 15, sed e ratione Attica: παραλλάzzειυ 17. - cf. Mayser I 222l3. adiectivorum in -εος: χρυσέωV 42. Gυτως ante conSonantes cum littera I mobili logitur 9. 11. geminatio simplicium consonantium λάκος lacus 38, λάκκος autem 4l; es. Mayser I 215 sqq. De nominibu S. nominum in -υς ace. plur. μύς l0, ἰχd 0ς 33. inter comparativos: πλεSOuae ncc. plur. 38. pro vεώς legitur vαθέ, υχοἱ: 41.

κ Vυάδαρι 17 non declinatum esse Videtur. De verbi S.

l) Εdwino Maysor, qui set ipse paginas 129 150 cum imprimerentur corrigendas suscepit perlectisque de nonnullis cum ad linguam Graecam univer-Sam tum ad papyrorum sermonem atque communem dialectum pertinentibus me admonuit, hoc quoque loco maximas gratias rego, 0 h l o r. s

142쪽

ψυχαῖς 25. dativus modi et ι τεύσει o i suaα 20, rotationis etQι χρῶμαet 17. dativus instrumentalis πυρη 38. 39 ; nam in capite 39 πυίη:

143쪽

D 0 p r o n o in i ii i b u s. tξξε 26 ot το ξυξε 24. 25 plane eadem signific tione adhibentur. let:ς 8 ante vocalem). 18. 30 p x0 8 legitur eadem significatione. De verbi S. ποιεῖ, p e r i Ρ h r a s t i e u m: ἐκπῖTTε V TO S V 26. εμφαI:υ ποιεῖ, 8. medium οἴκους ποξε Id αξ 8. infinitivus adhibitus est in sententiis relativis orati0nis obliquau es Schmid, Att. Π 57): 6. 10. 33. 36. optativus nusquam legitur. G set ε sempor cum infinitivo iunctum est: 11. 14. 17. 35. 39. se Schmid, Att. III 85). persaepe adhibitum est participium praeSentis et noristi coniunctum: l. 2. 4. 5. 17. 20. 24. 25. 28. 30. 32. 37. 38. 42. 43. - 41. 15. 21. 22. 23. 26. 40. 43. Coniunctiones leguntur hae: Zi in initio capitum 17. 24. 25. 26. 27. 30. 38 83. 40. caput dividens 7. 8. 17. 21. 24. 25. 20. 29. 33. 37. 39.ὶ 41 bis. praeterea verba dividens: 31. 39 bis. μέ δέ ll. 20. 27. 37. 39. 40. 41. 43. i , et O t 40.

144쪽

μετά in compositis: μεῖαδα vae 37, μεῖακ vo0μαρ 38. μεῖαλλάII 0 1 5. παρά c. dat. nom. terrae cf. Helbing 127), qu0d legitur PF. 6, nusquam sicut apud legitur apud auctores Latinos aetatis inseriorisi adhibitum praeterea repperi, ut ea praep0Sitione idem significetur quod praep0sitione ἐυ cum dativo. apparet mirab. auso. 29 περ

c. Ree. Scriptum eSSe, unde forta SSe licet conicere auctorem com

145쪽

Verba cum duabus praepositionibus c0mp08ita: ὰποκαθ Izαμαι Ρ, ου μεzo Zim 30, 6περεκχέομαι S. De sententiarum compo Sitione. Omittuntur forma se verbi εἱυαt: isti l. 2. 3. 4. 41, ε υαι 15. 23. pro εἶυαι Scriptum est 6Πάρχε υ 11. Post nomina generis neutrius pluralia singularis verbi adhibitus sest: 2. 28. 40 bis. repetitur verbum υπάρχει -υπάρχε v 11. componuntur eiusdem verbi formae diversae διαδα Vουτες δια αἱ ΟυI v

Ρ0rro πεφαρμάχθαι καυGet κοῖς φαρμάκοις 40. adiectiva substantivis similia significantia stautologia): κρηViῖ GV κρου 9, πληθος πάμπολυ 39. adverbium secundum dis lucti communis rationem in sententiae sne scriptum est: αὐzομάzως 5. negationis nota μὴ cap. 29 quamquam cum αIVῶς colineret, tamen ante zὶς posita est, fortassu hiatus evitandi causa nam μὴ et ς αIVBς non idum significat atque τις μ' αIVος. eX 0ration0 directa in obliquam sermo traducitur: 12. 24. 26. parenthesis modo interposita0 sunt voces καλουμευη δὲ Κολιη in cap. 39, voce Zi paronthesim indicante. cf. cum verbo finito κα-

146쪽

constructionem relativam articulo intercedente interrumpere auctor solet: ἐζ fg of ῖTno: πίvουzες μαξυουται 1; eodem mod0 in capitibus 2. 4. 6. 15. l6. 21 - 25. 28. aliis autem in capitibus coordinata haec sunt sicut exempli causa: τους δh πίυρυτας ἀπ' α0et ς 17. Latinae autem linguae secundum rationem scripta sunt haec

im griechisuh-romis hun osten 1906. Transeo a d dictionem vorbis memorabilioribus adhibitis doscribendam. ἁβροχος 4. in Atticistarum sermonem et nonnullorum nuctorum aliorum soluta oratione Scribentium e poetarum pervenit: Eur.

commemoratum, Alifas autem a nonnullis scribi dem0nstratum eSt.

147쪽

T Vος A. R. I 71. 79. 86. II 37. Al. omnium autem nominum ab Echin- gero enumeratorum propria Graeca forma non eXStat. Averntis autem dicebant Romani, Ἀορυος Graeci, unde colligendum eSt auctorem Latine scribentem adhibitum eSSe. α Πατη 39. προς ἀπάzηυ eodem modo nusquam inveni Scriptum, legitur autem apud Aristo t. n. ζῶ ωυ τευεI. 3, 5 p. 756 a 31 Gυμ-

148쪽

tores nusquam inveni et a nullo memora tum.

Sotionis Aristotulisque l)0rsonati ilante. adhibetur cum alia sententia victum parandi, considendi ap. Thuc. I 6. Xen. Cyrop. VIII 6, litum sicut apud PF. ab Herodoto Π 68 d0 crocodilo commemorante ἐυ ὁδαet: δίαιταv ποιεύμευου. cf. Aristo t. n. ζω ς κ. θαV. 6, 470 b 3 T. T. δ. ἐυ αξρι. Pol. IV 18. 2. διαυτὴς 41. d. vocatur ὁδωρ ap. Plutarch. Anth. Themist.

Luc. dial. mar. 3. 0 poetarum sermone depromptam esse hanc vocem

149쪽

Theodoretum, Theoph. Nonia. , Geopon. , Hippintr. nuctores. Aristoteles autem personatus, cum elegantius scribere studeret, vocem alium interposuit ab antiquioribus auctoribus adhibitam: ὰ ποἶ άπτω. utuntur enim hoc verbo: Herodotus, Aristopha

150쪽

a LXX in tui pretibus, cum int solis ab LXX int. , cum accuSativo - sicut verbum ab Hor idolo II 178 a sit ullis a Thueydido I 18 et Euripide si . 91 7, 2; sed adiectivi in modum cum genetivo coniunetum adhiberi id participium nusquam legi. cvυδρος 33. 39. ἐυυξρα Q α apud multos auctores legitur cum alios v. Dieis, Doxgr. 75 l) tum apud Aristololem v. Bonit g Idv. Arist. 256 7 ; similitur δ ηρ α v. Dielsi vel ἐυυῖρα loco substantivi Diodorus autem II 48, 7 vocat τα καθ' υξατος εἰωθοῖα ζὶ α v. p. 10S , quae cuυδρα . dicit PF. 33. sed net' uis ἐυ0δρα 39) nemo alius videtur memoravisse. et ι ξ π t 6 9 43. sicut substantivum l)raeter hunc locum non videtur l0gi nisi apud Aristot. rh0t. III 1 4, 1414 b 2 l. 18, 1419 a 22

et Luc. a. h. 2, 27. sed cum Substantivis apud multos auctores l0gitur ad tempus cum futurum tum insequens Significandum: χρουος Plat.

VA. 343, 12 Schmid, Att. IV 357j, sed de inscriptionibus praeter

hunc locum non videtur adhibitum eSSe.

haec voX videtur.

εὐετηρία 43, es. Schmid, Att. IV 125, ex Atticorum dictione

depromptum eSt. ευχομαι in cap. 43 et cum dativo et cum nec. c. in iunctum