Ad edicta veterum principum de licentia sectarum in Christiana religione. Item Methodus contra sectas, quam sequuti sunt primi Catholici imperatores ... per F. Claudium de Sainctes ..

11쪽

Brennum

Aa Principum lutis atque imperij cum subditis dis

crimen coniicere. Liceat mihi, supplex oro,ea veneratione qua debeo, Christianissimos Galliarum Principes ac Iudices, paucis verbis hic appellare, quibus su um regem assatur nostrorum teporum Hostus. Etiam atque etiam obsecramus supplices, ut diligenter reputetis quorsum spectent hominu conatus,qui ad libemtatem sectas vocant & impellui. Nihil enim est aliud in quo cura eoruomnis consumitur,quam ut ordinet perturbent, quam ut authoritatem legitimorum magistratuum conuellere queant & labellactare. Erratis erenissimi principes, si de sola Pontificia aut Ecclesaltica iurisdictione&potentia abroganda solicitos esse putatis. Etiam regiam sublatam cupiunt, ut sit rerum status is quem in

12쪽

Dὸ licentia Sectarum. uehistoria iudicum fuisse legimus,ubii 'bitur his verbis: In diebus illis erat Rex in Israel, sed unusquisque quod stibi recisi vii defatur hoc

faciebat. In summa hoc volunt, Vt quod cuique rectum videtur, id credere, id facere cumis liceat. Verbo quidem conced ut regi ac vobis p9- testatem, sed reipsa prorsus adimnt, cum reis laesiae vestrae maiestatis &sanguinis,non modo impunitatem, sed liberius grassandi concedi volunt licentiam.

Malisia haereticorum circa Sectarum licentiam . Cap. I.

TRIA sunt in hac quaestione im

piis omnibus hominibus communia, quae Ecclesia per experinaenia didicit. Quadiu poenae metu

13쪽

Ad edictu Principum

magis quam pudore a malo cohibetur, indignum facinus clamant prohiberi ne in lucem proferantur ἡ sentiunt, Deique verbum inaudita tyrannide opprimi, non dispensari. Quandiu pauciores sunt, neque ad irruendum aut ad resistendum pares, Christi discipulis coledam mansuetudinem suadet quae in magistro apparuit: se nullum compellere in suae religionis obsequium, sed veritate allicere. Alterum est praefatos

clementiam, viam sibi ad omnem laudaciam munire, vires colligere:

quas quam primum nacti sunt, nihil prius aut fortius agunt, quam sublato timore post mendacia, homici- ldia su a & immanitatem detegere.

Vtrumque ut uno & vulgari verbo exhibeatur,intrant Vt Vulpes, regnant ut Leones. Ita vulpecula agit

14쪽

De licentia Sectarum.&se mitem assimulat apud Auguo in

simum ex Donatistis Petilianus, & '' ait: Si per legem aliquam cogi vel ad bona licuisset, vos ipsi missieri a nobis cogi debuistis:sed absit, absita nostra conscientia, ut ad nostram ' Isdem aliquem compellamus. Seas simulat eundem Gaudentius. Exhortatus cum, inquit, meos, Ut qui haberent voluntatem egredi, secu-cap.7.rius publice faterentur. Nec nos enim inuitos retinere possumus, qui

didicimus ad deIsdem neminem es ,

si cogendum. Respondet Augusti- Eus. Quia vel ipsas leges,vel inuidia formidatis, vel ad resistendum im- h

pares estis,no dico aduersus tot homines, sed aduersus tot Gentes catholicas, etiam de masuetudine gloriamini. Isto modo & miluus cum territos pullos rapere non potuerit,

A iiij

15쪽

Ad bilia a Principum 'columbum se nominat. Vbi enita potuistis, & non fecistis ξ Vnde ostenditis quod plura faceretis, si possetis. Quando Iulianus apostata in- uidens paci Christianorum, vobis Basilicas unitatis catholicae reddidit, quae strages a vobis factae non 3. sunt Vos Rogatistς, ad Uincentiuscribit in mitiores esse videmini, quia

. . non saeuitis cum Circumcellionum

gregibus, sed nulla bestia si neminet Vulneret, propterea mansueta dici- tur, si dentes & ungues non habet. Saevire vos nolle dicitis, ego no posse arbitror. Ita enim estis numero exiguo,Vt mouere vos cotra ad Ue farias multitudines no audeatis, etsi

cupiatis. Modo quia apud imperatores nihil potestis,nobis inde facere vultis inuidiam , si autem aliquid possetis, quanta faceretis, quando

16쪽

De licentia Sectarum. Fhihil potestis,& non cessatis3 Mahom et Orietatium haeresium Eud pari colluuies fidem stadendam ac ram P 'φ' quendam cuiu*ue libertati praec in '' cauit. At ubi potetiam inuenit, suos non facilius adituros ad Deum aD seruit,quam si multitudinem Christianorum iugularent ac mactarent. Ne hac in re veteribus dissimiles nostrae aetatis ii retici existimentur.Lu therus initio ne quidem Turcae armis obuiam eundum censebat, nec ullo impetu religionis ergo, quem quare comprimendum, sed sinendum crescere cum gigantis usque contiones ad messem, ac toto verbo Omnes cu ἡ rrandos. Eius hanc sententiam sequi tiarum batur Bellius ex nostris Gallis nescio quis personatus, & interim minita- nredorsitur Monachis & Ecclesiasticis gra- -

uiora quam Anabaptilus aut ner nitari,

17쪽

Ad edicta Principum quioribus, ut est homo aliquis relisiosissimus & Christianissimus. Lutherus ubi potentissimos Principes & magistratus praeda ecclesiasti lainescauit,quos in inuictissimum im

peratore armatos etiam emitteret,

elatus insolentia quotquot sententiae a se dictae non subscriberent, mouit a suo senatu, ac negat in Christianorum ditione ferendos. Interpretationem priorem de Zigantis mores reticorum ad Ty chonij regulam temperat,Quod volumus sanctum est. Principis officium definit oblatos haereticos ut in verum numen contumeliosos punire & cohercere. Hanc doctoris versatilis versatiles discipuli tuetur opinionem, Melancthon,Brentius, atque alij,sed hbi post occupatas respublicas sua haeresi a prima sententia cum mague

18쪽

De licentia Secturum. cstro decessersit. Fugitiuus Caluinus secum & exulare sapientiam & pietatem primum conquestus est, quia res gereretur cum ilh viribus, & nodei legibusint tum illi placebat. Auctus potentia e coelo & Ecclesia d turbat Lutheranos & Catholicos, neque mitiora ostendit quam Serueto inflixit, si dedentur in manus.Est apud me vetus&manu scripta historia de gestis Fracorum in Albigeos. Elutetia Parisiorum apostatae duo ad Aquitanos infectos profugisse in ea scribunturBalduinus&Theodo ricus. Hi sectam ducebant, partim quod aliqua praecellerent eruditio

ne: partim quod Albiget sibi sum

mae laudi putarent aliquos e doctis francis suas sordes amasse. Sacrile- gia & mores nostroru hqreticorum valde cu Albigeis video congruere.

19쪽

M ὸdicta Principum. Ne quid desideraretur, duo non indocti e Francia post Caluinum, ad fidei Catholicae hostes eodem fere tempore tranGunt, sed in factiones contrarias, Fran sicus Balduinus & Theodorus B eZa,vterque noobseuri nominis apud suos.Baldunnus ita edicta Principii infidelium ipro Christianis dispu tat,ut tacite si gnificet eadem pro sua secta ne qua poena aut supplicio afficiatur,decernenda.Pollicetur se copiosius explicaturu ad edicta imperatoris Theo- dosi, quam grauiter in ea re hacte- , nus sit peccatum. Theodorus contra, ut magistri ν Caluini haereticam inconstantiam purget aut excuset, eloquentiae suae non parcit amplificandis his quae in Donatistas pluribus locis repetit Augustinus. Ita Seruetu suum cont

20쪽

De liccntia Secturum . 7 damnat capitis,ut in regula Tychoi ni j cum aliis de hqresi incurra Se dc

magistru ac omnes sectatores solos innocentissimos ex dei verbo iactat& ostentat. Sed Caluinum cum suis

V vesiphalus & Timaus pastor Bre- - δε mesis, libro in eam re edito,atq; om - - 'nis schola Lutherana,ne quidem admittendu ad colloquium, aut hospitiu ex dei verbo iudicat ut noceti ii mum,ac non nisi gladio vindice oppugnadu.Haeccine enim est innocetia ex fidigiosis haeresibus,quas hic

omitto,parta Z Hoccine est verbum deiΘHoccine humanum factum aut inceptum,Christianissimos principes nec opinantes, tyrannos sua authoritate pro sua libidine declarare ac opprimereὸ In regem necdum adultum cognoscentem & ignoscentem omnia sacrilegia, coniurare