장음표시 사용
381쪽
columnis scriptis . posteriore eaque non multo recentiore manu pauca correcta sunt . graeca verba uncialibus litteris quas dicere consilevimus,
quo genere librarii vulgo utebatitur, si graeca vocabula in latinis codicibus incidebant, scripta et cum latinis ita mixta sunt, ut singulis vel paucis latinis subiciatur graeca interpretatio . sed primis tantum artis grammaticae partibus integra interpretati addita est; post expositionem nominis graeca verba primum neglegentius latinis interposita, deinde prorsus missa sunt. apographum codicis olim secerat Niebulirius, quo apographo usus Boethingius in praelatione editionis Dosithei a. 1832 actae eam codicis partem, in qua grammatica ars scripta est, descripsit . nam ipsum librum in editione omisit deinde F. Deliteriis eodem apographo usus partem artis grammaticae ab initio usque ad commentarium de litteris latine scriptam edidit mus.
Rhen. v. XVII a. 1862 p. 8 sqq.
Postea fragmenta artis Dosithei et earum partium quae in Sangallensi codice post illam scriptae sunt inventa sunt in codice Monacensi 60l, cuius notitiam debeo OeWio prodr corp. gloss. at p. 207 . nam ineatalogo codicum Monacensium v I p. 121 breviter descriplus erat ipsius libri copiam mihi fecit Halmi liberalitas compositus autem est ex diversis membranarum fasciculis formae quadratae minoris, e quibus ad ea quae dixi tresinitaterniones pertinent, qui in sine codicis positi sitiit s. 59-82, eadem sere aetate scripti, qua Sangallensis codex scriptus est ex his duo qui nunc ultimi, sed perturbato membranarum ordine inter se confiis sunt, s. 67-82, continent haec, ἐνικος, ως τλοντος ὁ Κατων Sinstularis, ut hic Calo s. 71 ut dissi Homeri Aeneida troilii, Dosith de nomine p. 22 ed. Ηal. degeneribus poematum p. 57 cerptum de uerbo uticii uattuor formae
sunt verborum inchoatiua meditativa frequentutius perfecta formi s. 72praesum autem et absum uerba faciunt eae se participia praesens et absens . Romani sublimes siue tonantes Rome uirtus etc., glossae et notae varii generis: s. 72 Poematos tria sunt enera, metrico vel rihimico scripta sermone Beda de art metr. p. 260,2 in marginibus s. 70-72 adscripta sunt excerpta ex Capri et Agroecii et Bedae libris de orthogi aphia hi duo quaterniones autem in eo codice, ex quo desumpti sunt, tertium et liartum locum obtinebant, si fides est iumero illi in imo margine extremae paginae s. 72 scripto ad eundem Odicem pertinebat is quaterni qui linc ante illos positus est . 59-66, qui in extrema pagina scriptum habet numerum VI l. in hoc scripta est ultima pars glossarum, quae sunt in Sangallens codice, cum prima parte senten-liarum et epistulariim adriani, ρουρα sestes στασις spica --δρεχοος aquarius χθυες piscem θαυμαστον εστιν mirandum est και επαινιτον ι laudandum - βλεπε ουν vide igitur ινα ταχιον ut celerius Dosith. ed. Boech. p. 20. in singulis paginis pleri inaque quattuor, raro plures vel pauciores laterculi
382쪽
versuti in vicenorum et quaternorum ita scripti vult ut primum graeca, deinde in altero laterculo iuxta posita sint latina vocabula interdum etiam,inaxime in primis vel extremis paginarum alerculis, latina superscripta sunt graecis vel in marginibus adscripta. Lectiones autem duorum codicum, in ilibus solis Dosithei ars scripta est, tam accurate inter se consentiunt, ut dubitari ne sileat illi in ex uno archetypo ducti sint . sed in Monacensi libro ea tantum quae graece et latine scripta erant recepta at situ ex his quoque millia praeterinissa, quaedam vero etiam a librario mutata sunt pauca omnino inveni utitur, in litibus meliorem scripturam praebeat accuratior etiam consensus duortim codicum deprehenditii in iis quae ex glossis et sententiis et epistulis Iladriani in Monacensi relicta sunt, quae plane eodem modo in iitroque libro scripta inveni . itaque cum iniitile esse videretur omnem Monacensis codicis discrepantiam accurate descriptam proponere, non putavi rationem litam in priore editione secutus eram mulandam esse, scit, sicut liminstitueram, Sangallensis codicis scripturam tam in latinis piam in graecis vocabulis per se positam in priore adnotationis parte exhibiti . Monarensis autem codicis lectiones tum, cum ab illo dissentiebant, si modo memorabilis esse videbatur dissensus, in altera parte adnotationis posui de Sangallensi alitem codice repetam quae in priore editione, ex qua diserepantia scripturae repetita est, scripsi 'quamquam curavi ut innes librarii errores exhiberentur, tamen in graecis multa, illiae non tam ex diversitate scripturae quam ex neglegentia iiadam vel vilio pronuntiatiotiis nata lini, mittenda erant, ut ι pro ει positum velo pro ι ut διδασκα- λεια στοιχια pro διδασκαλία στοιχεῖα, vel ri pro ει ut λεγην pro λεγειν, pro pro η, ut εντο τε pro ἐν τι τήν ι pr D. ut σιν pro συν ν pro γ velo in talibus, συνκρισις συνφωνα pro συγκρισις συμφωνα, τ pro θ, ut κατο pro καl in in vocabulorum omissimi, iit νγιστο pro ἔγγιστον . haec igitur et alia quaedam eiusdem generis plerumque non indicata vitiosa codicis scriptura correxi . liui nulla vero
ipsa quoque vitiosa, quae non librario sed grammatico graeca linguae non satis perito tribuenda sunt, ne corrigenda quidem illa vi . eandem igitii rationem in nova editione retinui, pauca apographo odicis, quod olim seceram, denuo inspecto paullo accuratius indicavi vel in ipsis verbis
grammatici emendavi . ea quae Iagen auctore recepi ex censura prioris
editionis ab illo in ephemeridibus litterariis Lipsiensibus Literaris hesCentralblati a. 1871 p. 1268 facta petita sunι
Plurima quae a Dosithe in arte grammatica scripta sunt apud Charisium et Diomedem et in excerptis ex obiens codice in primo volumine grammaticorii in latinorum editis, non nulla etiam apud alios grammaticos, sicut in adnotatione indicavi, leguntii r quo iit ut vix quidquam novi,
383쪽
DOSITHEI quod ab aliis scriptoribus traditu ui non sit, praebeat . litae rati autetia inter ositheum et grammaticus quos dixi intercedat, per singulos locos, in quibus iste consensus deprehenditur, non quaeram, quoniam illud cum quaestione de sontibus, e quibus illorum praecepta uxerunt, coniunctum est, sed summam rei breviter indicabo. in priore igitur libri parte commentarii de littera, de syllaba, de communibus syllabis, de dictione cum ptimo libro Charisii consentiuiit . ea quae de grammatica et de voce a Charisio scripta erant desecti codicis perierunt . Diomedes autem in secundo libro de omnibus rebus quae hoc loco a Dositheo tractatae sunt non prorsus eodem modo, sed similiter disputavit . sed in iis etiam partibus quae vel maxime cum Charisio consentiunt non nulla quamvis levia a Dositheo addita sunt, quae, quia apud Diomedem etiam leguntur, non possunt ab eo inventa esse, velut definitiones litterarum accuratius ah utroque quam a Charisio descriptae in altera libri parte, quae est de octo partibus orationis, primum de oratione et de nomine et de pronomine eadem sere apud Dositheum atque in excerptis obiensibus sive Charisii, quae lina dixi, leguntur . nam praeter amplam disputationem de declinatione nominum et eam quae huic subiecta est de gradibus comparationum exc Char. p. 37, 1, 557, 2, quae pars alios illic omissa est, reliqua propemodum integra ab eo recepta et in
graecum Sermi item translata sunt . quamquam in his quoque pauca
inveniuntur, quae in obiens codice missa sunt, sed in Charisii libro secundo vel in Diomedis libro primo leguntur, ut exempla nominum p. 22pusser aquila anser mustela, p. 24 Afer Dacus Hispanus, p. 25 proculus vel procerus altus munus sublimis humilis. pauca quae ipse Dositheus in sine disputationis de pronomine addidit graece, non latine scripta sunt . deinde de verbo, quae pars in obiens codice haud dubie mutilata est, apud Dositheum paucae nec satis apte dispositae leguntur adnotationes, quae ex ' observationibus verborum in tertio libro Charisii scriptis receptae sunt. Verum haec quoque ex eodem lante, e quo superiora fluxerunt, petita esse, indicio est exemplum in fine huius partis positum p. 35, bene apud Sacerdotem studetur, cui simile est apud Dositheum p. 23 et in excerptis obiensibus p. 34, 24 studente Sacerdote dimerentia inventa est de reliquis partibus orationis in obiens codice nihil scriptum est . Charisius autem in secundo libro de his praecepta trium grammati- cortini, Cominiani, Palaemonis, Iulii nomani, composuit, e quibus Dositheus ea maxillae quae Cominiano tribuuntur recepit . nam huius nomen
a Charisio appellatum est de participi p. 180,li, de adverbi p. 81,15, de coniunctione p. 224,24, de praepositione p. 23 4 de interiectione
p. 238,19. ad eundem videlitii reserendae esse observationes verborum
in tertio libro, de quibus Charisius post excerpta Cominiani de verbo
384쪽
p. 178,3 scribit haec sunt et alia verborum seu coniussulionum Observationes iversae, quas completis ordine partibus octo orationis deinceps astiunstemus . de coniunctionibus uni certa verhorum qualitate conitinctis
p. 47 eadem legitiatur et apud Charisium p. 226, it et apud Diomedem p. 392,l; de iisti et significatione praepositionum p. 42 et coniunctionum p. 5 apud sollini Diomedem p. 411, 14 et 417, . in his apud Dositheum addita sunt haec, de
coniunctione si p. 48 piattuor exempla ex Hecyra Terentii, de coniunctione quamqvum p. 49 unum exemplum Ciceronis ex prima oratione in Catilinam petitum, de coniunctione ne p. 50 item unum exemplum Sallustii ex bello Catilinario, quae exempla ab aliis grammaticis citata non iuveni praeterea de praepositione p. 42 memorabile est nomen Sacerdotis in exemplo praepositionis ad scriptum, ad Sacerdotem . denique de interiectione p. 53 pauca ex arte Donati adscripto nomine grammatici addita sunt . ex his autem quae dixi hoc apparere volo, Dositheum neque ex Charisii vel Diomedis libris neque ex obiensibus excerptis ea quae cum his cons n-tiunt petivisse, sed ea omnia quae pariter apud hos grammaticos scripta sunt ex antiquiore sonte hausta esse. nam ne obiensi quidem excerpta, quae olim ex arte Charisii excerpta inscripsi, ex his grammatici libris quos nunc habemus petita, sed ex antiquiore origine ducta sunt, quod cum olim Christius Philol. v. XVIII p. 136 sqq. accurata disputatione demonstravit, tum Dosithei libro comparato etiam certius confirmatur habuit autem Dositheus eum librum, quem post Sacerdotem grammaticumscriptum esse ex nomine eius ter in exemplo posito cognoscitur, in hanc formam redactum, quam auctor excerptorum, quorum pars in obiensi codice scripta est, usurpavit . ipse praeter graecam interpretationem, quae quae excerpserat auxit, nihil aut pauca videtur addidisse. Restat ut de iis dicatur, quae post grammaticam artem, quo loco et in Sangallensi et in Monacensi codico scripta sunt, edidi . ex his igitur idiomata verborum, quae grammatici dicere consueverunt, eundem consensum cum Charisio et Diomede, quem modo in ipsa arte deprehendimus, praebent . sequuntur varia exempla elocutionum, quorum maxima pars per ordinem litterarum disposita in Neapolitano codice post Charisii libros scripta est; deinde duo commentarioli de genere poematum et de distinctione cum Diomedis libro tertio p. 482 et secundo p. 43 ita consentientes, ut praeter mutatum saepius verborum ordinem nihil additum sit postremo loco indices verborum latinorum et graecorum seri pii Sunt, atque ex his quoque multa simili ordino disposita in codice Charisii leguntii . quamvis autem in his Omnibus partibus quas dixi nihil inveniatur, quod ei qui grammaticam artem composuit tribui nequeat, tamen, quoniam eae neque cum illo libro cohaerent neque inter se certo ordine et consilio coniunctae sunt, admodum dubium est, num eidem auctori debeantur
385쪽
iuina parum probabile videtur ex uberioribus Dosithei conamentariis eaoni uia postea a grammaticis excerpta et in hunc ordinem redacta esse neque tamen in editione ea mittenda putavi, propterea quod maxime in verbis hoc loco congestis quaedam memoria haud indigna iuveniuntur.
Sed quo rectius, quam adhuc a plerisque factum est, de ipso Dositheo iudicetur, iam de reli litis libris qui vulgo idem grammatico u4buuntur pauca dicam nomen igitur Dosithei magistri in uno Sangallensi codice arti grammaticae praescriptum est huic similis suisse videtur codex Bubiensis, qui in indice codicum obiensium a Muratorio antiq. Ital. v. lli p. 817 edito decimo saeculo, ut illi videbatur, scripto commemoratus
est, librum I Dosithei de orammatica . praeterea nulla huius grammatici memoria extat . sed ex praescriptione codicis Sangallensis olim uiacius, qui primus eo codice usus est, illud nomen ad ea omnia quae post artem grammaticam scripta sunt transtulit nam de Hadriani sententiis et epistulis antea ab Henrico Stephano ex alio codice editis cs Vulcan. thes utrius i.
ling. p. 299 disputans scribit haec observ. l. XXI c. 5 p. 100 ed. Colon.
a. 159 1, Quae sententia cum esset in editione Stephani imperfecta et depravata, eam ita restitui ex bibliotheca S. Galli apud Helvetios, ubi in calce Grammatices Dosithei Magistri sunt eiusdem Adriani Sententiae et Epistolae, hoc est, rescripta brevia longe inelidatiora longeque plura, quae omnia ad ius nostrum Civile pertinent, Graece et Latine conscripta, ε ων, ut ipse Dositheus praelatur, είων ευχρηστία κολουθεῖανθρωποις, τουτου του ρχοντος ἐγένετο καὶ λαλιοτης, διδαναγκαιως εἰσὶν αναγνωστέα, καὶ μνηur παραδοτέα, εἰ μέντοι
θέλομν si μαιστὶ λαλεῖν et ελληνιστὶ χωρῖ αἰτίας eidem auctori
Cui acius fragmentum de iure, quod Petrus Pithoeus Mos et nona leg. coli. p. 122 ex codice Claiidii Puteani non addito nomine ediderat a. 1574 3, tribuit in editione codicis Theodosiani Parisin a. 1586 hac praeposita inscriptione, ex Dosithei Magistri Grammatica'. Pithoeiis autem de eo fragmento in praelatione scripserat haec, Visum est etiam Puteano nostro hic adiicere fragmentum illud Latinum toties a me aiidatum, quod Graeculus magister Omeliis suis et graecae linguae exercitationibus inter alia quaedam ex aliis auctoribus initia librorum inseruerat'. delude oldastiis ex codice Sangallensi adriani sententias et epistulas edidit hoc titulo, Dosithei magistri liber III continens Divi Adriani Imp. sententias et epistolas . in
'hApographum fragmenti, quod ex Puteant codico Pithoeus ediderat, ex eodem codice, ut videtur, factum est in codice eidens Scaligeran 6 . ipsum Puteani librum nunc etiam in Parisin bibliotheca extaro, sed magna parto in fine
mutilatum, nuper indicavit A. Bouchori noticos et extruit de manuscrit dela bibliothequo nationale . XXIII 2 p. 4 3 et 525 . nam liminum codicem 6503, olim Iac Puti an Cl. l. , ita invenit cum caligeri apographo consentientem, ut illum hoc ipso libro tum, cum integer esset, usum esse adseveraret.
386쪽
quo nomen grammatici ex verbis Culacii supra scriptis, quae editioni praeposuit, petivit tertium autem librum dixit propterea, piod grammaticus duos libros antea a se scriptos in praelatione liuius partis p. 2 d. Oech. significat, προ τουτου γαρ δυσὶν βιβλιοις συνέγραψ α παντα τα ρ)ήματα, ηδυνήθην τῆ χὶμετερα ερμηνεια, σα αναγκαῖα -ολαμβανέ I, καὶολως σα όφελε ανθρωποι φιληταῖς τῆς λαλιας ρωμαικῆς ουκἐδιστασα καὶ ἐν τουτω τω βιβλιω προσθεῖναι, να εχ si Oπου σε α ρουν γυμνασsiς, αλλα καὶ ευτυχῶς τέκνοις σοῖς καταλιπu μνημοσυνον καὶ χαοδειγμ, φιλοπονιων σου ante tinc elim stilobiis libris conscripsi omnia verba tiae Mui nostra inter Prelatione, ita necessaria arbitror, et omnino quae prosunt hominibus amatoribus se quelae latinae non dubitari et hoc libro dicere, ut habeas ιbi te ipsum Morceus, sed et feliciter liberis tuis relinquas memoriam et ex mylum studiorum tuorum
liae enim ita interpretatus est, ut primum librum ad artem grammaticam, secundum ad elocutiones et glossas post artem scriptas referret, ierim autem libro a magistro ea quae ad exercendos discipulos ex variis libris petita cum graeca interpretatione scripsisset comprehensa esse existimaret. )postea glossae, sententiae et epistulae adriani, sabulae esopiae, quae in Sangallensi codice leguntur, si agmentum de manumissionibus olim Pitlioeo editum et praeterea alia complura varii argumenti item graece et latine scripta, lygini genealogia, narratio de hello Troiano cotidiana conversatio, in codice eidensi, qui est inter codices ossianos graecos
formae quadratae . , inventa sunt . quem codicem alchenarius misceli.
diserv. crit. . . a. 739 p. 108 accuratius descripsit, post litam ante eum alii eodem codice usi sunt. Valchenarius autem, tiam sitam
moldasti adnotatio ad verba grammatici supra scripta est haec, Nam de toti ro Grammatica tres libros conscripsit admodum conquisito. Primo libro proletaria exsequitur et pasἡiva illo de octo orationis partibus praecei'ta cum industri . Altero simplicium vocabulorum significantias tradit in iis qui Nomenclaturas, et in iis quas Glossas vocamus sive exiea . Postremus has continet D. Adriani Imperatoris Sententia et pistolas, cum aliis aliorum dictis e scriptis, quae neουcio quorum desidio an iniuria truncata peritarunt'. In catalogo bibliothoca publica Lugduno latavae a. 7 16 p. 395 codex ossianus indicatus est ita, Glossae osithei Graeco IMinao, qui sub Hadriano vixit, cuius complura recenset almphthegmata, egregie scripta', nomine scriptoris cum definitione temporis propter sententias et epistulas Hadriani addito . nam in codico post Innocentianus deerotales in primo solio scriptas ut ait Boockingius praef. p. XVI nam ipso codicem non vidi , hoc fit libri initium.
ετ πλέον aiι amplius, καὶ μεῖζον es maius, και ἐλευθεοιωτε oo et liberius, καὶ πληρεστερον et pleniti καὶ περαεστον et cumulatissimum, mi ιλέστερον γαρ lumitius enim . aliquot versibus post in eadem pagina sequuntur glossae verborum ordine litterarum descriptae cum brevi praelatione, αποδώσω πν τα λοιπα κα rci στοιχεῖον πρασσω reddam resto eetera per litteras, ast olet, deinde glossae nominiam capitibus triginta octo disposita et cum glossis codicis Sangationbis consentientes cum praesulione, ἐυῆ ἐπιuελεια καὶ φιλοπονία εti γρα si α to oro to ilM.ίον,
387쪽
nonien auctoris in codice additum non invenit, taliten ad Dosiuieum omnia quae in eo scripta situ referre non dubitavit, propterea quod ea pars, quae in Sangallens quoque codice legitur et ex hoc a Goldasto edita erat, hoe nomine inscripta serebatur eandem rationem secutus est Boeckingius, cum interpretamenta quae dixit Dosithei praeter glossas omnia quae in Vossiano codice scripta sunt, adhibito praeterea Sangallens codice et apographo caligerano codicis Puteavi, quod supra commemoravi, ederet hoc titulo, Dosithei magistri
interpretamentorum liber tertius graece et latino'. oldasti autem exem-νim imitatus omnia quae ex his codicibus edidit tertio libro Dosithei tribuit . iam vero in praefatione genealogiae Hygini invenia est significatio temporis, quo eum librum a se descriptum esse scriptor indicat p. 5ed Doech. Μαξ ρι καὶ ωπρω πατοι προ γ εἰδων rant ut 9ριων Υγίνου γενεαλογίαν πασιν γνωστὴν ιετεγραψα, ἐν ί σονται πλείονες ἱστορια διερμηνευμεναι ἐν τουτω τω βιβλίω uximo et pro constilibus tertio M. Septembres 'stini stenealossiam omnibus notam descripsi, in qua runt plures historiae interpretatae, hoc libro, qui est annus p. Chr. n. 207. itaque cum et haec et reliqua Omnia quae cum Hygiiii excerptis coniuncta sunt Dositheo magistro tribuerentur, certo indicio definita essse videbatur aetas grammatici, quod primus, ni fallor, alckenarius p. 111 hoc testimonio usus pronuntiavit. Verum tamen incertam esse hanc ratiocinationem, qua vulgo omnia qua dixi Dosithe tribuuntur, animadvertit A. Boucherie, professor Monte- pessulanus, de codice Montepessulano 306, ex quo similia quaedam interpretamenta edidit, disputans, comptes rendus de seances de Academiedes inscription et belles leti res a. 1868 p. 271 et nolices et extralis
de mamiserit de la bibliotheque nationale . XXu 2 a. 872 p. 280.
diligentia et studio transscripsi hune Iibrum etc. δooroo aquarius, ἰχθυες pisces cs. LoeWe proci corp. gloss. lat. P. 206 . post has scripta sunt ea quas supra indicavi, sicut a Boechini edita sunt, θαυuαστον ἐστιν mirandum est. - ,δη orouενος εἰς βαλανεῖον iam enim ad balneum . de aetato codicis cum olim diversa essent virorum doctorum iudicia, oeckingius auctor Melio saeculo undecimo non antiquiorem esse librum adsevoravit . ad Isaacum ossium ex
Bibliothee Christiani Rumpsi Medici' sicut in primo solio codicis scriptum est,
delatus erat . a Rumpit eundem codicem utendum acceperat iam ius haec scribens do modo usurarum c. I p. 877 d. Lugd. Ba a. 1679, vetus auctor Graeculus in fragmento de iuro, cuius usum mihi commodavit clarissimus medicina doctor Christianus Rumpsius oωτον - ἴδωμεν ποταπον ἐστιν sqq. P. 46 ed. oech. . minus certum est, num odem codico usus sit ipse ossius de Dosithei glossis scribens in Catuli p. I in Glossis veteribus ἐκμαγεῖον ter-ssorium exponitur vel tersorium, utrumquo enim dixere veteres. In Glossis vero Dosithe ἐκ-γεῖον antile, χειρεκιι αγνιον mappa, et ποδε κυανεῖον petitae redditur'. nam duae ex his glossis in Sangallens codico leguntur, ἐκuαγεων mantile, χειοεκuαγεῖον mappa tertia ποδεκuαγεῖον pedati in Sangallens codice omissa neque in ipso ossiano, sicut adnotavit Uckenarius i. c. p. 10,
388쪽
i enim nomen in Sangallens codice arti grammaticae praescriptum ad hanc solam partem, quae subscript explicit ab iis quae sequuntur separata esset, pertinere neque vero ad reliqua, quae casu cum illa coniuncta essent, reserendii esse monitit ). nimirum ex ipsa codicum descriptione, quam hac de causa accuratiorem, quam propior Solam grammaticam artem opus erat, exhibui facile apparet haec omnia in libris manu scriptis non
ita continuata esse, ut ad unum eundemque scriptorem reserantur. nam
primum ne de illis quidem quae ipsi grammaticae arti subiecta sunt satis
constat, utrum a Dositheo collecta an postea ab aliis addita sint . deinde glossae, quas deinceps reliquae partes vulgo Dositheo tribulae excipiunt, in Monacensi codice interpositis aliorum grammaticorum excerptis astiperiore parte separatae fuerunt . in Sangallens autem codice lacuna indicata est, in qua prima pars glossarum cum extrema parte verborum, quae ante illas scripta sunt, periit . in ossiano vero codice grainmatica' Aliona ab hac quaestione est reliqua Boucherii disputatio, qua remoto Dosithei nomine alium stuctorem, cui interpretamenta codicis Montepessulani tribueret, substituit . in codico enim 'arigino 3049 initio saeculi sexti deei miscripto inventum est colloquium quoddam scholasticum latinum cum interpretatione graeca hoc praescripto titulo, πολυδευκους περὶ καθquερινῆς μιλιας Olucis de quotidiana loquutione . quod colloquium cum paucis verbis mutatis etiam in Montepessulano codice legatur, oucherius non solum hanc partem sed etiam reliqua omnia huius generis interpretamenta, quae in eo codice scripta sunt, hac auctoritate commotus Polluci tribuenda esse censuit eumque voluit Iulium Pollucem grammaticum osso, eum qui nomastico scripsit atquo etiam definitione temporis, quae in ossiano codice genealogiae Hygini addita est, am opinionem sibi visus est comprobavisse, dum vitam grammatici ultra annum 207 illo loco indicatum productam esse disputat . quamquam enim ab ipso Polluce ea quae in ossiano codice leguntur scripta non essent, tamen temporis definitionem ad hunc quoque quodam modo pertinere, quandoquidem propter similitudinem argumenti ad eandem sere aetatem utrumque librum revocari necesse esse et scriptor colloquii similia aequalium suorum studia vel potius hunc ipsum librum, qui in codice ossiano et Sangallens scriptus est, respiceret his verbis, notices
multos enim ideo concitos non m dignitate, sicut ipsa re postulat, sed suae cupiditatis et Mercitationis gratia etc. sed ut alia omittam, qua vix cuiquam puto in hac disputatione probatum iri a Pollucis nomastico plane diversam egse rationem interpretamentorum ne Boucherium quidem sugit; neque illud disputatione sua effecit, ut a diversitas a diverso scribendi consilio videatur repeti posse recto auptius de eodem codico disputans ind. lect univers. Berol. hib. R. 187 p. 4 opusc. v. I p. 442 iudicaverat do Iulio Polluc nullo modo cogitari posse, sed inscriptionem ab homine non satis, in actam esse
nam cum Pollucis exico glossa graecae et latinae per genera rerum dispositae saepius olim comparatae sunt qua re fieri potuit ut ad eas quoque partes, quae cum illis in libris manu scriptis coniunctas essent, idem nomen transferretur nihil autem. ab hoc genere litterarum magis alienum est, quam omno hoc studium quo latina vocabula in graecum sermonem convertebantur vel addita graeca interpretatione xplicabantur, paucorum annorum spatio ci tam antiqua aetate
389쪽
ars omnino scripta non est . tertii autem libri significatio, quae in praelatione sententiarum et epistularum adriani lacla est, non ad artem grammmaticam Dosithei cum glossis et cum reliquis interpretamentis, quae deinde sequuntur, coniunctam, sicut editoribus Visum est, spectat,
sed ipsae glossae in duos libros distributae sunt, quorum prior verba ordine litterarum disposita continet, alter nomina certis generibus distribula . quam dispositionem et alckenarius i. c. p. 111 adhibito ossiano codice demonstravit et post eum Boeckingius praes. p. XVII et Laeli mannus in commentatione de Dositheo, kleinere christonis Llass. bilia p. 98, comprobaverunt nam de priore libro glossarum scripta sunt haec in initio, ἀποδώσω ουν τὰ λοιπὰ κατα στοιχεῖον, πρασσω reddam eryOcetera per litteras usto, et in sine haec, ἐπληρωθη- α των ρμnνευμάτων επληρωθητο μετατωνερα ηνιων cod. impletum est primum interpretum n de alter autem libro, qui paucis versibus vacuis relictis subiectus est, haec, si si ἐπιuελεία καὶ φιλοπονία μετεγραψα τουτο τοβιβλίον πῆσιν ἀυολογωτατον , τω πρωτω γαρ βιβλίω των ρuηνευμάτων ως πρωτα συνηνέγκαμεν ρηματα καὶ τουτων ἐκ μερους ἀναγκαῖα εἰς κλίσιν κλσιν cod. ρηιμάτων, ουτως -ολως τῆς μιλίας των ανθρωπων ευχρηστία ειχρησια cod. ἔσται νυν ουν ἐν τωδευτέρω βιβλίω ἐρουμεν ων και θελήσει προνοια. ημεῖς γαρ οἱ
ἄνθρωποι πάντες ζωμιεν ἀπο θεου mea dilistentia et studio transscripsi hunc librum omnibus dionissimum . in primo enim libro interpretamentorum quo modo priora contulimus verba et eorum eae parte necessaria
in declinatione verborum, ita uti cod. fucilius sermoni hominum proderit nunc ery in secundo libro dicemus dicimus cod. quorum et vult providentia . nos enim homines omnes vivimus a Mov. denique eum qui artem grammaticam scripsit aliquanto inferiorem fuisse eo anno, qui in genealogia lygini indicatus est, edito libro iam plane apparere puto nam etiam si Charisium et Diomedem, quos grammaticos ipsos quoque ante
Non omnia quae in ossiano codice post glossas scripta et a Boechingio sedita sunt uno tertio libro comprehensa esse ipso oeckingius suspicatus erat
p. 89 et post eum animadvertit Lachmannua l. c. nam cum se se arum Pro
babitu sit tam multas et tam diversas res in uno libro a scriptore ositas esse, postquam glossas in duos libros distribuerat, tum in praelatione extremae partis, quae est de cotidiana conversatione, duodecimus liber indicatus est . 8 ed. Boech. incipit urmeneumata id est libri II . itaque si diversae partes, quae etiam rassationibus distinctae sunt, singulis libris tribuuntur, sententia et opistulae Hadriani, sabulae Aesopi commentariis do manumisgionibus, yginigonealogia, narratio de bello Troiano cotidiana conversatio cum duobus libris glossarum efficiunt numerum octo librorum . inter genealogiam autem Hygini tonarrationem belli Troiani in codice lacuna est, in qua, nisi quid praeterea a librariis omissum est, quattuor libri, qui ad summam explendam desiderantur,
390쪽
annum dii centesimum septimum vixisse olim Oehlerus sibi persitaserat, auctores non adhibuit, sicut supra dixi, tamen rati disputatidi, qua in arte tractanda usus est, ab hac aetate aliena est . huc accedit omeli Sacerdotis ter in exemplo positum is enim iis grammaticis quos modo dixi, hoc est quarto saeculo, non multo antiquior fuisse videtur, cf. gramin. lat. v. VI p. 24 et nomen Donati in extremo libro appellatum quamquam de Donato quidem scio dubitari posse, utrum ea quae hoc nomine apposito scripta sunt ab ipso Dosithe an ab alio grammatico post eum addita sint. Ergo ad artem grammaticam Dosithei definitio temporis, quae genea logiae lygini addita est, nullo modo pertinet . ad interpretamentorum
autem libros nomen grammatici, quod certe ei qui se anno ducentesimo septimo scripsisse lateatur tribui nequit, ita tantum referri poterit, ut is varios libros olim in graecum sermonem translatos collegisse et una eum glossis verbortim et nominum, quo uberiorem exercendi materiem discipulis praeberet, grammaticae arti a semet ipso compositae adiecisse credatur neque lamen fides manu scriptorum codicum hane rationem commendat vel certam causam praebet, ii a Dositheo potissimum haec omnia ollaia et composita esse dicamus, praesertim cum multa eius generis interpretamenia non additis nominibus auctorum in codicibus scripta erantur. atinus tamen uni Hygini libro additus de reliquis quoque interpretamentorum libris valebit, si verum est hos omnes ab eodem auctore scriptos et uno pore duodecim, ut videtur, librorum comprehensos esse.