장음표시 사용
401쪽
composita, nota praenominis, cum Quintum sola significat, item honoris, cum quaestorem indicat nec minus populum, cum ea notamus uirites: soli u litterae praeponitur. t littera consonans muta tam praeponitur vocalibus quam subiungitur, ut tulit attulit; praeponitur et consonantibus, ut trabea Aetna nota praenominis, cum sola Titum signissica his, ut i supra dictum, accedunt propter peregrinas dictiones E et , ut in Zenone et Hyacintho.
Syllaba est littera vocalis vel litterarum coetus per aliquam vocalem comprehensus, hoc est litterarum iuncta enuntiatio syllabae dicuntur a rograecis comprehensioitibus hae autem aut brove sunt aut longae breves correpta vocalis saeit, aut cum antecedente consonante littera voealis in
fine syllabae corripitur longas producta . in brevi syllaba tempus est
unum, in longa duo. de Sangadiensis nota preno honores cum questorem cum questorem indiei sola u lit attulit om nota praenoni titium aecidunt acincto a voealib. corr. uocalis in fine syllaba D SYLLABA Charia. p. II -23 litterarum coitus Charisius Io vllaba dicuntur a Graecia πα- τ συλλαuβάνειν τὰ γοάμματα, latino conexiones vel conprehen o Charisius
ως τὸ γῆ νεγκεν προσηνεγκεν προτάσσεται καὶ συuφωνων, ως τραβέα
δοκος ' quεῖον χρηματισαου, ὁποτε μονον quαίνει τουτοις, ως
ἐν ταανωτέρω εἴρηται, ναβαίνει προσερχεται διὰ τας ξένας λωις τὸ et καὶ τὸ , ως ἐν τω Ζήνωνι καὶ Ἀκίνθω. IIΕΗ ΣΥΛΛΑΒΗΣ Ο Συλλαμ ἐστιν στοιχεῖον φωνηεν ῆ στοιχείων συνοδος διά τινος φωνήεντος συνειλημμένη, τουτεστι το χείων ἐγοuενη ἐκφωνησις. συλλαβαὶ λέγονται ἀπὸ των ἐλληνικων συλλήψεων. αυται δε η βραχεῖαί εἰσιν -κραι βραχείας συνεσταλuένον φωνῆεν ποιεῖ, i ταν προάγοντος συμφωνου γρα uuατος φωνῆεν ἐπὶ τέλους συλλαβῆς συστέλλεται, μακρας ἐκτεταμένον ἐν τῆ βραχεία συλλαβη χρονος ἐστὶν εις, ἐν τῆ ακρα δυο.
402쪽
Syllabae aut natura longae sunt aut positione natura longae fiunt, cum singulae vocales litterae producuntur, ut a et , aut eum duae, uiua, aut eum tres, ut uae positione autem, cum correpta vocalis sequentes habet duas consonantes; et hae aut in eadem l syllaba inveniuntur, ut , ars aut in proxima, ut amnis, aut in duas syllabas divisae, ut arma sellet duplex littera x ditarum consonantium loco ungitur haec quoque et in eadem syllaba solet esse, ut nox, et in proxima, ut axis item et vocalis loco consonantis posita, ut servus iniustus.
Comni unes syllabae fiunt modis Illi primo, si correpta vocalis excipiatur a duabus consonantibus, quarum prior sit muta, sequens liquida. brevis enim est in hoc, tune Clytemestrae foedasti viscera ferro; longa alitem in hoc, Cyclops Aetnaeus cultor, Neptunia proles. at si duae consonantes in duas syllabas fuerint divisae, non siit communis,
O leae Sangallensis ut ua alit ua uocalibus ut ante amnisti ante arma m. ut ante servus m. aetaneus
DE COMMVN BUS SYLLABIS Charis p. 3,I7-Id, 'A συλλαβαὶ et φυσει ακραί εἰσι ν θέσει φυσει γίνονται
Κοιναὶ συλλαβαὶ γίνονται τροποις τέτρασιν πρωτω, ἐαν συνεσταλαίνω φωνηεντι ἐπιφέρηται δυο συα νωνα, ν τὸ μεν προ ηγουuενον ἐστιν φωνον, ὁ δε δευτερον γρον αετάβολον βραχεῖα γαρ ἐστιν i5 ἐν τουτω μακρα δὲ ἐν τουτω D δε θυο συαφωνα εἰς δυο
403쪽
sed positione longa, ut supra retulimus, hoc erat alma parens; nec si semivocalis in unitatem cum liquid veniat, ut sors altero modo fiunt communes, cum vocalis producta excipitur a vocali brevis sic, te Coridon o Alexi' longa vero sic, Inoo Melicertae.' natura enim longa est o littera, quae supra pro brevi recipitur tertio modo, ubi brevis syllaba siniens partem rationis a vocali excipitur: est enim lonstam hoc, hic, ait, et nostris inluserat advena regnis; brevis in hoc, itur in antiquam silvam, stabula alta serarum. io quarto modo, si desinat in consonantem et excipiatur a littera clauit: est enim re is sic, hic vir, hic est, tibi quem promitti saepius audis; longa vero te, terga satigamus hasta, nec tarda senectus. 5
Dictio est ex syllabis finita cum significatione certa locutio, ut est deae Sangallensis parens pares Inoo Melicertae Omelicerte excipitur et longa in hoe om. 10 tur item I senectu hoc Verg. m. I 664 3 te Very bueot 2 65 4 Inoo Verg. georg. 437 8 hic ait Verg. m. IIII 59 10 itur Verg. m. Ipsi hic vir Verg. m. V 792 5 terga Verss. Aen. IIII 6IO. quintum
modum communis syllabae addidit Charisius p IJ,7 quinto, quo correpta vocalis desinit in consonantem et excipitur principali littera u. hune misit Dositheus. cum qu/ιrto modo quintum ab eo coniunctum esse Olim conieci, excipiatur a littera aut v loco consonantis posita 16 DE DICTIONΕJ Charis. p. 6,2, Diom. p. J36 9
συλλαβας εἰσι διρρημενα, ο γίνεται κοινή, αλλα θέσει μακρα, ως ἐν τῶ ανωτέρω ἀνηνέγκαμεν τουτέστιν . υτ' ἐαν et μίφωνον εἰς
το αυτ μετα του μεταβολου συνέλθνὶ . ἐτέρφ Dοπω γινονται κοιναί, ταν φωνηεντι ἐκτεταμένω ἐπιφέρηται φωνηεν βραχεῖα ἐν τουτω , ακρα δε ουτως . φυσε γαρ μακρον ἐστι το o στοιχεῖον, οπερ ἐν τοῖς ιινωτερ αντὶ βραχείας l παρείληπται τριτω, ταν
βραχεία συλλαβ εἰς μέρος λογου περαιουμένη ἐπιφέρηται φωνῆεν ἐστιν γαρ , βραχεῖα ἐν τουτω . τεταρτω τροπι', αν λήγη εἰς συμιφωνον καὶ ἐπιφέρηται Γῆ το στοιχεῖον εστιν ὁ βραχεῖα
404쪽
die satio quaedam dictiones sunt simplices, ut facio, quaedam compositae, ut conficio ex compositis dictionibus quaedam fiunt ex duobus imperfectis, ut sinciput, cum intellegatur ematum caput quaedam ex imperfecto et integro, ut est ismare, quo significatur citra mare quaedam ex integro et imperfecto, ut est cornucen, cum intellegatur cornu canens; quaedam ex duobus integris, ut est Omnipotens. Oratio ost ore eniissa et per dictiones ordinata pronuntiatio, velutoris ratio. orationis paries sunt octo, nomen pronomen verbum participiumio adverbium iraepositio coniuncti interiectio: quibusdam videtur et appellatio. Nomen est pars orationis cum casu sine tempore rem corporalem aut incorporalem significans proprie communiterve proprie, ut non a dea Sangallensis ut incaput DE ORATION om. I DENOMINE Om. I aut incorporalem propria communiter. Re Propriae ut ante Roma et ante civitas Om. DE ORATIONE Ge. Charis p. 33, Charis p. 52,I LAOm. p. 390,I91 DE NOMINE ere Charia. p. 33, Charis. p. I 52τινες λέξεις εἰσὶν πλαῖ, ως το , τινὲς συνθεται . ἐκ των συνθέτων λεξεων τινες γίνονται ἐκ δυο ἀπολειποντων ως τὀ et ιμ- κέφαλον, ὁποτε νοεῖται ἡμίσεια κεφαλτ τινες ἐξ ἀπολείποντος καὶ τελείου , ' σημαίνεται ἐκτὸς θαλάσσης τινες ἐκ τελείου καὶ ἀπολείποντος, ω τὸ κεραταυλης, ὁποτε νοεῖται , κερατι αδωW τινες ἐκ δυο τελείων.
Λογος ἐστιν στοι το ἀφεθεῖσα καὶ διὰ λεξεων συντεταγμένη ἐκφωνησις, οἷον ἐκ στοματος λογισμωὸς et λογος. μογου coii εἰσὶν io κτω, νομα ἀντωνυuία iju μετοχὴ ἐπίρρημα προθεσις συνdεμος παρενθεσις τισὶν δὲ δοκεῖ καὶ προσηγορία. ΠΕΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ 'Ονομά ἐστιν μέρος λογου ετ πτωσεως νευ χρονου πραγμα ἐνσω τον et ἀσωμ ατον σηuαῖνον κυρίως ξ ἰδίως νῆ κοινως, κυριως,
405쪽
Tiberis, communiter, ut civitas flumen nomen dicitur, quod unam quamque rem notat, quasi notamen sublata media syllaba per syncopen, vel a graeca origine παρα τὸ νοua nota lamen nomina quae specialiter proprieque dicuntur, item quae unica et sola sunt, deorum, ut luppiter, omiuum, ut Romulus, urbium, ut Roma, provinciarum, ut Africa, insularum, ut Sicilia, montium, ut Apenninus Pyrenaeus, numinum, ut Pactolus propriorum nominum alia sunt praenomina, quae nominibus gentiliciis praeponuntur, ut Mareus Publius alia i propria gentilicia, quae familia et gente descendunt, ut Porcius Cornelius alia cognomina, quae nominibus gentiliciis subiunguntur, ut Cato Scipio ordinantur enim sic, i. Marcus Porcius Cato, Publius Cornelius Scipio alia agnomina, quae cognominibus ex aliqua ratione aut virtute adduntur, ut Africanus Creticus et his similia. Appellativa nomina sunt quae generaliter communiterque dicuntur. haec in duas species dividuntur. alia enim signissicant res corporales, quae βvideri tangique possunt, et a quibusdam vocabula appellantur, ut homo
Codem angialensis ut ante Romulus m. ut ante Apenninus om. ut ante Mareus m. I ut ante Cato om. II agnomina cognomina nomina aut propria sunt aut appellativa propria sunt nomina quao specialiter te eae maris p. 33,II οἷς το , κοινως, ὁ το ονομα λεγεται, τι is καστον roαγμα
ἐθνικά, τινα ἀπ του γένους καὶ του θνους κάτεισιν δεσυνώνυμα, α τοῖς νοuασιν τοῖς ἐθνικοῖς ποτασσεται, ὁ το συντασσεται γαρ υτως δε παρώνυμα, ἁ τοις συνωνυμοι ἔκ γ'
τινος λογισμου γ αρετῆς προσβάλλεται καὶ τὰ τουτοις μοια.
Προσηγορικα νο-τά εἰσιν τινα γενικῶς καὶ κοινῶς λέγεται. ταυτα εἰς δυο εἴδη διαιρεῖται. α μὲν γαρ αυτων σημαίνει πραγματα ἐνσώ-τα, ἄτινα καὶ ἰδεῖν καὶ ὁ ἄήγασθαι δυνατον, καὶ παρα τινων ἐπικλήσεις προσαγορευονται, ὁ τὸ ἄνθρωπος δένδρον βοσκη- ατινα
406쪽
arbor pecus, quae nos corporalia vocamus alia quae a quibusdam appellationes dicuntur et sunt incorporalia, quae intellectu tantum modo percipiuntur, verum neque videri nec tangi possunt, ut est pietas iustitia decus dignitas facundia doctrina. ea nos appellativa dicimus. Nomini accidunt liaec, qualitas genus ligura numerus casus qualitas est qua intellegitur, proprium sit nomen an appellativum genera nominum sunt illi masculinum semininum neutrum commune masculinum est cuilpra ponitur hic, ut hic praeceytor femininum est cui praeponitur taee, ut haec schola: eiitrum est cui praeponitur hoc, ut hoc scrinium com-io mune est cui praeponitur hic et haec et hoc, ιι hic et haec et hoc felix. sunt et promiscua, quae Graeci ἐπίκοινα appellant, cum quod necessario masculino genere pronuntiatur etiam seminino intellegitur, vel contra quod seminino pronuntiatur etiam masculino accipitur, ut passer aquila anser mustela. digurae nominum sunt duae, simplex et composita, simplex, mi felix, composita, ut infelix componuntur uulem nomina modis Illi ex
huεῖς ἐνσωuατα καλουuεν α δὲ καὶ παo τινων προσ)ηγορίαι λέγονται καί ἐστιν ἀσώuατα, ατιν τω ν; μόνον καταλααβάνεται, ἀλλ' - ἰδεῖν ουτ αφασθαι αυτων δυνατον, ως ἐστιν ευσέβεια δικαιοσυνη κοσuος ἀξίω ευροι διδασκαλία ταυτα ξαεῖς προσηγορικὰ λέγοuεν. Tω ὀνοuατι συuβαινε ταυτα εἶδος γένος σχηu αριθαὸς πτῶσις. εἶδος ἐστιν ω νοεῖται et κυριον εἴη τὸ ονοu η προσηγορικον γένη τῶν νοuάτων εἰσὶν τέσσαρα, αρσενικὸν θηλυκὸν ουδέτερον κοινον αρσενικον ἐστιν ου προτάσσ εται Ουτος, ουτος ὁ διδάσκαλος θηλυκον ἐστιν ου προτάσσεται - , ς αυτη ἡ σχολη' υδέτερον ἐστιν υ προτασσεται τουτο, τουτο τὸ σκρινιον κοινον ἐστιν υ προτάσσεται ὁ καὶ et καὶ τ . ἔστιν καὶ ἐπίκοιναονοuατα, α ι Ἐλληνες ἐπίκοινα προσαγορευουσιν, ὁποτε περ ἀναγκαίως αρσενικω γένει ἐκφωνεῖται καὶ θηλυκω νοεῖται et τουναντιον περ Hrλυκῶ ἐκφωνεῖται καὶ ρσενικῶ παραλαuβάνεται , ως ὁ i5 στρουθος ἀετο χην γαλῆ σχηuατα τῶν νοuάτων ἐστὶν δυο απλουν καὶ συνθετον, πλουν, ς το - τίθεται M ὀνοuατα τροποις τέτρασιν, ἐκ δυο τελείων ώς ὁ προάστειον ἐκ δυο ἀπολειποντων,
407쪽
di iobus integris, ut subiirbanum ex duobus corruptis, ut opifex ex integro et corrupto, ut ineptus artifex ex corrupto et integro, ut arnai- potens aliquando ex pluribus, ut inexpugnabilis inexorabilis. Numeri sunt l, singularis, ut hic Cato, pluralis, ut hi Catones.sunt autem quaedam noinina semper pluralia, ut sordes moenia quaedam bsingularem pluralemque numerum communiter signiscant, ut dies nubes;
quaedam positione singularia intellectu pluralia, ut populus contio quaedam positione pluralia Gutellectu singularia, ut Cumae Athenae hebae.
Casus sunt l, nominativus genetivus dativus accusativus vocativus ablativus adicitur a diligentioribus etiam septimus casus semper ablativus io uno modo profertur, cum a persona aut a loco aut a re ablatum quid sin f etur, veluti ab Aenea stirpem deducit Romulus, ab urbe in Africam deae Sanguilensis suburbanus populus pI's I significetur om.
stirpe affricam singularis ut hic Cato - 401, omnium iustissimus dicitur scripta sunt in codice Monaeensi 60I, cuius lectione a scriptura odicis Sangailensis discrepantes M), ubi memorabilis esse visa est discrepantia, indicatae sunt istinxις εισιν ερα Casus sunt sex τοματικri Nominatiuus II 1 ablatum quid signiscsetur, velut ab Aenea stirpem deducit Romulus, ab urbe in Africam redit aeremta Charisii, τερεθεν τι ablatum quid i ιον απο ινMo ueluti ab nec τῆ ριζῶτ γενος stirpe genus καταγει ouvio ducit Romulus i π mun εις a romai l αφρικῆ πανει asticam redit Mως ὁ τεχνίτης ἐκ τελείου καὶ απολείποντος, ως ὁ αοραν ης τεχνίτης ἐξ ἀπολείποντος καὶ τελείου ἐνίοτε ἐκ πλειονων ως τὸ καταμάχητος ἀ-εκπολέμητος ἀνεκδυσωπητος Ἀριορι si εἰσι δυο ενικος, ως ο ουτος ὁ Κάτων, πληθυντικος, ως τὸ Ουτοι οἱ Κάτωνες εστιν δέ τινα ὀνοuατα ἀεὶ πλμυντικά, ως τλορυποι τείχη τινὰ τὸ ενικὸν καὶ πληθυντικὸν αριθμὸν κοινως σημαίνει,
do τὸ iubis νεφέλη τινα τῆ μὲν θέσει νικά τω δε, πληθυντικά, ως ὁ δῆμος Ἀκκλησία τινὰ τη με θεσε πληθυντικά τω δὲ νω
ίνικά, ως ὁ Κυμαι Ἀθῆναι Θῆβαι.
IIτωσεις εἰσὶν οῦ, ὀνομαστικὴ γενικη δοτικν αἰτιατικη κλητικη 10 ἀφαιρετική, et καὶ ἀπενεκτική προσβάλλεται παρα των ἐπιμελεστέρων καὶ βδομη πτωσις ἀεὶ et ἀπενεκτικη ενὶ τροπω ἐκφερεται, τανἀπ προσωπου et ἀπὸ τοπου γ ἀπὸ πραγματος ἀφαιρεθέν τι σηuαίνηται, οιον ἀπὸ Αἰνείου την λαν τὸ γένος κατάγει uυλος, ἀπδ u. ης εἰς 'Aφρικὴν ἐπc νεισιν ἀπ των βιβλίων των Κικέρωνος 15
408쪽
redit, a libris Ciceronis intellectum est.' septimus vero casus modis illi Prosertur primo, eum in persona mi in loco aut in re intellegitur, veluti in Scipione militaris virtus nituit, in monte Caucaso poenas luit Prometheus, in statua Ciceronis victoria coniuratorum scribitur; et , interpretatur talis figura per dativum, ἐν τω Σκηπίωνι, ἐν τω Καυκασω, ἐν τι ἀνδριάντι. ita regula etiam in nominibus secundae declinationis, quomini ablativus et dativus idem est, observatur ei in nominibus tertiae declinationis, tuorum item ablativus et dativus idem est, veluti ab hac securi suavi. secundo, cum ablativi copulati genitivo interpretantur graeco, is veluti ducente de elapsus est Aeneas γηγουμένης της θεου ἐξωλισθεν Αἰνείας, incusante Cicerone victus est Catilina κατηγορουreto Κικέρωνος ηττήθη Κατιλινας, studente Sacerdote i illarentia invenia est σπουδάζοντος Σακερδωτος ἡ διαφορα ηυρέθη ' terti modo, cum lianc figuram
graeeain ἐλπίδι του δυνασθαι, προαιρε σε του λΓστευειν σχνήμ. ατι του i5 ἐπιβουλευειν latine dixerimus spe posse, voluntate latrocinandi, consilio deae Sangaliensis casus m. aut in loco m. scribitur declinationis om. ublativi ablis rece II catilina uictus ovi est i hanc hic
ηδε επδομη Septimus uero j πτωσις casu M 2 aut in loco adu eae. O iris. 4 νγραφεται και scribitur et M inscribitur eaec Charis. si διατηὶς δοτικης per dativum et σκηπιονι corr. ωνι in selyton εν ω και κασω in caucaso εν ι ανδριανt in statuam 7 quorum etiam ablativus priore Ioc 3 της olim κλισεως tertia declinationis M 1 viet catilina MI hanc figuram
νενοηται γ δ ἐβJOui πτωσις τροποι τέτρασιν ἐκφέρεται, πρωτω, οταν ἐν προσωπω η ἐν τοπω χ ἐν πραγματι νοῆται, οἷον ἐν τω Σκ πίων η στρατιωτικὴ ρετ' ἐξέλαμψεν, ἐν τ ορει τω Καυκασωποινὰς ἔτισεν IIρομηθευς, ἐν et ἀνδριάντι Κικέρωνος ἡ νίκη γ των ο συνωμοτων ἐγγραφεται καὶ ρμηνευεται το τοιουτο σχῆμα διὰ τῆς
ο οτικῆς . ος κανων καὶ ἐν τοῖς νόριασιν τῆς δευτέρας κλίσεως, ων καὶ ἡ ἀφαιρετικὴ καὶ ἡ δοτικὴ h αυτη ἐστιν, παραφυλάττεται καὶ ἐν τοις ὀνόμασιν τῆς τριτης κλισεως, ων μοίως et ἀπενεκτικὴ καὶ ἡ δοτικὴ ἡ αυτή ἐστιν, οἷον δευτέρω, ταν ἀπενεκτικαὶ συνεζευγ-i μεναι γενικῆ εριμηνευωνται ἐλληνικῆ, οιον τριτ τροπω, ταντο - τὐ σχῆμα το ἐλλην κον moua lora εἴπωμεν, ἐλπίδι του δυνασθαι, προαιρέσει του liστευειν, σχηματι του ἐπιβουλευειν.
409쪽
instiliandi'. quarto , veluti in illo dicimus nim sic, nullo titui re hostium castra irrupit, tilla sit per vim potiti nili vallo fossaque noenia eircumdat, nullis custodibus palladii in ereptum est, utillis insidiis palam victus os hostis'. ubique enim delicit latinus sorino, scilicet ideo, quonia in duo litativi nominales sunt opulati quod si unus participalis sit, non sit 'lici latinus sermo, sed plenus est, ut supra iacente dea lapsus est et cetera quae in secundia ni di exposuimus. Quaedam etiam inveniuntur quae flecti declinarique inii possunt, ut frugi iiiiiiii quaedam duobus vel trilius casibus lautum, ut Iuppiter nominativo et vocativo casu, et Opis opis enim et opem ot ope invenim iis io Suii nomina quae gentem significant, ut Aser Dacus Hispanus alialiumerum, ut unus duo alia ordinem, ut primus secundiis alia quali
410쪽
uitem, ut alias bonus decorus albus niger alia itantitatem, ut proculus alius magnus suillimis tumilis; ita edam a moribus, ut remissus lepidus lacetus asper serox, quaedam iniualia, ut vi latis saecularis superstes alia ab arcidentibus vel sequentibus tracta, ut beatus dives pauper. Sunt quae Iam primae positionis, ut mons sons Ilaleus Aeaeiis quaedam dirivativa, ut montanus sontanus Pelides A acides, quae εἰ raeci patronymica appellant quaedam possessiva, ut 'eleius Aeaceus ex hac specie Aeneia puppis prima teli et et nomuleoque recens horrebat regia culmo. io sunt et diminutiva, quae in diminutionem absolutorum nominum fiunt sine ulla comparatione, ut parvus parvi ilus, adulescens adulescentuliis illud vero memineris, quod semper diminutiones generibus suis unde oriuntur consonant, aura dissonant, ut haec rana hic aniculus, glandium glandi-rula, bella betaeeus, malva malvacetis, pistrinum pistrilla, ut Terentius in
deae Sangassensis maioribus eorr. moribus patronymica m. 8 eno pubes prima tenent I in diminutione a paruus uulus adulescens tutus i grandium grandicula i terrentius
hac specio M 7 Aeaceus Aeneius Charisius p. 155 2 Aeneia Verg. Aen. X 56 s Romuleoque Verg. Aen. VIII 65 11 κειν unu νησο
di uni glandicula eaec Charis. p. 55,2a, glandium glandula Charisius p. 155 5
τροπων ως ὁ ἀνειμένος ηους χαρίεις τραχυς θρασυς τινὰ δὲ
οἰωνιστικά, ως το ζωτικος αἰώνιος περιών ἄλλα ἀπὸ τῶν συμβαινον- των ii τῶν παρεποαένων hiat uuἐνα. ως ὁ μακαριος πλουσιος πένnς, Ἐστιν τινα πρωτοτυπα ώς ὁ ρος πηγή Iηλευς ωκος τινὰ παραγωγά, τ ορε ινος Vγαῖος II1iλείδης Αἰακίδης, περ οἱ Ἐλληνες πατρωνυμικὰ προσαγορευουσιν τινὰ κτητικά . ἐκ τουτουτου εἴδους εστιν δε καὶ 'οκοριστικά, δ εἰς μείωσιν των ἀπο- is λυτων νομάτων γίνεται ἄνευ τινὸς συγκρίσεως . ἐκεῖνο δὲ4εανησο οτι ἀεὶ τὰ υποκοριστικὰ τοῖς ἰδίοις γένεσιν οθεν οριιῶται συvφωνεῖ, λίγα