장음표시 사용
61쪽
Necessarium arbitror de orthographia sermonem instituenti a litterarum potestate uilium sacere primum igitur desimilio litterae varia sui apud plerosque alii enim sic desinierunt, littera est initium vocis explanatae': alii sic littera est initium vocis signi lieantis' alii littera est minima pars orationis' et verbum est et coniuncti et praepositioJ. hoc impro βbantes alii dixerunt littera est initium scriptilis ocis'. excluserunt autem omnes illam delinitionem, quam quidam dixerunt, litteram esse initium ocis significantis, ideo quoniam quaedam Oces scribi possunt, quamvis nihil significent, siculi cum dicimus tittir: nam hoc scribi potest, nihil vero signitical verius est illud initium scriptilis ocis aut initium ocis 'explanatae quidam ero omnes litteras vocales esse dixerunt arbitrantes millam magis minusve necessariam esse, et quia Omnes litterae voces explanant alii dixerunt omnes esse consonantes, quoniam in Catone scribendo non minus sonet a littera cum c quam c littera cum a scimuStamen subtiliorem lactam esse divisionem, ut vocales illae quidem diceren i tur, sine quibus syllaba fieri non possit, ceterae consonantes, quae Cum his sonent: nam nihil mutatur ex syllaba inventi sunt tamen qui et sine vocali putent posse syllabam fieri nam animadvertimus apud comicosis et tpariter scriptas litteras, ut apud Terentium in Phormione' non is obsecro Est ri quem te semper dicunt Si quid has mutues fores:
mus in marst et verbum est et coniunctio et praepositio, quo seclusi eae adnotatione de partibus orationis in margine udscripta iliata esse ridentur 7 quam Jqua code Ursiniianira in marg. I fortasse nullam magis minusve Decessariam esse quam aliam I explanent uischius an explanarent I non minus sonet a quam e littora cum a I l fortasse fieri non posset sonarent 1 mutatur in syllaba in Phormione V I. I 20 non is obsecro es. quem semper te esse dictitasti Ch. St. So. Quid has metuis fores meae Terentio
62쪽
hocis etra pariter renuntiat silentilina sed si hoc sectentur, i possint etiam plerasque consonantes et omnes semivocales pro syllabis ponere nam apud
Lucilium in nono, in quo de litteris disputat, omnes vicem syllabarum implent, cum dicit re non multum abest hoc cacosyntheton atque canina si lingua die nihil ad me nomen hoc illi est,
itemici nostrum et emi graece quod dicimus sigma nil errroris habet. i. apparet ergo haec nihil aliud quam locum syllabae tenere nec tamen syllabasPSSe non ergo accedendum est iis qui pulant sine vocali syllabam eri posse ut etiam significationem vocis terminoi, quoniam si silentium denuntiet et serrant: nam et x significat aliquid sic enim litterum vocamus), neque lamen ideo syllaba aut lexis est. et haec ipsa constat ex e et , i nec ideo et illam quisquam syllabam dixit, sed duplieem litteram deinde quid quod ei voces non scriptiles habent tamen significationem, quamvis scribi non possint nam et digitorum sono pueros ad respondendum ciemuS. Incipiam iis uiui de litterarum potestate disserere. ac primuin eadem est nostrarum potestas uralium, quae sui εἰ raecorum apud alitiquos circari correptionem productionem lite, siquidem apud illos quinque tantum suere Vocales, atque hae similiter producebantur corripiebanturque, sicut hodieque quae appellantur apud illos κοιναί. postea, ut
posse ιn I terminent quoniam si leutium denuntiant littera H prima manu
superseriptu litterana Om. et haec etiani constat C et a C ipsa superacr. e litteram e superser c I scriptiles simplices I a prima 21 has siluiliter sed scilies si hoc sectentur, o seu in Lucilii crsibus retinui
corruptam odicis script ιι rurn rutiιs certia emendatio inventu non M. a r pro a re
coniecit . untus. At non multum abit hoc cacosyntheton, atque canina Silingua dico, nihil a me nomen o illi esto. οιιs Lucii fiat rei p. 44, a risnon multum abesto Hoc cacosynthetoli atque canina si tibi lingua dico. nihil adtino ad nas nomen hoc illi est Corssenus Philol. r. VIII p. 26, nonnullum abset hoc acosyntheton; utque canitia Sis lingua dico nihil a me inomen ab hoc , liri L. Muellerus de re metr poes lut p. 13 et urit sat rel.
p. , si si tibi lingua c. i litigii code Ursini nostrum atque semigraece F. - I. ucit. μυι rei p. 23, Ομtrorum etiam graece uellerus nihil erroris R. nil erroris Dous II syllabam scilicet esse R sine vocali syllabam ut etiam significations vocis terminent, quoniam silentium denuntienti 1 3 sic enim vocamus fortasse sed duplicem litteram dicimus quid quod etc. I voces non simplices habentis 1 ac primo R Is quae sunt Graecorum R
63쪽
quidam putant, Simonides inveni duas vocales, quas dixit φυσει μακοάς, ηPt, ut essent αντίστοιχοι - καὶ τῶ , ni quo modo liae litterae longae dicerentur, et et, ita et illae natura breves quin etiam secundum naturam magis apud nos has quinque litteras esserri quam apud Graecos non est dubium iis qui aures aboni. vocales enim eaedem sunt o litterae et syllabae, non sicut ceterae cum enim dicimus αλφα , in priore litteram, in sequente syllabam dicimus. Ex his voralibus quae apud nos sunt duae litterae se vocalium vim P ronsonantium obtinent, ii et . quo modo autem discerni possini in hac duplici potestate, breviter explicabimus ' constant omnes syllaba io spiritu tonsi naritis item accessi liis loco esse, ut innuitatis illis nihil natura syllabae mutetur sicui nihil interest utrum a dieamu an ba, sic nihil interest an et a dicamus t a cum duae vocales scilicet iunctae utique longam syllabam faciant, decebat et hac littera adiecta fieri longani syllabam atque de consonans est, ut in metro idem praestet cum Ioenim ego et iacit, arrectae mentes stupefactaque corda, sit primus pes dactylus, et iacit', proinde ac si immutata hac ipsa positaque pro ea alia consonante dicerem ei facit'. illud sane animadvertendum, hanc eandem litteram non numquam pro duabus consonantibus msonare, si modo sequente vocali interiecta sit. itaque nemo dubitabit quin se hic versus bonus sit, iam vitulos hortari viam qui insiste domandi. nam ambitu dactylus est, quoniam prima syllaba longa est positione.
consonante enim terminata In excipitii u littera, quae pro consonalite ci
deae Purrhasii Q somonides C i superscr. diutiσtoti has Om efferri qui apud graecos N non est dubium sis qui aures habent C N litteram expu=Lrit e 5 eadem s optinent quo modo quando I utrum sadicam Ga an a ' 13 an etiam dicam et u scilicet sint I arrecta montis ut videtur C, corr. arrecta mento e 18 hac ipsa impositaque 2 sequenti
uoisti dubitauit di uitul uitul consonanti uim pro consonanti
αντίστοιχα apud nos quinque littor non est dubium, si quis aures habet ceterae graecae Ν mlerus 7 fortasse in sequente ut μyllabam dicimus. num latinis octilium nominibus non solum ipsam litterum, sicut aput Graecos, sed etium syllabam ea littera factum indiciari dicit stram malleus sis et i p. 222D. 222 10 fortasse constat omni syllabae opus esse vocali, consonantes item accessionis loco esse 2 utrum a dicam in an ba, si nihil interest an etiam dicam et a cum duae uocales sint iunctae, utique
longa syllaba at tu adeo consonans est et iacit Cery Aen. V ἰνί arrecta mentem hac ipk impositaquὐ 21 sequente vocali inferiecta p. 222 sed quotiens, ut supra diximus, duabus vocalibus interiecta a clittera est, duarum consonantium obtinet vicem itaquo bonus sit Om. iam Verg. 9mrg. III ID 4
64쪽
posita est illi quoque, ubi cum litteram confusa est , vicem consonantis habet, cum dico arma virumque cano et quis silis es a n. illi 'iideo quoniam et ante diximus nil inquam duas vocales coire, ut non longam syllabam faciant. at in eo quod est que manifesta brevitas i έ l. ideoque
in hoc pede, quisquis es', nemo dubitabit quin dactylus sit, cuius prima syllaba longa est. Verrio Flacco videtur eandem esse apud nos i litteram quae apud Graecos est . namque his exemplis argumentatur quod illi
dicunt κυμινον nos cuminum, quam illi κυπαοισσον nos cupressum,
quem illi κυβερνητην nos gubernatorem nec non ex eius modi, Theseus tu Menoeceus P leus et similibus, adfirmat. Graecorum vero qui de antiquis litteris scripserunt commentaria, item Latiliorum qui illos seculi sunt eadem littera veteres solitos scribere t ostendunt ακμος μακρου μακοῶ, et confusas suisse o et is et o apud nos quoque antiqui flendunt, qui aeque confusas o et u litteras habuere nam conso scribebatur per , is eum legeretur per ii consul unde in multis etiam nominibus variae sunt scripturae, ut sontes suntes, frondes Dundes. i vero littera interdum exilis est, interdum pinguis, ut in eo quod est prodit vinei condit exilius volosonare . in eo vero quod signissicatur prodire vincire condire aequeJus lite pinguescit ut iam in ambiguitalem cadat, iitrum per i quaedam debeant dici an per ii, ut est optiimus maxumiis in quibus adnotandum antiquum sermonem plenioris soni suisse et, ut ait Cicero, rusticanuni atque illis sere placitisse per u talia scribere et enuntiare erravere autem
grammatici, qui putaverunt superlativa ' ' u enuntiari. ut enim conceda deae Purrhosti ibi quamquam ubi uni littera i consus sest u at ut quo quae est om κυμινον cyminum κυπα olorον quem m. nec non et non I3 et qui qui I sonars in eo eondire prodiro I pinguescit ut pinguis citati, orr. in mata. pinguescit ut es 40 debeant habent soni sonus onuntiare enuntia
Ibi quanquam si eum littera i confusa est R, ibi quein ad modum si cum littera consus est v Semlerus es p. 58, 9 in his in quibus cum confusa haec littera est, ut in eo quod est quis 2 arma Verg. Aen. I Iquisquis Verg. m. VI 3, 4 ut in eo quod , . quae manifesta R. legoque mani Ata re ut in eo quod si quis et quo mani sui Commelinus at scribendum esse ridit Semlerus T quae apud Graecos o quod illi dicunt
cyminum nos cuminum quam illi κυπαρισσον, nos cupressum illi κυβεονητην
nos gubernatorem I II ii item Latinorum I et eode Ursini Latinorum l Uur Victor. p. II, 9 24 2 3 et confusas fuisse o et , e quia seque e 18 Meuna quam indicari ita fere videtur supplenda esse, exilius volo Onare, si die ab eo quod est prodero vincere condere, in eo vero quod significat Prodire ete. 20 abpant dici R deboant dici Schneiderus gramin. lat. r. I p. H2I lenioris sonus , plenioris soni Conmmetinii et dis rustieanum Cie de orat. III II, 42 ut tuus Catule, sodali I. cotta ut iudere mihi videtur gravitate linguae sonoque vocis gresti et illud quod loquitur Priscum Maii iri putat, si plano fuerit rusticanum
65쪽
mus illis in optimo, in maximo, in pulcherrimo, tu iustissimo, quid facient in his nominibus, in quibus aeque manet eadem quaestio superlatione sublata, manubiae an manibiae, libido an lubido nos vero postquam exilitas sermonis delectare coepit, usque i littera castigavimus illam inguitudinem, non tamen ut plene i litteram enuntiaremus et concedamus Atalia nomina per u scribere iis qui antiquorum voluntates sequuntur, ne tamen sic enuntient, quo modo scribunt. Ex semivocalibus excludunt quidam litteram X ea scit ilicet ratione, qua antiqui nostri repudiaverunt id quod apud Graecos est nam lingua latina non agnoscit, ideoque nec mentio illius umquam fuit, nisicio postquam peregrina nomina hunc sonum . quod si cui latinum nomen videtur Meaentius, sciat solitum esse scribi per duo s et sic enuntiari.
Codeae Parrhasii et contendam est alia nomina per u scribere qui ne nec enuntiant littera o prima manu superscripta scribant Ii postquam primo qui Georr. postquam hunc sonum quod sic cui nomen uidetur egenti I per duos et aio C corr. per duos as et sic 5 Et contendam quosdam alia nomina per u scribere, qui antiquorum L, ubi concedam eoniecit Semlerus et contendam quosdam aliqua nomina Schneide s Nec tamen sic enuntient, quomodo scribant. Nam ex semivocalibus excludunt quidam litteram x ea scilico ratione, qua antiqui nostri repudiaverunt id quod apud Graecos est . nam E lingua Latina non agno8cit, ideoque nec mentio illius unquam suit, nisi primo postquam peregrina nomina hunc sonum induxerunt quod si cui nomen videtur Mezenti, sciat solitum ess scribi per duos sa et sic onuntiari. inuo has tres litteras semivocales plerique tradiderunt. Verrio Flacco placet mutas esse, quoniam a mutis incipiant, una a , altera a P. quod Ri aliquos mouet, quod in semivocalem desinant, sciant, inquit, a litteram sic se ibi ab his qui putant illam ex e et d constare, ut sine dubio muta finiatur. mihi videtur nec aliena sermoni suisse, cum inueniatur in carmine Saliari et esse aliud, aliud sigma καὶ δ nec eandem potestatem nec eundem sonum esse, si secundum diuersas dialectos i linguas nuntientur. mores enim dicereu,ελίσδειν, alios pii ζειν. Alii κεφαλην, alii uuατα, alii θαλαττα dicunt, cum idem dicant. nam et ipsum παίζειν, apud alios dicitur παίσδειν. nam idem est et disio quomodo non idem est σίγμα et ζ. Denique si quis secundum naturam vult excutero hanc litteram, id est, inueniet duplicem non esse, si modo illam aure sincerior explorauerit. nam et simpliciter scripta aliter Onaro otest, aliter geminata quod omnino duplici litterae non accidit, ne geminetur. Scribo enim per unum E et consule aurem, non erit ζηχας, quomodo δηκας, sed geminatae eaedem ζζηχης quomodo αδδηκης. Et plane si quid superuenerit modicente sonum huius litteras, inueniet eundem tenorein quo coeperunt Si quise aut e nouissimum audietis ex prioribus litteris, unde hae duplices incipiunt
sonum nullum ex mutis evellunt H litterat corruptam lectionem str princi in editione propagatam emendare studuerunt Schnriderus stram m. Iul. r. I p. 37 Ribbeckius mus Rhen. v. XI a. IS5 33 42I, eae quorum coniicturis prauca radscripsis quod apud Graecos est, Ititsctius eae coniectura Commetini retinui , rammaticis vulgo cum x et x litteris compoκitum , litteram autem ab antiquis Latinis repudiatam rase dici non poterat. II Iucuniam, qua Cerbum sircidit, indicari.
fortiasse nisi postquam peregrina nomina hunc sonum raebuerunt quod si eui latinum uomen videtur egenti Ribbeckius
66쪽
atque has tres litteras semivocales plerique tradiderunt. Verrio Flacco placet mutas esse, quoniam a mutis incipiant, una a , altera a d. quodsi quos movet, quod in semivocalem desinant, sciant inquit Z litteram pers scribi ab iis i qui putant illam ex constare, ut sine dubio muta finiatur'. mihi videtur nec aliena latino sermoni suisse, cum inveniatur in carmine Saliari, et esse aliud , aliud σίγu καὶ ' nec eandem potestatem nec eundem sonum esse, sed secundum diversas dialectos id est linguas enuntiari. Dores enim scimus dicere ιελισδειν, alios μελοιν,
et ipsum παοι apud alios dicitur παίσδειν. nec ideo tamon eademi littera est, non magis quam cum alii κεβαλήν alii κεπαλήν, alii οππατα alii uuατα, alii θάλατταν alii θάλασσαν dicunt, cum idem dicant non idem est sic quo modo non idem est σίγμα καὶ δ et . denique siquis secundum naturam vult excutere hanc litteram id est ZJ, inveniet duplicem non esse, si modo illam aure sinceriore exploraveri nami et simpliciter scripta aliter sonare potest, aliter geminata, quod omnino duplici litterae non accidit ne gemineturJ. scribe enim per unum Z et consule aurem non erit αζηχης quo modo ἀδσnχης, sed geminata eadem
ἀπηχης quo modo ἀσσηχης et plane siquid supervenerit me dicente
sonum huius litterae, invenies eundem tenorem, a quo coeperit. siquis Codeae Parrhasii 2 adJam 3 quod semivocalem litteram sie se ibi si iis
ex ista constar 5 latino m. 6 SaliariJ saliri sigma καὶ sed si Dores enim dicere uελίσδειν alios ελίζειν nec ideo tantum eadem littera est non magis quam cum alii κεβαλὴν alii κεφαλὴν alii onnat alii ouματα alii θαλατt dicunt cum idem dicant nam et D um παίγιν apud alios dicitur παίσδειν nam idem est Z oti sic quomodo non adu e idem est σιγu et E 4 explorauerint 7 non erit ἀζηrri quomodo δηνὶς sed geminatae eadem aεσης quomodo ἀσσεχης I me dicente meditente Cisore in mam me dicente et inueniet eundem tenorem quo eoeperunt siquis e aut ζ nouissimum audiet a atque has cetis litteras Semlarus an has II litteras num Mitterastrare ab hae Verrii quaestione aliena est 2 altera ait altera ara I in corrigendis et editio Commetini, altera a s uischius, altera a p, tertia a d Staneide a 2 litteram sic hoe est dis non scribi Ribbectius rectius erat pro E litteras scribi 4 sine muta finiatur om. v. dubio vitis editionis Commelinianae edidera Pudictius 5 in carmino Saliari Varro de I. I. ΙΙ 26 II at non
idem est De σδ, quomodo non idem est studi et g Semlertis x litteram neque a muta incipere, sicut Verrius rotruit, neque muta finiri, ut aliis placuit, praeemutim s. quare dubitari poterat, utrum scribendum esse non idem eatis et ad an potius non idem estis etras sed de eo quod ratis postea dixit 6 ne geminetur glossema esse indieari Semlerus, ut geminetur conieci Schnetaerus II non
erit ἄζηχας quomodo σεχας αδεχας Purschius , sed geminatae eaedem ζζηχῆς quomodo ασσηχης Iunius e Pulschius, nonne erit acisis quomodo ἀσηχος, sed geminatae eaedem nitrii quomodo ἀσσηχης Schneiderua, non erit ζηχης quomodo διενὶς, sed geminatae eaedem quomodo ἀσσηχης Ribbeckius. non apparet, quid Memplo, ἀζηχης probare voluerit grammaticus ἀδσηχῆς scripsi propter ea quae de pronuntiatione ζ litterae sequuntur Is si quis, aut e G
67쪽
aut dixerit, novissimum audiet , ex prioribus autem litteris, unde hae duplices incipiunt, sonum nullum. Ex mutis evelliint quidam H litteram, tamquam sonus magis sit, quam littera, et aecedens litterae ei utuntur auctoritate Graecorum, apii quos ut supervacua sublata est suisse tamen et apud illos manifestum est ex sveteribus scriptis et ex eo, quod hodie, cum apud illos numeri prima semper littera nominis quo significantur notentur, ut is δέκα, II πεντηκοντα, κατον peri notant unde apparet hanc litteram loco aspiralionis non fuisse alioquin per E notarent qui igitur illam litteram vindieant, stendunt eam eiusdem esse potestatis, quae cor Sonantis est. nam is et in metro asserit sibi hanc potestatem unde et apud Omerum non videntii vitiosi versus qui hac adspirationi supplentur, η λίγον οἱ παῖδα ἐοικοτα γείνατο μευς. et hoc amplius adeo littera est, ut possit videri etiam vicem duarum consonantium implere, ut ibως εἰπων τοξον μὲν πο ῖο θῆκε aurit . et tale quidem l exemplum apud nos non animadverti, ceterum superiorissimilia multa, ut ille latus niveum molli stilius hyacintho. accedit huc quod, si accedon litterae esset, cum ipsa littera enuntiaretur. nunc vero et ante vocalem et post vocalem sonat: sic quo modo alia est syllaba a, alia ac, et alia ba alia ab sic alia ha alia ah nam quod ex hoc quoque existimant quidam colligi posse consonantem esse et adsignificantem, quod aut accedens aut recedens immutat significationem, siquidem aliud est ira, aliud ira ' canam exemplum. nam multa nomina et 25 correpta syllaba aliud significant et producta, quo modo aliud est, si pro
huic 22 ech quoquo esse in quod a Recedensis recedens Craut superser ira dira multa muta AE correpta contracta aliud si produca pila et corripias pila
hodieque cum Semlerus 7 ut δεκα, πεντηκοντα, κατὰ notentur 'intra δέκα, π πεντηκοντα, Ἀκατον notentur Iiιnivae es. Viscian de Uur num.
p. 466, S. Terent Scaur. p. 23 4 9 notarent notaretur potestatisom. , addidit Semlerus 1 suppleturi R 13 3 1ίγον Hom. II. Z bos 1 ιό εἰπων Hom. Od. αγυ36 τοξο ειλεν π I fortasse apud nostros Is ille Verg. ueol. 6, 3 20 accedit huic, quod si accedens littera fortasse scilicet quo modo 22 nam quod ech quoquo existi. mant quidam colligi posse consonantem et adsignificantem apparet ex eo quod aut accedens l' 25 aliud est ira aliud dira canam, exemplum t '. aliud est hira aliud ira seribendum esse vidit Semlarus, dubitans de eo quod equitur, canam exemplum conieci parum expeditum est rei causa non est apta 2 contracta syllaba N, correpta syllaba Sonsertis
68쪽
ducas pila et si corripias Ita ei loco rursus transmutatus accentus partes quoque orationis immutat, ut aliud est circum, aliud circum, aliud ergo, aliud ergo illa igitur quae superius dixi valentius adspirationem hanc adserunt, ut loco litterae habeatur. IIinc supersunt ex mutis et , de quibus quaeritur an seribentibus sint necessariae et qui k expellunt, notam dicunt esse magis quam litteram, qua significamus alumniam aput alendas hac eadem nomen aes notatur non magis igitur in numero ii teparum esse portere quam illam notam, qua centuria, et qua C conversum, quo Gaiau significatur quod notae genus videmus in monumentis, eum quis libertus mulieris ostenditur: i aias enim generaliter a specie omnes mulieres accipere voluerunt a qui illam esse litteram defendunt, necessariam putant esse nominibus quae cum a sequente hanc litteram inchoant unde etiam
religiosi quidam epistulis subscribunt harissime per k et . quod si ideo 1 necessaria videtur, verendum est ne et alias litteras requiramus, quibus aut Cicero scribatur aut commodus de si quoque littera quaesitum est, et multi illam excluserunt, quoniam nihil aliud sit quam et non minus possit scribi quis per c et u et i et s. ' nam ipsa quoque nola qua scribitur, si modo antiquam litterae figuram spectes, ostendit c esse et uro pariter litteras inter se confusas i ideoque non nulli quis et quae et quid per et scripserunt et per et per ra , quoniam scilicet in esset et . et de hoc quidem in posterioribus, ubi loquendum de orthographia, dicemus nunc ad quaestiones quae incidunt in rationem
scribendi transeundum est. deae Parrhasii 2 aliud est circum aliud cireum aliud sirgo aliud ergo
hapud hae hae C eorr. haec AE aeso Kato Gaia prima manu superscripta II Caias enim generaliter aspicies deleta ultima littera s omnes I putantes nominibus quae cum a sonante hanc litteram is epistolisi neeessaria uidentur 18 quis quod inter se in se quas queret
et corripias pila nomen ato notatur , nomen aes notatur
Iunius s et qua I conuersum , et quam conuersum Commelinus malim quam illam notam qua centuria et qua Gaia significatur nam e conversum, qua nota non minus centuria quam Gaia signincubatur, sicut ea quae supra de littera seripta sunt, hac eadem nomen nes notatur, postea ridentur adscripta
esse I generaliter prisci has omnes R 12 defendunt definiunt necessaria in putantes nominibus, quae cum a sonante hanc litteram inchoant putant esse nominibus Brambactius orthogr. lat. p. Is an putant iis nominibus 7 4 Quod si adeo necessariae uidentur R 16 quoque m. Is spectes species , spectes Commelinus 20 litteras in se confusas ideoque
nonnulli qui et quaeret et quid R 22 in esset in posterioribusJ F. O IS. 72,
69쪽
Ingredienti mihi rationem scribendi oecurrit statim ita quosdam censuisse esse scribendum, ut loquimur et audimus nam ita sane se habet non timquam forma enuntiandi, ut litterae in ipsa seriptione positae non audiantur nuntiatae sic enim cum dicitur, illum go et omnium optimum', illum et omnium aeque m terminat nec tamen in enuntiatione apparet. at cum dicimus ii est ille', unum scribimus et duo audimus, quod apparet in metro nam hoc erat alma parens quod me per tela, per ignes eripis, si unum hanc syllabam exciperet, cephalus esset versus nec posset a io longa syllaba incipere, quae est heroico metro necessaria ergo scribendum per duo hoc erat alma parens aut confitendum quaedam aliter scribi, aliter enuntiari nam quibusdam litteris deiicimus, quas tamen sonus enuntiationis arcessit, ut cum dicimus virtutem et virum sortem consulem Scipionem fisse , pervenisse sere ad aures peregrinam litteram Invenies is et in plerisque Cicero videtur auditu emensus scriptionem, qui traiiacem et Maiiam per duo i scribenda existimavit: quidam unum esse animadvertunt, siquidem potest et per uniim i enuntiari, ut scriptum est unde
illud quod pressius et plenius sonet per duo i scribi oportere existimat, sic et Troiiam, et siqua talia sunt. Inde crescit ista geminatio, et incipit 20 per tria i scribi collicit, ut prima syllaba sit coi sequentes duae sicit.
de Parr si sano re habent positae audiantur nuntiare equem terminati m e tinaei nec tamen enuntiatione apparet cum dicimus 10 possit 13 defficimus 15 Scipionem isse perisso sero risi Aliacem Jaiiae I per duo si quidam quoniam unum esse C Ore una esse ci ut seriptum sit unde illud pressius 20 Trojam di syllaba sit communico sequente duo licitae communi Monaei ei quosdam Scaur. p. 25, II ergo vox scribenda quo modo se sonat positae audiantur enuntiatae r non addidit Santenius in Terent Maur. p. 253. fortasse positae non audiantur in enuntiatione 5 aequo terminant nec tamen ex nuntiatione apparet , tibi aeque te inat in coniecit antenius 8 hoc emit Vero Aen. II 6O4 1 quae est in heroico metro e I eum dicimus virtutem p. 75 I I Scipionem esse periisse sere R, Scipionem esse perisse sero eode Ursini Pervenisse sere Brambachius orthogr. at p. III. malim pereonare sere res obrepere ad aures peregrinam litteram Dinvenies I CiceroJ QuintiL M, I sciat etiam Ciceroni placuisse aiio Maiiamque geminata i scribero I per duo i scribenda p. 66, IS. 72, 2 quoniam unum esse animadvertunti si quidem potest et per unum i enuntiari, ut scriptum sit unde illud Pressius ti', quod tamen unum esse animadvertunt siquidem posse et per unum enuntiari, ut scriptum sit undo quod illud pressius oniecit G. criniurius quoest orthom et Orthogr. Mareoduri a I 6 p. 6 20 sic et Troiam 2 coniiicit ut prima syllaba sit communis, sequontea duo licit nam si est aliud, incit, pro a i substituitur, ut vocalis obtineat R
70쪽
nam si est aliud iacit, pro i a substituitur, ut vim vocalis obtineat manente priore , quae consonantis vicem implebat at qui Troiam et Maiam pὐ unum i scribunt, negant onerandam pluribus litteris scriptionem, eum sonus ipse sufficiat. hanc enim naturam esse quarundam litterarum, ut morentur et enuntiatione sonum detineant, quod accidit et in eo quod dicimus lio est', cum ipsa vastitas litterae in enuntiatione pinguescat. atque ipsa natura i litterae est ut interiecta vocalibus latius enuntietur, dum et prior illam adserit et sequens sibi vindicat et cum appareat pertinum loro iam scribi apiri Graecos et Maiam, non est nobis altera i ne-i cessaria, eum in itino nomine non scriptio immutetur, sed sola enuntiatio. sic apud illos Di per unum i scribitur, item Θυιάς. licet repugnent Graeci quo minus haec i littera in unitatem cum aliqua vocali veniat, ut unani syllabam faciant, velintque υῖα καὶ Θυώς trisyllaba nomina esse, vincet tamen illos natura teste praeclaro, qui ait
i5 υἱος ' υἱωνος, αρετῆς πέρι δῆριν ἔθιντο,
nisi si hic versus a duobus anapaestis incipit, quod nullo modo potest fieri sed quotiens, ut supra diximus, duabus vocalibus interiecta haec littera est, duarum consonantium obtinet vicem sic non erit cephalus
Thyias ubi audito trepidant trieterica Baccho
aio te, Aeacida, Romanos vincere posse. 23, natu Accium secuti sumus semper vocales geminantem, ubicumque producitur syllaba, itoniam expedita debet esse condicio scribendi. Hic quaeritur etiam an per e et i quaedam debeant scribi secundum consuetudinem graecam non nulli enim ea quae producerentur sic scripse-
deae Purrhasii proci a pro vim m. qui Trojam et Majam in At superser detineat qui accidit per unum Trojam Majam
I latino m. I1 υια uαι I uelintque μοιαν αιθοιαν trisyllabai υιος - θεντο m. C, ιος θ υι--rαρετης περι ηοιν θεντο diu ei l Mesalus prima manu superser ph. l thyas ubi auditos trepidant trietoria22 nun stare C corr. nunc stares aetium pro iis substituitur Schmitriua p. II negant onerandam es p. 7S, I quamvis idem dicat non esse onerandam supervacuis litteris scriptionem