장음표시 사용
71쪽
runt, alii contenti fuerunt huic productioni i longam aut notam dedisse. alii vero, quorum est item Lucilius, varie scriptitaverunt, siquidem in iis quae producerentur alia per i longam, alia per e et i nutaverunt, velut disserentia quaedam separantes, ut quin diceremus iri', si essent plures, per e et i scriberemus, si vero esset unius viri, per i notaremus et Livi bellius in nono iam puere venere', e postremum facito atque i, ut puere plures stant. si facis solum,
pupilli, pueri et Lucili, hoc unius siet:
hoc illi factum os uni', tenue hoc facies : haec ille secere', adde , ut pinguius fiat. idemque pella quibus milites utuntur per e et i scribenda existimat, at
pilam qua pinsitur per i hoc mihi videtur supervacaneae esse Observationis. nam si omnino in scribendo discernenda casulim nil merorumque 5 ambiguitas est, quid faciemus in his nominibus morum seripli discrimen non admittit, ut aedos sedes nubes, cum et lina et plures eodem modo dicantur et scribantur quid cum dicimiis gestus uelus portus, cum et genetiviis singillaris et nominativus et accusativus et vocativus pluralis eodem modo seribantur quid denique in iis quae ambigilitatem absent inter 20 nomina et verba, ut rotas seras nam tam hae rotae rotas acii int, quam
deae Aerrhasii 5 unius unus 7 iam uerbi uenere et ostremum ut plures faciunt i si facis s pueri et Lucilli 12 haec ille lacere ad des ut pinguius facit 3 at pila in qua pinsetur I casuum errorumque Ccorr. casuum numerorumque e 17 non admittitur ut dessedes nubes Is eodem modo oscribantur C: de eapunxit e 2 o uerba rotas feras et se ferra sic nec aliter scribitur amori corr. et uerba rotas seras Nam cum hae rotae rotas faciant quam roto rotas rotat et sero serras et sera foras sic nec aliter scribitur: amor e verbis quia in prima scriptura omissa erunt in margine actilitis i ios productioni omiserat Pulschius 2 item seclusit L. Muelierus est sat rei p. 5. fortasse etiam 3 per i solam coniecit miscAelius mus. Ichen. v. XIV a. Ih59 p. Isi, ne i lony tribui rideretur Lucilio notaveruut videlicet ut differsentia quadam separantes , ubi separarent coniecerat Ritschelius 5 unus, viri per i l unus viri per i Ilitschelitis, unius viri per i Muellerus et Lachmannus Lucii sat p. 35 ut Lucilius uellerus Lucilius in nono es. Quintil. I5. Charis. p. 79 I 8 ut plures laciant i si faciasolum pupilli pueri huc unius fiui R ut pueri plures fiant Ouintilianus pupilli puer Lucelli hoc unius et collato Charisio caliger apud Dousam Lucii sat. rei p. 44 1 tenue huic vel huic facies i. haec illi socero vellerus 12 ut pinguius faciat I 13 idemque polia Terent Scaur. p. IS, 23. Mar. Vict. p. 8, 3 pila in qua insatur , pilam qua pinsitur uellerus Lucii sat rel. p. 6 17 ut essedes nubes Io, ut odos sodes nubes Commelinus 2 et verba, Otus, rotat, seras, serat. Nam cum hae rota iam rota iaciant, quam roto, rotas, rotat et sero, seras, serat sic nec aliter scribitur amor et ex nomine facit amoris et cx verbo amaris R
72쪽
roto rotas rotatJ, e sera seras et sero seras sic nec aliter scribitur amor, et ex nomine facit amoris, ex verbo amaris satis ergo collectum quaedam per e et i non debere scribi, sed tantum pero, cum apud Graecos quoque ex veleri illa consiletudine inveniantur nomina quae per i scribuntur, quam vis producte enuntientur.
Quaeritur item, Iulii et Claudii et Cornelii utrum lier unum i productum an per duo debeati scribi et alio exigit ut huius Iulii per duo scribamus, tam hercule quam huius pallii et liuius graphii non enim tantum in masculinis hoc quaeritur, sed etiam in neutris, quoniam id postur lat alio nam quaecumque dativo singulari O littera terminantur, o in mutant aventibus ceteris litteris et sic genetivum faciunt, ut maximo maximi, candido candidi. sic ergo in Iulio nihil aliud quam o debet mutari et in pallio, atque ut fiat Iulii et pallii aeque hanc eandem rationem servare debemus in nominativis pluralihiis, etiamsi pauciores habeanti syllabas in nominativo singulari sed iioniam invenimus et nominativii mpluralem et dativum eiusdem numeri esse, ut i littera terminatus nominativus i adsumpla s lacia dativum, detracta redeat rursus ad nominativum, ut in eo quod est boni bonis, mali malis, docti doctis, sic rursus e contrario, Iuliis et Claudiis si detraxeris , relinquetur Iulii et Claudii. illud etiam adnotandum circa i litteram est, quod ea quae nos perae antiqui per i scriptitaverunt, ut Iulia Claudiat sed et quidam in hac quoque scriptione voluerunt esse disserentiam, ut pluralis quidem itum eritio minativus casus per a et e scriberetur, genetivus vero singularis per aet i, hoc quoque argumentantes, quod diaeresis, sive dialysis illa dicetur, t a nominativo liti ali non sit, sed ex singulari obliquo, cum dicitur aulai in medio et dives equum, dives pictai vestis et auri, item rei nostrat, faciendat, magnai sed nihil obstat quo minus hoc aut
deae Parrhasii 4 scribantur quamuis productae enuntientur 7 debeat 8 herculem enim m. C, in marg. add. terminatur 2 obeat 1 rationem m. si terminatur 18 rursus posteriore loco m. C, add. I relinquetur ut Iulis et Liudis 21 scriptitaverunt Iuliai 23 scriberetur scribebatur
24 diuoresis siue dialypsis illa diceretur a magna nihili sed superare. I Dietasse et sera seras et seram seras 4 scribantur per unum i producto an per duo debeati 13 atque, quod seclusi, ea eo quod sequitur aeque videtur ortum esse hanc eandem seruare debemus rationem in nominatiuis pluralibus, otiam hi pauciores habent sullabas fortasse eiusdem numeri syllabarum Me 2 scriptitaverunt Iulia claudiat sed quidam R 23 per a et e scribatur R24 diaeresis siue dialepsis illa diceretur R. dialysis scripsi quamqviam hoc nomine de diaeresi quae vulgo dicitur proprie non es sunt gruminutici 2 aulai Verg.
Aen. III 35 aulai medio 27 divos Vero Aen. IIII 6 28 sed scilicet nihil obstat
73쪽
illo modo in utroque numero scribamus, cum multa alia quoque nobis excogitanda sint, si velimus diversitate Scriptionis ambiguitalem casuum numerorumque discernere.
I ranseamus nunc ad V litteram a plerisque superiorum primitivus et adoptivus et nominativus per v et O scripta sunt, scilicet quia sciebantis vocales inter se ita confundi non posse, ut unam syllabam non faciant,
apparetque eos hoc genus nominum aliter scripsisse, aliter enuntiasse. nam cum peris scriberent, per u lamen enuntiabant sed ratio illos praesumpta decepit ante enim respicere debebant, an hae duae vocales essent sodeum in superiore dispulatione demonstraverimus v totiens consonantis vim iobabere, quotiens pro eo ponitur, quod apud Graecos dicitur digamma, nihil velat hic quoque lantum speciem v litterae animadvertere, sed tamen aliam potestatem sic nominativus duas quidem v litteras habebit, sed priorem pro consonante, posteriorem pro vocali scilicet positam ae pient, eisdem equus equum per v et o scriptus est, et quaeritur, uirunt i5 per unum v an per i duo debeat scribi sed priusquam de hoc loquamur, litteram digamma esse interdum non tantum in his debemus animadvertere, in quibus sonat cum aliqua adspiratione, ut in valente et vitulo et primitivo et genetixo, sed etiam in his ii quibus cum confusa haec littera est, ut in eo quod est quis. nam si omnino haec vocalis esset, pro eo deae Purrhasii alia qua nobis diuersitates scriptionis ae Plerisque superorum primitivus et adoptiuus ista nomina per u et I specie
ii littere C aut superser c animaduertere tamen aliam potestatem sit nominatiuus duas quoque u litteras I positam atque at eidem equus equum Per u et O si per unum an sed priusquam et priusquam is in his quibus confusa hac littera est in haec uocalis estis procul dubio diuersitates scriptioni R diversitato scriptionis Suer Isiseus virulis praec. uentlei p. 24 4 a plerisque - 14 pro vocali scilicet positam p. 6, 22 lapimantι apud Cassio Iorium p. 2292 ac terisqii suppriorum in rimitivis et adoptiuis ista nomina per u et o seripta sunt l. Sed Velius Lon rus per ratio. nem Praesumptam decipi eos putat, qui primitivus et adoptivus et nominativus et alia per u et o scribant Pupi, innus 5 Ibrtasse quia sciebant ascient relηimiles vocales inter se ita contandi non posse: f. Pupirian. I. c. vulgus vultum Parvum torvum sunt qui putant per duo u scribi non debere, quia imilis vocalis vocali adiuncta non solun non cohaereat, sed etiam syllabam augeat, ut est V aeuus etc. nam hoc certe hoe eo Longus voluit, uis quod in superiore disputatione p. 49, 3 dictum erat, numquam duas vocatos coiro ut non longam syllabam laciant. 12 speciem litterae animaduertere; sed tamen aliam potestatem. si sit nominatiuus duas quoque u litteras habebit hic nominativus ac sic fieri ut nominativus duas quidem v litteras habeat Papirianus i atque ab eisdem aequus per u et o e iton postea equo aequiis Requi aequo Pro filio equus equi quo R I per unum an or duo debeat scribi. Et priusquam Is in his quibus consus haec littera est, in eo quod si quis nam si omnino haec vocalis est v procul dubio haec syllaba longa esset cum ii confusaJ33. 49, ibi quoque, ubi cum littera confusa est, vim consonantis habet
74쪽
cul dubio haec ullaba lorum esse . quoniam numquam duae vocale , conveniunt, nisi ut onzam xllabam faciant unde e in quo pro con*otiatilε posita erit ei auribus quid , sustici oba ui quus per num scriberetur, ratio tamen duo exieti nam cum sit ei elixi qui . . ibi equo, atque noviissima vocalis declinationis difforentiain saeia nullam mutationem recipientibus consonantibus necessarium os ut o luri quoquo Avivam habeat consonantem quae est in equo ei postea alii ido habeat ut adsumpta i faciat nominativum pluralem animadvortinui lamon quibu dam partibus rationis v litteram ili se insoriam, ut in eo quod si vir uo Polo et nyuere. itaque testis in utroque ei ilius qui nil qui imi vo urgentur poenis sine , item ungere tela manu serrumque arinaro vo non . nam quo minus unguo debeat dici apparet ex eo, quod nullii in othi inies vo terminatum sive iunctim ire soluto ut imi ni id om v orvo iuta praeterito, ut volvo volvi, ruo erui a ungo iii ixi sarii, quo modo phignpinxi, singo linxi et tamen in nomino quod ii ne singilii r sic iiim ritim rursus u agnoscitur, ut evolli ion possit, ut api ut i in doni vi imitium mpinguis unguine ceras' et in consuetui lino lisur .itur ungu lilii in id uti accidit et in hircis, ii os antiqui iii quos dirobant. inui iii iiivi m in lu
75쪽
ipso tirco u litteram non ille una in iis in enuntiatione, tamen videmus remanere in derivatione nominis quod hinc tractum est, ut eos qui sunt
in adulta aetate hirquitallos vocemus in antiquo etiam videmus locum hanc litteram habere et in postico non habere ' nam et antiquum ab eo quod est quod apparet i ex scriptione temporum. Nunc ad praepositiones transeamus atque incipiamus ab illa quam Cicero in Oratore adnotavit varia enim est consuetudo in eo quod est ab et a trabs et ii, ut cum dicimus a me, deinde ab illo, deinde abstulit, deinde aufert, quod sane tantum in duobus verbis usurpatum est, aufertet aufugit adicit his praepositionibus et illam quae scribitur e s litte ioram, quam ab antiquis usitatam ait maxime in rationibus et in accepti tabulis nam quotiens acceptam pecuniam reserebant, non dicebant a Longo, sed a Longo et ait religionem hanc scribendi apud paucissimos remansisse saeculo suo antiquos scimus et abs te dixisse nos contenti sumus a te dicere scimus ipsos et ab Lucio dixisse nos observamus ut ab is praeponatur his nominibus quae a vocali incipiunt, ut cum dicimus ab Olympo non adsumitur autem haec' littera, quotiens nomina a consonante incipiunt, ut a Romulo siquis itaque quaesierit, quare non ab Iunone dicamus, sed a Iunoue meminerit hic litteram i pro consonantepositam, de quo latius et supra disputavimus ab vero neque nominibus re
deae Parrhasii in adultam aetatem inquit alios ooemiis locum litteram praepositionem uaria enim consuetudo in aequo est abi adiicit po b litteram II aceepti acceptis I sed ab longo I siblucidio dirisso ut praeponatur I non a consonanti incipiuntur ut Is pro consonanti de qua
ponamus coniecit idem fortasse nam quamvis nos u litteram non interponamus in hircorum enuntiatione
ut in eos qui sunt adulta aetate ediderat Pulschiu 3 in antico uidemus locum litteram habere Ii 4 at in postico Semlarus nam et anticum ab eo quod est post, quod apparet , ubi ante pro post substitutum est in corrigendis et in editione Cominetini nam et antiquum ab eo quod est post quod apparet eode Ursini fortasse nam et antiquom ab eo quoquo est, quod apparet ex scriptis antiquorum diversa ab hae quaestione sunt ea quae de scriptione . antiquus scripta sun p. 77 I 5 temporum templorum Niebuhrius in margine editionis Putaehianae adseripsit de antica et postica templorum, ut videtur, costitans 6 Nunc ad praepositionem transeamus atque incipiemus Cicero in Oratore e 4 DII varia enim consuetudo in ariu est Ab R I por litteram , oro litteram reundiu leae latin praef. p. 63 13 sed ab Longo , sed a Longo reunditis I ab Lucilio R ut priueponatur his nominibus R 17 non adsumitur absumitur R a consonanti incipiuntur ut Romulo N 20 de qua latius R supra disputavimus p. S, S Absque vero, neque nominibus, neque his partibus orationis, cum quibus in confusionem non Venit, diungitur, abs to enim duae partos orationis sunt scilicet verbiscum quibusdam unitato consensit ut abstinet, abscondit haec enim pars orationis composita est ut quoniam et accondit . habet, et abscondit durius sonabat, interuenitis littera quae exornaret auditum A. ba vero Commelinus
76쪽
neque his partibus orationis cum quibus in confusionem non venit adiungitur: abs te autem duae partes orationis sunt sed cum quibusdam verbis in unitatem concessit, ut abstinet, abscondit haec enim pars orationis omposita est, et quoniam et condit hiabat et abcondit durius sonabat, inter venit A littera, quae exornaret et auditum de qua scriptione illud quaeritur, utrum per Dan per l, et s debeat scribi, quoniam ea quae apud nos litteram sonant putant plerique per scribenda, quoniam et Graeci pronuntiaverunt per 'l' litteram constare ἐκ του πῖ καὶ T. sed qui originem verborum propriam respiciunt, per l, scribunt. - et in eo quod est appello, quod alterum sit navem appellentis, aliud verbi causa pecuniam appellantis videmus autem prope in omnibus verbis quae a p littera incipiunt hane praepositionem cogi ut d littera omissa geminet, ut in eo quod est paret apparet et in eo quod est ponit apponit et pungit appungit. sic in his partibus orationis quae in- is cipiunt a littera non facile potest hac praepositione admota sonare littera. haec similiter littera geminatur in eo quod est capio accipio. itaque Lucilius
de Parrhasii I in confusione abiungitur 2 autem enim sed uerbis cum quibusdam unitatem consensit 4 et quoniam et accondit habet et abscondit durius si a littera littera si apud nos T litteram sonat ἐκ του me incorr. ἐκ του καὶ originem deleta, littera prima
manu, ut ridetur, ut rase origine uerborum propriores sunt uerbum scribunt et
in eo II pecuniam appellantes 2 ut littera 1 in eo ab eo priorelo ponit opponit et pungit oppungit I haec hac
fortasse nequo aliis partibus orationis sed verbis, cum quibus in unitatem concessit 4 quoniam et accondit habet et ascondit durius sonabat, intervenitis littera Iunius, quoniam et accondit habetur et abcondit durius sonabat intervenit a littera Schneiderus stravim. Iat. v. I p. 22 et 3I. quoniam et aecondit et condit hebet coniecerat Semlerus hiabat scripsi, ut contrarium esse ei quod supra dierum erat in unitatem concessit 6 do qua scriptione rape scribuni p. 73 12 Maur. p. 7, 3 6 apud nos i litteram sonantiat, apud nos litteram sonant Iunius 8 pronuntiauerunt per i litteram constare ἐκ ro πιονος Sed qui origini verborum propriores sunt, verbum seribunt et in eo quod est appello, quod alterum sit naue appellentis, aliud verbi causa, pecuniam appellantes sed qui origini verborum proniores re propensiores sunt coniecit iamannsius de Vare libr. stravim. p. 7, sed qui originem verborum propriam respiciunt scripsi, quo erbo usus est LAEngua p. 5S, ante enim respicere debebant et p. I, 9 antiquorum consuetudo respicienda ε s per scribunt, et in eo quod est appello Pulschius. Iam nam indieavit Schnei Ierusnam m. Iat. v. I p. 63I. praeter praepositionem ad autem, ad quam ea quae sequuntur pertinent, de in praepositione hoe Deo dixisse videtur Longus, quem se tua est Papirianus apud Cassiodorium p. 2293 12 ut mittera omissa
geminet, ut ab eo quod est paret, apparet et in eo quod est ponit, opponit, et pungit oppungit R. t d littera omissa et deinde apponit et appungit restituerunt Semlerus et Schneidem 1 ut ab eo utroque om
77쪽
atque accurrere scribas dii an , non est quod quaeras atque labores.
ille quidem non putavit interesse scripturae sed si sonus consulitur, interest auri una iit c potius quam discribatur. at siquis in his quaerat vocibus, quae incipiunt a littera i merito indisserenter scribuntur attinet at stentus et adtinet adtentus, quoniam utralibet littera scripta eundem auribus sonum reddunt nec minus ea quae a g littera incipiunt variant huius praepositionis enuntiationem. nam interdum elisa d litterais geminatur, ut aggerat. est etiam ubi necesse est lianc d litteram interire nulla alia substituta, ut in eo quod est aspicio ascendo. at ubicumqtie t litterario scribitur nec in unitatem venit cum alia parte rationis, sine dubitatione vicem alterius partis orationis ostendit, et est coniunctio disiunctiva at, ut Persius a te nocturnis iuvat impallescere chartis. quod si erit per a scriptum ad non tantum orthographia peccabit, sed ibetiam significatio errabit est etiam ubi transeat it in , si ab hac eadem littera vox sequens incipiat, ut est alligere, nec Semper tamen, quoniam dicimus adluere et adloqui et adlabi. abbitere etiam quidam geminata b deae Parrhasii I scribes 2 an an quod quot atqueJaeque 4 ut T potius at ut 5 scribatur attineat attentus atlantas quoniam praepositionis enuntiationem enuntiationis praepositionem posteriore Deo om C adii e I at et C a superser e 12 disiunctiva ita ut I inpallescere . I per discriptum perscriptum non tantum notandum
peccauit I errauit ubi ubi ubi superser I semper' tamen
18 adlabi adlaui abbitero abbiro
utque accurrere scribas coniecit F. D ε Lucii sat rei p. 44 accipereat tuo accurrere scribas Schmidtius Meil. 8at. l. IX Berolini IΝ46 p. Id 2 ne an non est A, ne ani non est Commelinus et ousa quod quaerassetve labores Muellerus Luca sat rel. p. 4 3 sed scilicet si sonus consulitur, interest aurium, utra potius quam D scribatur. Vt si quis in his quaerat vocibus, quae incipiunt a littora' merito indifferenter scribant attineat attentus, attentas, quoniam R sed si sed s. si code. Ursini 4 ut o potius quam Commelinus at si quis Schneiderus I. e. p. 632 5 indifferenter scribantur adtineat attineat adtentus attentus esset rus 7 variant huiusmodi nuntiationis praepositionem. Est etiam ubi necesso est at Q chartis Velius I sus apud Cassiodorium p. 22Sp. f. p. 69, 2 I disiunctiva ita ut Porsius Ae At min ore. to R: Pers sat 5, 2 5 Quod si erit praescriptum M. non tantum orthographia peccauit, sed etiam significatio errauit ut est alligero , ut est allegere Iunius alligo duo Papirianus. f. Scaur. p. 26,
similiter lego Iligo colligo i,elligo I adloqui se alibi R. adloqui et adlabi
Commelinus Abbiro etiam quidam geminata b maluerunt et dicere et scribere, ut intormissa D et in hoc nullam disserentiam putat esse Lucilius, qui est , Ab-bire non multum est i si et a b habet. x praepositio habet obseruationem R. abbiter restituit Schneiderus I. e. p. 633
78쪽
maluerunt ei dicere et scribere intermissa d et in hoc nullam disserentiam putat esse Lucilius, qui aita tibi tere non multum est i siet a b Habet ei ex praepositio obse aiionem, in qua interit interdum x lit tera, ut in eo quod est ebibit enuntiavit emovit. nec tamen possis ita definire, ut dicas tunc hau litteram interire, quotiens sequens vox incipita consonante hoc enim ar ruit ipsa loquendi consuetudo, cum dicimus excellere et extollere et exquirere in e quod est expectatus duplicem scriptionem quidam esse oluerunt, ut, quotiens cum verbo quod est exi pecto opperior praeposita haec pars rationis fuerit, e et x littera contenta sit quotiens autem cum verbo quod est specto ludos, ' necessaria esse s litterae insertior sit, ut in ipsa quoque scriptione ambiguitas de Codeae Parrhasii et hoe abbitere abbire an 'abet in prae
Attio obseruationem in quam interdum deffinire expectatum et in o non nullam differentiam putat esse Lucilius, qui ait Abbire multum est D siue an B habet F. Musa Lucia sat res p. 4 et I 3, sed in hoc multam disserentiam putat esse Lucilius, qui ait abbitere multum est rivo an habet Schneiderus, et in hoc multam differentiam putat esse Lucilius qui ait abbiterer multum hic refert d siet an ' Mellarus Lucii sat res p. 7, at in hoe nullam differentiam putat esse Lucilius qui ait seriptumque abbitere, nullum μ d siet a b Corasenus Philol. r. XVIII p. 7 24 3 Abbire multum est D siue, an 'abet editio Commetini operarum nempe nitio', ut scribi in adnotarionibus subiectis inde misso non edidit Pulsessius Abbire multum est si habet, quod iis qui 1 te de Lucilii rem quaesi rerunt fraudi fuit,
ut duo erba inter se direrga, abbitere, id est abire, et adbitere id est adire, a poeta posita esse Mistimarent abbitere autem cum ab ra visitione compositum nihil est nec poterat grammaticus non indicata lyndicationis disserentia eam se,itentiam uellio tribuere itaque sic potius Mettii rerba ridentur restituenda esse, atque abbitere, non multum est hic distet λ b. Nam habet quod in principe editione cum rersu Lucilii Oniunctum, deinde post x praepositio repetitum
erat a verbis poetae remorendum Me intelleaerunt Suer istoeus riνυ te praee Lentiet.
p. 24 et Schmiatius Lucii sui. . IX p. 3 4 in qua interdum interit littora expectatum R es. Ter , aur P. 22, II item cum exul et expectatus sine s littera scribuntur, cum alioqui adiecta ea debeant scribi sis quotiens cum uerbo, quod est expecto, prae Posita haec ars R. tibi pecto coniecit Commelinus ut, quotiens cum verbo quod est Pecto composita haec para orationis . e. praepositio G suerit, e et x littera contenta sit, quotiens autem cum verbo quod est specto, necessario a littera inM rtior sit ut in ipsa quoquo seriptione ambiguitas deducatur μὰ tollatur eius quod est expectar illum volo et expectare ludo mihi lucet chneiderus stram νn lat. r. I p. 6 I ἰ conieci ut quotiens a verbo quod est expecto, id est opperior, rara posita haec ara orationis h. e. expectatus fuerit, e et x contenta sit quotieus autem a verbo quod est specto ut Pecto ludos, necessario et a littera inserta plenior sit, ut in ipsa quoque criptione ambiguitas discernatur eius quod est expectare illum volo et expectare mihi placet'. f. Quintil. I Caeseli apud Cassio t. p. II Cap. p. 242 Agroee p. 2267. Sed eorum nemo id quod Longus tradidisse videtur, expecto de opperiendo dictum sine a de speetando inserta a littera a quibusdam scriptum esse dixi I s littera insertior me eode Ursini
79쪽
ducatur eius quod est expectare illii in volo et speclare mihi placet'. verum ullo modo utrumque scribi licet nec timere eam ambigui latem, quae est mullis verbis familiarissima, cum in hac littera x etiam suosila sit, siquidem tam apud nos quam apud Graecos duplex sit et composita. Transeamus nunc ad aliam praepositionem ob praepositio interdum sponitur plena, ut est obire oberrare, interdum ad eam litteram transit, a qua sequens vox incipit, ut est ossulsit in mutuit item et iis sequatur, ut opposuit similiter quidam et in eo quod est obstitilis fer are maluerunt, quia haec littera semivocati s confusa eius litterae sonum exprimit, quae est apud Graecos , atque hanc illi duplicem constare dicunt ex p et s. io Huic similis est e sub praepositio, quae interdum h litteram servat, ut in eo quod est subdii interdum mulal, ut supra dixi, in eam litteram a qua sequens incipit verbum, ut in eo quod est susscit sus di et in eo
quod est summovit sumministravit atque in eo quod est supposuit atque animadvertimus in semivocalem oransire, ut in eo quod est sustulit et is Suscepit nec non variat significationem gemina nuntiatione litterae sequentem vocem inchoantis, ut est succipere aliud est enim amicum suscipere', aliud aquam succipere'.
At in praepositione de minimum est observationis, quantum ad Orthographiam, non quod ad significationem pertinet. plemi enim in compost eo uouiuiis ponitur, ut deducere depellere demonstrare destruere. iam si quando e in i litteram transit, ab alia praepositione originem ducit cum enim dicimus dimovit, ut est dimovit obstantes propinquos et
de Parrhasii si oberrare obarare 7 offusit omminauit sciemi uocalis confusa I verbum uerum 15 om. 1 geminum enuntiatio. nem 7 ut est suscipere aliud est enim amicum suscipere his geritum est yy pertineat enim Om. C, in mam adii. ra propinquas siquidem duplex sit Om. ob praepositio - 65, 10 ut diffudit Pupirianus apud Cassio rium p. 2293 si obire barare R. obire oberrare Pupirianus interdum in eandem litteram transit Pupirianus I ut est offugitomminauit δἰ ut emi fluisit ommutuit Pupirianus item si I sequatur fortasseu scribere maluerunt f semivocali consus mutatur ni supra dixi in eam litteram a qua sequens incipit. Verum , mutat in eam litteram a qua sequens inchoat verbum Pupirianus I tortasse aeque animadvertimus 1 in semivoralem transire semivocalem transire corrector odi- eis Vatieani et Sehneiderus gramm lat. . 4. 37 6 variat significationem geminam enuntiationem litterae sequentem vocem inchoantis ut est suscipere I geminans nuntiationem corrector eo licis Vatieani gemina nuntiationere Per geminam enuntiationem litteras sequentem vocem ant edontis Schneiderus. geminatione coniecerat Semlevus I ut est succipere eorrector odicis Vaticani
2 periineat ut deducere demonstrare detrudere Pupirianus 2 in llitteram me eodes Ursini in i litteram min eorrigendis 23 dimovit Horat. eam. III 5, I propinquas
80쪽
tua terris didit fama', iam non est a te praepositione, sed uis, et unitatem quandam complectitur vocis in hac tamen i de praepositione, quam dixi plenam praeponi, ii imadvertendum illud, quod imminuitur, si quando sequens vox a littera e incipit, ut est de are esse, in quat, enuntiatione sufficit ipsa productio et quatenus incidimus in mentionem praepositionis dis, adnotabimus et illam plenam praescribi ceteris, nisi his partibus rationis quae incipiunt a littera, ut dimovit, aut , ut dinoscit,
aut , ut diluit, aut , ut di bucinat, aut , ut digerit, ut si a d littera incipit, ut diditus, quo modo Vergilius tua terris didit fama', auti in s litteram transire, si ab hac eadem sequens vox incipiat, ut dissudit. Per vero praepositio omnibus integra praeponitur, nisi cum incidit in i litteram, adfinem consonantem, quam elegantioris sermonis viri geminare malunt quam litteram exprimere, ut cum pellabor malunt dicere
quam perlabor. nec aliter apud Lucilium legitur,ra ' in praepositionem per i liciendo quod est inducendo
pellicere malunt quam perlicere. unde et apud Vergilium non aliter legimus, pellaeis Vlixi' et a pelluendo pelvis et apud antiquos τρισυλλάβως pellitis, quae nunc in synaeresi pelvis dicitur.
20 uatenus praepositiones persequimur, non alienum est re quoque
deae Purrhusii I non est ad praepositionem sed unitatem in littora Jaeliter De deerrare sesso qua enunciatione Maut si d littora 9 diditualdodidit didita dedita I malunt uolunt priore loco eum pellaborj
compellabor I quam perlabori corr. quam compertabor e 1 pellacisom. C, in virg. ad i. c a Pelluendo Pulvis a Perluendo perluis τρισυλλα-
βιος trisyllabos Is pelvis peliuis ri prosequimur
tua Terg. m. VIII I32 non est ad praepositionem sed veritatemqnandam amplectitur vocis . non est a de praepositione, sed varietatem quandam amplectitur vocis dis coniecit Senuerus non est a praepositione de sed dig. ut distraho dispere Papirianus 3 si quando sequens vox aliter incipit ut est deerrare deesse qua enuntiatione I s ut dedidit R. ut dididit editio Com. meliniana, ut didit correetor odia a Vaticani i in s litteram transit II fortasse omnibus partibus orationis integra praePonitur 12 geminars malunt corrector codicis Vaticani geminare magis Voluerunt quam littoram exprimere, ut compellabor malint dicere quam compelaboris 1 ut quum pellabor malunt dicere, quam perlabor: ita enim in emendatis eius auctoris codicibus hetur Pierius Valerianus eastig in Ver'. Aen. III, hinc pellabor maliant dicere quam perlabor idem in Verg. m. VI a 5 Lucilii rersus ridetur in hune modum emendari posse, in praeposito per Pelliciendo hoc est in ducendo, geminato t. id est in pelliciendo, quod i per ram ito. I litteram geminare debes Lachmannus in Lucret. p. 469. apud Lucilium legitur in praepositione per liciendo' quod est inducondo congeminatri Iuniua alia temptaverunt Schneidem gramm. Iat. v. I p. 62, et Schmiatius LuciI sat. I. IX p. I91 pellacis Uer'. Aen. II O et a perluendo perluis et apud antiquos trisyllabum polluis persequimur eoueae Vaticanus, prosequimurra re quoque praepoηitionem - 6 1 traduxit Pupirianus apud Oissiodorium p. 2294