장음표시 사용
411쪽
De Perpetua potestate Senaintus in Impera
rensti in/. Quod igitur ex naturae, ac gentium legibus venit , ut iuri publico sedes perpetua tradatur, ac majestas vel in una, vel in pluribus sibi Reeessoris familiis, per haereditarii regni constitutionem, aut , si de aliis rebusq. agatur, in certis ordinibus civium numquam perituris , inque certis eorum consiliis collocetur ι id etiam procedit ex institutis Romanorum ,. qui militare quidem exercitium, quod potest absque interitu Rei p. decedere ac pellana molientis principis, uni Perpetuo tribuerunt, quem appellarunt Ii peratorem; jus autem illius tribuendi , ejusdemque moderandi, scatebramisque majestatis, quam oportet esse perennem , non in brevi, di ancipiti
unius hominis vita, volucrique, ae lubrico rerum statu deposuerunt a sed retinuerunt apud certum, & invariis ile corpus, eamque cum aeternitate quam sbi despondebant, Senatus, & Resp.. contexuerunt: ut Romanus p incipatus, Romanumque Imperium societas fuerit, de communio majestatis illius, quam continuam, & nativam Senatus habebat. Unde non mirum, si etiam exorto Imperio, Seuatus jure suo munera illa gereret omnia, qui αbus potiebitur, florente Rep., Praeter judiciorum popularium, & comitioin tum potestatem Tiberii tempore in se trano latam; ceteraque communia eum P incipe simul exerceret, & in Principem ipsum, si Remp. Senatui ereditam eversum iret, capitis etiam supplicio animadverteret, adeoque Senatu ἡ publica potestas haerebat, ut quamvis eam Triumviri extorto quoque Senatus consensu arripuissent, tamen rebu4 ab se gellis, ut securitatem. & firmitatem haberent, Senatus auctoritatem adjiciendam curarunt: ut refert
Ex quo intelligimus jure publico Imperatorem fu isse in potestate Senatus; utcumque violentia militaris, quae nutu Principis regebatur, Senatum plerumque, ac Remp. universam libidini objiceret Imperatoris. Cui enim vel leviter historias pertractanti non se obtulerunt exempla damnatorum ex S. C. Principum Caligulam sane infamia notare decreverant Paries, ni Claudius, qui tribunitia intercedendi potestate Caesaribus.consueta potiebatur , Obstitisset , aut potius distulillat: siquidem infamem posteris satile Caii memoriam , tum ex lege Regia didicimus, tum ex Dione ἰώ cognosti mus, qui abfuisse reis
feti Caii nomen e numero Imperatorum, quorum Senatus in iuramentis Mvotis meminisse consueverat. Quin & ipse Claudius amovendas noctu ejus statuas, se & constitutiones ipsius abolendas curavit. Senatus nimirum voluntatem amplexus, Neronem, adhuc viventem , Senatus hostem patriae iudieavit, & latentem ad supplicium deposcebat, ut puniretur more majorum, nempe, ut detractis vesti S cervix ejus furcae insereretur, corpusque de saxo dejiciendum per Urbem tractum ad necem caede retur . d Galbam a Senatu, impellente Othone, ii item suisse judicatum, supra ex Plutarcho docuimus, . ejusdemque memoriam Vespasiani tempore Senatu ad libertatem redeunte fuisse a Patribus; qui eum inviti damnaxerant; reis stitutam ex Tacito cognoscimus. cfa Ochonis, & Vitellii nomen exalavite corpore legis Regiae per Senatum Conditae , cum neuter eorum, ut jam animadvertimus, inter Imperatores ibi descriptos inveniaturr ex quo intelligimus Patres Othonem, ut Vitellio, Vitellium, ut Vespasiano blansi. 1entur, holiem judicasse. Pari Domitianum ignominia Senatus affecit, cuisius a conjuratis occisi nomen, ac memoriam damnavit, si imagines detrahi , delerique, ae statuas, ubique conquisitas fundi. metallicas , evertiaque marmoreas jussit: adeo ut nonnisi unam suo tempore Domitiani sta
412쪽
pellavit. a Similibus poenis in Commodum , a coniuratis Item interis.ctum, Senatus animadvertit ; qui projiciendum etiam in Tyberim cadaver deereverat, atque ubi a Pertinace Imperatote tum creato accepit iam esse conditum , ira exa sit ad verius eum , qui hostem patriae honore affeci stet , parumque absuit quin ex S. C. cadaver effoderetur. ιγ Iam vero suo loco indieavimus, qua Senatus potestate fuerit usus adversus Iulianum,ae Severum et quorum hune Iuliani 3 illum Seveti metu hostem judicavi e , ut & Pescennium Nigrum, d & Albinum: so adeo ut nemo victorum, nisi auctoritate Sehatus ageret, jure suum aemulum sustulisse , ac tyranni notam effugisse videretur. Caraealtam metu militum , quos libertate sua devinxerat, Senatus quidem hostem publieum non judieavit, sed indignis probris, ae foedis ex erationibus memoriam, & nomen laeeravit illius: cui ut honorem Dpud posteros detraherer, prohibi is Cireensibus die natali suo institutis, argenteas illius omnes, aureasque statuas fundi iussit, ut illis liquescentibus , ejus quem potissimum oderant, insigniori monumenta perirent. st Cumque non ius sed furor dominaretur militum, qui Macrino extincto impurissimum einaedum extulerant f inviti Senatores contra Macrinὶ mem riam, auctoritatem suam direxerunt. hὶ quam postea lubentes averterunt in Heliogabalum ab ipsis militibus foedissime discerptum, & in Tyberim projectum e cuius flagitiosi adolescentis Senatores , sublato impetio seminarum , quae per eum dominabantur, inscriptiones omnes, abrogato etiam ei Antonini nomine , quod propudiosis factis polluerat , delendas decrevorunt. ci
Maximinum & vlventem, S mortuum , Senatus adcην execrabatur, ut numquam validius Patres potestitem suam expresserim, quam ejus tumultus tempore, quo adversus hostem patriae, qualem eum judicaverant, quos supra memoravimus, erearunt Augustos; Emilianum, quem Senatus, sol te superante legem, Augustum appella-vἰr, jam antea, urgente Gallo, de elaraverat hostem. X Gallieni tempore, quamvis ejus tae ordia pluribus a ducibus sui cujusque exercitus acclamatione, Augusti nomen sibi trahentibus , dilaceraretur Imperium; tamen fit mum in Gallieno, & in solidum constitit, quia Senatus auctoritate sundabatur. Et qui Augustam potestatem sibi solo militati su se fragio carpi erant, tyrannorum ea itum, nomenque meruerunt. Postquam vero senatus a Gallieno, ut memoravimus, militia exelusius . auctoritatem suam comprobanda potius, quam tractanda Imperatoris creatione retinuit, commissamque sibi ex instituto Rei p. civilem potestatem flectere cogebatur ad voluntatem potentiorum; ut exordia, ita & exitus neglexit Imperatorum, quibus deinceps, neque attollendis, neque deprimendis admodum studuit, ne militaribus sapionibus involveretur: praecipue post Carini mortem, a tempore Diocletiani, sub quo, succumbente vitibus ratio ne, ad militiam omnia fluxerunt: adeo ut Senatus non duceret amplius , ut debebat, armatam potentiam, sed sequeretur: quia Imperatores, fractis viribus populi, & civitatis, accitisque sibi commilitonum opibus, & facultatibus provincialium , nihili pendebant pro tyrannis haberi, duin tyrannide Potirentur impune; neque admodum laborabant esse justi, dum iniuilitiae periculum avertissent. Ideo Rei p. sorma, quae defluxerat e moribus, impie ita mansit in legibus; de publiea jura populi Romani latuerunt in ritibus, &S.Ctis ex instituto prodeuntibus r quae, quamvis at voluntatem Potentiorum conderentur; nativam tamen auctoritatein numquam amiserunt: quia viole A a 4 tia
413쪽
esa non est eausa egeax extinguendae civilis facultatis, & permutandae Reip. Quae si suo tum institutorum faciem pandat, in mutis quantumvis, & inertiis . hus ritibus, justum semper, apertumque habet reditum ad pristinum usum, cujus jus, atque voluntatem numquam dimi sisse censetur. Titulos enim, ritus, & solemnitates eonservandis a prava consuetudine iuribus, conditores legum invenerunt. Quamobrem numquam Senatui periit ius creandi, regem dique Imperatoris quamvis illius juris exercitium non Patrum, sed militum a voluntate penderet. Quod ad caeteras Patrum, & populi facultates, ae jura porrigitur di quae numquam interiisse putantur, quamvis non tam ex S natus, quam ex Imperatoris arbitrio adhiberentur: de consequenter via sem
rei Senatui patuit ad pristinam sui juris libertatem, sibi violenter diu ere
piam . Quam ad libertatem jure suo rediit noVo Imperatore creando, cum a Graecis Caesaribus opprimeretur.
XXXVIII. Nune caetera iura Patribus ante, ac post ezortum Imperium quaesita me De Reliquis niseemus. Quae quamvis turbata, & intercepta violenter, numquam tamen SenatusIuribus, intercidere potuerunt o quia, uti ante ostendimus , gentium lege, ae iurere de consulari ipso humanae societatis, publicoque instituto in bis Romae, militaria civili Potestate. bus addisuntur. Quibus expeditis progrediemur inde ad consularem potesatemr in qua regia iura quae perpetua in uno fuerant, annuo tempore aduobus exercenda coaluerunt. Ex quo evincemus potestatem summam ei
vilem, qua jus regium eontinetur, in populo, Senatu, &Consulibus e - stitisse, perque munera illorum, variante Rep. , PermeasIe I ad Imperato rem vero creatum tantum transisse in perpetuum jus militare eivili obno. xium e quod antea certis temporum, locorumque modis tradebatur, quamvis Be postea Caesaribus tribueretur in Perpetuum, diuturnitas tamen addita imperio Casarum, naturam non mutavit illius, neque illud exemit a potestate civili i quia productio temporis vertere non potest rationem humariam, humanaeque societatis variare legem; quae propter publicam tranquiulitatem, cui fluendae civitas constituitur , militaria su lait civilibus , ad quorum usum militaria comparantur. Quilibet enim auctor operi quod, suo usui peperit , jure naturae dominatur . Auctor autem Imperii Sena. tus , populusq .e fuit , qui de arma prius instituit ad usum civitatis , Barmatis ducem perpetuum dedit ad tutelam Urbis , de provinciarum, aliaque non ad privatam ipsius Imperatoris dominationem , sed ad conservationem Romanae Rei p. communionemque perpetuam generis humani: quam legibus & S. Ctis institutam; ae S. P. Q. R. auchoritate contractam , Im- Peraror militari potentia tuebatur. Quam Senatus poteltatem libro de originibus primo distinctius retulimus , & superius hoc eodem etiam libro
innuimus. Unde ad hujusce operis continuationem atque ordinem , satis hic et it redigere in memoriam, Senatus majestatem, etsi variis populi m tibus modo Iabentem, modo resurgentem ; tamen ante Caesarum creati nem in eo constitille, ut omnis publicorum Proventuum administratio, negotiaque legationum , live mittendarum ad exteros , sive ab exteris v e. nientium recilienda ium , responsaque danda legatis, item & provinciarum distributio , earumque prorogatio , de rerum gesta rima judicia , quibus facta militaria Consulum, & Imperatorum, eventusque praeliorum , aut extollebantur decretis, supplicationibus , ovationibus , & triumphis , aut iis
negatis extenuabantur 3 ad Senatu, auctoritatem, tamquam ad communem
publici judicii, civilisque sapientiae , atque incorruptae fidei fontem rite reserantur . Quoniam autem Rom. Rei p. institutis populus publicorum j diciorum, belli, pacisque, legumque sive jubendarum, si s abrogandarum aibit et
414쪽
atiater constituebatur, 3e imperante Tiberio, ut supra memoravimus, pertranulationem popularium comitiorum, jura omnia popularia transierunt ad Patres; evenit, ut ab eo tempore, omnis administratio civilis, eui milita. ria subesse ostendimus, de consequenter omnis potestas regia, quae olim in Senatum , de populum tribuebatur, inter solos Patres, vocato tantum ad vetustatis imaginem populo, versaretur. Quam potestatem agnoscens insensus Galbae Germanus Romanorum exercitus, reculavit adigi Sacramento , nisi in nomen Senatus. a Quae omnia Be antiqua, de nova Senatus iura, Τiberius agnoscens, Ita Patres apud Suetonium tb alloquitur : Dixi e ' uuae, σ fata aliara, P. C.
mitio patri ; consularia insignia Ascanio Labeoni tutori, olim suo a Sena. tu petiit. se
Neque nos, qui suscepto argumento urgemur, plenius partes senatus in administranda Rep. expresIerimus, quam ex Tiberii sensu idem Suetonius, qui subjicit Tiberium conservalla Senatus, & magistratuum majestatem pristinam, di potestatem, deque magnis una, & parvis, privatorum, & publicorum negotiorum ad Senatum retulisse, veluti de vectigalibus, & mo. nopoliis, de operibus aut extruendis, aut reficiendis, de prorogandis imis periis , mandandisque bellis extraordinariis , denique responsis ad Regum litteras edendis. Et, quod magis miremur , etiam de iis, quorum curam in solum Pi incipem lex militiae transtulerat, Senatum decernere jubebat rNempe de exauctorando milite; de legionum, & auxiliorum descriptione icoegitque praesectum alae de vi, de rapinis reum in Senatu sententiam ducere, neque indigne tulit, ut quaedam Senatus contra ejus sententiam statuere t , increpuitque consulares exercitibus praepositos, quod de rebus gestis Senatui non ictiberent. d Immo interempto iuvene Agrippa per Tibbunum militum, qui Tiberii nomine, missum se ferebat; Tiberius negavit, adjecitque redditurum eum Senatui orationem. εὶ Publica iudiei a Senatus adeo erant propria, ut Domitianus auctor fuerit Tribunis plebis , ut AEdilem sord dum, petitis a Senatu judicibus, accusarent; & ipse his supplieibus verbis, simul cum Patribas sintentiam diceret , cum reo aliquam
itii int. uisse . ct Immo multa , quae Scriptores tribuunt Imperatoribus, ea tamquam suasoribus, non tamquam solis auctoribus unice assignantur. Quod colligitur ex eo, quod eum scribant Imperatores aliquas prohibui cse Senatorem occidi ; tamen id non directo , sed per sententiam Senatus instituisse apparet ex Volcatio Gallicano in vita Avidit Cassii cap. s. his verbis i Eo ipso rempore quo rogavit , nempe senatum ne quia Senara te Mibus satis evitati Iuniicio inceraruν . Quae Romanorum instituta non jure , sed per violentiam abrumpebantur ab iis Caesaribus, qui tandem proprio capite Rei p. quam laeserant , ulciscebantur injurias i &majestatem Senatus , quam fregerunt, morte sua restituebant: adeo ut qui vim a Rem veIlent abitinere, & securitatem imperii sibi pararent , susce.
pia sibi militia , Rem p. , quod secit , Plinio teste , ch Traianus, Sena
415쪽
tui reliquetInt administranda me unde Adrianus integrum SenatuI detulli judicium de Imperio fibi tradendo, quamvis a militibus oblato , ut supra tradidimus, execrabaturque Principes, qui Senatui minus, quam ipse deo tulisset. a Supremam hanc etiam Senatus auctoritatem verebatur & Α-drianus, quando littetis ad Senatum de Imperio suo scriptis, hae e expressiti strum ess astimaνε quid velitis: nam ego usque AEd Senatus iudicium incavus, Ur υarius fluctuabo. Cujus item Imperatoris, qui pinea plures offenderat, acta, parum abfuit, quin Senatus abrogaret eo mortuo, eidemque Divi appellationem negaret: nisi precibus suis Patres flexisset Antoninus; ut in. telligamus Senatum suisse sontem perennem publicae potestatis. b Et Clodius Albinus delata sibi a Commodo imperatoria insignia eum Imperii pariati ei patione, recusavit, quod id munus non a Senatu veniret Imperii auctore legitimo, unde his verbis conclusit suam ad milites concionemr Qua-
νe, Com nititones , ego C sareum nomen, quod mihi Commodus detulit, nati s dii faxint, Me ne alii quidem velint. Senatus imperet, Senatus provincias dividae, Senatus nos Consulas faciat, oc. ce
Item & Probus, eujus particulam orationis dudum retulimus: qui Patis bus non modo Imperii sibi deserendi deliberationem tradidus sed & iura omnia restituit , quae aliquorum violentia Principum partim turbaverat , partim abstulerat i voluitque ut ad Patres e summis quibusque judiciis appellaretur & a Senatu Proconsules crearentur, ab eodemque legati Consulibus darentur, & Praesides cum praetoria potestate in Provincias mitte. rentur; d item, ut quidquid Imperator decerneret, S. Cons stibiliretur; a ita ut su minam omnem ad Senatum, tamquam ad caput publici regimi. nis, ex naturalis, & e vilis juris norma retraxerit. Hinc tota Iurisconsultorum aetate, quae ad Constantinum usque pertinet, eodem loco Senatum haberi videmus, & Principem, a quo Paullus minime Patres distinguens, ait: fὶ si 'ed Principis, aut Senatuν iussu Opus nem p publicum factam μινit: in hoc iudiιium c nempe aquae pluviae areendae non v/nie. Hinc sub imperio nihilominus, quam antea censebat, sive pro summa potestate constituebat Senatus, ιγ a quo propterea, ut alibi retulimus, nou licebat appellare ad Principem, utpote Senatu minime maiorem. h Propterea Claudius, ut initio principatus, lege, non vi age e videreiatur, neminem exulum; nisi ex Senatus auctoritate, reduxit: atque non ante Praesectum Praetorio, Tribunosque militum secum in curiam introduxit . quam veniam impetrallet a Senatu; a quo etiam res a suis procuratoribus judicatas comprobari voluit. i Commeatus praeterea Senatus dare consueverat, quod ad se traxisse, sive beneficii sui fecisse Claudium, Suetonius reis sati ; sed ex S. . C. hanc ci potestatem accessisse , resert Dion. K Et Statuas benemerentibus Imperuore S a Senatu poscebant. Quamobrem v
tandi aquam ex flumine publico ducere ius est Senatui pariter, atque Prinei-pi; m) ut de relegandi, Ο & improbandi conditiones institutionum; . item famae aliquem relli tuendi, Criminum publice abolendorum 3 passim eis. ad S. C. Tu pili. ρὶ haeredis faciendi: quae non magistratus potestas est , cum Praetor non haeredem, sed bonorum tantum faciat pollessorem; sed ejus, qui potest alcm habeat legis condendae , qualis est Senatus, νὶ MPrinceps. Siquidem privatus non suo jure in testamento haeredem tacit . sed potestate accepta ex lege XII. tab. ea, quae voluit, ut quemadmodum pateriam. de re sua legati et, ita jus esset. Senatus item potestas erat in publicis gratulationibus, reis vincula laxare , atque abolere crimina; s
416쪽
CIVitatibus imponere cognomina, ta indignis haereditatem auferre, . hostes judieare, se immunitares, & privilegia concedere, cd γ permittere , petentibus in agro suo nundinas, seὶ quas Claudius Imperator a Coss. imis petaverat, matrimoniorum veniam Senatus ipsi Augusto concedebat: unis de Tacitus r) reseri, Senatus nuptiarum sacultatem inter patruum, & sta-ttis filiam , nempe inter Claudium , & Agrippinam, novo exemplo concessisse. Et hostis patriae publicus insidiator, qui contra' Ptiueipem conjurasset, a Senatu declarabatur: qualis per Senatum judicatus suit Avidius Cassius , qui sub M. Antonino imperium invaserat. b
Et mortuo violento dominatore a Senatu acta omnia ill Ius rescindebantur, , statuae everIebantur, memoria rerum ab eo gestarum irritabatur, ut post Commodi mortem evmit , cujus etiam nova mensium appellatio, Senatus auctoritate, celtavit, prioribus nominibus restitutis, ιγ Denique incedentibus per antiquitatem, nihil crebrius occurret, quam majestas cireumfusa supremae, ac Regiae potestatis exemplis, ac jutibus cum principe quidem eommunibus, sed auctoritate praestantioribus. Nam Senatus eam potestatem nativam praeferebat, & e corpore suo perpetuo manamem a Princeps vero eamdem habebat sbi a Senatu communicatam , & translati, tiam, uti Senatus portio, ac majestatis summae participatio. Quae Principis potestas corruebat simul cum actis ejusdem , quandoque a Patribus rescindendis, ea si potestate abuteretur. Cui ne periculo Principum constitutiones paterent, orationes ab iis habitae, sententiaeque in Senatu dictae S. C. confirmabantur , ut I. Ctorum monumenta testantur: apud quos S. Cta,& Prineipum orationes promiscue accipiuntur. Ic Quod rerum albi trium ad Constantinum usque in Senatu mansisse inde liquet, quod Senatus Constantino primas imperandi partes , postposito Maximino , tribue
Neque Regiam Maatus potestatem, postea Constantinus aut fregit, aut Uibe avuliam Bizantium ad sportavit. Quinimmo , longe aliter ac vulgo temere sertur, & pristina ille Senatus jura, Maxentii nimirum erudelitate turbata, Patri S redidit, ut narrat nobis vetus orator, n, & sedes Imperii, publieique jurix auctoritas etiam discendente Constantino, Romae permansit. An enim commigrail et eum Imperatoris per sona, si potastas ei vilis numquam eum potestate militati ex Romanis institutis, nisi susceptis ad tempus magistratibus, confundebatura Et Imperatori quidem fas erat se transferre quocumque bellorum necessitas, Imperiique tutela, Be locorum opportunitas traheret haud vero jus esse poterat Imperium secum trajicere, ac movere Remp. avertere que alio potestatem rerum humana. tum, quam conditorum , & civium suorum sanguine , ae virtute supra. mille annorum spatium sibi Roma pepererat. Remp. nimirum Constantinus Imperio tenebat, non patrimonium , aut familiam servorum ; nee dominabatur ille liberis populis, sed tantum imperabat, hoc est in Romanorum utilitatem arma, de publica jura, extraordinaria majestate, tractabat : um de nee in mentem ei venire potuit, quod grex manet piorum, nedum in Rom. Rep. sed & in naturali jurisprudentia hospites , posteris tradiderunt . Sane omnes illi ante Constantinum Caesares, qui voluissent aeeusare pensum suum , toto sere Imperii tempore , procul ab Urbe . per Scythas, Thraces, Sarmatas, regionesque eas serebantur , quacumque halbari erebrius in Romanos fines effunderentur . Quae barbarorum audacia undequaque t ac saepe cooriens Diocletianum principem pruden
mori. persec. c. 44. p. 38. Tille mon. in collei'. art. 27. pag. I 38.
XXXIX. De Falsa Impetii translati ne ad Graecos.
editi a Li vinetio An tu ery. IS99. Nim quid ego de tuis in Curia sententiis , atque actis loquar, quibus Seni tu i auctori t. tem pristinam
eipienda st Imperii Divisio. Disitired by Corale
417쪽
nione Urbis cum Bizantio. demissimn m eo egit dividere sibi cum Maximiano curam provinciarum oecidente tradito; sbique Oriente retento ad Persas, aliosque regionum i l. Iarum barbaros coercendos. Eaque non Imperii divisione, sed administrationis, cujus summa penes Diocletianum erat, duplici veluti munimento, a Romanis finibus hostes propulsabantur. Quod Diocletiani consilium Comstantinus confirmare in perpetuum studuit, & contra orientale barbaros , aeterna in arcem Romano Imperio, novamque sedem Imperatori collocare, ampliata, munitaque, ae moenibus, & aedificiis, ad Urbis imaginem, sublata Bietantior quam a se inerementi ejus auctore , Constantinopolim apis pellavit, suumque ibi domicilium statuit, ut longius a nostratibus aculeis abiret, iudiciisque ea villatoris populi, non admiratione ulla potentiae, aut insolentia summarum virtutum , sed sola curiosi rate , ac spe sua res aestimantis; ut cedente novitate, satietas illico subiret; plusque Caelatibus Romae praesentia sua detraheret, quam longinquae victoriae attulissent. Quoniam igitur nullus certus locus, sed castra, & militia, sedes erant Imperatorum, qui domicilium ibi habebant, unde tutius barbaris obsiste. rent; Quid mirum , si se Constantinus Bizantium contulit, quo Asia simul, & Europa veluti coeunt, undeque paeatis, immo ad latinam humanitatem redactis Gallis, & eis Rhenum Germanis, utracumque de orbis terrarum parte barbari erumperent, facile avertebantur. Neque tam absuris de eo gitare poterat Constantinus, ut Urbe sua condenda , domicilioque altero Imperatori parando, domicilium everteret ipsius Imperii; deduceniadaque colonia, & filia pariunda, majestatem parentis in eam transferret, quod Imperatoris potestate non erat; cum ei, & Romanorum instituti nes, ex quibus majestas realis Senatui haerebat , & gentium leges repuis
gnatent, ex quibus Coloniae Urbi, de qua fluxerunt, patriae quodam potestatis jure subjiciuntur; utcumque Gotho fredus iunior, ca) qui, ne leto qua sui fiducia, proprium sensum, in re tam vetusta, veteribus anteponit, Constantinopolim eximat e coloniarum numeror quasi aliud sit Colonia . quam Civitas ex Civitate Romana quodammodo propagata b in quini
numerum a Plethone refertur, se qui eam appellat απιαίπι νώ εν Ρωμη Calaa iam ualica Roma e & , Zonara teste Constantino Heraclii nepote , din qui regiam suam Romam veterem, ut in matris sinum, revocare studebat, cum honos major matri, quam filiae debeatur δοιάς ἄτας θυγατερας τιμῆν , matrem pro sita Must audam esse; item ab Augustino . c. di a Themistio, qui eum Constantinopolim coleret s Romam
μν*mroλιν νει 1 μετεραν metro ιιm nostram appellat; eamque ait, urbibus uni iaveriis imperare, ac secum Constantinopolim η τῶν ιλεν αλλων minincti , νωδἰ υμετερα συιαβασιλέω. Roma in μrbi ut impe aο atira , eum vestra υεν. Con stantinopoli in impe=aι una simul. I nunc, dc cum imperatore Im serium Roma cessisse arbitror; aut ab honorum exaequatione, iuris exaequationem
arguito, quando, ne honores quidem Const4ntinopolis habuit Romae pares iquantoscumque graecus verborum fastus, Sozomeni ore, ae fronte sibi apud posteros arrogaverit: quem Soro Menum, vel hoc uno Petavius r mendacii palam coarguit , quod Constantinopolis Pra sectum Urbis mini iame ante annum a Christo nato tercentesimum septuagesimum nonum,acceperit.
Atque ipsa haee Imperii Themistio memorata societas Constantinopoli haudquam competebat jure suo nativo, sed adventitio , descendente a persona Principis ibi permanentis, ibique potestatem illam exerceri istis, quam Senatus Romanus Caeseri, atque consistorio illius a nobis supra descri-
418쪽
descripto, & ex Senatorum aliquo numero, magistratuumque coacto con tribuebat. Ex cujus potestatis diuturno usu, moraque principis, Constantinopolis Regiae urbis nomen allaque batur, & ipsius Romae locum subiisse videbatur iis, qui umbram, & imaginem cum re ipsa confundentes, juera Urbis utriusque conturbantes errores ubique, atque ad nos usque scriptis suis transmiserunt. Quamvis enim Gallienus Senatores prohibuerit a castris;
minime tamen cin quo & Tille montius a labitur consistorii potestas ;& usus expiravit: cum corpus hoc, & comuum consistoria ηονum nomen, qui & illi sera, dicebantur, toto tempore manserint, quo Caesares floruerunt.
b Exclusit enim Gallienus Senatores a militia, quae ad ipsus curam perti nebat, non veto a consilio militaris principis, & summi ducis, cujus regi- einen Senatum numquam dimittere oportebat, ne si casus aliquis incidisset , is te. ἡ δει smul eum Principe, qui temporaliam habebat auctoritatem, Resp. ipsa rue- .. iob
ret, quam propterea in potestate Senatus aeter na docuimus esse collocatam. ' 'Haec publicae potestatis portio Principi, &ejus consistorio ab universo Senatu, sue a tota Repub. ilibuta, quia cum ipso Principe ambulabat, migravit etiam Constantinopolim , ibique cum Caesare constitit ad justam ,& legitimam rerum administrationem Principi permissam; ad eout ad Principem publicae potestatis per Senatum Romanum compotem, & ad Consiliorium ipsius ex magistratibus, & Senatoribus Romanis lectum reser re oporteat publicarum auctoritate in rerum Constantinopoli gerendarum ; non vero ad Imperium ipsius Urbis, quam potuit quidem ludorum, aedificio-Iuin imitatione, ae morum Romae Constantinus aequare, non vero potestater nihil enim agimus, eum tradimus alienum. XLIII. Nam quid in Constantinum transierat, nisi exercitium potestatis publi' De Constin cae radicibus suis in populo Senatuque Romano haerentis, ta in testas Per' lini jure in I insonalis, quae Caesaris vita definiebatur, postea vero nova Princi Pis creatio' perii translati ne ad alium, voluntate militum, & S. P. Q. R. auctor irate transferebatur λ ne. An enim potuisset Imperator, semota violentia, per quam jura omnia conticescurit, imperium sibi exutum , in quem voluisset, deponere, & Rem p. sibi commi illa in alteri, se invita, tradere Quod ne in Regno quidem licere, nisi transferatur ad proximos ex praecedenti populorum sacramento succellu- ros, libro de ruri, duilone demonstravi inus. Cur enim inutis ter usui ructuarius jus suum in extraneum transfert ; nisi quia jure Personali Potitur , quod . . . . . tuae vitae spatio concluditur λ' eὶ Quanto minus igitur Constantinus exuere . N a Poterat Senatum Romanum suprema potestate civili , cujus auctoritate ac- '' ceperat, & retinebat ipse militarem civili subjectam, cum vita Caesaris ab eo decessuram, atque ad universae majc statis fontem, nempe ad Ron. Remp. Iedituram , novaque creatione, a novo principe suscipiendam. Verum quid eontra Sanctissimum Principem excutimus leges publicas , quasi ullo eas umquam facto, praesertim, in re summa Violarit: cum posteriores Scriptores Coni antinopolitarii , Senatus vicem apud suorum tem- potum Imperatores conquerantur, eo ite precibus, Sc lacrymis obsteten. biendi tur, ut auctoritate aliqua curiam illam inopem , atque despectam imper. tiaatur, ne proceres eam in curiam lecti supplicium potius e sumptibus , quam solati uin e potentia serant, ut ait Themistius v γεμισια, και u
419쪽
XLV. De Privilegiis Ut bis Conllan
Ammian. Vales pag. 47 ..ido Tillem On. iis Constanti c.
ravera erit altapa Roma tua rivitas. Ex quibus apparet iactabunde magis , quam vere Sozomenum, aliosque fuisse locutos , cum Romae Constantino. polim, aequarunt, & ab aedificiorum, ac statuarum suinptu, atque magni. licentia, non aurem a civium auctoritate, Urbi suae Graecos amνias Romanomen tribuere potuisse ostendit idem Themili ius in legatione ad Theodosium: ζν δ. επ' μεν νοῖ νων δεῖ ea αγν--σει ει αεγα ἐπι δ ὲ νῶς των -
tit , ut quos nomine Patres conscriptos appellaverat Senatores Constantiis nopolitanos, potestate, atque jure hae appellatione dignos redderet τιμαῖς 1ἰ χ, άξιωμασιν em; κx--κνωσον ήμιν νώ γίρουσίαν , . , ου'ς πατ ρας ωνόμασας
Haec ne flagitanda Grateis erant ab imperatore, si Constantinopolis potestatem publicam Urbis Romae aut participaverat, aut, ex Fulgi opinione, sive ex communi somnio, prorsus exhaulerat FQuid igitur est reliquum, nisi ut publiea negotia Constantinopoli pedi inde ac Romae agitata, , & definita, non civitatis, curiaeve illius, sed lysius Caesaris, eiusque confistorii jutibus de imperii scatebra, nempe de R mano Senatu, ad Caesaris vitam ex S. C. susceptis, adseribamus; & Constantinopolitanum Senatum, potius pompam Principis, quam Rei p. Rom. portionem reputemus Quam notionem non ex affectione patria, studioque latinitatis, sed ex vero nobis oblatam fuisse Praeter superiora telli monia, etiam Iuliani Caesaris auctoritate patebit. a in Is enim tantum praestare Constantinopolim caeteris ut bibus tradit , quantum Roma Constantinopoli antecelleret. πολιντἰ ἰπῶυβον δε- κ--ω ἰν ου ta:
magnificentia sumptuum, Graecis ipsis testibus, Rooeam aequaverit ι qua Par te, nisi auctoritate , atque imperio tantopere cedore, quantum Iulianus indicat, Urbi Romae Constantinopolis potuit Quis modo negaverit Graecos nativo verborum fastu, & ingenita sibi adulatione, ita Principis opus extulille, ut omnia discrimina, & jura ipsa publica tumore, ac jactantia sua conturbat in te excepto Socrate, Soetomeno b longe modestiori λ Et ignotus auctor se Ammiano Marcellino adjectus refert , Constantinum Bizantio condendo regias omnes opus effudisse, Romaeque illam aequare liuduisse, Senatumque ibi constituisse; sed, ut ille ait, secundi ordinis ,
cosque claνω appellasse, cum Senatores Romani elaνw7mi appellarentur . Tanti ne igitur fuerit unus Sozomenus, ut ejus auctoritas omnium rerum
gestaru in teli imonia, & juris rationem everterit 3 Atqui auctoris hujus Ie vitatem , atque jactantiam Valesius satis prodit in constituendis Imperii Graeci finibus, dὶ quos Sozomenus eosdem Constantini , ac Theodosii junioris tempore designat; cum divisionem Imperii Constantinus Magno nullam cogitaverit, & sub illius filiis primum non quidem Imperium, sed administratio ipsius aliter divisa suetit, atque a Soaomeno refertur, ut Co ita eum erudite probat Valesius, eum ostendit orientale in Europa imperium sub Constantii ditione Thracia definitum suisse, Roma in vero , α Illyricum, ex foedcre inter fratres pereus Io, ad Constantem pertinuisse s Hoc etiam, praeter imaginem exteriorem civitatis, Uibi Romae simile, Pi AE coloniis plurimis, habuit Constantinopolis , quod ab institutionesua
420쪽
sua suscepit mores Romanos, & ius Quiritium privatum , quo in contractibus, usucapionibus, potestate patria, tutelis, actibus legitimis, aliisque civilibus ritibus Quirites utebantur. ca) Siquidem b coloniarum quae. dam potiebantur jure Quiritium privato, & coloniae Romana dicebantur ;quaedam iacisa, quae quamvis deducerentur ex civibus Romanis , non tamen jure quiritium fruebantur, sed jure Latii, sive Latinorum illorum veterum, qui cum nondum civitatem Romanam accepissent, suffragili in Romae ferre non ultro poterant, sed cum a magistratu Romano vocarentur;& eum in civitate latina magistratum gessissent, civitatem Romanam adipiscebantur; neque a Romanis magistratum accipiebant, sed proprium sibi creabant. e duae veniunt sub nomine iuris Latii: quod aliis etiam populis, ne duin coloniis, a Senatu concedebatur, si populum Romanum demeruisset. d Diversa porro a coloniis erant municipia, cum coloniae , ut Sigonius ait, sane pereleganter, ex Urbe Romana educerentur, municipia vero introdueerentur in Urbem; coin etenim non modo civitatem Romanam, & ius Quiritium privatum, verum etiam Publicum accipiebant , eamque in tribum ingrediebantur, in quam a Censoribus adscriberentur, &Romanos magistratus pari cum caeteris civibus jure, ac sorte capiebant: exceptis iis, quae honoris causa nomen assequerentur municipiorum , quorum populi tantum id cum civibus Rom. commune habebant, quod conscribere n. tur in legionibus, f quae tantum ex civibus Romanis componebantur e ut municipes tales in sola militia pro civibus Romanis haberentur. Municipiis, & coloniis longe inferiores erant Praefecturae , quae civitatis ius ab noxam, & leges suas amiserant, legibusque parebant iis, quas Praefectus Romanus ab eo jurisdicundo quotannis missus imposuisset. t Quae discrimina juris Quiritium , juris Latii , Municipiorum , Coloniarum, & Praelecturarum, ex Italia universa cesserunt poli compositu in sociale bellum a Latinis, Italisque populis, participandae Romanae civitatis causa commotum. Etenim L. Iulia per Sex. Iulium Caesarem lata, civitas Latinis populis primo, hὶ deinde Italis patuit universis s ad eout Italia omnis unius fuerit Urbis continuatio, atque complexio I i in varietas vero Iuris sive Quiritium, si e Latii, sive municipalis remanserit extra Italiam eos apud populos, quibus uti dia imus, haec a Senatu pro mi a pro meritorum
ratione concedebantur. Tandein discrimina illa iuris e toto cellarunt orbe Romano, poliquam Antoninus non Pius, aut Marcus, sed, teste recenter edito Dionis fragmento, Caracalla Romanam civitatem in Romanam o m. nem ditionem, s se in universum orbem terrarum extendit, et secitque , ut mundus omnis esset unius Romae municipium. Verum etsi Ro.ma cum omnibus etiam extra Italiam populis communicaretur; coloniae tamen , & provinciae haud ita cum ipsa Italia confundebantur, ut non distinguerentur immunitate tributo ium capitis, & soli, qua pari cum Roma jure tota Italia, non vero provinciae, aut extra Italiam coloniae, jam inde ab Augulti aevo potiebantur. Ideo si quibus extra Italiam populis capitis ,& solis concederetur immunitas , iis jus Italicum tributum dicebatur, quod ea libertate sola Italia , non vero nationes aliae jure suo gauderent; sed largitione Senatus aut Caesaris. Quae mansit ex coloniarum notis una post jus Quiritium ubique profusum; X ut deductae coloniae vel tributum capitis& soli sustinerent; vel illud , accepto nominati in jure Italico , sibi excuterent, quod coloniarum Romanarum erat ab Urbe Roma discrimen a 'urisconsultis in 1it. f. d. e. usibui pals m indicatum. Huic & Conflantinopolis etsi non exiguam civium Romanorum par-
tracit. Itb. a. c. a 2 p. 2IO.