장음표시 사용
11쪽
tonius Possevinus e S. I. in Appar. Sae. de Baehiario ita inquit: quod vero Gemadii catalogus habet eumscripsisse adversus querulos, codex
Viridis vallis legit adversus Cerellos. Sed nullius momenti Iectionem huiusmodi censeo; quinam enim, & cuius loci fuere isti Cerelli Deinde querultvoce hoc est obtrectatoris alibi usus est Gennadius ; ait enim in laudato Catalogo: Orosius Tresbister Hispani generis vir eloquens ,σ Historiarum eunitor, scripsit adismum querulos Christiani nominis.
Itaq; retinenda & alio m loco vox querulos. od vero ait idem Gennadius , Bachiarium indicare se non timore hominum, sed Tei ea aperegrinationem suscepi', ut exiens de terra sua, σ cognatione sua cohares fieret .Abrahae Patriarchae, opusculo, quod nunc proferimus, int gram conciliat fidem,quum heic ita loquatur Bactriarius: Patriam etsi fecundum earnem novimus ded nunc iam non novimus, o desiderantes Abra filii fieri terram nostram, cognationemq; repulimus et Nem
igitur dubitauerit, quin libelli huiusce certus sit Auctor Bachiarius.
Ioannes Baleus inter Heterodoxos Seriptor pestilentissimus in Cent.
I. de scriptor. Britanniae num. 6. Bachiarium natione Britannum pronunciat. Neq; ab eo dissentit Ioannes Pitisus tomo t. de Illustri Uritanniae scriptori ad Annum C sio. Miraeus vero in Auchario ad Auctores Eccles Hiberniam ipsius cunabulis illus iratam affirmat,in qu rum sententiam nunc omnes pedibus eunt. Ego rem altiori indagineis
dignam examini subi jciam, &quicquid in huiusmodi quaestione fidei reliquit Bachiarius, in medium adducam. Inquit ille primis opusculi Iineis ad Romanum Pontificem : Suspectos nos, quantum vides, tacit non sermo , sed regio, ct qui de Fide non erubefemus, de Provincia con fundimur. Pergit infra: Sicut Samaritanis, sic nobis non creditur, eo
quod euiusdam varesis macula solum nostrum originale perstrinxerit, sic Trasidentum quorumdam sententia iudieamur, quasi liberi esse ab erroris
deceptione nequeamus. Tum vari, exemplis eruditissime ostendit, se 1 Patriae suae erroribus purum, atq; ab improborum contagio immunem
servasse. Addit: Iam in christo renatis terrenae Provincia error adscribi tur e Si agnoscimus Parriam, erubescimus ura eulpam. Itaq; constat Bachiarij Patriam haeresis cuiusdam febri correptam, quin α eo usq; Pe vasisse morbum, ne in eiusdem suspicionem omnis indigena traheretur. Haec ibi satis aperte expressa. An vero eadem de Britannia dici commo de Possint, dubitare vehementer cogor. Certum est, ab ipfis Fidei Christianae incunabulis eam in insulam verae Religionis semina invecta fuisse. Nullae deinde tyrannorum minae, nulla Ethnicorum immanitas Christi legibus Britanniam eripere potuit, innumeriq; ibi Martyrii palma augeri, quam Christum eiurare, gloriosius, feliciu , censuere. Pluribus
12쪽
ribus haec tradunt Iae. Usserius Archiep. Armach. in Britann. Ecclesiantiquitatibus,& Harpsisldius in Hist. Anglie. Ecclesiae. Diutius tanta felicitate gloriata esset Britannia , ni Iuo malo faecunda Pelagium ipsa in lucem protulisset, tamosae haeresis postea aucti rem. Quamquam, ut verum fateamur, non ab eodem Pelagio illuc illata pestis, sed ab Agricola quodam, cui Severianus Episcopus Pellagianus pater erat. In S. Lupi Trecensis Vita apud Surium die as. lusi j legitur: totam fere Britvit Teluianam re occupavisse. Id autem Anno Christi εχs. Florentio. ac Dionysio Cois contigit 3ν ad eum siquidem Annum Prosper in Chronico ait: Agricola Pelagianus Melasias Britanalia dogmatis sui insinu
tione corrupit. Idem tinantur Ilada lib. I. Hist. Eccles cap. 37. Conis stantius in Vita S. Germani apud Surium 3I. Iuli lib. I. cap. 23. Bar nius Anno 19. g. io. Em. Norisius cap. s. lib. 2. Hist. Pelag.&Uiserius cap. t 3. de Brit. Ecel. Primordijs. inibus animadversis iam quis suspicetur Bachiarium Pelagianae haeresis suspicione laborasse, au propterea in Britanni js primam lucem vidisses' Nult i alia prosecto haeresis seculo, quo is in vivis egisse creditur, Provincias illas occuparat. Sed si dilige eius adnotata perpendamus, qtiae alijs e Britannia Bachiarium prodijsse suadere possitne, ea mihi eumdem alibi ortum probare omnino videntur. Etenim, si in Pelagianorum censiim coniectus Bachiarius fuisset, cura se tantam ille calumniam amovere conatus non esset, productisq; sua Fidei documentis eur a Pelagii sententia se longe abire non ostenis
disset Integer eiusdem libellus legatur, nullumq; de huiusce haereia quaestione verbum occurret. Totus ille est in Trimeatis sacratissimae dogmatibus exponendis, totus in Apostolorum Symbolo explicando; in originem animae inquirit, de disciplina Ecclesia ilica disserit, adi,itq; Hic est baeulus defensionis nostrae, quo murmurantium adversus nos ora feriamus σe. me scutam Fidei nostrae, quo obtrectantium verborum.
venenata suspicionum spicula repellimus, ac vitamus. Enim vero, si
male Bachiarius audiisset, sibiq; Pelagianae Iabis communicinem obiici sensisset, neq; aliquid an eius confiitationem protulisset, adeo confidenter sibi pariatum esse contra calumniatores suos clypeum dicturus non erat . chin minus proprie haeresis Pelagiana a Britannorum finibus fluxisse , eiusq; regionis error peculiaris diceretur, nempe quae Pelagium quidem Britannum Auctorem habuerit, sed extra Britanniam ab eodem promulgata alias Provincias altius quam istam gravi contagione insecerit. Reliquum igitur est , ut Britannis scriptoribus Rachiarium eripi mus, in quorum albo incalitissime hucusque consignatus vixit. Ae uamnam, inquies, Patriam eidem assignabis Ego Britanniam tura uisse certissimum pene habeo, videant modo ali , cuiusnam illum P triae civem faciant, illos enim non moror, neq; mihi heic diutius immo.
13쪽
De tempore, quo Bachiarius υ it
Uod ad aetatem, tempusque, quo Bachiarius vixit, una est Scriptorum sententia, sed nullis steta testimoni js, solisque
nixa coniecturis. Baleus Cent. r. num. 46. haec ait: Bacbia-rius Maeceus Tiυi Patricis Discipulus natione Britannus pol varia bonarum artiu in Legionensi Θmnasio studia MathematicisDisciplinis aetate iuvenili se toti. impendito e. Edito tandem libello Romanae VrbisPontifici Leoni,vt fertur,otisfecit Oe.claruit senexAnno
Virginei partus co. Pitseus de Illustr. britan. script. ad A. C. 66 . num. 37.i jsdem fere verbis haec repetit: Et quoniam apud singulos se excusare non potuit, ad communem in terris omnium Christianorum Patrem Romanum Pontificem Leonem primum Icripsit G. claruit senex Anno pG mundum a Christo redemptum Mo. regnante in Britannia Vortigerno. Horum opinioni subscripsere Possevinus in Appar. Sacro, Oud musia
supplemento ad Labbelim Pag. l . Morer. in diaetion. Hist. alijq; non pauci. Verum coniectiaris nimium indulsere laudati Scriptores, M. quamquam velae menter doleam nulla huiusce rei expressa documenta in it a Bachiario relicta, nihilominus ad istorum sententiam accedere nequeo . Si enim ad Leonem Magnum scripsisset Bachiarius, cur Nestorianae, ac Eutychianae haereseon nullam mentionem iniecisset e Fervebant eo' tempore de horum pravis opinionibus quaestiones,totu', pene Christianus orbis acri contentione divisus Nestorium, de Eutychem, aut fovebat, aut damnabat. Gemina iccirco Oecumenica Concilia ad Fidem restituendam coacta, omnibu', necessitas imosita hos haereticos publica Fidei prosessione eiurandi, ut se quisq; Catholicum proderet. Nemri igitur sibi facile suadere poterit, sub Leone Bachiarium hanc pro Fide sua Apologiam procudisse, quum adeo famosas, grave'; haereses omnino non consutaverit. Ut autem hac de re & ego opinionem meam pro ram, censeo ad seculi a Christo nato quarti finem initiumve sequentis cum opusculo isto Bachiam, aetatem esse reserendam . Quandoquidem, si bene animadvertamus, eas tantum haereses Bachiati tis stylo configit, quae a Christi morte ad illud usque tempus eruperant , eas vero, quae seculum quintum respiciunt, nullo prorsus telo conso die. Adium, Macedonium, Helvidium , alio iq; damnat , de reliquis haeresibus recentior,bus ne verbum quidem. At cur hoc silentio usus suillae Bachiarius, si post haereses exortas scripsisset Verum audire iuvat,quid habeat ille , quo opiniom nostrae robur addatur. 1 ι, inquit, pro culpa
unius Provincia anatbemanda generatio est, damnetur illa Leat illima Discipula, hoc est Roma, de qua non una, sed duae, vel tres, ariteo amplius haereses pullularunt, oe tamen nulla earum Calbedram Petri, hoe e Sedem Fidei, aut tenere potuit, aut m9Uere. I is igitur temporibus,quibus scribebat Bachiarius,non unam tantum vides, ted duas tresve
14쪽
haereses ex Urbe prodi isse, quae exmen Cathedri in Petri labefactere nulla ex parte potuerant. Id autem procul dubio Leonis Magni aevo non evenit, sub quo Romae nullus haereticus primum erupit. Contra haec adseculi quarti finem aptissime referenda videntur. Etenim tunc Helvidius, ac Iovinianus venenum suum Romanis Civibus propinare coeperunt, illo'; diu ibidem constitisse certissimum est. Praeter Auctorem Libri, qui appellatur, unus Hieronymus sententiae huic confirmandae sat erit. Inquit S. Doctor lib. contra Helvidium: Consecutus es quod volebas, nomiis factus es in scelere. Ego ipse, qui contra te . scribo, eum in eadem tecum Vrbe committam, albus. ut aiunt, aterve sis cnesciocte. Eodem ergo tempore, quo Hieronymus scribebat, Helvidius& ipse haeresim suam spargebat; uterq; autem Romae commorabatur. Iovinianus quoq; non alibi merces suas vaenum exposuit a licet enim diu in quodam Monasterio Mediolanense hoc non erat uti contra Baronium Pr at erudite Puricellus cap. 38. num . . Diss. Nazar. in vir flagitiosus delituerit,ibi tamen perniciosiim dogma proferre ausus non suit. Quam
obrem in publicum Romae prodiens, ac tum primum personam exuens impiis vocibus virginitatis vota , ineritumq; lesunt Ortim aggredi coepit. Hieronymus adversus illum marenam descendens duos elucubravit libros, quorum primum ita exorditur: Pauci admodum dies sunt, quod Sancti ex Vrbe Roma fratres cuiusdam mihi Ioυimani commentariolos transmiserunt σe. alterum vero librum sermone ad Romam converso
ita concludit: Vrbs potens, urbs Orbis Domina, urbs Apostoli voce laudata , interpretare vocabulum tuum c. virtus te excelsam facit, voluptas humilem Oe. eave Ioviniani nomen, quod de Idolo derivatum est oec. Epist. quoq; st. ad Domnionem de Ioviniano loquens iuquit: Inter mulierculas Iciolus sibi , ct eloquens videtur. Postquam Romam mea opuscula pervenerunt, quasi amulam exhorruit. Augusti misetiam in lib. de Haeres. ad Quod vult Deum num. 8a. de Ioviniano paria habet: mirginitatem, a:e, Sanctimonialium, O continentiam sexus virilis in Sanctιs eligentibus caelibem vitam coniugiorum castorum, atqueFιdelium meratis adaquabat, ita ut quadam Argines sacra provectaram atatis ιn Urbe Roma, ubi haec docebat, eo audito nupsisse dicantur.
Itaq; Helvidius, ac Iovinianus blasphemias sitas primum Romae proposuere, atq, iccirco tunc dicere Bachiarius potuit non unam, sed duas, pluresq; ex Urbe pullulas te haereses. Hinc ille acerrimo studio, enixeq; litorum haereticorum dogmata se detestari fatetur, quasi aperte magis
eorum anguium nondum extinctorum protervia confodi Oporteret.
Virginem, inquit, de qua natum scimus coridum, oe Virginem ante par-rum fatemur, ct Virginem poli partum, ne conjortes Heιυidiani emoris habeamur. Instat Continentiam praedicamus, virginitatem utpote Gregium germen, ct ex elboeta trunci radice procedens extollimus, miramur . Igitur circiter Annum Chri ili 3 m. dc quod excurrit, Bachiarium hanc sibi paralle Apologicam crediderim.
15쪽
Descriptis, ac dignitatibus Bachiaris
Porro quae de Baehiario praeter Gennadii auctω itatem resere Minleus, Omnino commentitia, de sine tabulis amrmata mihi videntur . Bacbiarius, inquit ille, D. Patrisit Dis palus natione Britannus tali' Maeceiam vatem a pellant) post varia bonarum artiam in Legionensi G1mnasio studia Matia ticis disciplinis aetate iuvenilibe totam impendit. Perveniens demam ad annos provectiores per Thilosophiam Christianam nudus, re expeditus Deo vacare disponens longam peregrinationem pro concepta integritate conservanda suscepit. 'audita enim illis diebus omannide s ut tu Historiis docent Gildo, Gualfridus, ct Beda) Hunni, Picti,'Scoti Britannos per Maximum Regem attenuatos opprimebant, o ob id aufugisse Bachiarium ex Patria suspicabantur quidam oec. composuit vis Aoquentissimus ad Ianuarium de repuratione lapsi, alias de ructu Taenitentiae librum t. Se Fideperseverante lib. I. Prognostica Nativitatum lib. i. cte. Hunc alu Bachiarium, alη Bacbianum vocant. Huius verba, seu malis somnia , ferme exscripserunt Pitiaua de reb. Anglic. aa A. C. 46o. Aet. s. Oudinus de scri se Eccles Nicolaus Harpueld. Guillelmus Caue in Hist. literar. descript. Eccles. dc ali j. Sed, ut modo praefabar, quum haec sine ullo teste proserantur, fidem nullam impetrabunt. His accedit quod Usserius vir magni nominis cap. t 7 de Mitann. Eccles. Primord. animadvertit, scilicet perperam ab istis cum Rachiario confundi Macceum vatem , seu
Moctbeum , qtu revera S. Patrici j Distipulus fine, & ab Annalibus Ult niensibus Anno Ch. vel f 37. e vivis excessisse dicitur. Quod autem ad libros spectat de Fide perseυerante, de de Hunofficis Vatiuitatum, quum neq; Gennadius, neq; Honorius Aunuli unensis, alii ve antiqui
eorum meminerint, Bacbiario male inscribi arbitror. Epistola vero de Reparatione lapsi ad Ianuarium . quae in Bibliotheca Patrum uiri edit. extat, ab omnibus scriptoribus Bachiario nothro tribuitur, qua tame a In re me in dubitationem adduxit Codex MS Bibliothecae nostrae, ubi
haec ea cc in Epistola legitur, de M inscribitur: Incipit liber Sancti Bacba η Monachi ad Ianuarium de reparatione lapsi. Ita porro exorditur e Beneditio in Christo statri omni mihi Fide, dilectione venerabili Ianuario Bacbaraus peccator salutem e. Utiq; a Bachiam j. nomine, atq, m si ituto Epitiolae huius Scriptor differre videtur , hie enim Bacharius, dc Monachus, ct Sanctus appellatur. ille vero nequaquam. inare haec mihi iniecta erat dubitatio, satisne vere ad nostrum referenda haec Epi-ilola foret. Quum tamen utrumq, opusculum simul contulerim, unum
eumdemq, eorum Auctorem continuo agnovit, ipsa met enim scribendi Tatio, i Pia pene dictiones, ac phrases ita utrobiq, legenti Occurrant, ut
.vum OvO umilius nou sit. Quod ad Bacbiari dignitates attinet, eum
16쪽
krtassis Monaehorum instituta sequutum fuisse ex Epistolae nuper laudatae inscriptione cognoscere possumus ; & in hanc rem quaedam eius verba prorsus expendenda supersunt. Uti vidimua Apologiam hanc ille ad Romanum pontificem scripsit; quid autem est , quod ille Episcoporum Maximum Beatassimum vocat Rem altius quaeramus. Fratris nomen prioribus Ecclesiae seculis ab Episcopis invicem scribenintibus usurpatum fuit, ita ut quicumq; Episcopus vel ad ipsum Urbis Pontificem literas daret, hoc eodem fere semper titulo uteretur. modad Episcopos inter se agentes, res extra omnem dubitationi s aleam --
sita est,n- exemplis. quae passim occurrunt , roboranda. Illud noura etiam tempestate in usu est, summusq; ipse Pontifex ad Episcopos scribens eos Fratris , reliquos vero Fi j appellatione distinguit . Eumdem vero Romanum Antillitem , quoties ad eum Episcopi scribebant, Fratrem appellare consueverunt. Cyprianus Carthag. Ep. plures ad S.Comnelium Urbis Episcopiam Epistolas conscripsit, eum; sempor Fratrem
nuncupat. S. Ambrosius una cum Patribus Mediolani contea Iovini'
num coatiis ita Epistolam ad Syricium Papam inscribit: Domino dilem simo Fratri Dricio Papae Ambrosius Episcopus, Bassianus , ct ceteri Episcocte. Patres Concili j Carthaginientis de actis ad versus Pelagium , de talestium ad Innocentium Summum Pontificem scribentes hunc titulum Epistolae inscribunte Domino beatisimo,'bonoratismo Fratri Sancto Innocentio Papa Aurelius, Mundius m. Patres quoq; Synodi AreIat. I. ad S. Sylvestrum ita scribunt et Domιm Sanctissimo Fratri silia
vestro Marinus, vel coetus vlIcoporum, qui adunati Herunt in Oppido
Arelatensi. Plura congerere nolo. Ita tamen hoc nomine erga Roma num Pontificem semper usi non sunt Episcopi reliqui, ut etiam reverentiae ergo, quam qui 'ς maximam erga Petri Sedem profitebatur. Patris vocabulo quandoq; non exornarent. Ceretius, Salonius, & Veranus Galliarum Discopi Epistolam ad Leonem Magnum ita exordiuntur: Domino Sancto, Beatissimo Patri, Apostoliea Sede dignomo
Papa Leoni ere. Tom. I. Conc. Gali. pag. I. collect. Sirmond. S. Cy rillus Alexandr. Ep. in Epistola ad Cc teli inum Romanum Episcopnmsie loquitur: Sanctissimo, Seoq; amantissmo Patri Coelestino Carillus
salutem. Tom. I. cap. 29. Conc. Ephelim . Pluribus parco exemplis , atq; hoc adnotare mini sat est, a multis secuIis ita uni Romano Pontifici Papa, ac Patris nomina adliaesiisse, ut ab omnibus Episcopis illa semper obtinuerit. Qua de re consule etiam V.C. Ioannem Mabillonium lib. 2. cap. 1. de re Diplom. Quum vero dignitate inferiores ad Romanum, alios et Antistites scriberent, Patris vocabulo utebantur. Pauli nus nondum Nolanus Episcopus ad Augustinum , ad Delphinum Buris degalensem , ad Uictricium, aliosq; Praesules scribens Patres ubiq; apis pellat. Paulus quoq; Orositus Hispanus Presbyzer S. Auguilino Historiariim libros inscribens hoc eodem utitur stylo, ac S. Hieronymus Augustinum Sanctum, ac bonoratismum Papam, hoc est, Patrem saepe vocasse
17쪽
vocasse cognoscitur. Haec igittar quum ita se habeant, quid de Baehiaci riodicem iis, qui Romanum Pontificem, hoc est Epνscoporum Max imum Fratrem beatissimum appellat An Epist males & ipse infulas gerebat Ego suspicor, at affirmare non ausim. I ofecto, ni tanta ille dignitate conspicuus fuisset, vix suadere mihi possum,ab illo pes Urbis Episcopum Fidei professionem exigendam ruisse, quum in Ecclesia Dei
absci: hoc gradu infimi subsellii, parvique, ut ita dicam, momenti Batentia abducunt. Gennad ij quidem, aliorumq; veterum de hac dignitate silentium praetereo, quippe illis non magis, quam mihi perspectae res Baehiari j fuere; sed alia se offerunt, quae me validius deterreant. Ipsemet Auctor silet, quin ab Episcopis diversum, illi'; subιectum se . incit , dum Episcoporum , Patrumq; decretis se omnino subscripturum
affirmat, ac addit: Neq; enim tam stulti sumus, ut quibus capita pro sanctιDatione submittimus, bis corda nostra humiliare nolimus. Itaq,
quod Fratrιs nomine erga Summum Urbis Pontificem Bachiarius utaritur, ea ratione id ab illo usurpatum arbitror, qua omnes absq; ulla conditionis disterentia in Christo Fratres sumus. Lactant iis lib. s. cap. a 3. Divin. Iniiit. Iustus, inquit, ac sapiens scit cunctos ab eodem Deo, eadem conditione generatos iure fraternitatis esse coniunctos. Ita invicem a primitiva utq; Ecclesia vcsiabantur Christiani, quam rem pluribus illustratam comperies a Claudio Espencaeo in Commenti ad Epistoa. Pauli ad Timoth. cap. 4. Sentiant igitur heic quod lubet eruditi: ego istoris conitituere ex coniectura non audeo, fortassis errore Librarii tactum, ut Fratris nomen pro Patris hoc in loco legatur. Ceterum opusculum hoc mihi depro .ntum ellex antiquissimo Ambrosiana: Bibliothecae Codice, quem ante annos minimum mille conscriptum characterum forma non dubitanter testatur. Fuit autem olim celebris Monasteri, Bobiensis, oc ex illo in Ambrosianam translatus a Magno Card. Federico Borromaeo, cuius nomini perpetuam debent bonarum justrarum cultores aeternuatem Precari. '.
18쪽
Ob nq, quod ruit, ipsum, quod erit, & non est, omne m
cens sub sole , & iterum Apostolus: Omnia hae in figuram nostri contigerimi , quod praesentis rei probatur effectu , i 'cum gesta olim Evangelici Sacramenta Mysterij iterum cor. io..tatis nostrae temporibus renovata celebrentur ... Ecce nunc, quan. 6. tum intelligimus, Christus a Samaritana aquam postulat, cum Beatitudo tua Fidem a nobis requirit Suspectos nos, quantum vi ' ideo, facit non sermo, sed regio, & qui de Fide non erubescimus, de . . Provincia coniundimur. sed absit, Beatissime, ut apud virosetos macula nos terrenae nativitatis inficiat. Nos Patriam etsi secun dum carnem novimus, sed nunc iam non novimus,'& 1. deside rantes Abrahae filij fieri terram nostram cognationemq; repulimus. Hoc autem ideo dicimus, quia sicut Samaritanis, . sic nobis non erediuix Iudaeis, eo quod cuiusdam haeresis macu nostrum originale instrinxerit, sic Praesidentum quorundam sententia i camur, quasi liberi esse ab erroris deceptione nequeamus. Dictum est similiter quondam abincredulis: A Vanaret, poten aliquid boni
. ρ & tamen inde Christus processit. z. Nunquid, rogo; Apini
stolorum merita unius perfidia, avaritiassi mutavit . qui non dicam 'de eadem regione, sed eo procvit e Patriar.
ta in Bachiarij Fidem, seu Apologiam.
DUiderantes. Gennadius de scripti Eecies line de Baehiariit Apologia refert a ratiocis mulsi i 'bis adversum queνα- las. σinfamatores peregrimitionissua indieansse non timo i re hominum, sed Dei eat a pererri is em mceps, ut exiens de terra sua, o eunatione fua cineres fieret Abrava Duriar. εha. Quibus postremisve sad hoc loci respexit Gennadius. aminquam fateor dirutis hine posse cisiosti, peregrinationem ullam a Baachiano susceptam fulta. 32 umquid ruo. Apposite in hanerem S. Cyprianus scribit lib. de unit. Ecclaste: Ut Iudam inter . Omlas Dominus elegit, o tamen D mi tu is armum in prodiit. taxm i circo Apostolarum Flu Diuiligod by Corale
19쪽
eharum vitam fratrum culpa turbavit λ Nunquid Prophetarum oracula Pseudoprophetarum commenta falsarunt λ Chore illo Levitico in haeresim declinante, nunquid reliqua cognatio ex hac stirpe descendens maculam ex propinquitate contraxit Pontificis sit da ignem offerentibus alienum, germani eorum Sacerdotali iunguntur ossicio, & iaculpatos se a crimine fratrum ministerij sui honore te. stantur. 3.) Nicolao Diacono in haeresim declinante, gloriosa collectorum fratrum in virtutibus Dei opera refulserunt. Crimen
nobis regionis intenditur. iniquis hoc dicit, legat . Christum Samaritanum, in qua Provincia non solum s. haeretis, sed Idola.. Reg. criminibus servierunt. In domo Achab Λωias servus Domini
des, Osimi as ereidit, quiaproditor Iudas ab eorum societate defeeit .
S. Hieronymus quoq; Epist. 22. ad Eustach. , ait, undecim Apo
stoli Iuda proditione sunt fracti. Et contra Vigilantium: Apostolorum seriem Iudae proditio non destruxit. riuolao Diacono. Hic ille est NicoIaus, qui Apostolorum temporibus
in Diaconorum censum cooptatus Nicolaitarit m hqresi originem dedit, cuiusq; mentio est in Act. Amae cap. 6. nu. s. S. Irenaeus lib. I. cap. 2
aduers. Haereses mec de illo habet: Nicolaita autem magistrum quidem habent Nicolaum unum ex septem, qui primi ad viaeonium ablis ordinati sunt, qui indiscrete vivunt. Clem. A lex. lib. 3. Strom. The
doritus lib. .haeret.fabul. Eusebius Caelar. Augustinus,alini meminere christum Samaritanum. Duplici ratione heic explicari Bachiarius potest. Aut enim Christum Samaritanum appellat, quippe qui non xarum Samariae urbibus versatus merit, aut quod illum Iudaei convicii ergo Samaritanum vocarent. S. Io. in Evang. cap. 8. num. 48. Nynne, aiebant, bene dicimus nos, quia Samaritanus es, σ Daemonium habes tu nimadvertit autem Amullinus cum in Enarr. in Psalmum 3 o. tum in Expos in Evang. Io. trade. 3. Christum minime se negasse Samaritanum. Sunt eius verba: Horum duorum sibi obiectorum unum negavit, alterum non negauit, respusdit enim, σ ait: Ego Daemonium non habeo.
Non dixit: Samaritanus non sum m. Tum silenti j rationem a Samari
tant vocabulo petit. Haeresis, Utiq; ab Hebreorum doctrinis, ac institutis quum olim Mismaritiani descive int, iccirco haeretici sunt appellati. Philastrius Epist. Brix. lib. de HAres. cap. 7. perversa eorum dogmata refert. Nicetaν Choniates in Thesauro lib. I. cap. 3 . hanc gentem ta haereticis accenset, ut tamen idololatria non carere affirmet. Quamvis, a it, idololatra revera sint, summa tamen illis , ne tales videantur, cautio est. Dilucide supra omnes S. Epiphanius rem prodit lib. I. adri haeres ad Samarita
20쪽
inventus est, qui corporibus Prophetarum meruit copulari. S. In Ferepta Sidoniae inter . Chananeorum scelestissimum genus vidua fidelis reperitur, & Prophetarum hospita eligitur. Magister Idolatriae,&caput haeresis Balaam, ut Christum praedicaret, admissus est. Iob ex Esau profani, & infidelis stirpe descendit. Rulli cognata generis Christi Moabitis esse describitur, cujus origo ab Ecclesiae toribus abdicatur. Abraham caput Fidei de Chaldeorum
stirpe descendit, quibus vernacula, & naturalis magicae artis ima pietas est. Magis Christum adorantibus vetera errorum non imputantur opprobria. Moysi Aegyptiorum artibus erudito Propheta. lis spiritus gratia condonatur. Iam in Christo renatis terrenae Pr vinciae error adscribitur Z Si agnoscimus Patriam, erubescimus aeculpam; mihi enim Civitas, cui renovatus sum, regio est effecta , vel Patria est . Nihil mihi de terrenis assinitatibus adscribatur, quibus renunciasse memini. Quisquis est, qui me de Provinciae cognatione
gnus: Sed illud bule hares contigit, ut dum mortuorum resurre in nem improbat, Idololatriamq; respuit, in eam imprudens iηeiderit, quod nationum quatuor simulacra in monte auodam occultata sunt . A lege autem Iudaeorum ita dissentiebant Samaritani. ut in alienigenarum numero ab illis notarentur. Propterea cap. an nu. In Luc. ipse Iesus de Samaritano illo, qui ex decem leprosis mundatis unus, ut gratias
ageret, redi jt, sic loquitur: nne decem mundati sunt σ nouem
ubi sunt Von erat mus, qui daret gloriam Deo, nisi alienigena iste e
In Ferepta. Emendandus est locus, de pro Ferepta scribendum est Sarepta. Urbs haec in Phoenicia apud Sidonem sita olim filii nostri aetiam temporibus durat, ni nos recentes Geographi fallunt. Plinius lib. s. cap. 19. Inde Euhydra, SMena, ct ornithon Oppida, o Sidon σc. Viduae memoratae historia desumta est ex Evangelio Lucae cap. q. ubi
ita legitu re Multa viduae eravit in diebus Elia in Urael, quando clausum est coelum annis tribus, σ mensebas sex, eum facta e ut fames magna in omni terra, ct ad nullam illarum mi s est Elias, nisi in Sinepta Sidonia
ad mulierem υiduam. Uberius autem res describitur lib. 3. Reg. P. 17. AEVO quoq; Hieronymi tum hoc oppidum . tum Heliae domicilium e tabat; inquit enim S. Dinor Epist. a . ad Eustocla. in Epitaph. Paulae
Beryto Romana Colonia, ct antiqua Vrbe Sidone derelitaa, in Sarepta litore Helia cli ingressa turriculam. . cian auum. Sarepta, uti dictum superius, inter Phoeniciae Urbes