장음표시 사용
121쪽
A N E C D o Τ o R U MFRAGMENTUM VETUSTISSIMUM,
quod Christus est, faciens Deum verum, Ana
thema se; homo enim per adoptioriem,& sanctificationem, Fidei potestatem Dei Filius esscitur, Christus autem verus Deus veri Patris est Filius per naturam. . Si quis animam hominis non confitens creaturam,sed ex substam tia eam adserat Creatoris, vel dicat Dei portionem, Anathema sit. Siquis Patrem, S Filium animam, & sensum dicit esse, Ana
Si quis Patrem,& Filium ,& Spiritum Sanctum totam Dei in terrena humilitate , vel animalem evaquans Deitatem hominem vult intelligi, Anathema sit. Si quis doctrinam potestatem dans hoc vult intelligi Trinitatem,& non potius inseparabilem unam eamdemq; adsignet potest tem, Anathema sit. Si quis dixerit de Deo Patre omnipotente, ipse est Iesus, ipse est Christus, ipse Filius, ipse Ρater, ipse Spiritus homo, Anathemasit . Si quis animam cointemporalem adserat Deo, & non ei, postquam a Deo creata est, aeternitate fuisse donatam, Anathema sit. Siquis duas animas in homine esse, unam de substantia Dei, &
alteram carnis, Anathema sit. ' . . I
Si quis peccatum carnis non dicit pertinere ad animam, An
Et si quis carnem hominis a Diabolo, vel Angelis factam esse dicit, & non a Deo, Anathema sit. Et si quis hujus Mundi Principem, hoc est Diabolam, &i tenebrarum globum adserit procreatum, & non a Deo bonum Angeluiactumn propria postremu perversitate mutatum, Anathema sit. . Si quis dicit animam de sede coelesti propriis desciri, ad terrena adductam, & non corpori jubente Domino copulatam, Anath ma sit. Si quis dixerit pluvias, coruscationes, fulmina, nubes grandines, non Dei autu ueri, vel moveri, Anathema sit.
122쪽
DISQUISITIO IN HOS ANATHEMATISMOS
A Utiquissimum Codicem in Ambrosiana Bibliotheca adserva
mus ante annos mille, aut minimum nongentos manu exara
tum,ubi amplum legitur de Haeresi Manichaeorum fragme tum, una cum integra S. Archelai Cascharorum in Mesopotamia Episcopi ad Diodorum Epistola. qua Manetis, seu Manichaerillo tempore viventis errores, nc deliramenta refelluntur. Setheet cum impio Haeresiarcha aperto Marte congredi Sanctissimus Episcopus vo-Iuit, ut publica victoria perditissimum Ecclesiae hostem everteret, populo', in verae Fidei consensu firmaret. Hujusce di*ueationis Acta olim prolixo, ut videtur, pere,dc Syriaco sermone conscripta fuerant, testibus Hieronymo in lib. de Scriptor. Eccles Cyril lo Hierosol. Episcis Catech.6. Soerate Hist. Eccles. lib. I. cap. 22. Ea vero hoc eodem anno, Latine ex antiqua versione prodierunt in lucem cura Cl. V. Laurenti, Alexandri Zacan ii Vaticanae rubliothecae Praetere cujus eruditionem, consiliumq; iuili Isimum in veteribus monumentis edendis commenda-.m pluribus possem. Praeclarum etiam Historiae illius fragmentum Latio antiquitus donatum in laudato Codice MS. apud nos adhuc habetur, qliod tamen ab Ambrosiana exscriptum, ac erutum Anno Chri- si 166ia publicae luci traditum iuit a Clar. viro Henrieo valesio nacalcem Annotat. in Socratem, ac Sozomenum. Ejusdem fragmenti. ae Epistolae ab Archelao sculptae , nostraeq; etiam Bibliothecae memineri xunt B potius vir do stillimus Praefat. in Pallad. , de Guillelmus Cave in Histi Literaria, quod tamen Dupinio in Bibliotheca Seripeor. Ecci sali. animadversia nequaquam est, dum Archelai vitam , ac scriptae jejune nimis recenset. Aliud autem dignum aeternitate isagmentum eodem illo in Codice hucusque delituit, nempe aliquot Capitnia in .. Mantehaeos antiqui temporibus promula,ita luae Liserariae Reipublicae plase interest nosse. An ex aliquo Concilio haec in Manetem mimina prodierint, primo xnquirendum reor, nam hoste tantum haereticos heic designari, atq; configi nemo inficias ibit. Nonnullae hele quidem Prisci lyianistarum opiniones anathemate percutiuntuF, quas Manichaeis placnisse nusquam a Rimastverti,cujusmod, potissimntii illa est rPatrem. σ Filium, o viritum Sanctiun unam persona , aut existen. ita ut Pater idem sit f hus, ac Spirielio Sanctus. Verum is quum multo plures ibidem damnentur sententiae ἰ quae Mi nichaeis cum taxat, oc non Pr,scillianini varrrsere, Irme ad Manichaeos tantum pertinere istud fragmentum arbitror γε potissimuri quia Manichaeo xum Hi storiae connexum in veteri MS. extae, atque ut S. Leo, S. Am gustinus, alijq; agnoscunt; universa pene Manetis figmenta Priscinia-'
123쪽
quod veri videtur similius, Probo Romanum Imperium regente erupte
in publicum Manes unere Persi, ex mancipio Haeresiarcha factus. Quum Persidi, aliisque Prouinciis annis aliquot venenum suum afflata set, aegrotantem Regis Periarum filium superbus homo sanitati se restituturum pollicitus est . At contra votu res cessit, nam filivs vi morbie vivis raptus est, ipsiq; Maneti, ni iuga sbi consuluisset, fatum idem imminebat. Hinc Mesopotainiam contagione sua in re aggressus a laudato Episcopo Archelao semel iterumq, convictus, & in iugamachus, eandem in Persarum manus incidit, a quorum Rege, ut vivo pellis detraheretur, imperatum. Cum Manete ejus impia dogmata. o non periere. sed in alias regiones propagata Africam istissimum o cuparunt, ubi Augustinum sectatorem primo, deinde acerrimum hostem invenere. Porro nascentis haeresis pestem susicare, ut dixi, omnium primus conatus est S. Arehelaus Cascharorum Episcopus,adultae vero pertinaciam Titus Bostrensis, Diodorus Tarsensis, Georsius Laodicenus Arianus, Eusebius Phoenix hoc est Emisenus ὶ contoderunt, cujus res testem Theodoritum habemus. Quibus alii addendi, nempe Eusebius Caesariensis, Serapion Thmuensis, Athanasius Alexandrinus ,
Apollinarius Laodicenus, aliiq; complures, quorum meminit S. Epiphanius ad Haeres. Maniclueor. Haer. s. aut G. Qiod tamen mirum tritasse videatur, illud est, a Catholica Ecclesia singulatim in Mania chaeos Concilia nunquam ni isse habita. Cuius rei caussam, ni fallise, adducere possumus, quod nequaquam Christianis accensendi ii erant, sed quidem Gentilibus,e quorum sinu, & contubernio Manes eruperae, novari opiniones imminis etiam Christianis aliquot sententiis pro-Posuerato Hinc est, quod Θrillus Hierosol. Epist. Cathec. s. ita striis bit: ἐκ μιν ἀπὸ Κρισιανοῦν : Μάνης, iii γεμιτε: .in κατὰ τὸ,της Ε'-λησίασ, .m τῆς , - δε πρὸ ἀὐτοῦ δεδί - ει, κλέπτης γὰρ ἀψοτρέων κακῶν - τα -- . Hoc est et
Morinidinis non est Manes, absit: neq; Simon ille metas eiectus en ab Ecclesia, neq; ipse, neq; qui ante eum docebant , fur enim alienorum malorum uidi ea vindicavit. Haec Sanctus ille Episcopus adve
sus Manichaeos certans, quorum errorem ante N. . annos ortu a
habuisse affirmat. A Paganis igitur, seu Ethnicis superstitionibus,mue a Diaboli Schola Manes emergens Christiana dogmata cum Ethnicis tam subdole temperavit, ut neq; Christi assecla videretur. neci; mereretur Gentilis agnomen, instar pexuitissimi Mahumeti , qui ex Iudaismo, Haeresbus non paucis, atq; ex germana Christi Religione omnium pertinacissimam sectam conflavit. Quemadmodum vero Mahumetum Ecclesia in Conciliis clamnare minime Consue vit, quia ovili nostro se ille haudquaquam surripuit, ita Manetem , evisq; sectatores idcirco,ut arbitror,Catholicis Synodis Ecclesia confodere noluit, quod ii in alienigenarum, Gentiliumq, numero haberentur. Et pro recto ab hac errorum sentina Mahumetanismum originem duxisse sa-tlIDiuili sed by COOid
124쪽
elare animadvertit seriptor quidam in Comment. ad Augustini lia brum de Haeres. cap. U. nalia i similior secta, sive modum nascendi, sive dogmatum vetaniam spessis , inv miri quam Mahumetismus, de Manichaeismiis potest. Etenim quod ad nascendi modum speetia, in
eo convenium, quod ineret, a Saracenis,de Arabibus emanavit . Mahu-
metum Arabem , ac Saracenum misse neminem praeterit, stultissimae vero opiniones, pro quibus Manes Persa pertinacissime propugnavit, primum a quodam Scythiano invectae fuerunt ,quem Saracenum Epiphanius, atra lib. t. cap. χχ. de Nicephor. Callistus nuncupant. '; postea impius Manes sibi adoptavie, ac disseminavit. Scythiarius suas blasphemias aliouo titulo commendaturus, Hieroislymam is contulit, ut ita ab ipsius Numinisore illas accepisse videretur. cucidipsum deinde Mahumerus egit, ut Alcorano suo fidem conciliaret, tutiusq; hominibus venena propinaret. Manes autem conditione, ut supra diximuμ primo seruus, manumissus postea Dominam, cui se Ui t. in conjugem a epit, a qua Pluribus receptis opibus in aItam Phrenesim magna ambitione excomatus extumuit. Id quod Mahum to quoq; accidit. Utraque vero secta in Persia, Arabia, atq; AEgypto potissimum viguit, unde postea Mahumetismus tamquam ex serpentis ovo enatus, Se exclusus eri. Haec aliaq, plura ad Augustini locum adnotavit Scriptor ille, cujus tamen insulsam plane calumniam hele disissimulare nequeo. Α carni nis in usum cibi a rerum Creatore destinata abhorrebant Manichaei, eisq; vesci magnum reputabant piaculum , quum creatur- ii ex natura bonas negarent, immundas et assirmarent, Dod carnes Diabolus operari saeuientine materia maei crederetur. Σapropter ab ipsis quin, ovis, dcla abstinebant, quia a carne Pr
veniunt. id ad hac sciolus ille F Atqui ait, Papsa cum in suisae juniis ex Gretorii Decreto, quod est in c. dosue, dist. resagiunt,
damnantq; esum eorum, qua semeMinam, Vim ιoquuntur, trabunt innem carnis mambeste in Manichaeorum errorem incidunt, jubrarenim carne. lacte, easeo, σουis a nere. Eadem, qua ceruus iste, confidenti 1,seu dicam melius impudentia intraradoxi aliti praecipum; Κemnitius in parte examin. Trad. O . pag. 46 dc s in hunc nobis Orihodoxis errorem assingunt , ted quantum filiantur, samq; faulant haeretiei,dum haec in nos commmi Icuntur . noto meis, sed S. A gustini verbis palam tacere. Disputans ille adversus Faustum Maniaebaeum lib. ι . cap. s. Manichaeorum a carnibus abiimentiam Pauli auctoritate refellebat. Exemplo veterum Patrum sub Lege Moysi suam
dementram tuebantur adver1arii Huum eorum nonnullos abhuiusmodi cibis abstinuisse constaret. Atqui, magnus Doctor alti Audi qua mente, aus eo uio Me asiosum vos castitiaum referamus , non quod
a cambas a meatis, nam hoc a qui Idam σprimi Patres nostri frueemur,sicut commemoras, non tamen ea dam Mi ed signfcandi gratia, quod non intriιigitis,s unde Iam quantum suscere videbatuir, is
125쪽
fuperio:ribus partibus operis halms loquutus sum . Tum addie verbiommno notanda: Et Christiani, non haeretiei, sed catholici edomos corporis causa tropter animam in orationibus a lius humiliandam . non quod illa reis immunda credant, non solum a carnibus, verum a qui-b dam terra fructibus abstinent, vel semper sicut pauci, vel certis di bus, atque temporibus, sicut per Quadragesimam fere omnes , quanto
magis quisq; vel minus voluerit, seu potuerit. Vbs autem ipsam creaturam negatis bonam, oe immundam dicitis. Reliqua videri possunt, quibus Catholicae Ecclesiae pia consuetudo abstinendi nonnunquatria carnibus a Manichaeorum consilio, ais, blaωhemis procul esse, ac manifestissime differre cognoscitur. N ismnil, quod a Deo creatumst, immundum, aut malum videtur. Cibis tamen nonnulIis interdum abstinemus, ut carnem domemus, promtioremq; spiritum in divinis meditationibus emciamus. Hic olim a Catholicis pius usus usurpabatur, laudemq; ab omnibus Patribus, & praesertim ab Augustino meis ruit . Idem nunc apud Orthodoxos manet nonnisi ab haereticis vituperandus. Sed Manichaeorum deliramenta repetamus, quae ab Ethnici mo, non a Christianismo processula diximus, ideoq; minus proprie haereticos debuisse appellari. Qitamquam eorum laserstitio tantum a Christianis Scholis mutuata est, ne vix ullus sit, qui eosdem haereticis non accenseat. Secundo anno Probi, inquit Eusebius Caesari in Chronico, insana Manichaeorum baresis in eommune humani generis malum exorta. S. Augustinus lib. 2. Retra 2. cap. Io. Secundinus, ait , quidam non ex eis, quos Manichaei Electos, sed ex eis, quos Auditores vocant,
quem necfacie quidem noveram, scripsit ad me velut amicus bonorifice objurgans, quod oppugnarem illam haeresim cte. Libro etiam de haeres. ad Quodvult Deum de Manichaeis loci uens: Promisonem Domini
nostri Iesu Ebristi in suo haeresiarcha Manichaeo dicunt esse completam .
Librum item contra Epistolam Manichaei,quam vocant Fundamenti, ita ille exorditur : Phum verum Deum omnipotentem σ rogaυi, σrogo , ut in refellenda , o reυιncenda haereo vestra Maninaei oe.
Hoc alibi frequentissime repetit. Itaq; potestatem Ecclesiae Catholicae in Manichaeos fuisse fatendum est, atq; in illos Concilia cogi potuisse non dubito. An igitur alicui Concilio proponenda nunc Primum ca-Ditula adjud scabimus t Ego unum video locum, quo me recipiam. vastata per Gensericum, atq; occupata Africa Catholici alio migrare coacti sunt, ut liberam impio tyranno sedem relinquerent. Horum fortunam sequuti sunt Manichaei,quorum ingens numerus Lybicis oris incubabat de ipsi Genserico minus probati . Per Catholicorum urbes mentita religione distributi Romam potissimum se contulere. Verum illic tuto vivere nefariam gentem , cuius impietas in dies se prodere audebat, Leonis Magni Sanctissimi Pontificis vigilantia non sivit. In eos igitur Anno Claristi Synodum constituit Leo, ibiq; plurium criminum reos, omniumq; vitiorum sorde inscccos convicit, atq; da navit.
126쪽
navit. Audiamus ipsum Pontificem Serm. de jejunio dee. mensis: Residentitas mecum Episeopis, ac Presbyteris, o in eumdem consessum Christianis viris, ac nobilibus congregatis, Eiectos σ Electas eo-νum hoc est Manichaeorum in jugimus praesentari. Qui quum de per versitate dogmatis sui, σde festivitatun suarum consuetudine multa reserarent, illud quoq; scelus, quod eloqui verecundum est*rodiderunt, quod tanta diligentia investigatum est, ut nihil minus credulis, nihil
obtrectatoribus relinqueretur ambiguum. Aderant enim omnesperi
na, per quas infandum facinus fuerat perpetratum, puella stilicet ut multum decennis oe. omnium par fuit horum o una eonfessio, σ pat
factum est execratum, quod aures mirae vix ferae potuerunt, de quo ne Vertius loquentes eastos offendamus auditus , Pestorum document susciunt M. Quum autem iis ipsis temporibus Priscilliani foedissima haeresis Hispaniam pervagaretur, ae a Turribio Asturicensi Episcopo
consultus ea de re S. Pontifex Leo fuisset, reposuit hic Anno er ditissimam Epistolam, quae inter editas nonagesima tertia numeratur. In illa vem de Manichaeis quoq; sermonem institit it , quum ab hoc saetidissimo fonte Priscillianus suam uberius derivasset camerinam, atq; inter alia haec edisserit: In execrabilibus autem Manichaeorum insteriis, qua quanto immundiora sunt, tanto diligentius occultantur, unum
prorsus nefas est, una est obscoenitas , oe similis turpitudo . Quam etsi eloqui erubescimus, folieitissimis tamen inquisitionibus indagatam, CrMantehaeorum, qui comprehensi sunt, conf4sonibus detectam, ad publia eam fmimus pervenire notitiam, ne ulla modo post dubium videri, quod in judicio nostro, cui non solum frequentissima praemitia Sacerdotum, sed σ illustrium υirorum dignitas. σpars quadam Senatus, ac plebis interfuit, ipsorum, qui omne facinus perpetrarant, ore reseratum est, sicut ea, quae ad dilectionem tuam nunc direximus, gena demonstrant. His apertissimis verbis Oncilium aliquod Romae contra Manichaeos coactum significat S. Leo, ejusq; acta ad Turribium quoq; semittere aifirmat. Ibi igitur capitula a me nunc edita potuere procudi, quum pravissimae gentis non mores tantum, sed etiam doctrina damnationem, ac poenam mererentur. Attamen amat Polymnia verum; ego in laudata Synodo nullos Canones conditos reor. Si enim recte. Leonis verba pensamus, de Manichaeorum obscoenitate judicium tantummodo illic institutum fuit, ut vitae impietate perspecta ab Urbe . expellerentur. Certe nullum verbum Leo Pontifex de illorum dogmatibus iniicit, neq; Canonum promulgatio Conciliis est necessaria. Ad quodnam itaq; Concilium confiigiemus Alium S. Leonis locum audiamus. Scribιt is ad Episcopos per Italiam constitiitos in haec
verba: Plinimos impietatis Manichaea sequaces , o Doctores in Urbe investigatio nostra reperiit, vigilantia diυulgavit, auctorιtas, σ censura coercuit. Quos Potuimus emendare, correxιmus; ut damnarent
Manichaeumcum pradisationibus, σ discipulis suis publica in Ecclesia
127쪽
profesone, O manus suae subscriptione compulimus. veri proptereata
simile videri potest, Mamehae illos, qua e Iurare , ae damnare Mania
chaum cum praedicationibus suis publica in Ecclesia 'Vesone com-
Pellebantur, ii sce anathematum iaculis usos fuisse a S. Leone probabiliter praescriptis . Sic pestiferae Manichaeorum sectae apertis verbis renunciabatur. Llitos autem anathematis vocabulo uti , dum Mane is errores execrabantur . ad Fidem Orthodoxam conversos, exemplo illlistri testatur Marcus Gazensis Diaconus, cujus calamo descripta est disputatio publica inter Porphyrium Gazensis Civitatis Episcopum, de Iuliam Antiochenam, seminam tum natalibus tum acerrimo erg Minichaeorum sectam iludici clarissimam. Habetur haec apud Metaphr. die-Febr. Lipomanum, Iurium , dc Annalium Parentem ad Annum Ch. os. Quam in sententia sua constans perseveraret Iulia. divinum illam perculit supplicium . factorem te vivendi fine Tu inquit Marcus: Qui autem cum ea erant duo viri, ac mulieres , O quia cumque ab ea corrupti fuerant , currentes prociderunt ad pedes Beati mi viscopi dicentes: Erravimus, o petebant poenicentiam. Beatus vero fecit omnes anathematitare Manetem auctorem eoru baresis c. Sed egrNium,simillimumq, nostro documentum invenire est Tomo χἀ Concii. G all. a ta V. Jacobo Sirmondo e Soc. Iesa ante Omne& productum. Ita inscribitur: Prosperi ex Manichaeo conversi pristinos Manichaeorum errores detestantιs anathematismi , ct Fidei catlsolica professio. Illic initur quam uribus Manichabrum erroribus anathema dicitur eorumque nonnulli cum iis, Quos nunc Proierimu , conveniunt.
In fine Prosper ita fidem suam prolitetur: In Christi nomine ego Prosper banc chartulam anathematis Manichaeorum relegi, o anathema dicens omnibus suprascriptis erroribus manu propria subscripsi, ct repudiatis omnibus eorum impietatibus fide plenisma doctrinis eorum, traditionibus anathema aixi, o dico oec Non diversa Capitula,
sed tame a pauciora publici iuris reperiuntur Tomo Ita operia S. Aug. in Append. edit is 86 hoc titulo inscripta: commonitorium
B. Augustini ad Ecelesiam, sub qua cautela Manicbaei, si conversi fuerint, Iuscipi debeant. Opusculum hoc in Appendicem Tomi Octavi
rejecere Elatissimi Patres lisnedictim ex Congregatione S. Mauri,quo-Tum diligentiae, aceruditiona tantum Ecclesia, ac literatorum Reipublica deliant, quum an Augustinum auctorem haberet prudenter ambigerent. Hinc vides quotquot ad veram Fidei lucem ohm revertebaa tur coactos fuisse Manetem , ejusque errores anathemate Percellere et Et id mori&etiam Augustini temporibus viguisse en tibi ipsum mei testem . Capite postremo Achor. cum Felice Manichaeo haec S. Do escr:bit : Pon bae cum multis verbis inter se agerent, Felix dixit dic tam quid vis faciam 3 Augustinus dixit 2 ut anat semativs Mania εοαum. cui u sunt tanta illa H phemia. oec. Felιx dixit: Prior tis Ibemati xa, ut ego PoIlea anatocmati m. Qium vero Auguli in
128쪽
nus aerepta eharta scripsisset, atque Maneti anathema dixisset, Felix haee addidit verba: Felix , qui Manistas credideram, nune anathematietas eum, re dominam ipsius m. Has omnes, o eeteras bias emias Manisbai Mathematiaeo. Probabili igitur conjectura adducor ut
credam , fragmentum nostrum nonnullis Conitare anathematismis, vos in Manetem, eiusque prava dogmata depromendos ad veram AChristi fidem venientibus quis antiquitus proposuerit. An is Leo Magnus fiterit, an quisquam alius, nolo divinare. Ingratum autem II toribus minime fiiturrum arbitror, si quaedam ex hiyiae capitulis aliqua luce persundere nitar; non enim universa cum vulgatis errorum catalo. his, in quos Manichaei impegerunt, convenire video: verba etiam ii. rariorum, ut arbitror, vitio alicubi sunt vitiata . Primum itaque
anathematismum , deficiente priorum linearum ordine, vix intelligere possumus . At, ni fallor, hanc Manichaeorum sententiam perspicue ab Augustino expressam detexisse mihi videor in lib. contra Mundinum Manichaeum cap. s. Quum enim in quibusdam Sacrae Seripturae locise Filium Dei primogenitum appetiari animad vertissent, inde alios Divini Filii fratres commenti sunt, humanamque naturam. & substan tiam eiusdem cum Filii divinitate substantiae esse autumarunt, ad alia saerae paginae loca animum nequaquam advertentes, ubi Dei Filius unigenitus quoque nuncupatur. Multa loco cιtato in hanc pravamia sacrorum Gdicum interpretationem disputat Augustinus, atque inter alia sic ait: Lege Seripturas, nusquam invenies de christo dictum . quod adoptione sit Filius Dei, de nobis autem sapissime legitur: Aee pMIs spiritum adoptimis filiorum m. Plura ab ipio pete,atque evidenter patebit quam temere confusa a Manichaeis fuerit ilη sigmfieatio. quam & Christo, dc hominibus scriptura tribuit, hac tamen differenis
eia, ut illum per naturam, nos per adoptionem mi filios esse intelligamus. Secundo et anathema infligitur, qui animam humanam Criniatoris substantiam , aut portionem Dei amrmaverit. S. Augustinus de
Haeres. ad Quod vult Deum haec de Manichaeis hab-: Ex his autem suis fabulis vanis , atque impiss coguntur dicere animas bonas , quaseen it ab animarum malarum, natura scilicet contraria, commixtione liberandas, ejus, cujus est Mus, esse natura. Libro vero Retraeh. r. cap. II. idem melius exprimit: Scripsi, inauit, adhue PresbistereMura Manichaeos de duabus animabus, quarum dicunt unam partem Dei esse. Haec ille ibi, de pluribus aliis in locis. Tertio cognoscimus Manichaeos in hanc impiam concessisse opinionem, ut Patrem de Filium nil aliud quam animam, re sensum esse arbitrarentur, quem quidem Manetis errorem apud alios Auctores designatum non video, uti neque duos substetes, qui corruptis tamen verbis heιc anathemate confodiuntur. Quartos. o Eprii. 93. ad Turribium errores Priscillianistarum si sissime confutat, capite autem primo ait: Demonstratur quam im
129쪽
ctι unam, atque eamdem asserunt esse personam, tamqu- idem Deus num Pater, nunc Filius, nune Spiritus Sanctus nominetur. Quod blasphemiae genus de Sabellis opinione sumserunt. Idem ' hie de Priscillianistis tradit Augustinus lib. ad Oros cap. 4. ubi a Sabellio hujusmodi errorem procedere & ipse affirmat, nihilque de Manicharis meminit. Profecto talia Manetem sensisse nusquam animadverti. Quinto animam mea e ternam nil mirum s Priscillianistae , ae ante illos fortasse etiam Manichaei, censerent, siquidem teste Augustino de Hares. ad Quodvult Deum cap. m. animas ejusdem esse naturae, atque substantiae, cit jus est Deus, dementer credebant. Quum vero hic arteris nus negari non possit, consequens erat animas eadem aeternitate dona. tas affirmare. Sexto duas in homine animas somniarimi Manichaei. quarum una de substantia Dei, altera carnis esset. Hiijusmovi commentum libro de duabus animabus contra Manaeharos stripto S Augustinus exsibilavit, aliique Scriptores repulere. Septimo peccatum carnis ad animam pertinere negabant, atque animae ex eorum sententia nil libidines corporis, aliaque flagitia officiebant . in apropteς in Dmnem obscoenitatem , ac turpitudinem abiecti, ut S. Leo curia laudatus fidem facit , Carnem, quam veluti ex Mali principio deductam execrabantur omnis impii dicitiae , ac voiuptati&experiment contumeliis
se aiscere dictitabant. S. Epiphanius haeresim illorum exponens nu. 36. edit. Petau. huiusmodi m famam longa oratione invadit. Oct avo, ut mox innuebam, Manichaeis impia opimo insederat, humanam carnem a Diabolo, se a principio malo originem dux ille , eamque propterea odio prosequebantur. Philastrins Episcopus Brixiensis lib. de AHaeres. cap. i4. Manichai, in ruit , hominis animam de Deo esse putantes corpus a Diabolo fastum axmirantur . Idem dc M u Patres relirunt atque refellunt. Nono Diabolum natura sila malum perpetuo sitisse censebant , eumque errorem dc Prisces lianistae sibi adoptarunt . De
hoc insano dogmate ego supra ad Bachiarium aliqua adnotavi. Ad globtim tenebrarum Mic memoratum nescio an pertineant quae Aliguis stinus habet lis. de uatura boni advers. Manich. N alibi. Decimo S lem, de Lunam reliqua Coeli luminaria in se animas continere dicebant. Audiamus ipsum Augustinum lib.de H es. ad Quod vult Deum cap. 46. P aves, uaquit, ilias idest duo coeli liminaria ita distinguunt. ut Lunam dicant factam ex bona aqua, Sorem vero ex igne bono. Et te atitem ineu navibus sanoas virtutes, quae Ie in masculos transfigu3ant, ut illiciant seminas gentis adversa oc. Hinc, ut idem Augnii mus, de
ex eo auctor Praedeuinati fidem faciunt , orationes ad Solem per mem, de ad Lunam per noctem faciebant, ipsique luminaria indigno cultu
adorabant. .undecimo quum animam aeternitate donat .m ipsique
130쪽
Ita .retitvetavmis: Si animam virtus coelestis in bune Orbem emiserit, per eam HIncipatus irretiret, potestatesque captaret, non illa βο-pum, quem volebat, assequuta fuit. Ἐμn quum animam velut advenandum captandumque miserissapta ι a tamen potius eIt, ct quum, ad irretiendum venerit, suis est implicata retibus. Postremo pluvias, fulgura, nubes, grandines, aliaque in aere meteora non Dei summinutu fieri, aut moveri somniarunt, quam metu opinionem nunquam a Patribus aut membratam,aut refutatam legi. Atq;haec sunt Manichae , um deliramenta, quorum memoriam omnium luculentissime servavit Augustinus pluribus in libris, Epiphanius ad Haeresim . seu 66. Philastruis lib.de Hares.Nicetas Choniates in Thesauro, Alexander Lycop Iita Tom.17. BibliotliES.PRnuperae editionis,Gabr.Prateolus, & alia .
Picolominet Episcopi Senensis , qtii postea Pontificatum Maximum adeptus Pius II. appellatus est , habita , Viennae pro alv*'ritate Romani Pontificis. adversus Austriales Anno Domini
SEntio Reverendissimi Patres, Illustrissimi Principes, ceterim
viri praestabiles non leue pondus hodie meis humeris me. fumere, quando in re maxima advςrsus plerosi potentes , . & insignes Austriae proceres sum verba facturus . Uerum quia res ipsa Sanctissimum Dominum nostrunt Nicolaum Papam intum concernis, cujus apud has Regiones quamvis impar tanto muneri Oratoris ossicio fungor, necessarium est silentibus ceteris me consurgere . Indigne namq; Legati titulos , & sanctum PDpulis per secula nomen assumsit sein, nisi mittentis dignitatem pro mea virili defenderem. Sicut frigus, inquit sapiens, in die mehiis,sic fidelis Legatus ei, qui misit illum, quoniam ittius animam qui here Deit . Exinde si malis aureis in lectis argenteis comparandus est, qui loquitur verbum in tempore suo, qui s. non verbis meis favebit, quae Summi Sacerdotis, & communis omnium patris, &magistri causa tuebuntur Z Blandior egomet inibi, nec sine se, icctatis