Anecdota, quae ex Ambrosianae bibliothecae codicibus nunc primum eruit, notis, ac disquisitionibus auget Ludouicus Antonius Muratorius, ... Tomus prior quartus .. Tomus secundus praeter veterum monimenta Commentarium continens de corona ferrea, qua r

181쪽

Hurigariae, quod pro muro contra Turcos Fideles habent, de is perium, quod est Regnorum caput, ct culmen, mutuis sese obs iquiis, ac beneficiis superare contendant. Quo in negotio si quid est, quod Sedea Apostolica aut opis, aut operis impertiri postet , id Promtum , paratumque Gen. Cui Prophetica semper in oculis est praeceptio : vectina a malo, σ fac bonum , inquire pacem , σpersequere eam . Cui non sincit pacem quaerere, nisi inventam , fugientemque omni studio per uatur, sciens quia magister, ocDominus Salvator Christus cum in terris ageret, nullum majussquam serendae plantandaeque pacis studium habuit, quo nascente, quo praedicante, ac secundum carnem moriente semper annunciatam novimus pacem, cujus nomine nihil dulcius. qua re nihil j cundius , aut salubrius inter mortales inveniri potest. Quae licet nonnunquam dissiculter obtineatur. obtenta tamen carius, ac di , ligentius possidetur. Complurima de bono pacis afferre posscin ἐsed omnia norunt prudentissimae, atque oculatissimae digni intes vestrae, quae in dies res parvas concordia crescere, dilabi magnas discordia cernunt. inibus autem modis componi lites omnes, ac refrigerari ferventes ira animi possint, scientious supervacuus est labor exponerer Nec suis est docere Minervam. Transeo ad scitcundum Sanctissimi Domini Nostri optatum, quod Praelatos Praecipue, virosque doctrina pollentes inspicit, quales esse quamplures in Lia auditorio non est dubium. Uos igitur vos, inquam, ju ris , ac sacrarum literarum Interpretes, voique mundi lumina, vos qui lucemas ardentes tenetis in Domo Domini, quae est Ecclesia , vos ad innocentiam simplices, ει cum simplicitate prudentes, vos Apostolica magnitudo requisitos, oratosque facit, ut solici loco de Austriales commoneatis, ne jussiones Apostolicas respuentes, Ecclesiae claves irrideant. Soniam si Christia nocenteri vocabulo cupiunt, si sapientiam Dei Patris sequi Filium volunt, Evargelio necessario credent, quod Petrum Ecelesiae pastorem constitutuua voce Salvatoris euocet ,&animas ligandi, atque solvendi Pontificium accepisse. Quod autem de Petro, idem de successoribus ejus sentient, ii Regni aeterni, & haereditatis Christi opin verint esse participes . Quia non ad uuani solum personam Uicariatum suum extendit Dominus, sed fradatim per vices electionis usque ad finem mundi propagavit dicens : Ego vobdium sum usque ad consummationem Ieculi. Hinc Hieronymus ad Da via sum Papam scribens:

182쪽

Ego nullum primum , nisi christum sequens , Beatitudini titie , idest cathedra Petri communi consortior. Super ιllam petram adscatam Melesiam seis . sulci que extra hanc Domum agnum comederit , profanus . Si quis in arca non fuerit, peribit regnante di

luvio. iod fi haec Austriales suopte ingenio non capiunt, instruite illos in caritate non ficta, atque commonitos iacite, ne his auscultent, qui resistendum Apostolicae sedi consulunt, & alios 'rebellantes in exemplum adducunt, dicentes : Erimus nos sicut& ceteri, qui Romani Pontificis auelaritatem ignorant. Quibus vocibus nihil esse aut sceleratius , aut periculosius potest. Quod si neque rationibus , neque Sacrorum Canonum vinci

auctoritatibus possunt , exemplorum saltem copia moveantur . Omnes enim , qui ab initio nascentis Ecclesiae in hanc usquo diem Apostolicae stablimitatis impugnare conati sunt eminentiam, 'in ruinam cum Lucistro dati clades maximas inciderunt. I Oriente, sicut Hiemnymus ait, Lucifer illa, qui ceciderat , super sidera posuit thronum suum , ubi obruta fulcis frumenta is lollium ,

avenasque degenerant. AEgyptus, ct Lybia , dum Christum , qui

Romae praemicatur, audire contemnit, Pseudoprophetam Mahu

metum admittit ,& se uitur ad Infernum. Graecia dum supe bit,ae Romanae Majestatis Primatum negare praesumit, servire Turcis cogitur, & hostibus Christiani nominis tributum pendere . Quid Regnum Bosniae reseram omnibus gentibus despectum, atq; in visu mi Quid profuit in Bohemia nonnullorum temeritas, quidum Romanam Ecclesiam insequuntur, se ipsos conterunt, ac florentissimi Regni non opes selum, sed templa Sanctorum, ac aedes, & palatia nobilissima Dominorum evertunt Qui dum no lunt Archiepiscopi, & aliorum Praelatorum jussionibus subiici, turpissimorum Apostatarum Procopii Rasii, & Petri cujusdam Anglici tolerare jugum coguntur, atq; illos habere praepositos, quos vix stabuli, aut opinae famulos antha recepissent Advertant hoc, & contremistant, qui Romanum ntificem, stcrumq; Collegium instetantur. De quibus Hieronysuas: Apud vos, inquit, solos incorrupta Patrum se Mur auctora ιas. Et iterum i maestis lux Mundi, vos sal terra, vos vasa aurea, O argentea. Et iterum de Papa: Quicumque non colligit tecum , di De sit. Nec sibi blandiantur dicentes: si Romanam Ecclesiam reliquerimus, male

illi

183쪽

illi erit, multi deficient, pauci ea insequentur; Nam quamvis do let Ecelesia de perditione ovium , cum tamen incurabiles sunt

suopte ingenio, morbidas oves extra septa propellit, ne morbida facta pecus totum corrupat ovile. 2 emo existimet bonum virum, ut Cyprianus tradit, ab Ecclesia p e discedere. Triticum non rapit ventus, nec arborem solida radice fundatam proeella fabυertit. In es palea tempestate Iactantur. Invalida arbores imbinis ιηcursione verruntur. Miant qui volunt ab Apostolico secedere fundamento, sedebiles arbores, & viles paleas esse igni rapacissimo celerrime comburendas, & quamvis sequaces habeant, non tamen minus Rr- .debunt. Romanus autem Praesul cum Joanne Apostolo dicet rEx nobis exierunt ,sed non fuerunt ex nobis. Oportet, inquit minor Gentium Paulus, baereses eis, ut probati manifeβι snt in nobis. Nam sic probantur Fideles , & infideles detegunturia Sic etiam ante judicii diem heic quoque justorum, atque injustorum animae dividunturi Ecclesia tamen in suo splendore integra perseverat, Pura, candida, ac Domini. luce perfula, per orbem totum radiovsuos porrigens Unum tamen lumen ei , quod utique diffundi- Iur, nec unitas corporis separa tur. i sunt, qui dicunt: ab Ecclesia recedamus 8 Avelle radium solis a corpore; divisonem lucis unitas non capit. At qui relinquunt Ecclesiam, vivificationis amisso spiritu, Deo, & Angelis ejus evestigio moriuntur. Ab arbore frange ramum; fructus germinare non poterit. A fonte pra clde rivum; praecis arescet. Eligant igitur Austriales, an cum Romana salvari Ecclesia velint , au perire cum persequutoribus ejus . Elegi abiectus esse in mino Domini, canit David , magis quam habitatre in tabernaeulis peccatorum . En solidam , & inconcussam fidem. En virum iuxta cor Domini repertum. Mendicare inter nos, quam inter malos abundare mavult . Quid Austriales agant, quibus cuinyeritate manentibus felicitas, cum falsitate recedentinus miserrii repromittitur O exuberantem divinae misericordiae largitatem l O infinitam superni Regis benignitatem tquae sectatoribus suis non futura solum in Coelis, sed in terris quoque prae eotia ,& amplissima dona pollicetur , dictaue apud Matthaeum Domino: Beati mites , quoia iam ipsi possidebunt terram. Et virum, qui nou abiit in consitio impιorum , cr in υι a peccat rum no stetit, beatum esse, & Omnia, quaecumque agat, prosperitatem habitura, Regius Propheta contimat. Et apud Mal chiam: Diuiliaco by Cooste

184쪽

chiam: Pronte me, inquit Dominus, β ηοη aperuero vobis caritharactas caeli , ct effundam vobis benedictionem aque ad abu dantiam, o increpabo pro vobis devor rem , vir non eorrumpera fructum terra vestra , nec erit sterilis vinea in agro , o beatos vos dicent omnes gentes. Vos ergo Patres Fide struentes , qui Scripturarum intefram habetis notitiam, & incorruptos sapie tiae haustus ebibistis, scientes, quia Deo animam, mundo famam, proximo curam, patriaehonorem, Imperio reverentiam , Romanae Sessi fidelitatem debetis, omni studio , & ossicio vel uno opere satisfacietis, si ex desiderio summi Pontificis Domitini Nostri Nicolai Quinti quod jus, quod ratio , quod veritas praecipit, Austrialibus praedicantes, sic nobilitatem, & plebem Instruxeritis, ut peietinacia dimisia salutis suae cupidi, ac soliciti Sacrosanctae Romanae sedit non ultio in timere . sed speram

veniam mereantur.

185쪽

IN ORATIONEM SILUI ID IS QNISITIO

Ad Ilhistrigliniim , ac eruditissimum Virum

Romanum Patritium, & S. Stephani

Res gesa AEnea Silati summatim recensentur . Praepositus Basiliea Laurentiave Mediolani is fuit. Causti , ct argumentum hujus orarionia. senserit AEneas de Summi Pontificis auctorit .rte. Maimburgus , ae Laimo ius refellantur. Opera ea nondunti,

V m imp psum, Mandosi curissime, fiterit. sitq; adhuc

tulim in illustrandis antiquitatibus Urbis studium , nihil est quod commemorent, illam enim famae mensuram apud eruditos obtinuisti, quae tibi aeternitatem nominis ficile promittat. Gratillimum igitur tibi futurum arbitror, Oreti canem hanc intueri, quam Pius it. antequam Romano di a

demate fulgeret elucubravit.& unde tibi multa suppeditari possunt in urbis ornamentum . Er ego quidem , si laudatoribus P eae Silvii fama indigeret , sique tua eruditione , ac patientia abuti fas esset, grandem Panegymum , atq; satis amplam de illo Historiam contexereneic possem. veram neq; cmeris mei ratio, neq; tua sapientia longius evagari me sinunt,quam ut summatim illsus gelia pertexam, ite proposta alio magis iuuii retur Me itaq;m nonnullis continebo,quae AEne1 ejusdem auctorem apud nostros Mediolanenses altius commendent. Equidem hujus celeberrimi viri tum eloquentiam, tum ingenium maximi semper duxi, atq, miratus sum, illique plures omnium nominet gratias habendas reor,quum lueras temporibus suis adhue in squallore iacentes exemplo non minus quam liberalitate ad non mediocrenia plendorem evexerit. Qua ex cura quantum illi beneficium Christiana Respublica rependerit, ex collato in illum summo llantificatu apartissime discas. Ad hoc autem supreimun in terris fastigium & virtus ,&fortuna veluti manu illum apprehendentes adduxerunt, quod paucis commemorino, illi Picolomineorum similia Senensis, antiquitate,& nobilitate praeitans lucem primam dedit. Diu in patria versattis, bellorum tumultu, ac plebis in Nobiles Odio urgente, volim tariun L elegit, aut coactua est subire exilium, melioremq, alibi sortem quaero. - Ie.

186쪽

re . Dominico Capranicae primum, deinde Nicodemo Friasingensi Episcopo a seeretis fuit. Tum apud Bartholomaeum Vellatem Micecomitem Novariensem Antistitem idem munus exercuit , atq; ab isto ad Nicolaumi Cardinalem Albergatum transiit, cui ab epistolis itidem filii. Multam inde operam ad negotia Basiliensis Concilii conis tulit, ubi alieno consortio aetatis nondum firmae imprudentia de ceptus Eugenio Quarto legitimo Urbis Pontifici parum aeqviam sis praebuit. Mediolanensem S Laurentii Praeposituram, ad quam evectus fuerat, diu non tenuit. Hinc Trident inum Canonicatum adeptus, mox Sarar anae Vallis Parochialem Ecclesiam rexit ,& ab illa ad Ecclesiam S. Mariae Aspacensis in Bajoaria translatus, Frederico Terra Romanorum Regi titulo Cancellarii, nut Secretarii adhaesit. Hujus cura Tergestina: bedis primum , dein Senarum patriae stae Episcopiis reniinciatus, & Sacro Cardinalium Collegio adscriptus, tandem Calli Bo in Romana Cathedra successit, Pii Secundi nomine assumto. Sic

per summos labores, quampitim mas legationes, magna m q, ingenii, naprudentiae contentionem Picolom meus ad eam dignitatem venit , qtiae coelo proxima nullam in terris maiorem habet. Verum, quia interi.Eneae dignitates Mediolanensis Praepositurae meminimus, ab re fit titia xum non albitror, si de illa aliquid in praesentia edisseram, quum non

infimum sit hujus magnae Urbis decus, tantum virum olim sibi per beneficia obstrinxisse. Erat Philippo Mediolanensium Duci apprime carus AEneas, tum quod vir providus, magnoq; Praeditus ingenio videretur, tum etiam quod in Concilio Basilienti plura pro Mediolanensibus egisset. Non exiguam quoq; gratiae menstram impetraverat AEneas a Francisco Piaol passo Mediolanensi Archiepiscopo, viro illis temporibus pietate,ac eloquentia clarissimo, ad quem conscripta etiam legitur EpilioIa I9. lib. i. iasiare quum diem extremum clatilisIet Praeis Positus insignis Basilicae S. Laurentii Mediolani, Franciscus Antistes ad eam dignitatem Picolomineum promovit. Id ubi rescitum Basileae , continuo omnes Synodi Patres hujusmodi electioni calculum suum addidere. Sed Isidorus Rosatensis AEneae aemulus m generali concio. ne obstitit, atq; in ham verba erupit: suid agitis Patres electivam

Praepositaram AEneae homini extero committitis beneficia in terra Me diolanensia q moluntate Prinesis de vobis optime meriti confertis cives , EP Doctores spernitis Ad haec AEneas: Vehementcr, inquit, admiror Patres optimi Isidorum adversum me verba facere, qm nuper ex Mediolano reversas literas Philini Dacis ad me detulit, quisu rue Princeps gratias mihi agit, quod eius eaulam hoc in loco perorave rim, atq, ob eam remgratumsbi esse affirmat in eius ditione quodcumq; Facerdotium me aeceptare, eu lus libenιι animo possessionem ut mihi daturus . Von igitur ille me extraneum babet, neq, nova res est unius regionιs bomines in altera dignitates habere, si modo linguam norant, name ' Archiepiscopus ex Bononia Mediolanum veniς. Λd quae Isidorus

187쪽

elaum responsurus assurgeret, unxversorum adstantium clamore eo pressus mutuit . midautem AEneae post I caccaemit,ex ipsius Ora tion licet longa, quam ex verbis meis clarius intelligetur. Scribit itaque EpiLao. 1ib. r. ad Guuilubrium Baractium Atriusq; Iuris ibomisom, DucMemr, Secretarism, jus in hoc eodem tibro mihi sermo reis curret , dum Ruselagantissimam orationem Producam in nuptiis Philippi Bonmmei recitatam, atq; inter alia haec ait: Vacavit asias In Missibrase concilio Prapositura S. Laurenti' Mediolanensis, eamq; miri S. nodus, quam tunc omnes recognoscebant, illico contulit. Princeps Mediolia nensis alium ex domo Landrianoram eligi fecit, odiri ei-fesonem . Engenius cuidam Morutardo Vercellensi de illa providit , Veni ergo Mediolarum,favoreq; amicorum, O ex gratia Principis, ex-

eluso, qui jam erat intrusus, po Ilionem obtinui moxq; irila meati Ba sileam reperii. As bincrriennium pestis magna concibam invasit, Dux suos revocavit. no quia Mnu offerum ibi habebam emere non potiati morbam incidi, subitoque orta fama est me mortem obiisse. Sciti est id mediolani. Leonardus, eui Eugenius providerat, sublatum me de medio gaudens possesonem P positura pinulat, obtinetque. Ego postmodum con lucens , O audiens me Doliatum scribo literas ad a-eos , facio

fidem me vivum cla, peto restitui. Sed quia sol eram, nunquam obtinere potui, credoque nunquam Principi fuisse rem rapiniam . Tum Guin reum rogat, ut apud Philippum Ducem caussam astam agat. iudicetneueexposcit aut Mediolanenlam Αmiiepiscopum viriun, ut ait, sanaissimum, aut Novariensem Pontificem integerrimum patrem. Ad horum primum Epist. 19. scribens hac de re iterum meminit. Si quando, ait, Matthaeus de Ungrano ad te venit, meo nomine

falvus eno, id quoque de Candido dixerim eloquentia flavio, cuivi-forto lucrii Secretario apprime merito, cui super re mea Praepositura

scribo. inum Guinisorti ossicia nihil AEneae profitissent, cenulit is exula sbi futurum aliena uti opera, animumque Medolanetas Ducis alia ratione flectendum. Qiare impetratis a Frederico Romanoram Rege cui tunc a secretis erat, commendatitiis ad ipsum Ducem literis , Nicolaum vomae Arein idum Ducalem Conuliarium, α Fra cistum Bossium sociorem eximium, a se scriptis Epistolisconvenie. eisque rem suam enixe commendavit. Leguntur Epistolae istae inter ejus opera lib. I. Epist. 7.& 8. In priore haec habentur, Suscepi , non

sunt multi dies, ιiteras tuas, quibus mihi spem facis velle te curam suscipere, At Praepositura mea mihj restituatur, qua σοψ morte Dinoe. Additisti Scribit Malastas Regia in favorem meam luxta coinpiam, quam bete inclusam mitto. cum hac poteris asiaccius meum se-gotium aggredi. In altera vem ad Boisium Epistola eadrari confirmat:

Exinde, in . scribit Rex ullastri Principi Duci Mediolani in Duraremia

meum , petitque Praeposituram mihi remitii oc. Extat etiam interaneae opera Epistola ars. quae est memorati Araimboldi nescio tamen cur

188쪽

ime inie Iacobus appellatur perperamcredo) ad AZneat literas respon M. Inquit autem: Ego quod de Pro arambi addidisti onus tibens est' amplector ,σad exitum W-m ducam, vires aut ingeniam modo non defuerint. Dat est haec Epistosa mino Christi i die 13. Octo-hris . Uerum totorula. tot Pro. ea patroni apud Philippum M xiam Mediolanensium tacemne hihain qui lem I seruere. apro

iee AEneae constitutum fuit ad ipsum Ducem literas dare, qvibus adhuc in vivis a genimn testaretur. Sic igitur exorditur tapistolam

minquagesimam texerim: Si essem mortuus, sicut de me adversarii mei tu Cestin em iitruxeruare , minimebas literas modo scriberam nisi inmortaurarum scribantia Ego tamen ex divino manere adhuc oraefruor, que Sera smi D- Oi Rexis Icisuram n Secretarius σα ζ,bine mortuus si ror oec. quare myptico, ut tua clementia velit e reare , mituque Melasiam meam S. Laurentii mandare restitui, pred faciens non sesam me emtam habebit, sed Regi etiam η stro, qui pro me scribit. complacebis. in is denique victum tot arieti-hus in tanta jastitiaecognitione Philippum noncrede te Attamen nihil AEneae caussam iuris rationumque tavon juvit. ω coactus, vir prae clarissimus veterem digmtatem oblivisci - Sum vero eodem Anno

Christi i M. diei . Decembrις ad Piulippum scribere iterum decretavisset, ammum iu di, justamque ossensionem dissimulando non fuit. uit enim: Etsi favoris mihi marmalium bactenus. tina celsitudo imis

penderit, quae post traditam mihi Ecclesiam S. Laurent' mkris --ειοι ensis possessionem, spoliat rem meum prater jux, contra literas Regias in meum favorem saepius scνinas tuetur, in tantum ramem illUri celsitudini tua sum aitur, utpraetermitterenuuatenus pos

quin novitates ad nos delatas eidem significem. F sitaede Enea Silvio ad satietatem relatis quibus antiqii stimam pro studio meo S. Laurenti Basilicam ii lustrare eontendi, trianseamus ad Orationem, quam. mmc Primum publici tutis ficto . Recitam im nostro Codice dicitur Α- Christi I sy. sed podiuxi s x. scribendum fueratς etenim testabatur ipsemet AEneas sibi tuin s undum post Iubilarum agi Annum , dc mox inrtui adventuriam . in autem huju- concionas MDrmentum clarius ipsis Lectoribus pateat, brevibus collimm - Sed quis hoc melius, P stet, quam ipsemet AEneas Scilicet auis an locis idem Historiae caput elegantissime tremuit tum in Epistolis, tum, in I storia Austria-ιi, quam calamo descet piam. in Bibliotheca Ambrosiana servamus viam de ego descripseram, quum inten scriptλ luci hucusque surrςpta gemmam pretiosissiniam tam diu facere aegre terrem - Αt seroerandem ex Actis Eruchr. Lipsiens. m. 2. Supplem. dissici-ante annos Paucos in publicum p is severa noeciem V .ulic autem Frederici gesta lucusenter explicantur , quae mal iis vipendia gratia exprimam, ego ex ejusdem Adineae Siluti Hritoria de Europa cap. 21. ubi de Austria.

v quit igitur: ia Uriam describere boc loco haud necessarιum existimata

189쪽

inus, de qua propriam Hissoriam dididimus. Historiam Austrialem

designat, quam non ita podeni diximus Imblica luce donatam) is ea Prουinciales post obitum Miserti C Mis Frederio se commiserant ea

lege, ut si masculum stragram Regina Pareret, tutor ejus esset , si s

minam , terra 'Doman s. Hato Ladisio , tutelam e in Frederisus a repit. Peterum Italiam casarem rogaverunt Maririales, uti Ladiuelaum, qui tam prymodum adolevisset, in paterna haereditate apud se dimitteret. Rejecta petitione, auctoritas duobus Petricis, altero cilia comite, o Deetangero, sumtis armis rebellavere. Redeuntem ex It ua Frederieum apud Novam civitatem o idione cinxere, o quamvisa riuolao Pontifice Maximo iussi essent, ne tutelam casaris impedirent, contemtis Apostolita Sedis mandatis, O tantae majestatis auctorita te derisa, sceleratum propositum renuere. Modia eo tempore Viennensis schola indoctam sententiam protulit, quae per appellationem adfuturum conciliam interponendam fuisendi posse Romani Trasulis mandata rescripsit. civitas Viennensis, omnis A ria ex eo tempore semper in armis fuit oe. Qium ita se haberent r. llis Austria negotia, Nicolaus Quintiis Pontifex Maximus de suam auctoritatem pessumdari, de justitiam Frederico faventem a res actariis populis labefactari intelli-tens, AEneam Silvium eo tempore Senensem Episcopum Nuncium, ac ratorem suum per Bohemiam , Moraviam, Austriam, aliasque provincias constituerat, eique in mandatis dederat, ut Religionem iis in oris restitueret . pacem aleret, atque in perduelles animadverteret. Ex eat de hoc Pontificium Diploma penes Raynaldum in Annal. Anno Christi r set. num. 6. uti etiam solemnis monitio ad Austrie populos missa. Ubi mentem Romani Pontificis Austriales didicere . , convocatis Doctoribus appellationem hujusmodi interposuere, quam ex laudatae Historiae Austrialis libro quinto depromsi: Quoniam Fontifex Maximus Imperatoris Frederici suasionibus motus ea nos facere jubet, qua nec nolas, nec Domino nostro Odistra conducunt, gravesque ponas in nos minatur, ni paruerimus, eum id nobis oneris sit, arbitrantes eumdem Pontificem, At res inter nos σ Imperatorem Fredericum Iese habent, ignorare, ab eo parum instructo δε eumdem instrue dum, docendumque magis , sive ad Concilium Generale indictam, seu indicendum, vel demum ad universalem Ecclesiam appellamus. Picolominet tum Nuncii Apostolici munere fungentis animum pupuste tam imprudens Austri alium appellatio, adeoque adversum sacris canonibus consilium . ialiare tuum πέ leucorum tio censi at, inconsultum illis populis effugium praeriperet, Abecrii in contumeliis sanctam Petri Sedem vindicare , Quam ex uisitet . quam graviter, quam eloquenter idem praestiterit, et x ς vs verbis, melius ui judιcandum aliis relinquo. Equidem hanc omnium, quastabrias composuerit, elegantissimam Orationem duco, ii instoria fidem, nc monumenta spectes , si argumenta pro Romani Pontilicis auctinuate allata perpendas . Neq,

190쪽

ῆetoulla nostiis temporibus mam opportuna occasio occurrere pote rat ut haec oratio in publicum prodiret. Siquidem illam audacillimis r uorumd. im scriptis Obiiciemus, qui vel inter Catholicos in sanistanti. edem debacchantur, parvum modestiae pensum habentes, nullum v ritatis . In illos quidem calamum hucusque strinxere Eminentissimi duo S. R. E. Cardinales Coelestinus Sisndratus, & Aguirre, viri eximia eruditione praediti, quorum conatibus si haec AEneae Silvii lucubratio accedat, nullus dubito, quin maximum meliori caussae pondus accedati Quod enim est ad summi Pontificis in Principes, ac humana potestatem, en illam ab AEnea luculenter Probatam , atque sv mmo eloqueniaetae robore ab Austri alium injuriis defensam. De appellationibus a Romana Sede ad universale Concilium nihil est quod agamus, quand quidem menti Natalis Alexandri, Maimburgi, Dupinit, atque aliorum hujus modi scriptorum mens AEneae apertissime adversatur, de de illis eruditissimum Tractatum a C. V. Christiano Lupo conscriptum ubique legitur. Sed quoniam his de quaestionibus sermonem injecimus, Maimburgi calumniam heic refutare non alienum videtur, quippe euec Romanae Sedis , de Pu secundi judicium , ac uplam demum veritatem cludacter nimis, ac injuste oppugnat. Ut enim probet Maimburgus Generali Concilio summiim Pontificem subesse, ac inferiorem esIe, in Tractatu Historieo de Instituta & Priuileg. Rom. Eccles. cap. M.fol. aso. testimonium Pu secundi prostri, atque his verbis incrustat. inquit, seeundus, quum adhuc AEneas Silvius vocaretur, ageretque Baiasiliensis Coneitκ Secretarium, exemplo Doctorum Parisiensium omnem nervum intendit, ut defenderet maiorem esse concilii, quam Pontificis auctoritatem: At vero ubi PontiDatum obtinuit, ex rationιbus, quas

facile quivis imuinari sibi potest, animum induxit, ut mundo palam faceret, se ab ea sententia recessisse, quam olim utpote demeratis, aestistitia caussae optime innructur ardentisme defenderat. Id per Bullam fecit , in qua retractat, revocatque quae Basileae docuerat; ct tamen in hac ipsa retractatione non potuit imperare sibi, quin manifeste veritati sugragium ferret, aperiretque utriusque sententia , ct quam deserebat , ct quam recens complectebatur eιπιum. En ejus verba: Tucbamur antiquam sententiam, ille hoc est cardι natio novam defendebat ;extollebamus Concilii generalis auctoritatem , ille Apoliolicae Sed is potestatem magnopere commendabat. En ingenuam Pii constbsionem . Fatetur sententiam, qua concilii partes ruetur, antiquam esse, eam vero , qua Pontificem p fert, novam, recensque inventam. Hactenus Maimburgus, cujus verba eloquentissimus Cardinalis Siondratus dita sert. s. s. o. num. q. Galliae vindicatae Latio donavit, idem'; ante illum praestiterat Q V. Emanuel a Schelitrate in Praef. ad Tractatiim de sensit de aui, itate Decret. Constant. CGncilii. Sed quam malum opinioni suae patrocinin m qilaesierit Gallicus ille Scriptor, & quam falsis rationibus pro famosa sententia. gnet, praestaret ex aliis cognoscere