장음표시 사용
161쪽
hodie sub tutela est patrui. Sed admittunt hoc aliqui, si vel ue
Regno tutores fuerint, vel in Regno. Naem pupillum extra Regnum & ab his, qui non sunt Regnicolae, nullo pacto gubernari concedunt. Verum qui sapiunt, omnia tempori, omnia rationi, omnia necessitati coaptant. Norunt omnes, quae fuerint hactenus in Hungaria, ac Bohemia novitates. Quis aut Regni colis, aut in Regnis curam pueri committendam suasit 8 Fuit Austrialium . quidem semper adversa sententia. Sed neque juris id praecipit a ctoritas, neque consuetudinis observantia tenet. Pompejus Romanus Ptolumaei 'Regis .aegypti, & Scipio quamvis Africaniis cognomine, ininen Romanus origine filiorum Massinissae Regis Numidiae tutelam gessit. Et ne vetustioribus immoremur, Ot 'AIarchio Brandeburgensis Uencestat in kari Regis Bohemia: filii, cum esset annorum se tem, favente Rodulpho Romanorum Rege tutelam suscepit, atque illum extra Bohemiam enutrivit Quanto magis4mperator patruelis tutor accipienos est Et quis est,qui turbato Regno educari pupillos in alia regione prohibeat, quando vel parentes ipsos legimus impuberes filios extra Rmnum alendos mitisse, ut tutius servarentur Z Demetrius Rex Syriae cum ibi novercantem ibrtunam intelligeret, duos filios apud Gradium hospitem suum Cretensem cum magno auri pondere commer vit, ut belli periculis eximeretur, & Priamus Ilio obstita Polido sum in Thraiciam mandavit alendum. od autem de corona dicitur , ridendum magis, qRam confiitandum videtur. Ladisi ausnon puer solum , sed itans, ut natus, & ba Zatus est, coronam accepit. diriue anno corona, neque sermonem, neque disicrexio m pypilis dedis . inae ista stultitia Z quae barbariesi quae
eritas ρ-Regem, quia coronatus sit, tutela Vacuum relinquet de nova haec praecepta irrepunt Z Tertius e Gelo c cidie Cato, qui hunc risorem tradit. Unde ista sapientia λ Iterum Prometheus ex sinu Minervae novum furatus est iῆnem . Novu Solon novas leges edit. Sustinebo si quis dicat pupillum Regem .pon esse coronaodum, quia Reges a regendo dictos accepimus. Abusive Regem, qui regitur, appellanuis. At coronatum infamlem non egere tutela, dementis est dicere. Nec quemquam in veru debet, quod in libris Regum hunc , aut illum in pupillari m te legimus regnare coepisse . Nam id non auseri tutorum curam. Numera, u enim anni a morte patris,dc resnace videtur is, cujus Diuiliam by Corale
162쪽
nomine res geruntur , quamvis noti regat tunc Rex , sed re tur. Sicut fas, qui septem annorum accepit regnum, & bene ,
rexit. Non enim is, sed tutores, sive actores gubernarunt. Nioquin dicere cum Scriptura possumus: Reb terra cujus Rex puer est. Et Isaias comminationis usus modo: Dabit pueros, inquit, Princia pes eorum, quibus cum suorum bonorum administrationem lem interdicant, stuItus videri potest, qui Reipub. curam his commitati t. In re nota omnibus moror fortassie nimis. Qtris tamen se comtineat Cum fuit apud Caesarem Lassislaus, & intellexit, &s imit, & gubernatione Regnorum factus est dignus. Nunc apud Comitem quis voluntatem ejus habuerit, nisi Comes, & qui primores cum eo tuum assensium dederint 8 Non est voluntas. Puer est, nescit quae sibi utilia sunt. Omnibus idem est, a junt. En iquanta iniquitast Senescunt omnes alii, Ladiislaus tempore puerescit,& qui apud Caesarem fuit adultus, apud Comitem est infantulus. Is tamen & Rex comnatus est . Cur sibi tutores datis
Nonne ex opere vestro commentimini. Gulbernatorα, inquiunt,
damus sibi, non tutores. Ergo de nomine quaestionem habemus, non de rebus. Vincite, & inanem gloriam vobiscum ferre. Uulgaris plebis suffragio gaudete . Nos apud viros graves, de apud optimum Deum sententiam obtinebimus, pupillo, quantumcumque Regi magno, tutoribus opus esse . Atque sic quatuor causas, Austrialibus quae videbantur adversus Caesaream Majestatem - praebere colorem, & futiles, & inanes, ac derisione dignas esse liquet , quando nec testamento juvare se possunt, nec pactionibus, neque verum est eos sui Domini, aut patriae utilitatem promovisse,
nec Domini dignitas a uimentum praestabit, ut pupilli Regis tu.
telam evertere possint. Iniquam causiam igitur promovebant.
Iniqui erant, injusti, indigni favore, odio digni. Bene igitur qui
male agunt summi Sacerdotis baculo cohibentur. Quod si omnis no injustus Caesar adversus Austriales fuisset, ut adversarii ganriunt , non tamen gerendi belli potestatem habebant. Sine cognitiene, sine auctoritate, sime Principe bellum gesserunt. Quis indi xit Quis auctoritatem interposuit 3 matuor sunt Austriae Primcipes. Adversus unum dimicatum est. Ex tribus aliis nemo decretum interposuit. Res mali exempli in , plana periculi , inimica 'quietis. Populus in Dominum sumit arma. Plebs Principi resistit. Si tumultu licet res agere,quis Principum tutus erit Quae mane-
163쪽
re Respub. poterit Z Quis nescit injustum esse bellum quod honu. est Principis auctoritate mandatum Notum est illud Augustini
contra Manichaeos. Sic enim ait: Ordo autem ille naturalis mort
liam paei accommodatus boc poscit , ut suscipiendi belli auctoritas, atque eonsilium penes Principes sit. Qui nne mandato superioris, injus.su Principis arma capessunt, non justi belli praemia, sed latronum, atque sicariorum supplicia demerentur . Neque mihi quispiam aut Utricum, aut alterum factionis ducem nomine Principis ant ponat , indicendi qui belli potestatem habuerit. Nam principatus , ut Leo scribit, quem seditio extorsit ut heic aut ambitus occupavit,
etiamsi moribus , atque actιbus non offendit, ipsius tamen initis fui est perniciosus exempla, O vix bono peraguntur exitu , qua malo sunt in
eboata principio. Quod si replicent Austriates : Oppressi fuimus, injuste Princeps noster, &puer, & captivus erat. Ceteri domus Austriae Principes nolebant manus apponere ; non ne potuimus jura Domini nostri, quae verbis non dabantur, armis vindicare An propterea peribit Respub., quia Princeps aut deest, aut negli-ρit 3 Confundunt sese verbis suis. Cur enim ceteri Principes noleant manus apeonere, nisi quia rem esse injustam intelligebant Ceterum numquid non poterant Austriales, priusquam arma sumerent, summo Pontifici querimoniam facere, ac Iustitiam petore , aut alios hortari Germaniae Principes, qui jus suum audirent,& quae sana essent, Imperatori consulerenti Aut juris viam coram Papa Caesar amplexus fuisset, aut aliorum Principum suasibus auscultasset. Aut si neutrum fecisset, excusationem aliquam &apud Deum,&apud homines Austrialibus reliquisset. At illi non utique veriti dominorum fallere dextras , sine fide, sine pietate, sine pudore, sine cura juris, nullius auctoritate, sed propria temtaritate sumentes arma, suum Principem ex tutela sui Principis excluserunt. Adversus quos missam Romani Pontificis admonitio. nem ex eo capite, quod bene agentes visa sit impedire, neque juste reprehensam, neque rite repulsam iuisse, satis, ut arbitror, dictum, atque monstratum est. inibus ex rebus, velut exasperrimis se pulis, tempestuosoque mari navis educta, jam quietior, & seruarior ad tertium membrum navigabit oratio. In eo, si recte mem, ni , aut si bene audivi, hoc Papae imputarunt adversantes, quod si e neque auditis, neque vocatis grave monitoriunt,durum, asperum ,
adversus eos emissum. Proh qualis iniquitast qualis insolentia λ
164쪽
ΤΟMUS, II. Is squalis arrogantia i Spoliarunt insertorta sumiorem , subditi Principem , servi Dominum, filii patrem, inauditum, non vocatum, sine judice, sine juris ordinem nullo cognoscente, sine culpa, sine causa, sine modo invaserunt armati principatum. Expugnaverunt arces, exegerunt vectigalia legerunt Magistratus, judicaverunt sanguinem, Curiam occupaverunt Iudices ordinarios abiecerunt,& audeat dicere: Non sumus auditi i Lex Christi, lex Evangelica iubi est Θ- bis non vultis fieri , alteri ne feceritis. Si aures habent, sic magister jubet. Eadem quippe me-ura, qua mensi fueritis, inquit apta Lucam Dominus, remetietur etrabis. Inauditum Principem repulerunt λ Inauditi damnantur: Sine ratione peccarunt cum ratione puniuntur. Ferant Papae sententiam, qui sui Principis judicant innocentiam. Vsu eli discipulus supra magistrum. Dimittant, & dimittetur eis. Non condemnent, & non condem. nabuntur. In quo judicio judicant homines, in eodem fiant judicandi. Neque aliis legem imponere debent, quam ipsi negligunt obaervare. Neque beneficio legis est dignus, qui committit in te.
gem . Sileat igitur vox illa: Non issimus auditi. Merito namque non inveniunt, qui non praebent audientiam. Sed neque hoc admittimus, quod denegara praedicant audientia. Miserunt enim plures nuntios Romam, qui Pontifici Maximo omnes rationes,qui. hus moti fuerant adversus Caesarem, aperuerunt, exposueruntque supradictas omnes causas, & alia minita diserunt . Judicavit autem Papa non esse fundamentum, quod afferebatur, suffciens, moto ileviter Austietates,quos si ratione usos agnovisset, non solum eorum
propos rum non impedivisset, sed etiam adiuvisset, quia nihil ab
illa Sede solet exire non justum. Sciunt insuper Austriales oratores suos Romam misisse, atque auditos in Concistoriis dixisse universa , γε voluerunt. Sed a juntexivisse monitorium de Curia,priusquam
Oratores applicuissente Fatemur. Non decet negare, quod verum est. Noniam tamen insinuatum fuerat, neque publicatum . Au striatibus nihil nocebat, quod inocculto latebat. Quod si orat res lassicientes adcliixislant causas , ac probabile factum ostendis sent, non jussisset Romanus Pontilax exequutioni monitorium demandari, revocasset , extinxisset, aut quod moris esse consuevit, vim citationis resolvisset. At Oratores nihil aliud exposiverunt, quam priores nuncii, nisi quia causam non pertinere ad examen a Apostolicum videbantur astruere,& scandala qua iam commina.
165쪽
bantur, si monitorio locus daretur. Pontifex autem Nicolaus, incit egregio, atque alto pater ingenio, bonisque omnibus disciplinis
ornatus, cui scripta quaevis antiquiora, ac nova explorata, comperta, meditataque sunt, scite, atque subtiliter ratiocinatus, &causam sui esse tribunalis ostendit, & Gregorii Magni verba ibi cit. Qui super Ezechielem scribens: Utilius, inquit, Randalum permittitur, quam veritas relinquatur. Obtulitque , Frederico Im. peratore judicium, si vellent austriales juris inhaerere tramitibus Quod cum Legati declinassent, monitorium, quod causa cognita, S ad calcem intellecta decreverat, publicari permisit, si modo legitime publicatum est, quod nunc non agimus. At audio nescio quid murmuris, sic meis auribus sonus perstrepit. Adversarios hoc modo dicturos sentio: Nemo ante verum, & justum judicium condemnandus est. Nam Deus omnipotens, cujus oculis manifesta sunt omnia, ut nos a praecipitandae sententiae prolatione compesce- .ret, auditis Sodomitarum sceleribus: Sescendam, inquit, σ vid .
bo utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint , an non
est, ita ut sciam. Verum haec auctoritas, si rei te intelligitur, comisona est monitorio, non adversa. Non vult sententiam Deusta re, nisi haerentes, fixosque malo Sodomitas intelligat. Idem quoque . Nicolaus Papa negat se damnaturum Austriales, nisi propositi tenaces agnoscat. Ideo quasi descendens visurus pertinaciam, ceu Deus Angelum ad Sodomitas, sic monitorium ad Austriales mi tit . Suadet usurpata relinquant, & intra v. dies spoliata Caesari damna resarciant; nisi fecerint, sententiam comminatur. Sorinrium , atque omnino simile huic aliud scriptura praebet exemplum. Cum peccasset Ninivitarum Civitas, ac malitiae clamor ascendisset ad Dominum , Ionam misit Prophetam , qui diceret: Adbuc XL.
dies, σ Plinive subvertetur, nisi paenitentiam ageret. Eadem vox
monitorii est adhuc XL. dies, & Austriales nominatim descripti
subvertentur. Idest excommunicationis vinculo vincientur, si So. domitarum magis obstinationem , quam Ninivitarum voluerint imitari correctionem. Utrum autem excommunicationis vis insit, ex habita notitia pendet, quem locum modo praeterimus. Adii clam alia propter adversantes, qui docti videri magis, quam esse cupiunt. Sciunt juris interpretes in his, quae notoria sunt facti permanentis , neque servari judiciarium ordinem, neque accusationem, neque citationem requiri . Nam & Paulus Apostolus Corin ta thium
166쪽
likim quemdam de eiu fraternitatis exclusit,atque absentent, Minauditum fingviora in interitum carnis tradidit, quia novercam sitam uxoris loco publici retinebat. Cur non vocavit hominem . Paulus λ ore non triis examinavid Idcirco, inquit Ambrosius, quia crimen:vivia tergoresatisne celari. Quis igitur Pa. Pamarguat, qui sanctummitatur Apostolum, quo si est merito
minor, alictoritatenta est inserior Scis neque Paulus illi, ut Nicolaus ista semendationis temo indulsit. Notorium Corinthii innen meta ius, alium fuit excitas. Rod Paulo, hoc &Nicolaia,euit. Neque citationem, neque judiciarium strepitum
notorius expetebat aeresis. Notorium autem factumajunt Doctores esse cujus evidentia probabiliter negari non potest. Negari autem simpliciter omnia possunt. Na m plerique Dei majestatem,&Inseros, et animas immorinles negant, ut Epicurei, in fortuna
qui casibus omnia ponunt , re nullo eredunt Mundum rectore move-νi , natura voluente vieia, σ ιveis, ct anni. At cum factum ne.
gari pressiabiliter nequit, id volunt esse notorium. Est igitur & in casu nostro notorium. Acseper notorio facto monitorium. Quo enim palis negari potest narratio, quam monitorium continet Z Libet hoc ipstim pro vi. Praebere, obsecro, aures magnanimi, atque optimi Principes, ac lacerrimi, doctissimique Patres. Evidentiam facti ante Mulos ponam. Narratur in monitorio Iaditiauni Alberti filium pupillum esse. Negent, si possunt, Austrialasa Nariatur Mumidinem domus Austitiae pupillorum Principum tutelam seniori, ac proximiori familiae Principi. ex antiquo mandare. -Negent, si milium, Austrialas. Narratur Foedericum Caesarem majorem esse domus Austriae, proximiorem Ladislao ex familia Principem. Negent si possunt , Austriales. Narratur eum annis undecim, & ampliusvitelam gessisse Ladistat, ac Du. catum Austriae gubemasse. Negent , si possunt, Austriales. Nataratur euniciem quoque, misitineri accingeret, Immialem coronam Romae petiturus in possessiorae, ves quasi admirustratione tutelae in Austria fuisse.ἰNegent, si possunt striales . Narratur Austriales quosdam i dum Caesar iter ad Urbem ntinuam , is cisse mutationem , spoliasse illum adininistratione Ducatus, arma sumsisse, expiisnasse arces, vectigalia exegisse, Curiam, forum,
judicia invasisse. Negent, si possunt, Austriales. Hisce in rebus fundatum est moni portum. Si lassa sunt-, si negari, si ulla ter.
167쪽
giversatione celari possunt, damnamus & nos etiam monhorium ἰAt si Legati lassi sunt haec, si vicini omnia norunt, si manet adtae spolium, si evidens est omnibus, quod narratur, si sunt aperta , mani testa , liquida , notoria , quae monitorium continet , quia Papam arguere possit λ Saepe Cancellaria privatis personis similia mandata concedit. Saepe civitates, provinciae, saepermn minoribus de causis novimus interdusta. Quis Apost ae Sedis praesidium queretur λ Q Iis erit usquam tutus, sit propter scandalum evitandum justitia denegetur Imperatori Sirius, ut in m. cretis habetur , ad EpiscoposHispaniae persimile monitorium direxit. Mandat enim res ablatas ut quibusdam aliis Episcopis restituant, &adiiciens comminationem ait: Si non vultis o vos, σTrincipes vestri a eollegio nostro , re membris Ecelesia separari. Non ergo insistitum Papae monitoritana , non injustum , non durum , seclusitatum, sed aequum, sed miti illinum. Nec serit quemquam, nisi qui post XL dies , spreta Censura Apostolica , sua
negligentia, sua culpa se jugulat. Sic ergo tria, quae ab initio adversus adversarios ostendere promisimus, implem sunt. Tres que ipsorum obiectiones evertimus, quas Apostolico Munitorio imputabant. Nam cum crederent illud de rinus Apostolicae Sediminime pertinentibus agere, ostendamus litem, quam Caesar adversus Austriales habet, Romani Tribunalis examini non solum explenitudine potestatis, sed ex communi etiam jure pertinuisse. Cum dicerent monitorium adversus res iustas, dc utiles anasse , iniquis , & inutilibus obviare illud conatibus voluisse monstrabi-urus. Cum ptiudicarent monitorium contra inauditos emissum
non obligare, & auditos Austriales fuisse doctantiis , & si audiemtia demicti, censuras nihilominii io rebus notoriis habuisse vigorem . Ac tantum ad oblacta , compellationesque probrosas, atque advertantium latratus respondisse sufficiat. In praesentiarum vero quoniam injuste Austriales Romanum Pontificem criminati sunt, haud aegre serta debebunt, si nos eos ausis accusabimus, ostendemtes illos, qui Romanum imperium enormi laeserunt vulnere, Se dem quoque Apostolicam percutere volui iste, ut qui totius Mona: chiae gloriam , majestatenaque persequuntur. Quorum gesta , etsi bono consilio coepta fuissent, tamen quia Romanus Pontifex prohibebat, aut cessa re illos, aut subsistere decuit. Licet enim, ud Grαgorii sententiasst, nνmquam sieri malum debeat, bonum tamcn in-- quando
168쪽
Perator: In memoricae , inquit ,. B., Petri, ponoli honoremus Sam
am Rommam Ecclesium , o Apostolicam Sedem , ut qua nobis mater est SMerdotalis dimisatis, esse debeat Erilesiasticae magistra rationis. Quare servanda ouam omnimansuetudine humilitas, o licet vix'. rendum ab illa Sede fancta imponatur jugum , tamen feramus , σ pia devotione toleremus. Atiuiui Austriales erecta cervice, cristato
capite , rebellitras humeris, quid nobis , i& Papae dicunt ebreeipie Missas, nos ama tractabimus. Nihil ad eum de nobis. Si quid praecipit, appellamus . Proh uxleratas, ῆ que horrendas v mi Quid peius aut Uvaldensis haereticus, aut Saracenus infidelis exclamat Dent veniam Austriales, oro. Non ip stis, sed facta, dictaque insectamur, & consulentibus magis, quam facientilatis irascendum putamus. Appellavimus a Monitorio, dicunt. Qim consilio qua ratione Z qua audacia illudere Apostolicae Sedi, im-dere majestatem illam, Christi contemnere Tribunal volunt i Non Austrialium hanc mentem , sed Consultorum fuisse conjector. Quamvis & isti passionibus jactati, quae voluerunt, facile crediderunt. Ad quosconiurandos necesse mihi estallud attingeremem. brum, quod de appellatione dicturum quarto linta promisi. Ad quam rem jam benignas aurra, precor, acti . Appellationis remedium ob communem utilitarem iuventum est, ut qui perperam opprimuntur, refugium habeant. Appellationem auter partem esse justitiae nemo dubitat. Cum vero justitia sit habitus animi, qui communi utilitate servatam suam cirRue tribuit dignitatem, non est appellatio recipienda, quae communi bono adversa est. Eam ob causam tria potissimum considerare oportet appeLlantem: Ut sis immodice , atque injuste gravatus, ut de minori Iudice superiorem appellet, atque ut eum appellet, qui oci possit adiri. Horum si unum defuerit, nihil est, quod aepellationi tribuat vires. Exinde cavendum est, ne quid appellatione pem dente is innovet, qui appellavit. At nihil horum Astriales obse vaverunt. Nihil est ergo, quod appellationis jus insit, quando
nec gravamen senserunt, nec superiorem appellaverunt, nec judicem, qui is adiri, nem novitates omiserimi. Ob quam rem monstri simile videri potest in Civitate splendida, & scholam ha bente quempiam inveniri, qui talem appellationem tueri praesitimat. Non est Austriat im haec praesumtio. Ex aliorum officina haec
169쪽
haec prodeunt . Liter iunt,qui has appellationis lagittas emi tunt, quorum caecitatem, sive malignitatem hoc in loco retundemus, quando nulla est tacitas malorum hominum omnino vacua,
ac rarum est sine Juda Collegium, omnisque ex chus suum Siri nem habet. Excutianuas igitur hujus appellationis vires. Quid de primo membro putabimus oppressine runt Austriales ex Monitorio λ si tenemus, quae prius dicta sunt , nullum gravamen, nulla oppressio intervenit. Qia .injuste agentes juste prohibebantur, &officium erat Romani Pontificis prohibere: .: Nam qui non veto precare, cum ρ V,-Αnte sententiam quicumque appellat, reiiciendus est, nisi rationabilem causam habuerit, quae si probata esset, legitima reputari deberet. Sic in generali Concilio decrevis Alexander. At Austriales, ut praemissum est, super notorio m niuantur excreu. Quis potest assirmare gravatum, qui salubre ausus est acceptare mandatum Uod ii raptorem a Iienae rei, ac Drnicatorem manifestum vetant Canones appellare, si publico iaexcessu adversus Clericos facto contra delinquentes ad excommunicationis denumlationem proceditur, si miuoresJudices appellatio nes hujusinodi non admittunt , quanto magis es apud Principes, ta apud majores appellationis subterfugio carebunt, qui & rapi res, & invasores mani lasti noscuntvi i. Omnia mala exempla exhonis originem habent. Appellationem , quae suis ad resellendas introducta vexationes, affinjurias isti fovendas trahunt. Sed tram stamus ad Judicem, qui appellatur. Majorem hunc esse oportet,
ut diximus, eo, a quo est appellatum. Nam majoribus quidem, legendi, &;ubendi potestas . minoribus veto obediendi necemias est. Inferior sedes superiorem non obligat . Appellanti non iubnus, aut par Tribunal adeundum est. In parem pari non est imperium. , inquit Julius Papa ,ut a quibuscumque Ecclesiasticis Iudicι- ad alios IMires Ecclesialicos , ubi ea ma Or auctoritas, provocatim fuerit , audientia non denegetur. Quod si minorem , aut mruriem quis Iudicem appellaverit , nudetur auctoritate. Et ratio
quadrat; Nisi aenim major, qui appellatur, fuerit, nec exequi
lententiam poterit, nec plus sapere videbitur illo, a quo appeti tur . In casu autem nostro ab eo judice appellatum est , qui nullum habet in terris superiorem. i Nulla est igitur appellatio. Nec leges audiunt, nee Canones, appellantesbi Principe. In Ecclesia vero
habere Principa cum Romanus Prae ui nemo doctae mentis igno-
170쪽
rat. Non est igitur fas a Romano Ρontifice appellare. Quod auteni Prinoem Ecclesiae Romanus Praesul existat, compluribus auctorit tibus intelligere licet. inamvis omnes , inquit Pelagius, per orbem
Ecelesia eonstituta sinus christi thesamas sint ; tamen sancta Romana Ecelasia caιbolica, oe Apostoliea nullis Πηοdieis constitutis ceteris Eeelesiis praelata est , sed Evangeliea Domini voce , σ Salvatoris nostri, Principatum obtιnvit. Tu es, inquit Dominus, Petrus, σμper baae petram adificabo Ecclesiam meam. Et Mactetus de re. tro dicit. Hic ergo ligandi, atque solvendi potestatem primus accepitia vomino, primusque ad Fidem populum virtute sua pradie tionis adduxit. Ceteri vero Apostoli cum eodem pari eouortio b norem susceperunt, imumque Principem eorum esse voluerunt. Sed
voluerunt, quippe quod Saluator ipse voluerat, sicut & Anacletus ipse testatur alibi dicens et Prama sedes est ealem beneficio Romana Melesia , quam , ut memoratum est, Beatissimus Petrus , σ Paulus suo martyrio consecrarunt. Et iterum : Hae Apostoliea ergo Sedes caput , .σ ca do , ut praefatum est, a Domino, o non ab alioeotistituta esst, ct sicut eardine ostium regitur , sic bujus Sancta Apo- solica Sedis auctoritate omnes Ecclesia , Domino disponente, regum
tur. Et ne mu ita inculcemur, Christiani nomen amitit, qui ca--t Ecclesiae militantis Romanum Praesulem non recognoscit.Ergo Princeps est in Ecclesia Catholica Romanus Pontifex, nec superi rem habet, nec parem; Nam Ecclesia millians instar triumphaniatis ordine Hisrarchico instituta, neque biceps, neque multiceps esse potest. Unus in Coelo Deus, unus in terra Uicarius, caput hcle-isae, Populi Princeps, Christiani ductor exercitus, Romanus Praesit. In cujus auditorio non habet appellacio vocem . Ille non peudaneus Judex est, sed Comite major, Duce superior, Rege celsior, Imperatore sublimior. Et audent appellare is horum no miretur audaciam Non confundat arm ntiam Z Non damnet, ac vituperet temeritatem Si quis ab Austriae Duce appellare praesiimeret, ne dicam a Rege Bohemiae, vel I ungariae, mox appellationis poenam in carcere cogeretur accipere. Majorem in Austria Ducem , quam Papam in Ecclesia putant. Frustra igitur conditae leges, incassum promulgati Canones. Leges non Imperatoris dum
taxat, sed Prae hi Praetorio sententiam appellationi subducunt. Hi aussionem Apostolicam provocationi subiiciunt. Sacri Cano
nes primae Sc*s judicium cunctis mortalibus anteponunt, uti sub